Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Η "δεν ξέρω τι θέλω" κοινωνία



Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων, που όπως μάς διαβεβαιώνουν οι στατιστικολόγοι αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής κοινωνίας, δηλώνει σε ποσοστό από 70% έως 90% αντίθετο με την παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας και με τα εξ αυτού εκπορευόμενα μέτρα.

Τόσο το ερώτημα λοιπόν, όσο και η καταγεγραμμένη γνώμη και θέληση αποτελούν αναντίρρητα γεγονότα. Βάσει αυτών, με μια μικρή και όχι αυθαίρετη, όπως ελπίζω, προέκταση του συλλογισμού, συμπεραίνω ότι το ίδιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιθυμεί και την απομάκρυνση του ΔΝΤ από τη χώρα. So far so good!

Τα προβλήματα ενσκήπτουν όταν ερχόμαστε στο διαταύτα, στον προσφορότερο δηλαδή τρόπο με τον οποίο το ΔΝΤ θα μάς αδειάσει τη γωνιά. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να γίνει αφ’ εαυτού, διότι θα πρέπει να πάει part and parcel και με αυτούς που το προσκάλεσαν.

Ας απαριθμήσουμε λοιπόν μερικούς από τους ενδεικνυόμενους τρόπους:
1. Η μέθοδος των απεργιακών κινητοποιήσεων. Σκοπός τους είναι να ασκήσουν πίεση προς την κυβέρνηση προσβλέποντας είτε στην άμεση άρση των μέτρων, είτε στην παρακώλυση των χειρισμών της, ώστε να πει επιτέλους το άι σιχτίρ, να τα παρατήσει με τους ανεπίδεκτους κωλοέλληνες και δια παντός να τα μαζεύει.
Εδώ θα κάνουμε άλλη μια διάκριση απεργιών. α) Στις γενικές 24ωρες απεργίες όπως προκηρύσσονται από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, έξι τον αριθμό, μέχρι σήμερα, β) στις γενικές απεργίες διαρκείας, οι οποίες ακόμα δεν έχουν κηρυχτεί, και όπως λένε οι μάντεις, ούτε και πρόκειται αυτό να συμβεί, και γ) στις απεργιακές κινητοποιήσεις μεμονωμένων σωματείων και οργανώσεων.
Ως προς την εκδοχή α), διάχυτη είναι η αντίληψη ότι οι γενικές επίσημες 24ωρες απεργίες είναι περιορισμένης αποτελεσματικότητας, ότι ενεργούν όπως η βαλβίδα ασφαλείας στη χύτρα ταχύτητος προς στιγμιαία εκτόνωση της λαϊκής οργής, ότι πρόκειται περί επαναστατικής και μόνο γυμναστικής, με συνέπεια να ελκύουν όλο και λιγότερο κόσμο στις γραμμές τους.
Ως προς την εκδοχή β), είναι εκτός ατζέντας των μεγάλων συνδικάτων, οπότε και την βγάζουμε από τον κατάλογο.
Τελευταία στη σειρά είναι η εκδοχή γ), για την οποία όμως κάθε φορά που λαμβάνει χώρα, υπάρχει έτοιμη η κοινωνική δυσανεξία με ένα προκάτ κατάλογο αφοριστικών χαρακτηρισμών, όπως συντεχνιακή, οικονομίστικη, αντικοινωνική κλπ, με αποτέλεσμα το είδος αυτό της απεργίας να νομιμοποιείται μόνον από την κοινωνική ομάδα που συμμετέχει.

Συνοψίζοντας λοιπόν, βλέπουμε ότι η ελληνική κοινωνία απορρίπτει στην πράξη την εφαρμογή της μεθόδου των απεργιακών κινητοποιήσεων για την επίτευξη του δεδηλωμένου στόχου της.

2. Η μέθοδος του αντάρτικου πόλης, βουνού ή και παραλίας, αναλόγως των εποχών του έτους. Μέχρι τώρα, ενώ ο Βελουχιώτης χαίρει γενικής εκτίμησης, εκτιμώ ότι δεν είναι πολλοί αυτοί που θα βρεθούν ν’ αρματωθούν με φυσεκλίκια και να ιππεύσουν τ’ άλογα για να διώξουν τον εχθρό. Οπότε και η μέθοδος αυτή απορρίπτεται.

