Αφού πήραμε μια γεύση για το κόστος, υπό μορφή διδάκτρων των προπτυχιακών σπουδών στην Αγγλία, ας δούμε τι συμβαίνει και στα καθ’ ημάς. Εδώ δεν έχουν ακόμα επιβληθεί δίδακτρα για την απόκτηση του βασικού πτυχίου, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και για τα μεταπτυχιακά προγράμματα.
Από το 2000 και μετά παρατηρείται μια αλματώδης αύξηση της ζήτησης μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών, όχι γιατί τους έπιασε ξαφνικά το μεράκι τους φοιτητές να εμβαθύνουν λιγάκι παραπάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους, αλλά γιατί με την κατάκτηση μιας περαιτέρω βαθμίδας σπουδών ευελπιστούν να αποκτήσουν ευκολότερα πρόσβαση στη νεφελώδη αγορά εργασίας, όποια και να είναι αυτή. Συγκεκριμένα, ενώ το 2000 οι μεταπτυχιακοί φοιτητές στην Ελλάδα αποτελούσαν το 8.7% των προπτυχιακών, το 2006 ανήλθαν στο 22%, και σε απόλυτα νούμερα στους 74,300.
Τέτοια ζήτηση κανείς κλάδος της βιομηχανίας δεν είχε ξαναματαδεί, και όπως ήταν φυσικό τα πανεπιστήμια άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε το Υπουργείο, δουλεύοντας μάλιστα και σε διπλοβάρδιες, για να ξεδιψάσουν το φιλομαθές, αλλά στην ουσία απελπισμένο, πλήθος των νέων πτυχιούχων, ευελπιστώντας ταυτόχρονα να βγάλουν και κανένα παραδάκι, τόσο τα τμήματα όσο και το προσωπικό που θα συμμετείχε στη λειτουργία τους. Μέσα στο διάστημα λοιπόν αυτό, ιδρύθηκαν 400 (!) και πλέον τμήματα διετούς κυρίως φοίτησης σε 21 AEI, πολλά, ουσιαστικά μέσα σε μια νύχτα. Δεν μπορώ παρά να απορήσω κοιτάζοντας τα νούμερα αυτά, μιας και δεν υπήρξε ταυτόχρονα και κάποια παρόμοιας τάξης μεγέθυνση της οικονομίας μας, ώστε να παράξει τις νέες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης που θα δικαιολογούσαν την παρατηρούμενη ζήτηση περαιτέρω γνώσης.
Με το νέο νομοσχέδιο λοιπόν, το ΥΠΕΠΘ ανελάμβανε να χρηματοδοτήσει περίπου τα μισά από αυτά τα μεταπτυχιακά τμήματα, ενώ τα άλλα μισά θα έπρεπε να βγουν στη γύρα ψάχνοντας είτε για χορηγούς (μα τι μας λέτε τώρα!), είτε για πελάτες που θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν εξ ιδίων το προϊόν, και μάλιστα όσο όσο. Και δόξα τω θεώ δεν χρειάστηκε να ψάξουν και πολύ. Μεταπτυχιακό ας είναι, κι ό,τι να ‘ναι! Με τον τρόπο αυτό λοιπόν, οι μεταπτυχιακές σπουδές μπήκαν στο παζάρι της αγοράς, αφήνοντας στο αόρατο χέρι της τη διαμόρφωση των τιμών.
Τι μας λέει η κλασσική οικονομική θεωρία της προσφοράς και της ζήτησης; Ότι όπου υπάρχει ζήτηση αυξάνουν και οι τιμές, μέχρις ενός σημείου ισορροπίας όπου η προσφορά θα εξισορροπήσει τη ζήτηση και τούμπαλιν. Αν δείτε τις τιμές αγοράς ορισμένων μεταπτυχιακών τίτλων, δεν θα σας μείνει καμιά αμφιβολία περί αυτού. Τα τμήματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση, λόγω μικρότερου προσδοκώμενου χρόνου για εξεύρεση εργασίας, χρεώνουν και τις υψηλότερες τιμές.
Σε αυτό πρωτοστατεί το πανεπιστήμιο Πειραιά, το οποίο έκανε τη μπάζα της ζωής του, βρίσκοντας την κότα με τα χρυσά αυγά. Το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, για παράδειγμα, χρεώνει 10,000 ευρώ για τα δυο χρόνια, το τμήμα marketing 6,900 ευρώ, ενώ το τμήμα πληροφορικής 6,000 ευρώ. Παρόμοια νούμερα βρίσκει κανείς και στα πανεπιστήμια Αιγαίου και Μακεδονίας. Ακολουθεί ενδεικτικός πίνακας*.
Από το 2000 και μετά παρατηρείται μια αλματώδης αύξηση της ζήτησης μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών, όχι γιατί τους έπιασε ξαφνικά το μεράκι τους φοιτητές να εμβαθύνουν λιγάκι παραπάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους, αλλά γιατί με την κατάκτηση μιας περαιτέρω βαθμίδας σπουδών ευελπιστούν να αποκτήσουν ευκολότερα πρόσβαση στη νεφελώδη αγορά εργασίας, όποια και να είναι αυτή. Συγκεκριμένα, ενώ το 2000 οι μεταπτυχιακοί φοιτητές στην Ελλάδα αποτελούσαν το 8.7% των προπτυχιακών, το 2006 ανήλθαν στο 22%, και σε απόλυτα νούμερα στους 74,300.
Τέτοια ζήτηση κανείς κλάδος της βιομηχανίας δεν είχε ξαναματαδεί, και όπως ήταν φυσικό τα πανεπιστήμια άρπαξαν την ευκαιρία που τους έδωσε το Υπουργείο, δουλεύοντας μάλιστα και σε διπλοβάρδιες, για να ξεδιψάσουν το φιλομαθές, αλλά στην ουσία απελπισμένο, πλήθος των νέων πτυχιούχων, ευελπιστώντας ταυτόχρονα να βγάλουν και κανένα παραδάκι, τόσο τα τμήματα όσο και το προσωπικό που θα συμμετείχε στη λειτουργία τους. Μέσα στο διάστημα λοιπόν αυτό, ιδρύθηκαν 400 (!) και πλέον τμήματα διετούς κυρίως φοίτησης σε 21 AEI, πολλά, ουσιαστικά μέσα σε μια νύχτα. Δεν μπορώ παρά να απορήσω κοιτάζοντας τα νούμερα αυτά, μιας και δεν υπήρξε ταυτόχρονα και κάποια παρόμοιας τάξης μεγέθυνση της οικονομίας μας, ώστε να παράξει τις νέες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης που θα δικαιολογούσαν την παρατηρούμενη ζήτηση περαιτέρω γνώσης.
Με το νέο νομοσχέδιο λοιπόν, το ΥΠΕΠΘ ανελάμβανε να χρηματοδοτήσει περίπου τα μισά από αυτά τα μεταπτυχιακά τμήματα, ενώ τα άλλα μισά θα έπρεπε να βγουν στη γύρα ψάχνοντας είτε για χορηγούς (μα τι μας λέτε τώρα!), είτε για πελάτες που θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν εξ ιδίων το προϊόν, και μάλιστα όσο όσο. Και δόξα τω θεώ δεν χρειάστηκε να ψάξουν και πολύ. Μεταπτυχιακό ας είναι, κι ό,τι να ‘ναι! Με τον τρόπο αυτό λοιπόν, οι μεταπτυχιακές σπουδές μπήκαν στο παζάρι της αγοράς, αφήνοντας στο αόρατο χέρι της τη διαμόρφωση των τιμών.
Τι μας λέει η κλασσική οικονομική θεωρία της προσφοράς και της ζήτησης; Ότι όπου υπάρχει ζήτηση αυξάνουν και οι τιμές, μέχρις ενός σημείου ισορροπίας όπου η προσφορά θα εξισορροπήσει τη ζήτηση και τούμπαλιν. Αν δείτε τις τιμές αγοράς ορισμένων μεταπτυχιακών τίτλων, δεν θα σας μείνει καμιά αμφιβολία περί αυτού. Τα τμήματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση, λόγω μικρότερου προσδοκώμενου χρόνου για εξεύρεση εργασίας, χρεώνουν και τις υψηλότερες τιμές.
Σε αυτό πρωτοστατεί το πανεπιστήμιο Πειραιά, το οποίο έκανε τη μπάζα της ζωής του, βρίσκοντας την κότα με τα χρυσά αυγά. Το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, για παράδειγμα, χρεώνει 10,000 ευρώ για τα δυο χρόνια, το τμήμα marketing 6,900 ευρώ, ενώ το τμήμα πληροφορικής 6,000 ευρώ. Παρόμοια νούμερα βρίσκει κανείς και στα πανεπιστήμια Αιγαίου και Μακεδονίας. Ακολουθεί ενδεικτικός πίνακας*.
