Στην προηγούμενη ανάρτηση για τις «Δυο Κουλτούρες» είχα αναφερθεί περιγραφικά μόνο στην ύπαρξη του χάσματος ανάμεσα στους κοινωνικούς και θετικούς επιστήμονες, κυρίως μέσα από την παρουσίαση παραδειγμάτων από τον καθημερινό βίο, που το πιστοποιούν. Στην πραγματικότητα όμως, δεν ασχολήθηκα καθόλου με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά καθ’ ενός, εκ των (χοντρικά) δυο διαφορετικών τρόπων εννοιολόγησης της πραγματικότητας, οι οποίοι, φυσικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις ιδιαιτερότητες του γνωστικού αντικειμένου των μεν και των δε.
Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι το ίδιο το προς εξέταση αντικείμενο υπαγορεύει και τους τρόπους προσέγγισής του, τη δομή της σκέψης αυτών που θα ασχοληθούν μαζί του, τα εργαλεία και τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσουν, αλλά και τις απαιτήσεις και τις αξιώσεις που εγείρουν από αυτό. Επειδή κάθε «κουλτούρα» διαμορφώνεται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αντικειμένου της, για να προσδιορίσουμε τα ειδοποιά χαρακτηριστικά της κουλτούρας, θα πρέπει να εντοπίσουμε πρώτα τα ειδοποιά χαρακτηριστικά των αντικειμένων τους.
Η κύρια διαφορά των αντικειμένων, νομίζω ότι προέρχεται από το γεγονός ότι η Φύση μπορεί να μαθηματικοποιηθεί, ενώ η Κοινωνία όχι. Η Φύση διέπεται από ακριβείς Νόμους, ενώ τα κοινωνικά φαινόμενα όχι. Η Φύση είναι ντετερμινιστική, ενώ στα κοινωνικά φαινόμενα παρεισφρύει η ενδεχομενικότητα. Επειδή προβλέπω ότι σχετικά με το «ντετερμινιστικό» θα υπάρξουν ενστάσεις, λόγω Χάους και Κβαντομηχανικής κυρίως, θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέκβαση και να πω ότι η ενασχόληση με το χάος δεν είναι παρά μια πολύ πρόσφατη δραστηριότητα, πράγμα που σημαίνει ότι τα «γονίδια» των ανθρώπων είναι εμποτισμένα με αυστηρές σχέσεις αιτίου αιτιατού προς τις οποίες είναι προσανατολισμένοι και τις οποίες και αναζητούν, ότι το χάος, παρ’ όλα αυτά μπορεί να είναι και ντετερμινιστικό και ότι το χάος, παρά το όνομά του έχει και κανόνες και νόμους. Από την άλλη μεριά μπορεί η κβαντική φυσική να είναι πιθανοκρατική, ακολουθεί όμως και αυτή πολύ αυστηρούς νόμους και εξισώσεις οι οποίες μπορούν να κάνουν ακριβέστατες προβλέψεις, όχι συγκεκριμένων γεγονότων, αλλά κατανομών.
Οι φυσικές επιστήμες δεν νοούνται έξω από το πείραμα και την επαλήθευση, πράγμα που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι εφικτό στο εργαστήριο. Στις κοινωνίες, από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν να διεξαχθούν πειράματα, οπότε, πριν τη χρήση ποσοτικοποιημένων και στατιστικών τεχνικών, που είναι σχετικά πρόσφατες, οι κοινωνικοί επιστήμονες ήταν απαλλαγμένοι από το τεκμήριο της πραγματικότητας, οπότε θεωρούσαν ότι οι θεωρίες τους θα μπορούσαν αιωνίως να διαφεύγουν της επικύρωσης. Κατασκευαστές θεωριών υπάρχουν και στις φυσικές επιστήμες, μόνο που δεν μπορούν να σταθούν από μόνοι τους, ξέχωρα δηλαδή από τους πειραματικούς.
