Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Η Φρακταλική Φύση του Ατέρμονος Στοχασμού (!)


Όχι, σήμερα δεν σκοπεύω να σας τρελάνω και να σας αναγκάσω να προβείτε σε ανόσιες σκέψεις του τύπου: «Γιαζίκ, γιαζίκ, πάει το κορίτσι, με τόσο μεταμοντέρνο την ψώνισε το καημένο και το χάνουμε!».

Τίποτε από όλα αυτά. Παρ’ όλο που η Cynical παραμένει ακοίμητος φρουρός του ορθού Λόγου, της αρέσει πού και πού να παίζει με παραδοξότητες, (Δείτε για παράδειγμα, «Η Κβαντική Φύση του Κειμένου»), στην ουσία όμως, μόνο φαινομενικά, γιατί με μια πιο προσεκτική ματιά διακρίνονται κάποια ίχνη σοβαρότητας πίσω από τις φανφάρες και τα καραγκιοζλίκια της.

Αφορμή στάθηκε η κουβέντα που ξεκίνησε πριν λίγο απ’ εδώ, συγκεκριμένα από τα σχόλια περί Ελευθερίας στην ανάρτηση της «Σεχραζάτ». Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να νομίζει ότι δεν καταλαβαίνει με την πρώτη τί σημαίνει η έννοια αυτή. Φυσικά, μόνο νομίζει. Διότι, αν η κουβέντα πάει να τσουλήσει λίγο παραπέρα κι αρχίσουν τα λουριά να σφίγγουν για τα «πώς και τα γιατί», τότε οι πιο πολλοί θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά από απελπισιά και θα είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τον αγώνα του προσδιορισμού της. Μετά ξαφνικά θα θυμηθούμε ότι η κουβέντα αυτή έχει αρχίσει ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, ότι γράφτηκαν τόμοι επί τόμων για πάρτη της και ότι σήμερα βρισκόμαστε πάλι σ’ ένα νέο σημείο μηδέν, χωρίς να έχουμε καταφέρει ούτε ένα μονοσήμαντο και περιεκτικό ορισμό να της δώσουμε, αλλά και ούτε να την κάνουμε πράξη με τρόπο ικανοποιητικό για τους περισσότερους.

Και για να μην μείνουμε μόνο στο παράδειγμα της συγκεκριμένης έννοιας, ας πάμε και σε άλλες, όπως της «Ισότητα» και της «Φιλίας», και της «Αρετής», και του «Καλού», και του «Κακού» και σε όλες τις αδερφές τους που πέρασαν από τα χέρια των απανταχού φιλοσόφων και φιλοσοφούντων. Μήπως και έτσι όμως δεν βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο αδιέξοδο, στην ίδια αδυναμία σύλληψης με μια μόνο στροφή του μυαλού του περιεχομένου τους; Μήπως δεν πέφτουμε και πάλι στην παγίδα της αυτοαναφορικότητας, με το να προσπαθούμε να τις ορίσουμε σε ένα επόμενο επίπεδο με εργαλεία και έννοιες που αφήσαμε να κρέμονται απροσδιόριστα σε κάποιο προηγούμενο;

Δεν ξέρω πως, αλλά όλος αυτός ο ατέρμονος στοχασμός γύρω από τα ίδια και τα ίδια, από μια χούφτα έννοιες δηλαδή, αιώνες τώρα, μου φέρνει στο νου, πέρα από τους στίχους και το φευγιό των ποιητών και κάτι από τον κόσμο των φράκταλς.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ,

την αυτοαναφορικότητα ιδωμένη σαν αυτοομοιότητα και τον εγκλωβισμό της σκέψης στα απύθμενα φιλοσοφικά βάθη ιδωμένο σαν την παγίδευση της κίνησης της σκέψης σε μια φρακταλική separatrix, (που μπορούμε να την ονομάσουμε φρακταλική διαχωριστική γραμμή).


Ας μείνουμε για λίγο στα προκαταρκτικά και μετά ας πάμε και στα επόμενα.