3. Υπάρχει βέβαια και η μέθοδος των εκλογών, δια της οποίας κάποιοι είναι πιθανόν να ευελπιστούν ότι έτσι θα φέρουν τούμπα το ΠΑΣΟΚ, και ότι θα έρθει κάποιο άλλο κόμμα το οποίο και θα τους απαλλάξει απ’ τη σεισάχθεια. Ανατρέχοντας όμως και πάλι στις δημοσκοπήσεις τέτοια επιλογή είναι μακράν τού να έχει πιθανότητες επιτυχίας διότι δεν υπάρχει πολιτικός σχηματισμός στον οποίον οι πολίτες να είναι πρόθυμοι να αναθέσουν το βαρύ αυτό έργο.
Φυσικά, ουδείς ανακινεί θέμα εκλογών, οπότε ούτε και αυτή η προοπτική φαίνεται θελκτική προς το παρόν.

4. Υπάρχει η μέθοδος της brute force ανατροπής διαμέσου στρατιωτικού πραξικοπήματος, δυνατότητα με την οποία φλερτάρουν ουκ ολίγοι ευυπόληπτοι και δημοκρατικοί συμπολίτες μας. Όπως και η δυνατότητα πρόσκλησης μιας έξωθεν εισβολής από δυνάμεις οι οποίες θα αναλάμβαναν το καθήκον της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην ελλάδα, με την υπόσχεση φυσικά να αποσυρθούν με το πέρας της αποστολής τους. Μια τέτοια δύναμη δεν θα μπορούσε να είναι η Αμερική, ή η Γερμανία, θα μπορούσε όμως να είναι η Τουρκία, η οποία και θα έσπευδε ευχαρίστως να μάς εξυπηρετήσει, αλλά λείπει, βρε παιδί μου η ευρύτητα πνεύματος, οπότε και αυτό απορρίπτεται σαν προοπτική.

Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να παρομοιάσω την ελληνική κοινωνία με το τζανταμπέτικο μειράκιον του οποίου, ενώ είναι φως φανάρι ότι λυσσάει της πείνας, το ένα φαΐ του βρωμάει, το άλλο του ξινίζει, το ένα το φτύνει και το άλλο το κάνει εμετό. Βέβαια είναι πολύ πιθανόν, να την πάθει σαν και το μειράκιον, το οποίο κάποια στιγμή ενδίδοντας στην πείνα του, τρώει με όρεξη μέχρι και τον εμετό του.

18 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Φίλη cynical,


Δεν ξέρουμε γιατί, αλλά το ποστ μας έκανε να σκεφθούμε μια αντεστραμμένη εκδοχή της περίφημης ρήσης της Μάγκυ («And, you know, there is no such thing as society»):

So, you imply, there is no such thing as 'individual'?


Τα λέμε

Unknown είπε...

Γιατί, υποστηρίζει κανείς ότι ξέρει τί θέλει η ελληνική κοινωνία;

cynical είπε...

Αγαπητοι LeftG700,

μηπως εννοειτε γιατι δεν συμπεριέλαβα και μια 5η εκδοχη της καταστρατηγησης των μετρων ο καθενας ατομικα, βασιζομενος στην εφευρετικοτητα του;

cynical είπε...

Darthiir,

ετσι διατεινεται ο καθεις για τον εαυτο του.

Απλως, εδω εντοπισα μια αντιφαση, αναμεσα στις επιθυμιες και στη θεληση ικανοποιησης των επιθυμιων.

athinovio είπε...

Η πέμπτη εκδοχη, αυτή της ατομικής καταστρατήγησης, έχει πολλά χρόνια που διεξάγεται, αλλά με τα αντίθετα αποτελέσματα: αντί να πολεμήσει το άδικο κρατικό καθεστώς, το τροφοδοτεί με αφορμές για περαιτέρω αδικίες.

yannidakis είπε...

