Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Τάσεις και εντάσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας





Με το τέλος της τελευταίας συνόδου κορυφής, όταν η Μέρκελ επέστρεψε στο Βερολίνο δεν βρήκε την υποδοχή που περίμενε. Τα πρωτοσέλιδα του τύπου, με τίτλους που έπιαναν ίσαμε το μισό της σελίδας, κραύγαζαν για πρωτοφανή ήττα και για ανιστόρητες παραχωρήσεις στο κλαμπ των υπερχρεωμένων άσωτων χωρών του Νότου. Φυσικά, μέσα σ’ αυτά περιελάμβαναν και την Ισπανία, κυρίως αυτή, η οποία μόνο υπερχρεωμένη δεν μπορεί να θεωρηθεί, μιας και το δημόσιο χρέος της είναι πολύ μικρότερο της Γερμανίας, και θα παρέμενε ως τέτοιο αν δεν της επιβάλλονταν νέα, δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας.

Δεν πέρασαν μέρες και ο σεβαστός, συντηρητικός οικονομολόγος Ζιν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Ifo, συνεπικουρούμενος και από άλλους 160 οικονομολόγους, δημοσίευσε ανοιχτή επιστολή προς τη Μέρκελ, στην οποία προειδοποιούσε με έντονο ύφος τους κινδύνους από τη σχεδιαζόμενη τραπεζική ένωση. «Φορολογούμενοι, συνταξιούχοι και αποταμιευτές των οικονομικά υγιών χωρών θα πρέπει στο εξής να αναλαμβάνουν συλλογικά την ευθύνη για ολόκληρο το τραπεζικό χρέος της Ευρωζώνης, το οποίο μόνο για το Νότο ανέρχεται στο ύψος αρκετών τρις ευρώ…Οι τράπεζες θα πρέπει να αφεθούν να χρεοκοπήσουν. Αν οι οφειλέτες δεν μπορούν να πληρώσουν, υπάρχει μόνο μια ομάδα η οποία μπορεί και θα πρέπει να σηκώσει το βάρος: οι πιστωτές, οι ίδιοι…Ούτε το ευρώ, ούτε η Ευρωπαϊκή ιδέα πρόκειται να σωθούν. Αντίθετα αυτό θα βοηθήσει την Wall Street και το City του Λονδίνου, κάποιους επενδυτές στη Γερμανία και έναν αριθμό εγχώριων προβληματικών τραπεζών, οι οποίες θα μεταθέσουν το βάρος τους στους πολίτες άλλων χωρών, οι οποίοι και δεν έχουν καμιά συμμετοχή σ’ αυτά». Εδώ που τα λέμε, δεν έχει και άδικο ο κ. Ζιν, ότι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Με τις απόψεις Ζιν, συντάχθηκε, με πιο ήπιο τρόπο και ο κ. Weidmann, ο επικεφαλής της Bundesbank, εκφράζοντας τις ανησυχίες του για την προϊούσα αμοιβαιοποίηση των χρεών και τη σταδιακή χαλάρωση των προϋποθέσεων που συνοδεύουν τα πακέτα διάσωσης.

Πόδι πάτησε και ο κ. Ζεεχόφερ, του αδελφού χριστιανοκοινωνικού κόμματος της Βαυαρίας, ο οποίος λίγο-πολύ απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση, αποχωρώντας, αν σκόπευε να ψαλιδίσει τις ουρές των όρων που θα συνόδευαν τα νέα πακέτα στήριξης στην Ισπανία και οσονούπω, στην Ιταλία.

Πιο διακριτικός ήταν ο Πρόεδρος Γκάουκ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ZDF ζήτησε από την κ. Μέρκελ περισσότερη καθαρότητα και πληροφόρηση της κοινής γνώμης για την πολιτική που ακολουθεί και τις μελλοντικές της συνέπειες.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπ’ όψιν τις εντάσεις και αντιδράσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας είναι εύκολο να κατανοήσουμε τις νέες βαρβαρότητες που ψηφίστηκαν πρόσφατα στα κοινοβούλια των ανωτέρω χωρών.