Ποιος άλλος λόγος λοιπόν μπορεί να εξηγήσει το υπερβολικό ύψος των διδάκτρων σε τμήματα διοίκησης και στα παρεμφερή τους, όπου μάλιστα δεν απαιτείται και καμιά ουσιαστική υποδομή, την ίδια στιγμή που το ΕΜΠ, παρέχει όλα του τα προγράμματα με τα εργαστήρια και τον απαιτούμενο εξοπλισμό δωρεάν;
Ένα πιθανό σενάριο, θα μπορούσε να έχει ως εξής: Αδυνατώντας οι νέοι πτυχιούχοι να βρουν μια θέση στον ήλιο αντάξια των ονείρων τους, ποντάρουν σε έτι περισσότερες σπουδές με την ελπίδα ότι θα πετύχουν κάτι καλύτερο ή μια ταχύτερη αποκατάσταση, πράγμα που γενικώς δεν συμβαίνει λόγω της αποδιάρθρωσης του παραγωγικού ιστού. Τα πανεπιστήμια, από τη μεριά τους, αποψιλωμένα από πόρους, ελπίζουν ότι με την ίδρυση των μεταπτυχιακών τμημάτων και τα επιβαλλόμενα δίδακτρα, θα βουλώσουν τις τρύπες του προϋπολογισμού και θα τσοντάρουν στους μισθούς. Χωρίς να υπάρχουν όμως ουσιαστικές εκροές ειδικευμένων πτυχιούχων προς θέσεις στην παραγωγή, αντίστοιχες των σπουδών, όλοι φαίνεται να συμμετέχουν σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο, χωρίς νόημα κύκλο που οδηγεί στην περαιτέρω διόγκωση ή διατυπωμένο αλλιώς, στη φούσκα των μεταπτυχιακών σπουδών.
Δεν ξέρω, αλλά αυτή η υπερβολική θέρμανση της μηχανής κοπής μεταπτυχιακών τίτλων, κάποια στιγμή μπορεί και να κλατάρει...
* Ο πίνακας είναι από το άρθρο "Πανάκριβα τα Μεταπτυχιακά της Δωρεάν Παιδείας" του Νίκου Μάστορα, ΤΑ ΝΕΑ 7/6/2008
Αναρτήσεις
39 σχόλια:
εξαιρετικο θέμα και πληροφόρηση, για μας τους άσχετους.
γράψε και για το ΕΑΠ...
Καλημέρα cyn και χριστός ανέστη,
μία γενική παρατήρηση ως προς το θέμα "τριτοβάθμια εκπαίδευση & διδακτρα":
Ο ορισμός αντιτίμου για την "κατανάλωση" υπηρεσιών εκπαίδευσης δεν συνδέεται -κατ΄ανάγκη- με την υπονόμευση του δημόσιου χαρακτήρα ή/και του κοινωνικού περιεχομένου της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μη κρατικά μη κερδοσκοπικά -δημόσιου χαρακτήρα- ποιοτικά διεθνή πανεπιστήμια, στα οποία έχει εκχωρηθεί πλήρης ακαδημαϊκή και χρηματοοικονομική αυτονομία, στο πλαίσιο της διαφοροποίησης των μεθόδων ανέρευσης πόρων, εισπράττουν -μεταξύ άλλων- χρήματα από την επιβολή διδάκτρων. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί αυτομάτως στο συμπέρασμα ότι υπονομεύεται ο δημόσιος χαρακτήρας τους και ότι αποκλείονται υποψήφιοι φοιτητές από χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Σαφώς και συμβαίνει σε ιδιωτικά -αμφιβόλου- ποιότητας πανεπιστήμια. Ωστόσο, στα δημόσιου χαρακτήρα ποιοτικά πανεπιστήμια, κατά κανόνα υπάρχει μία πολιτική χορήγησης υποτροφιών και βοηθημάτων, ώστε να μην αποκλείεται κανείς από τη συμμετοχή του στην εκπαιδευτική διαδικασία λόγω κοινωνικού-οικονομικού status. Μάλιστα, κάτι τέτοιο φαίνεται να ικανοποιεί και το κριτήριο της κοινωνικής δικαιοσύνης: μεταβίβαση πόρων και δυνατοτήτων από αυτούς που μπορούν και πληρώνουν (+ τη δημόσια χρηματοδότηση) σε αυτούς που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα.
Καλημέρα Cynical,
Μεγάλο θέμα άνοιξες σημερα και πολύ τσουχτερό. Προχθές ένας φίλος, μελος ΔΕΠ, μου έλεγε ότι τα μεταπτυχιακά πια και οχι μόνο στην Ελλαδα, μπορουν να περιγραφουν με την ατάκα του Αλ Πατσίνο, που λεει στον αστυνομικό, την ώρα που πάει να τον συλλάβει «Φιλα με, γιατί όταν με πηδάνε, μου αρέσει να με φιλάνε πολύ»
Για να πουμε την αλήθεια, και ο 2083/92 , προέβλεπε την καταβολή διδάκτρων και για το μεταπτυχιακό τίτλο ειδικευσης και για το διδακτορικό, μιας που το κόστος των μεταπτυχιακών βάρυνε τον ειδικό λογαριασμό του Πανερπιστημίου και όχι τον τακτικό προυπολογισμό. Αλλά τουλάχιστον τότε, τα μεταπτυχιακά ήταν το plus και λειτουργούσαν βασικά σαν προετοιμασία για το διδακτορικό.
Αλλά μετά την Μπολώνια και το 3+2+2, αυτόματα τα «μεταπτυχιακά», ουσιαστικά έγιναν φυσική προεκταση των προπτυχιακών. Και για να πουμε και του στραβου το δίκιο, το 1ο ΕΠΕΑΕΚ, βοηθησε το στησιμό τους.
Πριν φτάσουμε όμως ειτε στο κόστος των μεταπτυχιακών, ειτε στο ποιος το πληρώνει και γιατί, το μεγαλυτερο προβλημα των μεταπτυχιακών, κατά τη άποψη μου, ειναι το απιστευτα, το τραγικά χαμηλό επιπεδο τους. Που και αυτό έχει την εξηγηση του. Πέρα απο την μαζικοποιηση, τα μεταπτυχιακά δεν αντιμετωπιζονται πια σαν προθάλαμος του Διδακτορικού, αλλά σαν τελειωμα των προπτυχιακών. Αν τυχει να δεις θεματα διπλωματικών, θα φριξεις. Κινουνται στα πλαισια ...σχολικών εργασιών, εργασιουλες της συμφοράς. Όχι ειδικευση δεν έχουν την δυνατότητα να προσεγγισουν οι μεταπτυχιακοί σήμερα , αλλά ουτε την ουσία δνε εχουν την δυνατότητα να αντιληφθουν. Ότι αξιζει πια απο δαυτα, ειναι το χαρτί που ειναι γραμενος ο τίτλος.
Και δεν ειναι τυχαίο ότι όπως φαινεται και απο το δίκτυο Ευριδικη, ενω τα ποσοστά των μεταπτυχιακών αυξάνουν κατακόρυφα, τα ποσοστά των διδακτορικών, παραμενουν στην πράξη στασιμα. Αρα ... μηδέν εις το πηλίκον...για την ουσία του μεταπτυχιακού, τουλάχιστον αυτή που ειχε, μεχρι πριν λίγα χρόνια και αυτή που πρέπει να εχει.
Υ.Γ.Ο συχωρεμένος ο Ζιγδης, έχει πει την μεγαλυτερη και διαχρονικότερη αλήθεια για την αντιπετωπιση του προβλήματος της Παιδείας στην Ελλαδα. ίσως θα έπρεπε να το σκεφτουμε πια πολύ σοβαρα, μιας που δνε του προσφερουν και τίποτα άλλο πια τα Πανεπιστημια εκτός απο τον πολύ αμφιβολο τίτλο σπουδών.
«Πάς Ελλην ή Ελληνίς να λαμβάνει άμα τη γεννήσει του, πανεπιστημιακό τίτλο της αρεσκείας των γονέων του».
Επανερχομαι γιατί ξεχασα το καλύτερο... Το αυθεντικά ελληνικό ...καλυτεροτερο...
Τη διεθνους φήμης ελληνική ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ.
Το Παιδειάς και το Αναπτυξης, προκηρυσουν ερευνητικά προγραμματα, για εκπονηση διαδακτορικών, που αν δεν τελειωσουν εντός τριετίας (ναι δνε έκανα λάθος ΤΡΙΕΤΙΑΣ), ο επιβλέπων στην πραξη καταστρεφεται...
Αυτό ειναι...Ή καινοτομείς ή δεν καινοτομείς....
Αθανατη Ελλαδα, μια ζωή αντιγράφει, αλλά ποτέ μεχρι το τέλος της λυσης της άσκησης...
