Εδώ και κάμποσα χρόνια, προσπαθώ να καταλάβω τις αιτίες της χρόνιας κακοδαιμονίας της Παιδείας και την αδυναμία εξεύρεσης κάποιας λύσης. Πέρα από τους σποραδικούς ξεσηκωμούς και τα συνήθη ξύλινα λόγια και ρητορείες, το εκπαιδευτικό ζήτημα είναι σε μια μακάρια ακινησία και αποσύνθεση. Δεν πάει ούτε απ’ εδώ ούτε απ’ εκεί. Ούτε ζωντανεύει, ούτε ερμοπεθαίνει.
Το πρόβλημα νομίζω ότι είναι βαθύτερο και προκύπτει από την ατελή, ατελέσφορη σύγκρουση δυο θεμελιακά διαφορετικών αντιλήψεων (αφηγήσεων) περί Παιδείας, τις οποίες καμία από τις δυο πλευρές δεν έχει το σθένος να υπερασπιστεί και να επιβάλλει, όπως επίσης και ότι καμιά πλευρά δεν έχει ακριβή και ολοκληρωμένη αντίληψη για το είδος και το εύρος των αλλαγών που θεωρεί ότι πρέπει να υιοθετηθούν για να είναι συνεπής με τις αρχές της. Έτσι η έκβαση της σύγκρουσης παραμένει αβέβαιη καρκινοβατώντας για χρόνια ανάμεσα σε δυο αντιτιθέμενους πόλους .
Μιλώντας σχηματικά, μπορούμε να πούμε ότι η μια από τις δυο αυτές αντιλήψεις υπερασπίζεται (ή νομίζει ότι υπερασπίζεται) μια Παιδεία ουμανιστική, μια Παιδεία για την Παιδεία και την γνώση την ίδια, μια Παιδεία προς όφελος της ανθρωπότητας, μια Παιδεία που να δίνει αξία και να καλλιεργεί επιστήμες που να μην οδηγούν κατ’ ανάγκη σε επαγγελματική εξειδίκευση, που να θέτει σαν σκοπό να εκπαιδεύει επιστήμονες αλλά και να προωθεί την καλλιέργεια του δημοκρατικού φρονήματος και τη δημιουργία υπεύθυνων πολιτών, ενώ η άλλη, η πραγματιστική, ορμώμενη από κριτήρια κέρδους, ανταποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, δανεισμένα από το βαρύ οπλοστάσιο του νεοφιλελευθερισμού, θεωρεί την Παιδεία ως προϊόν και τους φοιτητές ως πελάτες καταναλωτές τους οποίους τα διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα οφείλουν να δελεάσουν και να προσεταιριστούν, όχι φυσικά με το αζημίωτο.
Η πρώτη αντίληψη, η οποία αποτελεί, ως ένα βαθμό κληρονομιά της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, βρίσκεται ως γνωστόν εδώ και δεκαετίες υπό διωγμό, ενώ η δεύτερη πασχίζει ν’ ανοίξει δρόμο στην Ευρώπη και να εδραιωθεί στη συνείδηση των ανθρώπων σαν η μόνη δυνατή και αποτελεσματική λύση, υποσκάπτοντας χρόνιες αντιλήψεις για το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το περιεχόμενό της που εθεωρείτο όχι αποκλειστικά συνδεδεμένο με αυστηρά χρησιμοθηρικούς σκοπούς.
Έτσι τα Αγγλικά πανεπιστήμια έκαναν το πρώτο μεγάλο βήμα με το να επιβάλλουν δίδακτρα στις προπτυχιακές σπουδές, διατηρώντας όμως τον δημόσιο χαρακτήρα και την αυτονομία του πανεπιστημίου. Ενώ για την επέκταση του μέτρου αυτού στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει ακόμα αρκετή αντίδραση. Αυστηρά ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν έχουν ανθίσει ακόμα στην Ευρώπη.
Πρόσφατα ανακάλυψα ότι η Αγγλία, (για την Αμερική δεν γνωρίζω), έκανε ακόμα ένα βήμα παραπέρα με το να εγκαθιδρύσει στο πανεπιστήμιο το ίδιο τις εταιρίες σαν εταίρους ισότιμους. Συγκεκριμένα διαβάζω ότι το πανεπιστήμιο του Nottingham Trent, ένα παλιό Polytechnic που επί Θάτσερ αναβαθμίστηκε μαζί με αρκετά άλλα σε Πανεπιστήμιο και από τότε κάνει χρυσές δουλειές όχι με την ποιότητά του αλλά με την εξασφάλιση μεγάλων ποσοστών απασχόλησης στους αποφοίτους του, δημιούργησε ένα καινούργιο τμήμα τραπεζικών εργασιών καταναλωτικής πίστης (retail banking) άμεσα συνδεδεμένο με την τράπεζα Barclays η οποία και θα το χρηματοδοτεί. Οι φοιτητές θα περνούν τον πρώτο χρόνο στο πανεπιστήμιο, ενώ το δεύτερο και τον τρίτο θα δουλεύουν σε υποκαταστήματα της τράπεζας ερχόμενοι σε άμεση επαφή με τους πελάτες και έναν συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς.
Όπως είναι φανερό η συγκεκριμένη ενέργεια μας δίνει μια πρόγευση για τον τρόπο που το πανεπιστήμιο πρόκειται να μετεξελιχθεί, δηλαδή σε παράρτημα εταιριών την επαγγελματική κατάρτιση των στελεχών των οποίων θα αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει με πόρους που θα αντλεί μέσω χρηματοδοτήσεων φυσικά από τις εν λόγω εταιρίες-πελάτες..
