Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Αφέλεια ή Κοροϊδία;


Περί μεταφυσικής και πάλι το ανάγνωσμα! Η Γερμανία συνεχίζει να εμμένει πεισματικά στη δημοσιονομική περιστολή και στη λιτότητα των εργαζόμενων στρωμάτων. Η πολιτική αυτή έχει καταποντίσει ήδη τις αδύναμες οικονομίες, ενώ η αρρώστια της ύφεσης μεταδίδεται και στις μέχρι πρότινος λεγόμενες υγιείς οικονομίες της ΕΖ. Απόδειξη η επικείμενη υποβάθμισή της από την S&P. Εκ παραλλήλου ανησυχούν και η ΗΠΑ, ενώ ο ιός έχει μεταδοθεί και στη μακρινή Αυστραλία, γεγονός που έκανε μέχρι και τον ΠΟΥ να βγει μπροστά και να ζητάει εμβόλια.

Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για να συνεχίζεται αυτή η πολιτική. Αυτό λέει φωναχτά η πραγματικότητα, αυτό λένε οι δείκτες, αυτό λένε οι τραπεζίτες, και οι fund-manager-άδες, αυτό λένε οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι, αυτό λένε οι οικονομολόγοι, κεϋνσιανοί, νεο-κεϋνσιανοί, κλασσικοί και νεο-κλασσικοί, αυτό λένε όλοι, ακόμη και οι αρειανοί.

Δεν υπάρχει, καμιά επίσημη δικαιολογία εκ μέρους της Γερμανίας, παρά μονάχα μία. Ότι τα μέτρα αυτά μπορεί να μην αποδίδουν τώρα αλλά θα αποδώσουν εις το μέλλον. Αυτό διατείνονται και οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Ταμείου, όπως τους άκουγα εχθές να μελλοντολογούν στο youtube. Πόσο όμως μακριά; Όταν το μέλλον το βλέπεις να ‘ναι κοντινό, δεν το ονομάζεις «μέλλον», αλλά το προσδιορίζεις κάπως πιο συγκεκριμένα, σε ένα, ας πούμε χρόνια, σε δυο, σε τρία, άντε σε τέσσερα. «Μέλλον», έτσι στα σκέτα, όμως σημαίνει κάτι πολύ μακρινό, ακαθόριστο και απροσδιόριστο.

Και δυστυχώς αυτή είναι και η αλήθεια. Αν μπορούσαν να το προσδιορίσουν θα το προσδιόριζαν. Μα δεν μπορούν, δεν το επιτρέπει η φύση του προβλήματος. Στα προβλήματα πολλών μεταβλητών με ποικίλες και πολλαπλές αλληλεπιδράσεις και αναδράσεις, δεν εξαφανίζεται μόνο η προβλεψιμότητα αλλά και η «μνήμη» του αιτίου που προκάλεσε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αυτά τα δυο δε, πηγαίνουνε μαζί παρέα. Όσο περισσότερο στο χρόνο διατηρείται η μνήμη του αρχικού αιτίου, τόσο μεγαλώνει ή επιμηκύνεται στο χρόνο και η προβλεψιμότητα. Διατηρείται, όπως λέγεται η συσχέτιση. Στα χαοτικά φαινόμενα η συσχέτιση χάνεται σχεδόν αμέσως, ώστε να μην μπορείς να πεις στο τέλος τι προκάλεσε μια δεδομένη συμπεριφορά.

Η Μέρκελ σαν θεωρητικός χημικός θα πρέπει αυτό να το γνωρίζει. Η οικονομία κάποια στιγμή θα ανακάμψει. Κάποια στιγμή θα αρχίσουν οι δείκτες να παίρνουν την ανάποδη φορά. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πότε; Κάποια στιγμή, στο μέλλον! Και τότε θα έρθουν και θα πουν, «κοιτάξτε, είδατε τα μέτρα που τόσο σας ταλαιπώρησαν, ότι τώρα ήρθαν και έπιασαν τόπο; Είδατε που είχαμε δίκαιο;». Μόνο που θα έχει περάσει τόσος καιρός, που κάθε συσχέτιση θα έχει νομοτελειακά χαθεί.

Άρα δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Είτε η Μέρκελ ξέχασε όσα είχε μάθει πριν ασχοληθεί με την πολιτική ή συνειδητά μάς κοροϊδεύει.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΜΙΑ ...ΠΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

"Αυτό που τελικά φοβόταν η Μερκελ πολύ περισσότερο από την απώλεια των επόμενων ομοσπονδιακών εκλογών,ήταν τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την ανεργία, δηλ. να μην γίνουν -για τρίτη φορα σε διάστημα 100 ετών- πολλές Γερμανίδες πόρνες και να μην εξαθλιωθούν οι περιθωριακοί εργαζόμενοι Γερμανοί. ..Πολλές Γερμανίδες έγιναν δυο φορές (στον μεσοπόλεμο και μετά το 1945) και για μακρά περίοδο πόρνες, ενώ αρκετοί Γερμανοί εξαθλιώθηκαν η έγιναν πρόσφυγες τρωγλοδύτες στην ίδια τους την χώρα η μετανάστευσαν, όπως στα 2 πολύ σημαντικά έργα του Rainer Werner Fassbinder :