Είχα πάντα μια φαγούρα με τα μεταπτυχιακά… Θέλω ρε παιδί μου να έχω και γω ένα! Έχουμε και λέμε: έχω 6 χρόνια σχολείο, μου λείπουν κάπου 16 γίνεται να πάρω;;; ο γιός μου, μου λέει ότι έχει έτοιμο από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ ένα μεταπτυχιακό, από διεθνές πανεπιστήμιο και τζάμπα. Συμπληρώνω, λέει, το όνομα με φωτο και νάμαι και γω… μαζί με τους άλλους μεταπτυχιακούς!
Απέρριψα τη πρόταση! Αγόρι μου του λέω, σε ποια εποχή ζεις, ξεχνάς ότι η δωρεάν παιδεία μας τελείωσε, άρα δεν μπορώ να δεχτώ τζάμπα δώρο που ανήκει σε μια ξεπερασμένη εποχή! Εδώ έχουμε τους νόμους της αγοράς και εγώ θέλω να τους τηρήσω για να είμαι και ανταγωνιστικός. Θα πάρω το εμπόρευμα (διαγράφεται η προηγούμενη λέξη) μεταπτυχιακό με βάση της προσφορά και ζήτηση. Ακούω λοιπόν προσφορές τιμών για το μεταπτυχιακό μου μετά τις τιμές της C. τις οποίες βρίσκω πολύ μπανάλ και φτηνιάρικες για ένα βαρύ μεταπτυχιακό που θέλω.
Νομίζω, στο διαδίκτυο υπάρχουν εταιρείες – γραφεία που πωλούν έτοιμα μεταπτυχιακά. Μόνο το όνομα λείπει το οποίο συμπληρώνουν. Κάντε ένα σερφάρισα ίσως βρεθεί κάτι καλό και ακριβό και για μένα.
Βλέποντας τις τώρα εργασίες μεταπτυχιακών φοιτητών και συγκρίνοντας με τις εργασίες φίλων που βοήθησα και γω λίγο να γίνουν στη δεκαετία του ’80, διαπιστώνω μια βασική διαφορά. Τότε το 80% των κειμένων ήταν δικές τους διεργασίες, σκέψεις και συλλογισμοί βασιζόμενοι στην βιβλιογραφία και την έρευνα που όχι λίγες φορές ήταν μακρόχρονη έρευνα πεδίου και επι τόπου επισκέψεις… σήμερα βλέπουμε μια απίστευτη επανάληψη διατυπωμένων ιδεών και μόνο ένα 20% νέων επεξεργασιών και σύνθετων συλλογισμών. Ωστόσο ο όγκος της παράθεσης πληροφοριών, ήδη γνωστών, είναι τεράστιος. Ή μήπως κάνω λάθος;;;
Πολλοί από τους τότε φίλους είναι σήμερα καθηγητές ή επιστήμονες στη δουλειά τους. Κάποιες μάλιστα από τις τότε εργασίες τους είναι τόσο ανθεκτικές στο χρόνο… και μια από αυτές θυμάμαι τίναξε στον αέρα το 1ο σχέδιο του Μητσοτάκη για ιδιωτικοποίηση της ΟΑ. Η Κομισιόν είχε στα χέρια της τα αναλογιστικά στοιχεία της μεταπτυχιακής εργασίας και έστειλε αδιάβαστους τους υπουργούς τα στοιχεία των οποίων δεν περιείχαν τα χρωστούμενα του κράτους και τα κόστη των κοινωνικών πολιτικών που επί χρόνια φορτώνονταν στην εταιρεία σαν να ήταν ευαγές ίδρυμα. Χώρια τα κόστη του ανισοσκελούς αμαρτωλού τριγώνου όπου το κράτος έλεγε δεν σου δίνω τα χρωστούμενα, δανείσου από την αγορά με 20% τότε επιτόκιο και μετά «κατάπληκτη» διαπίστωνε οτι διογκώνεται το χρέος και το έλλειμμα της ΟΑ και μόνη λύση ήταν η διάλυσή της!!! Όχι δεν ξεχνώ και τις άλλες αμαρτίες και κομπίνες στην ΟΑ που τη βούλιαξαν αλλά τώρα μιλάω για συγκριμένη ιστορία. Δεν ξέρω πόσες τέτοιες εργασίες βγαίνουν σήμερα. Αν κρίνω από τις νέες μεταπτυχιακές εργασίες είναι άστα να πάνε.
καλημερα Odyssey,
πριν αποφασισεις για μεταπτυχιακο, περιμενε λιγο ακομα, μηπως πεσουν οι τιμες, λογω κρισης.
@aerostatik,
λειτουργει καπως σαν παρακαμπτηριος των πανελληνίων; περα απο το οτι χρεωνει γυρω στα 800 ευρω ανα θεματικη ενοτητα, κανενα αλλο hint?
καλημέρα Πασχαλη και χρόνια πολλα και για τη γιορτή σου!
Φανταζομαι οτι θα εχεις στο μυαλο σου πανεπιστημια τυπου Harvard στην Αμερικη, που λειτουργουν ας πουμε οπως κι εδω το Κολλεγιο Αθηνων, το οποιο δινει καποιες υποτροφιες για ν' ανεβαινει το επιπεδο. (Υπ' όψιν οτι το Yale και Harvard τελειωσε και ο υιός Bush ).
Θελουμε ομως τετοιου τυπου παιδεια; Με καποια πανεπιστημια ή σχολεια ελιτ, απ' όπου θα πέφτει και καποιο ψιχουλο για τους μη-προνομιουχους; Και οι υπολοιποι οι μη "χαρισματικοι" να συνωστιζονται στα κοτετσια; Καποιες τετοιες ανησυχιες ειχα εκφρασει λιγο πριν στα "Περι Αξιοκρατιας".
Ή μοντελο Γερμανιας, με πανεπιστημια οπως της Χαιδελβεργης, του Μοναχου, του Βερολινου (Τεχνικο) για παραδειγμα, τα οποια ειναι και υψηλου επιπεδου και δωρεαν; Αναφερομαι στη χωρα αυτη, γιατι ανεκαθεν μου εκανε εντυπωση πως διεθετε φημισμενα πανεπιστημια χωρις κανενα απο αυτα να θεωρειται ελιτ, οπως τα Oxbridge ή η Σορβοννη.
Και πριν γινει μοδα ο αμερικανικος τροπος διεξαγωγης της ερευνας, οσες επιστημονικες εργασιες εβγαιναν απο γερμανικα πανεπιστημια θεωρουνταν τοσο αξιοπιστες οσο και τα αυτοκινητα τους!
Στεργιε, σου βρηκα τα καλυτερα MBAs!
Για πάνω απο $50000 διδακτρα στα κατωθι πανεπιστημια της αμερικης:
Boston University, Virginia (Darden), Duke (Fuqua), Yale, Stanford University, New York University, Columbia.
Στο INSEAD της Γαλλιας 43,500 ευρω, κ.λ.π.
Αν σου φανούν φτηνά, αγορασε δυο..
OK Cynical, ευχαριστώ!
Παιδιά έφυγα για Boston University! Τα $50000 + δίδακτρα, μου φαίνονται αξιοπρεπή, θα με ξαναδείτε μετα-πτυχιούχο πάλι!!!
Στο μεταξύ, όσο λείπω, μη τολμήσει και τρυπήσει κανένας τη φούσκα των μεταπτυχιακών, δε σκοπεύω να πετάξω τα λεφτά μου.
Η πιο μεγάλη ιδιοτελή χαρά μου, είναι ότι το δικό μου πτυχίο θα αξίζει τάλιρα όχι σας εκείνο το φτηνιάρικο που πήρε από το ΙΝΕΤΡΝΕΤ ένας Αντιπρόεδρος Οργανισμού Κατάρτισης (!!!) και το κορνιζάρισε με ακριβότερη κορνίζα!
καλημερα Κατερινα και χρόνια πολλα,
Εχω κι εγω την εντυπωση οτι με ενα μεταπτυχιακο διπλωμα δεν μαθαινεις τιποτε ουσιαστικα καινουργιο, και κυριως κατι εφαρμοσμενο που πιθανον να χρησιμευσει για δουλειά. Αλλα ποια δουλεια; Οποτε και τι ειδους ειδικευση;
Ολοι κανουν το επιπλεον γιατι το εχουν κανει οι προηγουμενοι με τους οποιους, κατα πάσα πιθανοτητα θα συναγωνιστουν σε καποια ασχετη με το αντικειμενο τους δουλεια...
Τα διδακτορικα ειναι μια πιο μακροχρονια διαδικασια, αλλα εκει πληρωνεσαι, δεν πληρωνεις τουλαχιστον. Στο εξωτερικο σιγουρα, αλλα και στην ελλαδα, γιατι συνηθως τα περισσοτερα προγραμματα προβλεπουν χρηματοδοτηση φοιτητων για διδακτορικο.
Σου λενε, οτι αν δεν τελειωσει το διδακτορικο του ο φοιτητης σε τρια χρονια θα πρεπει να γυρισεις τα χρηματα της υποτροφιας ΠΙΣΩ! Νομιζω οτι ειναι στα πλαισια του ΠΕΝΕΔ.
