Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Γιατί συμπαθώ τον Λαυρεντιάδη



Ο Λαυρεντιάδης μού είναι συμπαθής. Το ίδιο συμπαθής μού ήταν και ο Κοσκωτάς. Τι ήταν; Δυο απλά παιδιά, δραστήρια, φιλόδοξα και έξυπνα, που πίστεψαν ότι στον καπιταλισμό υπάρχουν ευκαιρίες, τις οποίες αν εκμεταλλευτούν «σωστά» δεν μπορεί παρά να κερδίσουν. Δεν τους έλλειπε δα και τίποτε. Και όρεξη είχαν, και μυαλό είχαν, και δουλευταράδες ήταν. Γιατί, δηλαδή, να μην ανέβαιναν ψηλά; Οι άλλοι που τους κοίταζαν αφ υψηλού, τι είχαν παραπάνω; 

Η θεωρία είναι σαφής: Γίνε ανταγωνιστικός, βρες/φτιάξε ένα προϊόν καλύτερο απ αυτά που κυκλοφορούν, ανέδειξε τα προτερήματά του και άνοιξε μια καινούργια αγορά ή φρόντισε να πάρεις ένα μερίδιο από την υπάρχουσα, για να το πουλήσεις.  Επειδή όμως η αγορά δεν είναι άδεια, για να μπει ένας καινούργιος μέσα, πρέπει αναγκαστικά να εκτοπίσει κάποιους προηγούμενους. 

Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι η αγορά έχει τους μπάστακές της, τους φύλακες αγγέλους της. Για να μπεις πρέπει να πληρώσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει οπουδήποτε αλλού, από το σινεμά, μέχρι το μπουρδέλο. Οι φύλακες της αγοράς, το πολιτικό δηλαδή σύστημα, είναι εκεί για να ρυθμίζει την κυκλοφορία προς όφελος αυτών που ήδη έχουν πιάσει τα πόστα από νωρίς, -οι πέντε νταβατζήδες, που έλεγε ο Κωστάκης ο Μικρός-, και προς όφελος αυτών οι οποίοι πλειοδοτούν στη μίζα. Ο καπιταλισμός, όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει, σιχαίνεται τον ανταγωνισμό και κάνει το παν για να τον εξαλείψει, γιαυτό άλλωστε μισθώνει και τους πολιτικούς.  

Πριν από κάμποσα χρόνια, ο Γιωργάκης ο Μικρός, είχε μαζέψει κάποιους φερέλπιδες επιχειρηματίες ή αεριτζήδες, (δεν το συγκράτησα), σκοπεύοντας να φτιάξει, κατά δήλωσή του, τα καινούργια τζάκια, μιας και τα παλιά είχαν αρχίσει φαίνεται ν’ αυτονομούνται και να αυθαδιάζουν. Είχα τότε εντυπωσιαστεί από το γεγονός, πως τα τζάκια δεν τ’ ανάβει ο ανταγωνισμός και το ρίσκο, αλλά ότι αρκεί το επιδέξιο χέρι κάποιου πολιτικού για να εκτοπίσει το μακρύ χέρι της αγοράς. Όπως επίσης, ότι κάθε πολιτικός με βλέψεις, ήθελε να έχει το δικό του, κατάδικο, τζάκι, κι όχι κάποιο παλιό και μεταχειρισμένο.

Πιθανόν, ο Λαυρεντιάδης να μην είχε συμπεριληφθεί στο προηγούμενο kick-off meeting χορήγησης διαβατηρίων, μπορεί να ήταν και γκρινιάρης, αλλά τον άκουσα πολλές φορές να παραπονιέται ότι τα παλιά τζάκια, ούτε που ήθελαν να τον δουν, ούτε να τον ακούσουν, δεν τον «έπαιζαν» δηλαδή. Τα ίδια παράπονα είχε και ο Κοσκωτάς. Οι μεγάλοι, είχαν σηκώσει μύτη και δεν τους έπαιζαν. Άπαξ, κι είχαν πιάσει το στασίδι εκεί στα ψηλά, είχαν φροντίσει να τραβήξουν και τη σκάλα πίσω τους, αφήνοντας τους από κάτω φιλόδοξους και δραστήριους να χτυπιούνται και να βουρλίζονται. 


