Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Η αναδιάρθρωση του χρέους: παγίδα για τις υπερχρεωμένες χώρες (Δ. Καζάκης)



Γιατί λέτε ψέματα κύριοι της κυβέρνησης;
10/5/2010
Δημήτρης Καζάκης


Η προηγούμενη Πέμπτη, 6 Μαΐου, που ψηφίστηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η παράδοση της χώρας στο μηχανισμό κατοχής της ΕΕ και του ΔΝΤ, θα καταγραφεί στην ιστορία με τα μελανότερα χρώματα. Όπως έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, που γνωρίζει τι σημαίνει αυτή η παράδοση. Ενώ όλοι εκείνοι που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν τη βρώμικη δουλειά ελπίζοντας είτε σε κάποια θέση στο νέο καθεστώς κατοχής, είτε σε κάποιο κομμάτι από τη λεία, δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι οδηγώντας την χώρα στην καταστροφή έχουν ήδη καταστρέψει του εαυτούς τους. Η ιστορία δεν ανέχεται αυτουργούς ή μάρτυρες βρώμικων πράξεων. Κι αυτό θα το αντιληφθούν όλοι τους πολύ γρήγορα.


Τι ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα;
«Δεν άκουσα και δεν έχει ακούσει κανένας εναλλακτική λύση. Πολύ θα το θέλαμε. Πείτε, εξηγήστε τι θα συμβεί αν χρεοκοπήσει η χώρα, αν κηρύξει στάση πληρωμών. Τι θα γίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις, που όλοι κοπτόμαστε, κατά τα άλλα; Τι θα γίνει, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, με ένα κράτος που δεν μπορεί να δώσει τίποτα; Τι θα γίνει με τις καταθέσεις των κόπων του ελληνικού λαού σε μια οικονομία που θα καταρρεύσει;» (Βουλή, 6/4)


Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Παπακωνσταντίνου:
«Το πρόγραμμα το οποίο προτείνουμε σήμερα στους Έλληνες πολίτες, δεν είναι εύκολο, είναι δύσκολο και για πολλούς πολίτες είναι οδυνηρό. Μπορούσαμε να το είχαμε αποφύγει; Θα μπορούσαμε να είχαμε επιχειρήσει να συνεχίσουμε μόνοι μας, να κηρύξουμε μόνοι μας πτώχευση και στάση πληρωμών. Μάλιστα είναι μια επιλογή που προτείνεται από διάφορες μερίδες. Να πούμε «δεν έχω να πληρώσω» και να βάλουμε τη χώρα σε μια δεκαετία ύφεσης και απόλυτης εξαθλίωσης, ιδιαίτερα των πιο φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού. Η Κυβέρνηση επέλεξε να μη βιώσει η χώρα αυτήν την εμπειρία.» (Βουλή, 6/4)


Δεν περιμένουμε από τον κ. Παπανδρέου να αναγνωρίσει εναλλακτικές λύσεις. Ποτέ κυβερνήτης αυτού του τόπου δεν αναγνώρισε ότι υπάρχει εναλλακτική πορεία από τον καταστροφικό μονόδρομο που έχει επιλέξει. Άλλωστε ο κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει σ’ όλη την πολιτική του θητεία ότι αδυνατεί να αντιληφθεί οτιδήποτε υπερβαίνει τις εκάστοτε εντολές έξωθεν και άνωθεν. Ούτε βέβαια θα περιμέναμε τίποτε καλύτερο από έναν υπουργό οικονομικών, ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί κυρίαρχο κράτος και δεν είναι πλέον υπάλληλος της ΕΕ και του ΔΝΤ. Είναι δύσκολο να βρει κανείς στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου πιο ανεύθυνο και ευφάνταστο υπουργό οικονομικών από τον σημερινό, που μόνο με τις δηλώσεις του, περί «τιτανικού», περί επενδυτών που «θα χάσουν το πουκάμισό τους» αν επενδύσουν κατά της Ελλάδας και άλλα τέτοια φαιδρά έφεραν – σκοπίμως ή μη θα το δείξει η ιστορία – τις αγορές σε παροξυσμό εκθέτοντας τη χώρα στις πιο άγριες κερδοσκοπικές πιέσεις.

Όλο αυτό το διάστημα, κάθε κίνηση της κυβέρνησης για την «αποκατάσταση της αξιοπιστίας μας στις αγορές» στοίχησε πανάκριβα στη χώρα και το λαό της. Ποιος θα λογοδοτήσει για τα 13 δις ευρώ που έχει στοιχίσει η πολιτική της κυβέρνησης μέχρι σήμερα μόνο από τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού; Ο Μπάμπης; Ποιος θα κληθεί να τα πληρώσει; Φυσικά, όπως πάντα, το γνωστό υποζύγιο, ο Έλληνας εργαζόμενος, ο Έλληνας μικρομεσαίος, ο Έλληνας συνταξιούχος.

Μόνο που αυτή τη φορά οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, δεν καλούνται απλά να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχτούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την ΕΕ και το ΔΝΤ για να κερδίσουν οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες, οι διεθνείς τοκογλύφοι και κερδοσκόποι που κατέχουν τα ελληνικά ομόλογα. Δεν φτάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμιση φορά το τρέχον δημόσιο χρέος, με το καθεστώς κατοχής που εισήγαγε η κυβέρνηση προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξολοκλήρου άλλη μια φορά! Και παρόλα αυτά το δημόσιο χρέος προβλέπεται να αυξηθεί μέσα στην τριετία περίπου κατά 100 δις ευρώ. Αυτό είναι που υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.

Όταν ο πρωθυπουργός δήλωσε στο υπουργικό συμβούλιο της 3ης Μαΐου ότι «η αποφυγή της χρεοκοπίας είναι η εθνική κόκκινη γραμμή», δεν σκεφτόταν το εθνικό συμφέρον της χώρας, αλλά το συμφέρον των τραπεζών, των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Σκεφτόταν επίσης και «τη σταθερότητα του κοινού μας νομίσματος, τη σταθερότητα της Ευρώπης», όπως δήλωσε ο ίδιος μετά την άτυπη σύνοδο στις 7 Μαΐου. Όποιος έχει παρακολουθήσει τα σημειώματά μας γνωρίζει πια πολύ καλά, βήμα το βήμα, τον δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει, αφενός, τους διεθνείς κερδοσκόπους και, αφετέρου, τη «διάσωση του ευρώ».

Όταν λοιπόν ο πρωθυπουργός και οι δικοί του εκφράζουν την αγωνία τους για «αποφυγή της χρεωκοπίας», δεν εννοούν την δεδομένη πτώχευση της χώρας, αλλά τη διασφάλιση με κάθε μέσο και τρόπο των τεράστιων υπερκερδών που προσδοκούν να απομυζήσουν από τη χώρα οι αγορές. Έστω κι αν χρειαστεί να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα, να καταστραφεί και να πολτοποιηθεί από τον «μηχανισμό στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ. Έτσι πιστεύουν οι ευρωκρατούντες ότι θα συγκρατήσουν το ευρώ, που μέρα με τη μέρα η επιβίωσή του γίνεται όλο και πιο προβληματική και αμφίβολη.