Το ότι το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη φαίνεται από μια πρόσφατη ανακοίνωση ότι οι εταιρίες στο προσεχές μέλλον πρόκειται να χρηματοδοτήσουν γύρω στις 30,000 θέσεις στα πανεπιστήμια της Αγγλίας για να καλύψουν τις στενές τους ανάγκες σε εξειδικευμένο προσωπικό. Μια τέτοια τακτική προφανώς καταλύει τον θεσμικό ρόλο του Πανεπιστήμιο και εκμεταλλεύεται την επιτακτική ανάγκη εξεύρεσης εργασίας εκ μέρους των νέων αποφοίτων. Προφανώς οι εταιρίες δεσμεύονται να προσλαμβάνουν τους αποφοίτους των τμημάτων που χρηματοδοτούν, φυσικά όχι με δια βίου απασχόληση.
Και θα κλείσω με ένα άλλο παράδειγμα, από το πανεπιστήμιο του Buckinghamshire το οποίο προσφέρει ένα ανάλογο τμήμα στη διοίκηση λιανικών πωλήσεων, (retail management) εκπαιδεύοντας πωλητές κρεβατιών μιας συγκεκριμένης εταιρίας, της «Dreams».
Μετά απ’ αυτό, φαντάζομαι ότι η ανταγωνίστρια εταιρία «Nightmares» θα σπεύσει να χρηματοδοτήσει κάποιο άλλο ανταγωνιστικό του Buckinghamshire πανεπιστήμιο.
Τα κόκαλα του Έρασμου σίγουρα θα τρίζουν.
Αναρτήσεις
33 σχόλια:
Ίσως να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την κατάσταση αν σκεφτόμαστε λίγο με όρους πραγματιστικούς και αφήνοντας κατά μέρος τις συναισθηματικές φορτίσεις ορισμένων λέξεων. Είναι δεδομένό ότι όποιο οικονομικό μοντέλο και να υπερασπίζεται κάποιος, οι αυξημένες απαιτήσεις των διαδικασιών παραγωγής σήμερα απαιτούν ειδικευμένα στελέχη. Για να λειτουργήσει πλέον η οικονομία, και όχι μόνο η επάρατος καπιταλιστική αγορά, απαιτούνται ειδικευμένα στελέχη. Ειλικρινά, ποιος θεωρεί σήμερα ότι ο πρώτος τίτλος σπουδών είναι για ερευνητές ή για ακαδημαϊκούς; Υπενθυμίζω ότι τον καιρό που ξεκίνησε το πανεπιστήμιο απευθυνόταν σε μια ελίτ ή σε άτομα με εξαιρετικές ικανότητες που αντιστοιχούσαν σε ένα ασήμαντο ποσοστό της κοινωνίας. Έχει σήμερα το πανεπιστήμιο από το οποίο περνούν ίσως τα 2/3 ή μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας τον ίδιο ρόλο όπως τότε; Όποιος είναι ικανός να παράγει και όχι να εφαρμόζει απλώς γνώση, φυσικά θα συνεχίσει τις σπουδές του για άλλη μία ή, συνηθέστερα, δύο ή και τρεις βαθμίδες (έως και Post-doc).
Το απλό πτυχίο βεβαίως και πρέπει να σου παρέχει και μια κριτική ικανότητα και να καλλιεργεί κάποιες ποιότητες, αλλά, ας μη γελιόμαστε, όσοι τερματίζουν σε αυτό το στάδιο τις σπουδές τους περιμένουν σε αντάλλαγμα, όχι μόνο των χρημάτων, αλλά και του χρόνου και της προσπάθειας που έχουν δαπανήσει, μια θέση εργασίας και προοπτικές απασχόλησης. Κάνω λάθος; Πιστεύω ότι ένας πυρήνας αναγκαίων γνώσεων σε κάθε τομέα σπουδών πρέπει να παρέχεται οπωσδήποτε, αν μη τι άλλο για αυτούς που όντως θα συνεχίσουν σε μια ακαδημαϊκή ή ερευνητική σταδιοδρομία, αλλά οι επιχειρήσεις ή οι υπηρεσίες ή τέλος πάντων οι φορείς της σοσιαλιστικής κοινωνίας που ίσως να ονειρεύονται ορισμένοι (για να αποσυνδέσω τη συζήτηση από οικονομικά μοντέλα και να εστιάσουμε στο τι εξυπηρετούν οι σπουδές σήμερα), όπου θα απασχοληθούν οι απόφοιτοι, θα πρέπει να έχουν μια συμμετοχή και εμπλοκή. Για εμένα είναι αρκετά ξεκάθαρο.
Επίσης, από τη στιγμή που σε πολλούς τομείς τις εξελίξεις τις δημιουργούν οι επιχειρήσεις και ο ιδιωτικός τομέας, δεν είναι προς όφελος του πανεπιστημίου να έχει συνεργασία με αυτές τις επιχειρήσεις; Δεν προωθεί αυτό τις δυνατότητες των φοιτητών να έχουν καλύτερη εκπαίδευση και να έλθουν σε επαφή με εξελίξεις του κλάδου τους που αλλιώς δεν θα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και με το περιβάλλον όπου θα εργαστούν αύριο; Δεν ωφελούνται και το πανεπιστήμιο και οι επιχειρήσεις από αυτή τη συνεργασία αφού και οι δύο αποκτούν πρόσβαση σε πόρους, μέσα αλλά και γνώσεις που αλλιώς δεν θα είχαν; Δεν ωφελείται και η οικονομία και όλοι μας από αυτή τη συνεργασία;
Το πανεπιστήμιο και ο ρόλος του εξελίσσονται μαζί με την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Καλημέρα περαστικέ, μόνο εφιαλτική μου μοιάζει μια κατάσταση οπου το πανεπιστήμιο θα εκπαιδευει ανθρώπους για να κανουν μια πολυ συγκεκριμενη δουλεια σε καποιο πολυ συγκεκριμενο ποστο μιας πολύ συγκεκριμενης εταιριας. και που δεν θα μπορουν να κατανοησουν ή να εκτελέσουν την εργασια που κανει ο διπλανος τους. Θεωρω οτι το πανεπιστημιο πρεπει να οδηγει τις εξελίξεις, να οραματιζεται και να ειναι ένα βημα μπροστα από την κοινωνια και όχι να ποδηγετείται από το πιο ιδιοτελές και αντι-πνευματικό κομμάτι της.