Στεργιο, Το θυμαμαι το σκανδαλο!
Για θυμησε μου το ονομα του και με τι ασχολειται σημερα ο κυριος;
Cynical καταγγέλω τον Στεργιο για την διαθεση του να γίνει Βεζυρης στη Θέση του Βεζύρη.
Μαργαρίτης ειναι το όνομα του κυρίου, υποψηφιος Βουλευτής της Ν.Δ. ατυχησε στις εκλογές ...Και που τοποθετήθηκε;.... Προεδρος στο Δαφνί...
Το καλυτερο... συστηνοταν σαν... sous president(αντιπροεδρος)στις ...σημαντικές επαφες του στο εξωτερικό
Cynical καλησπέρα. Το θέμα με τα μεταπτυχιακά έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Σήμερα ο απόφοιτος ΑΕΙ είναι σαν τον απόφοιτο λυκείου της δεκαετίας του 1960. Και ο απόφοιτος λυκείου σήμερα είναι σαν τον απόφοιτο δημοτικού της δεκαετίας του 1960. Οι αριθμοί μάλλον μοιάζουν. Το ίδιο και η κοινωνική διαστρωμάτωση. Γι' αυτό άλλωστε ο απόφοιτος ΑΕΙ σήμερα βρίσκεται στην αγορά εργασίας εκεί που βρισκόταν ο απόφοιτος λυκείου (γυμνασίου) της δεκαετίας του 1960. Κοινωνικά δε βρίσκεται πιο κάτω.
Σε αυτό το πλαίσιο καμία κοινωνική προκοπή δεν επιτελέστηκε. Οι κοινωνικές τάξεις παρέμειναν ίδιες κατ' αναλογία με άλλες ονομασίες.
Όσο για τα δίδακτρα θέλω να θυμίσω ότι α) αυτοί που συνήθως είναι οι άριστοι είναι αυτοί που προέρχονται από ανώτερες τάξεις, β) μεταξύ δύο μέτριων φοιτητών μόνο ο πλούσιος θα πάρει υποτροφία για να σπουδάσει σε μάστερ επίπεδο στην Ελλάδα ή το UK, την υποτροφία του μπαμπά του...
Μπορεί οι άριστοι φτωχοί να έχουν ευκαιρίες αλλά οι άριστοι φτωχοί είναι απελπιστικά λίγοι λόγω της τεράστιας κοινωνικής ανισότητας. Αντίθετα οι πλούσιοι μέτριοι εύκολα εκτοξεύονται λόγω ντόπινγκ σπουδών με δίδακτρα σε Δ κατηγορίες πανεπιστημίων.
Οι καλύτεροι από αυτούς φοιτητές που δεν κάνουν μάστερ επειδή δεν έχουν τους οικονομικούς πόρους θα πρέπει να κάνουν 5πλάσιο κόπο και πάνω για να πλησιάσουν ή και να προσπεράσουν κοινωνικά και οικονομικά τους μέτριους πλούσιους.
Όλο αυτό το παιχνίδι της ανισότητας βοηθιέται λόγω των διδάκτρων που υπάρχουν στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για έναν φτωχό να σπουδάσει είναι ή να είναι άριστος ή να δουλέψει κάποια χρόνια και μετά να πάει για μάστερ, κάτι που γίνεται όλο και δυσκολότερο εφόσον οι προπτυχιακές σπουδές πλέον δεν επαρκούν για μια μικρή αποταμίευση και σπουδές στη συνέχεια.
Σε αυτό το πλαίσιο οι φτωχοί φοιτητές (ναι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι) θα παρακαλούσαν μετά το πτυχίο να εντασσόταν σε ένα λεγόμενο corporate univesity, όπως της GM ή των MC Donalds ή ένα από τα μεταπτυχιακά του ALBA σε συνεργασία με τη Eurobank.
Εκεί να δείτε εκπαίδευση και διεπιστημονικότητα....Άντε μετά να μπορέσουν αυτοί οι "επιστήμονες" να αμφισβητήσουν το σύστημα..
Δεν έχει καμία σημασία αν η προπτυχιακή παιδεία είναι δωρεάν εφόσον το πτυχίο δεν αξίζει πλέον τίποτα. Έτσι η ανώτατη παιδεία έγινε ιδιωτική από την πίσω πόρτα, στην οποία πλεονεκτούν φοβερά όσοι έχουν και κατέχουν πολλές καταθέσεις και ακίνητα.
Έτσι η κοινωνία που ζούμε δεν προάγει τους καλύτερους αλλά τους πιο πλούσιους που μπορούν να εντάσσονται με άνεση στις εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Και γι' αυτό που λέει ο Στέργιος να δώσω ένα στοιχείο: Η μετοχή του University of Phoenix on line ανέβηκε από το 2001 έως το 2004 70% (σχεδόν όλη περίοδος κρίσης) με έσοδα μόνο για το 2003 1,3 δις δολάρια!!!
Βλέποντας αυτή την επιτυχία πολλά γνωστά πανεπιστήμια έφτιαξαν on-line courses ή προγράμματα που οδηγούσαν σε πτυχία. Απέτυχαν όμως γιατί είχαν σοβαρές απαιτήσεις. Αντίθετα τα αρπακολατζίδικα όπως το Phoenix on-line έσπασαν τα ταμεία.
Τώρα τα γνωστά πανεπιστήμια έριξαν τις απαιτήσεις και πήραν και αυτά μερίδιο αγοράς.
Γιατί περί αυτού πρόκειται, περι του μεριδίου αγοράς, ποιος μίλησε για παιδεία;
καλησπέρα
θα συμφωνήσω απόλυτα με τα λεγόμενα του Rider όπου η εκπαίδευση/σπουδές έχουν και ενάκαθεν είχαν ταξικό χαρακτήρα..πιστέυω ότι το θέμα είναι σημαντικό και πηγαίνει στη διαχείρηση της γνώσης μέσα στον καπιταλισμό αλλά δεν θα το γενικεύσω..
σχετικά με το σχόλιο της ΚΑτερίνας να πω ότι δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς γιατί έχει σημασία πως εννοείται το μαστερ (αν είναι προθάλαμος ή τελικό σταδιο)..σε αυτό απαντάει νομίζω ο Rider με το ότι το πτυχίο είναι ότι ήταν πριν δεκαετίες το απολυτήριο λυκείου, και κάπου είναι φυσιολογικό δεδομένης της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα γιατί όπως και να το κανουμε φτωχή χώρα με σουπερ εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει υπάρξει και ούτε θα υπάρξει...
αυτό σχετικά με το 3ετές διδακτορικό και την καταστροφή του επιβλέπων δεν το πιάσα, αλλά απο τη στιγμή που αναφέρει αυστηρό χρονοδιάγραμμα σημαίνει ότι υπογράφεται συμβόλαιο επι της παραγωγικότητας (δημοσιεύεσεις, έρευνα, διδασκαλία). Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο διδακτορικός φοιτητής δεν αντιμετωπίζεται σαν φοιτητης αλλά σαν εργαζόμενος, πραγμα που σημαίνει ότι το προιον που παράγει λειτουργεί προς ώφελος της αγοράς (σαν προιον) αλλα και της αγοράς ε
εργασίας...
ένα τέτοιο καθεστώς σημαίνει ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι προσανατολισμένο στην έρευνα σε αντίθεση με τον ελληνικό σύστημα που απο όσο γνωρίζω είναι προσανατολισμένο στη θεωρία..όταν μιλάμε για θεωρία, το προιόν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί έμπραγκτα απο την υπόλοιπη αγορά, πράγμα που σημαίνει ότι η χρηματοδότηση είναι πιο περιορισμένη γιατί δεν υπάρχουν ¨"χειροπιαστά" αποτελέσματα...
η μακροχρόνια επιθυμία της Ελλάδας για να τονώσει την αγορά είναι να επενδύσει στην εκπαίδευση (=έρευνα=εργαλειακή γνώση) ή στην ψευδαίσθηση της κοινωνίας της γνώσης όπως έγραψε και η cynical σε προηγούμενο ποστ..
σημαντικό είναι ότι ΑΝ ποτε γίνει αυτό στην ελλάδα τοτε θα ακολουθήσουν και όλα τα επώδυνα απο τους νόμους της αγοράς..ο διδακτορικός θα είναι καταπιεσμένος εργαζόμενος σε χρυσό κλουβί με το προσωπείο και το "κύρος" του διδάκτορα που λειτουργεί σε κοινωνικό και πολιτικό κενό απο την απομονωση και την εξαντλητική εργασία...
επειδή το θέμα της μόρφωσης έχει γίνει πια (και αυτό) σαν να μιλάμε για εμπορεύμα σε πάγκους προς πώληση με 1+1 δώρο έχω αρχίσει να θεωρώ συμβατικά (απο πανεπιστήμια) μορφωμένους ανθρώπους σαν την χειρότερη, πιο κλειστόμυαλη, μονοδιάστατη, αυτιστική και φλύαρη φάρα που υπάρχει. σε αντίθεση με ανθρώπους που απο μόνοι τους ανδιαφλερθηκαν και διαβάσαν κάποια πραγματα και τα λίγα ή πολλά που γνωρίζουν έχουν πραγματική αξία..