Η κ. Μέρκελ στην προσπάθειά της να πουλήσει στο εσωτερικό τα αποτελέσματα της συνόδου, βρήκε, όμως, ανέλπιστη βοήθεια από ένα έτερο κλαμπ οικονομολόγων, με επικεφαλής τους εξ ίσου αξιοσέβαστους κ.κ. Bofinger και Snower, του πανεπιστημίου του Βύρτσμπουργκ και του Ινστιτούτου της Παγκόσμιας Οικονομίας, του Κιέλου, αντιστοίχως.  Οι οποίοι και προσπάθησαν να λειάνουν τον αντίκτυπο των αποφάσεων, υποστηρίζοντας ότι καμιά τέτοια δέσμευση για κοινή ανάληψη χρεών δεν έχει ληφθεί από την Καγκελάριο. 

Πέρα όμως, από τις τριβές μεταξύ των οικονομολόγων, που προσπαθούν να τραβήξουν την κοινή γνώμη, πότε προς τη μια, και πότε προς την άλλη μεριά, το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Μέρκελ στο εσωτερικό της είναι η επικείμενη απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου, σχετικά με την νομιμότητα του Μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης (ESM) και του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, τα οποία ψηφίστηκαν πρόσφατα στη βουλή τόσο από τον κυβερνητικό συνασπισμό, όσο και από τους πρόθυμους σε όλα Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινους.

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο κατέφυγαν με προσφυγή τους, το αριστερό κόμμα Die-Linke, η ομάδα «Περισσότερη Δημοκρατία», η οποία συγκέντρωσε προς τούτο 23,000 υπογραφές, καθώς και μεμονωμένοι πολίτες τόσο από τα δεξιά, όσο και από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος, ζητώντας προσωρινή αναστολή της εφαρμογής, με το αιτιολογικό της παραχώρησης εθνικής κυριαρχίας και της υποβάθμισης των αρμοδιοτήτων του κοινοβουλίου να μπορεί να αποφασίζει επί του προϋπολογισμού.

Σίγουρα, το Δικαστήριο έχει να πάρει μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις του. Την προηγούμενη φορά, που συνεδρίασε, τον περσινό Σεπτέμβριο, ύστερα πάλι από προσφυγή, γνωμοδότησε ότι καμιά απόφαση για νέα διάσωση δεν μπορεί να λαμβάνεται χωρίς να περνάει πρώτα από το κοινοβούλιο, ενώ εξεδήλωσε ανοιχτά τη δυσφορία του για το γεγονός ότι το τέντωμα του Συντάγματος έχει φτάσει πια στα όριά του. Μια θετική απόφαση, θα ενείχε κινδύνους για τη Γερμανία, μια αρνητική, ίσως για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Παρά τις πιέσεις για γρήγορη γνωμοδότηση, ειδικά από τον Σόιμπλε, το Δικαστήριο, δεν αναμένεται να αποφανθεί πριν από το προσεχές φθινόπωρο. Και ως τότε, η Μέρκελ και η κυβέρνησή της θα κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.