Η δυνατότητα λοιπόν επαλήθευσης ή μη, των αντικειμένων τους που είναι η Φύση απ’ τη μια και η Κοινωνία απ’ την άλλη, αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο επηρεασμού και της εν γένει κοινωνικής τους συμπεριφοράς. Ένας φυσικός επιστήμονας, για παράδειγμα. είναι περισσότερο προδιατεθειμένος στο να επιμείνει σε επιχειρήματα και τεκμήρια, που να εξηγούν γεγονότα της καθημερινότητάς του, από ότι ένας κοινωνικός επιστήμονας. Ο φυσικός επιστήμονας έχει εκπαιδευτεί στο ότι για όλα στη Φύση υπάρχουν εξηγήσεις, οι οποίες είναι στο χέρι του να αναζητηθούν, ενώ στην Κοινωνία οι αιτιότητες δεν είναι προφανείς, δεν μπορείς να τις αξιολογήσεις βάσει της επίπτωσής τους σε ένα ιστορικό ή κοινωνικό γεγονός, και ότι σχεδόν πάντα τα κοινωνικά φαινόμενα είναι πολυαιτιακά. Οι εγγενείς αυτές αδυναμίες του προσδιορισμού επ’ ακριβώς του κοινωνικού φαινομένου, περιμένουμε να διαμορφώνουν και τη δομή της σκέψης των κοινωνικών επιστημόνων, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν τα καθημερινά γεγονότα.
Τα μαθηματικά είναι συνήθως αμείλικτα. Λύνοντας κάποιες εξισώσεις παράγεις ένα και μοναδικό αποτέλεσμα το οποίο είτε είναι έγκυρο και γίνεται αποδεκτό, είτε όχι οπότε και απορρίπτεται. Αυτό στην πράξη, προδιαθέτει του θετικούς επιστήμονες στο να αναμένουν τη μια και μοναδική λύση και στα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία είναι κατά κανόνα ασαφή και ως προς τα αποτελέσματα και ως προς τις αιτίες. Ένας θετικός επιστήμονας σαν μόνες εξηγήσεις θα δεχτεί είτε το «είναι», είτε το «δεν είναι». Ένας κοινωνικός επιστήμονας, από την άλλη, είναι ευχαριστημένος και με το «μπορεί» ή και με το «ίσως».
Σήμερα, με την ενασχόληση των φυσικών επιστημόνων με όλο και πιο περίπλοκα συστήματα, για τα οποία όπως είδαμε και πριν, αποφαίνονται κατόπιν «διαβούλευσης» και όχι με τις στέρεες βεβαιότητες του παρελθόντος, και με την υιοθέτηση εκ μέρους των κοινωνικών επιστημόνων ποσοτικών τεχνικών που συμβάλλουν στην εξοικείωσή τους με αυτό που ονομάζεται επαλήθευση και λογοδοσία στα γεγονότα, πιστεύω ότι και οι νοοτροπίες τους και ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη Φύση οι μεν και την Κοινωνία οι δε, θ’ αρχίσουν σταδιακά να συγκλίνουν.
Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι το ίδιο το προς εξέταση αντικείμενο υπαγορεύει και τους τρόπους προσέγγισής του, τη δομή της σκέψης αυτών που θα ασχοληθούν μαζί του, τα εργαλεία και τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσουν, αλλά και τις απαιτήσεις και τις αξιώσεις που εγείρουν από αυτό. Επειδή κάθε «κουλτούρα» διαμορφώνεται από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αντικειμένου της, για να προσδιορίσουμε τα ειδοποιά χαρακτηριστικά της κουλτούρας, θα πρέπει να εντοπίσουμε πρώτα τα ειδοποιά χαρακτηριστικά των αντικειμένων τους.
Η κύρια διαφορά των αντικειμένων, νομίζω ότι προέρχεται από το γεγονός ότι η Φύση μπορεί να μαθηματικοποιηθεί, ενώ η Κοινωνία όχι. Η Φύση διέπεται από ακριβείς Νόμους, ενώ τα κοινωνικά φαινόμενα όχι. Η Φύση είναι ντετερμινιστική, ενώ στα κοινωνικά φαινόμενα παρεισφρύει η ενδεχομενικότητα. Επειδή προβλέπω ότι σχετικά με το «ντετερμινιστικό» θα υπάρξουν ενστάσεις, λόγω Χάους και Κβαντομηχανικής κυρίως, θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέκβαση και να πω ότι η ενασχόληση με το χάος δεν είναι παρά μια πολύ πρόσφατη δραστηριότητα, πράγμα που σημαίνει ότι τα «γονίδια» των ανθρώπων είναι εμποτισμένα με αυστηρές σχέσεις αιτίου αιτιατού προς τις οποίες είναι προσανατολισμένοι και τις οποίες και αναζητούν, ότι το χάος, παρ’ όλα αυτά μπορεί να είναι και ντετερμινιστικό και ότι το χάος, παρά το όνομά του έχει και κανόνες και νόμους. Από την άλλη μεριά μπορεί η κβαντική φυσική να είναι πιθανοκρατική, ακολουθεί όμως και αυτή πολύ αυστηρούς νόμους και εξισώσεις οι οποίες μπορούν να κάνουν ακριβέστατες προβλέψεις, όχι συγκεκριμένων γεγονότων, αλλά κατανομών.