Και να πεις ότι έκαναν λάθη; Κανένα! Απλώθηκαν όσο πιο πολύ μπορούσαν, αυτό άλλωστε δεν λέει και το εγχειρίδιο του καλού καπιταλιστή; Expand, expand, expand! Έπιασαν τα πόστα στις εφημερίδες, τα κανάλια και τα περιοδικά. Αυτό δεν κάνει άλλωστε ο καλός καπιταλιστής, να φυλάει όσο πιο καλά μπορεί τα νώτα του από αήθεις επιθέσεις; Έπιασαν και τις άκρες στην πολιτική, ο ένας τον μακαρίτη Κουτσόγιωργα, ο άλλος τον Βενιζέλο. Μήπως κι αυτό ήταν λάθος κίνηση; Σύμφωνα με τα προηγούμενα, καθόλου! Προσφέρθηκαν τα παιδιά οικειοθελώς να χτίσουν τα καινούργια prive τζάκια, κι αυτοί θα τους απέρριπταν; Δεν είναι δα και τόσο χαζοί. 

Μα θα μου πείτε, ότι για να βγάλουν τα έξοδα του τζακιού, έβαλαν χέρι στις τράπεζες που είχαν με κόπο στήσει, και ότι αυτό ήταν το λάθος τους. Λάθος! Μήπως έπαψε να ισχύει ότι όποιος θέλει να κλέψει μια τράπεζα, την αγοράζει; Όχι φυσικά ισχύει και παραισχύει. Τα παιδιά, τα έκανα όλα σωστά, ακολουθώντας κατά γράμμα το εγχειρίδιο. 

Γιατί την πάτησαν όμως; 

Γιατί παρά ήταν πολύ ικανοί. Τα παλιά τζάκια, όπως ήταν φυσικό τρόμαξαν και διαμαρτυρήθηκαν. Κάποιος έπρεπε να τους σταματήσει με τη φόρα που είχαν πάρει. Και έτσι ξεθάφτηκε από το παλιό συρτάρι η νομιμότητα και η παράβασή της.  Γιαυτό κι εγώ τον συμπαθώ τον Λαυρεντιάδη. Γιατί ήταν παιδί άξιο, με  όρεξη και ταλέντο, που δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει γιατί το έφαγαν η γεροντοκρατία, τα μονοπώλια και η αναξιοκρατία.

Γιαυτό και η χώρα δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά. Ούτε ένα καπιταλισμό της προκοπής δεν μπορούν να στήσουν...


6 σχόλια:

archaeopteryx είπε...

Μάλλον ξέπλενε ο άνθρωπος και ή κάτι πήγε στραβά, ή κάτι δεν έκανε καλά... Υπάλληλος μεγαλύτερων αφεντικών, για αυτό τον συμπαθής. Και ίσως επειδή είναι και λίγο εύκολος αποδιοπομπαίος. ΔΕΣ τίνος ετιαρίες αγόραζε... Πιο μεγάλα παιδιά

cynical είπε...

Δεν ξερω τι επαιξε τελικα, αλλά μού ματωσε την καρδια όταν ειπε οτι δεν τον εμπαζαν στα σαλονια τους οι μεγαλοι. Ξερεις τι τραυμα βαρυ ειναι η περιφρονια;

Τι ηθελε αυτο το παιδι; Μια αναγνωριση. Κιαυτοι τον εφτυναν! Α πα, πα...

akrat είπε...

καλημέρα

έτσι ακριβώς...

cynical είπε...

καλημέρα akrat, και καλες γιορτες!

