Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας και η αναπαραγωγή των ελίτ



Την περασμένη Δευτέρα, (12/3), εμφανίστηκε στους Times της Ν. Υόρκης ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο υπό τον τίτλο «Η αναπαραγωγή των προνομίων», το οποίο αποδεικνύει με εντυπωσιακά στοιχεία αυτό που όλοι υποπτευόμασταν, πώς δηλαδή η ανώτερη εκπαίδευση στις ΗΠΑ περιορίζεται ολοένα και περισσότερο στα πλέον προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, τα οποία και αναπαράγει.

«Αντί να ωθεί, όπως το ελατήριο, την κοινωνική κινητικότητα, όπως συνέβαινε τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Β! παγκόσμιο πόλεμο, η πανεπιστημιακή μόρφωση σήμερα ενισχύει την ταξική διαστρωμάτωση, με την συντριπτική πλειοψηφία των αμερικανών 25 έως 29 ετών που κατέχουν πανεπιστημιακό δίπλωμα να προέρχονται από οικογένειες με εισόδημα πάνω από το διάμεσο».

Συγκεκριμένα, το 74% των αμερικανών που φοιτούν στα λεγόμενα «ανταγωνιστικά» πανεπιστήμια, όπως το Harvard, Emory, Stanford κλπ, προέρχονται από οικογένειες που κατατάσσονται στο ανώτατο εισοδηματικό κλιμάκιο, ενώ μόνο το 3% εξ αυτών προέρχεται από οικογένειες που βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της εισοδηματικής κλίμακας.

Και τούτο, διότι οι μαθητές των χαμηλότερων εισοδημάτων για να ανταπεξέλθουν στα δίδακτρα και τα έξοδα διαβίωσης, βασίζονται αποκλειστικά στις κρατικές υποτροφίες, τα λεγόμενα Pell grants, τα οποία όμως κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες μειώνονται συστηματικά, παρά το γεγονός ότι τα δίδακτρα αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Για παράδειγμα, ενώ οι υποτροφίες την περίοδο 1979-80 κάλυπταν το 99% των εξόδων σε κολλέγιο διετούς φοίτησης, σήμερα δεν καλύπτουν παρά το 62%, ενώ για φοίτηση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπου κατά κανόνα σπουδάζει η ελίτ, καλύπτουν μόνο το 15%. Βλέπουμε λοιπόν εδώ, το αποτύπωμα μιας συνειδητής πολιτικής η οποία χωρίς να κρατά καν τα προσχήματα, στοχεύει στον αποκλεισμό των φτωχότερων στρωμάτων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη συνεπακόλουθη κοινωνική άνοδο. Και έτσι εξηγείται το φαινόμενο, απόφοιτοι Λυκείου με την ίδια βαθμολογία στα τεστ εισαγωγής να έχουν σχεδόν τη μισή πιθανότητα, (44%), να συνεχίσουν και να τελειώσουν το πανεπιστήμιο αν ανήκουν στα χαμηλότερα εισοδήματα, σε σχέση με αυτούς που ανήκουν στα υψηλότερα, (80%).

Αφήνουμε δε απ’ έξω το αυτονόητο, ότι η επίδοση στα τεστ αυτά βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον του μαθητή, με τις μεγαλύτερες επιδόσεις να παρατηρούνται σε μαθητές από οικογένειες με ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο των 200,000 δολαρίων. Αν και αυτά τα δυο συσχετίζονταν ανέκαθεν, εν τούτοις το χάσμα κατά τα τελευταία 40 χρόνια διευρύνθηκε σημαντικά. Για παράδειγμα ανάμεσα στο 1970-2009 το ποσοστό των αποφοίτων πανεπιστημίου από χαμηλά εισοδήματα μεταβλήθηκε ελάχιστα. Συγκεκριμένα από το 6.2% μόλις και μετά βίας πήγε στο 8.3%. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στα υψηλότερα πατώματα. Εκεί, στο ίδιο χρονικό διάστημα το ποσοστό σχεδόν διπλασιάστηκε, πηγαίνοντας από το 40.2% στο 82.4%.

Το ενδιαφέρον όμως εστιάζεται στο ότι οι αντιδημοκρατικές αυτές εκπαιδευτικές πολιτικές στηρίζονται στο προσφάτως σερβιρισμένο από τις ελίτ, ιδεολόγημα της αξιοκρατίας σύμφωνα με το οποίο η επιλογή γίνεται με τρόπο αδιάβλητο, ώστε να αναδεικνύονται οι καλύτεροι και οι εξυπνότεροι. Στην πραγματικότητα όμως, όπως φαίνεται καθαρά από τα προηγούμενα αποτελέσματα, το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας όχι μόνο δικαιολογεί, μα και δημιουργεί την ανισότητα και εκεί όπου υπάρχει, την διευρύνει. Σε μια κοινωνία ανισοτήτων για να υπάρξει σταθερότητα, αυτοί που κατέχουν θα πρέπει να πείσουν αυτούς που δεν κατέχουν ότι καλώς δεν κατέχουν, διότι αυτό είναι το δίκαιο, και ότι αυτό υπαγορεύει η φυσική τάξη των πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία οι πλέον προικισμένοι (ταλαντούχοι), οι πλέον μορφωμένοι, οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι και οι πλέον ηθικοί είναι αυτοί που θα αναδειχτούν. Παρά ταύτα όμως, οι όποιες φυσικές ανισότητες, οι οποίες είναι υπαρκτές, ούτε στο ελάχιστο δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την παρατηρούμενη οικονομική ανισότητα.

Η πολιτική περιχαράκωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των ΗΠΑ. Είδαμε πέρσι να συμβαίνει το ίδιο και στη Βρετανία με τον τριπλασιασμό των διδάκτρων, τα οποία φτάνουν τις 9000 λίρες το χρόνο, ποσό απαγορευτικό ακόμα και για τα μεσαία στρώματα. Πολιτικές εισαγωγής διδάκτρων, ως μέσο φραγής της εισόδου των λιγότερο προνομιούχων στα πανεπιστήμια, ακολουθούνται από ολοένα και περισσότερες χώρες, ενώ σύντομα και η Ελλάδα θα βρεθεί στην ίδια τροχιά, όσον αφορά το πρώτο πτυχίο, διότι οι περισσότερες μεταπτυχιακές σπουδές πληρώνονται ήδη αδρά.

Η αποδιάρθρωση της παραγωγής τις τελευταίες δεκαετίες στο σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου δημιούργησε στρατιές ανέργων πτυχιούχων ή υποαπασχολούμενων σε θέσεις αναντίστοιχες και κατώτερες των γνώσεων και των δεξιοτήτων τους. Για παράδειγμα περσινά στοιχεία στη Βρετανία έδειξαν ότι η ανεργία ανάμεσα στους νέους πτυχιούχους εκτινάχτηκε από το 11% στο 20.3%. Με τέτοια απογοητευτικά νούμερα λοιπόν, μπαίνει ευθέως το ερώτημα τού τι χρειάζονται πλέον τα πανεπιστήμια, στο βαθμό μάλιστα που τις τελευταίες δεκαετίες ο ρόλος τους έχει μετατεθεί από την καλλιέργεια του πνεύματος και της κριτικής γνώσης, στην σκέτη εξυπηρέτηση της οικονομίας της αγοράς.

Έτσι, καθόλου τυχαία παρατηρούμε το δημόσιο μαζικό πανεπιστήμιο ν’ αφήνεται στην τύχη του, ν’ απαξιώνεται ή να κλείνει, ενώ οι πόρτες για τα παιδιά των μη προνομιούχων τάξεων να στενεύουν ακόμα περισσότερο. Στο σύνολο των βρετανικών πανεπιστημίων, το ποσοστό των παιδιών από εργατικές οικογένειες ανέρχεται στο 32.3%, ενώ για τα ελίτ πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης το ποσοστό αυτό κατεβαίνει ακόμα πιο πολύ, στο 12.6% και 11.5% αντίστοιχα.

Η ίδια αλλαγή σύνθεσης παρατηρείται και στις γαλλικές grandes écoles. Το μερίδιο των φοιτητών εργατικής προέλευσης στις τέσσερεις πιο φημισμένες απ’ αυτές έπεσε από το 29% στη δεκαετία του ’50, στο 9% στη δεκαετία του ’90, αφήνοντας περισσότερο χώρο στις ελίτ να απομονώνονται και να αναπαράγονται ανενόχλητα. Δεν είναι τυχαίο ότι 7 από τους 12 υπουργούς της γαλλικής κυβέρνησης προέρχονται από τις τάξεις τους, όπως επίσης και το 46% των διοικητών και προέδρων των σημαντικότερων γαλλικών επιχειρήσεων και οργανισμών.

Στη Γερμανία, αντίθετα, δεν υπάρχουν ελίτ πανεπιστήμια, (η λέξη ελίτ ακόμα αποτελεί ταμπού), ενώ η τριτοβάθμια εκπαίδευση στο σύνολό της έχαιρε μέχρι πρότινος μεγάλης εκτίμησης για την ποιότητα των σπουδών που παρείχε. Αυτός μάλλον θα ήταν και ο κύριος λόγος που τα γερμανικά πανεπιστήμια δεν βρέθηκαν ποτέ στις πρώτες θέσεις των διεθνών πινάκων κατάταξης, για τον τρόπο κατάρτισης των οποίων, είχαμε αναφερθεί εκτενώς ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Μετά όμως από σχοινοτενείς συζητήσεις, η Μέρκελ αποφάσισε κι αυτή, κάπως αργά είναι αλήθεια, να διοχετεύσει 2 δις ευρώ με σκοπό να αναβαθμίσει γύρω στα δέκα πανεπιστήμια στην κατηγορία των ελίτ. Το πώς αυτή η πρωτοβουλία θα «αναβαθμίσει» και την κοινωνία δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε…

33 σχόλια:

spiral architect είπε...

Καλημέρα!

Αναμενόμενο το άρθρο των ΝΥΤ, λογική η ανάρτησή σου και οι παλιότερες αναρτήσεις επ' αυτής.

Πάντως και στον Ελληνικό Πανεπιστημιακό χώρο κάποιοι με πρόσχημα την "μεταρρύθμιση" πιέζουν προς τη δημιουργία ελίτ σχολών:
Greek University Reform Forum

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ένα άρθρο για εκείνους που θεωρούν ότι η παιδεία δεν έχει ταξικά κριτήρια... Το κοινοποιώ.

Unknown είπε...

