ΣΤΑΣΙΜΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ, Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ (Β.Βιλιάρδος)

Αναδημοσιεύουμε απόσπασμα από το άρθρο

του Β.Βιλιάρδου

Πηγή: sofokleous10

9-5-2010

----------------------------------------------------------

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ

Πολλοί ισχυρίζονται (μεταξύ των οποίων η εκλεγμένη πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία όμως δεν αποφασίζει ουσιαστικά για το μέλλον της Ελλάδας, αφού η διοίκηση της έχει περιέλθει στο ΔΝΤ) ότι, το κράτος κατέφυγε σε έναν ευρωπαϊκό «μηχανισμό» στήριξής, αφού η Ευρωζώνη συμμετέχει με το 66% των χρημάτων που θα διατεθούν, ενώ ο ΔΝΤ με τα υπόλοιπα – ότι είναι «μειοψηφικό» δηλαδή.

Εν τούτοις, κρίνοντας όπως οφείλουμε εκ του αποτελέσματος, διαπιστώνουμε ότι τα οικονομικά «μέτρα» που επιβλήθηκαν, είναι αυτά που προκρίνονται από τους υπέρμαχους της πολιτικής της προσφοράς – όχι αυτά δηλαδή που στηρίζονται στην αναθέρμανση της ζήτησης για την καταπολέμηση του αποπληθωρισμού, αλλά τα αντίθετα τους, τα οποία βασίζονται στον περιορισμό της προσφοράς. Ο κύριος όμως εκπρόσωπος της συγκεκριμένης πολιτικής είναι τοΔΝΤ, με τον πρόεδρο του (S.Kahn) να θεωρεί τον αποπληθωρισμό σαν τη μοναδική εναλλακτική δυνατότητα του περιορισμού του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Επομένως, η Ελλάδα έχει εκ του αποτελέσματος καταφύγει στο ΔΝΤ, αφού ακολουθείται αποκλειστικά το δικό του πρόγραμμα.

Περαιτέρω, σύμφωνα με τον κ. D. Lachman, ο οποίος ήταν μέλος του ΔΝΤ, εάν η Ελλάδα εφαρμόσει επακριβώς τα μέτρα του «Ταμείου», θα οδηγηθεί σε μία τεράστια παγίδα, η οποία συνδυάζει τον αποπληθωρισμό με τη μεγάλη ύφεση (Deflation & Depression) – ενώ δεν πρόκειται ποτέ να εξέλθει από αυτήν. Κατά τη δική μας άποψη τώρα η κατάσταση, στην οποία οδηγούμαστε (εμπεριέχει πολλά μαζί είδη αποπληθωρισμού, κρίνοντας από την προηγούμενη περιγραφή τους), είναι κάτι παραπάνω από τρομακτική, έχοντας ως εξής:

(α) Μείωση των τιμών για την Ελληνική Βιομηχανία: Στα πλαίσια του περιορισμού της ζήτησης, η Ελληνική βιομηχανία θα υποχρεωθεί να μειώσει τις τιμές πώλησης της, στην προσπάθεια της να εξισορροπήσει την απώλεια τζίρου και μεριδίων αγοράς. Ταυτόχρονα, θα βρεθεί αντιμέτωπη με αυξημένο λειτουργικό κόστος αφού, αφενός μεν προβλέπεται μία «πληθωριστική» αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της, καθώς επίσης των δαπανών (ΔΕΗ, φόροι κλπ), αφετέρου σταθερό κόστος προσωπικού (οι μειώσεις των αμοιβών αποφασίσθηκαν μόνο για το δημόσιο τομέα), περιορισμός των εξαγωγών (η ανταγωνιστικότητα της θα μειώνεται διαρκώς) και «υπερβάλλουσα» παραγωγική δυναμικότητα – τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθούν οι απολύσεις προσωπικού, οι οποίες στην αρχή, ένεκα των αποζημιώσεων, θα αυξήσουν τουλάχιστον τις ανάγκες ταμειακής ρευστότητας της.

Επί πλέον, θα καταστεί αδύνατον για τις Ελληνικές επιχειρήσεις να ανταγωνισθούν τις ξένες, οι οποίες θα δανείζονται με τα επιτόκια των χωρών τους, θα ενισχύονται (dumping) από τις «αναθερμενόμενες» τοπικές αγορές τους κλπ. Το αποτέλεσμα θα είναι προφανώς η μαζική χρεοκοπία πολλών Ελληνικών επιχειρήσεων – στην καλύτερη περίπτωση, η εξαγορά τους από πολυεθνικές, σε εξευτελιστικές τιμές.