Οι φυσικές επιστήμες δεν νοούνται έξω από το πείραμα και την επαλήθευση, πράγμα που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι εφικτό στο εργαστήριο. Στις κοινωνίες, από την άλλη μεριά δεν είναι δυνατόν να διεξαχθούν πειράματα, οπότε, πριν τη χρήση ποσοτικοποιημένων και στατιστικών τεχνικών, που είναι σχετικά πρόσφατες, οι κοινωνικοί επιστήμονες ήταν απαλλαγμένοι από το τεκμήριο της πραγματικότητας, οπότε θεωρούσαν ότι οι θεωρίες τους θα μπορούσαν αιωνίως να διαφεύγουν της επικύρωσης. Κατασκευαστές θεωριών υπάρχουν και στις φυσικές επιστήμες, μόνο που δεν μπορούν να σταθούν από μόνοι τους, ξέχωρα δηλαδή από τους πειραματικούς.
Η δυνατότητα λοιπόν επαλήθευσης ή μη, των αντικειμένων τους που είναι η Φύση απ’ τη μια και η Κοινωνία απ’ την άλλη, αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο επηρεασμού και της εν γένει κοινωνικής τους συμπεριφοράς. Ένας φυσικός επιστήμονας, για παράδειγμα. είναι περισσότερο προδιατεθειμένος στο να επιμείνει σε επιχειρήματα και τεκμήρια, που να εξηγούν γεγονότα της καθημερινότητάς του, από ότι ένας κοινωνικός επιστήμονας. Ο φυσικός επιστήμονας έχει εκπαιδευτεί στο ότι για όλα στη Φύση υπάρχουν εξηγήσεις, οι οποίες είναι στο χέρι του να αναζητηθούν, ενώ στην Κοινωνία οι αιτιότητες δεν είναι προφανείς, δεν μπορείς να τις αξιολογήσεις βάσει της επίπτωσής τους σε ένα ιστορικό ή κοινωνικό γεγονός, και ότι σχεδόν πάντα τα κοινωνικά φαινόμενα είναι πολυαιτιακά. Οι εγγενείς αυτές αδυναμίες του προσδιορισμού επ’ ακριβώς του κοινωνικού φαινομένου, περιμένουμε να διαμορφώνουν και τη δομή της σκέψης των κοινωνικών επιστημόνων, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν τα καθημερινά γεγονότα.
Τα μαθηματικά είναι συνήθως αμείλικτα. Λύνοντας κάποιες εξισώσεις παράγεις ένα και μοναδικό αποτέλεσμα το οποίο είτε είναι έγκυρο και γίνεται αποδεκτό, είτε όχι οπότε και απορρίπτεται. Αυτό στην πράξη, προδιαθέτει του θετικούς επιστήμονες στο να αναμένουν τη μια και μοναδική λύση και στα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία είναι κατά κανόνα ασαφή και ως προς τα αποτελέσματα και ως προς τις αιτίες. Ένας θετικός επιστήμονας σαν μόνες εξηγήσεις θα δεχτεί είτε το «είναι», είτε το «δεν είναι». Ένας κοινωνικός επιστήμονας, από την άλλη, είναι ευχαριστημένος και με το «μπορεί» ή και με το «ίσως».
Σήμερα, με την ενασχόληση των φυσικών επιστημόνων με όλο και πιο περίπλοκα συστήματα, για τα οποία όπως είδαμε και πριν, αποφαίνονται κατόπιν «διαβούλευσης» και όχι με τις στέρεες βεβαιότητες του παρελθόντος, και με την υιοθέτηση εκ μέρους των κοινωνικών επιστημόνων ποσοτικών τεχνικών που συμβάλλουν στην εξοικείωσή τους με αυτό που ονομάζεται επαλήθευση και λογοδοσία στα γεγονότα, πιστεύω ότι και οι νοοτροπίες τους και ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη Φύση οι μεν και την Κοινωνία οι δε, θ’ αρχίσουν σταδιακά να συγκλίνουν.
Αναρτήσεις
27 σχόλια:
Καλησπέρα, η εμπειρία που είχα έως τώρα από φυσικούς επιστήμονες είναι ακριβώς αντίθετη από αυτά που γράφεις. Νομίζω ότι εξηγείς τα πράγματα πολύ αντικειμενικά.
Συνήθως από φυσικούς επιστήμονες άκουγα πολύ απλοικές εξηγήσεις στα κοινωνικά φαινόμενα. Τους αρκούσε μια αιτία, συνήθως αυτή που τους πλάσαρε το σύστημα..