μου αρεσε η οπτικη σου.
Νομιζω πως οπως ολα και η νοοτροπια μας διχαζεται και περναει απο ενα μεταβατικο σταδιο.
Ανατελει μια νεα μερα που σιγουρα θα αργησει να φανει, ομως ευχομαστε να ειναι τελικα αυτο το διαφορετικο που κανεις εκ των εσω δεν καταφερε :[

Fri είπε...

Μου αρέσει η οπτική σου...
Αυτό που δε μπορώ να χωνέψω είναι πως φαίνεται να καταλήγουμε σε αδιέξοδο! πού θα πάει; Θα τη βρούμε την έξοδο, έστω εν ειδει χαραμάδας...
Την καλησπέρα μου :)

Alexandros είπε...

"...δηλώνει σε ποσοστό από 70% έως 90% αντίθετο με την παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας και με τα εξ αυτού εκπορευόμενα μέτρα."

Τι περίμενες να δηλώσει; Σύμφωνο; Σημασία έχει εκτός από την απάντηση και η ερώτηση. Θα ήθελα να δω τα ποσοστά σε μία ερώτηση του στυλ: Τι προτιμάτε; ΔΝΤ και 30% περικοπές μισθών ή πτώχευση; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αντίφαση. Η Ελληνική κοινωνία ξέρει τι θέλει: Να μην αλλάξει τίποτα και να συνεχίσει να καταναλώνει πάρα πολύ σαν να μην υπάρχει αύριο. Με την προυπόθεση όμως να παράγει λίγο.

Υπέροχο για να είναι παντοτινό...

celin είπε...

CYNICAL,εναν αναλογο προβληματισμο εγραψα κ εγω εδω πριν λιγους μηνες
http://celinathens.blogspot.com/2010/04/blog-post_25.html

Η καταληξη του συλλογισμου μου ηταν οτι ο μονος τροπος να απαλλαγουμε απο το Καθεστως ειναι οι εκλογες,
κ εγω εγραφα οτι απεργιες-ανταρτικα πολεων κτλ ειναι αναποτελεσματικα.

Θεωρω οτι μονο με τις εκλογες μπορει κατι να αλλαξει.Επισης η ενωση των ριζοσπαστικων δυναμεων της Αριστερας ειναι επιβεβλημενη.Αυτα τα καραγκιοζιλικια με τα μικροφεουδα κ τους εγωιστικους διχασμους δε βγαζουν πουθενα.

Αλλα κ να ενωθει η Αριστερα,παλι δε κανουμε τιποτα.Αντε να φτασουμε μεχρι το 15% το πολυ.Ποιο ειναι επομενως το επομενο βημα?

Θεωρω οτι το επομενο βημα ειναι να προσπαθησουμε να πεισουμε τον Ψηφοφορο του Κανενα να συνταχτει με την Αριστερα κ να τη ψηφισει.
Μια μικρη αναλυση για τον Ψ.τ.Κ εδω
http://celinathens.blogspot.com/2010/07/blog-post_26.html

Στις δημοσκοπησεις,ενα 40% των συμπολιτων μας,δε γουσταρει να βλεπει κανεναν πολιτικο.
Αμφιταλαντευονται μεταξυ αποχης κ λευκης ψηφου.Δεν ειναι ουτε κομματοσκυλα ουτε ιδεολογικα ενταγμενοι στο πρασινο νεοφιλελευθερισμο η στη Δεξια απατη.
Επομενως,μονο εκει μπορουμε να ελπιζουμε.Να παρουμε τον Ψηφοφορο του Κανενα,με το μερος μας.
Πως θα γινει αυτο?
Ας προσπαθησει ο καθενας μας να κανει ο,τι μπορει για να τον πεισει.

Εσυ ειδικα cynical,μεσα απο δω κ το you pay your crisis,το χεις πιασει το νοημα κ κανεις αυτο που πρεπει.
Φτανουν ομως καποια μπλογκς?
Οχι.Πρεπει ο καθενας απο εμας να προσπαθησει να διαφωτισει τους διπλανους του.

Ουτοπικο?ανεφαρμοστο?υπερβολικα αισιοδοξο?
μπορει,αλλα ειναι το μονο που μπορουμε να κανουμε.

Για να ειμαι ειλικρινης παντως,παλαντζαρω μεταξυ απελπισιας κ ενθουσιασμου,
μεταξυ "ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ" κ "ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ" ΚΟΙΝΩΝΙΑ,ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ.