Μετά από ένα πτυχιο περιμενεις να βρεις δουλεια. Αλλά οι δουλειες που υπάρχουν και πριμοδοτούνται εξαρτώνται από το ειδος της οικονομιας η οποια ανατιμάει ορισμενες και υποτιμαει άλλες όπως τις ανθρωπιστικές. Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα τις θεωρήσουμε αχρηστες τις δευτερες και θα σερνομαστε πισω από τις ορισμενες εφαρμοσμένες τεχνολογικές ή managerial δουλειές; Θέλουμε να ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία;
Περαστικέ, όπως έχω πει και άλλες φορές, η μια λογική είναι αυτή η οποία θεωρεί ότι ό,τι συμβαίνει είναι καλώς καμωμένο και ότι πρέπει να κάνουμε το παν για να προσαρμοστούμε καλύτερα. Η δική μου λογική λέει, ότι αυτά που δεν θεωρώ καλώς καμωμένα, κοιτάω να τα αλλάξω, ή τέλος πάντων να δω πέρα από το υπάρχον πλαίσιο.
Νομιζω ότι τα δυο παραδείγματα που έδωσα δινουν μια εικόνα χαρακτηριστική του όχι και τόσο μελλοντικού πανεπιστημιου. Εδώ δεν μιλάμε απλώς για εξειδίκευσα, αλλά για πλέριο ευνουχισμό/λοβοτομή.
Αγαπητή cynical περιγράφεις μια κατάσταση που όντως διαφαίνεται ότι θα μας αποσχολήσει στο μέλλον. Βέβαια δεν είναι και τυχαίο ότι διάλεξες την περίπτωση της Αγγλίας και μάλιστα κάποιων απίθανων-απιθάνογλου πρωην polytechnic. Σε βρίσκω λίγο biased σε αυτόν τον τομέα!!! Κάποια, λοιπόν, πράγματα είναι καλό να ξέρουν και μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Φαντάζομαι ότι όταν λέμε Πανεπιστήμιο καταλαβαίνουμε και οι δυό μας τι είναι αυτό που το διαφοροποιεί από τις τεχνικές σχολές. Και στην τελική δεν έχω και καμιά απαίτηση από τις τεχνικές σχολές να καλλιεργήσουν τον σπουδαστή τους και να τον πάνε ένα βήμα μπροστά από την κοινωνία του!!! Μπορεί να ακούγομαι κακός, αλλά νομίζω πως είμαι απλά ρεαλιστής.
Ερχόμαστε, λοιπόν, στο θέμα της επιλογής και πάλι το οποίο είναι τόσο υποβιβασμένο. Αν αποφασίσω να πάω στην Αγγλία είναι στο χέρι μου να αποφασίσω σε ποιο πανεπιστήμιο θα απευθυνθώ. Δεν νομίζω ότι το Cambridge, το LSE ή η Οξφόρδη έχουν τα προβλήματα που περιέγραψες.
Το θέμα είναι βέβαια τι θα γίνει αν αυτή η τάση επεκταθεί και στα άλλα πανεπιστήμια. Τι να πω; Η αισθησή μου είναι ότι κάτι τέτοιο δεν θα είναι άμεσα πιθανό. Θα γίνει ενδεχομένως σε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή σε πιασάρικες σχολές με πολύ στενό αντικείμενο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν προσβλέπω σε μια γενίκευση.
Ο περαστικός έθεσε και ένα άλλο ενδιαφέρον - ίσως και πιο ενδιαφέρον από αυτό που λες, sorry κιόλας cynical μου - θέμα. Αυτό που αλλάζει και εδώ έχουμε μια γενίκευση είναι ο ρόλος των προπτυχιακών σπουδών. 20-30 χρόνια πριν ένας προπτυχιακός φοιτητής ήταν θεμελιακά διαφορετικός από τον προπτυχιακό φοιτητή του σήμερα. Το έζησα αυτό και το ζω με τις σπουδές μου κάθε μέρα που περνάει. Εκεί είναι ίσως το στοίχημα για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Να μπορέσει να μην αλλοτριώσει το πτυχίου του σε μια "τετάρτη λυκείου". Αν και πάλι νομίζω πως ό,τι και να κάνει το πανεπιστήμιο ως φορέας, η επιλογή είναι πάντα στο χέρι του φοιτητή.
Γειά σου VK.
Για δες το παρακάτω, αν και το ανεφερα και στο κειμενο:
"...Two years ago, the higher education minister, Bill Rammell, demanded that UK business executives “come on board” and collaborate in designing vocational higher education qualifications. Last week, (Απριλιος 2008) it was announced that employers will co-fund around 30,000 new university places.
Και το επόμενο:
"...the universities minister, John Denham, noted that universities will have to change since students in the future “will be studying for something that is directly relevant to their job or to their next career move”...."