Το βασικό δηλαδή για όλους αυτούς είναι να επιβιώσει, κακήν κακώς, το ευρώ. Όσο για το αν θα επιβιώσει η Ελλάδα, όπως και η Πορτογαλία, η Ισπανία, κοκ, τους ενδιαφέρει μόνο στον βαθμό που θίγεται η κερδοφορία των μεγάλων τραπεζών και των αγορών. Αυτό έρχεται να εξασφαλίσει ο «μηχανισμός στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ. Πώς δηλαδή μέσα από την επίσημη πτώχευση της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών της ευρωζώνης σε παρόμοια κατάσταση, θα επιβιώσουν οι μεγάλες τράπεζες, οι αγορές των «ανοιχτών συνόρων» και το ευρώ.

Και μιλάμε για δεδομένη πτώχευση της χώρας, όχι μόνο γιατί οι αγορές την θεωρούν ως τέτοια και ποντάρουν σ’ αυτήν, αλλά κυρίως γιατί ο ίδιος ο χαρακτήρας του προγράμματος «στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ το εξασφαλίζει. Κι αυτό γιατί τα 110 δις ευρώ που υπόσχεται – στο βαθμό που θα δοθούν – όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της πλήρους αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους, αλλά το επιδεινώνουν. Πρόκειται στην ουσία για πρόσθετο δανεισμό της χώρας με όρους και προϋποθέσεις επαχθείς. Γι’ αυτό τον λόγο και ο κ. Παπακωνσταντίνου έφερε την τροπολογία στη Βουλή, που του δίνει εν λευκώ εξουσιοδότηση να κλείνει συμβάσεις με την «τρόικα» δίχως να είναι υποχρεωμένος να τις φέρνει στο κοινοβούλιο και να αποκαλύπτει έτσι το περιεχόμενό τους.


Όμως αυτό που σίγουρα εξασφαλίζει την επίσημη πτώχευση της χώρας είναι οι ίδιοι οι όροι του προγράμματος, που αντί να ανασυντάσσουν με κάποιο τρόπο τα οικονομικά της χώρας, την καταδικάζουν στη χειρότερη ύφεση της μεταπολεμικής ιστορίας της. Ο Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του Κέντρου Μελετών για Ευρωπαϊκές Πολιτικές, ενός ινστιτούτου που χρηματοδοτείται από τις μεγαλύτερες τράπεζες της ΕΕ και την ίδια την Κομισιόν, εκτίμησε πρόσφατα ότι για κάθε 1% μείωση του ΑΕΠ της Ελλάδας σε κρατικές δαπάνες, η συνολική ζήτηση της χώρας πέφτει κατά 2,5% του ΑΕΠ. Αν λοιπόν η κυβέρνηση μειώσει πράγματι τις δαπάνες κατά 15% του ΑΕΠ, το αρχικό σοκ στη ζήτηση μπορεί να υπερβεί το 30% του ΑΕΠ. Ανάλογες εκτιμήσεις κάνουν σχεδόν όλοι οι διεθνείς αναλυτές που βλέπουν την πτώση του ΑΕΠ της χώρας για την τριετία ανάμεσα στο 25 και στο 37%. Αυτό σημαίνει εκτίναξη της επίσημης ανεργίας στο 30% και αντίστοιχη πτώση του καθαρού τζίρου της αγοράς με πάνω από τα 2/3 των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να κλείνουν. Τα δεδομένα αυτά θα σημάνουν αναπόφεχτα δημοσιονομική κατάρρευση και μια μακροχρόνια ύφεση, που πολλοί εκτιμούν ότι ίσως να μην είναι αντιστρέψιμη.

Αυτό έκανε τον Σάϊμον Τζόνσον, οικονομικό σύμβουλο του ΔΝΤ και του προέδρου των ΗΠΑ να γράψει στις 7 του μηνός ότι

«η Ελλάδα πρέπει να καταλήξει σε μια αναδιάρθρωση του χρέους. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ το κάνει ολοφάνερο – πώς είναι δυνατό η Ελλάδα να πραγματοποιήσει ένα σύνολο από 19% του ΑΕΠ σε περικοπές, μόνο και μόνο για να καταλήξει με 149% του ΑΕΠ σε χρέος και έναν λογαριασμό στο διηνεκές για να πληρώνει στους Γερμανούς, Γάλλους και άλλους ξένους ομολογιούχους περίπου το 10% του ετήσιου εισοδήματος μόνο και μόνο για να καλύπτει τους τόκους;»

Το συμπέρασμα είναι απλό και το εξέφρασε καθαρά η Στέφανι Φλάντερς του BBC στις 6 του μηνός:
«Στην πράξη, βλέποντας το οικονομικό πρόγραμμα με το οποίο συμφώνησε η Ελληνική κυβέρνηση, πολλοί βετεράνοι παλιότερων κρίσεων χρέους θα έλεγαν ότι μια αναδιάρθρωση του χρέους είναι μόνο ζήτημα χρόνου.»


Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε εκατοντάδες ανάλογες εκτιμήσεις από κάθε είδους αναλυτή της διεθνούς αγοράς, των τραπεζών και των θεσμικών επενδυτών, που καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: η αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας είναι ζήτημα χρόνου! Γι’ αυτό και η αγορά φέρεται αδυσώπητα απέναντι στην Ελλάδα ώστε οι κερδοσκόποι ομολογιούχοι να ισχυροποιήσουν τη θέση τους σε αναμονή μιας αναδιαπραγμάτευσης, που πάντα προηγείται της αναδιάρθρωσης του χρέους.


Τι είναι όμως αναδιάρθρωση του χρέους;
Αναδιάρθρωση του χρέους γίνεται όταν μια χώρα δηλώνει επίσημα ότι αδυνατεί να πληρώσει του δανειστές της και προχωρά σε πτώχευση. Προηγείται ένας κύκλος διαπραγματεύσεων με τους δανειστές ομολογιούχους. Συνήθως οι διαπραγματεύσεις αυτές ξεκινούν πριν καν η χώρα δηλώσει επίσημα πτώχευση και προχωρήσει σε στάση πληρωμών. Όπως ακριβώς κάνει σήμερα και η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία εδώ και ένα μήνα έχει προσλάβει ξένους διαμεσολαβητές, όπως την εταιρεία Lazard, που ειδικεύονται στην αναδιαπραγμάτευση και αναδιάρθρωση του χρέους.


Τι αφορούν αυτές οι διαπραγματεύσεις;
Πρώτα και κύρια την αντικατάσταση των ομολόγων που έχουν ήδη στα χέρια τους οι δανειστές του ελληνικού κράτους με νέα μακρύτερης διάρκειας και διαφορετικής αξίας. Με τον τρόπο αυτό το κράτος δεν απαλλάσσεται από το χρέος του, απλά προσπαθεί να το μεταθέσει για αργότερα, γιατί στην παρούσα φάση αδυνατεί να πληρώσει. Φυσικά αυτό δεν γίνεται με το αζημίωτο. Οι ομολογιούχοι για να συμφωνήσουν να ανταλλάξουν τις αξίες που κρατούν με τις νέες αξίες που προσφέρει το κράτος, ζητούν μεγάλες αποζημιώσεις και πολλά ανταλλάγματα. Έτσι μια τέτοια διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του χρέους καταλήγει όχι απλά να μεταθέτει το πρόβλημα του χρέους, αλλά αυξάνει σημαντικά και το κόστος της εξυπηρέτησής του.


