Η εναντίωση που προβάλει το κλαμπ του Βερολίνου στην προοπτική καταφυγής σε ένα quantative easing, αγγλοσαξονικού τύπου, και δη αμερικανικού, είναι ότι η προσφορά μιας μεγάλης ποσότητας χρήματος στην αγορά θα προκαλέσει εκτίναξη του πληθωρισμού. Αυτό άλλωστε λένε η λογική και τα οικονομικά textbooks.
Θα μπορούσε, όμως πρώτα να κοιτάξει κατά την αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού, και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την πορεία του αμερικανικού πληθωρισμού, μετά το τύπωμα ποσότητας χρήματος ίσης με περίπου 3 τρις. Ανέβηκε ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ; Όχι. Κινδυνεύει να πλημμυρίσει η Αμερική; Η απάντηση είναι και πάλι όχι.
Ιδού και το παρακάτω διάγραμμα, το οποίο δείχνει την χρονική εξέλιξη της ποσότητας χρήματος στην οικονομία (κόκκινη καμπύλη), η οποία είναι ανοδική και με μεγάλη μάλιστα κλίση, ενώ η μπλε καμπύλη απεικονίζει τη χρονική εξέλιξη της μέσης τιμής της συναλλαγματικής ισοτιμίας (Trade Weighted Index), η πορεία της οποίας δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί από την κρίση. Η αντίστοιχη χρονική περίοδος είναι η γκριζαρισμένη περιοχή.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η εξήγηση που δίνεται, δείτε για παράδειγμα εδώ, είναι ότι το χρήμα αυτό δίνεται στις τράπεζες κατά κύριο λόγο για να ισοσκελίσουν τα βιβλία τους, και δεν είναι χρήμα το οποίο κυκλοφορεί στην αγορά. Άλλωστε, οι περισσότεροι είναι εξ ίσου χρεωμένοι μέχρι τ’ αυτιά και στη φάση αυτή το τελευταίο που θα ήθελαν, θα ήταν ένας νέος δανεισμός.
Τι θα γίνει όμως στο μετέπειτα της κρίσης, όταν το χρήμα αυτό θα αρχίζει να κυκλοφορεί; Τότε, θα υπάρξει πρόβλημα και η FED θα πρέπει να το ξαναμαζέψει. Πώς; Φαντάζομαι, με κάποιο τρόπο αυξάνοντας τα επιτόκια. Αλλά, ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, όλο και θα υπάρχουν μηχανισμοί συμμαζέματος.
Το δίδαγμα αυτού του ποστ, είναι ότι η δικαιολογία του πληθωρισμού που προβάλει η Μέρκελ και συμμερίζεται η ΕΚΤ δεν πολυστέκεται. Εκ του παραδείγματος, φυσικά...
Υ.Γ. Τώρα ειδα, 14/2, στους ΝΥΤ οτι τα ιδια γραφει και ο Krugman.
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Στο μισθός τιμή και κέρδος ο Μαρξ είχε τονίσει την αδιαφορία στην αύξηση των μισθών και το φόβο του πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός ουσιαστικά είναι ένα φοβικό κατασκεύασμα των αστών. Οι εργαζόμενοι και οι μεσοαστοί δεν έχουν λόγο να τον φοβούνται, επειδή ούτε μεγάλες καταθέσεις έχουν ούτε μετοχές που να χάσουν την αξία τους.
Δειμο,
ισα ισα που ο πληθωρισμος ειναι και ευεργετικος. Σε καποια λογικα επιπεδα.
Εδω εχουμε φτασει στην πληρη παρανοια. Να εχουμε υφεση και στην ευρωπη, και η ΕΚΤ να ανεβαζει (μεχρι πριν λιγο) τα επιτοκια για να μην ανεβει ο πληθωρισμος!!
ξερεις και λεφτα να παρουμε οσο δεν παραγουμε παλι χρεη θα φτιαξουμε και σε κανα χρονο παλι εδω θα ειμαστε
η οικονομια δε φτιαχνεται στις εδρες των πανεπιστημιων και τις φιλοσοφικες αναζητησεις αλλα στη δουλεια και τα εργοστασια
Μια αλλη διαφορα ειναι πως στην αμερικανικη κουλτουρα ενυπαρχει η αρχη πως "εγω δεν θα ανεβασω τις τιμες οσο μπορω κ αυτο για να ειμαι ο ιδιος ανταγωνιστικος" και να μαζεψω χαρτι απο την αγορα.
Απ οτι μαθαινω, επεσε χρημα και στην αμερικανικη "πραγματικη οικονομια", αλλα χωρις σημαντικες πληθωριστικες επιπτωσεις. Συγκρινετέ το με το τι εγινε σε μας οταν μετατρεψαμε τις δραχμες σε ευρω.
Υπενθυμιζω:
- Ποσο παει ο καφες;
-Χιλιες δραχμες
-Σε ευρω;
-Χιλιες τρακόσιες!