Η αλήθεια είναι πως πιστεύω ακράδαντα πως η αθρόα προσέλευση στα ανώτατα ιδρύματα το μόνο που πετυχαίνει είναι ο πληθωρισμός των πτυχίων, ενώ δεν συνάδει καθόλου και με μια βιώσιμη κοινωνία. Από αυτό όμως, μέχρι το να αποτελεί το χρήμα το μέτρο για την εισαγωγή υπάρχει τεράστια απόσταση. Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, ζούμε σε καπιταλισμό, οπότε αφού το χρήμα είναι το μέτρο όλων, προφανώς και η σούπα χαλάει αν οι εισακτέοι δεν καθορίζονται από αυτό. Αλλά τί να κάνεις, το ανθρώπινο είδος ακόμα δεν έχει επιθυμήσει τη μεταμόσχευση εγκεφάλου, οπότε θα το πιούμε και αυτό το ποτήρι...

spiral architect είπε...

Δεν είναι απαραίτητα κακό να σπουδάζει κάποιος ένα γνωστικό αντικείμενο και έπειτα να λοξοδρομεί σε διαφορετικό εργασιακό πεδίο.
Έχω συμφοιτητές που σπούδασαν πριν 20 χρόνια (κάποιος και με μεταπτυχιακό) και τώρα είναι αγρότες.

- Τι κέρδισες που σπούδασες μηχανικός και τελικά έγινες αγρότης;
- Αναλυτικό μυαλό, που σίγουρα δεν θα το είχα αν τελείωνα το λύκειο και πήγαινα στο χωράφι.

Το σύστημα φοβάται τους μορφωμένους.

Ανώνυμος είπε...

Μερικες σκεψεις για το εκπαιδευτικο πριογραμματης της α’- και β’-βάθμιας εκπαίδευσης και τις εισαγωγικες εξετασεις
1.Απαιτείται η ριζική αναδιάρθρωση/αναβάθμιση του εκπαιδευτικού προγράμματος της α’- και β’-βάθμιας εκπαίδευσης ώστε η παιδεία να προάγει την μέθοδο μάθησης, τις δεξιότητες και την κριτική σκέψη των μαθητών και όχι την αποστήθιση, και έκαστος, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές του να οδηγείται στις αντίστοιχες σπουδές, διαφόρων βαθμίδων (και περιπου 25% σε ανώτατες σπουδές).
2.Η βαθμολόγηση, σε κάθε τάξη του γυμνασίου και λυκείου πρέπει να αλλάξει, ώστε να απεικονίζει με την μέγιστη ακρίβεια τον συνδυασμό ικανοτήτων/δεξιοτήτων και προσπάθειας κάθε εξεταζόμενου. Τα εγχειρίδια ψυχολογίας υποδεικνύουν ότι η ευφυΐα ακολουθεί, γενικά, την κανονική κατανομή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο βαθμός δυσκολίας των ασκήσεων είναι κλιμακωτός (item difficulty).Το ίδιο πρέπει να ακολουθείται, τουλάχιστον στις τελικές εξετάσεις κάθε βαθμίδας εκπαίδευσης. Τα τελευταία 30 έτη π.χ. στα λύκεια, η βαθμολογία είναι παραπλανητική (ο ισοπεδωτικός Μ.Ο. 17, οι λεγόμενοι «αριστούχοι μέτριοι»), δηλαδή παρατηρείται ισχυρή παραμόρφωση της συμμετρίας του κώδωνα της κανονικής κατανομής προς τα δεξιά. Είναι γνωστό (από εξετάσεις με θέματα κλιμακωτής δυσκολίας) ότι βαθμολογία 16 ως 20 θα έχει μόνον το 7% του συνόλου και 12 έως 16 το 24%. (Από το 31% (=7+24) είναι φυσικό να αναζητηθούν οι κατάλληλοι για ανώτατες σπουδές (15 έως 25% του συνόλου)). Φυσικά πρέπει να υπάρχουν και οι ασφαλιστικές δικλίδες δεύτερης ευκαιρίας εισαγωγής και συνέχισης ανώτατων σπουδών από ΤΕΙ σε Πολυτεχνεία, στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους.
3.Έτσι, η βαθμολόγηση θα είναι αυστηρή αλλά δίκαιη και αξιοκρατική και θα ξεχωρίζουν με σαφήνεια οι άριστοι, οι καλοί και οι μέτριοι, με αποτέλεσμα, οι μαθητές (και οι γονείς τους) να αντιλαμβάνονται έγκαιρα εάν είναι κατάλληλοι ή όχι για την α ή β κατεύθυνση και σε ποια βαθμίδα σπουδών, ανάλογα με τις δυνατότητες/ δεξιότητες (και όχι σύμφωνα με τις φαντασιακές επιθυμίες τους).

Αφωτιστος Φιλελλην

Ανώνυμος είπε...

@spiral architect
"Δεν είναι απαραίτητα κακό να σπουδάζει κάποιος ένα γνωστικό αντικείμενο και έπειτα να λοξοδρομεί σε διαφορετικό εργασιακό πεδίο.
...σπούδασαν πριν 20 χρόνια (κάποιος και με μεταπτυχιακό) και τώρα είναι αγρότες."

Το κακο ειναι να σπουδαζουν στην χωρα μας αυτοι που εχουν σημαντικη οικονομικη ανεση και να μην το αξιζουν, επειδη τα θεματα των εισαγωγικων εξετασεων ειναι δεδομενα και η επιτυχια ειναι αποτελεσμα αποστηθισης, η οποια επιτυγχανεται κανοντας ιδιαιτερα καιμε επαναληψεις και ευνοουν αυτους με την μεγαλη ή φωτογραφικη μνημη, ενω δυσχεραινουν αυτους με την αναλυτικη και κριτικη σκεψη και ασθενη μνημη.

Ομως αυτοι που εχουν χρηματα ολο και καπου βρισκουν να σπουδασουν επι πληρωμη στο εξωτερικο,οπως εκαναν τα εξυπνα παιδια των πλουσιων μεσοαστων και μεγαλοαστων, ηδη μετα το 1830.

Οι ανωτατες σπουδες ειναι εμπορευμα που δυστυχως ηδη απο την δεκαετια του 80 ως χωρα δεν το αξιοποιησαμε.

Κακο και ανηθικο ειναι, να μην μπορουν να σπουδασουν οι ικανοι με οικονομικο προβλημα στην οικογενεια τους.

Για τα οικονομικα των σπουδων:

Αν θυμαμαι καλα, το ετησιο δημοσιο κοστος/φοιτητη ειναι 12.000 ευρω.
Εφοσον, ηδη υπαρχει υπερπληθωρισμος σε μηχανικους, γιατρους δικηγορους, οιονομολογους,... και τα οικονομικα της χωρας ειναι χαλια για διαφορους λογους (φοροδιαφυγη,1 εκατ. ΔΥ, επιδοματα συνταξεις μαιμου, υπερτιμολογησεις προμηθειων και εργων δημοσιου, κ.λ.π.)τιθεται το ερωτημα :
να σπουδαζει το 70% των αποφοιτων λυκειου με μειουμενη δαπανη ανα φοιτητη ή να σπουδαζουν λ.χ. οι μισοι (και καλυτεροι) σε ανωτατο επιπεδο;

Αφωτιστος Φιλελλην

ΥΓ Μηπως πρεπει να ζητουμε διδακτρα λ.χ. 3000 εως 6000 το ετος στα εξυπνα παιδια των πλουσιων (δηλ. με ετησιο οικογενειακο εισοδημα πανω απο 40.000 η 50.000) που θα σπουδαζουν σε ελληνικα πανεπιστημια και πολυτεχνεια;
Μηπως θα επρεπε να κανουμε αγγλοφωνα τμηματα σε ελληνικα πανεπιστημια και πολυτεχνεια, για να ελθουν απο τα βαλκανια και μεση ανατολη επι πληρωμη φοιτητες και οπου θα εργαζονται αρκετοι διδακτορες με καλες σπουδες και ικανοτητες που δεν μπορεσαν να διοριστουν ;

Ανώνυμος είπε...

Προσφατα, βλεποντας ενα αφιερωμα στην Ρουμανια * της ΕΤ3, διαπιστωσα οτι πολλα ελληνοπουλα σπουδαζουν ιατρικη και φαρμακευτικη στην Timisoara*. Μαλιστα σε ενα τμημα 60 φοιτητων οι 30 ηταν ελληνες.Για τους φοιτητες φαρμακευτικης υποθετω οτι οι περισσοτεροι ηταν παιδια φαρμακοποιων που θα διαδεχθουν την οικογενειακη επιχειρηση.

Οποτε, επειδη αναλογα ισχυουν και για τα παιδια μηχανικων, το προβλημα του επαγγελματικου νεποτιμου θα επιδεινωνεται με την διανυομενη δεκαετη (;) κριση.

Εχει επελθει το τελος της ευρειας κοινωνικης κινητικοτητας της περιοδου 1960-2000 μεσω ανωτατων σπουδων.

Αφωτιστος Φιλελλην

*UNIVERSITATEA DE MEDICINA SI FARMACIE DIN TIMISOARA "VICTOR BABES"
Πρώην : (INSTITUTUL DE MEDICINA SI FARMACIE DIN TIMISOARA
FACULTATEA DE FARMACIE
FACULTATEA DE MEDICINA

Νεοφιλελεύθερος είπε...

Γενναίος και αληθινός όπως πάντοτε, φίλε μου αφώτιστε, πιο πεφωτισμένε από όλους τους πεφωτισμένους.
Όπως είπε και η μεγάλη φιλόσοφος Ayn Rand, το χρήμα είναι το μέτρον της αρετής, άρα ο πλούσιος πάντοτε, εξ ορισμού είναι ο πλέον ενάρετος, άξιος και ικανός, άρα όλοι οι πόροι της κοινωνίας θα πρέπει να επικεντρώνονται υπέρ της κάλυψης των αναγκών του, της ικανοποίησης των επιθυμιών του και της πραγματοποίησης της βούλησής του.
Οι πτωχοί και όσοι εκ των "ϊκανών" των, δεν κατάφεραν να γίνουν πλούσιοι, δεν είναι αδικημένοι, είναι ελαττωματικά άτομα τα οποία χαρακτηρίζονται από την ψυχολογική αναπηρία του αλτρουϊσμόυ και την έλλειψη επιθυμίας για το χρήμα, ήτοι για την αρετή. Η αφιλοκέρδεια και η διάθεση προσφοράς είναι διαστροφή και ανηθικότητα που μία ανώμαλη κοινωνία εξισωτισμού μετέτρεψε σε αρετές προκειμένου να ακρωτηριάσει και να υποδουλώσει τους Προμηθείς της δημιουργικής σκληρότητας, την κορυφή της τροφικής αλυσίδας του είδους.
Κάθε δωρεάν παροχή πόρων παιδείας στους εν γενετής λεηλατητές, κάθε θέση ελευθερου και -ω φρίκη- καλοπληρωμένου επαγγέλματος, είναι διαρπαγή πόρων από το δημιουργικό άνθρωπο.
Ακόμα και αν, μέσα στις τάξεις των θλιβερών οκνηρών και ανήθικων φτωχών, από ατύχημα της φύσεως, γεννήθηκε ένας ευφυής και δημιουργικός άνθρωπος, η μόρφωση δεν θα του χρειάζεται. Ακόμα και αμορφωτος θα μπορέσει να ασκήσει μικρή επιχειρηματικότητα έτσι ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει στις διασκεδάσεις των ηθικών και, δι'ενός καλού γάμου (ακόμα και μιας γονίμου σεξουαλικής συνουσίας) να βελτιώσει το γενετικό υλικό της ανωτέρου τάξεως.
Στο διάβολο κύριοι! Απεδείχθη ότι τον πλούτο είτε τον κληρονομείς, είτε τον αρπάζεις! Είτε γεννιέσαι φτωχός, είτε πλούσιος, είτε κρέας είτε ήρωας. Θα πρέπει η κοινωνία να αποδεχθεί αυτό το γεγονός, αντί να αναλώνει πόρους σε άχρηστους λεηλατητές "αναξιοπαθούντες)

spiral architect είπε...

