Οι καφετζούδες του μεσοπρόθεσμου

Αλήθεια, θέλει μεγάλο ψυχικό κουράγιο για να καθίσει κάποιος και να συντάξει ένα μεσοπρόθεσμα πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει ότι, μέχρι να φτάσει στο τέλος του, θα πρέπει να έχει δώσει τόσες μάχες με τη συνείδησή του, όσες και τα νούμερα που ακούμπησε στις 60 και πλέον σελίδες του. 

Όσο σκληρόπετσος και να είναι ο συντάκτης δεν μπορεί να μην λυγίσει, όχι τόσο από τύψεις για το τι αυτά τα νούμερα αντιπροσωπεύουν, αλλά από αμφιβολία για το τι από αυτά που γράφει ανταποκρίνεται σε κάποια στοιχειώδη αλήθεια και προοπτική επαλήθευσης.

Αν η Οικονομική μπορεί να σταθεί ένα σκαλί παραπάνω από την αστρολογία όσον αφορά τις προβλέψεις της, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε εποχές ακίνδυνες και ανιαρές, όπου το μέλλον δεν διαφέρει και πολύ από το παρελθόν. Οι όποιοι πολλαπλασιαστές έχουν εφευρεθεί, μόνο σε τέτοιες εποχές μπορούν με κάποια ασφάλεια να λειτουργήσουν. Στις δικές μας άγριες και ρευστές εποχές, τέτοιοι πολλαπλασιαστές είναι χρήσιμοι μόνο εκ των υστέρων, ως μπούσουλας για να εξηγήσουν αυτά που συνέβησαν και όχι φυσικά για να προβλέψουν.

Οι καμπύλες που βλέπετε στην αρχή του κειμένου αναπαριστούν διάφορα μακροοικονομικά μεγέθη παρμένα από τις σελίδες του μεσοπρόθεσμου σχεδίου για το διάστημα 2013-2016. Σύμφωνα με τα προλεχθέντα, τέτοιες ασκήσεις μαντικής θα τις κορόιδευαν ακόμα και οι καφετζούδες. Εδώ, δεν υπήρξε ούτε μια πρόβλεψη σε ορίζοντα τριμήνου να επαληθευτεί, εδώ και τρία χρόνια, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει κυβέρνηση που να χαράζει πολιτική σε ορίζοντα τετραετίας.

Αλλά ακόμα και έτσι, αν υποθέσουμε δηλαδή ότι η Οικονομική όντως διαθέτει τα εργαλεία για να προβλέπει, αρκεί κάποιος να ξέρει και να τα χρησιμοποιεί σωστά, το παρόν μεσοπρόθεσμο πάσχει από ένα σοβαρό κουσούρι.  Οι προβλέψεις του δεν βασίστηκαν στον καινούργιο αναθεωρημένο από το ΔΝΤ πολλαπλασιαστή του 1.7 αλλά στον παλιό των καλών και ήρεμων καιρών, και γιαυτό απαξιωμένο, του 0.5, ο οποίος σημαίνει ότι για κάθε 1 ευρώ που αποσύρεται από την οικονομία λόγω μέτρων, το ΑΕΠ μειώνεται κατά το ποσοστό του πολλαπλασιαστή. 

Δείτε για παράδειγμα στη  σελ. 9, Γενικοί κινδυνοι:

“... Η μέχρι τώρα ανάλυση, από ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες του ΔΝΤ, υπέθεταν δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές πολύ κοντά στο 0,5, τουλάχιστον στις προηγμένες οικονομίες, κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες μέχρι το 2009. Νεότερες μελέτες δείχνουν μια σημαντική αύξηση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών στη μετά τη κρίση περίοδο, σε ένα επίπεδο από 0,9 μέχρι και 1,7. Αν όντως αυτό αληθεύει, υπάρχει περίπτωση να υπάρξει απόκλιση της πραγματικής μακροοικονομικής επίδοσης της οικονομίας για την περίοδο 2013-2016 σε σχέση με το μακροοικονομικό σενάριο...”

Η σχέση του 0.5 με το 1.7 είναι σχεδόν 1 προς 3, πράγμα που σημαίνει ότι τα όποια νούμερα βλέπετε στο διάγραμμα για έλλειμμα, χρέος κλπ, αυτά θα πρέπει να ξανα υπολογιστούν προς το τρις-χειρότερο. Αλλά και με τον πολύ ήπιο πολλαπλασιαστή, παρατηρούμε ότι από το 2014 και μετά το έλλειμμα ξανασηκώνει κεφάλι, ενώ το χρέος ως προς ΑΕΠ παραμένει σταθερό, δηλώνοντας ότι η επήρεια του "φαρμάκου" των μέτρων που θα ψηφιστούν την Τετάρτη είναι πολύ περιορισμένης δράσης. 

Θα κάψουν, θα ρημάξουν, θα ξεπαστρέψουν για ένα δυο χρόνια, αλλά τον καρκίνο δεν θα τον ξεριζώσουν. Τουναντίον, θα τον θεριεύσουν... 

   

Μια είναι η λύση. Ριζική χειρουργική επέμβαση και ολοσχερή αφαίρεση του χρέους.