Που σημαίνει ότι δεν είναι και τοσο μακρινό το μελλον, δεδομένου και του impact που έχουν τα Αγγλικά Πανεπ. τα οποία εξ απανέκαθεν παρείχαν πολύ εξειδικευμένες και εφαρμοσμένες εκδοχες ακομα και βασικών σπουδών. Η φυσική που διδάχτηκα σε Αγγλικό παν. δεν είχε καμια σχέση με τη φυσική που διδαχτηκα στο ελληνικό (σε σχεση με το ευρος το βαθος και τη δουλεια που καναμε στην ελλάδα). Στην Αγγλια έμαθα πολλά χρηστικά που δεν τα επισημαίναμε εδώ. Με αυτά θέλω να πω ότι το ελλ. πανεπιστήμιο δεν αλλοιώνεται επειδη δεν διδάσκει ή επειδη οι ανθρωποι που διδασκουν δεν ειναι επαρκεις. Για παράδειγμα δειτε σε ποσα παν. της αγγλιας όλο το stuff έχει διδακτορικό. Μονο στα πολύ καλά. Στην ελλάδα το προσωπικό έχει κάνει σπουδες σε πολύ καλά πανεπ. της Αγγ-Αμερ-Γερμ. και έχει ικανό ερευνητικό έργο. Αυτες ειναι οι ελαχιστες προυποθεσεις.
Πιστευεις VK ότι τα ελλην. παν προσφερουν χαμηλού επιπεδου μαθηματα και ότι γιαυτο το λογο υποβαθμιζεται το πτυχιο;
Εγώ πιστεύω ότι δεν ειναι αυτος ο πρώτος λογος. Θα αποτολμησω να πω 2-3 αιτίες στα γρήγορα όπως 1) η αδιαφορία των φοιτητών που δεν έχουν συνδέσει το πανεπ. με το διάβασμα, 2) το χάλια περιβάλλον που σε διώχνει απ' εκεί, 3) η έλλειψη ταυτοτητας και σκοπού, 4) η μικρη σημασια που δινεται απο τους διδασκοντες στη διδασκαλια γιατι δεν μετράει στην εξέλιξή τους παρά μονον τα χρηματα που φερνουν απο εξωτερικές χρηματοδοτήσεις.
Στο εξωτερικό ακομη μετράει το πρώτο πτυχιο και ο λογος νομιζω ότι δεν είναι το πτυχιο αλλά η οργανωση της παραγωγής. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει παραγωγή που να χρειαζεται εξειδικευμ γνώσεις. Δηλαδή οι περισσ. σπουδες αγιοποιούνται μονο τυπικά και όχι ουσιαστικά.
Τι θέμα είναι αυτό που έπιασες πάλι ,εξαιρούμενου του V Kμάλλον οι υπόλοιποι θα θέλαμε να γράψεις κάτι για το συνταξιοδοτικό, τους οίκους ευγηρίας τα ΚΑΠΗ κλπ
Και άιντε μακριά από μας τα επιδόματα ανεργίας.
@αγαπητή cynical καλησπέρα,
Πρώτα από όλα σε ενημερώνω, αν δεν το γνωρίζεις, ότι ήδη πληθαίνουν οι θεωρητικές απόψεις για τη δημιουργία Εταιρικών Πανεπιστημίων (!!) δηλαδή πανεπιστημιακών σχολών από τις επιχειρήσεις όπου οι εταιρείες θα διδάσκουν ότι επιθυμούν. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν (κυρίως στις ΗΠΑ και Αγγλία) και είναι η μετεξέλιξη κάποιων προγραμμάτων κατάρτισης (πχ Mc Donald, τραπεζικές σχολές, citι κ.α.). Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν μεταπτυχικά τα οποία φτιάχνονται από το ALBA, ένωση ελληνικών τραπεζών, την επιτροπή κεφαλαιαγοράς και τη Eurobank και άλλες επιχειρήσεις. Τα μεταπτυχιακά στην Ελλάδα ως γνωστό έχουν δίδακτρα ενώ Μάστερ διοίκησης υπηρεσιών και Μάστερ πωλήσεων υπάρχει και στην ΑΣΟΕΕ οπότε μην πηγαίνεις μακριά.
Συνεπώς, το θέμα έχει ξεφύγει πολύ αλλά δεν το ξέρουμε ακόμη. Η μη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων συγκάλυπτε την δρώσα υπάρχουσα πραγματικότητα.
Το θέμα που αναφέρεις cynical ήταν το δίλημμα της προηγούμενης δεκαετίας. Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί το τι επιτάσσει η ελεύθερη οικονομία δηλαδή μια παραγωγή γραβατομένων τεχνοκρατών που με έναν εργαλειακό ορθολογισμό και με την αναγωγή των πάντων σε κόστος-απόδοση προωθούν μια ανάπτυξη που επιβάλλεται και δεν αμφισβητείται παρά μόνο από τρελούς (σύμφωνα με το μεταμοντερνισμό) και ουτοπιστές (επαναστάτες χωρίς αιτία).
Αυτά που γράφεις αν και απολύτως λογικά μοιάζουν πλέον τόσο ξεπερασμένα από τη στενότητα αντίληψης που έχει επιβληθεί. Ο νεοφιλελευθερισμός παράγει πλέον τους υπαλλήλους που χρειάζεται δηλαδή ανθρώπους χωρίς κριτική γνώμη, χωρίς ιδεολογικά κολλήματα , χωρίς ανθρωπισμό, χωρίς αλληλεγγύη, χωρίς καμία φιλοσοφική ή ιστορική συγκρότηση, χωρίς, χωρίς, χωρίς...χωρίς αιδώ.
Το μόνο που απασχολεί τους πάντες είναι το κόστος και η απόδοση και συγκεκριμένα το βραχυπρόθεσμο κόστος και η βραχυπρόθεσμη απόδοση.
Το ότι όλοι πλην τους οικονομολόγους αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα εύρεσης εργασίας (πχ ανθρωπιστικές σπουδές)
δείχνει τον εγκλωβισμό αυτών των ανθρώπων σε μια κοινωνία που δεν τους θέλει. Ξέρω πολλούς απόφοιτους πολιτικών επιστημών, φιλολογίας, κοινωνιολογίας κτλ που κάνουν μάστερ (σε παρεμφερή θέματα με οικονομικά διοίκηση για να ενταχτούν).
Τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με διάλογο γιατί ο Λόγος που κυριαρχεί έχει τα μονοδιάστατα χαρακτηριστικά που περιέγραψα (καταλαβαίνει μόνο βραχυπρόθεσμο κόστος-απόδοση)αυτή είναι η λογική του. Αυτό που χρειάζεται είναι η μαζική κινητοποίηση, η διαμαρτυρία, το σαμποτάζ και η ριζική επαναστατικότητα με ζητούμενο μια άλλη κοινωνία.
Αφού δεν αλλάζει τίποτα προς το καλύτερο σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα πλέον για να χαθεί.
@greek RIDER Εγκρίνω και επαυξάνω.
de Profundis, καλά δεν έγραψα και για τα νηπιαγωγεία! Τώρα να δεις που και στα 60 θα σε στέλνουν στο σχολειο για επιμόρφωση! Δια βιου εκπαίδευση δεν ήθελες;
Αυτές οι σχολές που αναφέρεις Greek Rider είναι σε πανεπιστήμια, δίνουν πανεπιστημιακό πτυχίο ή είναι καθαρά επαγγελματικές σχολές;
Τα μεταπτυχιακά δεν τα αναφέρω καν, γιατί πλεον τα έχω χάσει με αυτά. Παλια ήξερα ότι γινονταν στα πανεπιστήμια. Τώρα βλέπω ότι, αυτά που αναφερονται κυριως σε business είναι αυτονομημένα από τα πανεπιστήμια. Τα δίδακτρα σε μερικά είναι αστρονομικα και ειμαι πεπεισμενη οτι η υψηλων αποδοχων απασχοληση που προσφερουν οφειλεται κυριως σε διασυνδεσεις που εχουν...
Πάντως GR το οικονομιστικο πνευμα δεν εχει ακομα σαρωσει τα πανεπιστήμια. Υπάρχει ακομα αρκετή αντισταση στην ευρώπη, ίσως γιατι στα πράγματα είμαστε ακομα εμεις, δηλαδή εννοώ η δική μου γενια που μαθαμε αλλιώς και ζησαμε το πανεπιστήμιο σαν ένα εκρηκτικο κοινωνικο χωρο.
Απλώς, φοβαμαι τι θα προκυψει από την αλλαγή φρουράς.
Αλλά, ισως σε άλλη αναρτηση θα ηθελα να εξετάσω το ενδεχόμενο της αποσύνδεσης του παν. από την αγορά εργασίας. Γιατί είναι τοσο ταμπού ώστε να το θιγουμε κιόλας;
Για παράδειγμα το πανεπ. δεν είναι μόνο να σου μαθαινει εφαρμοσμένες δεξιότητες αλλά και που το τελειώνεις έχεις αποκτησει ενα σημαντικό cultural capital, δηλαδή έχεις μάθει να μαθαινεις, να κρινεις, να ταξινομεις, και να εξαγεις συμπεράσματα απο ενα σωρό πληροφοριες, να οργανώνεις το χρονο και το υλικό σου, κ.λ.π. Να σκέφτεσαι, να γράφεις και να λογαριάζεις.
Ένας απόφοιτος φυσικής με ειδικοτητα στην πυρηνική φυσική για παράδειγμα, (αν και η ειδικοτητα αυτή είναι ξεπερασμένη), θα μπορούσε να βρει οπουδήποτε δουλειά λόγω της εκπαίδευσης του μυαλού που έχει υποστεί. Με αυτό το παράδειγμα θελω να πω ότι μια επαναξιοδότηση των ανθρωπιστικών σπουδών δεν θα σημαινε και το τελος της κοινωνιας και της οικονομιας.
Αλλά αν είναι μια οικονομία (η συγκεκριμενη, όχι ολες) να αναπαράγεται με αυτό το τρόπο, ας μην αναπαραχτεί καθόλου...
Την κυρια πιεση που αντιμετωπιζουν τώρα οι διδασκοντες στα πανεπιστήμια είναι η έλλειψη χρηματοδοτησης για την έρευνα, πράγμα που σημαινει οτι πρεπει να τρεχουν και να κυνηγουν προγράμαμτα, να τα τρεχουν να συντάσσουν reports, σηλαδή να μην λειτουργουν σαν δασκαλοι αλλα σα managers.
Οχι, δε με ψήνεις να σχολιάσω αυτό το θέμα. Είμαι στα βλογ για διασκέδαση, όι για...δουλειά.
:ΡΡΡΡΡΡ
(Κρύβε λογια)
(Δίκιο έχεις)
(Αλλα απο εκεί ως το ελληνικό καψιμο της καλπης στο όνομα του Ερασμου, ε, μαλλον αναφερονται στο Μωρίας Εγκώμιον οι "επαναστάτες" , ε; )
(Τη χεστρα, τη χέστρα!)
@cynical ασφαλώς ένας απόφοιτος φυσικός μπορεί να εργαστεί παντού (τα dealing rooms είναι γεμάτα φυσικούς, μαθηματικούς και πολυτεχνίτες), το ίδιο κατά τη γνώμη μου και άλλες πολλές ειδικότητες. Γι' αυτό πρόσφατα υποστήριξα και δέχτηκα έντονη κριτική ότι αυτή η υπερεξειδίκευση στοχεύει αλλού και συγκεκριμένα κατά τη γνώμη μου στην άλωση κάθε σκέψης και διαύγασης.
Η χρηματοδότηση που αναφέρεις είναι αυτή που κατευθύνει τα πάντα, δηλαδή ουσιαστικά πλέον οι επιχειρήσεις. Ο ρόλος του κράτους γίνεται περίγελος από όλους και έτσι τα πράγματα ανοίγουν διάπλατα για τον οικονομισμό.
Υπάρχουν κανονικότατα πανεπιστήμια στην Ελλάδα που απλά δεν αναγνωρίζονται από το κράτος. Αυτό όμως δεν έχει σημασία όταν είναι φτιαγμένα από επιχειρήσεις. Στο εξωτερικό υπάρχουν και πανεπιστημιακές προπτυχιακές σπουδές από εταιρικά πανεπιστήμια (από τα ιδιωτικά περάσαμε στα εταιρικά).
Πολλά από αυτά που λέμε προγράμματα εκπαίδευσης και σπουδών ή επαγγελματικές σχολές είναι πλέον "κανονικότατα" de facto πανεπιστήμια άσχετα πως τα αποκαλούμε νομικά και προτιμώνται από τα δημόσια π.χ. το ALBA. Το να λέμε ότι δεν αναγνωρίζονται είναι αστείο με την έννοια ότι νομίζουμε ότι κάτι χειρότερο είναι κάτι λιγότερο έχουν. Στον ιδιωτικό όμως τομέα αυτά αξιολογούνται 10-20 φορές καλύτερα (π.χ. αμερικανικό κολλέγιο, Ανατόλια, Άλμπα και ίσως κάποια άλλα).
Τα υπόλοιπα τώρα στην Ελλάδα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Δ και Ε διαλογής που συνεργάζονται με Βρετανικά και είναι αντίστοιχα ή χειρότερα των πολιτέκνικς της Αγγλίας είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία εξαπάτησης.
Αυτό που αναφέρεις με τις γνωριμίες των αποφοίτων γνωστών ιδιωτικών σχολών είναι έως ένα πολύ μεγάλο βαθμό σωστό. Από την άλλη όμως αυτές οι σχολές είναι η ανώτατη βαθμίδα της φιλοσοφικής ανάπτυξης και υπερστελέχωσης του νεοφιλελευθερισμού.
Η γενιά που κρατάει τα πράγματα δεν τα κρατάει και τόσο κατά τη γνώμη μου. Τα πράγματα έχουν πάει ανεπιστρεπτί προς μια άλλη κατεύθυνση. Για κάθε έναν απόφοιτο δημόσιου πανεπιστημίου βγαίνουν 10 απόφοιτοι ιδιωτικών σχολών ή από το εξωτερικό οι οποίοι είτε είναι ισότιμοι για τις επιχειρήσεις είτε καλύτεροι. Οι 8 στους 10 είναι οικονομολόγοι ή διοικητικοί....
Στις ΗΠΑ οι ανθρωπιστικές σπουδές τείνουν να καταργηθούν. Το ίδιο σιγά, σιγά και στην Ελλάδα. Οι απόφοιτοι φιλολογίας θεωρούνται άχρηστοι και καημένοι. Εκεί είναι ένα ακόμη μεγάλο θέμα.
Αυτό είναι το τίμημα της αναμονής, χρειάζεται δυναμική σύγκρουση σε επίπεδο αρχών. Αρχών που δεν υπάρχουν πια στην πράξη αλλά μόνο στη φαντασία.
Retail Management !
κι εδώ, το δικό μας Οικονομικό Πανεπιστήμιο παράγει εξαιρετικούς θεωρητικούς του marketing που έχουν τόση σχέση με τις ρευστές μεταβλητές της αγοράς όσην ο εκάστοτε πρωθυπουργός με την εργασιακή εμπειρία
εξαίσια περιγραφή κάνατε, ίσα για να μαυρίσει κι άλλο το μέσα μας
Σκεφτείτε ενα οργανισμό, που προσφέρει υπηρεσίες, και που δεν κρίνεται ΠΟΤΕ γιά την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει, ουτε από τους πελάτες του, ούτε από τους χρηματοδότες του... οι προσφέροντες τις υπηρεσίες δεν αξιολογούνται ΠΟΤΕ, ούτε από τον ίδιο τον οργανισμό... και που επί πλέον δεν εχει ΚΑΝΕΝΑ άγχος επιβίωσης δεδομένου οτι χρηματοδοτείται ανεξαρτήτως των παραπάνω... ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων... και που δεν εχει ΚΑΝΕΝΑ ανταγωνισμό από οποιονδήποτε...
Επί πλέον... προσφέρει απίστευτα πλεονεκτήματα στους προσφέροντες υπηρεσίες (δεν τολμώ να τους χαρακτηρίσω ...εργαζόμενους), τους δίνει απεριόριστο φθηνό εως και δωρεάν ...προσωπικό γιά να ανταγωνιστούν στην ελεύθερη αγορά... και τοσα αλλα...
Ποιά τα κίνητρα για τον οργανισμό αυτό να ...αλλάξει, να βγεί απο την τόσο ευχάριστη ...εντροπία στην οποία βρίσκεται?
Και τι, εν τέλει, θα πει "Δημόσιο" Πανεπιστήμιο?
Αυτό που χρηματοδοτείται από το δημόσιο? ... ή αυτό που ελέγχεται από το δημόσιο?... η αυτό του οποίου οι υπηρεσίες είναι "Δημόσιο αγαθό"... δηλαδή προσφέρονται ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΔΩΡΕΑΝ...
Και γιατί το "Δημόσιο" με όποια εννοια από τις παραπάνω, με ολα τα "κουσούρια" της αρχής... ειναι τοσο "αποδεκτό" και από όσους δεν ανήκουν στις ...τάξεις του, δεν απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα που τους παρέχει, ή δεν είναι ...τσάμπα "πελάτες" του?
Είπα βρε cynical μου εγώ ότι το επίπεδο του ελληνικό πανεπιστημίου δεν είναι καλό;;;; Το αντίθετο μάλιστα. Ακριβώς οι 2-3 αιτίες που είπες μετά είναι το ζουμί της υπόθεσης. Θα προσθέσω μόνο και την επιστημονική εφησύχαση ορισμένων καθηγητών.
