Βλέποντας το ενδιαφέρον που προκάλεσε η χθεσινή ανάρτηση για την Ιδιωτική Ανώτατη Εκπαίδευση στην Τουρκία και τις ποικίλες γνώμες και αντιδράσεις που εκφράστηκαν στα σχόλια, θα ήθελα να δώσω ακόμα μια ευκαιρία στο διάλογο μέσα από το συμμάζεμα τρόπον τινά όλων όσων ειπώθηκαν και σχολιάστηκαν χθες, χωρίς να αποκρύπτω το γεγονός ότι για πολλά πράγματα προβληματίστηκα αρκετά. Το ευχάριστο ήταν ότι αμφότερες οι αντιδιαμετρικές απόψεις επί του θέματος αντιπροσωπεύτηκαν εξ ίσου, πράγμα που ελπίζω ότι έκανε τον διάλογο πιο περιεκτικό και γόνιμο.
Για το θέμα της Ιδιωτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης, κάθε συνειδητός πολίτης νομίζω ότι οφείλει να ξεκαθαρίσει μέσα του δυο πράγματα:
Πρώτον, σχετικά με τη στάση που θα κρατήσει στο πρόβλημα της Ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Παιδείας γενικώς, που είναι θέμα θεωρητικό και ιδεολογικό,
Δεύτερον, στο κατά πόσον θεωρεί ότι η Ιδιωτική Ανώτατη Εκπαίδευση είναι εφικτή στη χώρα μας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ελληνικά δεδομένα και ιδιαιτερότητες.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ;
Το Πανεπιστήμιο συναρτάται από πολλές σχολές όπου θεραπεύονται πολλές ειδικότητες θετικών και θεωρητικών σπουδών και όχι γκρουπούσκουλα διασπαρμένα σε διάφορα χωράφια και με λειψές σχολές, ως επί το πλείστον επαγγελματικού περιεχομένου.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ;
Πρωταρχικό μέλημα νομίζω είναι να ξεκαθαρίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ (Γενικώς), διότι φάνηκε χθες καθαρά ότι υπήρχε μεγάλη ασυνεννοησία ως προς τον ορισμό.
Για παράδειγμα,
Α) Θα ονομάζαμε «ΙΔΙΩΤΙΚΑ» όλα τα πανεπιστήμια ανεξαιρέτως, εφ όσον χρεώνουν δίδακτρα; Κατά τη γνώμη μου όχι. Τα πανεπιστήμια στην Αγγλία χρεώνουν δίδακτρα, είναι διοικητικά αυτόνομα, αλλά ανήκουν στο κράτος, επιδοτούνται από το κράτος και δεν είναι περιουσία κανενός. Τα δίδακτρα δε αυτά (για τις προπτυχιακές πάντα σπουδές μιλάμε) δεν τα πληρώνουν οι Άγγλοι και EU φοιτητές, παρά μόνον μετά το πέρας των σπουδών τους και εφ όσον έχουν εξασφαλίσει ικανοποιητική εργασία.
Β) Από την άλλη μεριά υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία ανήκουν σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες όπως μερικά ιδιωτικά τουρκικά, για παράδειγμα το πανεπιστήμιο Κοτς της γνωστής μεγάλης οικογένειας ή άλλα που ανήκουν στη εκκλησία, για παράδειγμα υπάρχουν και τέτοια στην Γαλλία. Τα τουρκικά ιδιωτικά επιδοτούνται από το κράτος, έως και 50% της επιδότησης των αντίστοιχων κρατικών.
Γ) Υπάρχουν και τα μεγάλα ιδιωτικά Πανεπιστήμια της Αμερικής, Χάρβαρντ, Πρίνστον, ΜΙΤ τα οποία χρεώνουν κολοσσιαία δίδακτρα, αλλά επιδοτούνται από το κράτος έως και 80% του προϋπολογισμού τους. Και επί πλέον οι φοιτητές εισάγονται με βάση το βιογραφικό τους και την επιτυχία τους στα tests, ανεξάρτητα της οικονομικής τους κατάστασης. Βέβαια εισάγονται και αυτοί οι οποίοι μπορούν και πληρώνουν, ανεξαρτήτως προσόντων.