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ πλήρως. Τι ικανότατοι και άλλα τέτοια.
Δεν ξέρανε οι του χώρου να κάνουν τις αγοραπωλησίες και τις "έξυπνες" επιχειρηματικές κινήσεις κι ήρθανε αυτοί (λαυρέντης και κοσκωτάς, ή κοσκωτάς κι λαυρέντης)να τους βάλουν τα γυαλιά. Στις παλιές πουτάνες.
Αχυράνθρωποι κι οι δυό.
Αφού όλοι ξέρουμε πως όποιον θελήσει το σύστημα ν ανεβάσει, τον ανεβάζει.
Αν κάτι στραβώσει, τον έχουν για δόσιμο.
Αν πάνε όλα καλά, τρώει απ την πίτα όσο του επιτρέπουνε.
Τι στράβωσε;
Το ότι οι δανειστές με το που έφυγε απ τη μέση ο γαπ που μας κατηγορούσε, τα φόρτωνε όλα στον λαό και στο τάχα μου βίο πάνω απ τις δυνάμεις του κι έκανε τις μαλακίες του, αντιλήφθηκαν πως αυτοί που κυρίως βάζουν χέρι στο μέλι δεν ήταν ο λαός (απ τον οποίο άλλωστε δεν μπορούν να πάρουν άλλα μιας και τον στέγνωσαν), αλλά οι όμοιοί τους στην ελλάδα.
Έτσι απαίτησαν απ τον άλλο εκβιάσιμο ν συμμαζέψει την βλαχοελίτ του και να κάψει και μερικούς, μπας κι πάρουν κάνα φράγκο πίσω. Ή έστω να περιορίσουν την αρπαχτή απ τα νέα δάνεια.
Είναι σίγουρο πως αν απ το χώσιμο στον κόσμο μπορούσαν να μαζέψουν όσα θέλουν, ούτε άκης ούτε λαυρέντης ούτε κι όποιοι άλλοι, θα έπαιζαν στο αστυνομικό δελτίο.
Αυτός είναι άλλωστε κι ο λόγος ύπαρξης των επιτρόπων κι όποιων άλλων.
Κάπως έτσι το νομίζω.

cynical είπε...

Τα κοσμητικά επίθετα "ικανοτατοι" , "άξιοι" κλπ είναι σαφώς σαρκαστικά απέναντι στις αξίες που θέλει να πείσει ότι προωθεί ο νεοφιλελευθερισμός με τόσο πάθος.

Στην πράξη βεβαια φαίνεται ο τραγέλαφος της υπόθεσης, διότι ικανότητα ουσιαστικά σημαίνει ικανότητα στη λαμογιά. Αυτή επιβραβευεται κάτω από διάφορους μανδύες.

Ανεξάρτητα τού γιατι τον έδωσαν τωρα τον Λαυρεντιάδη, (και δεν εχω λογο να διαφωνησω μαζι σου ότι έπεσε δάκτυλος τρόικας για να ευλογήσει τα γενια της γερμανιας προφανώς, μια και αυτοι θα διαδεχθουν την ντοπια βλαχο-ελίτ), ανεξάρτητα λοιπόν της συγκυρίας, η υπόθεση Λαυρεντιάδη δείχνει στις λεπτομέρειες πώς δουλεύει ο καπιταλισμός, κι όλα τα παπαδίστικα που περνάνε στον κόσμο είναι μπαρμπούτσαλα.

Αν στιγματίσεις τον Λαυρεντιάδη σαν ένα τυχαίο λαμόγιο που παίρνει την τιμωρία που του αξίζει, αμέσως βγάζεις λάδι όλο το σύστημα (πολιτικο-οικονομικό)και εξαγνίζεις όλα τα λαμόγια που η συγκυρία τους ευνόησε ώστε να ξεπλυθούν και να εμφανίζονται άτρωτοι.

Κριμα για τον Λαυρεντιάδη, και είναι τόσο νέος(!)