Ορισμένες φορές, κυρίως μετά από παρέμβαση του ΔΝΤ, εκτιμάται ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που το κράτος αδυνατεί να το πληρώσει ακόμη κι αν το μετατεθεί στο αόριστο μέλλον. Τότε, μετά πάντα από συμφωνία με τους ομολογιούχους, το κράτος εκδίδει νέα ομόλογα με μειωμένη αξία έναντι των παλιών. Έτσι η Αργεντινή εξέδωσε νέα ομόλογα το 2003 προς αντικατάσταση των παλαιών, στο 30% της αξίας που είχαν τα παλιά. Με αυτόν τον τρόπο διαγράφεται ένα μέρος των χρεών της χώρας και συνεχίζει να αποπληρώνει το υπόλοιπο.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ευνοείται η χώρα.
Κι αυτό γιατί εξαρτάται από το σε ποια χέρια βρίσκονται τα νέα ομόλογα, τι αποζημιώσεις και ανταλλάγματα ζητούν οι κάτοχοι ομολόγων. Στην περίπτωση της Αργεντινής για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια σημαντική διαγραφή χρεών της τάξης του 70%, το υπόλοιπο 30% βρέθηκε στα χέρια των πιο αδίστακτων επενδυτικών κεφαλαίων που ονομάζονται γύπες. Αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια συνέχισαν όλα αυτά τα χρόνια να πιέζουν την Αργεντινή ζητώντας τεράστιες αποζημιώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί φέτος η Αργεντινή ξανά στο δανεισμό από τη διεθνή αγορά ομολόγων, με επιτόκια που ξεπερνούν το 15%, σε μια προσπάθεια να βρει τα χρήματα για να αποζημιώσει τους γύπες ομολογιούχους. Έτσι μια εντυπωσιακή μονομερής διαγραφή χρέους, η πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων, έκλεισε άδοξα με τη χώρα να ξαναπέφτει στα χέρια των διεθνών τοκογλύφων.


Με την τακτική της η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταφέρει να κερδίσουν τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες μια καλή θέση στην αγορά του ελληνικού χρέους. Κι έτσι να έχουν καθοριστικό λόγο στις διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους. Η χώρα ουσιαστικά βρίσκεται στο έλεός τους, χωρίς καμμιά δυνατότητα αντίδρασης, καθώς είναι υποταγμένη στο καθεστώς κατοχής της ΕΕ και του ΔΝΤ. Έτσι μια διαπραγμάτευση σήμερα με τους ξένους ομολογιούχους του ελληνικού χρέους σημαίνει οικιοθελή παράδοση της χώρας στους εκδοροσφαγείς της.


Όπως είμαστε σήμερα κάθε επιχείρηση διαπραγμάτευσης του χρέους θα οδηγήσει αναγκαστικά σε όλο και ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις, σε χειρότερους εκβιασμούς από τις αγορές και κυρίως από όλους εκείνους τους κερδοσκόπους που ξέρουν πώς να εκμεταλλεύονται μια χώρα υπό χρεωκοπία. Σ’ αυτήν την αναδιαπραγμάτευση του χρέους σέρνεται ήδη και η κυβέρνηση, αφού πρώτα τσακιστεί κάθε αντίσταση ή αντίρρηση μέσα από το ξεπούλημα της χώρας. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελεί αίτημα του λαού, ούτε λύση για το χρέος.

Στο κάτω-κάτω της γραφής ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που προτάσσει το συμφέρον της χώρας και του λαού, το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τι είναι εκείνο που θα αναγκάσει τους δανειστές να καθίσουν στο τραπέζι και να διαπραγματευτούν λύσεις επωφελείς για τη χώρα και το λαό της; Μήπως η καλή τους θέληση; Μάλλον αστείο ακούγεται. Μήπως θα τους εξαναγκάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ; Μα οι μεγαλύτεροι δανειστές του ελληνικού δημοσίου είναι οι τράπεζες της ευρωζώνης και των ΗΠΑ.


Τι όπλο διαθέτει ένα κράτος για να εκβιάσει ή να πιέσει τους δανειστές του, ιδίως όταν πρόκειται για διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους;
Μόνο ένα: την άρνηση της πληρωμής του χρέους. Το γεγονός αυτό το ξέρουν πολύ καλά πρώτα και κύρια οι εκπρόσωποι του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Γι’ αυτό και όταν στη δεκαετία του ’80 οι χώρες της Λατινικής Αμερικής είχαν βρεθεί σε μια παρόμοια κρίση χρέους και κινδύνευαν κυρίως οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς, να υποστούν μεγάλες ζημιές από μια ενδεχόμενη παύση πληρωμών, ο Κίσινγκερ τότε έτρεξε και ξεκαθάρισε τη στρατηγική που έπρεπε να ακολουθηθεί για να «διασωθεί η παγκόσμια οικονομία» του κεφαλαίου:

«Το πρώτο βήμα είναι να αλλάξουμε το πλαίσιο διαπραγμάτευσης, πρέπει να αφαιρεθεί από τους οφειλέτες – στο βαθμό που είναι δυνατό – το όπλο της παύσης των πληρωμών. Οι βιομηχανικές δημοκρατίες χρειάζεται επειγόντως να προσφέρουν κάποιο είδος κρατικής βοήθειας έκτακτης ανάγκης προς τα απειλούμενα πιστωτικά ιδρύματα. Αυτό θα μειώσει τόσο την αίσθηση πανικού, όσο και τη δυνατότητα των οφειλετών να εκβιάζουν.» (Newsweek, 24/1/1983)

Μετά από πολλές πιέσεις όλες οι υπερχρεωμένες χώρες της λατινικής Αμερικής ακολούθησαν τον δρόμο που ήθελε ο Κίσινγκερ. Αποδέχτηκαν δηλαδή τις διάφορες βοήθειες έκτακτης ανάγκης και προχώρησαν σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους αντί να αρνηθούν μονομερώς να το πληρώσουν όπως απαιτούσαν τα λαϊκά κινήματα σ’ αυτές τις χώρες. Το αποτέλεσμα ήταν οι χώρες αυτές μετά από σχεδόν δυο δεκαετίες άγριας λιτότητας, μαζικής εξαθλίωσης του πληθυσμού και καταστροφής βρέθηκαν με υπερδιπλάσια δημόσια χρέη από την εποχή της αναδιαπραγμάτευσης τη δεκαετία του ’80. Αυτό έχει κάνει όλους τους λαούς στη Λατινική Αμερική σήμερα να μην θέλουν ούτε να ακούσουν για διαπραγμάτευση του χρέους. Παραμένουν ασυμβίβαστοι στο βασικό τους αίτημα: εδώ και τώρα μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους, καμμιά κηδεμονία από το ΔΝΤ.

