Αν κάποιος πάει πίσω στη δεκαετία και εξετάσει το ποσοστό φτώχειας στη Ελλάδα, το οποίο προσδιορίζεται στο 60% της διάμεσου του συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, θα δει ότι αυτό μένει κολλημένο γύρω στο 20%.
Στο παρακάτω διάγραμμα, όπου απεικονίζεται το ποσοστό φτώχειας ανάμεσα στα έτη 1994-2008, θα διαπιστώσουμε ότι το διάστημα 2000-2008 αυτό κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και 21% .
Ενδεικτικά αναφέρω αποσπάσματα από τον τύπο για τα έτη:
2006,
«Το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5 κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15)»
«Με το 21% των πολιτών της να ζούν στα όρια της φτώχειας, έχοντας εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισόδηματος, η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην παλαιά Ευρώπη των «15» μαζί με την Ιρλανδία, με δεύτερη την Πορτογαλία (20%) και τρίτη την Ιταλία (19%). Το χαμηλότερο ποσοστό έχει η Σουηδία (9%)».
«Από τα στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα με ποσοστό 21% συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας στην ΕΕ των 27, και μόνο η Λετονία παρουσιάζει μεγαλύτερο ποσοστό (23%). Ενώ, είναι η πρώτη μεταξύ των 15".
Μέχρις εδώ, ας πούμε σχετικά καλά. Παρ’ όλη την ανάπτυξη που σημειώνεται, η φτώχεια παραμένει η ίδια, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Για το παράδοξο αυτό δείτε την έκθεση του παρατηρητίου φτώχειας του ΙΝΕ.
Το πραγματικό θέμα είναι ότι εν έτη 2011 βλέπουμε έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ, (ναι αυτή του Γεωργίου) να παρουσιάζει το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα να είναι το ίδιο με πέρσι, με πρόπερσι, με αντιπρόπερσι κ.ο.κ., δηλαδή στο 20.1%
Τέσσερα ερωτήματα έχω, άπαντα ρητορικά:
- Είναι δυνατόν το ποσοστό φτώχειας να μένει το ίδιο την τρίτη/τέταρτη χρονιά κρίσης;
- Είναι δυνατόν να είναι μικρότερο απ' ότι το 2007 και 2008;
- Είναι δυνατόν να μην το έχει προσέξει κανένας, αλλά να το έχει εκλάβει και ως φυσιολογικό;
- Είναι δυνατόν να χύθηκαν μάλιστα και δάκρυα για ένα τόσο κραυγαλέα αναξιόπιστο νούμερο;
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Μια πρόχειρη ερμηνεία cynical:
η φτώχεια είναι σχετικό μέγεθος όχι απόλυτο αφού προσδιορίζεται στο 60% του διάμεσου, των εισοδημάτων.
Αν φτωχαίνουμε πολλοί μαζί, ας πούμε το 80% και όχι μόνο το κατώτερο 30%, τότε το ποσοστό της φτώχειας όπως ορίζεται μπορεί να μένει αμετάβλητο.
Αυτή είναι μια καλοπροαίρετη απάντηση.
Υπάρχουν φυσικά και άλλες αλλά πρέπει να το ψάξουμε περισσότερο.
Aρα πρεπει να δουμε πώς εξελίχτηκε χρονικα το διαμεσο εισοδημα. Καλη ιδεα!
Οποτε απο μονος του ο δεικτες φτωχειας δεν λεει και τιποτε το ουσιαστικο.
Μα, κι εσύ καλή μου... Απλά περάσαμε καλά μια δεκαετία. ή αλλιώς χάσαμε μια δεκαετία...
Δημοσίευση σχολίου