ΟΡΙΣΜΟΙ

Φράκταλ είναι οποιοδήποτε σχήμα που έχει κλασματική διάσταση, (fractional dimension), δηλαδή διάσταση που δεν είναι ακέραιος αριθμός, όπως μαθαίνουμε στο σχολείο. Αυτός είναι ένας κλασικός ορισμός του φράκταλ. Το σημείο έχει διάσταση μηδέν, η γραμμή διάσταση ένα, οποιοδήποτε επίπεδο σχήμα, διάσταση δύο, ενώ όλα τα αντικείμενα που έχουν όγκο και καταλαμβάνουν χώρο έχουν διάσταση τρία. Για παράδειγμα φράκταλ είναι οι ακτές με την πολυσχιδή ακτογραμμή τους και έχουν διάσταση κάπου ανάμεσα στο 1 και το 2. Όπως και άλλα γνωστά σχήματα όπως οι μαθηματικές κατασκευές “Sierpinski Gasket” και νιφάδα Koch, αλλά και τα σύννεφα, οι κορυφογραμμές, οι χιονονιφάδες, οι πνεύμονες, το σύστημα των αιμοφόρων αγγείων, οι πίνακες του Jackson Pollock, τα κλαδιά της φτέρης.

Μια άλλη βασική ιδιότητα των φρακταλικών δομών είναι η αυτοομοιότητά τους, δηλαδή η αναπαραγωγή του ιδίου, με το αρχικό, σχήματος ύστερα από κάθε μεγέθυνση, με την διαδικασία να επαναλαμβάνεται εις το διηνεκές. Δηλαδή το αρχικό σχήμα να φαίνεται το ίδιο σε όλες τις κλίμακες αναπαραγωγής του.




1. ΑΥΤΟ-ΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ = ΑΥΤΟ-ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ
(Προσοχή Δαγκώνει!)

Σύμφωνα με όσα εξέθεσα προηγουμένως λοιπόν, νομίζω ότι δεν είναι και πολύ άστοχο να παρομοιάσω την αυτοαναφορικότητα, δηλαδή την προσπάθεια επεξήγησης εννοιών με ορισμούς και εργαλεία που να περιέχουν, (να έχουν ενσωματωμένη ήδη), την έννοια που επιδιώκουν να διασαφηνίσουν, με την αυτοομοιότητα, που όπως είδαμε είναι η αναπαραγωγή του ιδίου αντικειμένου σε κάθε επόμενο επίπεδο μεγέθυνσης, (ή εμβάθυνσης θα έλεγα μιας και μιλάμε για στοχασμό).

Εδώ θα κάνω μια μικρή παράκαμψη για να μεταμοντερνίσω λιγάκι, όπως είθισται στους κύκλους της academia των πολιτισμικών σπουδών και να αυθαιρετήσω παιχνιδιάρικα, ονομάζοντας τα διάφορα επίπεδα στοχασμού σαν «στοχαστικά επίπεδα», με το «στοχαστικό» (random) και την «στοχαστικότητα» (randomness) να έχουν φυσικά εντελώς συγκεκριμένη λειτουργία στα φυσικά φαινόμενα, αλλά για λόγους γενναιοδωρίας και μόνον θα τα αφήσω σαν ιδέα σε άλλους επίδοξους "συναδέλφους", για να την αναπτύξουν, να πρωτοπορήσουν και να προαχθούν.

2. ΒΥΘΙΣΗ ΣΚΕΨΗΣ = ΠΑΓΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΦΡΑΚΤΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ.
(Προσοχή δαγκώνει!)

Τώρα βέβαια, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί θεωρώ την παγίδευση της σκέψης στα ερέβη του εγκεφάλου προσπαθώντας να συλλάβει τις έννοιες της φιλοσοφίας, σαν κίνηση σε μια φρακταλική separatrix. Τι είναι τέλος πάντων αυτό το τέρας;


3. Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΚΡΕΜΟΥΣ
(Μπορείτε να με εμπιστευτείτε)

Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με δυναμικά συστήματα (και πώς να είναι), θα φέρω σαν παράδειγμα το απλό εκκρεμές. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι μπορεί να εκτελεί δύο τύπους κινήσεων, μια ταλαντωτική, όπως το κλασικό ρολόι που είχανε στις σάλες τα παλιά αστικά σπίτια των εμπόρων και των καπεταναίων, και μια περιστροφική, δηλαδή με το εκκρεμές να διαγράφει πλήρεις περιστροφές, τέτοιες ακριβώς που διέγραφε στα μικράτα μας και η ταλαίπωρη η χρυσόμυγα που δέναμε στο ποδάρι με μια κλωστή και που με την άλλη άκρη κρατημένη σφιχτά στο χέρι την περιστρέφαμε ανελέητα μέχρι να πλαντάξει από το πολύ τζιτζίρισμα.


[Στο παραπάνω σχήμα, ο άξονας των x δείχνει την γωνία απομάκρυνσης του εκκρεμούς από τη θέση ισορροπίας και ο άξονας των y την ταχύτητα απομάκρυνσης. Η κόκκινη γραμμή είναι η separatrix. Δεν θα εξηγήσω παραπάνω γιατί δεν κάνουμε εδώ φυσική αλλά φιλοσοφία].

Τώρα, στο συγκεκριμένο παράδειγμα υπάρχει και μια δεύτερη θέση ισορροπίας, πέρα από την κλασσική, αυτή με το μπαλάκι να ισορροπεί, να έχει δηλαδή μηδενική ταχύτητα, στην κατακόρυφη θέση, θέση που όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ ασταθής αλλά στα μαθηματικά υπάρχει σαν δυνατότητα. Όταν λοιπόν για κάποιες αρχικές και ιδεατές συνθήκες το εκκρεμές βρεθεί εκεί, δεν είναι και πολύ σίγουρο τι είδους κίνηση θα εκτελέσει: μπορεί να ξεφύγει αριστερά και να κάνει ταλάντωση, ή μπορεί να πάει δεξιά και να κάνει περιστροφή. Θεωρητικά, αν όλα πάνε κατ’ ευχή, το θέλει η Παναγιά και οι ανέμοι είναι μαζεμένοι στα σακιά τους, το εκκρεμές μπορεί να κάτσει εκεί όλη του ζωή περιμένοντας να πάρει μια απόφαση, η οποία ποτέ δεν θα παρθεί. Δηλαδή, λέμε τότε ότι το εκκρεμές έχει παγιδευτεί σε μια separatrix. Separatrix είναι μια καμπύλη ή κάτι πολυπλοκότερο το οποίο διαχωρίζει δύο τύπους κινήσεων του υπό εξέταση δυναμικού συστήματος .

Σκεφτείτε, τι γίνεται σε πιο πολύπλοκα συστήματα. Εκεί οι separatrices, δηλαδή οι περιοχές που χωρίζουν κινήσεις διαφορετικών τύπων, είναι πολύ πιο πολύπλοκες οντότητες και οι ειδικοί έχουν δείξει ότι η δομή τους είναι φρακταλική με ιδιότητες που περιγράψαμε λίγο παραπάνω.

Άρα, αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι όταν το σύστημα βρεθεί στην περιοχή τους, προσβάλλεται από την χρόνια ασθένεια της αναποφασιστικότητας από την οποία αδυνατεί να ξεφύγει και να καταλήξει κάπου, να κάνει κάποια κίνηση επί τέλους.

Δεδομένου και του χαοτικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου, δεν θα ήταν λοιπόν παράλογο να τολμήσουμε να συσχετίσουμε την διαδικασία της ατέρμονης και αδιέξοδης σκέψης με μια κατάσταση εγκλωβισμού σε φρακταλικές διαχωριστικές γραμμές.

ΥΓ. Νομίζω, ότι το παραπάνω κείμενο είναι ό,τι πιο μεταμοντέρνο έγραψα ως τώρα και ότι θα εκτιμηθεί δεόντως! Γιά όποιες απορίες είμαι στη διάθεσή σας.



30 σχόλια:

Swell είπε...

Kαλημέρα Cynical, για μια στιγμή νόμισα ότι διάβαζα την ανάλυση του R.Pirsig για τη Metaphysics of Quality! Εύγε!

cynical είπε...

@swell, δεν βλέπω να διατυπώνετε απορίες και αρχίζω να ανησυχώ, μήπως αυτά που εκθέτω είναι εντελώς κοινότοπα.

Greek Rider είπε...

καλημέρα, @cynical: σωστό το point σου. Έχω την εντύπωση οτι η φιλοσοφική σκέψη εύκολα μπορεί να περιέλθει σε μια τέτοια κατάσταση. Εγώ προσωπικά το αισθάνομαι συχνά. Κάτι που αναστέλλει τη δράση μέσω της αβεβαιότητας. Πως συνδέεται άραγε η κβαντική λειτουργία του εγκεφάλου με το μοντέλο αυτό; Νομίζω οτι πρέπει να υπάρχει άμεση σχέση.

cynical είπε...

@καλημέρα greek rider. Ο εγκέφαλος λειτουργεί χαοτικά (μοντέλα περί strange attractors κ.λ.π.), που είναι και αναμενόμενο, διότι είναι ένα παρα πολύ πολύπλοκο σύστημα. Υπάρχουν απεικονήσεις/μετρήσεις χαοτικής λειτουργίας από τις κρίσεις επιληψίας που την πιστοποιούν.

Σχετικά με τον κβαντικό τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου δεν έχει αποδειχτεί ΤΙΠΟΤΕ. Υπάρχουν τα μοντέλα του Penrose και του δικού μας Νανόπουλου σχετικά με τη δυνατότητα ύπαρξης συσχετισμού (correlations) μεταξύ πολύ απομακρυσμένων νευρώνων, πράγμα που συμβαίνει, αλλά δεν είναι απαραίτητο να οφείλεται αυτός ο συσχετισμος (ταυτόχρονη excitation) σε κβαντικά φαινόμανα. Διότι τα μορια που εμπλέκονται (microtubules) είναι αρκετά μεγάλα για να θεωρούνται ότι συμπεριφέρονται κβαντικά.
Πάντως η θεωρία αυτή είναι εξοτική και δεν τυγχάνει ευρείας αποδοχής.
Η καλύτερη μεταφορά που μπορεί να γίνει για την παγίδευση της σκέψης είναι μέσω ενός παράξενου ελκυστή (strange attractor) που όντως έχει φρακταλική δομή. Αλλά το χάος είναι κλασικό φαινόμενο και δεν έχει σχέση με κβαντική φυσική.

Πάντως, για αποφυγή παρεξήγησης, ό,τι γράφω εδώ είναι εν πολλοίς αυθαίρετο, αλλά εντελώς μέσα στο πνεύμα των μεταμοντέρνων "εξηγήσεων".

Greek Rider είπε...

Όσον αφορά τον εγκέφαλο τα περιστατικά επιληψίας ή άλλων δυσλειτουργιών περιγράφουν πόσο ανελεύθεροι είμαστε και άρα και γι' αυτά που σκεφτόμαστε. Έτσι, όσον αφορά την παγίδευση της σκέψης νομίζω οτι (πρακτικό) ρόλο έχει και η ψυχολογία με την έννοια οτι οι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά ανάλογα της θέσης τους, του ρόλου τους ή αυτών που τους απασχολούν ή έχουν εθιστεί από το περιβάλλον να τους απασχολούν. Ένας γνωστός μου για παράδειγμα, επιστήμονας σε ένα μεγάλο ερευνητικό κέντρο στην Ελλάδα, αμείβεται πλουσιοπάροχα και τείνει στη βεβαιότητα οτι η ελεύθερη αγορά είναι πανάκεια.

cynical είπε...

@greek rider, είναι προφανές νομίζω ότι η ελεύθερη βούληση δεν είναι και τόσο ελεύθερη όσον αφορά ασθένειες και τον θάνατο, πόσο μάλλον την επιληψία. Τώρα, με ποιές διαδικασίες σκεφτόμαστε, δεν έχω ιδέα, δεν έχω ασχοληθεί, αλλά νομίζω ότι ούτε και αυτοί που ασχολούνται έχουν καμιά έτοιμη.
Αλλά ας μην πάμε κατά κει.
Πιστεύω όμως ότι υπάρχει υλικό υπόβαθρο (χημεία) για όλες τις νοητικές διαδικασίες, απλά θα χρειαστεί χρόνος να ανακαλύψουμε τον τρόπο λειτουργίας τους.
Το περιβάλλον επιδρά στο πως δημιουργούνται οι συνάψεις των νευρώνων και ποιοί νευρώνες συνδέονται με ποιούς άλλους. Διαφορετικά ερεθίσματα από έξω έχουν και διαφορετική επίδραση. Αυτά βέβαια εντελώς χοντρικά, σαν μια φαινομενολογική προσέγγιση.
Ο γνωστός σου, μπορώ να διαγνώσω ότι έχει υποστεί μεγάλη εγκεφαλική βλάβη. Σύμφωνα με τα προλεχθέντα θα σου συνιστούσα να τον αποφεύγεις διότι το περιβάλλον ασκεί σημαντική επίδραση στην εγκεφσλική λειτουργία.

Nomad είπε...

την αυτοαναφορικότητα ιδωμένη σαν αυτοομοιότητα και τον εγκλωβισμό της σκέψης στα απύθμενα φιλοσοφικά βάθη ιδωμένο σαν την παγίδευση της κίνησης της σκέψης σε μια φρακταλική separatrix, (που μπορούμε να την ονομάσουμε φρακταλική διαχωριστική γραμμή).

===

Με συγχωρείς, δε μπορώ να σου κάνω επιστημονικίζουσα σχολιαστική αναφορά, καθώς αισθάνομαι παγιδευμένος σε μια κλασματική δίνη περιστροφής που ολοένα και ταχύτερα με παρασέρνει στο σεπαρατρίξ απο όπου το επέκεινα δεν είναι ορατό. οπως στροβιλίζομαι σε βλέπω αυτοόμοια με τον εγκλεισμό της σκέψης σου στα δαιδαλώδη σχήματα των συνειρμών περί ελευθερίας που κοιτα πλακα, προσδιορίζουν τα τοιχώματα του λαβυρίνθου σου/μου/μας οεο.
Κατοπιν αυτών αποφάσισα να σχολιάσω τον μίτο ως κλειδί της ελευθερίας: πάντα χρειάζεσαι μια αριάδνη για βγεις απο κει μέσα.


Καλημερα

nelly είπε...

αφησαμε τα μετα- και πιασαμε τα αυτο-

εσεις να τα δειτε αυτα...οι επαναστατομεταμοντερνοι...που αν οσα λεγατε και γραφατε ειχαν βρει τροπο να καταληξουν και να υλοποιηθουν θα ειχε ερθει ο κοσμος τουμπα δυο φορες...

("γιαζικ γιαζικ" τι σημαινει?)

cynical είπε...

@nomad, δυστυχώς έχετε χάσει τον σωστό δρόμο που οδηγεί στο επέκεινα, εφ' όσον δεν προσέξατε και εγκλωβιστήκατε σε μια δαιδαλώδη κλασματική δίνη. Η ελευθερία σας είναι άπειρη μόνο εντός αυτής. Λυπάμαι αλλά κανένας μίτος δεν σας σώζει. Μπορείτε να ελπίζετε στην εφεύρεση μιας λυτρωτικής καινούργιας θεωρίας μόνο.
Καλημέρα.

cynical είπε...

@nelly, καλώς την να.
Για το "γιαζίκ", σε παραπέμπω σε τουρκικό λεξικό της οθωμανικής περιόδου. Την αλλη φορά θα σε εξατάσω, και κύτταξε μην το παραμελήσεις όπως το "φοντάν".