Σε άλλες χώρες κατάφεραν να το επιβάλουν όπως στη Βενεζουέλα το 2001, την Αργεντινή το 2003, τη Βολιβία το 2004, το Εκουαδόρ το 2008, κ.ο.κ, ενώ αλλού ο αγώνας ακόμη συνεχίζεται. Όπου το κατάφεραν οι χώρες κατόρθωσαν να πατήσουν στα πόδια τους, άρχισαν μια νέα πορεία, έστω κι αν δεν έχουν κατορθώσει να λύσουν ακόμη τα προβλήματά τους, έστω κι αν υπάρχουν κάπου-κάπου πισωγυρίσματα. Σε κάθε περίπτωση όμως γλύτωσαν την οικονομική και κοινωνική καταστροφή στην οποία είχαν καταδικαστεί.


Τι σημαίνει όμως άρνηση της πληρωμής του χρέους;
Η κυβέρνηση επίσημα επιχειρεί να το ταυτίσει με την πτώχευση της χώρας, που έτσι ή αλλιώς προετοιμάζει. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές.

Με απλά λόγια γλυτώνουμε τα 8 με 11 δις ευρώ που έχουμε να πληρώσουμε στις 19 Μαΐου και για τα οποία η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα σκληρά μέτρα που ζήτησε η «τρόικα». Γλυτώνουμε τα πάνω από 80 δις ευρώ που είμαστε αναγκασμένοι να καταβάλουμε κάθε χρόνο στους δανειστές μας και για τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε συνεχώς διογκώνοντας το δημόσιο χρέος.


Μα δεν θα έχουμε λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ψέματα. Το 97% όσων δανειστήκαμε την τελευταία δεκαετία πήγαν στην εξυπηρέτηση παλιότερων δανείων. Μόλις το 3% κάλυψε ελλείμματα του δημοσίου. Δεν δανειζόμαστε δηλαδή για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά για να πληρώνουμε παλιότερα δάνεια. Αυτή είναι η αλήθεια.

Μόνο με την πτώχευση και την παύση πληρωμών που ετοιμάζει η κυβέρνηση και οι πάτρωνές της δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις. Μόνο με την πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα καταντήσουμε σαν την Ιρλανδία που οι περιοριστικές πολιτικές που της επιβλήθηκαν την ανάγκασαν μετά την περικοπή του 13ου και 12ου μισθού να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους κάθε δεύτερο ή τρίτο μήνα. Μόνο με αυτή την πολιτική θα βρεθεί στην ανάγκη η κυβέρνηση να δεσμεύσει τις λαϊκές καταθέσεις στις τράπεζες, όπως έγινε στην Αργεντινή, προκειμένου να περισώσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας το οποίο βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν την χρεωκοπία.

Αντίθετα, γλυτώνοντας από τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές, ο οποίος το 2009 έφτασε στο 35% του ΑΕΠ, όχι μόνο μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά και με τους πόρους που θα περισώσουμε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια γενναία αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος πρώτα και κύρια των μισθωτών και συνταξιούχων. Κι αυτό όχι μόνο ή απλά για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, ή βελτίωσης του επιπέδου της ζωής τους, αλλά γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεκινήσει μια αληθινή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μα δεν θα μπορούμε να δανειστούμε για να καλύψουμε το έλλειμμα του κράτους.
Είναι αλήθεια ότι με την άρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της, δεν θα μπορέσει ξανά να βγει στη διεθνή αγορά ομολόγων για να δανειστεί. Αυτό όμως δεν είναι κακό, αλλά καλό. Αλλοίμονο αν η χώρα χρειάζεται να δανείζεται από τη διεθνή κερδοσκοπία, τότε το παιχνίδι το έχει χάσει από χέρι. Όπως είπαμε, αν φύγει η εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες της χώρας είναι ασήμαντες. Κάλλιστα μπορεί να τις καλύψει από το εσωτερικό με όπλο το δικό της εθνικό νόμισμα, όπως έκανε για δεκαετίες πριν μπει στο ευρώ χωρίς να κινδυνεύει από χρεωκοπία.


Τέλος το έλλειμμα του κράτους δεν αποτελεί ταμπού.
Αν το κράτος σπαταλά τα έσοδά του σε «ημετέρους», σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μεγαλοεργολάβους και γενικά στο «τάϊσμα» της κομματικής ολιγαρχίας, τότε τα ελλείμματά του είναι εκ φύσεως παρασιτικά και αποτελούν μεγάλο βραχνά για την οικονομία. Αντίθετα, αν το έλλειμμα του κράτους εντάσσεται σε ένα ευρύ δημοκρατικό σχέδιο επενδύσεων στην παραγωγή που εξασφαλίζει για τον εργαζόμενο πληθυσμό σταθερή απασχόληση με αξιοπρεπείς αμοιβές και στην οικονομία ως σύνολο νέο εισόδημα, τότε μπορεί να αποτελέσει έναν από τους στυλοβάτες της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.


Τι θα γίνει όμως με τους γύπες της αγοράς;
Μόνο με την μονομερή άρνηση της πληρωμής του χρέους, δηλαδή με την άρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της, μπορούν να αντιμετωπιστούν και οι γύπες. Επίσης η αποχώρηση από την ευρωζώνη δεν παρέχει μόνο τη δυνατότητα να επανέλθουμε στο εθνικό νόμισμα και έτσι να αποκτήσουμε τον έλεγχο της οικονομίας μας, αλλά στερούμε και από τους γύπες την δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα ευρωπαϊκά δικαστήρια σε βάρος μας. Γι’ αυτό και το να πτωχεύσει η χώρα εντός του ευρώ είναι ειδικά γι’ αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια η πιο πρόσφορη και ενδεδειγμένη λύση για την οποία πληρώνουν αδρά για να την προπαγανδίζουν πολλοί «αδέκαστοι» δημοσιολόγοι.

Όμως μια επαναφορά στο εθνικό νόμισμα δεν σημαίνει διαρκείς υποτιμήσεις και γενικά οικονομική καταστροφή;
Δεν είναι αλήθεια. Η Ελλάδα πριν μπει στο ευρώ υπέστη με τους χειρότερους δυνατούς όρους πάνω από 12 επίσημες υποτιμήσεις της δραχμής σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο. Καμιά απ’ αυτές δεν την οδήγησε στη χρεωκοπία. Η επαναφορά στο εθνικό νόμισμα δεν θα γίνει για να την διαθέσουμε βορά στους κερδοσκόπους της παγκόσμιας αγοράς συναλλάγματος, όπως έκαναν ανέκαθεν οι κυβερνήσεις αυτής της χώρας. Γίνεται για να λυτρωθούμε από τις διαρκείς πιέσεις της κερδοσκοπίας, για να ελέγξουμε την οικονομία μας, για να χρηματοδοτήσουμε την παραγωγική της ανάπτυξη, για να στηρίξουμε το λαϊκό εισόδημα, για να αναπροσανατολίσουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.