(πραγματικος διαλογος μετ;ξυ πελατη και γκαρσονιου)
:)
Cynical μην ξεχνάς πως υπάρχει η πραγματική και η χρηματιστική οικονομία. Το φρεκοτυπωμένο χρήμα πάει στη δεύτερη, δηλαδή στη συντήρηση της χρηματοπιστωτικής φούσκας (δες αγορές ομολόγων, μετοχών, νομισμάτων, παραγώγων). και επειδή το δολάριο είναι το παγκόσμιο συναλλακτικό και αποθεματικό νόμισμα, ο πληθωρισμός του διαχέεται σε όλες τις αγορές διεθνώς. Έτσι, η μεν πραγματική οικονομία συνεχίζει να σέρνεται με αποπληθωριστικές δυνητικά τάσεις, ενώ η χρηματιστική συντηρείται ως φούσκα αποφεύγοντας προσωρινά την κατάρρευση.
Οι Γερμανοί βλέπουν το αναπόφευκτο και προσπαθούν με τα γνωστά ταξικά μέσα και πολιτικές να προετοιμασθούν από τώρα για την κρίση. Δηλαδή να προσδώσουν στην Ευρώπη την ανταγωνιστικότητα του δικού τους μοντέλου (γερμανοποίηση Ευρώπης).
Ξεχάστε τις παπαριές για ανάπτυξη μέσω κεϋνσιανών νομισματικών (υποτίμηση) και δημοσιονομικών (ελλείμματα) πολιτικών.
Η ανισορροπία του συστήματος βρίσκεται στην παραγωγική βάση όχι στις σχέσεις ανταλλαγής (ευρώ). Γι' αυτό και δεν είναι κρίση της Ευρωζώνης αλλά του παγκόσμιου (και κυρίως του αμερικανοβρετανικού) καπιταλισμού.
Γειά σου cynical,
όντως, σωστά το καταλαβαίνεις, μόνο όταν το χρήμα πάει στην κατανάλωση ανεβαίνει ο πληθωρισμός. Όταν απλώς στοκάρεται ή κυκλοφορεί εντός της χρηματοπιστωτικής σφαίρας δεν ανεβαίνουν οι τιμές. Σωστά τα λέει ο Κώστας Κ.
Με άλλη διατύπωση, μόνο αν το χρήμα πάει στους φτωχούς (που θα το ξοδέψουν) έχουμε πληθωρισμό. Όσο μένει στους πλούσιους (που θέλουν απλώς να το αυξήσουν - όχι να το ξοδέψουν), ουδείς φόβος.
Αν η FED ή οποιοσδήποτε άλλος θέλει να μαζέψει το χρήμα, δεν χρειάζεται να αυξήσει τα επιτόκια. Η λύση τεχνικά είναι απλή: σταματάει να δανείζει(δηλ. μη αγοράζοντας κρατικά ομόλογα). Όσα από τα υπάρχοντα δάνεια αποληρώνονται, αντιπροσωπεύουν χρήμα που βγαίνει εκτός κυκλοφορίας. Προφανές αφού το σύγχρονο χρήμα είναι πιστωτικό. Αυτό όμως, δηλ. η μείωση του όγκου του χρήματος, θα έχει σαν συνέπεια να μην μπορούν να ξεπληρωθούν τα ήδη υπάρχοντα δάνεια, άρα θα φαληρήσουν τραπεζες, ιδιώτες, επιχειρήσεις, κλπ, άρα, ως άλλη εντροπεία, το χρήμα είναι καταδικασμένο να αυξάνεται στο διηνεκές, στην καλύτερη περίπτωση, παράλληλα με έναν ελεγχόμενο πληθωρισμό. Άρα, με ακροβατικές κινήσεις προσπαθεί η FED ή όποια άλλη νομισματική αρχή να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτές τις τρομαχτικές καταστάσεις. Επί της ουσίας τώρα, όπως λέει και ανώνυμος, κανένα από αυτά τα ακροβατικά δεν είναι λύση. Όλα σπρώχνουν το πρόβλημα παραπέρα. Δεν υπάρχουν λύσεις εντός αυτού του συστήματος, είναι ξεκάθαρο.
άλλη λυση από τον περιορισμό της συσσώρευσης, δεν βλέπω να υπάρχει. Μόνο με ανώτατα όρια στο περιθώριο κέρδους, μόνο με απολύτωςς δίκους όρους στις συναλλαγές μπορεί να λειτουργήει το υπάρχον μοντέλο.
Η διακιοσύνη στις συναλλαγές όμως δεν προβλέπεται από το σύστημα, με αποτέλεσαμ άλλη αξί α να έχουν τα λεφτά στη μία ή την άλλη περίπτωση και άλλα νούμερα να ισχύουν για τον έναν ή τον άλλον επιχειρηματία/εργαζόμενο/ μεσοαστό/αγρότη/επενδυτή, κοκ.
Η παγκοσμιποίηση δεν μπορεί να είναι μερική: ή θα γίνει ή δεν θα γίνει. Η ανισότητα είναι καλή μόνο προσωρινά
Δημοσίευση σχολίου