Ευχαριστω για την πληροφορια κατερινα.
Ανησυχουσα για την τυχη του κ. μαργαριτη. Ευτυχως βρισκεται σε καλα χερια τωρα.
Καλησπέρα @Rider,
ποιος μπορεί να δωσει αραγε 10,000 ευρω μονο διδακτρα; Χωρια τα υπολοιπα εξοδα διαβιωσης. Υπάρχει ενα επικινδυνο escalation της ζητησης και των τιμων, που εχει ολα τα χαρακτηριστικα της φούσκας.
Το σιγουρο παντως ειναι οτι το μεταπτυχιακο δεν γινεται για να ανταποκριθουν οι νεοι στην ζητηση εκειδικευμενης γνωσης απο την αγορα. Το κανουν επειδη δεν υπαρχουν δουλειες γενικως.
Κοιταζα τους πινακες ανεργιας κατοχων απλου πτυχιου και μεταπτυχιακων τιτλων. Τα τελευταια στοιχεια της ΕΣΥΕ για το 2005 εδειχναν οτι η ανεργια των πρωτων (βασικο πτυχιο) ήταν στο 7.3% ενω των δευτερων στο 7%. Των αποφοιτων Λυκειου στο 11.2%
Δες τους Πιν. 3 και 4 στο
:http://www.teiser.gr/geoplir/employment_report/Geomatics_employment_Report.pdf
Δηλ. υποπτευομαι οτι το μεταπτυχιακο δεν συνεισφερει και πολυ στην εξευρεση εργασιας.
Για το ποιους ευνοει η εκπαιδευση εστω και χωρις διδακτρα (τυποις μαλλον διοτι υπαρχουν τα φροντιστηρια) ειχα γραψει καποια πραγμτα στο "Περι αξιοκρατιας" . Αυτη ειναι η κατασταση και εδω και παγκοσμιως.
Εγώ πάλι, όπως ξέρεις, θάδινα τα πάντα για ένα PhD, με βούλες και οκτώ ποδαράκια. Το googlisa αλλά δε βρήκα στο χρωματάκι του.
Γεια σου Cynical,
Από την μικρή μου εμπειρία αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ένα μεταπτυχιακό πρέπει να γίνεται όταν έχει αντίκτυπο στην δουλειά που βρίσκει αυτός που το κάνει ή στην ανέλιξη του αν είναι ήδη εργαζόμενος.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να κρίνω το επίπεδο σπουδών ή δουλειάς στα ελληνικά μεταπυχιακά προγράμματα (μπορώ να μιλήσω μόνο για τις προπτυχιακές σπουδές στο πολυτεχνείο που τελείωσα εγώ) αλλά νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω για την ελληνική αγορά εργασίας.
Εχω την εντύπωση ότι οι περισσότερες ελληνικές εταιρίες δεν θα πληρώσουν τον κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου για αυτό του τον τίτλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις λίγες πολυεθνικές που κάνουνε recruitment από την Ελλάδα. Από αυτά νομίζω ότι η εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι για γέλια.
Για να δώσεις σε κάτι χρήματα σημαίνει ότι το αντιμετωπίζεις ως επένδυση, και ως επένδυση πρέπει να σου γυρίσει χρήματα πίσω. Η γνώση είναι εμπορεύσιμο προιόν. Εξάλλου όλοι μας αυτό πουλάμε. Την γνώση για κάποιο θέμα που είναι δύσκολο να την βρει ο εργοδότης με τα ίδια χρήματα. Αν κάποιος του την δώσει φτηνότερα, ξέρεις φυσικά τι μας περιμένει. Από την στιγμή που δεν υπάρχει το payback στην Ελλάδα, κακώς ο κόσμος πληρώνει για μεταπτυχιακό.
Αυτό που ανέφερε ο Πασχάλη δεν συμβαίνει μόνο στο Yale και στο Harvard αλλά σε όλα τα Αγγλοσαξωνικά πανεπιστήμια. Επίσης το γεγονός ότι από εκεί βγήκε και ο μικρός Μπους δεν λέει απολύτως τίποτα. Και η Νατάσσα έγινε χειρούργος αυό σημαίνει πρέπει να σταματησω να εμπιστεύομαι την ιταρική σχολή και ότι αν πάθω κάτι πρέπει να πάω στον μάγο της φυλής; Μία εξαίρεση υπάρχει παντού, αν και άλλο η πολιτική και άλλο η επιχείρηση. Τα πραδειγματα πολλά, αλλά εκτός θέματος.
Στην Αγγλία και την Αμερική λοιπόν το μεταπτυχιακό έχει αξία ή μάλλον καλύτερα σου δίνει τη δυνατότητα να το εξαργυρώσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που τα Αγγλικά πανεπιστήμια έχουν και δίδακτρα. Βέβαια ακόμη και γι αυτό σηκώνει πολύ συζήτηση. Τα διδακτρα ας πούμε για ένα μεταπτυχιακό στο Engineering School είναι περίπου 3,500 λίρες στο Imperial. Δηλαδή λιγότερο από 2 μηνιαίους μισθούς ενός μηχανικού που βγαίνει στα 22 στην αγορά εργασίας. Σαν να είχε στην Ελλάδα 1300 ευρώπουλα. Και σε ρωτάω αξίζει ως επένδυση; Φυσικά είναι η απάντηση όσων Αγγλων (και όχι μόνο) το έκαναν. Επομένως ακόμα ένα πρόβλημα σε σχέση με τα Ελληνικά μεταπτυχιακά είναι η δυσαναλογία μισθών και διδάκτρων.
Σχετικα με το μεταπτυχιακό ως προθάλαμο του διδακτορικού που αναφέρει η Κατερίνα θα διαφωνήσω. Ο μοναδικός λόγος (κατα τη γνώμη μου πάντα) για να κάνει κάποιος διδακτορικό είναι η ακαδημαική καριέρα. Για το μεταπτυχιακό υπάρχουν πολλοί λόγοι.
Για να μην μακρυγορώ. Η δική μου εμπειρία και πολλών άλλων οπου βλέπω γύρω μου εδώ στο μακρινό Λονδινάκι είναι ότι το μεταπτυχιακό μας βοήθησε πολύ να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα. Και φυσικά τα χρήματα που δώσαμε τα πήραμε πίσω αρκετές φορές. Θα μου πεις, «ποιος θέλει να γίνει σαν κι εσάς τους Αγγλους ρε NdN». Οσο λιγότεροι τόσο καλύτερα για εμάς αγαπητή Cynical. Αρκετό ανταγωνισμό έχω από Γερμανούς, Γιαπωνέζους, Αμερικάνους κτλ, δεν χρειάζομαι παραπάνω.
Οσο για τα πανεπιστήμια της Γερμανίας που αναφέρεις τα οποία είναι εξαιρετικά και δωρεάν αυτό συμβαίνει επειδή χρηματοδοτούνται τα προγράμματα τους από εταιρίες. Κάποιος πρέπει να πληρώσει Cynical, και εγώ προτιμώ τις εταιρίες απο τους φοιτητές. Βέβαια μπορεί να μην πληρώνει κανένας...τότε θα παράγονται απόφοιτοι που θα έχουν ως όνειρο μία θεσούλα στο δημόσιο και θα ακούν την Υπουργό Παιδείας τους να τους αποκαλεί "σάπιους απόφοιτους".
Υ.Γ. Στέργιο αν είναι να πας να κάνεις MBA πάνε στο Harvard. Μόλις 100,000$. Τσάμπα πράμα δηλαδή!
Καλησπέρα @hearnothing,
και η δικη μου γνωμη ειναι οτι το μαστερ πρεπει να εχει αυτονομη λειτουργια, που να εξειδικευει σε καποιο τομεα, αλλα κυριως να καλλιεργει την αυτονομια του επιστημονα. Να τον κανει λιγο πολυ να στεκεται στα ποδια του.
Το διδακτορικο, δεν πιστευω οτι ειναι αναγκαιο για καποιον που θελει να βγει να δουλεψει σε ...πραγματικες συνθηκες. Το καλο του ειναι οτι μαθαινεις να δουλευεις και να μαθαινεις καινουργια πραγματα μονος σου, να λυνεις προβληματα και να παιρνεις αποφασεις. Μετα, σου δινει την ικανοποιηση οτι εχεις κανει κατι καινουργιο απο την αρχη ως το τελος.
Τα περισσοτερα ευρωπαικα προγραμματα τα οποια χρηματοδοτουν την ερευνα στην ελλαδα ζητανε συμπραξη με εταιρια, και αλλα φτανουν να ζητανε μεχρι και τελικο προιόν. Φυσικα ο ιδ. τομεας συμμετεχει μονο ως ...μαιμου, διοτι δεν ενδιαφερεται για μακροχρονες επενδυσεις. Κοιταει τα ετοιμα και τα αεριτζιδικα.