Καλησπερα @Rider
Αυτο λεω κι εγω στο παρακατω σημειο:
"...Αυτό στην πράξη, προδιαθέτει του θετικούς επιστήμονες στο να αναμένουν τη μια και μοναδική λύση και στα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία είναι κατά κανόνα ασαφή και ως προς τα αποτελέσματα και ως προς τις αιτίες. Ένας θετικός επιστήμονας σαν μόνες εξηγήσεις θα δεχτεί είτε το «είναι», είτε το «δεν είναι». Ένας κοινωνικός επιστήμονας, από την άλλη, είναι ευχαριστημένος και με το «μπορεί» ή και με το «ίσως»...".
Το μπορει και ισως των κοινωνικων επιστημονων αφηνει περιθωρια για πολλες εξησησεις τις οποιες δεν αποδεχεται ο θετικος.
Blogger Ο/Η Sxoliastis είπε...
Λοιπόν, Κατερίνα,
Ο Φεύγα έπεσε στην παγίδα και άνοιξε Λογαριασμό γιά να γράφει στο blog μου.
Γιά όποιον ενδιαφέρεται, γράφει από την Πάτρα, από το node tης Otenet ppp-94-64-111-101.home.otenet.gr, με διεύθυνση IP 94.64.111.101.
Είναι θέμα ωρών γιά τα παιδιά στην Πάτρα να το επισημάνουν, ΚΑΙ σαν όνομα/Διεύθυνση....
Και τότε τα λέμε...
ΥΓ: Αν ήξερε ποιός είμαι, σίγουρα ΔΕΝ θα το επιχειρούσε..
!==================================!
δυστυχώς, στα blog μαζεύτηκαν οι γνωστοί μας Sxoliastes του ίντερνετ, που αγόρασαν υπολογιστή και εναπόχεσαν τη ζωή τους πάνω στην οθόνη, κι όλα τα μαμούνια που δραπέτευσαν από το Δαφνί και που θα μας κατηγορήσουν ότι και τι δεν είμαστε.
οι χρήστες της υψηλής (μμμμμ) τεχνολογίας επιστρέφουν για να να φορέσουν τα πράσινα περιβραχιόνια της θλίψης και να διαπράξουν σχολιασμούς και εκβιασμούς. Γενικούς εκβιασμούς. Πνεύμα, ύλη, σώμα, τέχνη, φίλους, αδερφούς. Ό,τι αφορά έναν κυβερνομπάτσο με μικροαστική ζωή κουρέλι και παρακαλετά: έλα να πάμε στα καμένα, στο in του Λαμπράκη
Στον Sxoliasti
παιδί μου είσαι έτοιμος να θυσιάσεις μέχρι και ανθρώπους απλά για να κινηθείς στο γλωσσικό και λεκτικό και ιδεολογικό λαβύρινθο. όπως λιώνει ένα σώμα και γίνεται σαπούνι, έτσι αλλάζεις τη φύση και τη φάση του σώματος, και γίνεται αγνώριστο - ένα καμένο σώμα που ανταποκρίνεται σε όλη την περί τα ελληνικά δική σου διαστροφή (που πρέπει εγώ να καταλάβω τάχα ότι με αφορά). εσύ έχεις υιοθετήσει τις απαγορεύσεις. μιλάς και υπάρχεις μόνο γι' αυτές. καλύτερα να μου σχολιάσεις τις ειδήσεις των ιδιωτικών καναλιών. θα προσάψεις ποικιλία στο περιεχόμενο των απαυτών σου.
Και μην εσύ Σήνικαλ τολμήσης ως νέα μαλακισμένη να διαγράψεις θέματα και αναφορές μου μέσω υποκινουμένων εκβιασμών, αναστροφών και άλλωβν τινών δεδομένης της ανυπαρξίας αντίστασης.
Η τιμωρία σου θα είναι ίδια με αυτή της Κατερίνας που τολμήσασα εσταυρώθη.
Πορβλέποντας πράξεις σου αναρμοστες σε χαρακτηρίζω ηλίθια εκ των προτερων και η γραφή μου θα γίνει αμείλικτη δι εσένα.
Είμαι το παρόν, το μελλον και η αιωνιώτητα.
Ειμαι το απαν, το όλον, το ήμισυ.
Ο διαγράφων εμέ είναι ο διαγράφων το σύμπαν.
Οι χρήστες της υψηλής (μμμμμ) τεχνολογίας επιστρέφουν για να να φορέσουν τα πράσινα περιβραχιόνια της θλίψης και να διαπράξουν σχολιασμούς και εκβιασμούς. Γενικούς εκβιασμούς. Πνεύμα, ύλη, σώμα, τέχνη, φίλους, αδερφούς. Ό,τι αφορά έναν κυβερνομπάτσο με μικροαστική ζωή κουρέλι και παρακαλετά: έλα να πάμε στα καμένα, στο in του Λαμπράκη
Δεν γνωρίζω αν πράγματι η φύση είναι ντετερμινιστική όπως δεν το γνωρίζει και κανένας άλλος, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Αν συμφωνήσουμε ότι ‘μαθηματικοποίηση’ είναι ένα σύστημα καλά ορισμένων κανόνων και αρχών που δεν έρχεται σε αντίθεση με την εμπειρία και με τα οποία μπορούμε να περιγράψουμε ένα φαινόμενο τότε :
(a) Η μέχρι τώρα εμπειρία της ανθρωπότητας είναι _μάλλον_ συμβατή με την άποψη ότι η φύση μπορεί να ‘μαθηματικοποιηθεί’. (το βιβλίο ‘Σκιές του Νου’ του Roger Penrose μπορεί να δικαιολογήσει αυτό το ‘μάλλον’ που έβαλα στην παραπάνω φράση).
(b) Ωστόσο η δυνατότητα ‘μαθηματικοποίησης’ της κοινωνίας ή καλύτερα των κοινωνικών φαινομένων και της κοινωνικής εξέλιξης είναι ένα μεγάλο αλλά ανοικτό θέμα. Η ιστορία της γνώσης περί τα κοινωνικά και της ανάπτυξης επιστημονικών προσεγγίσεων και εργαλείων για το θέμα είναι πολύ ‘κοντή’. Τα μαθηματικά και η φυσική – με την γενική της έννοια - έχουν ιστορία τριάντα (30) αιώνων ενώ οι λεγόμενες κοινωνικές επιστήμες δύο (2).
Σχετικά με τις ‘δύο κουλτούρες’ και την υποβόσκουσα ‘αντίθεση’ ανάμεσα στους ‘θετικούς’ και τους ‘θεωρητικούς’ ήθελα να πω ότι ένας αρχαιολόγος πεδίου που πρέπει να προσεγγίσει συστηματικά και να επιλύσει εντελώς πρακτικά ζητήματα ώστε να ‘κατακτήσει’ το αντικείμενό του υπερπηδά ή βρίσκεται εκτός μιας τέτοιας ‘αντίθεσης’.
Επίσης ένας ιστορικός που πρέπει να προσεγγίσει το θέμα του συστηματικά στηριζόμενος σε πλήθος υποκειμενικών μαρτυριών αλλά και αντικειμενικών δεδομένων (πχ ευρημάτων) ώστε να ‘κατακτήσει’ και αυτός το αντικείμενό του, πάλι υπερπηδά ή βρίσκεται εκτός μιας τέτοιας ‘αντίθεσης’.
Υπάρχουν πλήθος τέτοιων παραδειγμάτων εκτός αυτών που χρησιμοποίησα (πχ γλωσσολογία κλπ) που δείχνουν ότι η ‘αντίθεση’ των δύο κατευθύνσεων της γνώσης εκφράζεται μάλλον μεταξύ αυτών που έχουν ισχυρή βάση στα ‘φυσικά’ δεδομένα και την ‘μέτρηση’ και αυτών που κινούνται περισσότερο στο επίπεδο της διαίσθησης και των παραδοχών ή της έκφρασης θεωρητικών αντιλήψεων και δογμάτων που δεν μπορούν να αποδειχθούν απλούστατα διότι δεν επιδέχονται κανέναν ‘έλεγχο’ από τις γνωστές μεθόδους παρατήρησης και επαλήθευσης.
Με αυτή την έννοια είναι αδύνατον να κατηγοριοποιήσουμε την ‘αντίθεση’ με το μοντέλο [ μαθηματικοί – φυσικοί – μετεωρολόγοι – χημικοί – μηχανικοί - κλπ ] vs [ φιλόλογοι – ιστορικοί – ψυχολόγοι – γλωσσολόγοι – αρχαιολόγοι – κλπ ]
Η πραγματική ‘αντίθεση’ προκύπτει από την συνέπεια με την οποία ασκείται η όποια δραστηριότητα και ο κόπος που είμαστε διατεθειμένοι να επενδύσουμε στην θεμελίωση (με την έννοια του ‘καλά ορισμένου’) κανόνων και γενικών συμπερασμάτων που την καθορίζουν.