Ας συγκρατήσουμε αυτό το σημείο για να το χρησιμοποιήσουμε σαν επιχείρημα σχετικά με την άνιση πρόσβαση στο εκπαιδευτικό αγαθό.
Θα αποτολμήσω την εξής πρόταση:
« Αν ένα Πανεπιστήμιο
ήταν όντως Πανεπιστήμιο,
με πολλές σχολές,
επάρκεια καθηγητών και προσφερόμενων μαθημάτων,
αν κάλυπτε τα έξοδα διαβίωσης και τα δίδακτρα σε φοιτητές που θα πληρούσαν τα θεσπισμένα κριτήρια εισαγωγής,
αν εποπτευόταν από έναν αδιάβλητο εξωτερικό μηχανισμό που θα το αξιολογούσε περιοδικά,
τότε θα είχαμε αντίρρηση να υπάρχει ανεξαρτήτως του ιδιοκτησιακού του καθεστώτος; »
Νομίζω πως ΟΧΙ!!
Γιατί όμως αντιδρούμε; Είναι απλώς ιδεολογικό κόλλημα και οπισθοδρόμηση ή απλώς η δελεαστική αυτή παρουσίαση του ιδιωτικού πανεπιστημίου όπως έγινε παραπάνω δεν αποτελεί παρά μια άκρως ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΗ περιγραφή; Διότι ως γνωστόν ΑΓΝΟΣ και ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ (τύπου ΛΟΚ και ΜΙΛΛ) δεν υπάρχει, παρά μόνον στα ωραία γραπτά των ως άνω ωραίων ανθρώπων. Και όλα αυτά μάλιστα εν μέσω της ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΛΑΙΛΑΠΑΣ!!! Καλά δουλευόμαστε;
Υπάρχει κανείς που να βλέπει πουθενά να λειτουργεί αυτός ο ωραίος φιλελευθερισμός; Υπάρχει έστω και ΕΝΑΣ που να πιστεύει ότι θα λειτουργήσει ΞΑΦΝΙΚΑ στην Ελλάδα μόλις εγκαθιδρυθούν τα αγγελικά Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, από αγγελικούς επιχειρηματίες;;;
Νομίζω ότι γίνεται ένα ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ.
Διότι αυτοί οι οποίοι επικροτούν τα ιδιωτικά αισθάνονται ότι βρίσκονται σε άλλο πλανήτη και ότι τα πανεπιστήμια αυτά ΔΕΝ θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους και τις κερδοσκοπικές τους ορέξεις, παρά μόνον τα αγαθά και φιλάνθρωπα αισθήματά τους: Α! Θα μου πείτε ότι είναι ΜΗ –ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ. Καλά. Πάλι εθελοτυφλούμε. Όσο οι ΜΚΟ είναι «εθελοντικές», άλλο τόσο θα είναι και μη-κερδοσκοπικά αυτά τα οποία θα ονομαστούν Ιδιωτικά Μη Κερδοσκοπικά.
Σχετικά με το κατά πόσον η ΙΔ. ΑΝ. Εκπαίδευση είναι όντως εφικτή στην Ελλάδα αρνούμαι να καταπιαστώ με το θέμα σαν εντελώς αυταπόδεικτο και τετριμμένο. Αν σας τρώει όμως δείτε το κείμενο του Χ. Κάτσικα στο ΒΗΜΑ:
Επομένως Ιδιωτικά Πανεπιστήμια δεν είναι αυτά τα οποία λειτουργούν με το παραπάνω σχήμα. Διότι αλλιώς δεν θα διέφεραν από τα κρατικά. Άρα λειτουργούν διαφορετικά.
