Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Σταθμίζοντας τις μικρές και τις μεγάλες απάτες




Στο ενδιαφέρον βιβλίο του «The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable», ο trader και οικονομολόγος Nassim Taleb, χωρίζει τα επαγγέλματα σε scalable και non-scalable. Ένα επάγγελμα θεωρείται non-scalable όταν υπάρχει κάποια οροφή στις χρηματικές απολαβές που μπορεί αυτός που το εξασκεί να έχει. Μια πόρνη, ένας γιατρός, ένας οδοντογιατρός κλπ μπορεί ανεξάρτητα του πόσα χρεώνει ανά επίσκεψη, και ανεξάρτητα από τους πόσους πελάτες μπορεί να δέχεται καθημερινά δεν μπορεί να υπερβεί το 24-ωρο. Ο χρονικός αυτός περιορισμός που τίθεται αναγκαστατικά, βάζει και το πάνω όριο στις απολαβές του, οσοδήποτε μεγάλες και αν είναι αυτές.

Αντίθετα, στα scalable επαγγέλματα, όπως αυτό του χρηματιστή, ή του συγγραφέα βιβλίων best-sellers τέτοιο όριο δεν τίθεται. Ο κόπος και ο χρόνος που βάζει κάποιος στη δουλειά του είναι παράμετροι ανεξάρτητες από τις απολαβές. Ένα και μοναδικό βιβλίο που γίνεται best-seller μπορεί να πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ με τον ίδιο κόπο κάποιος άλλος συγγραφέας μπορεί να πουλήσει χίλια. Αναλογικά, το ίδιο γίνεται και με το χρηματιστήριο ή τις αγορές συναλλάγματος και ομολόγων.

Βάσει των ανωτέρω, λοιπόν, ο μιζο-λήπτης είναι ένα scalable επάγγελμα. Δηλαδή στις συναλλαγές μεταξύ μιζαδόρου και μιζολήπτη δεν υπάρχει κάποιο άνω όριο και επιπροσθέτως αν υπήρχε, αυτό θα ήταν αδύνατον κάποιος κοινός θνητός να το φανταστεί, όπως δεν μπορεί να φανταστεί και τα κέρδη κάποιου τυχερού trader στο χρηματιστήριο.

Στο δημόσιο διάλογο περί φοροδιαφυγής συχνά έρχεται και ξανάρχεται το επιχείρημα, το οποίο, παρεμπιπτόντως, πρώτος εμνεύστηκε ο κ. Μανδραβέλλης της «Καθημερινής», ότι αν ανθροίσουμε την όντως εκτεταμένη «μικρή» φοροδιαφυγή, αυτή θα ισούται και ίσως ξεπερνά και τη «μεγάλη» των ολίγων και των εκλεκτών. Το λάθος όμως του κ. Μανδραβέλλη, αν δεν το κάνει σκόπιμα, και εφ’ όσον αδυνατεί εκ των πραγμάτων να παράξει τα νούμερα και το άθροισμα της «μεγάλης» φοροδιαφυγής, είναι ότι του διαφεύγει αυτή η τόσο σημαντική διάκριση μεταξύ του scalable και του non-scalable. Η μικρή φοροδιαφυγή είναι non-scalable, ενώ η μεγάλη, scalable, δηλαδή άπατη.

Τα ΜΜΕ αφιερώνουν δυσανάλογο χρόνο και πάθος όταν αναφέρονται στη μικρή φοροδιαφυγή και στη μικρο-απάτη, φυσικά όχι ανυστερόβουλα. Οι τυφλοί της Ζακύνθου και οι κουτσοί του Μαυρονησίου με τις τόσες καθημερινές αναφορές είναι σίγουρο ότι θα εγκατασταθούν στα μελλοντικά βιβλία της ιστορίας, κυρίως λόγω του άφθονου υλικού που θα έχει στη διάθεσή του ο μελλοντικός ιστοριοδίφης. Τα 15,000 ευρώ, για παράδειγμα του τάδε τυφλού και τα 10,000 του δείνα κουτσού είναι μεν μεγάλα ποσά για την πλειονότητα των νεόπτωχων ελλήνων, αλλά εντός του βεληνεκούς της φαντασίας τους. Για τους 150,000 συνταξιούχους του ΙΚΑ που δεν έχουν ακόμα απογραφεί, αφήνεται αυτές τις μέρες να αιωρείται σκοπίμως η υποψία από τα κανάλια ότι πρόκειται για  μια ακόμα απάτη ολκής των "μικρών". Ακόμα κι αν δεχτούμε αυτή την εκδοχή, ότι δηλαδή 150,000 συνταξιούχοι του ΙΚΑ εισέπραξαν παρανόμως την περασμένη χρονιά κατά μέσο όρο 10,000 ευρώ ο καθένας, το τελικό νούμερο δίνει ένα ταπεινό 1,5 δις.  (Στην πραγματικότητα οι συνταξιούχοι δεν απογράφησαν γιατί δεν μπορούσαν να φανταστούν τον παραλογισμό μιας δεύτερης απογραφής σε διάστημα δυο ετών).

Η μεγαλο-απάτη όμως βρίσκεται αγκυροβολημένη εκτός. Αν δεν έβγαιναν στο φως τα (προς το παρόν) 10 δις ξέπλυμα των κ.κ. Μειμαράκη-Λιάπη-Βουλγαράκη, τα περίπου 2 δις του κ. Τσοχατζόπουλου (που βγαίνουν στράτα-στρατούλα και σιγά-σιγά), ο μέσος άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτά τα ποσά. Επομένως στις αθροίσεις που θα έκανε στο μυαλό του για τα πόσα έφαγαν οι «μεγάλοι», το νούμερο που θα έβγαζε θα υπολοιπόταν εντελώς της πραγματικότητας και έτσι θα συμορφωνόταν, όπως και συνέβη, με την επίσημη ντιρεκτίβα περί της διάχυσης και ισομερισμού της ενοχής.

Οι προαναφερθείσες περιπτώσεις δεν είναι φυσικά οι μοναδικές. Οι μίζες που δόθηκαν στο κυρίαρχο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι scalable. Χρήματα που φυσικά δεν φάνηκαν στον ισολογισμό κάποιας εταιρίας ή στο πόθεν έσχες κάποιου πολιτικού προσώπου. Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο ποστ «Ο Καπιταλισμός είναι ένα Υπέροχο Σύστημα...», οι δρόμοι ξεπλύματος είναι πάμπολοι και νόμιμοι. Παρά την επικρατούσα άποψη ότι δεν αφήνουν ίχνη, η πραγματικότητα είναι ότι αφήνουν και παραφήνουν. Μια εταιρία real-state που βρίσκεται ξαφνικά με δεκαπλάσια ακίνητα, μια εταιρία που εμφανίζει τζίρο εικοσαπλάσιο αυτού που είχε πριν από λίγα χρόνια, ή ένας πλοικτήτης που μέσα σε δυο-τρια χρόνια προσθέτει πενήντα καράβια στο στόλο του είναι ίχνη και μάλιστα βαθιά.

Ας ελπίσουμε ότι το μυαλό των δικαστών μετά τις περικοπές που θα υποστούν στους μισθούς τους, θα καθαρίσει αρκετά ώστε να μπορέσουν να τα εντοπίσουν. 


13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πιστεύω ότι οι Μεϊμαράκης, Βουλγαράκης και Λιάπης ξέπλυναν 50 δις αλλά εμείς μάθαμε μόνο για τα 10. Δέκα δισ σε ξέπλυμα ακινήτων σημαίνει αγοραπωλησία μία ολόκληρης κωμόπολης. Ας είμαστε σοβαροί.

Ανώνυμος είπε...

Α.Κ.

Σα να βλέπω τώρα δα τον napo να γράφει: δεν ήταν μίζες; ήταν χρωστούμενα στους πολιτικούς που μας έκαναν την τιμή να κατέβουν στο στίβο της πολιτικής προσφοράς προς την πατρίδα τους!

Δεν ήταν φοροδιαφυγή. Ηταν χρωστούμενα προς τις επιχειρήσεις !

cynical είπε...

Να σου πω, αν η κωμοπολη εχει παραγγες, τοτε ναι. Αν εχει ουρανοξυστες, τοτε αλλαζει το πραγμα.

Πριν απο μερικα χρονια αν ακουγαμε οτι καποιοι επαιρναν 50 εκατομ. το χρονο, θα λεγαμε οτι τετοια πραγματα δεν μπορουν να συμβουν.

Ειναι αυτο που τονιζω στο κειμενο για το περιορισμενο ευρος της φαντασιας των χαμηλων στρωμάτων.

Που ειναι και τα πολυπληθεστερα...

Ανώνυμος είπε...

Δυσκολεύομαι πολύ να υποστηρίξω τα λαμόγια, αλλά όταν θεωρείς ως δεδομένο κάτι που δεν έχει αποδειχθεί δεν μπορώ να σε πάρω εντελώς στα σοβαρά. Σόρυ.

cynical είπε...

Αν σε ενοχλουν τα ονοματα, κανενα προβλημα. Οι παραληπτες παντως υπαρχουν, ισως με αλλα ονοματα. Εδω ειναι ομως η ουσια, οτι υπαρχουν παραληπτες και οχι τα συγκεκριμενα ονοματα που βγηκανε στη φορα.

spiral architect είπε...

Όταν το σύστημα ζορίζεται αρχίζει να εξαπολύει αντίμετρα, βγάζοντας στην επιφάνεια τις βρομιές των πολιτικών με διττό σκοπό. Αφ' ενός οι "επιχειρηματίες" (κατά ένα μεγάλο βαθμό φαίνεται ότι) αποποιούνται των ευθυνών τους, αφ' ετέρου απαξιώνονται ακόμα περισσότερο οι πολιτικοί για να ανεβάσουν πιο μετά κάποιον σωτήρα που θα "ξεβρομίσει τον τόπο".

Απλή, σίγουρη και διαχρονικά δοκιμασμένη συνταγή.