[ όλοι γνωρίζουμε πχ φυσικούς (ας μην λέμε ονόματα) που διεκδίκησαν μάλιστα και έδρες, που είναι περισσότερο ‘φιλόλογοι της φυσικής’ παρά ‘θετικοί επιστήμονες’. ]
Όλο το ζήτημα ‘ακουμπά’ ή εν πάση περιπτώσει και είναι (μακρινό;) παράγωγο της θεμελιώδους διαφοροποίησης της ‘φυσικής’ από την μεταφυσική.
@Καλή μου Cyn,
μας έβαλες κόμπους πάλι. Συμφωνώ με τον ..δομημένο @grsail, ότι η διάκριση είναι κάπως αλλιώς. Η συστηματική εφαρμογή επιστημονικής διαχείρισης είτε αρχαίων είτε μαθηματικών π.χ μοιάζει πολύ ή είναι ίδια. Αν μείνεις, όμως, μόνο σ' αυτό, ξεραίνεσαι ανεπανόρθωτα.
Η διαφορά αρχίζει από την εφαρμογή ή όχι επιστήμης σε κάποιο πεδίο και το πράμα δυσκολεύει παραπέρα, ανάμεσα στις συλλήψεις της Τέχνης και τις αερολογίες. Αν πάλι δε μάθεις ποτέ "μεθόδους", χάνεις το μισό του ουρανού των εξερευνήσεων.
Οι δύο κουλτούρες που περιγράφεις υπάρχουν. Η μία συμπληρώνει την άλλη, η μία λαμβάνει στοιχεία από την άλλη και δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά.
Όσον αφορά την μαθηματικοποίηση της φύσης, ένα είναι βέβαιο: Οι μαθηματικοί θέτουν τα ερωτήματα για τα οποία έχουν την διαίσθηση ότι υπάρχει απάντηση. Τα άλλα τα "γειώνουν". Οι φυσικοί πάλι και κυρίως οι κοσμολόγοι, δημιουργούν και παρουσιάζουν διακρώς μοντέλα που στηρίζονται σε πολλά "ίσως" και "μπορεί".
Με την εξέλιξη της γενετικής, της βιολογίας, της νευροχειρουργικής καθώς και άλλων τέτοιου τύπου επιστημονικών πεδίων, δεν θα αργήσει η μέρα που και η κοινωνικές επιστήμες θα περιορίσουν πολύ τις αμέτρητες παραδοχές που κάνουν.
Να προσθέσω επίσης, πως ο ντετερμινισμός δεν ισχύει απόλυτα σε όλες τις θετικές επιστήμες, όπως για παράδειγμα στη βιολογία:
“Δεν υπάρχει τίποτε γνωστό στη βιολογία, που να καθορίζει τα όρια της
ανθρώπινης κοινωνικής οργάνωσης ή της ατομικής ολοκλήρωσης”
(Levontin, 1978).
καπως άλλά οχι πολύ σχετικό: Προσκληση
http://periodikoeneken.blogspot.com/2009/04/blog-post_30.html
Είμαι το ιδανικό μου.
Ζήτω το τετράδιο της Cynical. Δεν διαγράφει όπως ο φρικτός Sxoliastis και ανέχεται αντιρρήσεις ενδεδυμμένες με τα ιμάτια της γνώσης.
Θεοί ένεκα, τυφλοί και λοιποί μαλάκες, αποβράσματα όπως οι γκρεεκ ραιντερς, γρσαιλ και διάβολοι, Νοσφεράτιοι.
Και το άλλο όνομα εμού ΔΔ, τιμής ένεκεν.
Ποίημα, ύψη, ενύπνιον.
ΔΔ
Cynical αφαίρεσε το Όνομα/Διεύθυνση URL απο τη δυνατότητα του σχολιασμου.
Ο αυθεντικός φεύγω είναι μόνο στα
σχόλια
9 Μάϊος 2009 10:36 μμ
9 Μάϊος 2009 10:31 μμ
και δεν φθηνά βωμολοχεί τον οποιδήποτε. Ομως απαστράπτων διεκδικεί την αποκάλυψη υποκριτων
ηθικολόγων, πυρηνικής φασιστοειδούς
μπατσικής ψυχης του Sxoliasti ,οπως
είδατε απο τις εκτοξειφθείσες απειλες στο blog της κατερίνας του.
Ενας κυβερνομπάτσος με μικροαστική ζωή κουρέλι και παρακαλετά αναφωνεί
"ΥΓ: Αν ήξερε ποιός είμαι, σίγουρα ΔΕΝ θα το επιχειρούσε.."