Η κυριότερη αντίρρηση την οποία έχω για την λειτουργία του Ιδιωτικού Πανεπιστημίου ακόμα κι αν λειτουργεί με όλες τις καλές προϋποθέσεις είναι ότι
Το παρακολουθούν κατά κύριο λόγο αυτοί οι οποίοι μπορούν και να πληρώσουν τα υπέρογκα δίδακτρα. Άρα οι έχοντες και κατέχοντες, οπότε ΠΑΥΕΙ να λειτουργεί η Εκπαίδευση σαν μηχανισμός ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, όπως πρέπει να είναι σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Και μην αναφέρεστε στην καραμέλα των υποτροφιών, διότι αυτές στην μεγίστη πλειονότητα των περιπτώσεων αποτελούν ένα μικρό ποσοστό μόνο για να κρατηθεί, για τα μάτια μόνο, ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Πανεπιστημίου αυτού και όχι σε όλα τα πανεπιστήμια. Τα καλά Ιδιωτικά Πανεπιστήμια είναι τα Πανεπιστήμια τηε ΕΛΙΤ. Δίνουν και κανένα ψίχουλο από όσα περισσεύουν.
Ας αναρωτηθούμε το εξής:
Από ποιά πανεπιστήμια αποφοίτησαν οι κατέχοντες οποιασδήποτε μορφής εξουσία;
Από τα οχτώ γνωστά αμερικανικά της Ivy League. Και μην τολμήσετε να μου πείτε ότι ήταν οι καλύτεροι γιαυτό και πήγαν σε αυτά τα πανεπιστήμια γιατί ...θα σας φάει ο μαύρος φίδης!
Επίσης θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι, δεν συζητώ καν αν η Παιδεία είναι ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ. Τέτοιοι προβληματισμοί είναι εκ του πονηρού και αρνούμαι να συμμετάσχω στη συζήτηση αυτού του τύπου παρά μόνο σε στενό φιλικό κύκλο. έτσι για να περνάει η ώρα!
Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τον μηχανισμό λειτουργίας του ΙΔ. Πανεπιστημίου εν είδη παραβολής θα βρείτε ΕΔΩ:
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
Εντάξει
Τι εντάξει Σπύρο; Και συ στον αγώνα;
Δεν έχω να αφαιρέσω η να προσθέσω τι.
@de Profundis καλημέρα. Καλά δεν ντρέπεσαι, δεν είσαι στο συλλαλητήριο; Ή είσαι και στέλνεις ανταποκρίσεις από το κινητό; οπότε συγχωρεμένος!
Βρε Cynical δεν νομίζω άλλη χώρα στον κόσμο να έχει συζητήσει τόσα χρόνια για την παιδεία της και να μην έχει καταλήξει πουθενα. Ίσως γιατί ο διάλογος γίνεται μόνο ανάμεσα στους πολίτες της και δεν φτάνει ποτέ σε "υψηλότερα" (ο θεος να τα κάνει) κλιμάκια εξουσίας.
Ωραίο το κείμενο που έγραψες και όντως διαφωτιστικότερο σε σχέση με το προηγούμενο.
Η ένσταση μου εμένα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια - δεν ξέρω αν είναι ιδεολογική, θα έλεγα ότι έχει να κάνει πιο πολύ με την έννοια της οικονομικής αποτελεσματικότητας - είναι ότι έχω την αίσθηση, που τείνει ώρες-ώρες προς την βεβαιότητα, ότι η εισαγωγή ιδιωτικά διοικούμενων κερδοσκοπικών εκπαιδευτικών κέντρων (γιατί μην κοροϊδευόμαστε, στη αρχή αυτό θα είναι μόνο. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να γίνουν αν όχι άρτια, απλά καλώς εννοούμενα πανεπιστήμια)δεν θα αλλάξει τίποτα στο εκπαιδευτικό σκηνικό στην Ελλάδα- τουλάχιστον άμεσα. Πέρα ίσως από το να κλείσουν καμιά 50αριά ΤΕΙ και ΑΕΙ της επαρχίας λόγω χαμηλής έως και μηδενικής ζήτησης.