(β) Αύξηση των τιμών για τους καταναλωτές: Όπως πρόσφατα διαπιστώθηκε, ο πληθωρισμός το Μάρτιο αναρριχήθηκε στο 4,8%, σαν αποτέλεσμα κυρίως της αύξησης των εμμέσων φόρων από το πρώτο «ΔΝΤ-πακέτο». Το δεύτερο πακέτο υπολογίζεται να συμβάλει σε επί πλέον αυξήσεις της τάξης του 3-5%, οπότε ο πληθωρισμός θα πλησιάσει το 10%. Επομένως, οι όποιες μειώσεις των τιμών εκ μέρους την Ελληνικής βιομηχανίας, θα αμβλύνουν ελάχιστα τα αποτελέσματα του «φορολογικού» πληθωρισμού – πόσο μάλλον αφού τα περισσότερα προϊόντα εισάγονται από το εξωτερικό.

Εκτός αυτού, θα διευρυνθεί το υφιστάμενο «χάσμα» με τη Βόρεια Ευρώπη, για την οποία δεν προβλέπεται σημαντικός πληθωρισμός - ανατιμώντας ουσιαστικά το «Ελληνικό Ευρώ» ακόμη περισσότερο (από το σημερινό 25%, σε σχέση με τη Γερμανία, στο 35%). Το γεγονός αυτό θα εκμηδενίσει πλέον τις εξαγωγές μας, αναγκάζοντας μας σε πλήρη εξάρτηση από τις εισαγωγές.

(γ) Μείωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών: Οι εργαζόμενοι, ευρισκόμενοι αντιμέτωποι με πρωτοφανείς ονομαστικές μειώσεις των αμοιβών τους της τάξης του 20-30% (προηγούνται μεν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά σύντομα θα ακολουθήσει ο ιδιωτικός τομέας), καθώς επίσης με αυξήσεις άνω του 10% των τιμών των πάσης φύσεως εμπορευμάτων και υπηρεσιών (βενζίνη, τρόφιμα, ΔΕΗ κλπ), θα οδηγηθούν «εν ριπή οφθαλμού» σε μία απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, η οποία θα ξεπεράσει ακόμη και το 40% - μία πραγματικά παγκόσμια πρωτοτυπία. Το γεγονός αυτό και μόνο θα καταστρέψει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ολόκληρη τη μεσαία Ελληνική αστική τάξη - η οποία θα «συντροφεύσει» τη χαμηλότερη, στην πλήρη εξαθλίωση.

(δ) Μεγιστοποίηση της ανεργίας: Επειδή η ζήτηση θα μειωθεί δραματικά, ενώ τα μέτρα είναι αδύνατον να αποδώσουν τα προσδοκώμενα έσοδα (η μεγάλη φορολόγηση, ιδίως ο υπερβολικός ΦΠΑ, οδηγούν αξιωματικά στα αντίθετα αποτελέσματα), οπότε θα επιβληθούν νέα, κατά πολύ δυσμενέστερα, από τους «ΔΝΤ-εισβολείς», προβλέπεται η απόλυση τουλάχιστον 100.000 εργαζομένων από το δημόσιο τομέα, ταυτόχρονα με τη «γεωμετρική» αύξηση των απολύσεων από τον ιδιωτικό – για λόγους που έχουμε ήδη περιγράψει στο κείμενο μας.

Εάν σε όλα αυτά συμπεριλάβουμε τη χαμηλή παραγωγική ικανότητα των Ελλήνων εργαζομένων (άρθρο μας:ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ: Η τεράστια κρυφή ανεργία, ενσωματωμένη στο κόστος εργασίας της χώρας μας, οφείλει να καταπολεμηθεί άμεσα, εάν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα 3/12/2009), η «υποθάλπουσα» ανεργία θα αναδυθεί απότομα στην επιφάνεια – εκτοξεύοντας τους ανέργους σε αστρονομικά επίπεδα (κατά πολύ υψηλότερα του 25%).

