Οι Κουτοπόνηροι στην Εξουσία

Η κυβέρνηση θέλει να μάς περνιέται για πολύ έξυπνη, καταφερτζού και ικανή. Τρομάρα της! Δεν θ' αναφερθώ σε κάθε στέλεχος χωριστά, αρχής γενομένης από τον αρχηγό της, γιατί εκεί θα παρεκτραπώ και θα κινδυνέψω να μου ξεφύγουν λέξεις απρεπείς. Ας την κρίνουμε μονάχα από τις ενέργειές της.

Επαίρεται για τη δραστική μείωση του δημοσίου ελλείμματος, ενώ θα έπρεπε να ντρέπεται για την κουτοπονηριά της, μιας και η μείωση προήλθε με μια μόνη κίνηση από τη σφαγή των αδυνάτων. Μια τέτοια πολιτική για να εφαρμοστεί δεν χρειάζεται ούτε καπατσοσύνη και οξυδέρκεια, ούτε περίπλοκους και λεπτεπίλεπτους χειρισμούς, παρά ξετσιπωσιά, ξεδιαντροπιά και ολίγη από την ψυχοσύνθεση του εκδοροσφαγέα. Οποιοσδήποτε αυτού του φυράματος μπορεί να το κάνει, ακόμα και ο πιο αστοιχείωτος. Κάθε γονιός που δεν θέλει το παιδί του να καταντήσει αλήτης, το δασκαλεύει από μικρό για δυο πράγματα: να μην επιτίθεται ποτέ από πίσω και ποτέ στους αδύνατους. Αυτή ήταν η βασική εκπαίδευση που δινόταν κυρίως στ' αγόρια, ώστε μεγαλώνοντας να γίνουν άντρες κι όχι αλήτες.

Η δεύτερη κίνηση μείωση του ελλείμματος ήταν η αναστολή των πληρωμών στους δικαιούχους, επιχειρήσεις και μη, όπως και η κατακράτηση της επιστροφής του ΦΠΑ. Δε λέω, πανέξυπνος και τούτος ο χειρισμός, αντάξιος για κατινίτσες της δεκάρας.

Εκεί που θα περιμέναμε να επιδείκνυαν μια κάποια ικανότητα, μιας και επιλέχθηκαν ως οι αξιότεροι των αξίων, σχετικά δηλαδή, με το trade off ανάμεσα στο ποσοστό αύξησης του ΦΠΑ και στο ποσοστό αύξησης των φορολογικών εσόδων, εκεί είναι που πήγανε σαν τα γίδια κατευθείαν στο πηγάδι. Δεν χρειάζονται πολλά γράμματα, ούτε και πολύ μυαλό για να αντιληφθείς ότι τα έσοδα από επιστροφές ΦΠΑ δεν αυξάνονται εσαεί με την αύξηση του ΦΠΑ. Οποιοσδήποτε με στοιχειώδη εγκέφαλο μπορεί να αντιληφθεί ότι η εν λόγω καμπύλη εμφανίζει ακρότατο, παίρνοντας μηδενικές τιμές είτε όταν ο ΦΠΑ είναι μηδέν, είτε όταν είναι πολύ μεγάλος. Κάπου ανάμεσα λοιπόν υπάρχει ένα optimum, το οποίο φαίνεται ότι κανείς από τους πανάκριβους συμβούλους δεν είχε την ικανότητα να το φανταστεί και να το προσδιορίσει. Όταν βλέπεις ότι με την υπάρχουσα τιμή του ΦΠΑ δεν μαζεύεις πίσω τα αναμενόμενα, πράγμα που σημαίνει ότι βρίσκεσαι πέραν του optimum, δεν συνεχίζεις να τον αυξάνεις. Έτσι, χωρίς να γνωρίζουν ούτε τα βασικά συνεχίζουν να τον αυξάνουν, κι αν μη τι άλλο να γελοιοποιούνται για την ηλιθιότητά τους.