Το αν μια υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος είναι καταστροφική ή ενεργητική για την παραγωγή και τα εισοδήματα εξαρτάται από τις πολιτικές που το υποστηρίζουν. Αν συνοδεύεται με πολιτικές σκληρής λιτότητας, παραγωγικής αποεπένδυσης και διάλυσης του κοινωνικού κράτους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», τότε οδηγεί πράγματι στην καταστροφή. Αν γίνεται για να χρηματοδοτηθεί η παραγωγή και οι εξαγωγές της, αν συνοδεύεται με ισχυρές πολιτικές κοινωνικής προστασίας και στήριξης του λαϊκού εισοδήματος, τότε ακόμη και μια απρόσμενη μεγάλη υποτίμηση δεν θα επιφέρει σοβαρή ζημιά στην οικονομία και την κοινωνία.


Το τραπεζικό σύστημα όμως δεν θα καταρρεύσει;
Το σίγουρο είναι ότι ήδη οι τράπεζες είναι ήδη υπό κατάρρευση. Ο μόνος τρόπος για να διασωθούν, μαζί με τις λαϊκές αποταμιεύσεις και καταθέσεις, είναι η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών και η μεταστροφή τους από ιδρύματα σαράφικης εκμετάλλευσης της επιχείρησης και του νοικοκυριού, σε μοχλούς αναδιοργάνωσης και αναπτυξιακής στήριξης της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, του ατομικού παραγωγού και επιχειρηματία, καθώς και του νοικοκυριού. Μόνο με τις τράπεζες στα χέρια του κράτους μπορεί να ελεγχθεί και η ροή κεφαλαίου στο εξωτερικού που αποτελεί εδώ και χρόνια μια από τις πιο μεγάλες πληγές της ελληνικής οικονομίας.


Η μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους, όπως κι αν την δει κανείς είναι η μόνη λύση για να διασωθεί η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή. Είναι ο μόνος τρόπος για να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, για την ίδια τη χώρα. Η στάση απέναντι σε αυτό το ζήτημα κρίνει ποιος είναι με ποιον, ποιος πραγματικά παλεύει για τη διάσωση της χώρας και του λαού.


Σημ. Cynical: Παρεμπιπτόντως, σε συνέντεξή του στις 3 Μαίου στη ΝΕΤ, ο υφ. Σαχινίδης αποκάλυψε ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ. Ένα δείγμα παραθέτουμε παρακάτω, ενώ ολόκληρη η συνέντευξη, ΕΔΩ.


“Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, διαπίστωσε ότι η μόνη εναλλακτική επιλογή που είχε ήταν να προσφύγει στο ΔΝΤ. Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι κανόνες. Το ΔΝΤ μπορεί να σου δώσει μέχρι και το δεκαπλάσιο ή το εικοσαπλάσιο του ποσού που έχεις καταθέσει. Εμείς έχουμε καταθέσει 1 δισ. στο ΔΝΤ. Άρα, το ΔΝΤ, ως πρώτη επιλογή και μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου και μετά, μπορούσε να μας δώσει μέχρι και 10 ή 20 δισ.

Όμως αυτό δε θα έλυνε το πρόβλημά μας. Η χώρα μας έχει ανάγκη τα επόμενα τρία χρόνια να εξασφαλίσει 150 δισ. Είναι ένα τεράστιο ποσό. Είναι ένα πάρα-πάρα πολύ μεγάλο ποσό για να μπορέσεις να το αντλήσεις μέσα από τις αγορές κεφαλαίων”.


Υ.Γ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Δ. Καζάκη για το διευκρινιστικό άρθρο που μάς απέστειλε.


23 σχόλια:

athinovio είπε...

Εννοείς ότι πρέπει να συνεχίσει να είναι ελλάδα όπως ήταν ένα χρόνο πρίν?


Από την ανάλυσή σου, που είναι ακριβής και συμπίπτει με άλλες που έχω διαβάσει, δεν βγαίνει το ίδιο συμπέρασμα, ότι οι πιθανότητες μακροπρόθεσμης ανάκαμψης είναι λίγες και ότι η μόνη μας ελπίδα (εκτός από την έξωθεν στήριξη)είναι η ρύθμιση εσωτερικών θεμάτων όπως η παραγωγικότητα και το δημοσιονομικό συμμάζεμα?

Υπάρχει χώρα που να είναι απολύτως ελεύθερη και αυτόνομη?
Ποιοί είναι οι κερδοσκόποι και δεν τους βάζουμε στη φυλακή να μάθουνε?
Το σενάριο αυτό έχει πολλές τρύπες, κυνική, και το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη είναι αυτό που βλέπω μπροστά στα μάτια μου, και αυτό είναι ότι πράγματι οι εγχώριοι κλέφτες που λυμαίνονται τα πόστα έχουν φάει αμύθητα ποσά, ποσά που θα έπρεπε να είχαν επενδυθεί σε έργα και ανάπτυξη.

Καλά να πάθουμε,γιατί τόσο καιρό τα βλέπαμε να γίνονται αλλά λέγαμε άλλος να βγάλει το φίδι από την τρύπα και δεν συγκινηθήκαμε παρά μόνο για το παραδάκι το γλυκό, κι ας ξέραμε ότι για να πάρουμε εμείς σύνταξη στα 45 θα πρέπει να την πληρώσουν τα παιδιά μας.

cynical είπε...

Αθηνα
Κατ' αρχάς, η αναλυση ειναι του Δ. Καζακη. Δεν την εγραψα εγω.

Απ' οτι εχω κι εγω διαβασει για να μπορεσουμε να αποπληρωνουμε τους τοκους απο το νεο+παλιο χρεος θα πρεπει η αναπτυξη, δηλ η μεγεθυνση του ΑΕΠ να τρεχει με ρυθμους μεγαλυτερους του 5% απο αυριο κιολας. Πραγμα αδιανοητο γιατι μπαινουμε σε αυτο που πολυ καλα περιγραφει ο Βιλιαρδος.

Απ΄οτι εχω διαβασει αλλου, αλλα το γραφει κι εδω ο Καζακης τα δημοσια οικονομικα απορροφουν μονο ενα 3% των δανειων. Τα υπολοιπα 97% πηγαινουν στην εξυπηρετηση των παλαιοτερων δανειων. Αρα δεν ειναι το προβλημα αυτά καθ' αυτα.

Γιαυτο οι αναλυτες εγχωριοι και ξενοι ειναι βεβαιοι οτι το χρεος της ελλαδας δεν μπορει πλεον να εξυπηρετηθει.

Τα μετρα εχουν αλλους σκοπους και οχι φυσικα τη διασωση της χωρας, αλλα των τραπεζων. Για παραδειγμα, ποιος εγκεφαλος σκεφτηκε οτι η μειωση των μισθων των ΔΥ και των συνταξεων θα μειωσουν το εργασιακο κοστος και θα αυξησουν την ανταγωνιστικοτητα;

Η αναλυση του Καζακη δινει απαντησεις σε ολα τα ερωτηματα που προκυπτουν αν καποιος θελησει να υιοθετησει τη λυση της οριστικης παυσης πληρωμων, η οποια κατα τον συγγραφεα ειναι η μονη με τα περισσοτερα μεσο-μακροπροθεσμα αποτελεσματα.