Δεν καταλαβα, γιατι λες οτι το εκπαιδευτικο συστημα ενδιαφερεται μονο για θεωρια. Οι περισσοτεροι ασχολουνται με πειραματικη ερευνα, και οι διδακτορικοι φοιτητες πληρωνονται συνηθως, μεσα απο προγραμματα που προβλεπουν τετοιες θεσεις.
Αυτο που ειπε η Κατερινα σχετικα με την τριετη δεσμευση, θα εννοει μαλλον τη χρηματοδοτηση θεσεων για υπ. διδακτορες απο το προγραμμα ΠΕΝΕΔ που ειχε προκυρηξει η ΓΓΕΤ. Αυτη ηταν η δεσμευση, γιατι αλλιως θα σου ζητουσε τα χρηματα πισω. Οπου νάναι ληγει η τριετια, αλλα δεν νομιζω οτι θα το κανει.
Αν και αυτο που θα συμβει, θα ειναι να θεωρηθουν ετοιμα, διδακτορικα που δεν τελειωσαν καν. Γιατι η απαιτηση της ΓΓΕΤ ειναι εξωφρενικη.
Η περιγραφη που κανεις για τους μορφωμενους γενικα, σαν αυτιστικους, φλυαρους, (ξερόλες) κ.λ.π, εγω θα την εκανα για τους πανεπιστημιακους ειδικα.
@cirut,
εχω κατι εμπριμεδακια στο στοκ. Να τα φερω απο την αποθηκη;
Γεια σου NdN,
απ' οτι ξερω, ενα μεταπτυχιακο προγραμμα στηνεται χωρις να αναρωτηθει κανεις για ποιο λογο γινεται αυτο το συγκεκριμενο προγραμμα και τι θα απογινουν αυτοι που θα αποφοιτησουν. Εχω δει κατι τιτλους που λες τωρα μάς δουλευουν; Το προγραμμα σε γενικες γραμμες περιλαμβανει καποια μαθηματα του ερευνητικου αντικειμενου αυτων που πήραν την πρωτοβουλια να το στησουν και αυτο ειναι όλο. Νομιζω οτι τα μεταπτυχιακα ειναι στημενα εδω σαν προθαλαμοι του διδακτορικου (που ειναι κατι ευκολο) και δεν σχεδιαζονται ωστε να λειτουργουν αυτονομα.
Οι ελληνικές εταιρίες δεν θα πληρώσουν τον κάτοχο μεταπτυχιακού τίτλου, γιατι κατα κανονα δεν τον χρειαζονται.
Ανεφερα τον Μπους για να δειξω οτι στα ελιτ πανεπ. σπουδαζει η ελιτ ανεξαρτητως επιδοσεων. Δες ποσοι γονοι αρχηγων κρατων σπουδαζουν εκει. Ειναι τοσο φωστηρες ολοι τους; Αμφιβαλλω. Γιαυτο παιρνουν και κανενα φτωχο αστερι για να ανεβαινει το επιπεδο. Αυτο ακριβως συμβαινει και στο Κολλεγιο στην Αθηνα.
Αυτο που λες για χρηματοδοτηση των γερμανικων πανεπ. απο εταιριες πρωτη φορα το ακουω. Δεν νομιζω να το χωνευαν ετσι οι γερμανοι φοιτητες. Μαλλον κατι αλλο θα συμβαινει. Παντως το σκεφτονται να θεσπισουν διδακτρα στα 500 ευρω το εξαμηνο. Αλλα αντιδρουν. Σε καποια ηδη συμβαινει αλλα κατω απο ειδικες συνθηκες.
Δύο θεωρίες από οικονομολόγους βρίσκω πολύ χρήσιμες στην κατανόησή μου τέτοιων φαινομένων και της εκπαίδευσης γενικότερα:
1) Το σχολείο και το πανεπιστήμιο στο καπιταλιστικό σύστημα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να σε προετοιμάζει για την αγορά. Σου μαθαίνει να πειθαρχείς και να γίνεις "χρήσιμος" στο εργοδότη σου, έχοντας αποδεχτεί την ταξική δομή και τη θέση σου σε αυτή. (πολύ χονδρικά και ίσως λίγο υπερβολικά το παρουσιάζω - εδώ http://www.jstor.org/pss/1818836 για το original).
2) Η εκπαίδευση, και δη η μεταπτυχιακή, λύνει ένα απλό πρόβλημα: το μειονέκτημα πληροφορίας που έχει ο εργοδότης απέναντι στον υποψήφιο εργαζόμενο. Δηλ. δεν ξέρει τι κουμάσι είναι, πόσο παραγωγικός είναι, ποιες είναι οι γενικότερες ικανότητές του κλπ. Με το που βλέπει όμως πως ο ένας έχει μεταπτυχιακό και ο άλλος όχι, παίρνει το "σήμα" που χρειάζεται. Δεν το νοιάζει καθόλου το περιεχόμενο των σπουδών. Του αρκεί που εσύ ξόδεψες χρόνο και χρήμα για να πάρεις το MBA, ακόμα και αν μάθαινες άχρηστα πράγματα. Του δείχνεις πως είχες αυξημένο κίνητρο και πως μπορείς να του είσαι χρήσιμος. Ενώ ο άλλος που δεν το έκανε, απορρίπτεται... (reference: http://astro.temple.edu/~tub06197/Wk3Spence1973JobMarketSignalling.pdf)
Νομίζω πως μπορείς να βρεις πολλές απαντήσεις για το θέμα που προβάλλεις στο post και στις 2 (έστω απλοϊκές και όχι ολοκληρωμένες) θεωρίες.
H εκπαίδευση έχει παραταθεί σε περισότερες ηλικίες, λόγω της παράτασης της ζωής, του ελεύθερου χρόνου κλπ. Ταυτόχρονα το μοντέλλο της εξειδίκευσης επιτείνεται. Οι σπουδές ολοένα και περισότερο ξεκινάνε απο ακαδημαϊκές-προπτυχιακές και συνεχίζουν σαν επαγγελματικές-μεταπτυχιακές.
Πότε αυτές ή οι άλλες είναι Φούσκες έχει να κάνει με την αναπαραγωγή κυρίαρχων αντιλήψεων ή με την κρυφή πλευρά των πραγμάτων, τα υπόλοιπα μάλλον θεωρούνται δευτερεύοντα.
αναφέρθηκα στη θεωρία γιατί πιστεύω ότι στην Ελλάδα είναι προσανατολισμένη προς τα εκει (απο όσο ξέρω και καταλαβαίνω), τουλάχιστον σε μερικούς κλάδους πέρα των φυσικών επιστημών..
με προσανατολισμό στη θεωρία δεν γίνεται εύκολα να βρεθουν χρηματοδοτήσεις πόσο μάλλον απο ιδ. εταιρείες..να αναφέρω πάντως ότι σε διάφορα επιστημονικά άρθρα περι reutrns on education και άλλα τέτοια, διάφοροι κλαδοι (φιλοσοφία) εξαιρούνται της ανάλυσης για το λόγο ότι δεν μπορεί να μετρηθεί και να οριστεί ως προιον..επιπλέον οι σκληροί επιστημονικοί κλάδοι οπου τροφοδοτούν την αγορά με εργαζόμενους που συμβάλλουν πολύ στο συνολικό προιον είναι αυτοί που θα δεχθούν πρώτοι τις χρηματοδοτήσεις τόσο απο το κράτος και φυσικά απο εταιρείες..
εξάλλου το συστημα παιδείας δεν ενδιαφέρεται να φτάξει αναγεννησιακού τύπου ανθρώπους αλλά πιο πολύ κατσαβίδια-εργαζόμενους όπου το division of labour οδηγεί σε υψηλη παραγωγηκότητα, περίπου σαν αυτό που λέει και ο Mvel στο 1. Το 2 που αναφέρει είναι άλλη πονεμένη ιστορία χαμένη σε μαθηματικά υποδείγματα και το χρυσό αυγό του όρου "πληροφορία"...
NdN,
στο τσακ με πρόλαβες. Καλή η συμβουλή σου, εγώ την ακολούθησα αμέσως. Έκανα και κάτι παραπάνω, για να ξεχωρίζω από τη… πλέμπα των μεταπτυχιακών, ζήτησαν να μου προσθέσουν και ένα “S” στο MBA και να γίνει S-MBA! Θα μου πεις τι είναι το S; Ε ,καλά εγώ δεν καταλαβαίνω το MBA εσύ το S. ΜΒΑ - Κάτι σαν ειδικός στη διοίκηση επιχειρήσεων μου φαίνεται- Πάτσι είμαστε. Για να μη σε κρατάω σε αγωνία όμως το εξηγώ, δεν αντέχω, το S σημαίνει «SUPER» άρα εγώ παίρνω SUPER- MBA (!!!) και… ξεχωρίζω.