Μεταξυ "ΜΑΛΑΚΑ ΛΑΕ,ΨΗΦΙΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ" κ "@@@@@@ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΜΕ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΕ ΤΟΝ ΠΕΙΘΕΙΣ"

cynical είπε...

Αλεξανδρε

οταν οι αγορες δεν σε δανειζουν με 110% χρεος, θα σε δανεισουν με 150%;

Μηπως το ΔΝΤ ή πτωχευση ειναι ΔΝΤ για σιγουρη πτωχευση;

Η διεθνης εμπειρια εχει δειξει οτι μονο το δευτερο συμβαινει. Αλλα πες εδω ειναι Ελλαδα. Συμβαινουν θαυματα!

cynical είπε...

athinovio,

μια ταπεινη αναλυση περι των αιτιων της φοροδιαφυγης ειχα αποπειραθει στο ποστ
"Λαικα στρωματα και φοροδιαφυγη"

http://e-cynical.blogspot.com/2010/04/blog-post_01.html

cynical είπε...

Γεια σου Γιαννιδακη!

σιγουρα ειμαστε στη φαση γενικευμενης παρακμης. Συνηθως αυτες οι μεταβατικες εποχες οπου το παλιο εχει απαξιωθει ενω το καινουργιο δεν εχει γεννηθει ακομα, παιρνουν πολυ πολυ χρονο, εκτος κι αν μεσολαβησει ενα πολυ βιαιο γεγονος που επιταχυνει τις εξελιξεις. Υπομονη!

cynical είπε...

Γεια σου Fri!

Η δικη μας η γενια τουλάχιστον θα σερνεται και θα μετεωριζεται. Οταν η εξουσια σκληραινει, σημαινει οτι δεν αισθανεται και πολυ σιγουρη για τον εαυτο της.

Οι τρυπες που εχουν ανοιξει εινα πολλες για να μπορει να τις κλεινει και να προσποιειται οτι δεν υπαρχουν...

cynical είπε...

celin,

Και οι απεργιες και τα ανταρτικα θα μπορουσαν να ηταν αποτελεσματικα, αρκει οι ανθρωποι να ηταν αποφασισμενοι οπως σε αλλες εποχες. Παντως απο την ιστορια τιποτε δεν αλλαξε θεαματικα με εκλογες και μονο.

Οπως λες αντε μεχρι 15%. Αυτο φαινεται να ειναι το οριο σημερα, και στη Γαλλια με το αντικαπιταλιστικο κομμα και στη Γερμανια με το Die Linke.

Δεν πιστευω οτι η αριστερα α μπορεσει να πεισει ετσι οπως ειναι σημερα. Και αλλη οργανωση χρειαζεται και αλλη προσεγγιση.

akrat είπε...

οι τάξεις... δέχονται και επιβάλλουν πολιτικές..

η εργατική τάξη δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΗ...
ειναι χιλιοδιασπασμένη και από κάτω...

LeftG700 είπε...

Φίλη cynical,


Όχι, όχι, ρε παιδί μου! Μη λες τέτοια και μας θυροκολλήσουνε κανένα χαρτί "αποστράτευσης" (διαγραφής)! :-) Μακριά από μας το "άτομικό".

Εννοούσαμε την ατομική ευθύνη του καθενός μας απέναντι στην κοινωνία. Για πολλούς (εξυπακούεται ότι δεν σε συμπεριλαμβάνουμε) η αδράνεια της κοινωνίας γίνεται άλλοθι για τη δική τους αδράνεια.

Αυτό το κρύψιμο στα φουστάνια της κοινωνίας θέλαμε να θυμήσουμε.


Τα λέμε

cynical είπε...

Φιλοι leftG700

να με συμπαθατε αλλα το μυαλο μου ολο στη μπαγαμποντια παει! Γιαυτο και σας παρεξηγησα...

Ποια αποστρατευση; Τωρα που της μοδας ειναι οι επιστρατευσεις;; Μη στενοχωριεστε! Δεν κινδυνευετε.

cynical είπε...

akrat

η εργατικη ταξη τωρα που θα παει θα το καταλαβει...