Παρά ταύτα, η Καγκελάρος στο εσωτερικό έχει δυο δυνατούς συμμάχους: τα media και την κοινή γνώμη, ειδικά της βάσης της. Όλες οι εφημερίδες, ακόμα και αυτές που κατατάσσονται στις σοβαρές, έχουν πάρει, άλλες λίγο, άλλες πολύ, κάτι από το ιδίωμα της Bild, όταν αναφέρονται στο Νότο. Η προπαγάνδα πάει κι έρχεται, παρά τις ελάχιστες φωνές που προσπαθούν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και να τοποθετήσουν και τη Γερμανία στο κάδρο ανάμεσα στους υπαίτιους της κρίσης του Ευρώ. «Όλος ο κόσμος θέλει τα λεφτά μας», κράζει ακόμα και η σοβαρή Die Zeit, κάνοντας σιγόντο στην Bild. Με την καλλιέργεια και επικράτηση, λοιπόν, κλίματος «εμείς-εναντίον των άλλων-που θέλουν τα λεφτά μας» είναι δύσκολο για την αντιπολίτευση να προτάξει ένα διαφορετικό λόγο, ακόμα κι αν το ήθελε. Έτσι, αυτή τη στιγμή, ελλείψει αντιπολίτευσης, δεν είναι περίεργο που η Μέρκελ αλωνίζει.

Σχετικά τώρα με τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του αμερικανικού ερευνητικού ινστιτούτου Pew, η δημοτικότητα της Μέρκελ εμφανίζεται υψηλότερη από ποτέ. 8 στους 10 γερμανούς επικροτούν τη στάση και δέσμευσή της στη διαχείριση της κρίσης, ποσοστό που σχεδόν συμπίπτει, (2 στους 3), με μια άλλη δημοσκόπηση του δικτύου δημόσιας τηλεόρασης ARD .
Αντίθετα, εμφανίζονται διχασμένοι ως προς τη συνέχιση παροχής βοήθειας. 49% τάσσονται υπέρ, και 40% κατά. Δημοσκόπηση του περιοδικού Der Spiegel, δείχνει ότι αντίθεση στα bail outs προβάλει το 52% και 54% των ψηφοφόρων του κυβερνητικού συνασπισμού και των σοσιαδημοκρατών αντιστοίχως, το 68% του Die Linke και το 30% των Πρασίνων.


14 σχόλια:

LeftG700 είπε...

Τα πρωτοσέλιδα του τύπου, με τίτλους που έπιαναν ίσαμε το μισό της σελίδας, κραύγαζαν για πρωτοφανή ήττα και για ανιστόρητες παραχωρήσεις στο κλαμπ των υπερχρεωμένων άσωτων χωρών του Νότου.

VS

Παρά ταύτα, η Καγκελάρος στο εσωτερικό έχει δυο δυνατούς συμμάχους: τα media και την κοινή γνώμη, ειδικά της βάσης της.

Προσεκτικότερα, Κουροπάτκιν! ;-)

cynical είπε...

Καμμια αντιφαση, αν βλεπει κανεις τη μεγαλη εικονα, και δεν την περιοριζει σε μια μονο φραση.

Οι συγκεκριμενοι τιτλοι ειναι σαν το τραβηγμα τ' αυτιου σε εναν αγαπημενο, που παει στιγμιαια να παραστρατησει. Συνολικα, ομως και σταθερα, ο τυπος υπερθεματιζει την πολιτικη λιτοτητας και τους αυστηρους κανονες που συνοδευουν τα bail outs.

Δεν ειναι προφανες? Μια ματια να ριξει στις γερμανικες εφημεριδες το διαπιστωνει παραυτα.

Unknown είπε...

Η ανάλυση σου είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβής για τις τάσεις και τον ανταγωνισμό τους στο εσωτερικό της Γερμανίας.-την έχω στο τουιτερ στα φαβοριτς για περαιτέρω μελέτη.-
Ηλθε η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων και για την Γερμανία.
Μέχρι τώρα τα έριχναν στην Ελλάδα και καθάριζαν. Η περαιτέρω εξάπλωση της κρίσης έδειξε οτι δεν έχει σχέση με την διεφθαρμένη Ελλάδα, αλλά με την δομή του Ευρώ και τις αγεφύρωτες αντιφάσεις του καπιταλισμού.
Σε λίγο θα δούμε ποιό τμήμα της αστικής τάξης επιμένει να κρατήσει την Γερμανία μακρυά και ποιό θα προχωρήσει μπροστά στην πλήρη πολιτική και οικονομική ενοποίηση.
Η μάχη δεν θα είναι εύκολη.
Αναμένω το λόμπυ των πολυεθνικών να κάνει πλύση εγκεφάλου στους Γερμανούς τελικά και να επιβάλλει τις απόψεις του.
Εννοείται οτι καμιά φορά στην Ιστορία γινονται και στιγμιαία πισογυρίσματα.
Αλλά τελικά πάμε στην ενοποίηση.

zxc είπε...