Μου ζήτησαν κάτι παραπάνω ($60.000) για το “S” αλλά με διαπραγματεύσεις και προσφορά και ζήτηση στο τέλος το συνολικό κόστος κατέβηκε στα $30.000+ οι 100.000 σύνολο $130.000. Ε, να μην είμαστε και γύφτοι να καταντήσουμε σε δωρεάν παιδεία.
Πάντως έτσι ανακάλυψα και τα καλά της ελεύθερης αγοράς όπου πληρώνεις πραγματικά και αγοράζεις εικονικά. Πολύ μου αρέσει αυτό το σύστημα το καουμπόικο! Αν το αναποδογυρίσω και οι άλλοι αγοράζουν από μένα;;; εγώ για ένα τόσο δα γραμματάκι πλήρωσα 30.000, σκεφτείτε να πουλήσω όλη την αλφαβήτα με δίφθογγους τόνους και ημίτονα σε γιάνκηδες πολλαπλάσιες φορές!
Στο μεταξύ επειδή καινοτόμησα κατοχύρωσα τον τίτλο «S-MBA» ως πνευματική μου ιδιοκτησία και προβλέπω να πλουτίσω από την εκχώρηση της δικαιόχρησης, μόνο $10.000 το κάθε μεταπτυχιακό! Μαθαίνω γρήγορα κι εγώ τα κόλπα βλέπω .
Άλλωστε κάποιοι έγιναν ζάπλουτοι με εικονικές αξίες, γατί όχι και εγώ; Και αυτά που λένε για κρίση εγώ τα ακούω βερεσέ. Ο κοπανιστός αέρας ποτέ δεν είχε κρίση.
Άντε με την επιστροφή μου θα έχετε να μιλάτε με τον μοναδικό στην Ελλάδα S-MBA!!!
Γεια σου @Mvel,
λογικες τις βλεπω τις θεωριες σου.
Ας πούμε οτι ο κυριος στοχος είναι η κοινωνικοποιηση, που στην πραγματικοτητα είναι η εκμαθηση των κανονων και των τεχνικών συμβιωσης οι οποιες ειναι φυσικα διαφορετικες για καθε τυπο κοινωνιας. Ειναι και ενα scrambling που επιχειρειται, για να προαχθει η κοινωνικη κινητικοτητα, αλλα τελευταια ολο και μενει πισω.
Απο τα βασικα ειναι η πειθαρχια και η υπακοη, η ικανοτητα οργανωσης του χρονου. Αυτα τα τελευταια, δεν τα βρισκω κατ' αναγκην απορριπτεα, αν δεν γινονται καταναγκαστικα.
Ως προς τη δευτερη παρατηρησή σου, μια εξειδικευση σε ενα τομεα μπορει να ειναι χρησιμη αν απασχοληθεις στον συγκεκριμενο τομεα. Στην Ελλαδα η ετεροαπασχοληση ειναι αυξημενη όπως και η απασχοληση σε εργασιες κατωτερες των προσοντων. Οποτε αυτο που μετραει ειναι το brand name του πανεπιστημιου και η προσωπικοτητα του υποψηφιου. Τωρα για τα ΜΒΑ ειδικα, αυτο ειναι ξεκαθαρο. Οι υψηλες τιμες καθοριζονται απο τα connections του ιδρυματος σε "καλες" δουλειες.
Η εντυπωση που εχω ειδικα απο τις σχολες διοικησης κ.λ.π., που χτυπανε και τα μεγαλυτερα διδακτρα ειναι οτι προκειται για συστηματοποιηση οχι γνωσεων, αλλά διαδικασιων, που δεν απεχουν και πολύ απο αυτες που θα ακολουθουσε καποιος που διαθετει κοινη λογικη (με την πρακτικη εννοια).
Θα τολμησω να κανω και μια σκεψη σχετικα με τη συνδεση του μοντελου εκπαιδευσης και μοντελου οργανωσης επιχειρησης. Οταν αρχισε η επιχειρηση να γινεται λιγοτερο ιεραρχικη και να οργανωνεται οριζοντια, τοτε αρχισαν και τα θρανια στις ταξεις να αλλαζουν απο τις θεσεις που είχαν το ενα πισω απο το αλλο και να διευθετουνται το ενα διπλα στο αλλο σε κυκλο. Ισως αυτο κατι να λεει..
γεια σου @airgood,
νομιζω οτι η γιγαντωση των μεταπτυχιακων σημερα στην ελλαδα, εχει τα χαρακτηριστικα της φουσκας γιατι δεν στηριζεται σε καμια ..ορθολογικη επιλογη, ουτε αντικατοπτριζει την οικονομια. Το ιδιο και οι τιμες των διδακτρων, οπως και οι τιμες των σπιτιων. Ολα βασιζονται σε ..prospects οπως και η οικονομια που οδηγησε στην καταρρευση.
Γεια σου @hearnothing,
εχω την εντυπωση οτι στην ελλαδα οι εταιριες δεν χρηματοδοτουν τιποτε, διοτι δεν παραγουν τιποτα και διοτι δεν διατηρουν @R&D depts. Οι εξυπηρετησεις που ζητουν απο πανεπιστημια ειναι services κυριως, dhl. εφαρμογες και μετρησεις επειδη δεν διαθετουν οργανα οι ιδιες.
οσες συμμετεχουν σε προγραμματα το κανουν εικονικα, διοτι το ζητουν τα πανεπιστημια για να παρουν καποιο προγραμμα. Ποια χρηματοδοτηση να περιμενεις; Κατα κυριο λογο επιδιδονται σε εμπορικες δραστηριοτητες που ειναι και κερδοφορες.
Στην ελλαδα παλι, το κρατος χρηματοδοτει ολα τα ιδρυματα το ιδιο, με τις ανελαστικες μονο δαπανες. Ολα τα υπολοιπα ερχονται απο προγραμματα της ΕΕ, ειτε απ' ευθειας, ειτε μεσω υπουργειου με τα γνωστα τσατσιλικια..
Στεργιο,
τον παιζεις στα δαχτυλα τον καπιταλισμο. Και γω νομιζα οτι μονο μαρξισμο ξερεις.
Τα μεταπτυχιακά για τους Έλληνες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό έχουν γίνει της μόδας. Είναι προέκταση των προπτυχιακών όπως ήδη ειπώθηκε.
Πολλά από αυτά γίνονται επί πληρωμή. Αφού η μόδα των φροντιστηρίων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δημιουργεί παπαγάλους που ναι μεν μπορεί να γράφουν μεγάλους βαθμούς και να περνάνε στο πολυτεχνείο ή και σε άλλες σχολές α' ζήτησης, δεν έχουν όμως κριτική ικανότητα.
Εχουν μάθει στα έτοιμα.
Ετσι και στα προπτυχιακά πληρώνουν να έχουν έτοιμες τις εργασίες που απαιτύνται αλλά και στα μεταπτυχιακά έχει στηθεί μια βιομηχανία όπου πληρώνεις και σου έχουν έτοιμο το μεταπτυχιακό. Στο γράφουν δηλαδή.
Η μόδα πλέον άρχισε να απλώνεται και στα διαδακτορικά. Αρκούν 1-2 ταξιδάκια στη Σερβία (και το ανάλογο οικονομικό τίμημα) π.χ. με διαμονή σε ξενοδοχείο για να περάσεις και όμορφα τη βδομάδα σου ρε παιδί μου, και επιστρέφεις με διδακτορικό. Το οποίο ο κάτοχος ( ήδη δημόσιος υπάλληλος) μπορεί να το χρησιμοποιήσει για ανέλιξη σε θέσεις στο Δημόσιο για παράδειγμα.
Οπότε όταν ακόυω κάποιον ότι έχει μεταπτυχιακό ( και το έχω τεστάρει και το λένε και οι ίδιοι οι κάτοχοι πολλές φορές) σφυρίζω αδιάφορα.
Στη πράξη δεν έχουν καμιά παραπάνω γνώση απλώς ένα χαρτί και τίποτε άλλο.
Αυτό ισχύει για όλες τις σχολές στην Ελλάδα.
Κάπου είχα διαβάσει για έναν γνωστό επιχειρηματία ή κάτι παρόμοιο που έλεγε ότι ο μόνος λόγος που προσλαμβάνει πτυχιούχους οικονομικών είναι όχι επειδή μπορούν να τον βοηθήσουν στις επιχειρήσεις του αλλά επειδή το πτυχίο τους αποδείκνυε ότι δεν είναι αγράμματοι, ότι ήξεραν να γράφουν και να διαβάζουν.
@cynical: Πολύ ωραίο point το "Οταν αρχισε η επιχειρηση να γινεται λιγοτερο ιεραρχικη και να οργανωνεται οριζοντια, τοτε αρχισαν και τα θρανια στις ταξεις να αλλαζουν απο τις θεσεις που είχαν το ενα πισω απο το αλλο και να διευθετουνται το ενα διπλα στο αλλο σε κυκλο"
@Greek Rider: Αυτό που λέει ο επιχειρηματίας είναι ακριβώς αυτό που λέει η δεύτερη θεωρία. Τουλάχιστον σε κάποιους κλάδους, και σίγουρα στους οικονομικούς, πιστεύω ότι παρα-ισχύει.