Μας λεει δηλαδη ΞΕΡΕΙΣ ΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ; Ο ανέραστος Πανίβλακξ που ψαρώνει αδειες γυναικείες ψυχές και κορμιά στερημένα
απο χάδι..αμολησε την ΙP του Φεύγω νομίζοντας οτι απευθύνεται σε τεχνοφοβικούς ερασιτέχνες,μας ξέρασε κατάμουτρα την βρωμιά της
ελληνικής φασιστικής ψυχής του ματαιως συγκαλύπτουσα μέσα απο τις
αστικές (δήθεν) τολμηρές αρλούμπες του. Ω γελοίε ανώνυμε κυβερνόμπατσε η Μπλοκοκοινότητα προσκυνά την τόλμη και ρηξικέυλευθο του λόγου σου, κουραδα της οκάς που απέσυρες το απειλητικό σχόλιο σου
δεν υπάρχει πυρήνας. δεν υπάρχει ουσία. δεν υπάρχει τίποτα. ακόμα και ο πυρήνας των ατόμων είναι γεμάτος κενό. αυτό που είναι συμπέρασμα για μένα, είναι αυτονόητο σημείο εκκίνησης για άλλον. όλες οι καταστάσεις είναι σημαδεμένες: περιορίζονται από το πλαίσιο, από τις αρχικές συνθήκες, από το μυαλό. και, δυστυχώς, όλη η παρουσία μας σε αυτόν τον πλανήτη, φαίνεται ότι είναι μια προσπάθεια απλά να ανακαλύψουμε πώς λειτουργούν από τα συστήματα μόνο τα αξιωματικά. είμαστε στο στάδιο εκείνο όπου ανακαλύπτουμε την ύπαρξη δεδομένων. ακόμη μακριά από το να αρχίσουμε να συνδυάζουμε δεδομένα όχι για να ικανοποιούμε άγνωστους νόμους και να επαληθεύουμε παρατηρήσημα φαινόμενα.
Καλησπέρα @grsail,
Συμφωνω και ως προς το α) και ως προς το β).
Νομιζω οτι η μεχρι τωρα δυνατοτητα μαθηματικοποιησης της συμπεριφορας της φυσης οφειλεται στο οτι τα ειδη των αλληλεπιδρασεων μεταξυ των συστατικων της στοιχειων μπορουν να αναχθουν σε μολις ...τέσσερα ή τρια μετα την επιτυχή ενοποιηση της ασθενους και του ηλεκτρομαγνητισμου.
Στις κοινωνιες, τετοιες βασικες αλληλεπιδρασεις δεν μπορουν να ορισθουν, ούτε τα κοινωνικα συσσωματωματα επί των οποίων θα επενεργουν. Δηλ. άλλη δυναμη για την αλληλεπιδραση μεταξυ φυλών, αλλη μεταξυ εθνοτήτων, άλλη μεταξύ ανθρωπων. Η γνώμη μου ειναι ότι δεν γίνονται τετοια πράγματα, ακόμα κι αν περασουν 30 αιώνες.
Με τα παραδειγματα που φερνεις (και εγω ειχα αναφερθει στους αρχαιολογους πριν) πιθανον ο διαχωρισμος σε θετικους/κοινωνικους επιστημονες επιστημονες να ειναι οντως χονδροειδης. Αλλωστε, ο Snow δεχτηκε σκληρες κριτικες.
Ισως καλυτερος θα ηταν ο διαχωρισμος των κοιν. επιστημονων σε αυτούς που λαμβάνουν υπ' όψιν τους το κριτηριο της πραγματικοτητας και σε αυτους που το περιφρονουν. Τετοιους μπορεις να βρεις σε διαφορους κλαδους, όπου τα γραφόμενά τους δεν μοιαζουν με επιστημονικα αρθρα αλλά με αφηγήματα.
1.Που να σφίξουν και οι ζέστες.
2. Καλός ο ντετερμινισμός καλό και το αίτιο καλό και το αιτιατό αλλά ας διατήρησουμε και το δικαίωμα στο όνειρο,στο παράλογο ,στο παράδοξο ,στον Ερωτα.
Καλησπέρα @cirut
για τα μαθηματικα ας μιλησει καλυτερα ο grsail. Εχω την εντυπωση ομως, οτι μπορουν να ειναι οσο αφηρημενα θελουν, χωρις να λογοδοτουν σε καμια πραγματικοτητα, αρκει να ειναι αυτοσυνεπή, δηλ. αυτο που προκυπτει στα δεξια του ισον να ειναι το ιδιο με αυτο που βρισκεται στα αριστερα.
Για τους αρχαιολογους δεν γνωριζω ποσο αφθγηση εχουν και ποση πραγματικοτητα. Ο Εβανς για παραδειγμα εκανε μια Κνωσσο σκετη υπερπαραγωγή!