Αυτά να τα 'κούν μερικοί που νομίζουν ότι αβίαστα μπορείς να καταγγείλεις το μνημόνιο και να το επαναδιαπραγματευτείς. Μερικοί τρίβουν τα χέρια τους σε τέτοιο ενδεχόμενο. Διότι νέο μνημόνιο δεν θα υπάρξει. Ούτε τα λεφτά που το συνοδεύουν, βεβαίως. Αυτό το μνημόνιο, ή τίποτα.

Unknown είπε...

zxc Ελπίζω να μην είναι τα γραφόμενά μου η πηγή της έμπνευσή σου.
Η ενοποίηση της Ευρώπης θα γίνει με προλεταριοποίηση των πάντων , γκρέμισμα της μεσαίας τάξης και συγκέντρωσης του κεφαλαίου σε πολύ λίγα χέρια.
Ταυτόχρονα θα δημιουργήσει τις αντικειμενικές συνθήκες ενοποίησης των εργαζομένων σε ένα κόμμα και με ένα σύνθημα σε όλη την Ευρώπη.
Ανατροπή του καπιταλισμού.
Οι νόμοι της εξέλιξης της κοινωνίας είναι σε ταχεία εφαρμογή όπως βλέπουμε πλέον.
Με το μνημόνιο θα πτωχεύσουμε πιο γρήγορα,

Unknown είπε...

cunical, Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να αποκαλύπτεις ποιά συμφέροντα κρύβονται πίσω από κάθε ομάδα πολιτικών και οικονομολόγων της Γερμανίας που προτείνουν διαφορετικές λύσεις.
-σαν αναλύτρια παίρνεις άριστα πάντως-

cynical είπε...

Stelio

αυτο θα ειχε οντως ενδιαφερον. Προς το παρον φαινεται να υπερισχυει το εμεις εναντιον των νοτιων. Μου εκανε εντυπωση που ο προεδρος των γερμανων βιομηχανων εξεφρασε την εμπιστοσυνη του στη Μερκελ. Κανονικα θα επρεπε να ηταν περισσοτερο επιφυλακτικος.

nikos__alfa είπε...

Κυνική μας
όσο ο πρόεδρος των βιομηχάνων της Γερμανίας θα έχει χρηματοδότηση με ελάχιστο επιτόκιο, ανοικτή την αγορά των νοτίων, ευρώ μεσαίας αξίας, αρκετά ακριβό για προμήθεια πετρελαίου και αρκετά φθηνό για τις εξαγωγές, εφεδρεία την τόνωση της εσωτερικής ζήτησης με φθηνά καταναλωτικά δάνεια, κανονισμούς για τα αγροτικά προιόντα που ενισχύουν τους αγρότες του Βορρά και του κέντρου (Δες το έγκλημα που έγινε σε βάρος μας για να τρώμε Γερμανική και Τσέχικη ζάχαρη στη διπλή τιμή,) γιατί να μην υποστηρίζει τη Μέρκελ;

cynical είπε...

Niko,

η απορια μου βασιζεται στο γεγονος οτι η αγορα του νοτου ολο και θα συρρικνωνεται, λογω μειωσης της ζητησης. Η αγορα αυτη ειναι πολυ μεγαλη για τις γερμανικες εξαγωγες και σιγουρα θα πρεπει να ανησυχει. Δεν αντισταθμιζεται απο Κινα και Ρωσια. Ασε που και στην Κινα παρατηρειται ελαττωση του ρυθμου μεγενθυνσης.

nikos__alfa είπε...