Επιμένω πάλι όμως ότι είναι και θέμα επιλογής. Αν φθάσει καποιος να επιλέγει τα πανεπιστήμια που αναφέρεις, τότε και αυτό κάτι πρέπει να μας πει!!! Το τι βέβαια είναι μια μεγάλη συζήτηση.
Κακό είναι δηλαδή να υπάρχει το Πανεπιστήμιο χρηματοδοτούμενο από τα κράτη, με την κανόνική του έννοια, που να μην παρέχει εξειδικευμένη επαγγελματική κατάρτιση, και κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης από εταιρίες για αυτούς που δεν ενδιαφέρονται για τα πιο "γενικά" και "ακαδημαϊκά";
Αυτός ο αχταρμάς είναι για να ικανοποιείται ο κόσμος που τα βλαστάρια του γίνονται "Πανεπιστήμονες", αλλά κυρίως για να επιδοτούνται από την τσέπη των φορολογουμένων και των φοιτητών-πελατών, τα κέντρα εξειδίκευσης των εταιριών, που βαφτίζονται στα πιο "καλά" Πανεπιστήμια "μεταπτυχιακές σπουδές", και στα πιο μέτρια Πανεπιστήμια "πτυχία".
Καλημέρα, να θυμίσω το θέμα της έκθεσης πριν χρόνια στις Πανελλαδικές "η επιστημονική εξειδίκευση φέρνει πνευματική μονομέρεια." Τότε είχε δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος για το "δυσνόητο" του θέματος. Προχθές, πάλι στην έκθεση, μετά την εκφώνηση των θεμάτων υπήρχε επεξήγηση κάποιων λέξεων όπως ψεγάδι, παρωχημένος, υπόδικη κ.λ.π!Τί συζητάμε λοιπόν;
@νομαδα συγχώρεσέ με, θα μεταθέσω για λίγο το πονημα περι χέστρας, γιατί 1) το κινημα με καλεί (!)(αυτή τη φορά για τα πανεπιστήμια)και δεν πρεπει να το προδώσω και γιατί 2) δεν έχω ακόμα έμπνευση. Άλλωστε το καλο πράγμα αργεί.
Εδώ εκθέτω σκέψεις αρχών. Το κάψιμο ή κλοπή της κάλπης δεν περιλαμβάνεται σε αυτές. Και λυπάμαι αλλά εγώ δεν έχω σχέση με τέτοιες μικρότητες. Όχι ότι έχω και μεγάλη εκτίμηση στην κάλπη, με τέτοιους που βγάζει, αλλά προς το παρόν είναι το καλύτερο που έχουμε.
Καλημέρα greek Rider.
1. Η υπερεξειδίκευση νομίζω ότι έχει σχέση με την οργάνωση της παραγωγής, αλλά και πρακτικά με τον όγκο των πληροφοριών που έχουν συσσωρευτεί, ώστε κάποιος δεν μπορεί να τα έχει ολα στο κεφάλι του οπως στην αναγέννηση. Αναγκαστικά τοτε το μυαλο δεν μπορεί να σκεφτεί τιποτε παραπέρα.
2. Ποια εταιρικά πανεπ. εννοείς που κάνουν προπτυχιακά; Και σε ποιες χωρες; Θα ηθελα να τα εψαχνα λιγάκι. Για μεταπτ. οκ. αναφέρθηκα και πριν. Το ALBA κάνει προπτυχιακά;
3. Συμφωνώ, τα πανεπ παραρτήματα της Αγγλιας δεν τα ξερει ούτε ο θυρωρός.
Για το τι είναι πανεπιστ. έχω μια άλλη εικόνα στο μυαλό μου.Έίναι campus, έχει πολλές (ολες) τις σχολές, έχει cine - club, έχει αθλητικές εγκαταστάσεις, έχει bars, έχει πολιτική, έχει debates, έχει πλακώματα, έχει έρωτες, έχει ξενύχτια, έχει μεθύσια. Το πανεπ. πέρα από τα μαθήματα πρέπει να σε κοινωνικοποιεί, να σου μαθαίνει τον κόσμο, να σου ανοίγει το μυαλό και να σε ευαισθητοποιεί, να σου κεντρίζει τη φαντασία και το ριζοσπαστισμό. Να συμβάλλει στον ανθρωπισμό σου.
Το να πηγαίνεις το πρωί στο μάθημα σε κάποιο κτιριο και μετά στη βιβλιοθήκη, και μετά το ίδιο, σα μηχανάκι, αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. (Ρομαντικό;;;). Καθόλου. Απο κτισεως πανεπιστημίου, τέτοια ήταν.
κ. Κ.Κ. Μοίρη μας, Θα στείλω ολόκληρη τη συμφωνική του βερολίνου στο τσαρδί σας για να ξεμαυρίσετε και να απαλύνω τις ενοχές μου! Βάζω και λίγο μαυρίλα, για κοντραστ, για να εκτιμάτε καλύτερα τα εύθυμα. Κόλπο, είναι.
Ανάμεσα στην απόλυτη θεωρία και την απόλυτη απουσία της, κάπου θα υπάρχει μια χρυσή τομή. Νομίζω ότι η ΑΣΣΟΕ είναι πιο πρακτική. Άσχετο αν την απαξιώνουν γιαυτό το λόγο οι θεωρητικοί του οικον. τμημ. του Πανεπ. Αθηνών.
Καλημέρα Sxoliasti. Όση κριτική θέλεις για το πανεπιστήμιο! Μέσα είμαι! Και αξιολόγηση και ο,τιδήποτε άλλο.