Φυσικα και μια τετοια λυση θα εμπεριεχει και τον δημοσιονομικο εξορθολογισμο, αλλα προς το παρον το θεμα ειναι αλλο.

Ανώνυμος είπε...

Δεν κατάλαβα πως θα μηδενίσουμε το πρωτογενές έλλειμα το οποίο ανέρχεται στο 8%.

cynical είπε...

ανωνυμε,

οικονομολογος δεν ειμαι, αλλα θα πω δυο πραγματα που πιθανον να στεκουν.

1. απο φορους και ΦΠΑ που δεν εισπραττονται, απο καταργηση φοροαπαλλαγων

2. απο τυπωμα νεου χρηματος.

zalion είπε...

Η άποψή μoy δεν είναι πως δεν υπάρχει κρίση και τα πάντα είναι ομαλά. Το αντίθετο ακριβώς. Βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που υπερβαίνει κατά πολύ τα προβλήματα χρέους και ίσως αποδειχτεί βαθύτερη από αυτήν του ’29.
Πρεπει να αποδομηθει η προπαγανδα της δημοσιονομικης τρομοκρατιας γιατι αλλιως αν όντως «χρεοκοπείς» τότε «τι τα θέλεις τα άλλα;» Δηλαδη να περασει οτι ειμαστε χρεοκοπημενοι για πιο λογο να αγωνιστει ο λαος. Το ιδιο επιχειρημα χρησιμοποιει και η κυβερνηση.
Το πρόβλημα χρέους είναι εξίσου διεθνές και όχι ελληνική ιδιοτυπία. Έχουν αναφερθεί άπειρα στοιχεία αναφορικά με αυτό. Η οποιαδήποτε, λοιπόν, ελληνοποίησή του το μετατρέπει σε άλυτο. Η κυβέρνηση –μοιραζόμενη και με κύκλους της αριστεράς την ρητορική του «βουλιάζουμε»- είχε μια διαχείριση που λειτούργησε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Αφού «χρεοκοπούσαν» από μόνοι τους τους χρεοκόπησαν και οι «αγορές». Ενώ αν επιλέγονταν μια πολιτική αντίθετη του «βουλιάζουμε» και προσανατολισμένη στη διεθνή διάσταση ίσως δεν θα είχαμε μπει καν στην εικόνα. Οι «κερδοσκόποι» κερδοσκόπησαν όντας επισήμως προσκεκλημένοι από την κυβέρνηση.
Αποτέλεσμα: αφού θα χρεωκοπούσαμε ας αποδεχτούμε να μας ξεσκίσουν. Η πιο στυγνά ταξική κυβέρνηση εμφανίζεται ως υποχρεωμένη «από τα πράγματα» να κάνει όσα κάνει.

Η αριστερή εκδοχή της χρεοκοπίας υποτονίζει μέχρις εξαφανίσεως το «να πληρώσει το κεφάλαιο» στο όνομα του «να πληρώσουν οι κερδοσκόποι», ενώ αυτοί που πληρώνουμε είμαστε οι άλλοι. Και το κυριότερο –μην τονίζοντας ως πρώτο την ασύλληπτη φορολογική εκμετάλλευση που υφιστάμεθα μέσω του κράτους όχι μόνο από το μεγάλο κεφάλαιο, «ντόπιο και ξένο», αλλά από ένα σμάρι άθλιων στρωμάτων-στηριγμάτων- κάνει «εμπράκτως» πολιτική με όρους έθνους. Η απόλυτη συνταγή αποτυχίας, όταν το θέμα είναι η τάξη. Όταν το έλλειμμα είναι 30 δις. και η φοροδιαφυγή-φοροκλοπή-εισφοροδιαφυγή είναι μεγαλύτερη –και χωρίς να βάζεις την παραοικονομία- ποιοί κερδοσκόποι και ποιές αρκούδες.
Αν συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοια συζήτηση δεν έχουμε τύχη. Το θέμα είναι η οργάνωση των αγώνων και εκεί ή θα πάμε ως γροθιά ή δουλειά δε γίνεται.
Χρηστος

Alexandros είπε...

Γεια σου cynical

Διάβασα τι είπε ο Σαχινίδης. Διάβασα όμως και τι είχε πει ο Σημίτης τον Δεκέμβριο του 2008 στη Βουλή των Ελλήνων. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.

«Aποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής ότι η Eλλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ONE και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας που στηρίχτηκε στην E.E. σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του AEΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Aπλώς, τους κορόιδεψε. H Eλλάδα, πιστεύουν ότι, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Eπιτροπής»

Alexandros είπε...

Ο σύνδεσμος είναι αυτός:

http://www.medium.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3522:2010-05-12-07-53-35&catid=44:mme-a-&Itemid=65

Γράφει και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα που είπε ο Σημίτης (ζήτησε Διεθνή οικονομικό έλεγχο!!!) και ο Μάνος και άλλοι. Είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικό άρθρο και όσον αφορά τον ρόλο των ΜΜΕ.

calmirita είπε...

Syggnwmi den exw katalavei kati.An arnithoume na plirwsoume to xreos monomerws, sovara pisteuoume pws den uparxoun tropoi na mas piesoun???Ena karo provlimata ekswterikis politikis exoume.De tha riksoun tous Tourkous gia paradeigma sto terrain???

Κώστας.Κ είπε...

Γειά σου Cynical, μελέτησα το άρθρο του Δ. Καζάκη και ομολογώ ότι έχω μερικές βασικές 'απορίες'.
Με ποιά λογική ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση κάνει σήμερα διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση του χρέους όταν επανειλημμένα έχει κατηγορηματικά δηλώσει το αντίθετο ; Η ένταξη στον μηχανισμό διάσωσης την αποφυγή της άμεσης χρεοκοπίας και αναδιάρθρωσης δεν εξυπηρετεί ;
Από που και ως που η αναδιαπραγμάτευση του χρέους 'αυξάνει σημαντικά και το κόστος της εξυπηρέτησής του' ; Υπάρχει τέτοιο ιστορικό προηγούμενο ;
Εάν όπως λέει 'ορισμένες φορές, κυρίως μετά από παρέμβαση του ΔΝΤ, εκτιμάται ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που το κράτος αδυνατεί να το πληρώσει...και εκδίδει νέα ομόλογα μειωμένης αξίας έναντι των παλιών' (περίπτωση Αργεντινής) μήπως θα έπρεπε να αποζητάμε την βοήθεια του ΔΝΤ ;
Ποιά είναι τα αδίστακτα επενδυτικά κεφάλαια που αποκαλεί 'γύπες' και πως εκβίαζαν τόσα χρόνια την Αργεντινή λαμβάνοντας αποζημιώσεις (;) και υποχρεώνοντάς την σε νέο σήμερα δανεισμό ; Εάν η Ελλάδα βρίσκεται στο έλεος των 'γυπών' και σε 'καθεστώς κατοχής της ΕΕ και ΔΝΤ' πως μπορεί να ζητά αναδιάρθρωση χρέους έστω..σερνόμενη ; Τελικά η Ελλάδα θέλει την αναδιαπραγμάτευση ή οι γύπες ; Γνωρίζουμε ότι η ΕΕ μας έχει ξεκόψει κάθε ιδέα αναδιάρθρωσης προκειμένου να μας δανείσει με τον μηχανισμό ;
Πόσο αλήθεια κρύβει η πρόταση του ΔΚ "Μα δεν θα έχουμε λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ψέμματα. Το 97% όσων δανειστήκαμε τη τελευταία δεκαετία πήγαν στην εξυπηρέτηση παλιότερων δανείων. Μόλις το 3% κάλυψε ελλείμματα του δημοσίου" ; Ελέγχθηκε καθόλου αυτός ο ισχυρισμός ;
Η αποτελεσματικότητα μιας υποτίμησης εξαρτάται μόνον από τις συνοδευτικές πολιτικές ή και από τις παραγωγικές δομές της χώρας που την αποπειράται ; Γιατί ο ΔΚ δεν αποτιμά τις 12 υποτιμήσεις της δραχμής που αναφέρει ;
Τέλος, ποιοί είναι οι 'αδέκαστοι' δημοσιολόγοι που πληρώνονται αδρά για να προπαγανδίζουν πως είναι καλό η Ελλάδα να πτωχεύσει εντός του ευρώ ώστε να αποζημιωθούν οι γύπες από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια ; Αρχίζω να νιώθω αρκετά βλάκας γιατί έχω υποστηρίξει την άποψη αυτή...