Από δε και πέρα Νέλλη στο " επαναστατομεταμοντερνοι" θα πρέπει δυστυχώς να προσθέτεις και την λέξη "αυτο". Δηλ: επαναστατο-αυτο-μετα-μοντερνοι. Έλα, μια μικρή προσπάθεια μόνο και θα τα καταφέρεις.
Με αυτή την προσθήκη ίσως τελικά καταφέρουμε περισσότερα.

Nomad είπε...

Αφήστε τα αυτά τα διδακτικά και χωθείτε στον κλασματικό βούρκο να μας βγάλετε. Τι; Φοβάστε μη λερώσετε το φορεματάκι;

Ορίστε μας! Η πολλή σκέψη παράγει τεμπελιά. Δράση γρήγορα! Δώστε χέρια στον κόσμο να βγαίνει! Και παραγγείλτε μερικές μπύρες επιτέλους.

:)

cynical είπε...

@nomad, αυτό ακριβώς κάνω τώρα, προσπαθώ να ανακαλύψω τη νέα απο-λυτρωτική θεωρία. Με την υπάρχουσα, η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη.

Νομίζω ότι η τεμπελιά παράγει σκέψη, ("Η Αργία ως προυπόθεση του Φιλοσοφείν" όπου παραθέτω άφθονα τεκμήρια), και όχι το αντίθετο, δηλαδή όποιος σκέφτεται κατ' ανάγκην τεμπελιάζει κιόλας.
Παρ' όλο που φαινομενικά τεμπελιάζω, στην πραγματικότητα η μισή γαλακτική αυτοκρατορία βρίσκεται κάτω από τη δούλεψή μου, για την υλοποίηση αυτού ακριβώς του αιτήματος.

Nomad είπε...

H αλήθεια είναι οτι συμφωνώ μαζί σου, απλά προσπαθώ να βρω διαφωνίες για ν ανάψουν τα αίματα.

:)

Αντε καλό ΣΚ ναχουμε, διαγαλαξιακοί και γηγενείς, φράκταλς και άτομα.

Ζητω ο λαφαργκ.

Greek Rider είπε...

@cynical: το ίδιο βέβαια ισχύει και για εκείνον σε σχέση με μένα. Η νεκροψία μόνο θα δείξει ποιός είχε πιο υγιή εγκέφαλο ή η ιστορία :)

cynical είπε...

@nomad, αν σου πω ότι τον Λαφάργκ τον έχω κάνει σκόνη, παρακαλώ πίστεψέ με. Δεν νομίζω να βρήκε αξιότερο οπαδό.
Άντε και καλό ΠΣΚ.

cynical είπε...

@greek rider, ο ορισμός της "εγκεφαλικής υγείας" δεν είναι έξω από την ιστορία. Είναι κοινωνικά προσδιορισμένος αναλόγως συσχετισμών. Αν ο συσχετισμός δυνάμεων κάποτε μάς ευνοήσει, ο γνωστός σου θα πρέπει να ετοιμάζεται για το άσυλο!

Left Liberal Synthesis είπε...

Δεδομένου και του χαοτικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου, δεν θα ήταν λοιπόν παράλογο να τολμήσουμε να συσχετίσουμε την διαδικασία της ατέρμονης και αδιέξοδης σκέψης με μια κατάσταση εγκλωβισμού σε φρακταλικές διαχωριστικές γραμμές.


ΥΓ. Νομίζω, ότι το παραπάνω κείμενο είναι ό,τι πιο μεταμοντέρνο έγραψα ως τώρα και ότι θα εκτιμηθεί δεόντως! Γιά όποιες απορίες είμαι στη διάθεσή σας.

Ενδιαφέρουσα διεπιστημονική προσέγγιση.
Γιατί όμως ορίζεται ως μεταμοντέρνο??
Μερικές προθέσεις (μετά,αυτό) και κάθε διεπιστημονικότητα δεν είναι μεταμοντερνισμός
Ο Λακάν που εφαρμόζει ηλεκτρομηχανικά μοντέλα στο ασυνείδητο,είναι στον αντίποδα του μεταμονερνισμού.

cynical είπε...