Δεν αμφιβάλω ότι η όποια τέτοια ιδιωτική πρωτοβουλία θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Η ανάγκη για εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι ένα αγαθό με ανελαστική ζήτηση (οι καταναλωτές είναι διατιθεμένοι να πληρώσουν υπέρογκες τιμές για να το αποκτήσουν). Ποια μάνα δεν θέλει να δει το παιδί της επιστήμονα κι ας είναι ο μεγαλύτερος σκράπας του κόσμου.
Το θέμα είναι ότι θα περάσουν δεκάδες χρόνια για να φθάσουν αυτά τα ιδρύματα να τροφοδοτούνται και με καλούς φοιτητές. Κοντολογίς ότι γίνεται και σήμερα. Ξέρετε κανέναν καλό μαθητή να επιλέγει να πάει σε ΙΕΚ ή αλλου τύπου εγχώρια εκπαιδευτικά ιδρύματα παρά σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο. Μπορεί να φανώ ακραίος, αλλά δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου γι' αυτό. Αυτή τη στιγμή και το τελευταίο σε κατάταξη ΑΕΙ - τολμάω να πω και ΤΕΙ, με μια ένδοια βέβαια - είναι καλύτερο από το οποιοδήποτε ιδιωτικό ΙΕΚ ή άλλου είδους ιδιωτικό εκπαιδευτικό κέντρο.
Άντε μου άναψες την όρεξη τώρα. Περιττό να σου πω ότι στη Βουλή των Εφήβων είχα πάει με έκθεση για τα ζητήματα της παιδείας στην Ελλάδα. Υπόσχομαι σχετικό post στο blog μου για το θέμα.
@cynical ο ρόλος μου πάντα είναι επιτελικός.
@VK, καλημέρα. Σήμερα ήταν πιο οργίλο το κείμενο από χθες και πιο αυθόρμητο.
Νομίζω, ότι δεν χρειάζεται να πολυσυζητάμε για το αν τα Ιδ. Παν. στην Ελλάδα θα γίνουν ποτέ πανεπιστήμια και όχι μπακάλικα. Είναι προφανές. Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι ξένοι πάροχοι γνώσης, ξέρουν ότι απευθύνονται σε μια ναίφ αγορά. Και μπορούν να πουλήσουν ό,τι σκαρταδούρα τους περισσεύει. Το πώς λειτουργεί το κράτος είναι ακόμα πιο γνωστό. Ακόμα και νέους νόμους και θεσμούς να θεσπίσει, όλοι γνωρίζουν ότι θα παρακαμφθούν.
Επίσης υπάρχει μια διάχυτη υποψία ότι η απόφαση της κυβ. για Ιδ. Παν. έχει να κάνει με ξεπλήρωμα λογαριασμών προς συγκεκριμένους επιχειρημ. ή την εκκλησία. Έτσι λειτουργεί δυστυχώς η χώρα με γνώμονα ιδιωτικά συμφέροντα.
Σαν το πιό λογικό βλέπω, πριν αρχίσει οτιδήποτε με τα ιδ. παν. να γίνει η αξιολόγηση όλων των ΠΑΝ. και ΤΕΙ της χώρας. Και όμως αντιδρούν οι εντός, όχι όμως όλοι.
Πάντως τα ερευνητικά ιδρύματα της χώρας αξιολογούνται κανονικά κάθε 5 χρόνια από ξένες επιτροπές και βαθμολογούνται. Αυτό έχει σαν αντίκτυπο να προσελκύουν επισκέπτες και funding όχι από εδώ, αλλά από έξω.
Πάντως, ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων, εγώ εμμένω στο ιδεολογικό θέμα, που είναι το ελιτίστικο περιβάλλον των ιδ. πανεπ. αξιώσεων.
Περιμένω το post στο blog σου.
@de Profundis και συ πιστεύεις ότι η επανάταση θα γίνει με sms και e-mails? Και ότι χρειάζονται και managers για να καθοδηγούν τα πλήθη και να χαράσσουν στρατηγικές εκπόρθησης της εξουσίας; Ενδιαφέρουσα ειδικότητα, που μπορεί να έχει μεγάλη πέραση στο μέλλον.
Το κράτος οφείλει να διασφαλίζει τα κοινωνικά αγαθά, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να τα μονοπωλεί. Κάθε απαγόρευση είναι που πρέπει να δικαιολογείται και όχι η ελευθερία επιλογής.
Μάλιστα, σε αυτή την κύρια αποστολή που έχει κάθε κράτος ως προς τα κοινωνικά αγαθά "του να διασφαλίζει" είναι που αποτυγχάνει παταγωδώς το ελληνικό κράτος καθώς το «δωρεάν παιδεία» μοιάζει με ανέκδοτο δύο λέξεων. Σε ό,τι άφορά την απόσταση μεταξύ ιδεαλιστικής περιγραφής και πραγματικότητας, νομίζω ότι εκεί προηγούνται τα συγκεντρωτικά - κρατικιστικά συστήματα. Σκέφτομαι π.χ. τι υποτίθεται ότι είναι το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο και τι πραγματικά είναι, από πλευράς υποδομών, από πλευράς παρακολούθησης των μαθημάτων, από πλευράς πραγματικής ενασχόλησης των καθηγητών με τη διδασκαλία και πολλά άλλα. Αν δεν υπήρχε μάλιστα η αξία του χαρτιού για το βόλεμα στο δημόσιο... ας μην το σκεπτόμαστε καλύτερα. Στον τομέα της εκπαίδευσης, ο επιχειρηματίας μάλλον θα έχει κάθε κίνητρο να προσφέρει καλή παιδεία, αφού κανένας (φοιτητής και η οικογένειά του) δεν θα είναι διατεθειμένος να πληρώνει ένα σημαντικό ποσό για ένα προϊόν που θα του εξασφαλίσει μια θέση στο ταμείο ανεργίας, όπως συμβαίνει με πολλές δημόσιες σχολές.
Σε κάθε περίπτωση, όπως ήδη ανέφερα στο προηγούμενο ποστ, πρέπει να υπάρχουν οι ίδιες προϋποθέσεις και κριτήρια αξιολόγησης και για τα ιδιωτικά και για τα δημόσια πανεπιστήμια. Επειδή κάτι αναφέρθηκε και για ενδιαφέρον των ιδιωτικών πανεπιστημίων για εφαρμοσμένους τομείς και λιγότερο για βασική έρευνα, θα ήθελα να ρωτήσω ποιος μα την αλήθεια πιστεύει ότι σήμερα με ένα πτυχίο ή με ένα μάστερ (η πλειονότητα των φοιτητών σε αυτό το επίπεδο σπουδών αποσκοπεί) πας για να κάνεις βασική έρευνα; Οι απαιτήσεις των θέσεων εργασίας και οι συνθήκες στην αγορά εργασίας είναι τέτοιες που πια ένα πτυχίο σε βοηθάει απλώς να βρεις μια υπαλληλική θέση και να έχεις κάποιες προοπτικές εξέλιξης. Ακόμη και μάστερ να κάνει κάποιος, δεν νομίζω ότι περιμένει να κάνει έρευνα. Επίσης, πόσοι άνθρωποι έχουν τις ικανότητες να κάνουν βασική έρευνα; Εγώ αμφιβάλλω αν πολλοί με τυπικά ακαδημαϊκά προσόντα είναι ικανοί και για έρευνα σε εφαρμοσμένους τομείς. Το πανεπιστήμιο, κατά κύριο λόγο παρέχει γνώσεις με σκοπό την επαγγελματική ικανότητα και, ευελπιστούμε, και κάποια γενική παιδεία (κάτι που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις υποδομές, με το σεβασμό στο φοιτητή, με ένα πολιτισμένο περιβάλλον, με δραστηριότητες πέραν των σπουδών κ.λπ. κ.λπ.). Μια μειονότητα ανθρώπων μπορούν να προωθήσουν την επιστήμη και να κάνουν βασική έρευνα και οι οποίοι θα βρίσκουν τις οδούς, όπως και σήμερα, μέσα από την κλίμακα και την εξέλιξη των σπουδών και των μεταπτυχιακών τους και αλλάζοντας πανεπιστήμια. Η ανώτατη παιδεία δεν είναι ένα ομογενοποιημένο γιαούρτι. Φυσικά και υπάρχουν και θα υπάρχουν σχολές που είναι Α επιπέδου, άλλες που είναι Β επιπέδου και κάθε μία θα καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες. Από κάθε σχολή και τμήμα όμως, με τη διαδικασία της επιλογής και της βαθμολογίας, οι καλύτεροι μπορούν να επιλέγουν την πορεία που επιθυμούν. Άλλος τελειώνει μια σχολή φτάνοντας στα όρια των δυνατοτήτων του και πάει να πιάσει μια δουλίτσα και άλλος συμφοιτητής του διακρίνεται και εξελίσσεται. Για να αφήσουμε και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για ποιο λόγο κάποιος αριστούχος από ένα ΤΕΙ που «μπορεί» να αποκλείεται από το να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές και να εξελιχθεί ακαδημαϊκά και να είναι καταδικασμένος να είναι πίσω από ένα μετριότατο φοιτητή ΑΕΙ που με τα χίλια ζόρια πήρε τη βάση και αύριο αποστολή του θα είναι να βάζει σφραγίδες; Η πλήρης κυριαρχία του δήθεν και του «χαρτιού» απέναντι στην ουσία και την αξιοκρατία.
Η θέση μου είναι ότι το κράτος οφείλει να διασφαλίζει την πρόσβαση των ικανών σε εκπαιδευτικά ιδρύματα που πληρούν τις προϋποθέσεις, αυτή είναι η αποστολή του, ας το πράξει παρέχοντας καλά δημόσια πανεπιστήμια ή/και χρηματοδοτώντας με υποτροφίες τους ικανούς για σπουδές σε ιδιωτικά πανεπιστήμια υψηλών επιδόσεων , αν υπάρξουν τέτοια, ή υποχρεώνοντας τα τελευταία να δέχονται τους αριστούχους άνευ διδάκτρων (όπως κάνουν έτσι και αλλιώς διότι οι φοιτητές υψηλού επιπέδου είναι διαφήμιση για ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα). Η λογική απαγόρευσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων διότι υπάρχει ο «κίνδυνος» κάποια από αυτά να γίνουν τόσο καλά ώστε οι απόφοιτοί τους να θεωρούνται ελίτ, είναι η κλασική ελληναράδικη λογική της ισοπέδωσης και του «να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα». Πολλά λέγονται και για το πόσα δαπανούν οι ελληνικές οικογένειες για σπουδές στο εξωτερικό συντηρώντας ξένα ιδρύματα και γεμίζοντας ξένες τσέπες. Είναι σωστό να κλείνουν μερικοί τα μάτια και σε αυτό για να μη χαλάσει η ιδεολογική καθαρότητά τους; Γιατί να μη μένουν αυτά τα χρήματα στην Ελλάδα χρηματοδοτώντας ελληνικά ιδρύματα, έλληνες ακαδημαϊκούς, προσωπικό και ενισχύοντας την οικονομία; Μοιραόα, κάποιοι από αυτούς τους πόρους θα ενισχύσουν και την έρευνα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αλήθεια, οι πολέμιοι των ιδιωτικών πανεπιστημίων ας αποφασίσουν αν θεωρούν ότι αυτά θα είναι «υπερβολικά καλά» ή «υπερβολικά κακά» διότι πότε το ένα ακούω πότε το άλλο.