Προσωπικά δεν θεωρώ τις σπουδές οποιασδήποτε βαθμίδας σαν εμπόρευμα.
Έκανα μεταπτυχιακά στην Ολλανδία σε αγγλόφωνο τμήμα (ανεξάρτητα αν τα αγγλικά είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα της χώρας) δεν πλήρωσα ούτε ένα φιορίνι για τις σπουδές μου, πλήρωνα μόνο ένα συμβολικό ενοίκιο σε εξωτερικό (από το campus) δωμάτιο εστίας. Το συμβολικό ενοίκιο και τα έξοδα διαμονής μου τα πλήρωνα δουλεύοντας σε ... τυροκομειό μυρωδάτης γκούντας!
(περίπου όπως έκανα στην Ελλάδα στις προπτυχιακές μου)

Οι εποχές έχουν αλλάξει (ειδικά μετά το 1989) και όλα τα αγαθά θεωρούνται payable. Ακούω από τον φοιτητή γιο μου ότι, υπάρχουν συμφοιτητές του από άλλες πόλεις που οι γονείς τους δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα σπουδών τους. Να δουλέψουν; Σε ποιες δουλειές, πέρα απ’ ότι υπάρχουν σχολές που για να περατώσεις τον κύκλο σπουδών χρειάζεται παρακολούθηση (θετικές γαρ)

Μπορεί οι απόφοιτοι να μην δουλέψουν ποτέ στο αντικείμενό τους. Γιατί όμως να κόβεις από την αρχή τα όνειρά τους, ειδικά αν επιδίωκαν να μπουν στη συγκεκριμένη σχολή και μόνον σε αυτή, όντας μαθητές του 19-20;
(όπως και να το ζυγίζεις το τελευταίο)

Ανώνυμος είπε...

Παραληρειτε ολοκληρωτικως
Εγραψα κατι που εφαρμοζοταν εως το 1980 και ευνοουσε τους ικανους των χαμηλοτερων οονομικα στρωματων, δηλ το εξης

"Το κακο ειναι να σπουδαζουν στην χωρα μας αυτοι που εχουν σημαντικη οικονομικη ανεση και να μην το αξιζουν, επειδη τα θεματα των εισαγωγικων εξετασεων ειναι δεδομενα και η επιτυχια ειναι αποτελεσμα αποστηθισης, η οποια επιτυγχανεται κανοντας ιδιαιτερα καιμε επαναληψεις και ευνοουν αυτους με την μεγαλη ή φωτογραφικη μνημη, ενω δυσχεραινουν αυτους με την αναλυτικη και κριτικη σκεψη και ασθενη μνημη.

Επισης ανεφερα οτι σε εξετασεις με θεματα κλιμακωτης δυσκολιας η βαθμολογια ακολουθει την κανονικη κατανομη

" Είναι γνωστό (από εξετάσεις με θέματα κλιμακωτής δυσκολίας) ότι βαθμολογία 16 ως 20 θα έχει μόνον το 7% του συνόλου και 12 έως 16 το 24%. (Από το 31% (=7+24) είναι φυσικό να αναζητηθούν οι κατάλληλοι για ανώτατες σπουδές (15 έως 25% του συνόλου)). Φυσικά πρέπει να υπάρχουν και οι ασφαλιστικές δικλίδες δεύτερης ευκαιρίας εισαγωγής και συνέχισης ανώτατων σπουδών"

Τωρα εσεις μπορειτε να κανετε εγχειριση με νοσοκομα ή σε γιατρο που σχεδον αγορασε το πτυχιο του σε καποια χωρα του τεως σοσιαλισμου.

Α, σ ενα ουγγρικο μυθιστορημα εμαθα οτι στα παιδια της κομμουνιστικης νεολαιας, εδινα τα θεμΑαα αρκετον καιρο πριν ωστε να ειναι πρωτοπορεια!!!
Αρα εσεις μπορειτε να θεσετε στις εισαγωγικες εξετασεις εναν συντελεστη κοινωνικης αδικιας, αναλογα με την κοινωνικη θεση του υποψηφιου, ως εξης
ανεργος 1,4
προλεταριος εργαζομενος χαμηλου μισθου 1,3
......
μικροαστος 1,0
μεσοαστος 0,8
μεγαλοαστος 0,6

Αφωτιστος Φιλελλην

Jean-Jacques Pasok είπε...

Καλά τα λέτε, αλλά όπως πάντα, μερικώς τα λέτε. Όσο είστε εγκλωβισμένοι σε αριστερό, αγιοποιημένο λόγο, όσο καταγγέλλετε τη δεξιά παραφροσύνη, τόσο δεν θα βγαίνει άκρη. Δεν κουραστήκατε, τα ίδια και τα ίδια!

Φανταστείτε, ότι είστε από τους πιο ήπιους στον "αριστερό" λόγο. Στην καλύτερη περίπτωση, φτάνετε να καταγράφετε, δηλαδή να περιγράφετε μόνον. Αίτια; ΝΙΕΤ. Άρα λύσεις: ΝΙΕΤ. Μόνο το "αδιέξοδο" της κακής δεξιάς υπονοείται στο βάθος, που αντίστοιχα, έπεισε και τους απέναντι για το "αδιέξοδο" της κακής αριστεράς. Όπως λέμε: καλά και κακά CDS. Σοβαροφάνεια, στοχασμοί και "ταξικά" προβλήματα; Χα! Αφού στο βάθος, όλοι οι δεξιοαριστεροί ηθική περιγράφουν. Αυτή την ηθική της μαμάς και του παππού που φτύνουν αμφότεροι.

Εδώ θα μαστε (ίσως) και μετά από καιρό, να ξαναδούμε ποιος είχε δίκιο. Μόνο που το δίκιο δεν είναι όπως το φασόλι: δεν τρώγεται.

Ανώνυμος είπε...

@spiral architect
"Προσωπικά δεν θεωρώ τις σπουδές οποιασδήποτε βαθμίδας σαν εμπόρευμα."
Εφοσον δεν εχει γινει ακομη η σοσιαλιστικη επανασταση, η εκπαιδευση ηταν και ειναι εμπορευμα.
1. Ηδη απο τις αρχες του 60 υπηρχαν ιδιωτικα νηπιαγωγεια , δημοτικα και 6ταξια γυμνασια, το πληθος των οποιων γιγαντωθηκε απο το 1980.
2. Για να εισαχθεις σε οπιαδηποτε σχολη οι περισσοτεροι εκαναν και κανουν τουλαχιστον 1,5 ετος ιδιωτικα φροντιστηρια η/και ιδιαιτερα μαθηματα. Επισης, μερικα παιδια κανουν ιδιαιτερα μαθηματα για τα μαθηματα του δημοτικου.
Προσθεστε τα ιδιωτικα μαθηματα ξενων γλωσσων, χορου, μουσικης, ζωγραφικης, αθλητισμου,....

3. Αρκετοι φοιτητες ΕΜΠ και Νομικης Αθηνας πηγαιναν σε φροντιστηρια , για ορισμενα δυσκολα μαθηματα.
4. Ως μηχανικος να δωσω μερικα στοιχεια που γνωριζω. Από έρευνα του 2006 για λογαριασμό του ΤΕΕ προκύπτει ότι :
•οι μηχανικοί που σπoύδασαν στο εξωτερικό αποτελούν το 24,7 % του συνόλου (1 στους 4)
•οι μηχανικοί που σπoύδασαν στο εξωτερικό αυξάνονται εκθετικά, τις 3 τελευταίες 15-ετίες, ως εξής :
1960-1975 7,3%, 1976-1990 39,8% 1991-2006 53,0% (% συνόλου μηχανικών εξωτερικού)

5.Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των μελών του ΤΕΕ για το 2008 είναι 4,3 % ( 4.365 νέα μέλη ΤΕΕ εκ των οποίων εσωτερικού: 3.742 και εξωτερικού: 623 ).

Αυτοι που σπουδασαν στο εξωτερικο σπουδασαν δωρεαν;
Απλα οι περισσοτεροι αποτελουν παιδια της "μεσαιας θαλασσας" (κατα Σταυρο Λυγερο) που ειδαν το εισοδημα τους να αυξανει με ληψη δανεικων απο το ελληνικο κρατος.

Η αυξηση των θεσεων στα 6 ελληνικα πολυτεχνεια και η φτωχοποιηση των χαμηλων οικονομικα στρωματων, την τελευταια δεκαετια, συντλεσε στην μειωση του ποσοστου των μηχανικων εξωτερικου απο 25 σε 15%.

Αρα εχει τεκμηριωθει επαρκως οτι η παιδεια σε οποιαδηποτε βαθμιδα αποτελει εμπορευμα.Η διαπιστωση δεν σημαινει-υποχρεωτικα- και αποδοχη εις το διηνεκες.

Επισης η αριστεια δεν συνδεεται αμεσα με την υψηλη κοινωνικο-οικονομικη προελευση του σπουδαστη, εφοσον οι εξετασεις ειναι κλιμακωτης δυασκολιας.

Οι σπουδες συνεπαγονται σημαντικο δημοσιο και ιδιωτικο κοστος και δεν πρεπει να τις αφηνουμε να εξελισσονται αυθορμητα δηλ. στην τυχη οπως τα τελευταια 30 ετη.

Αφωτιστος Φιλελλην

spiral architect είπε...

Βρε τα ξέρω μηχανικός είμαι και γω και βλέπω τον κορεσμό.
(και όχι μόνο στο μηχανιλίκι)

Και τι να κάνουμε λοιπόν;
Κεντρικό σχεδιασμό μήπως;

Πτου κακά, θα πεις.