Η απορία σου είναι ...μακροπρόθεσμη και ξέρεις πως μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε αλλού! :) :)
Γενικότερα όσοι βρίσκονται σε μια ευνοική κατάσταση προσπαθούν να την παρατείνουν, η Μέρκελ γιατί να είναι εξαίρεση;
Και μετά , βλέποντας και κάνοντας! ;)

zxc είπε...

Πράγματι, μερικές φορές εμπνέομαι από προηγούμενα σχόλια, αλλά αυτή τη φορά την έμπνευση αποτέλεσε το κείμενο. Είναι γνωστές οι εντάσεις στην Γερμανία. Όχι μόνο αυτές αλλά και σε άλλα κράτη που δεν θα το περιμέναμε. Θυμίζω Φινλανδία, Τσεχία, Σλοβενία. Εγώ θεωρώ ότι αν καταγγείλεις το μνημόνιο, τότε θα είναι αδύνατον να πείσεις αυτές τις χώρες για μία νέα συμφωνία. Άντε μετά να βρίζεις αυτούς του πρωθυπουργούς, με τέτοια ακαταλαβίστικα ονόματα που θα σου στραμπουλίζουν τη γλώσσα σου. Η Μέρκελ θα μας φανεί αγγελούδι.

akrat είπε...

σαν θα σκάσει μύτη εκεί η κρίση θα δούμε ωραία πράματα..

Ανώνυμος είπε...

Γιατι δεν κανουν μια νεα οικονομικη ενωση γερμανικων και σκανδιναυικων -κατα βαση- κρατων δηλ. Γερμανια, Ολλανδια, Δανια, Σουηδια, Νορβηγια, Φινλαδια, ενδεχομενως και Αυστρια, μια νεο-χανσεατικη ενωση και να αφησουν τους υπολοιπους ευρωπαιους να συνεχισουν την ζωη τους, σε μια ατλαντικο-μεσογειακη ενωση, χωρις αυστηροτατες προτεσταντικες τιμωριες των υπολοιπων ευρωπαικων λαων.

Αφωτιστος Φιλελελην

Ανώνυμος είπε...

"Από το PSI στο OSI 26.7.2012 ΚΕΡΔΟΣ
Δεύτερο ή συμπληρωματικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι το νέο σενάριο που μπαίνει αιφνιδίως στο τραπέζι, στη σκιά της κορύφωσης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Μετά τις δηλώσεις Ευρωπαίων και Γερμανών αξιωματούχων περί πιθανής ανάγκης για δεύτερη ελληνική αναδιάρθρωση, σε πρώτο πλάνο μπαίνει τώρα και το OSI (official sector involvement) - η συμμετοχή, δηλαδή και του επίσημου, κρατικού τομέα στο «κούρεμα» του χρέους. H προοπτική αυτή είχε τεθεί επί τάπητος και κατά το PSI (private sector involvement), κατά τη συμμετοχή των ιδιωτών δηλαδή στην αναδιάρθρωση, αλλά συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση της ΕΚΤ που έχει στην κατοχή της μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Τώρα, ωστόσο, πληροφορίες που δημοσίευσε χθες η «Wall Street Journal», φέρνουν το ΔΝΤ να πιέζει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ζημιές από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, το Ταμείο υποστηρίζει ότι μόνον η αποδοχή αυτών των ζημιών μπορεί να δώσει ουσιαστική απάντηση στην κρίση του χρέους που καλπάζει στον ευρωπαϊκό Νότο.Νέα «φωτιά» στα σενάρια εξόδου της χώρας μας από το ευρώ άναψε χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας κ. Φίλιπ Ρέσλερ, παρά το κύμα αντιδράσεων που προκαλούν οι θέσεις του ακόμη και εντός των γερμανικών συνόρων....."
http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1774502&nt=103

Αφώτιστος Φιλέλλην