Τα ιδιωτικά ΑΕΙ είναι εδώ και λειτουργούν από δεκαετίες, de facto, απλώς μέχρι τώρα απευθύνονταν επαγγελματικά στον ιδιωτικό τομέα. Από την προσωπική μου εμπειρία, θα ήθελα να πω ότι όταν ξεκινούσα τις σπουδές μου από ιδιωτικό κολέγιο (όχι στο Deree) βεβαίως και δεν με ενδιέφερε να εργαστώ στο Δημόσιο και η όποια αναγνώριση. Κάνοντας και το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία, βρήκα θέσεις εργασίας, συμμετείχα σε διαγωνισμούς τραπεζών και βρήκα θέση σε ιδιωτική τράπεζα με προοπτικές για απεριόριστη εξέλιξη. Αργότερα, για δικούς μου λόγους αποφάσισα ότι δεν με ενδιέφερε το πράγμα και έγινα μεταφραστής. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έχουμε κάνει μια κοινωνία και μια νεολαία γερασμένη που τη χωρίσαμε σε στρατόπεδα, με ιδεολογικές ταμπέλες της πλάκας για μια θεσούλα στο δημόσιο ρε γαμώτο. Αυτή είναι η ταμπακιέρα. Για αυτό χτυπιέται η νεολαία (ένα μέρος της) στους δρόμους, για μερικά μόρια. Μια στείρα κοινωνία, που δεν δημιουργεί τίποτα, σε στείρους αγώνες για το μοίρασμα της μιζέριας της. Κανένα όραμα, μόνο αερολογίες και προσχήματα και να μην αλλάξει τίποτα, η χώρα που ξέχασε ο χρόνος.
Εγώ σπούδασα σε εργαστήρι ελευθέρων σπουδών που συνεργάζεται με αγγλικό πανεπιστήμιο.
Αυτό που γινόταν εκεί μέσα περιγράφεται απλά ως εμπόριο πτυχίων.
Οι περισσότεροι καθηγητές όχι μόνο ήταν ανίκανοι να διδάξουν αλλά σε έκαναν να σιχαθείς το μάθημα.
Οι ασκήσεις που κάναμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς ήταν αυτές που έπεφταν στις εξετάσεις. Στο τελευταίο μάθημα του εξαμήνου ο καθηγητής έφερνε πάντα τα θέματα των εξετάσεων στην τάξη και τα έλυνε στον πίνακα (για να περάσουν και αυτοί που δεν πάταγαν πόδι).
Στις εξετάσεις η αντιγραφή δεν απαγορευόταν. Επιβαλλόταν. Ακόμα θυμάμαι τον καθηγητή που μου έκανε αυστηρή παρατήρηση να κάνω στην άκρη για να αντιγράφει ο από πίσω μου.
Σε μια τελετή αποφοίτησης είχα κάτσει μπροστά από δύο καθηγητές και τους άκουγα που μιλούσαν. Έλεγε ο ένας ότι οι μαθητές του είναι ΖΩΑ και αποκλείεται να αποφοιτήσουν. Απάνταγε ο άλλος ότι μια χρονιά είχε κόψει πολλούς και του είπε η διευθύντρια (άλλο λαμόγιο) ότι για να επιβιώσει οικονομικά μια ιδιωτική σχολή πρέπει να περνάει ένα συγκεκριμένο ποσοστό σπουδαστών.
Το χειρότερα απ' όλα όμως είναι η νοοτροπία που καλλιεργούν αυτά τα ιδρύματα. Η νοοτροπία της λαμογιάς, της αρπακόλας, του γλειψίματος, του βολέματος. Νοοτροπία που είναι αναπόφευκτο να αναπαραχθεί στον εργασιακό χώρο από τους πρώην "σπουδαστές".