Και όμως στην Ολλανδία γίνεται ένα άγριο κρησάρισμα των μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου, οι οποίοι με εξετάσεις σε συνδυασμό με την short list που κατατάχθηκαν και με μια συνέντευξη μπορούν να μπουν σε πανεπιστημιακή σχολή της αρεσκείας τους.
(με δίδακτρα και δάνεια ... αμερικανιές)

Έμμεσα λοιπόν σπρώχνονται σε διετείς γεωργικές-κτηνοτροφικές σχολές (κάτι σαν ΙΕΚ αλλά κρατικά και χωρίς δίδακτρα) και απορροφούνται απο τη βαριά τους βιομηχανία δλδ την γεωργία και την κτηνοτροφία σαν μισθωτοί ή επιχειρηματίες.
Όλα αυτά μέχρι πριν 2 χρόνια που ξαναβρέθηκα τελευταία φορά εκεί.

Δεν είναι κεντρικός σχεδιασμός αυτός;

Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά με την Ελλάδα:

Τα πλεονάσματα της Ολλανδίας είναι τα δικά μας ελλείμματα.

Τουλάχιστον κάποιος που τελειώνει το πανεπιστήμιο και αναγκάζεται να γίνει π.χ. αγρότης έχει μια πιθανότητα να αλλάξει την κουλούρα της αγροτιάς στην Ελλάδα.

Μερικά χρόνια πριν, οι επιτροπές της ΕΕ έπειθαν τους αγρότες της Δυτ. Μακεδονίας να ξηλώσουν τις ροδακινιές και να βάλουν ροδιές και τρία χρόνια μετά οι ίδιες επιτροπές προσπαθούσαν να τους πείσουν να αλλάξουν ξανά καλλιέργειες.
(οι ροδιές δεν είχαν καρπίσει ακόμα για πρώτη φορά)

Αυτός που έπιασε απ'το λαιμό ένα αλλοδαπό μέλος της επιτροπής στη Θεσσαλονίκη, φωνάζοντάς του ότι ποτέ στη ζωή του δεν έχει πατήσει σε χωράφι (και ήταν αλήθεια τελικά) και μετά έγραψε ένα τεκμηριωμένο υπόμνημα στην επίτροπο γεωργίας της Κομμισιόν, ήταν ένας μηχανικός απόφοιτος της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ, μηδέποτε εργασθείς σαν μηχανικός και εσαεί αγρότης.

Τα ροδάκινα ξανακαρπίζουν στη Δυτ. Μακεδονία και η επιτροπή ξηλώθηκε.

cynical είπε...

στη συζητηση, χωρις να φυγουμε απο τα πλαισια του παροντος νεοφιλελευθερου κρατους, ας δουμε και το budget που επιμεριζεται στην παιδεια, το οποιο μειωνεται συνεχεια. Γινεται τυχαια;

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως υπάρχουν οι δυνατότητες για να μπορέσουν οι άνθρωποι να μορφωθούν ανεξάρτητα απ' το αν πάνε στο πανεπιστήμιο ή όχι. Αν ξέρεις και αγγλικά μπαίνεις στο MIT OpenCourseWare, δημόσιες βιβλιοθήκες υπάρχουν μπορείς να πας και εκεί να διαβάσεις κάποιο βιβλίο, επίσης υπάρχουν σελίδες στο διαδίκτυο τις οποίες μπορείς να εξερευνήσεις. Κανείς δεν ενδιαφέρεται όμως για τη μόρφωση, όλοι τα φράγκα ψάχνουν και αυτό σε βοηθάει το πανεπιστήμιο, το Harvard είναι σαν brand name,όπως λέμε armani,escada,oscar de la renta, helmut lang κτλ. Designer καταστάσεις, έχεις λεφτά, πας εκεί, βρίσκεις δουλειά, φοράς και τη κουστουμάρα σου και είσαι έτοιμος. Δεν έχεις λεφτά ; Πρέπει να επιβιώσεις και κάνεις ότι δουλειά υπάρχει. Τώρα η ελληνική διαστροφή είναι ότι υποτιμήθηκαν επαγγέλματα όπως του αγρότη ή τεχνικά επαγγέλματα και θεοποιήθηκαν τα πτυχία "Πήγαινε παιδί μου σπούδασε νομική" , "Πήγαινε παιδί μου γίνε φυσικός", έλα ντε που η ελληνική κοινωνία δεν έχει δομές για να απορροφήσει αυτούς τους ανθρώπους! Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν επιχειρήσεις, στην ελλάδα τρία επαγγέλματα υπάρχουν ακόμη που φτουράνε. Του παπά, του αστυνομικού και του στρατιωτικού αλλά έτσι όπως έχουμε κάνει αυτή τη χώρα και αυτά δεν πάνε καλά. Όσο αναφορά για το budgeting των πανεπιστημίων πιστεύω πως τα λεφτά που ξοδεύουν για χαρτί οι νεολαίες των κομμάτων για να διαφημίσουν τη δική τους brand στα παιδάκια που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο ή στο ΤΕΙ ή και εγώ δεν ξέρω που αλλού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς που έχουν σχέση με τη γνώση και τη μόρφωση. Οπότε ας αφήσουμε ήσυχους τους Αμερικάνους και τους Άγγλους γιατί αυτοί αντιμετωπίζουν διαφορετικό πρόβλημα σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες απ' τις δικές μας.

YiannisKaminis

Ανώνυμος είπε...

Ωραία αυτά που λέτε, κύριε (ψευδώνυμε) Καμίνη. Και η γιαγιά μου μπορεί να γίνει πατίνι από τη στιγμή που στην αγορά κυκλοφορούν κάθε είδους ρουλεμάν. Για να υπάρξει η δυνατότητα αυτομόρφωσης πρέπει να υπάρχουν πρώτα και κύρια ο χρόνος και κατά δεύτερον οι πόροι. Αν πιστεύετε ότι ο εργαζόμενος των 600 ευρώ και των απλήρωτων υπερωριών έχει την οικονομική και χρονική άνεση να αυτομορφωθεί από τους άπειρους πόρους που παρέχει το Ελληνικό Internet η να παρακολουθήσει έξι ώρες διάλεξης του MIT τη μέρα (4 ευρώ τη μέρα σε ένα πολύ φτηνό Internet cafe), ελάτε στο σπίτι μου να σας σερβίρω ένα πλουσιοπάροχο γεύμα αποτελούμενο από γλαρόσουπα, αρακά γεμιστό και επιδόρπιο τυρί λαγού.

spiral architect είπε...

Κάποιοι όμως θα πρέπει να διδάξουν ακόμα και τους αγρότες και τους εργάτες.
Μαθηματικοί, φυσικοί και φιλόλογοι πάντα θα χρειάζονται, γιατί οι υπάρχοντες κάποτε θα αποδημήσουν εις τόπον χλοερόν.
Γιατροί επίσης θα χρειάζονται παρ' εκτός και οι δούλοι πεθαίνουν στα 30 τους από ένα σάπιο δόντι.
...
...
Το να επιβιώσεις (έτσι απλά) σημαίνει ότι γυρνάμε στην εποχή του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη και δεν μας χρειάζεται τίποτ' άλλο παρ' εκτός ένα ακόντιο και μια σφενδόνη.

Προς τα εκεί πάμε;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Παιδεία. Από τα αποφθέγματα του Χάγιεκ στο «Σύνταγμα της ελευθερίας»

Ένα πολύ πιο δύσκολο πρόβλημα είναι πόση εκπαίδευση θα πρέπει να παρέχεται με δημόσιες δαπάνες και σε ποιους θα πρέπει να παρέχεται εκπαίδευση με δημόσιες δαπάνες ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ;
……
Επίσης είναι πιθανό ότι μια κοινωνία η οποία επιθυμεί να έχει μέγιστη οικονομική απόδοση με περιορισμένες δαπάνες για την παιδεία ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΙΚΡΗΣ ΕΛΙΤ….
…..
Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πιστεύουμε ότι σε οποιαδήποτε εποχή ΑΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟΚΤΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ τις οποίες κατείχαν κάποιοι, το αποτέλεσμα θα ήταν μια πολύ καλύτερη κοινωνία.

……
Όπως έδειξε ο καθηγητής Μίλτον Φρίντμαν,5 τώρα θα ήταν εντελώς εφαρμόσιμο να πληρώνονται τα κόστη της γενικής παιδείας με δημόσια κονδύλια χωρίς να υπάρχουν κυβερνητικά σχολεία, δίνοντας στους γονείς κουπόνια τα οποία θα καλύπτουν το κόστος εκπαίδευσης του κάθε παιδιού και που οι γονείς θα μπορούσαν να τα δίνουν σε σχολεία της επιλογής τους.
…….
Υπάρχει επίσης ένα άλλο πρόβλημα που πήρε σοβαρές διαστάσεις σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες και το οποίο οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας και αυτό είναι το πρόβλημα ότι έχουμε περισσότερους διανοουμένους από ό,τι μπορούμε ν’ απασχολήσουμε επικερδώς. ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ.
……

Το πλεονέκτημα των παιδιών πλούσιων οικογενειών

Μερικοί άνθρωποι που απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα ενός ευνοϊκού οικογενειακού περιβάλλοντος είναι για την κοινωνία περιουσιακό στοιχείο, το οποίο οι εξισωτικές πολιτικές μπορούν να καταστρέψουν, αλλά το οποίο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς την εμφάνιση άδικων ανισοτήτων. Και αφού η επιθυμία για γνώσεις είναι μια έφεση η οποία πιθανόν μεταβιβάζεται μέσω της οικογένειας, αυτό αποτελεί ισχυρό επιχείρημα υπέρ του να δίνεται στους γονείς οι οποίοι νοιάζονται πολύ για την παιδεία η δυνατότητα να την εξασφαλίζουν με υλικές θυσίες στα παιδιά τους, ακόμη και αν για άλλους λόγους αυτά τα παιδιά αξίζουν λιγότερο από ό,τι άλλα παιδιά που δεν θα αποκτήσουν αυτή την παιδεία.9

…..
Και ενώ στις πειραματικές επιστήμες ερευνητικά ινστιτούτα, στα οποία οι νέοι επιστήμονες κάνουν τη μαθητεία τους, εκπληρώνουν σε κάποιο μέτρο αυτή την ανάγκη, ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΠΕΔΙΑ ΓΝΩΣΕΩΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΛΑΒΗΣ για την επιδίωξη εκείνης της πρωτότυπης εργασίας που διατηρεί τη γνώση ζωντανή.

Τα σχόλια είναι περιττά

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Περί αυτομόρφωσης

Είναι πραγματικά ένα τεράστιο πρόβλημα η επιλογή της αυτομόρφωσης. Είναι μια επιλογή ζωής με άπειρες στερήσεις που ο μέσος άνθρωπος και πολύ περισσότερο ο υποταγμένος στη καθημερινή βιοπάλη εργαζόμενος δεν είναι καθόλου εύκολο να ακολουθήσει. Οι στερήσεις που απαιτούνται από τη μια και οι σειρήνες του συστήματος με την προώθηση της μασημένης «γνώσης» του συρμού κάνουν πρακτικά αδύνατη την αυτομόρφωση με αξιώσεις. Το λέει ένας του δημοτικού που δεν ξέρει πόσες ώρες μέρες και χρόνια αφιέρωσε στην αυτομόρφωση.

Ωστόσο μια καλή πληροφόρηση για ένα άλλου είδους αυτομόρφωσης μπορείτε να πάρετε αν μπείτε στο:

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/01/blog-post_16.html

«Οι δάσκαλοι της φυλακής και της εξορίας»

Οι δάσκαλοι, πολιτικοί κρατούμενοι, της φυλακής και της εξορίας, του 20ου αιώνα ήταν ένα «άλλο είδος» ανθρώπων. Δάσκαλοι με μεράκι που, με εξαίρεση κάποια φωτεινά παραδείγματα δασκάλων, όπως ο Δ. Γληνός, ο Γ. Ρίτσος, ο Κ. Βάρναλης, η Έλλη Αλεξίου κ.α, τους περισσότερους κανένας δεν τους είχε διδάξει παιδαγωγική και κάποιες φορές ούτε γράμματα!

Δεν δίδασκαν απλώς γράμματα, δίδασκαν δημιουργικό - διαλεκτικό τρόπο σκέψης. Δε στόχευαν στην παραγωγή προϊόντων - εμπορευμάτων για μια επιχείρηση. Στόχευαν σε «προϊόντα» κριτικής σκέψης και γνώσης για ολόκληρη την κοινωνία.

Ήταν πραγματικοί δάσκαλοι!

*******

Μια ανάρτηση ως ελάχιστο δείγμα τιμής για εκείνους τους αφανείς εργάτες του πνεύματος που μέσα σε εντελώς αντίξοες συνθήκες διωγμών δεν δίδαξαν μόνο πραγματικές γνώσεις αλλά και πώς να μετατρέψεις τις αλυσίδες σου σε θανάσιμο κίνδυνο για την ταξική εξουσία που τις χάλκεψε.

*******

Στη μεγάλη σκηνή των Σερραίων στον 4ο όρμο της Γιούρας, την πρώτη βραδιά εξορίας στο νησί, ακούστηκε ξαφνικά, μέσα σε βαθύ σκοτάδι, η βαριά φωνή ενός κρατουμένου να απαγγέλει τον Δωδεκάλογο του Γύφτου του Κ. Παλαμά. Μετά άρχισε τις αναλύσεις. Γέμισε και με άλλους η σκηνή, παρότι απαγορεύονταν οι μετακινήσεις. Έτσι άρχισε η… «εκπαίδευση» από την 1η μέρα! Την επομένη άρχισαν αναλύσεις των «Αθλίων» και ιστορικών γεγονότων όπως η Οκτωβριανή επανάσταση. Πλήθυναν οι διδασκαλίες και σε άλλες σκηνές! Την 5η μέρα οργανώθηκαν σχεδιασμένα οι πρώτες ομάδες μόρφωσης με ένα πλήθος μαθημάτων επιλογής. Τις πρώτες μέρες γράφαμε στο χώμα, σε πέτρες, σε κεραμιδάκια και στο… μυαλό μας! Η οργάνωση της μόρφωσης πήρε τον δρόμο της! Όταν τα στρατόπεδα διαλύονταν μετά από 3 και πλέον χρόνια, δεν ξέραμε που να βάλουμε τον τεράστιο όγκο πάσης φύσης βιβλίων και κειμένων που στο μεταξύ είχαμε αποκτήσει με διάφορους τρόπους.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

πολύ μου άρεσε!!!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

ΑνώνυμοςMar 21, 2012 02:58 AM
Γράφεις :
«Παραληρειτε ολοκληρωτικως
…….
«Α, σ ενα ουγγρικο μυθιστορημα εμαθα οτι στα παιδια της κομμουνιστικης νεολαιας, εδινα τα θεμΑαα αρκετον καιρο πριν ωστε να ειναι πρωτοπορεια!!!» Μπράβο!

Το ότι κυκλοφορούν μύθοι και μυθιστορήματα σαν αυτό είναι πασίγνωστο. Από την εποχή του Αριστοφάνη πχ ήξεραν οι τότε… «αντικομουνιστές» ότι αν καταλάβουν οι... "κομμουνιστές" την εξουσία θα πάρουν τα σπίτια τους και οι γυναίκες θα είναι κοινές!!! Τώρα ποιες γυναίκες είναι κοινές, είτε στο σεξ είτε στην εκμετάλλευση, και σε ποιες κοινωνίες όλοι το ξέρουν.

Εγώ πάντως εχθές διάβασα μια καθόλου μυθιστορηματική ανάρτηση για ένα μυθιστορηματικό ντοκιμαντέρ του εντελώς, μα εντελώς, αντικειμενικού BBC η όποια ανάρτηση κατέληγε για την Αν. Γερμανια:

«Και δεν είναι μόνο ο αθλητισμός. Το 1989 υπήρχαν στην Γερμανική Λ.Δ. (κρατηθείτε!): 18.000 βιβλιοθήκες, 3.000 θέατρα και 56.000 λέσχες πολιτιστικής δημιουργίας σε εργοστάσια, αγροτικούς συνεταιρισμούς, συνοικίες και σχολεία. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν στο Ανατολικό Βερολίνο 4 (τέσσερις!) όπερες! Είναι ενδεικτικό ότι μέσα σε δύο χρόνια μετά την προσάρτηση έκλεισαν 15.000 βιβλιοθήκες και πάνω από 10.000 πολιτιστικές λέσχες, ενώ αυτή η διαδικασία συνεχίζεται.

»Ιδού, λοιπόν, ο πραγματικός "χαμένος κόσμος του κομμουνισμού". Πάνω στα ερείπιά του, ήρθαν οι ολετήρες του, ενδεδυμένοι "ελευθερία" και "δημοκρατία", για να χτίσουν ανεργία, πείνα και έλλειψη κοινωνικού κράτους σε τομείς όπως η παιδεία και η υγεία. Εκεί όπου άνθιζαν ο αθλητισμός και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, περισσεύουν σήμερα τα ναρκωτικά, η πορνεία, ο αλκοολισμός και η πάσης φύσεως περιθωριοποίηση. Ίσως, τελικά, η "κόλαση" του κομμουνισμού να μην ήταν και τόσο...κόλαση.»


http://leninreloaded.blogspot.com/2012/03/v-cogito-ergo-sum.html

Ο χαμένος κόσμος του κομμουνισμού Ι-V (Cogito ergo sum)

Ανώνυμος είπε...

Προς Ανώνυμο - Κάνετε λάθος, δεν είμαι καθόλου ψευδώνυμος ούτε φοβήθηκα ποτέ κανέναν. Το όνομα μου είναι Γιάννης Καμίνης. Ναι, έχετε δίκιο σ' αυτό που λέτε, πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την ειρωνεία σας. Αυτός που θέλει να μορφωθεί πρέπει να είναι έτοιμος και να κάνει θυσίες. Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα δικά μας.

SpiralArchitect - Ας μην ισοπεδώνουμε τα πάντα, δεν γυρνάμε στην περίοδο του κυνηγού-τροφοσυλλέκτη. Απλά ζούμε σε μια περίοδο στην οποία οι αλλαγές είναι ραγδαίες και δεν μπορούν να ισχύσουν τα παλιά δεδομένα. Όταν λέω παλιά δεδομένα εννοώ ιδεολογίες τύπου κομμουνισμού αλλά και δεξιάς. Χρειάζεται να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά.

Προσωπικά εγώ απέκτησα μια εντελώς συγκεκριμένου είδους μόρφωση. Σπούδασα στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και αν δεν αφιερώνα τον ελεύθερο χρόνο μου στη μελέτη φιλοσοφικών βιβλίων και της επιστήμης, τα πράγματα που θα ήξερα τώρα για τον κόσμο γύρω μου θα ήταν ελάχιστα. Είχα όμως την επιλογή ως φοιτητής να πίνω την φραπεδάρα μου, να καπνίζω τσιγάρα και να παίζω τάβλι ή να πηγαίνω στη βιβλιοθήκη να διαβάζω. Διάλεξα το δεύτερο.

Symastev - Πράγματι επί κομμουνισμού μπορούσες να λάβεις μια υψηλού επιπέδου παιδεία. ΧΘες μιλούσα με ένα Βούλγαρο μηχανικό, συνταξιούχο γύρω στα 65 και μου έλεγε πως επι κομμουνισμού δεν υπήρχε εγκληματικότητα, η παιδεία ήταν καλύτερη και η ζωή πιο απλή. Αλλά δεν μπορούσες να βγεις έξω απ' τη χώρα και τα λεφτά σου έφταναν μόνο για να τρως και να πίνεις. Δεν ξέρω κατά πόσον ένα τέτοιο καθεστώς ανελευθερίας θα μπορούσε να εφαρμοστεί και τώρα.

Ευχαριστώ

Γιάννης Καμίνης - Αληθινότατος

yianniskaminis.wordpress.com

spiral architect είπε...

[...] μου έλεγε πως επι κομμουνισμού δεν υπήρχε εγκληματικότητα, η παιδεία ήταν καλύτερη και η ζωή πιο απλή. Αλλά δεν μπορούσες να βγεις έξω απ' τη χώρα και τα λεφτά σου έφταναν μόνο για να τρως και να πίνεις. Δεν ξέρω κατά πόσον ένα τέτοιο καθεστώς ανελευθερίας θα μπορούσε να εφαρμοστεί και τώρα.

Και αυτό λέγεται ανελευθερία;
Τότε πρότεινέ μας την ελευθερία!

- Μάλθους;
- Φρίντμαν;
- Χάγιεκ;
- Μαρξ;
- Χριστός;

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Κύριε Καμίνη

σωστά λέτε ότι χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει ευημερία.

Τι είναι όμως ελευθερία; Σοβαρότατο το πρόβλημα εδώ. Πχ είναι ελευθερία να προσλαμβάνω εργάτες (εργοδότης είμαι) και ό,τι παράγουν να ανήκει σε μένα έναντι ενός μισθού που προσδιορίζεται ελεύθερα θεωρητικά αλλά κάτω από ακραίους εκβιασμούς πρακτικά; Εσείς υποστηρίζετε ότι υπάρχει καπιταλιστική χώρα που ο μισθός καθορίζεται ελεύθερα;;; Μην απαντήσετε κανείς δεν θα πιστέψει σε τέτοια ελευθερία. Τότε τι είναι όμως η ελευθερία του εργάτη που παράγει το σύνολο του πλούτου της χώρας και αυτό ανήκει σε άλλους αν όχι η δικτατορία του κεφαλαίου;

Ξέρετε η βάση της ελευθερίας είναι τουλάχιστον η αυτοδιάθεση (όχι μόνο αυτή όμως) και η αυτοδιάθεση έχει υλική και όχι φανταστική βάση. Πως υπάρχει ελευθερία με αφαίρεση του πλέον βασικού στοιχείου που είναι η ιδιοκτησία του πλούτου από αυτόν που τον παράγει; Ξέρω ότι έχω ελευθερία να πιστεύω στον Χριστό ή στον Αλλάχ αλλά αυτό σε τι αλλάζει τα πράγματα;

Α, στον σοσιαλισμό δεν υπήρχε η ελευθερίας όπως εσείς την καταλαβαίνετε. Πραγματικά έτσι είναι. Ωστόσο αν αφαιρέσουμε τις πολιτικές ελευθερίες που εννοείτε νομίζετε ότι ο Βούλγαρος έπρεπε να δουλεύει για κάποιον καπιταλιστή που θα του παίρνει ό,τι παράγει για να έχει ελευθερία; Τώρα δηλαδή έχει ελευθερία; Εδώ οι απαντήσεις δεν είναι θεωρητικές είναι πραγματικές.

Θα μου αντιτείνεις ότι και εκεί δούλευε για το κράτος. Ε, όσο κακό να ήταν το κράτος, του παρείχε αυτά που κι εσύ παραδέχτηκες ότι παρείχε. Πόσο κακό είναι άραγε ένα κράτος που του τα παρείχε αυτά έναντι του καλού ελεύθερου καπιταλιστικού κράτους που το διαδέχτηκε αλλά του τα στέρησε;

Βλέπεις τι αντιφάσεις μας βάζει η πραγματικότητα;

Για να μη χανόμαστε εγώ θα έλεγα ότι αν στο σοσιαλισμό κατάφερναν να έχουν και τις πολιτικές ελευθερίες που σε κάποιο βαθμό στερήθηκαν (όχι με την έννοια της ελευθερίας εκμετάλλευσης βέβαια) πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Για παράδειγμα τι καταλαβαίνετε από τη δικτατορία του προλεταριάτου; Απλώς μια «στυγνή δικτατορία» θα απαντήσετε. Όμως δεν είναι αυτό έστω και αν συνειρμικά και από λάθη των κομμουνιστών έτσι μεταφράστηκε. Όμως η μελλοντική δικτατορία του προλεταριάτου έτσι θα είναι; Όχι φυσικά.

Η (ταξική) δικτατορία του προλεταριάτου είναι ο βασικός Νόμος της κοινωνίας κατά την οποία η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και του παραγόμενου προϊόντος ανήκει στους παραγωγούς (εργάτες) και οι παραγωγικές δυνάμεις διευθύνονται από τους ιδιοκτήτες τους (εργάτες) με συλλογικό τρόπο, δηλαδή δημοκρατικά γιατί δεν γίνεται αλλιώς, και μέσω των θεσμών που κατοχυρώνονται, δηλαδή από τα αιρετά κοινωνικά και πολιτικά όργανα.

Η (ταξική) δικτατορία του κεφαλαίου αντιθέτως είναι ο βασικός Νόμος της καπιταλιστικής κοινωνίας που ζούμε αφού τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε ατομικούς ιδιοκτήτες, όλο το προϊόν της παραγωγής ανήκει σε αυτούς και μόνο αυτοί αποφασίζουν πως θα διευθύνουν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας (επιχειρήσεις ,κεφάλαια, εργασία, εμπορεύματα, επενδύσεις κλπ). Όσες ελευθερίες θέλε έχε αλλά αυτό το άβατο της (ταξικής) δικτατορίας του κεφαλαίου δεν έχεις καμία δυνατότητα να το ανατρέψεις. Ό,τι παράγεις ανήκει στον κεφαλαιοκράτη. Ναι ή όχι;

Οι συγκρίσεις των δικτατοριών δικές σας. Πάντως δικτατορίες είναι και οι δύο και ας αφήσουμε τα αστεία. Απλώς κάποιοι έχουν μπερδέψει τις έννοιες των ταξικών δικτατοριών με τις πολιτικές δικτατορίες ή τις πολιτικές δημοκρατίες και δεν μπορούν να βγάλουν άκρη.

Ανώνυμος είπε...

@symastev
Η συζητηση αφορουσε "Το ιδεολόγημα της αξιοκρατίας και η αναπαραγωγή των ελίτ" μεσα απο τα προνομια των παιδιων ή συγγενων της ελιτ και γενικοτερα για την αξιοκρατια , την αριστεια κ.λ.π.

Επειδη ετυχα καλης -πλην αυταρχικης- δημοσιας 12-ετους εκπαιδευσης με πατερα χαμηλομισθο ΔΥ, μαθαινοντας εκτος των απαραιτητων για την εισαγωγη μου στο ΕΜΠ μαθηματικων, φυσικης και χημειας επιπλεον αρχαια,ιστορια, γλωσσα, μουσικη, ζωγραφικη και σχεδιο,.... και παρατηρωντας τα -μετα το 1980- συμβαινοντα (με διαφορες ιδιοτητες) διετυπωσα μερικες προτασεις για αυστηροτητα, δικαιοσυνη και αξιοκρατια, τις οποιες μαλλον λιγοι κατανοησαν.

Αφου ομως το θεμα επεκτθηκε σε ιδεες του προ-προηγουμενου αιωνα ας σχολιασω κατι.

"Ωστόσο αν αφαιρέσουμε τις πολιτικές ελευθερίες που εννοείτε νομίζετε ότι ο Βούλγαρος έπρεπε να δουλεύει για κάποιον καπιταλιστή που θα του παίρνει ό,τι παράγει για να έχει ελευθερία;"

Επισκεπτομενος την Βουλγαρια το 1978 και το 1984, διαπιστωσα την μιζερια και τις εσωτερικες ανισοτητες τοσο στην χωρα οσο και στην ΚΟΜΕΚΟΝ.
Λοιπον το 1984, στην Βαρνα,τον ωραιοτερο τουριστικο προορισμο της χωρας, οπου βρεθηκα για παρακολουθηση συνεδριου, διαπιστωσα οτι οι περισσοτεροι τουριστες ηταν Ανατολικογερμανοι και Ρωσοοι, στελεχη κρατικων επιχειρησεων και οχι προλεταριοι.Ηδη απο το 1970, οι διανουμενοι της νεας αριστερας μιλουσαν για "διευθυντικο στρωμα" στις χωρες του υπαρκτου.

Μετα το 1989, οι μυστικες υπηρεσιες , η φρουρα του Ζιφκωφ, και μελη της Ομοσπονδιας παλης ανελαβαν την διακυβερνηση της χωρας.Και ο Πουτιν απο την KGB ξεκινησε.

Και μιας και ερεθισατε τα δημοκρατικα μου αντανακλαστικα, ιδου σε ποιητικη μορφη, αυτο που ηθελα να πω, αλλα αρκετα καλυτερα.
ΕΙΜΑΙ ΑΛΟΓΟ ΚΟΥΡΣΑΣ

Την δεκαετία του ’70
τον κόσμο ήθελα ν’ αλλάξουμε
Με τους προλετάριους να καταλάβουμε
Τα ανάκτορα τα χειμερινά
(Ο Eisenstein όμως …μας δούλευε κανονικά
όμως το’ μαθα πολύ αργά)

Στη σχολή στρατολογούσα επαρχιώτες
(αν δεν έλθεις στην παράταξη δεν σε καλώ στο πάρτυ)
έτρεχα, οργάνωνα, συντόνιζα, προξένευα
να κάνουμε πολλά παιδιά για το δεκαεπτά (%)

Το ‘ 85 γκλάσνοστ (διαφάνεια)
(μήπως θα βάζανε κρυστάλλινες πόρτες στο Κρεμλίνο ;)
Ρόδινα ακρογιάλια στη Μαύρη Θάλασσα ψεύτικα υποσχόταν
η περεστρόϊκα του Γκορμπατζόφ
(Τώρα διαφημίζει πίτσες)

Από μια παρεξήγηση ενός ανατολικογερμανού αξιωματούχου
το ΄89 άφησαν το πλήθος να περάσει το Τείχος
το Τείχος που γκρεμίστηκε.
Γκρεμίστηκαν και τα τελευταία ονειρά μου

Την πρώην κνίτισα γυναίκα μου με τρία παιδιά παράτησα
και τώρα πηδάω …διεθνιστικά : Ρωσίδες και Ουκρανίδες
Σε πρώην πράκτορα-επιχειρηματία-χρηματοδότη του Κόμματος
(που αυτονομήθηκε νωρίς) μπήκα στη δουλεψή του
είμαι άλογο κούρσας : για το έπαθλο τρέχω του αφεντικού μου
σαν παλιός συνδικαλιστής οργανώνω και διαχειρίζομαι τα πάντα :
τις λέξεις, το πλήθος, τον χρόνο, το χρήμα…


01.08.2008


Αφωτιστος Φιλελλην

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Ανώνυμε Mar 23, 2012 08:46 AM

Πολλά λες αλλά στην ουσία τίποτα.
Πάντως αν νομίζεις ότι κάτι από αυτά δεν ήξερα μάλλον έκανες λάθος. Ούτε ότι δεν τα έχω ακούσει πολλαπλάσια. Αλήθειες και ψέματα διαπλέκονται με τη σημερινή πολιτική συνείδηση του καθενός που νομίζει ότι «ξαναγράφει» την ιστορία αναλόγως σε ποιόν ιδεολογικό και οικονομικό θεό δίνει εξετάσεις.

Περί Βουλγαρίας τι να πω, αν έχεις καμιά 200ριά συγγενείς εκεί κάτι θα ξέρεις από ανισότητες, ισότητες, σοσιαλιστικές παραβιάσεις, καπιταλιστική θύελλα και παλινόρθωση κλπ. Ούτε θα υπερασπίσω καταφανείς παραβιάσεις. Δεν κομίζεις γλαύκα εκτός από κοινοτυπίες.

Σε συγχαίρω για τις γνώσεις που με κόπο απέκτησες. Έχουμε ίσως την ίδια πορεία αυτομόρφωσης με τη μικρή διαφορά ότι εγώ εκτός του φαγητού που δεν είχα να φάω πήγα μόνο 6 χρόνια σχολείο σε σχεδόν άγνωστη καθαρευουσιάνικη γλώσσα και έκτοτε δουλεύω στο κουρμπέτι 50 χρόνια έχοντας και 41 χρόνια ΤΕΒΕ. Εκτός αυτού δεν είχα τη φαεινή ιδέα να ξεπουλήσω τη ιδεολογία μου μαχόμενος 48 χρόνια τώρα, επειδή περίσσεψαν οι προδότες και ριψάσπιδες οι οποίοι προηγουμένως την καταπάτησαν ποικιλοτρόπως και κατόπιν έγιναν φιλόσοφοι της προδοσίας. Είναι αυτά μια καλή παρακαταθήκη γνώσεων με αποτέλεσμα εκτός των άλλων επαγγελμάτων να μπορώ να δημοσιογραφώ από το 1966 ή να συντάσσω μελέτες στο αντικείμενό μου (μικρομεσαίες επιχειρήσεις).

Όσο για την ποίηση θα μπορούσε να είναι και αντίστροφη για την ανόρθωση μιας ιδεολογίας ή για την περιγραφή των «θαυμάτων» του καπιταλισμού. Ωστόσο δεν λείπεις εσύ από αυτή την ποίηση, δεν σου πάει. Παρεμπιπτόντως θυμάμαι τώρα πως ένα ποίημα αντιστρέφεται με τον καιρό όπως αυτό του Β. Μπίρμαν «… τους έχω σιχαθεί…», για άλλους το έγραψε και σε άλλους ταιριάζει σήμερα! Γι αυτό το τραγουδάνε τόσο οι αριστεροί. Έχουν οι καιροί γυρίσματα και για τα δικά σου ποιήματα κάποιοι θα τα διαβάζουν και θα τα κρίνουν αναλόγως.

Ανώνυμος είπε...

@symastev

Ναι ομολογησα στην αστυνομια σκεψης οτι πραγματικα ειμαι ενας ταπεινος χαμερπης κενολογος. Οπως σοφα γραφεις "Πολλά λεω αλλά στην ουσία τίποτα. "

Ζητω ειλκρινα συγνωμην γιατι ειχα ενα πιατο φαι και οτι ειχα την ευνοια της τυχης για 12 ετη α-βαθμιας και β-βαθμιας εκπαιδευσης.

Α, συγνωμην που στο τελος της 6ης δημοτικου, που ενω στο τελιο διαγωνισμα πηρα 45/50 μαζι με ενα αλλο παιδακι και βγηκαμε πρωτοι, επειδη ημουν πολυ ατακτος πηρα μολις 9 και οχι 10 και ο πατερας μου δεν μου αγορασε ποσδηλατο και απο τοτε -ευτυχως- εγινα και λιγο αλητης( σχεδον χωρις αιτια). Α, εδωσα και στο Βαρβακειο και πηρα μολις 16, οποτε επειδη πολλα παιδια ειχαν 16 και θα γινοταν κληρωση , πηγα σε ενα καλο δημοσιο σχολειο το 10ο απεναντι απο το αναμοσρφωτηριο θηλεων (εκει γυριστηκε το film Η ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΣΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΡΙΟ) και στο Μαιευτηριο Ελενα.

Λοιπον για να σοβαρευτουμε. Ζουμε και κινουμαστε σε ασυμβατους κοσμους. Κανενα δεν ενδιαφερουν τα βασανα των παιδικων μας ηλικιων, τα απωθημενα μας κ.λ.π. Ουτε επιζητησα, ουτε θα ασχοληθω με την κακη κριτικη σου στα γραφτα μου η στο σατιρικο μου ποιημα.

Το παρακατω κειμενο το αφιερωνω στην ελλαδα της τριτης και τεταρτης ευκαιριας.Μαζι με μια διαδηλωση γονεων και υποψηφιων για τα δυσκολα θεματα που θα βαλουν στις επερχομενες εισαγωγικες εξετασεις.Στην ελλαδα της μετριοτητας.

ΑΡΙΣΤΙΔΗΝ Ή ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ;

Η χώρα μας καθυστέρησε να αναπτυχθεί οικονομικά, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι πρόσφατα, κατόρθωσε να βρίσκεται πλέον κάτω από τις 40 πρώτες παγκοσμίως, ως προς διάφορα κριτήρια ανάπτυξης-ευημερίας.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, επί πολλές δεκαετίες, οι περισσότεροι ικανοί μαθητές να προτιμούν να σπουδάσουν στις ελάχιστες σχολές (που υπήρχαν έως περίπου το 1975 ) που οδηγούσαν στα πλέον επιθυμητά – και μέχρι σήμερα- επαγγέλματα : ιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί.

Αντιστοίχως, μέχρι εικοσιπέντε χρόνια πρίν, με αρκετές εξαιρέσεις πιο πρόσφατα, οι χειρότεροι μαθητές, αρκετοί απ’ αυτούς «ψωνισμένοι», γράφτηκαν στις διάφορες σχολές θεάτρου. Μερικοί επίσης σπούδασαν σε κάποια Σχολή Κινηματογράφου ή στην πολύ δυσκολότερη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, την επίσης μοναδική τότε, έως την ίδρυση και λειτουργία της αντίστοιχης σχολής στην Θεσσαλονίκη.

Τα αποτελέσματα των σπουδών και της μετέπειτα δράσης τους:
των ηθοποιών μεν είναι καλύτερα, κυρίως ως αποτέλεσμα καθημερινής εξάσκησης στο θέατρο
των σκηνοθετών σχετικά φτωχά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με αργή εξέλιξη και χωρίς πάντα ανοδική πορεία.
στους δε εικαστικούς καλλιτέχνες/αρχιτέκτονες, επίσης με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολλές ανθολογίες δεν περιλαμβάνουν έναν ή και κανένα καλλιτέχνη/αρχιτέκτονα εσωτερικού

Τι έχουμε : αρκετούς σημαντικούς λογοτέχνες/ποιητές και δύο Nobel λογοτεχνίας για τους ποιητές μας, που αν και σπούδασαν Νομικά (ο δεύτερος δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του) , σε μια τέχνη που το αποτέλεσμα είναι προϊόν καθημερινής άσκησης-σπουδής.

Αφωτιστος Φιλελλην

Ανώνυμος είπε...

(συνεχεια)
Έτσι έχουμε μια χώρα “αιώνιων ταλέντων” σε μεγάλη ηλικία, σε μια ηλικία που σε άλλη χώρα θα ήταν ή προ πολλού καταξιωμένοι είτε απόμαχοι ή συνταξιούχοι.

Μια χώρα που οι προαγωγές γίνονται κατ’ αρχαιότητα και όχι κατ’ επιλογήν..

Μια χώρα που υπερβαίνει κατά μια φορά τις εύλογες προσπάθειες έναντι των δύο, σύμφωνα με το βικτωριανό ρητό : «If at first you don’t succeed, try, try (and try : only for Greece) again» μαζί με την ρήση του κατά Λουκάν Ευαγγελίου 13, 30 «και ιδού εισίν έσχατοι οι έσονται πρώτοι και εισίν πρώτοι οι έσονται έσχατοι»

Μια χώρα :
Όπου «μετά από ενέργειές του» κάποιος πολιτικός -ανεξέλεγκτα και απρογραμμάτιστα- επιφέρει την δημιουργία σχολής ΤΕΙ ή ΑΕΙ σε οποιαδήποτε μικρή πόλη της χώρας, για δημιουργία κοινωνικού προφίλ σε μια μικρή ομάδα κατόχων διδακτορικού διπλώματος και κερδών στην αντίστοιχη «τοπική κοινωνία»
όπου την τελευταία 30ετία ο μέσος όρος της βαθμολογίας σε γυμνάσια-λύκεια και στις εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ επί γνωστής-διδαχθείσας ύλης από 13 ανήλθε στο 17 !!!, λόγω χαλαρότητας και μη κλιμακωτής δυσκολίας θεμάτων, αντίστοιχα.
με γονείς, όπου τα δικά τους τα παιδιά δεν «μπήκαν» ή δεν «πέρασαν» μόλις για λίγες μονάδες
με αποτυχόντες υποψήφιους, που – μέχρι σήμερα ενιαυσίως - προσπαθούν και προσπαθούν πάλι για να εισαχθούν σε κάποιο δευτερεύον ΑΕΙ ή ΤΕΙ της χώρας (μέχρι το 2006 και με βαθμολογία κάτω από την βάση ( 10)) ή να ξενιτευτούν στο εξωτερικό, με τελικό σκοπό, όχι κυρίως την γνώση, αλλά το πτυχίο ως απαραίτητο προσόν, σε επόμενη φάση, για τον διορισμό τους στο δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μάλιστα για την διευκόλυνσή τους ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης προτείνει ανά τρίμηνο εξετάσεις έως ότου οι υποψήφιοι εισαχθούν.

Σ΄ άλλες χώρες, οι αποτυχόντες και οι γονείς τους, μετά βέβαια από την πρέπουσα προετοιμασία, θα αντιλαμβάνονταν ότι είναι ακατάλληλοι για τις συγκεκριμένες σπουδές και θα συνέχιζαν στην επαγγελματική εκπαίδευση και περαιτέρω - χωρίς τραγωδίες - την επαγγελματική και προσωπική τους ζωή.

Μια χώρα πολύ χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου, με απαντήσεις σε τυχαίο δείγμα στον δρόμο, του τύπου μήπως γνωρίζετε ποιος είναι :

Hieronymus Bosch : Γερμανός ποδοσφαιριστής, εφευρέτης αντλίας πετρελαίου οι Μηχανολόγοι
Joseph Mallord William Turner: ο ιδιοκτήτης του CNN
Eugène Delacroix :Γάλλος μόδιστρος
Kenneth Loach :δεν γνωρίζω
Claude Chabrol :δεν γνωρίζω
Philip Roth : δεν γνωρίζω
Το βιβλίο Silent Spring της Rachel Carson:δεν γνωρίζω, κ.ο.κ.

Μια χώρα με έφηβους χωρίς όνειρα, ευνουχισμένους από το εκπαιδευτικό σύστημα, με «καμένη» ευφυΐα, με πενιχρή ανάπτυξη επιχειρηματικότητας, δηλ. αυτό που καθόριζε τον ελληνισμό κυρίως, όταν δραστηριοποιείται εκτός Ελλάδος.