cynical είπε...

Καλέ μου Κώστα Κ.

θα προσπαθησω να γινω Καζακης στη θεση του Καζακη, ξαναδιαβαζοντας τα 14 αρθρα του που εχουμε δημοσιευσει στο youpay. Oχι ομως τωρα γιατι ειναι αργα. Αυριο.

Αλλα, σκεψου το κι ετσι. Αν ο Λενιν καθοταν και εκανε ολες αυτες τις ερωτησεις, ποτέ του δεν θα επαιρνε τα χειμερινα ανακτορα. Το πολυ πολυ θα εκανε διδακτορικο ή υφηγεσία στο πανεπιστημιο της Γενευης!

Ανώνυμος είπε...

Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του! Ολοι έγιναν οικονομολόγοι, όπως πριν ήσαν κοινωνιολόγοι, τεχνοκριτικοί κλπ. κλπ. Μεγάλε Τσαρούχη πάντα επιβεβαιώνεσαι. "Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις". Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι στην Ελλάδα θα βρεις και συνομιλήτές....

cynical είπε...

Ανωνυμε σε ποιον αναφερεσαι;

cynical είπε...

calmirita,

ο,τι και να κανεις εχει ρισκο. Ξεκινας απο την πεποιθηση, σχεδον βεβαιοτητα οτι το χρεος δεν θα ειναι διαχειρισιμο σε λιγα χρονια. Πραγμα που σημαινει οτι θα δεχτεις πολλες ανοσιες πιεσεις για να το αποπληρωσεις.

Εξ αυτου λοιπον καθεσαι και διερευνας εναλλακτικες οδους. Η προκειμενη, αν και τολμηρη, φανταζει σε πολλους η πλεον συμφερουσα και αξιοπρεπης.

Οι Τουρκοι μπορουν να μας αγορασουν κοψοχρονια σε λιγα χρονια οταν δεν θα βρισκουμε ουτε σεντ στην αγορα. Θα ειμαστε με πολυ μεγαλυτερο χρεος και τη χωρα σε διαλυση.

Αλλα και πριν που δεν ημασταν στην ΟΝΕ γιατι οι Τουρκοι δεν μας επιτεθηκαν; Μη ξεχνας οτι ειμαστε και οι δυο στο ΝΑΤΟ, γεγονος που δεν εχει να κανει με την ΟΝΕ ή ΕΕ.

Μη φοβασαι τους Τουρκους. Στην ΕΕ θελουν να μπουνε.

Κώστας.Κ είπε...

Ο λόγος για τον οποίο παρέθεσα τόσα ερωτήματα Cynical είναι η αδυναμία να αναπτύξω στα πλαίσια ενός μικρού σχολίου έναν ολοκληρωμένο αντίλογο σε ένα σοβαρό άρθρο κάποιων σελίδων. Επίσης, γιατί κάπου πήρε το μάτι μου κάποιον να λέει πως το κείμενο του ΔΚ απαντά σε όλα τα ερωτηματικά. Με όσα ερωτώ δεν απευθύνομαι σε σένα προσωπικά και δεν υπάρχει κανένας λόγος να απαντήσεις για λογαριασμό του ΔΚ εκτός και εάν ασπάζεσαι τις απόψεις του.
Όσο για τον Λένιν, με τον οποίο φυσικά δεν νοούνται συγκρίσεις, νομίζω μάλλον τον αδικείς εάν αναλογισθείς το πλούσιο θεωρητικό και συγγραφικό έργο που ανέπτυξε απαντώντας σε πλήθος ερωτημάτων για τον καπιταλισμό, την κρίση, τη ταξική πάλη και την επανάσταση πριν πορευτεί προς τα χειμερινά ανάκτορα.
Αλήθεια, πιστεύεις πως η πρόταση του ΔΚ για την παύση πληρωμών και την επιστροφή στην δραχμή είναι σοσιαλιστική ;

Ανώνυμος είπε...

Βρε κοπελιά διάβασα τρεις αναρτήσεις σου στη σειρά και βλέπω πως όταν δεν έχεις απάντηση για ένα ερώτημα που σου θέτουν απαντάς στερεότυπα ΑΝ ΔΕΙΛΙΑΖΑΜΕ/ ΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΑΝ ΕΤΣΙ/ΑΝ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑΜΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ/ΑΝ/ΑΝ/ΑΝ...ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Είναι τεκμηριωμένες απαντήσεις αυτές όταν μάλιστα ανεβάζεις τόσο σημαντικά θέματα; Γιατί δεν τα αφήνεις για τους ενημερωμένους; Δεν παίζουμε με αυτά τα θέματα, δεν είναι για τον καθένα.
Φιλικά
Περαστικός

zalion είπε...

Καποια απαντηση στα επιχειρηματα που εγραψα δε βλεπω. Στο μονοδρομο του ΔΝΤ η απαντηση ειναι ο μονοδρομος της στασης πληρωμων? Με τι συσχετισμους θα γινει αυτο?
Χρηστος

cynical είπε...

Περαστικέ,

1. επειδη δεν ειμαι σχετικη, δεν θα επρεπε να ανεβαζω και αρθρα που νομιζω οτι ειναι σημαντικα; Απο τις 3 τελευταιες αναρτησεις που διαβασες οι δυο ειναι του Βιλιαρδου και Καζακη. Επι του συγκεκριμενου, τα σχολια μου εχουν τοση αξια οσο και των αλλονων.

2. τα σχολια ειναι ανοιχτα στον καθενα και σε σενα φυσικα, για να αναπτυξουν τις δικες τους αποψεις και να προβαλουν αντιρρησεις.