@HearNothing: Το "job market signalling", το original paper που κάνω λινκ, δεν είναι τόσο δύσκολο. Έχει τα μαθηματικά του, αλλά στοπ συγκεκριμένο νομίζω ότι ξεκαθαρίζουν πολλά πράγματα. Γενικά όμως το signalling από εκεί και μετά έχει μπλέξει με game theory κι έχει γίνει ιδιαίτερα τεχνικό, έχεις δίκιο. Πάντως αυτό το paper είναι αυτό που λέμε seminal. Ο τύπος (Spence) έκανε το PhD του πάνω σε αυτό, έβγαλε αυτό το paper και μετά δεν έκανε τίποτα άλλο! Και πήρε και το νόμπελ μετά από καμιά 30αριά χρόνια....
Αγαπητέ MVel,
Το point της Cynical που αναφέρεις, το είχα προσέξει κι εγώ, για άλλους όμως λόγους. Είπα να το αφήσω να περάσει "αντουφέκιστο", μιά και δεν αποτελούσε κεντρικό ζήτημα στην συζήτηση. Βλέποντάς σε να το υπογραμμίζεις όμως, σκέφτηκα ότι δυό λόγια αξίζουν τον κόπο.
Δεν νομίζω ότι η έκφραση "έγινε λιγότερο ιεραρχική" αποδίδει με μεγάλη ακρίβεια τις αλλαγές που έχουν παρουσιαστεί την τελευταία εικοσαετία περίπου στην καπιταλιστική επιχείρηση.
Πολύ συνοπτικά, αυτό που συνέβη είναι, ότι αφ' ενός η εμπέδωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής ως του μοναδικού δρόμου προς το Παράδεισο και αφ' ετέρου η ανάγκη για την υποδοχή και ενσωμάτωση της τεχνολογικής και επιστημονικής γνώσης που όλο και περισσότερο είναι απαραίτητη στην κερδοφορία, ώθησαν τα επιχειρηματικά Διευθυντήρια στην παροχή κάποιας μεγαλύτερης αυτονομίας στα στελέχη τους. Το "κλίμα" αυτό διαχύθηκε και στους πιό κάτω ως ένα βαθμό, αλλά περισσότερο με ανώδυνους συμβολισμούς και διάφορα "τρικάκια".
Τι απ' όλα αυτά εμπεριέχεται, έστω και ως νύξη, στον χαρακτηρισμό της σύγχρονης επιχείρησης ως λιγότερο ιεραρχικής; Φοβούμαι τίποτα.
Θα μου πεις ίσως, έτσι γίνεται με όλους τους χαρακτηρισμούς, είναι ελλιπείς. Σύμφωνοι. Τότε μήπως είναι προτιμότερο να μιλάμε για την σύγχρονη επιχείρηση ως αυτήν που υιοθετεί πιό εκλεπτυσμένους τρόπους για απόσπαση ακόμα μεγαλύτερης υπεραξίας; Με έναν τέτοιο χαρακτηρισμό, το έλλειμμα θα το έχουν τα Διευθυντήρια βέβαια. Κανένα πρόβλημα. Καλύτερα αυτοί, παρά εμείς, έτσι δεν είναι;
Για κάποιον τρίτο, που ενδεχομένως θα θεωρήσει επιπόλαια, ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά μιά ανούσια συζήτηση περί λέξεων, μιά μικρή διδακτική ιστορία:
Κάποτε, ένας επίδοξος νεαρός ποιητής επισκέφθηκε τον Μαλλαρμέ για να του δείξει μερικά ποιήματά του και να πάρει την γνώμη του. Ο Μαλλαρμέ τα απέρριψε. Αγανακτισμένος ο νεαρός του είπε:
-Μα Μαιτρ, δεν σας αρέσουν τα ποιήματά μου; Αφού είναι γεμάτα ιδέες!
Για να εισπράξει την εξής απάντηση:
-Αγαπητέ μου, τα ποιήματα δεν γράφονται με ιδέες, γράφονται με λέξεις!...
Ποιό είναι το δίδαγμα; Δεν γράφονται μόνο τα ποιήματα με λέξεις. Και οι ιδέες, με λέξεις γράφονται!...
Χαιρετώ.
Το ΟΠΑ δεν έβαλες μέσα σ'αυτά που παρουσίασες όπου το ΜΒΑ έχει περί τα 13 χιλιάρικα. Βέβαια το ALBA δεν το ξεπερνά κανείς με κόστος που ανέρχεται στα 18 χιλ. Η πλάκα είναι ότι σε συζήτηση με κόσμο εκτός Ελλάδας το τελευταίο είναι παντελώς άγνωστο ενώ το ΟΠΑ ή το ΠαΠει κάτι γίνεται.΄
Υπάρχει και η λύση του part time όπου τη χρηματοδότηση αναλαμβάνει είτε η εταιρία του καθενός από εμάς είτε ο ΟΑΕΔ μέσω της επιδότησης του ΛΑΕΚ. Ψάξτε το και έτσι.
Καλωςόρισες @Kitsos Mitsos
Η πλακα ειναι οτι οταν προκειται για MBA τα πιο υψηλα διδακτρα σε πανευρωπαικό επίπεδο ειναι σε κατι σχολες που δεν τις εχουμε ξανακούσει διοτι δεν συνδεονται με πανεπιστημια. Το ALBA χρεωνει φτηνα, αν σκεφτεις τις διασυνδεσεις του στην ελληνικη αγορά. Δεν το βρηκα παντως σε κανενα καταλογο εκτος ελλαδας.
Πληρωνεις πιο πολύ τα κονέ και οχι το τι θα μαθεις, σ' αυτά.
Πολύ ωραίο θέμα.
Είμαι προπρυχιακός φοιτητής σε πολυτεχνείο και ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είδους πτυχίο παίρνω.Και αυτό πιστέυω οτι γίνεται γιατι σε άλλες χώρες το πτύχιο 5 χρόνων μετράει σαν master και σε άλλες σαν απλό πτυχίο.Πχ σε πανεπιστήμια του γερμανικού μοτιβου που ρώτησα μου είπαν οτι πας σχεδόν άμεσα για Phd(το πολύ πολύ ένας "δοκιμαστικός χρόνος), ένω σε άλλες χώρες σε δέχονται για μεταπτυχιακά και μετά Phd.Στα πανεπιστήμια της γερμανίας μαλιστα σε πληρώνουν και απο πάνω.Για μένα εκτός απο το πολύ άσχημο εμπόριο πτυχίων που γίνεται, είναι πολύ σημαντικό και το βάθος των σπουδών.Έχουμε φτάσει σε σημείο να παίρνουμε μεταπτυχιακά χωρίς νόημα απλά για να βρούμε δουλειά,οπου και αυτό για τα ελληνικά δεδομένα δεν ισχύει(στο εξωτερικό τουλάχιστον υπάρχουν διασυνδέσεις με εταιρίες,καλώς ή κακώς).Είμαι υπέρ των των μεταπτυχιακών αλλα με περιεχόμενο...αλλιώς σε λίγα χρόνια οτι ήταν ο απόφοιτος λυκείου το 60 θα είναι αυτος με 2 Phd και μόνος κερδισμένος το εμπόριο πτυχίων.
P.s. Προφανώς και δεν υποστιρίζω οτι δεν υπάρχουν αξιόλογα μεταπτυχιακά και πανεπιστήμια που κανουν δουλειά
καλημέρα @ChrisO,
η διεθνης ταση, ή καλύτερα η επιθυμια, ειναι να ελαττωνουν τα χρονια των σπουδων στα πανεπιστημια γιατι η αγορα δεν χρειαζεται πολλα πολλα. Μεχρι και αποψεις ακουστηκαν τα προπτυχιακα της αγγλιας να γινουν εως και 2 χρονια απο τα τρια που ειναι σημερα (τα λιγοτερα στην Ευρωπη).
Αν θελεις να συνεχισεις μετα για διδακτορικο στο εξωτερικο, στις χωρες που προανεφερες, θα πρεπει να το διαπραγματευτεις με καθε πανεπιστημιο χωριστα, αν δηλ. θα ξεκινησεις αμεσως, ή αν θα κανεις ενα χρονο πριν μαστερ. Φανταζομαι οτι θα παιξουν ρολο οι βαθμοι σου και η ποιοτητα της διπλωματικης σου.
Κατα τα αλλα, το να κανει καποιος μεταπτυχιακο όπως-όπως, μπας και βρει δουλεια, καλυτερα να μην το κανει. Σε σας, πιο πολυ νομιζω οτι μετραει η εμπειρια, παρα τα πολλα πτυχια σαβουρα.
Δημοσίευση σχολίου