Αλλά, τί σχέση έχει αυτό με το να γινουν τα ιδιωτικά; Πως μπαίνει μέσα ο ανταγωνισμός σαν προυπόθεση καλυτέρευσης; Μήπως αναπαράγουμε άκριτα ιδεολογήματα του συρμού;
Όπως γράφω και στο επόμενο post, δείξτε μου εναν μηχανισμό που το ιδ. επηρεάζει το δημ. αφ' όσον το δημοσιο ως τέτοιο θα πρεπει να συνεχίσει να χρηματοδοτείται από το κράτος ή κοινωνικούς πόρους. (όπως θέλεις πες το).
Δεν καταλαβαίνω την τελευταία παράγραφο του σχολίου σου. Μπορείς σε παρακαλώ να επαναλάβεις;
Γειά σου VK. Διαλέγουν αυτά τα πανεπ. γιατί σου μαθαίνουν 2-3 χρηστικά, έχουν και καλό γραφείο δισύνδεσης και μετά βρίσκεις δουλειά πιο εύκολα. Αλλά βρισκω πολύ κοντόφθαλμες αυτές τις πρακτικές.
Το παν. (επιμένω) πρέπει να έχει οραμα και να σερνει την κοινωνια και οχι να σερνεται από τις εταιριες.
Και εδώ συζήτηση κάνουμε και βοηθαει να δουμε τα πραγματα καθαροτερα μεσα απο τον αντιλογο.
αλσουέλ, καλημέρα. Καλά λοιπόν έγραφα ότι κανεις τους εδώ δεν ξερει τι τους γινεται. Και έτσι και γκιουβέτσι! Από τη μια μεριά δαιμονοποίηση της εξειδίκευσης, απο την άλλη, υπερτατη επιδίωξη! Σχιζοφρένεια
1. Νομίζετε.Θα ήθελα να πω "έχω ιδίαν πείραν" αλλά πέρασαν τόσα πολλά χρόνια.
2. Ε , όχι κι ολόκληρη Φιλαρμονική.Πού να τους βάλω σε ένα μικροαστικό τεσάρι ;
Στείλτε κανένα κουιντέτο καλύτερα..
@κ. Κ.Κ.Μοίρη, δεν βάζω και το χεράκι μου στη φωτιά για την ΑΣΣΟΕ. Έτσι, άκουσα να λέει προσφάτως έγκριτος καθηγητής της νομικής, και έτυχε να ριξω και μια ματιά στο προγραμμα σπουδων και των μαθημάτων που προσφέρει. Μου φάνηκαν καλά, από άποψη εύρους και εφαρμογών, αλλά και πάλι...
Α!, εγώ μονο με φιλαρμονικές ξεπλένω ενοχες. Ευκαιρία να μετακομίσετε σε μεγαλύτερο σπίτι. Τι διάολο, σε σπιτι που δεν χωράει ούτε μια φιλαρμονική μένετε;;
Xavier, το πανεπιστήμιο δεν είναι IEK. Ίσως θα πρέπει να δούμε τι σημαινει παν. από πρώτες αρχες. Άλλες είναι οι σχολες επαγγελματικής κατάρτισης και άλλο το Πανεπ.
Όντως, έτσι οι εταιριες δεν χρειάζεται να επενδυσουν. Είναι αυτό που λεω ότι το Ιδιωτικο κοιτάει πως να απομυζήσει το δημοσιο και οχι το αντίθετο
μα κι εσείς στείλτε μια μικρότερη
του Βερολίνου βρήκατε ;
κ. K.K.Μοίρη, νομίζω ότι μπορούμε να συμβιβαστούμε με την Ορχήστρα της Ακαδημίας του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών.
Ή με τη μαντολινάτα του Φώτη Αλέπορου. Διαλέγετε!
Αυτό λέω κι εγώ, ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι ΙΕΚ. Ας διαλυθούν τα ταμπού για τα ΙΕΚ, να πηγαίνει ο κόσμος εκεί χωρίς ενοχές, καθαρά για επαγγελματική κατάρτηση. Υπάρχει η αίσθηση ότι το ΙΕΚ είναι για αυτούς που δεν κατάφεραν να μπουν στο Πανεπιστήμιο, τους "αποτυχημένους". Ας γίνει το ΙΕΚ σχολή για αυτούς που δε γουστάρουν να μπουν στο Πανεπιστήμιο.
Έτσι θα ελαφρώσει η πίεση που ασκείται στα Πανεπιστήμια να "ακολουθούν τις ανάγκες της κοινωνίας" και θα ασχολούνται καθαρά με επιστημονικό έργο.
Στο κάτω κάτω, αν κάποιος θέλει, θα μπορεί να πηγαίνει και στα δύο.
εναλλακτική πρόταση δεν έχει ;
δεν μ' αρέσει τίποτε εκ των δύο
με ξενερώματα και μαντολινάτες πάτε να με τουμπάρετε ;
@κ. Κ.Κ. Μοίρη, Woodstock είναι η τελευταία προσφορά. Όλο σε πακέτο. Μήπως να πάμε πιο πίσω; σε Αττίκ, Δανάη;
@Xavier, τωρα το κατάλαβα. Ναι συμφωνώ. Θα γινει αυτοματα αυτό, βλεποντας ότι ούτε με διδακτορικό δεν ξεπερναας το φραγμα των 1000, όταν φυσικά βρισκεις δουλειά.
το ξανασκέφτηκα..
στείλτε μου την ορχήστρα του Xavier Cugat
(τώρα πηγαίνω να διαβάσω αυτά που γράψατε χτες)
Καλέ έσεις κ. Μοίρη είστε πιο παλιός και από τον Αττικ. Άκου Xavier Cugat !! Για να αποσαφηνίσετε αυτά που έγραψα χθες αν χρειαστείτε ειδικο αναλυτη πειτε μου να σας προμηθεύσω!
Δημοσίευση σχολίου