Καλημέρα Ανώνυμε,
αυτά που περιγράφεις, δεν απέχουν και πολύ από αυτά που υπέθετα ότι θα συμβαίνουν.
Δε μου λες,
1. το πτυχίο αναγνωρίζεται κανονικά σαν πανεπιστημιακό απο ΔΟΑΤΑΠ; Ποια είναι η διαδικασία;
2. Πόσο είναι περίπου τα δίδακτρα το χρόνο;
Θα με υποχρέωνες αν έδινες κάποιες παραπάνω πληροφορίες.
Αντίθετα με άλλες απόψεις, πιστεύω ότι στην ελλάδα ειδικά τα ιδ. παν. που θέλουν να ιδρύσουν θα είναι κάπως έτσι και χειρότερα.
@περαστικέ καλημέρα.
Πιστεύω ότι έχεις στο μυαλό σου έναν κόσμο εντελώς εξιδανικευμένο, που προσδιορίζεται από ελάχιστες παραμέτρους, που έχει άριστη πληροφόρηση και που δρα ορθολογικά. Τίποτε μακρύτερα της πραγματικότητας.
Πόσα παιδιά και πόσοι γονείς σπαταλούν παρα πολλά χρήματα σε ιδιωτικά ΙΕΚ και παραρτήματα ξένων Παν. στην ελλάδα που ο καλύτερος χαρακτηρισμός είναι μπουρδέλα. (δες στην επόμενη ανάρτηση τις εμπειρίες ενος ανώνυμου από αυτά τα κέντρα.
Άρα αυτό το "δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει" απορρέει από ένα πολύ απλουστευμένο μοντέλο οικον. θεωρίας.
Δεν αποκλείω καθόλου να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Αυτή τη στιγμή επικρατεί πλήρης ασυδοσία και όλα τσουβαλιάζονται στην κατηγορία ΙΕΚ και υπόκεινται μόνο στο Υπουργείο Εμπορίου. Αυτός είναι ένας λόγος για να μπει μια τάξη και να τεθούν προϋποθέσεις μέσω της αναγνώρισης, για τα ιδρύματα που φιλοδοξούν να λειτουργούν πραγματικά ως ανώτατες σχολές. Επισημαίνω ότι η δική μου εμπειρία ήταν εντελώς διαφροετική.
Cynical το πτυχίο (BSc)δε νομίζω ότι αναγνωρίζεται. Τα δίδακτρα επειδή πάνε αρκετά χρόνια δε θυμάμαι πόσα ήταν.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής και δίκαιος πάντως, πρέπει να πω ότι πριν γραφτώ στο κέντρο ελευθέρων σπουδών, σπούδασα σε ιδιωτικό ΙΕΚ και εκεί τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Μπορεί τελικά να έπαιρναν δίπλωμα και κάποιοι που δεν το άξιζαν, αλλά γινόταν δουλειά και ο μέσος μαθητής μπορούσε με την αποφοίτηση του να πιάσει δουλειά σαν προγραμματιστής.
Το κακό ήταν ότι χάναμε ώρες σε άχρηστα μαθήματα (clipper, θεωρία multimedia) στις οποίες θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι πιο χρήσιμο.
Ανώνυμε, αν πας στην παρακάτω διεύθυνση θα δεις οτι κάποιος σχολιαστής σε άρθρο του Τάκη Μίχα αναφέρεται ακριβώς στην μαρτυρία σου και για τα πάθη σου
http://e-rooster.gr/03/2008/589
Κοιτάχτε την περίπτωσή μου στο http://panosparas.blogspot.com/2007/11/z.html.
Θα με ενδιέφεραν τα σχόλιά σας.
γειά σου Πάνο.
Σου άφησα ένα σχόλιο στο blog σου.
Δημοσίευση σχολίου