Ανεκμετάλλευτη Πηγή Εσόδων

Ειλικρινά λυπάμαι τον υπουργό οικονομικών μας, που ολόκληρο το καλοκαίρι το πέρασε γυρνώντας κάθιδρος από νησί σε νησί,-ξεπέρασε λένε οι κακές γλώσσες και τον ίδιο τον πρωθυπουργό στις μετακινήσεις του-, προσπαθώντας να τσακώσει από τα σαΐνια τους ταβερνιάρηδες, και τους ιδιοκτήτες μπαρ και χοροπηδάδικων τα 4 ψωροδις που του λείπουν από τα έσοδα. Πώ πώ ντροπή, ούτε θέλω να το σκέφτομαι, με τι μούτρα θα αντικρύσει τον Σεπτέμβρη, ίσως και τον Οκτώβρη τους καθηγητές της τρόικας και τον λυκειάρχη Τόμσεν με τόσο φτωχές επιδόσεις.

Τον βλέπω λοιπόν πίσω από τις κουρτίνες του υπουργείου χαμένο πίσω από ένα σύννεφο καπνού να προσπαθεί να κατεβάσει καμμιά καινούργια ιδέα. Την πρώτη και μεγαλοφυή, την είχε εφαρμόσει στους μισθωτούς και συνταξιούχους. Και ήταν τόση η χαρά για το κατόρθωμά του, που έφερνε γύρα τα κανάλια, ο ηλίθιος, διαλαλώντας με έπαρση την αξιοσύνη του. Από κει και πέρα όμως τα πράγματα ήρθαν και κόλλησαν. Τους παραπάνω, ούτε να το σκεφτείς. Αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των άθικτων, των ανέγγιχτων. Αυτοί είναι προορισμένοι μόνο για να αρμέγουν και όχι για να αρμέγονται.

Ο χρόνος όμως πιέζει και τα λεφτά πρέπει να βρεθούν.

Μη στενοχωριέσαι Γιώργο μου. Εγώ είμαι εδώ. Θυμάσαι που σου είχα στείλει επιστολή, ένα χρόνο πριν, από τον περασμένο Σεπτέμβρη, με την υπόμνηση, να την πέσεις στα ίσα στους χοντρούς και να τους φορολογήσεις, με κάτι σαν κεφαλικό, ή μάλλον σαν κοιλιακό φόρο, για την επιβάρυνση που επιφέρουν στις κοινωνικές δαπάνες και δη στο σύστημα υγείας; Και όταν έβγαινες δεξιά κι αριστερά και διακήρυττες ότι λεφτά υπάρχουν, από πίσω κρυφογελούσα, γιατί καταλάβαινα τι είδους σκέψεις περνούσαν απ' το μυαλό σου. Πολλοί οι χοντροί στην Ελλάδα, και ήταν κρίμα όλο αυτό το κεφάλαιο να πηγαίνει αφορολόγητο.

Από τότε τα πράγματα ήρθανε λιγάκι τούμπα. Τώρα πια δεν υπάρχουν πολλοί χοντροί στην πιάτσα. Ό,τι λίπος είχαν να κάψουν το κάψανε. Αλλά Γιώργο μου, δεν χρειάζονται πολλά πολλά. Μάτια μόνο να 'χεις και να βλέπεις πού βρίσκονται κάθε φορά τα λεφτά. Λιγόστεψαν μεν οι χοντροί, αβγάτισαν όμως οι επαίτες. Κάνε ένα γύρο απ' την Ομόνοια, απ' τον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου, τράβα στο μετρό, στις γωνιές των δρόμων και στις πλατείες. Χιλιάδες γίνηκαν οι ζητιάνοι, άλλος μ' απλωμένο το χέρι, άλλος μ' απλωμένο το μαντήλι, άλλος πουλάει ένα στυλό, άλλος γρατσουνάει κάνα ακορντεόν, και να δεις, θαρρείς και πλήθυναν βρε παιδί μου κι οι φιλάνθρωποι, βροχή πέφτουνε τα τάλληρα, και ναααα μαζεύουν φράγγα οι ζητιάνοι. Πολύ χρήμα Γιώργο μου. Πολύ και ζεστό. Κι είναι κρίμα τόσο χρήμα να μένει αφορολόγητο...