Δεν είναι σπάνιο, με την ”δημοκρατική ισοπέδωση προς τα κάτω” έναντι της αυταρχικής μορφής του καθηγητή προ του νόμου πλαίσιο 1268/82 για την ανώτατη παιδεία, στα ελληνικά πανεπιστήμια και πολυτεχνεία, να υπάρχουν καθηγητές σε διάφορες βαθμίδες, ακόμη και στην πρώτη, που να έχουν εισαχθεί με την δεύτερη ή τρίτη φορά, ή με κατατακτήριες από ΤΕΙ. Ειδικά, σε σχολές με φοιτητές υψηλού επιπέδου , όπως το Ε.Μ.Π. αυτό είναι εγκληματικό, διότι όταν ο καθηγητής σου φέρνει υπνηλία από την βραδύτητα του νού , απλά απέχεις από το ανιαρό μάθημα και διαβάζεις το βιβλίο του.
Και όχι μόνον αυτό, μερικοί πολύ μέτριοι μας κυβερνούν κιόλας, ώστε να εκπληρωθεί ειρωνικά το «…και εισίν πρώτοι οι έσονται έσχατοι»

Βέβαια υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις -ικανών κατά τα άλλα καθηγητών- που χρησιμοποιούν τον τίτλο ή την ιδιότητα του καθηγητή για ενασχόληση με την πολιτική ή την διοίκηση, σε διοικητικά συμβούλια ΔΕΚΟ, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, παραμελώντας τα διδακτικά και ερευνητικά τους καθήκοντα.

Είναι καιρός για μια εξέλιξη αριστίδην και όχι κατ’ αρχαιότητα. Τρείς προσπάθειες είναι ήδη πάρα πολλές και δεν έχουμε χρόνο ή χρήματα για πειραματισμούς. Μας τα πήραν άλλοι (οι έσονται πρώτοι) αλλά νομίζω ότι έκάναν ένα βασικό λάθος : μας υποτίμησαν.

11.11.2009


Αφωτιστος Φιλελλην

Ανώνυμος είπε...

Να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα του νέου νομικού πλαισίου
Το μέλλον των ελληνικών πανεπιστημίων
Του Λουκά Βλάχου
ΤΑ ΝΕΑ Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Η προσπάθεια της Πολιτείας να εφαρμόσει νέο νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία των πανεπιστημίων και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μας σπρώχνουν σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η μία είναι να διαπιστώσουμε τα δεδομένα που εμποδίζουν την εφαρμογή μιας ακόμη μεταρρύθμισης. Η δεύτερη είναι να σχεδιάσουμε ποιο θέλουμε να είναι το μέλλον και ο ρόλος των ΑΕΙ στην Ελλάδα του αύριο.
Δεν αξίζει ωστόσο να μιλάμε για το μέλλον των ΑΕΙ προτού κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με το «αμαρτωλό» παρελθόν τους. Κανένα στρατηγικό σχέδιο αλλαγής δεν μπορεί να ξεκινήσει αν τα κόμματα, τα δίκτυα και οι ομάδες ειδικών συμφερόντων δεν σταματήσουν να λειτουργούν στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. ......
Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι οι δαπάνες για τη λειτουργία των είκοσι και πλέον ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιοποίησε το υπουργείο Παιδείας, ξεπερνούν (μαζί με τα συγγράμματα και τη φοιτητική μέριμνα) το 1,5 δισ. ευρώ. Με τα δεδομένα του 2011, οι ενεργοί (χωρίς τους αιώνιους) φοιτητές είναι περίπου 150.000. Που σημαίνει ότι το κόστος για κάθε ενεργό φοιτητή ή φοιτήτρια είναι περίπου 10.000 ευρώ τον χρόνο.
Η τρίτη σημαντική διαπίστωση είναι ότι αναμένεται τα επόμενα χρόνια μεγάλη στροφή των νέων προς μη πανεπιστημιακές σπουδές. Η ανεργία θα αποθαρρύνει τις ελληνικές οικογένειες και τα παιδιά τους να στραφούν προς την απόκτηση πτυχίων χωρίς ουσιαστικό επαγγελματικό αντίκρισμα. Η δραματική ελάττωση του αριθμού των φοιτητών και φοιτητριών που θα επιθυμούν να φοιτήσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια θα αλλάξει κατά πολύ το τοπίο των πανεπιστημίων.

Αφησα τελευταίο το πιο σημαντικό θέμα. Πώς ακριβώς τα σημερινά ΑΕΙ εκπαιδεύουν τους νέους επιστήμονες; Τους ασκούν στην παπαγαλία και στην ατέρμονη επανάληψη των εξετάσεων ή τους μαθαίνουν να σκέπτονται και να δημιουργούν; Τους εκπαιδεύουν στην ανάδειξη, μέσα από την έρευνα, καινοτόμων ιδεών ή παραμένουν θεατές των «από καθέδρας σοφών λόγων» του καθηγητή μέσα σε πολυπληθή ακροατήρια και στη συνέχεια καλούνται να διαβάσουν μοναδικά συγγράμματα και να εξεταστούν σε αυτά; Αν τα πανεπιστήμια είναι πάρκινγκ για μία εξαετία των μελλοντικών ανέργων, η επένδυση από την Πολιτεία που αναφέραμε είναι μεγάλη. Από την άλλη, αν είναι η επένδυση που θα αναδείξει το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό σε κλειδί για την ανάπτυξη, τότε τα χρήματα που στέλνουμε στα πανεπιστήμια είναι λίγα.
.... πρέπει σήμερα να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα του νέου νομικού πλαισίου και να επανασχεδιαστεί ο χάρτης των πανεπιστημίων της χώρας με στόχο ρεαλιστικό, σύγχρονο και πειστικό. Να ελαττώσουμε σημαντικά τον αριθμό των ιδρυμάτων (πιθανόν στα μισά). Τα ιδρύματα που είναι σπαρμένα σε πολλές πόλεις να συγκεντρωθούν σε έναν ενιαίο χώρο για να ελαττωθεί το κόστος τους. Να συγχωνεύσουμε τμήματα με βάση την αξιολόγηση και ίσως να ανοίξουμε νέα εκεί όπου φαίνεται να έχουμε μεγάλες ανάγκες. Από τα δέκα βασικά πανεπιστήμια που θα απομείνουν, έπειτα από αξιολόγηση και ιεράρχηση, να επιλεγούν πέντε .... Πανεπιστήμια χωρίς πρωτοποριακή έρευνα και χωρίς την ενεργό συμμετοχή των νέων σε αυτή την έρευνα δεν έχουν καμία αξία.

Κλειδί για την αναδιάταξη των πανεπιστημίων είναι η αλλαγή του νόμου-πλαισίου που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Ισχυρή διοίκηση, στρατηγικό πλάνο και χρηματοδότηση έπειτα από αξιολόγηση, μαζί με την ουσιαστική ενίσχυση της αποδεδειγμένης και με διεθνή κριτήρια ερευνητικής και εκπαιδευτικής αριστείας. Ο στόχος των διοικήσεων των πανεπιστημίων πρέπει να είναι ένας, να γίνουν ανταγωνιστικά και να διεκδικήσουν πρώτους ρόλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και αυτό να είναι κλειδί για την προνομιακή χρηματοδότησή τους.
Η οικονομική πτώχευση είναι οδυνηρή και ελπίζουμε να μην τη ζήσουμε, αλλά ακόμη χειρότερη είναι η κατάρρευση των πανεπιστημίων και η μορφωτική μας πτώχευση. ......
Ο Λουκάς Βλάχος είναι καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Αφωτιστος Φιλλελην

cynical είπε...

H Διαμαντοπουλου τα λεει πιο καλα απ' τον Λουκα. Θα μπορουσε να ηταν πιο καινοτομος (στη σκεψη).

Ανώνυμος είπε...

@ cynical

Φυσικος ειναι. Συνηθως ειναι θεωρητικοι και παπαγαλιζουν αντιστοιχες ευρωπαϊκες και αμερικανικες εκθεσεις για ανωτατη εκπαιδευση, κ.λ.π. Καπου διαβασα οτι ενα καλο μοντελλο ειναι αυτο της Βραζιλιας.

Νομιζω ως Μηχανικος τα εχω πει πολυ καλυτερα. Αν θελεις μου λες την γνωμη σου γι' αυτα που εγραψα.

Για την Διαμαντοπουλου ειμαι πολυ προκατειλημενος. Δεν εκφραζω γνωμη, αλλα αμφιβαλλω.

Αφωτιστος Φιλλελην

cynical είπε...

ειρωνικα το ειπα για την Διαμαντοπουλου για τον οικονομισμο που εκφραζει. Τα νουμερα που αραδιαζει ο Λουκας δεν εχουν αξια απο μονα τους, αλλά υπαρχει μια κυριαρχη αντιληψη που τα νοηματοδοτει, και η οποια εξυπονοει οτι πρεπει να υπαρχει ενα συγκεκριμενο οριο χρηματοδοτησης της εκπαιδευσης .

Για παραδειγμα, γιατι να ηχει σκανδαλωδες το 10,000 ανα φοιτητή; Και να μην ηχει σκανδαλωδης ο μισθος της Διαμαντοπουλου ή των 60 συμβουλων της ή ο,τιδηποτε αλλο; Γιατι να θεωρειται φυσιολογικο το 1% του ΑΕΠ για την παιδεια; Και οχι το 10% ?

Robopsychologist είπε...

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Και χρήσιμο - γιατί συνήθως μεταφέρεται μια διαφορετική, καλογυαλισμένη εικόνα για τις χώρες που "ευνοούν την ανταγωνιστικότητα".
Μια φίλη που σπουδάζει σε ένα από τα μεγάλα πανεπιστήμια στην Αμερική, ήταν το πρώτο άτομο που μου μετέφερε διηγήσεις που γκρέμιζαν την ειδυλλιακή εικόνα που διηγούνται (πολλές φορές άθελά τους) οι περισσότεροι φιλελεύθεροι. Πχ μια περίπτωση χαρακτηριστική είναι μια συμφοιτήτριά της Αμερικανίδα (από αυτό το 3% που αναφέρεις), που έμεναν οικογενειακώς στο αμάξι (!) όταν έδινε, παρκάροντας κάτω από φωτισμένα σημεία για να διαβάζει. Παρ'όλο που η φίλη μου στην Ελλάδα δεν έμενε σε καμία πλούσια γειτονιά (στην Γκράβα πήγε σχολείο) - τέτοιες περιπτώσεις ποτέ δεν συνάντησε εδώ.

Δεν μπορεί τα πάντα να τα ρυθμίσει η αγορά. Η μάλλον μπορεί - αλλά με τι κόστος? Πολλοί φιλελεύθεροι έχουν αρχίσει να μου θυμίζουν παραδοσιακούς κομμουνιστές όσον αφορά την πίστη στο σύστημά τους που συνδυάζεται με ταυτόχρονη αδιαφορία ως προς τις δημοκρατικές διαδικασίες αφού "αυτοί ξέρουν"... Ακούγεται παράδοξη παρομοίωση αλλά πραγματικά δεν είμαι θρήσκος ούτε στην πολιτική...