Προσέχετε τις συναναστροφές σας, κάνετε απολύμανση στους χώρους σας, φροντίζετε τα συρτάρια σας να είναι κλειδωμένα και όλα θα παν' καλά!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μου αρέσει που ασχολείσαι με τον Πάσχο... Οι συμψηφισμοί του πάντοτε είναι υπέρ του δέοντος... Σαφώς και χωρίς να γνωρίζει τα νούμερα συγκρίνει... Και φυσικά στη σύγκριση δε βάζει τη νόμιμη φοροαπαλλαγή (αλλά μόνο την παράνομη, αλλά έλα μου που οι φορολογικοί κι οι επιχειρηματικοί νόμοι πάντοτε τίθενται για την προστασία του συστήματος και της άρχουσας ελίτ).

spiral architect είπε...

Οι υπεράκτιες εταιρείες και οι κοροϊδάρες

cynical είπε...

spiral

αυτο ειναι κολπο last year...

Ο ελλην. νομος βαζει κατι παραπανω φορους στις off-shores που κατεχουν ακινητα, οι κατοχοι των οποιων εχουν μετακινηθει σε καινουργια τεχνασματα.

Χρειαζομαστε ενα up-date...

Αναρχοφιλελευθερος είπε...

Οι μίζες στον Τσοχατζόπουλο όπως και όλες, ήταν "δαπάνες" εφάπαξ. Έγιναν μια φορά στη δεκαετία του 90' ή του 2000' και τα όποια ποσά καταβάλλονταν τμηματικά. Οι μίζες ήταν πολλές, αλλά δεν ήταν η αιτία της πτώχευσης.

Το κακό με τις δημόσιες δαπάνες είναι ότι γίνονται κάθε χρόνο. Οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης από 24δις ευρώ περίπου το 2000 εκτινάσσονται σταδιακά μέχρι το 2009 στα 45δις. Η φαρμακευτική δαπάνη από 880 εκατ. ευρώ το 2000 έφτασε σταδιακά στα 5,1 δισ. ευρώ το 2009.

Παρόμοια στοιχεία μπορεί να αναφέρει κανείς για τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα τόσο ως προς τα ποσά όσο και ως προς τον αριθμό των δικαιούχων.

Όσο για τις offshore στην περίπτωση ανέγερσης ακινήτων, τις επιτρέπει ο νόμος. Οι εταιρείες που έχουν έδρα την Κύπρο δεν θεωρούνται τέτοιες, αφού η μεγαλόνησος είναι κράτος μέλος της Ε.Ε. Επίσης, το να έχει κανείς μια ή εκατό offshore δεν απαγορεύεται από κανένα νόμο.

spiral architect είπε...

Προφανώς και δεν απαγορεύονται από το νόμο οι οφσόρ, αντίθετα είναι νομιμότατες.

Όπως επίσης δεν απαγορεύεται από κανένα νόμο να πηγαίνει κανείς τα ωραία του λεφτά στην Ελβετία. Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων (Μάαστριχ) είπαμε.

Όπως επίσης δεν απαγορεύεται από κανένα νόμο να πουλάνε τη βενζίνη κοντά 2 ερώ το λίτρο, τη στιγμή που η κατανάλωση εχει πέσει, ή τα φασόλια στο S.M. όσο γουστάρει ο Βασιλόπουλος και ο Μαρινόπουλος.

Οπότε ας μην μας πρήζουν τα @@ τα κανάλια, τα παπαγαλάκια και οι "τοπικοί μας βλαχοδήμαρχοι" για τη φοροδιαφυγή, την φοροαποφυγή και την ακρίβεια στο καλάθι της νοικοκυράς.

Ελεύθερη αγορά και ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων δεν έχουμε; Τότε γιατί σκούζετε;

cynical είπε...

η λειτουργια των offshores καθοριζεται απο το νομικο πλαισιο των τοπων οπου αυτες λειτουργουν. Οι τοποι αυτοι στην πλειονοτητα τους ειναι υπο την εποπτεία του βασιλικου στεμματος.

πχ τα Κειμαν εχουν εκλογες κλπ, αλλα ο κυβερνητης διοριζεται απο το ΗΒ. Ψηφιζουν νομους, αλλα αυτοι στελνονται στη μητερα πατριδα για εγκριση.

Σε ερωτηση αν καποιος νομος επιστρεφεται , η απαντηση ειναι οχι, κανενας δεν εχει επιστραφει.

Ενας δε απο αυτους τους νομους καθιστα ποινικη πραξη και μονο για την ερωτηση του πως δουλευουν οι offshores...

Ανώνυμος είπε...

Αυτοκτόνησε ο πρώην υφυπουργός Λεωνίδας Τζανής

ΤΑ ΝΕΑ Τελευταία ενημέρωση: 04/10/2012 21:40
Απαγχονισμένος, στο υπόγειο του σπιτιού του στον Βόλο, βρέθηκε την Πέμπτη ο 57χρονος πρώην υφυπουργός Εσωτερικών - την περίοδο 1999-2001 - Λεωνίδας Τζανής. Το όνομά του συμπεριλαμβανόταν στη λίστα με τα 36 ονόματα πολιτικών προσώπων που ελέγχονται από το ΣΔΟΕ, η οποία είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Αφωτιστος Φιλελλην