@LLS, γειά σου. Όταν ο Λακάν εφαρμόζει τοπολογία τί είναι; μοντέρνος; Έχει ποτέ δημοσιεύσει αυτά που λέει σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό (των φυσικών επιστημών);

Νομίζω ότι η ουσία του μεταμοντέρνου τρόπου σκέψης είναι ότι δεν θεωρεί υποχρέωσή του να δίνει σφιχτές εξηγήσεις, με το ένα βήμα, να παράγεται από το επόμενο, κοκ. Κάνει ωραίες μεταφορές όπως στη λογοτεχνία και νομίζει ότι ξεμπερδεύει.
Αυτό που έγραψα είναι λογοτεχνία (science fiction) και δεν είναι επ' ουδενί επιστήμη. Διότι, δεν περίγραψα κανένα ΠΕΙΡΑΜΑ που να δείχνει κάτι τέτοιο, ούτε έδωσα κάποιο μαθηματικό μοντέλο, με 5-10 υποθέσεις έστω και με 5-10 νουμεράκια απ' έξω. Και με κάποιες projections.

το μεταμοντέρνο δεν κάνει αυτή τη διάκριση και γιαυτό είναι αναξιόπιστο.

Left Liberal Synthesis είπε...

Cynical
Μου είναι απολύτως σαφές ότι δεν θα βρω καμία άκρη μαζύ σου και με τους ορισμούς του μεταμοντέρνου.
Και μάλλον σκιαμαχούμε .Χρησιμοποιούμε αφηρημένες ένννοιες που τις ορίζουμε διαφορετικά.
Ξερεις καμία φορά είναι και θέμα γούστου.
Γιατί νομίζω ότι η λέξη μεταμοντέρνο σου κάνει ντιν??
Τέλος αυτό που έγραψες είναι πολύ καλό,και μου άρεσε.

cynical είπε...

@LLS, καλά πώς κάνεις έτσι! Αφού και συ καμιά σχέση δεν έχεις με δαύτο. Το site σου είναι αρκετά καθαρό και τακτοποιημένο. Τίποτε δεν προδίδει αυτό που θέλεις να υποστηρίξεις εδώ. Μια χαρά αριστερός είσαι.
Αν είναι θέμα ορισμού, τότε δώσε μου τον ορισμό σου να ξεμπερδεύουμε. Εγώ τον έχω γράψει πολλές φορές και έκανα και διακήρυξη των αρχών του, που ορκίστηκα να τις τσακίσω!! (πλάκα κάνω).
Και ντιν μου κάνει και ντον και νταν. Γιατί κατά τα άλλα είμαι μια "πολύ σοβαρή" φυσικός επιστήμων που δεν ανέχεται ο άγιος χώρος της να αλώνεται από ανίδεα και αλλαζονικά χέρια που τσαλαβουτούν άτσαλα και ανερυθρίαστα σε έννοιες που δεν κατέχουν, και κυρίως που δεν έχουν καν συναίσθηση ότι δεν κατέχουν.
Παρά ταύτα, το PM μου δίνει και τροφή να μαστορεύω διάφορα παιχνίδια όπως το παρόν κείμενο αλλά και άλλα παλιότερα και να διασκεδάζω.

Ανώνυμος είπε...

@nomad Μπράβο για το εμπνευσμένο σχόλιο σου τη ρούμπωσες την οικοδέσποινα.

@cynical Aν αυτό είναι μεταμοντέρνο κέιμενο τότε εγώ είμαι Πασσάς στα Γιάννενα.

2.Συγχαρητήρια για την αίσθηση του χιούμορ που διαπερνά το κείμενό σας.

3.Προτείνω το επ'ομενο π'ονημα σας να εξετάζει την Φρακταλική Φύση της Αρλούμπας οπού εκεί θα πρέπει να εξέτάσετε ενδελεχώς και τις Λακανιστικές Τοπολογίες.

cynical είπε...