Για την Τεχνη δεν εχω να πω τιποτα. Ειναι το μονο μερος οπου η αυθαιρεσια ειναι καλοδεχούμενη.
Γεια σου Αλεξανδρε,
Νομίζω ότι αυτο που λες για τους μαθηματικους ισχυει κυριως για τους φυσικους. Σε πολλες περιπτωσεις ερχονται οι φυσικοι και ζητουν απο τους μαθηματικους να τους λυσουν δυσκολες εξισωσεις ή να επινοήσουν καινουργια μαθηματικα.
Σχετικα με την τελευταια παραγραφο, εχω την αισθηση οτι δεν μπορουμε να προσεγγισουμε την κοινωνια ανάγοντάς την στο ατομο, όπως δεν μπορεις να εξηγησεις τη βαρυτητα απο τα μορια των μαζών που δεχονται την επίδραση της.
Στο είπα, Cynical, αφαίρεσε το Όνομα/Διεύθυνση URL απο τη δυνατότητα του σχολιασμου.
Με αντιγράφουν, εγώ είμαι ο ένας, σε προειδοποίησα, και θα τιμωρηθείς σκληρά αν δεν το κάνεις, ηλίθια συμβιβασμένη, υποχείριον των διαφόρων. Ομως εγώ απαστράπτων διεκδικώ την αποκάλυψη υποκριτων
ηθικολόγων, και στο τέλος θα θριαμβεύσω.
Γεια σου Μανο,
οι ζωντανοι οργανισμοι φανταζομαι οτι εχουν διαφορα ιεραρχικα πεδια οργανωσης. Στο μοριακο επιπεδο θα ελεγα ότι υπαρχει ντετερμινισμος. Δηλ. για τα ιδια αντιδρωντα παιρνουμε τα ιδια προιοντα. Αναλυοντας τις βιολογικες διεργασιες σε ολο και πιο στοιχειώδεις, φτανουμε εν τελει στην φυσικη και τη χημεια. Αν ελεγα οτι βιολογια ειναι πολυ περιπλοκη χημεια, θα έπεφτα εντελως εξω; Ειλικρινα δεν ξερω.
Καλησπέρα Νοσφεράτε,
αν βαλετε πούλμαν από την Αθηνα, θα ερθω με μεγαλη χαρα να παρακολουθησω την παρουσιαση!!
Ευχομαι καλη επιτυχια...
de Profundis,
τον ερωτα αφηστε τον απ' έξω. Πρόλαβα περσυ και τον κβάντωσα!
Τωρα μου δωσατε και μια ιδεα για το ονειρο. Αυτό σκεφτομαι να το φραξω από πάνω, για να μην πεταξουμε στο τελος και χαθούμε.
Καλησπέρα Cynical.
Η βιολογία του 20ου και κυρίως 21ου αιώνα ακολουθεί διαφορετική πορεία από αυτή που περιγράφεις, την αμιγώς μοριακή δηλαδή. Από το μόριο στο νουκλεοτίδιο, στο γονίδιο, στην αλληλεπίδραση των γονιδίων, στις πρωτεΐνες και το φαινότυπο. Οι αλληλεπιδράσεις αυτές σε συνδυασμό με το περιβάλλον είναι δύσκολο να προβλεφθούν.
Αντίθετα βέβαια η τάση ποσοτικοποίησης που υπάρχει στη σύγχρονη βιολογία έχει στοιχεία ντετερμινισμού.
Αγαπητέ (αυθεντικέ) Φεύγω,
Δεν έχω πρόβλημα με τον αντιθετικό λόγο. Αν εκφέρεται απέναντί μου, αντιλέγω. Αν εκφέρεται δίπλα μου, συμπαρατάσσομαι -χωρίς υποχρεωτικά να υιοθετώ και την μορφή του εκφερόμενου λόγου.
Την μορφή του δικού σου λόγου δεν μπορώ να την υιοθετήσω. Όχι γιατί δίνει αφορμή σε κακόβουλα υπονοούμενα (γι' αυτό και δειλά και άνανδρα) εις βάρος μου. Εκ στόματος κόρακος "κρα" εξελεύσεται, γνωστό αυτό.
Αλλά γιατί δεν ωφελεί. Και μάλλον βλάπτει.
Έχω την αίσθηση, ότι μπορείς να γίνεις πιό χρήσιμος. Υπ' αυτήν την έννοια:
Εσύ λές "Φεύγω". Εγώ σου λέω έλα.
Χαιρετώ.
Δημοσίευση σχολίου