Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Μια ματιά στον κόσμο


Όσο τα κόμματα και οι ειδικοί επί των αποκρυφισμών θα ασχολούνται με το τι θέλει άραγε να πει ο ποιητής, δηλαδή το ΣΤΕ, ας ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα όσα ωραία και ενδιαφέροντα συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν αυτές τις μέρες στον υπόλοιπο πλανήτη.

Πρώτα πρώτα την προηγούμενη Παρασκευή είχαμε στην Τεχεράνη αλλαγή φρουράς. Ο Αχμαντινετζάντ αποτελεί παρελθόν, μια και είχε ήδη διανύσει τις δυο, επιτρεπόμενες από το σύνταγμα προεδρικές θητείες. Μεγάλος νικητής, από τον πρώτο κιόλας γύρο ο μοναδικός ανάμεσα στους υποψήφιους, αλλά και ο πλέον μετριοπαθής ιερωμένος, Hassan Rouhani. Ο Rouhani υπήρξε κύριος διαπραγματευτής κατά τη διάρκεια των συνομιλιών με τη Δύση στο φλέγον ζήτημα των πυρηνικών. Το ότι είναι κληρικός, δεν σημαίνει ότι είναι και σκληροπυρηνικός, αρκεί να σκεφτούμε τον Μακάριο, τον Martin Luthr King, τον ταπεινό Πρόεδρο της Παραγουάης, Lugo-Μendez, 2008-2012, τoν Desmond Tutu, για την καμπάνια του ενάντια στο απαρχάιντ, και άλλους που μού διαφεύγουν. Αλλά και ούτε και φιλελεύθερος. Εντάξει στο Ιράν είμαστε. Παρ' όλα αυτά,  όμως η δημοκρατία δεν λειτουργεί λιγότερο απ' ότι σε άλλες χώρες, τύποις δημοκρατικές. Για παράδειγμα, διάβαζα χθες ότι ο Αχμαντινετζάντ θα παραπεμφθεί για κακουργηματικές πράξεις, κάπου τον Νοέμβριο, όταν και τυπικά θα παραδώσει τα κλειδιά. Σε αντίθεση με άλλες δημοκρατίες, στο Ιράν, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν ισχύει ο νόμος περί Ευθύνης Υπουργών, πόσω μάλλον Πρωθυπουργών.  

Ανάμεσα στις βασικές δεσμεύσεις του νέου προέδρου είναι να θέσει τέρμα στις κυρώσεις, να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό (~30%) και να βρει πεδίο συνεννόησης με τη Δύση. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η στάση που θα κρατήσει στη Συρία. Είναι κάτοχος διδακτορικού στις νομικές επιστήμες από το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και μιλάει άπταιστα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά και Αραβικά. 

Το επόμενο γεγονός ήταν η διήμερη συνάντηση των G8 στη Β. Ιρλανδία, η οποία τερματίζεται σήμερα. Το κυριότερο θέμα ήταν το τι θα γίνει στη Συρία, αν δηλαδή η Δύση, Αμερική και Ην. Βασίλειο θα εξοπλίσουν τους αντάρτες της Συρίας. Ο Πούτιν κρατάει σθεναρή στάση, αρνούμενος κάθε τύπου επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας. Το κλίμα ήταν γενικά ψυχρό. Αλλά ούτε και στο ΗΒ υπάρχει ομοφωνία. Τόσο ο πληθωρικός δήμαρχος του Λονδίνου όσο και ο Κλεγκ, αλλά και 80 βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού αντιτίθενται σε μια τέτοια προοπτική. Ισως το κλειδί βρεθεί από τη νέα κυβέρνηση του Ιράν, αν αποφασίσει να το δει αλλιώς. Όπως έχουμε γράψει και προηγουμένως, το πρόβλημα για τη Δύση δεν είναι η Συρία καθ' αυτή, αλλά το Ιράν.

Χθες, στην άλλη μεριά του κόσμου, στη Βραζιλία ξέσπασαν μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, σε πολλές μεγάλες πόλεις ταυτόχρονα. Αφορμή στάθηκε η αύξηση της τιμής των εισητηρίων στα ΜΜΜ. Αυτό φυσικά ήταν μόνο η αφορμή, για να ξεσπάσει η υποβόσκουσα οργή για τη διαφθορά, την εγκατάλειψη των σχολείων και των νοσοκομείων και ενάντια στη διοργάνωση του παγκόσμιου Κυπέλλου τον επόμενο χρόνο, το οποίο και θα απορροφήσει τεράστιους, πολύτιμους πόρους. 