3. Προβαλεις αντιρρησεις σε αυτα που ΔΕΝ γραφω εγω, και δεν τις στρεφεις στα ιδια τα αρθρα, οπου ειναι και ολο το ζουμι. Δεν ενδιαφερει κανεναν τι λεω εγω, αλλα οι αρθρογραφοι. Σαν "ευκολία" μου μυριζει αυτό.

cynical είπε...

Κωστα Κ.

μην παιζουμε με τις λεξεις. Οταν λεω οτι απανταει σε ολα τα ερωτηματα, προφανως ειναι στα πλαισια μιας αναρτησης και ενος αρθρου το οποιο ειναι διαρθρωμενο υπο τυπον ερωταπαντησεων. Το θεμα δεν εξαντλειται εδω, αλλα διατυπωνει τα κυριοτερα ερωτηματα που ερχονται στο νου και φοβιζουν.

Προσωπικα δεν εχω καταληξει ποια λυση θα φερει τα περισσοτερα δεινα και πως. Και γιαυτο κηνυγαω ολα τα σχετικα αρθρα. Σε τοσο πολυπλοκα θεματα, φανταζομαι οτι οποιος λεει οτι εχει τη λυση στο τσεπακι του, απλως ψευδεται.

Ο Λενιν προφανως και ηταν μελετηρος, αλλα παρ' ολη την προετοιμασια, πολυ γρηγορα αλλαξε σχεδια και εφαρμοσε τη ΝΕΠ.

Τι θελω να πω, μπορουμε να ψιλοκοσκινιζουμε στα βλογς οσο θελουμε. Αυτο που θα δωσει ομως τη λυση ειναι η πραξη η ιδια.

Δεν μπορω να σταθμισω με definite τροπο τα καλα και τα κακα της επιστροφης στη δραχμη.

Αλλωστε ξερεις πως ειναι με την οικονομια. Χιλιαδες καθονται και κανουν προβλεψεις και γραφουν βιβλια επι βιβλιων. Καποιος τελικα απο τους χιλιαδες πεφτει μεσα και τον κανουν θεο. Απλα ήταν τυχερός.

Εσυ Κωστα εχεις καθαρο σχεδιο για το πως θα πρεπει να πορευτουμε στο μελλον με οσο το δυνατον λιγοτερες απωλειες για το λαο και μεγαλυτερες για το κεφαλαιο; Ξερεις οτι η οικονομια δεν ειναι ιδεολογικα ουδετερη. Μπροστα πηγαινει η ιδεολογια και απο πισω η οικονομια. Και η ερωτηση μου ειναι πραγματικη. Αν εχεις χρονο γραψε ενα κειμενο και θα το ανεβασω κι εδω, και στο youpay...

Κώστας.Κ είπε...

Εντάξει, Cynical, θα το προσπαθήσω παρά το ότι πιέζομαι χρονικά, το θέμα είναι τεράστιο και φυσικά, δεν υπόσχομαι καμία καθαρότητα, πολύ περισσότερο καθαρότητα 'σχεδίου'.
Αλίμονο, εάν θεωρούσα ότι τα είχα όλα λυμένα στο κεφάλι μου. Θα είχα ήδη γράψει προ πολλού πραγματείες.

zalion είπε...

Πριν αρκετες ωρες εστειλα καποιο σχολιο το οποιο δεν ετυχε δημοσιευσης.
Οποτε ξανακανω τα εξης ρητορικα ερωτηματα.
1)Με ποιους συσχετισμους θα γινουν οσα αναφερει ο Καζακης?
2)Μηπως υποτιμα μεχρις εξαφανισεως τις επιπτωσεις της πτωχευσης στο κοσμο της εργασιας?
3)Μηπως ολο αυτο που υποννοει ειναι κομμουνισμος αλλα ντρεπεται να το πει?
4) Μηπως η λυση δε μπορει να ειναι εθνικη αλλα ευρωπαικη?

cynical είπε...

zalion68

δημοσιευσα ενα σου σχολιο. Ζητω συγνωμη αν υπηρχε και ενα δευτερο που ακολουθουσε, και το οποιο δεν δημοσιευσα μονον εκ παραδρομής και οχι από προθεση.

Ο Δ. Καζακης εστειλε καποιες διευκρινιστικες απαντησεις τις οποιες εχω δημοσιευσει σε αυτονομη αναρτηση πριν απο λιγο.

cynical είπε...

zalion68

ναι τωρα το ειδα, και το δημοσιευσα.

cynical είπε...

Κωστα Κ.

μερικες δικες μου "απαντησεις"που σταχυολογησα απο προηγουμενα αρθρα, στις αποριες που εξεφρασες στο πρωτο σου σχολιο.

1. Η κυβερνηση αρνειται για ευνοητους λογους οτι θα κανει αναδιαπραγματευση, για να μην κλονιστει η εμπιστοσυνη των αγορων. Το οτι ηρθε σε επαφη με την εν λογω εταιρια το εχουν γραψει και αλλοι.

2. Η αναδιαπραγματευση δεν ωφελησε τελικα την Αργεντινη. Γιατι τα επιτοκια που της ζητησαν (και μεχρι σημερα) ειναι της ταξης του 15%. Επισης παρακατω αναφερεται σε χωρες της λατ. Αμερ που προχωρησαν σε αναδιαπραγμ. και σημερα βρισκονται με υπερδιπλασια χρεη. Αυτο μπορει καποιος να το επιβεβαιωσει ή να το απορριψει.

3. Η ενταξη στο μηχ. διασωσης εξυπηρετει την αμεση αποφηγη της χρεοκοπιας, αλλα αυξανει πολυ τον βραχυπροθεσμο κινδυνο. Εδω στηριζονται οσοι προτεινουν την παυση πληρωμων. Αργα η γρηγορα , θεωρουν, οτι θα βρεθουμε σε χειροτερη μοιρα χρεους. Το οποιο θα πρεπει να ξεπληρωνουμε με εθνικη περιουσια πλεον και γη.

4. Κωστα το ξερεις πολυ καλυτερα απο τον καθενα οτι οι απ' εξω πιστωτες ζητανε αναρδιαρθρωση τωρα, γιατι σε λιγο θα ειναι αργα για μας και φυσικα γιαυτους. Η πιεση ειναι απ' εξω. Το διαβαζω παντου απο FT μεχρι WSJ. (μεχρι πριν λιγες μερες).

5. Τα vulture funds και γω τωρα τα εμαθα αλλα ειναι υπαρκτα.

http://en.wikipedia.org/wiki/Vulture_fund

6. Σχετικα με το 3% που καλυπτει τα ελλειμματα, φαινεται απο τους ισολογισμους. Δες τους πινακες

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/03/blog-post_07.html#more

και

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/03/blog-post_25.html

Εκει φαινεται ποσα δινουμε καθε χρονο για την εξυπηρετηση του χρεους.


7. Σχετικα με την πτωχευση εντος ευρω, φανταζομαι οτι συμφερει τους πιστωτες για το λογο οτι η οικον πολιτικη θα χαραζεται απο την ΕΕ η οποια και θα φροντισει να τους εξασφαλισει πρωτους, και οχι απο ενα αποσχισθεν κρατος το οποιο μπορει να κανει ο,τι θελει χωρις να τους ρωταει.