Το άλλο πεδίο στο οποίο ετοιμάζεται να διαπρέψει είναι η “εξυγίανση” του ΟΣΕ. Δεν αντιλέγω ότι σαφώς θα υπάρχουν περιθώρια εξυγίανσης με τη μείωση της σπατάλης, με το μάζεμα όσων παρανομούν εντός του με μίζες, εκμετάλλευση μαύρων δρομολογίων κ.α, ίσως και με κάποια μικρή αύξηση της τιμής των εισιτηρίων, αλλά κι εδώ η κυβέρνηση, όπως και με το δημόσιο έλλειμμα αρχίζει πάλι τα γνώριμα εξυπνακίστικα κόλπα. Θα εξυγιάνει λέει τον ΟΣΕ με το να κόψει όλα τα δρομολόγια και να κρατήσει μόνο την γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη και πιθανόν την Αθήνα-Ορμένιο, γραμμές που από μόνες τους είναι καραμπινάτο χρυσωρυχείο. Τι ιδέα θεέ μου! Είναι αλήθεια ότι χρειάζεται μεγάλη ικανότητα για να το κάνει αυτό.

Η κυβέρνηση, δηλαδή ο αρχηγός της δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτό που ανέλαβε ήταν να διοικήσει ένα κράτος και όχι να το αποσυνθέσει, αποποιούμενος κάθε ευθύνη. Δεν αντιλαμβάνεται ότι το κράτος οφείλει να εξυπηρετεί όλους τους πολίτες του στα βασικά, όπως είναι Παιδεία, Υγεία, Μεταφορές, Επικοινωνίες, για να μην πάω και παραπέρα και με χαρακτηρίσετε μπολσεβίκα, (τόσα ξέρετε, τόσα λέτε), ότι οφείλει να διατηρεί σχολεία, νοσοκομεία και μεταφορές ακόμα και στα πιο δυσπρόσιτα μέρη, ακόμα κι όταν τις υπηρεσίες αυτές χρησιμοποιούν ελάχιστοι, ότι για να το κάνει αυτό σωστά οφείλει να έχει κυρίως ελλείμματα, αλλιώς τι σκατά κράτος είναι, τι σκατά φροντίδα παρέχει. Ας το διαλύσουμε λοιπόν, και ας μάς αδειάσει τη γωνιά κι ο ίδιος και η φατρία του.

Και δεν τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν τα χρησιμοποίησε, ο αρχηγός της φυσικά, μιας και οι άλλοι είναι επιεικώς ανδρείκελα και σαν τέτοιοι δεν μετράνε. Δεν πήγε ποτέ του σε δημόσιο σχολείο, δεν επισκέφτηκε ποτέ του δημόσιο νοσοκομείο, δεν ανέβηκε ποτέ του σε τρένο και λεωφορείο. Από τα γεννοφάσκια του. Δεν τα γνώρισε, πιθανόν να τα έβλεπε μικρός στα παραμύθια, αλλά από τότε πέρασε καιρός, και συνεπώς αδυνατεί να καταλάβει γιατί υπάρχουν, αφού ο ίδιος ούτε τα χρησιμοποίησε, ούτε τα χρησιμοποιεί.

Κι ερχόμαστε τώρα στην πανάκεια του ιδιωτικού τομέα και τα θαύματά του. Προφανώς, και μια επιχείρηση είναι κερδοφόρα όταν πετάει από πάνω της κάθε ζημιογόνα δραστηριότητα. Μα είναι αυταπόδεικτο: ό,τι δεν είναι ζημιογόνο, είναι κερδοφόρο! Ο ιδιωτικός τομέας προφανώς και θα «μεγαλουργήσει», όχι γιατί είναι πιο σοφός και επιδέξιος, αλλά γιατί θα τού προσφερθεί κυριολεκτικά στο πιάτο και αλατοπιπερωμένο με επιδοτήσεις φυσικά, ό,τι πιο ελκυστικό και κερδοφόρο έχει να επιδείξει η χώρα.

Η κυβέρνηση πράττει καθ' εικόνα και ομοίωση του ιδιωτικού τομέα. Ό,τι αντιλαμβάνεται ως ζημιογόνο το εξαλείφει. Κι εδώ έχει μια εμμονή με τους ανθρώπους, διότι αυτούς αντιλαμβάνεται σαν τους πλέον ζημιογόνους, και κυρίως τους αδύναμους. Δηλαδή, αυτούς που περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, τής είναι εντελώς, μα εντελώς ξένοι.