Μια άλλη ενδιαφέρουσα είδηση αφορά στα φοιτητικά δάνεια στο Ην. Βασίλειο. Σε έκθεση την οποία διέρευσε ο Guardian, η κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει εκκρεμή δάνεια 40δις λιρών, που αφορούν 3,6 εκ. φοιτητές, σε τράπεζες και funds, τα οποία για να καταστούν ελκυστικά σκοπεύει να τους αυξήσει το επιτόκιο ακόμα και αναδρομικά. Έτσι ένας απόφοιτος για να τα αποπληρώσει θα χρειαστεί ολόκληρο τον εργασιακό του βίο. Όπως, έχουμε ξανατονίσει, οι κυβερνήσεις κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αποθαρρύνουν τους επίδοξους φοιτητές. Σημειωτέον, τα εκκρεμή φοιτητικά δάνεια στις ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τα 1 τρις δολ και είναι η επόμενη μεγάλη φούσκα που έρχεται.


Ας ελπίσουμε, ότι όσο γράφουμε αυτές τις γραμμές, τα ΜΑΤ δεν θα έχουν προλάβει να εισβάλουν στην ΕΡΤ.


6 σχόλια:

Ναπoλέων είπε...

Στον Κόσμο ανήκει κι η Σκλίβανη, που την ξέχασες...

Εδώ τα κεράσια κοντεύουν να τελειώσουν, οι φράουλες {άνευ Πακιστανών!} κάτι κάνουν, οι ντομάτες άρχισαν να κοκκινίζουν.

Στο καφενείο οι κτηνοτρόφοι κλαίνε ανοιχτά τη μοίρα τους, διότι η -ξεπουλημένη πιά σε ιδιώτη- "ΔΩΔΩΝΗ" τους χρωστάει τρείς μήνες και δεν έχουν λεφτά για ζωοτροφές.

Η προηγούμενη η ...κακή, δημόσιου συμφέροντος, "ΔΩΔΩΝΗ" επί χρόνια πολλά κάθε 15 του μηνός τους πλήρωνε μετρητοίς το γάλα που είχαν παραδώσει τον προηγούμενο μήνα.
Και ήταν σταθερά κερδοφόρα.
Τώρα ο ιδιώτης ισχυρίζεται ότι «έχει δυσκολίες» και βάζει συνέχεια φέσια...

Αυτό θα πει θρίαμβος της ευλογημένης υπό των νεοσυντηρητικών παπών Ιδιωτικής Υστεροβουλίας...

Αν υπολογίσει κανείς ότι κάθε μήνα παραλαβαίνει και επεξεργάζεται περί τους 7-8 χιλιάδες τόνους γάλα, αξίας παραγωγού περί τα 6 εκατομμύρια ευρά, αυτή τη στιγμή χρωστάει στους κτηνοτρόφους περί τα 18 εκατομμύρια.

Το τίμημα εξαγοράς της "ΔΩΔΩΝΗΣ" ήταν 23,5 εκατομμύρια {επί εκτιμώμενης αξίας της περιουσίας της στα 110-125 εκατομμύρια...}

Σε ένα μήνα ακόμα δηλαδή θα την έχει ξεχρεώσει...
Με τα λεφτά των κτηνοτρόφων!!!

Αυτό θα πει ΕΠΕΝΔΥΣΗ, καλή μου.

cynical είπε...

Καλως τον Ναπολέοντα!

Καθολου δεν την εχω ξεχασει τη Σκλιβανη. Το ωραιότερο χωριο της Ηπείρου!

Με τη Δωδωνη, ετσι θα πηγαιναν τα πραγματα, αφου τη δωσανε στη SIMOS, που τής χρώσταγε τοσα όσα την αγόρασε.

και μετα αφου στραγγισουν τους κτηνοτροφους, θα την πουλήσουν.

spiral architect είπε...

Α, θα σας μαλώσω! Γιατί είσαστε κατά των μεταρρυθμίσεων;

Υπάρχουν πάντοτε και οι εκλογές. Η μόνη σταθερή επιλογή είναι η δυσανεξία προς τις μεταρρυθμίσεις.
(οι δυο τελευταίες προτάσεις δεν είναι δικές μου)

Και εις εκ των μεταρρυθμιστών είναι και ο κύριος Σίμος, πάντα με τα λεφτά των άλλων.
Σας παρακαλώ λοιπόν. Θα γίνουμε από δυο χωριά χωριάτες, θα τα χαλάσουμε μια κι έξω, άσε που θα φωνάξω την αριστερά της ευφτύνης για υποστήριξη!

spiral architect είπε...

O κόσμος (για να φύγουμε και απ' τα καθ' ημάς) γενικά βράζει. Κάποιοι μισανοίγουν το καπάκι, γίνεται μια εκτόνωση και πάλι φτου κι απ' την αρχή. Βάρδα όμως μην και δεν προλάβουν να το ανοίξουν.

Παρεπιφτού βάλε αυτό στο μπλογκρόλ σου, έχει ενδιαφέρον.
(μιας και λέμε για τον κόσμο)

Stefanos Max είπε...

βαρετο ποστ...
νομιζω πως πρεπει να κανεις καποια αλλαγη στη θεματολογια, στο υφος γραφης, δεν ξερω...

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

ΓΙΑ ΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

Τι να θυμηθούμε; Με πόσους κομπασμούς ο Γ. Παπανδρέου μας πλάσσατε την ιδέα των φοιτητικών δανείων ως δήθεν νέα και πρωτότυπη; Ως δήθεν μέσο για να σπουδάσουν οι φτωχοί; Ως την ελεύθερη παιδεία του μέλλοντος;


Φυσικά τα δάνεια (και τα κουπόνια επαίδευσης) είναι καταγραμμένα στο «Σύνταγμα της Ελευθερίας» του πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού Φ. Α. Χάγιεκ από το 1955. Δεν είναι δηλαδή καθόλου νέα και καθόλου αθώα. Είναι καραμπινάτη απαίτηση των μονοπωλίων να απαλλαγούν από φόρους για την παιδεία και ταυτόχρονα να βγάλουν τεράστια κέρδη από τις σπουδές των φτωχών. Τέτοιες είναι πάντα οι νεοφιλελεύθερες ιδέες…

Να μερικά από αυτά που γράφει για την Παιδεία:

(σελ 513) Ωστόσο το γεγονός ότι η παιδεία οφείλει να καθοδηγείται από συγκεκριμένες αξίες αποτελεί επίσης πηγή πραγματικών κινδύνων σε οποιοδήποτε σύστημα δημόσιας παιδείας.

(σελ 517) Πράγματι μπορεί σύντομα ν’ ανακαλύψουμε ότι η λύση έγκειται στο να πάψει η κυβέρνηση να είναι ο κύριος χορηγός παιδείας και να γίνει ο αμερόληπτος προστάτης του ατόμου εναντίον όλων των χρήσεων αυτών των δυνάμεων τις οποίες ανακαλύψαμε πρόσφατα.

(σελ 518) Ένα πολύ πιο δύσκολο πρόβλημα είναι πόση εκπαίδευση θα πρέπει να παρέχεται με δημόσιες δαπάνες και σε ποιους θα πρέπει να παρέχεται εκπαίδευση με δημόσιες δαπάνες πέρα από το ελάχιστο που εξασφαλίζεται σε όλους
(…)
Επίσης είναι πιθανό ότι μια κοινωνία η οποία επιθυμεί να έχει μέγιστη οικονομική απόδοση με περιορισμένες δαπάνες για την παιδεία θα πρέπει πάντα να επικεντρώνεται στην ανώτατη παιδεία μιας συγκριτικά μικρής ελίτ,6

(σελ 519)
Η καλύτερη λύση θα ήταν να δίνεται σ’ εκείνους στους οποίους μια τέτοια επένδυση φαίνεται να υπόσχεται τη μεγαλύτερη απόδοση η δυνατότητα να δανείζονται το κεφάλαιο και αργότερα να το εξοφλούν με τα αυξημένα εισοδήματά τους, μολονότι μια τέτοια διευθέτηση θα αντιμετώπιζε σημαντικές πρακτικές δυσκολίες.7
(…)

Υπάρχει επίσης ένα άλλο πρόβλημα που πήρε σοβαρές διαστάσεις σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες και το οποίο οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας και αυτό είναι το πρόβλημα ότι έχουμε περισσότερους διανοουμένους από ό,τι μπορούμε ν’ απασχολήσουμε επικερδώς. Ελάχιστοι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι για την πολιτική σταθερότητα από την ύπαρξη ενός πνευματικού προλεταριάτου που δεν βρίσκει καμιά διέξοδο για τη μόρφωσή του