1. Στον μεσοπόλεμο 1920-1930 , εξαιρετική τηλεοπτική σειρά Berlin Alexanderplatz.
Βασισμένη στο μυθιστόρημα (1929) του συγγραφεα και ψυχίατρου Alfred Döblin, που αφηγείται τις περιπέτειες του Franz Biberkopf, ενός μόλις αποφυλακισμένου μικρο-εγκληματία. Όταν ο μέντορας του στο έγκλημα δολοφονεί την πόρνη από την οποία ο Biberkopf έχει αγκυρωθεί, καταλαβαίνει ότι καταβυθίζεται όλο και πιο βαθιά στον γερμανικό υπόκοσμο από τον οποίο δεν μπορεί να αναδυθεί,
2. στην μεταπολεμική Γερμανία , film “ Ο γάμος της Maria Braun”
Κατά την έναρξη της συμμαχικής κατοχής της Γερμανίας, το 1945, η Maria νομίζει ότι ο … σύζυγος της Hermann, Γερμανός στρατιώτης..,.. έχει πεθάνει . Οικοδέσποινα σε μπαρ με Αμερικάνους στρατιώτες, η Maria διατηρεί σχέση με τον Bill, Αφρο-Αμερικανό στρατιώτη, που της δίνει νάιλον κάλτσες και τσιγάρα, μένει έγκυος …., μετα γίνεται η πλούσια ερωμένη ενός βιομηχάνου. Η Maria παρουσιάζεται με "λαμπερή απλότητα" ως μια αλληγορία της Γερμανίας, ως "ένας χαρακτήρας, που φοράει φανταχτερά και ακριβά ρούχα, αλλά έχει χάσει την ψυχή της”.

Αφώτιστος Φιλέλλην

Κώστας.Κ είπε...

Καλά με τη Μερκελ μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο, αλλά το πρόβλημα δεν είναι της Μέρκελ αλλά πολύ γενικότερο.
Ας πούμε πως εσύ είσαι η Μέρκελ και εγώ είμαι ο πρωτοσύμβουλος οικονομικός σου εμπειρογνώμονας και μου ζητάς να σου πω τι θα γίνει.
Σου λέω λοιπόν πως στην ιστορία του καπιταλισμού παρατηρούνται τέτοιες κανονικότητες στη συμπεριφορά του που μας κάνουν να μιλάμε για μικρούς και μεγάλους οικονομικούς κύκλους. Στους οποίους η αναλογία επέκτασης (ανάπτυξης) και συστολής (κρίσης) είναι χρονικά δυόμιση προς ένα.
Ας πούμε, δηλαδή πως στον βραχυχρόνιο οικονομικό κύκλο έχουμε δύο έτη ύφεσης και 7 ανάπτυξης, ενώ στον μακροχρόνιο έχουμε 20-25 χρόνια κρίσης και 50-60 χρόνια δυναμικής επέκτασης.
Σε πληροφορώ, δε, πως μόλις μπήκαμε σε ένα μακροχρόνιο κύκλο κρίσης που δεν προβλέπεται να λήξει πριν από το 2035. Τι θα κάνεις εσύ σαν αστός πολιτικός που είσαι ;
Θα πας να πεις στους ψηφοφόρους σου πως ξέρετε οι μισοί από εσάς θα έχετε πεθάνει (μαζί και εγώ) όταν θα λήξει η κρίση ; Ή θα τους πεις πως η κρίση θα είναι μακροχρόνια όπως έκανε η Μέρκελ λέγοντας τη μισή αλήθεια ;
Cynical, προβλέψεις στην οικονομία μπορεί να υπάρχουν με τη γνωστή αβεβαιότητα και ανακρίβεια εξαιτίας των πολλαπλών παραγόντων που ανέφερες και της παρεμβολής του ανθρώπινου παράγοντα (βλ ταξική πάλη). Το ζήτημα είναι ότι μεσολαβεί η πολιτική και οι πραγματικές προβλέψεις ποτέ δεν έρχονται στην επιφάνεια.

cynical είπε...

Αφωτιστε,

κανεις πολυ καλα που μου θυμιζεις αυτες τις δυο ταινιες. Τη δευτερη την ειδα. Την πρωτη την εχασα. Και απ οτι θυμαμαι ειναι τεραστια. Θα παρω σιγουρα το βιβλιο. Το ειχα κατα νου καιρο τωρα

cynical είπε...

Κωστα

χρησιμοποιησα τη Μερκελ για να φτιαξω το παραδειγμα. Ειχα στο νου συζητησεις που γινονταν περι Κορεας Ν. και το πώς το ΔΝΤ την εφερε στη σημερινη θεση. Ειναι, κατ' εμε κλασικη περιπτωση όπου εχει χαθει η συσχετιση.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ απλά η Μέρκελ και ο Σαρκοζί δεν ενδιαφέρονται όπως εσύ για τη μεσαία τάξη και τα κατώτερα στρώματα. Στο μέλλον, όντως, αλλά για ποιον;

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Unknown είπε...

Πάρε κιάλι, όλο και κάτι θα δεις! ;)

Ανώνυμος είπε...

αν ειχε εναλλακτικη της λιτοτητας η μερκελ νομιζεις πως θα καθοτανε να εφαρμοζει τετοια πολιτικη για να την βριζουν ολοι?

Napo είπε...

ανωνυμε η αντιπλιτευση της αριστερας ειναι ευκολη

οι προτασεις ειναι δυσκολες