@de profundis, σας βλέπω κάπως καθυστερημένο σήμερα. Και με χαιρέκακες διαθέσεις, θα προσέθετα!
Κύριε de Profundis, ήδη θα πρέπει να έχετε αρχίσει να διερωτάσθε για τον αν όντως είστε ο γνωστός Αλής. Διότι αυτό που μόλις αντικρύσατε και καθ' ομολογίαν σας, σας προκάλεσε τον γέλωτα, δεν είναι παρά η αρχετυπική μορφή ενος μεταμοντέρνου επιστημονικού άρθρου.
Αυτό δε που έχω τώρα στα σκαριά, πραγματεύεται την κονικλο-αναπαραγωγή μέσα από μια ιδιαιτέρως καινοτόμο οπτική.

cynical είπε...

@ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ

Πέρα από την πλάκα, στο κείμενο αυτό και στα σημεία που δεν βγάζω προειδοποιητικό σήμα κινδύνου, όσα γράφω είναι αληθινά και αρκετά χρήσιμα.

aerostatik είπε...

αφού αναγκάστηκες να βγάλεις οδηγία για τα αληθινά και τα χρήσιμα , το μεταμοντέρνο σ΄εχει καταβροχθίσει...

Ανώνυμος είπε...

@aerostatic Μου φαινεται οτι μολις εχασες μια φιλη και απεκτησες ενα εχθρο.

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Σε άσχημη ώρα ήρθα ε?
Μου είπαν ότι ξεκίνησε το φροντιστήριο και ήρθα.
Άλλα εδώ βλέπω ότι οι μαθητές επαναστάτησαν και σήκωσαν τούρκικο μπαϊράκι...

Την καλημερα μου και
καλό Σαββατοκύριακο


τσίου!!!

cynical είπε...

@karaflokotsyfa, καλώς όρισες. Πάνω στην ώρα έφτασες που κλείνουν τα τμήματα για τις Πανελλήνιες! ¨Οσοι σηκώσουν μπαιράκι θα μείνουν μεταξεταστέοι. ΑΠό δευτέρα αρχίζουν τα εντατικά.

cynical είπε...

@aerostatik, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία ουκ έστι. (Δες ΥΓ.)

Ναπoλέων είπε...

@ Κυνικιά
1. Το άκρον άωτον της διαχωριστρίξ:
«Παλιότερα νόμιζα ότι ήμουν αναποφάσιστος. Τώρα δεν είμαι και τόσο βέβαιος».

2. Ελευθερία είναι να μπορείς να κάνεις ό,τι σού κατέβη από αυτά που σού έχει εμπνεύσει το σύστημα, το οποίο σύστημα το έχεις διαλέξει (ή τό ανέχεσαι) ελεύθερα.
Τρέμε Φερραίε!

@ Λοιπές μεταμοντέρνες δυνάμεις

1. Ο γνωστός του Έλληνα Καβαλλάρη έχει δίκιο!
Η «ελεύθερη» αγορά ΕΙΝΑΙ πανάκεια! Γιά όσους έχουν ήδη "κεφάλαιο" (όποιας φύσης) να απομυζούν άλλους δι' αυτής.

2. Τοπολογικώς πως: Έχει κανείς καταφέρει να βγάλει την καζάκα του ΧΩΡΙΣ να βγάλει το σακκάκι του;
Εγώ τό 'χω κάνει!
{χειροκροτήματα}

αγάπη (κλασσική, όχι μεταμοντέρνα)
αφοπλισμός (πλήρης και γενικός)
ειρήνη (όχι η νύφη μου, η άλλη)
Ν.

cynical είπε...

Κ. Ναπολέοντα καλημέρα,
1.το ότι είστε αναποφάσιστος σχετικά με το αν είστε αναποφάσιστος ή όχι, μπορεί να ερμηνευθεί με τη χρήση της τοπολογίας, δηλαδή θα έλεγα ότι ευρίσκεστε στην περιοχήτομής δυο separatrices.
2. το κατά πόσον διαλέγουμε ελεύθερα το σύστημα, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.