(ε) Ολοκληρωτική αποβιομηχανοποίηση της χώρας: Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, εισερχόμενη η χώρα στον καθοδικό σπειροειδή κύκλο της ύφεσης, ο οποίος είναι προφανώς αυτοενισχυόμενος (το ένα δηλαδή φέρνει το άλλο και ξανά από την αρχή), θα απολέσει σχεδόν το σύνολο του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου της. Ήδη οι τιμές των μετοχών των εισηγμένων Ελληνικών εταιρειών έχουν καταποντισθεί, με αποτέλεσμα να μπορεί κανείς να αγοράσει όλες σχεδόν τις Ελληνικές τράπεζες, με λιγότερα από 20 δις €.

(στ) Κατάρρευση της αγοράς ακινήτων: Παρά το ότι η χώρα μας δεν επρόκειτο να βρεθεί αντιμέτωπη με υπερβολικά μεγάλη κρίση στο συγκεκριμένο κλάδο (άρθρο μας: ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ: Η επόμενη μεγάλη δοκιμασία για τη χώρα μας, αφού η ενδεχόμενη έκρηξη μίας πιθανής «φούσκας» στις τιμές των ακινήτων, μπορεί να παραλύσει το σύνολο της οικοδομικής δραστηριότητας, επηρεάζοντας καταλυτικά τόσο την πραγματική οικονομία, όσο και τη χρηματοπιστωτική αγορά 14/12/2009), όπως η Ισπανία, είναι πλέον κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα συμβεί. Η αιτία είναι προφανώς όλα όσα έχουμε αναφέρει, τα οποία θα οδηγήσουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων σε μαζικές πωλήσεις, όπως συνήθως συμβαίνει – οπότε οι τιμές θα μειωθούν σε επίπεδα αδιανόητα για το σήμερα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το μέλλον της Ελλάδας, μέσα από τα απίστευτα «μέτρα» που έχουν ληφθεί (χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε καθόλου τις εξειδικευμένες ΔΝΤ μεθόδους – άρθρο μας: Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ: Οι αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στην «παρακμή», η είσοδος του ΔΝΤ, η εφαρμογή του «διαρθρωτικού» προγράμματος του συνδίκου, τα αποτελέσματα του, καθώς επίσης τα διδάγματα για την Ευρώπη και την Ελλάδα 9/4/2010), είναι δυστυχώς προδιαγεγραμμένο - ενώ υπάρχουν αρκετά άλλα «δυσάρεστα», σε διαφορετικούς τομείς της δημόσιας ή ιδιωτικής πρωτοβουλίας (τουρισμός, γεωργία, ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ), τα οποία δεν αναλύσαμε καθόλου.

Ολοκληρώνοντας, όπως φαίνεται από τον σημερινό τρόπο που επιλέχθηκε ερήμην των Πολιτών της χώρας, η Ελλάδα καταδικάζεται, χωρίς κανένα αντικειμενικό λόγο, στη πτώχευση – δια της μεθόδου της αυτοκτονίας (άρθρο μας: Ο ΤΥΦΛΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ: Οι «επιλογές» του Διεθνούς νομισματικού ταμείου, της Πτώχευσης ή της Εξόδου από το χώρο του Ευρώ, η «δυτική» υπερχρέωση, ο πληθωρισμός, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και τα τελικά συμπεράσματα μας 16/4/2010).Πριν ακόμη οδηγηθεί στη χρεοκοπία (όπως έχουνε τονίσει χωρίς κανένα λόγο, αφού τόσο το δημόσιο χρέος, όσο και τα ελλείμματα της είναι ακόμη διαχειρίσιμα μεγέθη - από ικανές βέβαια κυβερνήσεις), φαίνεται ότι θα προηγηθεί η «απόσυρση» της από την παγκόσμια οικονομία, με άμεσο στόχο

(α) να αποφευχθούν οι συνέπειες «τύπου» Lehman Brothers - τις οποίες εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε, «συνεπικουρούμενοι» από την ανύπαρκτη ηγεσία της Ευρωζώνης, καθώς επίσης από τις οικονομικές συγκυρίες

(β) να μην εισπράξουν τα τεράστια ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) οι κερδοσκόποι – ποσά που αδυνατεί να εξοφλήσει το «σύστημα», καθώς επίσης

(γ) να πραγματοποιηθεί η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων από τους ιδιώτες, στο δημόσιο - αφού ο ιδιωτικός τομέας της χώρας μας είναι παγκοσμίως ο περισσότερο υγιής.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 09. Μαΐου 2010

viliardos@kbanalysis.com

Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου