Ένα από τα κύρια, για να μην πω το κυριότερο, επιχείρημα που το επικαλούνται όσοι επιχειρούν να στηλιτεύσουν και ν’ απαξιώσουν το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ότι «παρέχει πτυχία χωρίς αντίκρισμα», το οποίον μεθευρμηνευόμενο, παραπέμπει σε κοπρίτες, τόσο πανεπιστημιακούς δασκάλους, όσο και φοιτητές.
Ένα πτυχίο όμως για να μην έχει αντίκρισμα, θα πρέπει να συμβαίνουν δυο τινά: είτε το γνωσιακό περιεχόμενο των αποφοίτων είναι πολύ πενιχρό και αναντίστοιχο του τίτλου που φέρουν, οπότε και εκ των πραγμάτων καθίστανται μη-απορροφήσιμοι από την αγορά εργασίας, είτε, το μεν γνωσιακό περιεχόμενο είναι επαρκές, η δε αντίστοιχη αγορά εργασίας ανύπαρκτη.
Τι από τα δυο συμβαίνει; Πόσο πολύ η ανεργία των νέων που συνεχώς διογκώνεται οφείλεται στο χαμηλό επίπεδο δεξιοτήτων που το ελληνικό πανεπιστήμιο τους παρέχει; Το ερώτημα δεν είναι δύσκολο ν’ απαντηθεί, μιας και υπάρχουν αρκετές επί μέρους μελέτες για να μας απαλλάξουν από το δίλημμα.
Α.
Αν υποθέσουμε ότι οι προπτυχιακές σπουδές είναι όντως για τα σκουπίδια, και ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι νέοι πτυχιούχοι εκδιώκονται από την αγορά εργασίας, τότε πώς συμβαίνει και η ανεργία εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα του αριθμού των νέων που ακολουθούν μεταπτυχιακά προγράμματα; Ας δούμε ποια είναι η τάση.
Για παράδειγμα, ενώ το 2000 οι μεταπτυχιακοί φοιτητές στην Ελλάδα αποτελούσαν το 8,7% των προπτυχιακών, το 2006 ανήλθαν στο 22%, και σε απόλυτα νούμερα στους 74,300. Πιο πρόσφατη εικόνα έχουμε από το ρεπορτάζ του Χρ. Κάτσικα στα «ΝΕΑ»:
«…Τον αριθμό-ρεκόρ των 87.958 έχουν φτάσει οι νέοι και οι νέες που κάνουν μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές. Από αυτούς, 52.000 φοιτούν στα 459 προγράμματα σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων, 11.000 στα 26 προγράμματα του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και περίπου 25.000 σε πανεπιστήμια του εξωτερικού (οι περισσότεροι στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Παράλληλα, το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 υπολογίζεται ότι ο αριθμός των πτυχιούχων που κατέθεσαν αίτηση για τη διεκδίκηση μιας θέσης στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων ξεπέρασε τις 100.000, καθώς είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο για τις 25 ή 30 θέσεις ενός μεταπτυχιακού προγράμματος να κατατίθενται έως και δεκαπλάσιες αιτήσεις. Για παράδειγμα, μόνο στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών του ΕΑΠ κατατέθηκαν τον Δεκέμβριο 2009 περίπου 45.000 αιτήσεις και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών περίπου 10.000 αιτήσεις…»
Τι γίνεται λοιπόν με τους τόσους αποφοίτους μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών; Άχρηστα κι αυτά; Μάλλον δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι γνώσεις που αποκτώνται και η εκπαίδευση που παρέχεται, δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας.
Β.
Ας ρίξουμε επίσης μια ματιά και στην ανεργία των νέων πτυχιούχων. Πάλι από έρευνα του Χρ. Κάτσικα στα «ΝΕΑ».
«…Στο 9,8% ανήλθε το ποσοστό ανεργίας τον Οκτώβριο του 2009, από 7,4% που ήταν ένα χρόνο νωρίτερα και 9,1% που ήταν το Σεπτέμβριο του 2009, όπως ανακοινώθηκε σήμερα από την ΕΣΥΕ. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 123.935 άτομα σε σχέση με το Οκτώβριο του 2008 (αύξηση 33,8%) και κατά 34.336 άτομα σε σχέση με το Σεπτέμβριο του 2009 (αύξηση 7,5%). Εκεί που κάνει θραύση είναι στους νέους 15-24 ετών όπου έφτασε το 27,5% και στα άτομα 25-34 ετών (12,6%).
Όλα αυτά επισήμως. Γιατί ανεπισήμως τα πράγματα είναι χειρότερα και αναμένεται να γίνουν ακόμη πιο χειρότερα καθώς επίσης το 29,2% των νέων μεταξύ 15-24 ετών στην Ελλάδα εργάζεται σε θέση επισφαλούς εργασίας ή με συμβόλαιο προσωρινής απασχόλησης. Δεν έχει κανείς παρά να δει τι γίνεται με τους πτυχιούχους ακόμη και με αυτούς που θεωρούνται «ισχυρές ομάδες». Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, η γνωστή Εurostat, επισημαίνει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα ανάμεσα στις 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου τα ποσοστά ανεργίας δεν μειώνονται ανάλογα με την απόκτηση περισσότερων τυπικών προσόντων και, συνολικά, δεν διαφοροποιούνται σημαντικά…»
Κι αν νομίζετε ότι η ανεργία περιορίζεται σε τίποτε «παρακμιακές» σχολές των ανθρωπιστικών σπουδών, θα βρεθείτε γελασμένοι. Η ανεργία φωλιάζει τόσο στους γιατρούς, όσο και στους αποφοίτους σχολών νέων τεχνολογιών.
Επομένως, και με τη βούλα της Eurostat, όπως είδαμε στην προηγούμενη παράγραφο, αλλά και με τα στοιχεία που παραθέσαμε, η αυξανόμενη ανεργία των αποφοίτων όχι μόνο καμία σχέση δεν έχει με το μορφωτικό τους επίπεδο, αλλά τουναντίον είναι και αντιστρόφως ανάλογη αυτού. Πέρα όμως από τα νούμερα, αυτή είναι και η καθημερινή εμπειρία των περισσοτέρων.
Γ.
Ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο σκέλος του διλήμματος, δηλαδή, στο κατά πόσον η αγορά εργασίας, πλέον, αντιστοιχεί στο επίπεδο εκπαίδευσης των αποφοίτων. Και εδώ τα πράγματα είναι δραματικά. Και πάλι η κοινή εμπειρία, ως προς τον εκσυγχρονισμό και τις παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας τις τελευταίες δεκαετίες, δεν λαθεύει.
Παλιότερα είχαμε παρουσιάσει από ΕΔΩ, αποσπάσματα έκθεσης του ΙΟΒΕ σχετικά με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, όπου γινότανε σαφές, ότι η ανεργία των πτυχιούχων δεν είναι θέμα ανεπάρκειας του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά διάρθρωσης της παραγωγικής οικονομίας. Μάλιστα! Η έρευνα είχε στηριχτεί σε δείγμα 200 επιχειρήσεων παραδοσιακών και υψηλής τεχνολογίας, με συνολικό αριθμό εργαζομένων ίσο με 50,000.
Στη σ. 2,
«... Τα υπάρχοντα δεδομένα, [ωστόσο], συνηγορούν στη διαπίστωση ότι το πρόβλημα δεν οφείλεται τόσο στην αδυναμία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις, όσο στην καθυστέρηση και το χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης σημαντικού μέρους του παραγωγικού τομέα της οικονομίας, που οδηγεί σε μειωμένη ζήτηση για εργασία υψηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, σε αντίθεση με μια συνεχώς αυξανόμενη προσφορά ανθρώπινου δυναμικού υψηλών τυπικών προσόντων (υψηλών βαθμίδων εκπαίδευσης) ...»
Λίγο παρακάτω:
«... το σημαντικότερο μέρος της ζήτησης εργατικού δυναμικού καταλαμβάνουν επαγγέλματα χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου. Ειδικότερα, σε πολλούς νομούς και περιφέρειες της χώρας η ζήτηση ατόμων με ειδικότητες για τις οποίες κατά κανόνα επαρκεί η υποχρεωτική εκπαίδευση, ξεπερνά το 80% της συνολικής ζήτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι κυριότεροι λόγοι της ανεργίας των νέων πτυχιούχων δεν πρέπει να αναζητηθούν καταρχήν στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά μάλλον στις συνθήκες της οικονομίας...»
Όπου δε, παρατηρείται έλλειμμα ικανοτήτων-δεξιοτήτων ανάμεσα στους αποφοίτους, αυτό
«... δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και σε άλλης μορφής ανεπάρκειες που προσδιορίζουν την απασχολησιμότητα ...»
Δεν θα συνεχίσω άλλο, διότι νομίζω ότι και δια στόματος IOBE έχουν γίνει εντελώς κατανοητοί οι παράγοντες που παρκάρουν τους αποφοίτους στις καφετέριες.
Δ.
Γιατί λοιπόν το Υπ. Παιδείας εμμένει στην απαξίωση των πανεπιστημίων και του έργου που επιτελούν, εφ’ όσον κάθε άλλο παρά έλλειμμα γνώσεων και δεξιοτήτων παρατηρείται ανάμεσα στους αποφοίτους; Γιατί συνεχίζουν ακόμα και έγκριτοι δημοσιογράφοι να διογκώνουν μεμονωμένες περιπτώσεις κατάχρησης θέσης και κακοδιοίκησης και ό,τι άλλο επιλήψιμο υπάρχει να τους προσάψουμε, γεγονός που συμβαίνει και στα καλύτερα τα σπίτια που λένε, ενώ συγχρόνως αγνοούν τους χιλιάδες άλλους των 40 ΑΕΙ και ΤΕΙ που κάνουν τη δουλειά τους όσο καλά μπορούν; Προφανώς σε ένα επαγγελματικό χώρο, θα υπάρχουν και κακοί, και καλοί και άχρηστοι και άριστοι, όπως συμβαίνει παντού. Δεν είναι όλοι ιδίων ικανοτήτων και διαθέσεων και προφανώς δεν περιμένουμε στα πανεπιστήμια να προσλαμβάνονται και να διδάσκουν μόνο κάτοχοι βραβείων Νόμπελ.
Αν το Υπ. Παιδείας θεωρεί ότι τα πανεπιστήμια δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους, που για το υπουργείο είναι η στελέχωση της αγοράς, τότε όλα τα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι είναι και βαθιά νυχτωμένοι και ότι κοιτάνε σε λάθος μεριά.
Πού κατά τη γνώμη του Υπουργείου χωλαίνουν τα πανεπιστήμια; Για να το απαλλάξω από τον κόπο θα δώσω ένα hint: σ' ολόκληρο το δυτικό κόσμο υπάρχει αυτή τη στιγμή μια παραζάλη και μια αναστάτωση για αλλαγή του εκπαιδευτικού τους συστήματος, αλλού στις κάτω βαθμίδες, αλλού στις πάνω, κι αλλού, σ' όλες μαζί. Ο λόγος είναι ότι το σχολείο δεν ανταποκρίνεται στου καιρούς! Φυσικά και δεν ανταποκρίνεται. Πρώτα γιατί δεν είναι αυτοί "καιροί" για να εκτιμήσουν το Σχολείο. Και δεύτερο, γιατί ό,τι και να κάνουν στο Σχολείο δεν είναι εκεί το πρόβλημα, αλλά στην οικονομία και την παραγωγή. Παντού!
Σε επόμενη ανάρτηση θα εξετάσουμε γιατί δεν υπάρχει ΑΙΤΙΑΚΗ σχέση ανάμεσα στην Ανάπτυξη της οικονομίας μιας χώρας και στην Εκπαίδευση.
Αναρτήσεις
29 σχόλια:
Ενδιαφέρον πολύ το θέμα που θέτεις. Θέλω να επισημάνω κανα δυο πράγματα.
Η ανεργία των πτυχιούχων είναι πολύ μεγάλη πριν τα 30. Αυτό οφείλεται σε ιδιαίτερους παράγοντες τόσο της αγοράς όσο και της εγχώριας νοοτροπίας.
α) οι νεότεροι για χρόνια προτιμούν (προ κρίσης τουλάχιστον) την ανεργία ή την τυχαία εργασία μέχρι να βρουν δουλειά σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους. Την ίδια στιγμή δηλώνουν άνεργοι (σ.σ. παλαιότερα δεν εγγράφονταν τόσοι στον ΟΑΕΔ, από νοοτροπία-αδιαφορία, καθώς δε μετρούσε σε κανένα διαγωνισμό του δημοσίου η ανεργία).
β) οι εταιρείες προτιμούν νέους άνω των 30 παρά μικρότερους (για λόγους ανόητους και μη τεκμηριωμένους επιστημονικά τους θεωρούν ανώριμους ή άπειρους)
γ)είμαστε μια κοινωνία που εγκαταλείπει/περιθωριοποιεί τη νεολαία.
Από την άλλη, πρέπει να σημειώσουμε την εγγενή αδυναμία της αγοράς να απορροφήσει πτυχιούχους νέους. Η ελληνική επιχειρηματικότητα είναι κυρίως μεσαίου επιπέδου και δεν έχει ανάγκη από πτυχιούχους. Σε τούτο προσθέτουμε ότι οι ιδιοκτήτες θεωρούν ότι είναι ιδιαίτερα έμπειροι και ικανοί μη αναγνωρίζοντας την επιστημονική γνώση (εκείνοι σπούδασαν στο πεζοδρόμιο και ξέρουν τα πάντα).
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δε φτάνω στο σημείο να συμφωνήσω με εκείνους που θέλουν να μειωθεί το επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Τόσος μορφωμένος πληθυσμός, σαφώς και είναι υπέρ της κοινωνίας.
Το πρόβλημα είναι ότι η σημερινή διάθρωση της Ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί δυστυχώς να απορροφήσει όλη αυτή την πληθώρα των πτυχιούχων.
Αυτή δε η πληθώρα έχει και σαν αποτέλεσμα μια μερίδα πτυχιούχων όταν δεν μπορεί να απορροφηθεί στην παραγωγή να προσπαθεί να ασχοληθεί στα Πανεπιστήμια.
Σε αυτά όμως σε μεγάλο βαθμό επικρατεί η σχέση του μπάρμπα από την Κορώνη με αποτέλεσμα να μην επιλέγονται πάντα οι καλύτεροι με αποτέλεσμα να μην διαθέτουμε πανεπιστήμια σε υψηλές θέσεις στην διεθνή κατάταξη και αντίστοιχο επίπεδο σπουδών συν τις γνωστές δυσλειτουργίες τους.
Συνφωνα με την τρέχουσα αντιληψη γιατι ελληνικα πανεπ. θεωρουνται "κακά";
1. γιατι δεν "συνδεονται" με την αγορα εργασιας (αυτο ταχατες δεν θελει να κανει η Διαμαντ.;
2. γιατι δεν καταλαμβανουν καλες θεσεις στους πινακες της Σαγκαης και των Τimes.
Ως προς το πρωτο , ειναι πασιφανες οτι πασχει η αγορα εργασιας και οχι το πανεπιστημιο. Εκτος κι αν για να εναρμονιστουμε με την αγορα εργασια εκπαιδευουν τα πανεπ. "ανειδικευτους", διοτι αυτους ζηταει επι το πλειστον η αγορα και πωλητες.
Ως προς το δευτερο, εδω δεν ειναι τυχαιο οτι τις πρωτες θεσεις καταλαμβανουν τα εγγλοσαξωνικα πανεπ. οι οποιες χωρες και διαμορφωνουν τα κριτηρια.
Πριν τα υιοθετησουμε ακριτα, ας δουμε πρωτα ποια ειναι αυτα.
Δεν τα εχω προχειρα, αλλα καλο θα ηταν να τα εψαχνα πιο επισταμενα. Το ειχα κανει παλιοτερα αλλα στο ποδι πανω...
μεσα στα κριτηρια ειναι ποσοι ξενοι τα προτιμουν, ποσοι βρισκουν δουλεια μετα, ποσες ερευνητικες εργασιες εχουν παραχθει κλπ.
Ως προς τα πρωτα δυο κριτηρια η Ελλαδα ειναι χαμενη απο χερι λογω γλωσσας και λογω οικονομιας. Το τριτο κριτηριο δεν σχετιζεται με την εκπαιδευση.
Ειναι κι αλλα, θα τα βρω καποια αλλη στιγμη.
Πολυπαραμετρικό το πρόβλημα.
καλησπέρα και καλή χρονιά στη Cyn και στους φίλους του blog. Και ο Δείμος δίκιο έχει και ο αθεόφοβος και η cyn.
Σίγουρα η ελληνική παραγωγή δεν μπορεί να τους απορροφήσει. Είναι πολύ πίσω από άποψη ποιότητας και ποσότητας. Δύσκολα θα βρούμε στη χώρα τις επιχειρήσεις μικρής αλλά εξειδικευμένης έρευνας και παραγωγής που υπάρχουν πχ στις USA. Αντιθέτως λείπουν από τη χώρα οι σωστά εκπαιδευμένοι τεχνίτες.
Αλλά και τα περισσότερα μεταπτυχιακά είναι μούφα, είναι παλιά προπτυχιακά μαθήματα που έγιναν .... για να μοιράζουν τίτλους οι σχολές. Αυτό δεν αλλάζει τον κοινό παρανομαστή ότι όλοι και όλα δεν είναι το ίδιο και ότι οι αλλαγές που επαγγέλλεται το υπουργείο δεν θα αλλάξουν τίποτα προς τα καλύτερο.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι όλα κακά, υπάρχουν νησίδες αριστείας, όπως υπάρχουν και διαλυμένες σχολές. Πάντοτε παίζει ρόλο και η διάθεση του φοιτητή να την ψάξει ατομικά.
Καλά αυτά που λέτε αλλά γιατί πρέπει εγώ που δεν σπούδασα να πληρώνω για τις δικές σας σπουδές;
καλε μου Ανωνυμε, γιατι, κι εγω θα πληρωσω τις εξετασεις που θα κανεις σε καποιο νοσοκομειο και το κρεβατι που θα π[ιασεις, και τη νοσοκομα που θα σε φροντισει.
Κι αν εχεις καλο dna παλι καλα, αλλα αν τυχει κι εχεις κακό;;
Γιατι κι εγω θα πληρωσω το αεροπλανο που θα σε παει γρηγορα στην καλη σου, ασχετο αν εγω δεν ανεβαινω στα αεροπλανα...
Αμα θελεις κιαλλα που εγω πληρωνω για σενα, ευχαριστως να σου τα απαρριθμησω!
Θα διαφωνήσω με τη θέση του leo ότι τα μεταπτυχιακά προγράμματα είναι μούφα. Μπορεί το γλείψιμο να αποδίδει ακόμα και κάποιες βαθμολογίες να είναι χαριστικές, αλλά ουσιαστικά δε ρίχνουν την ποιότητα τόσο πολύ. Είδα και τα έξω μεταπτυχιακά -και προσωπικά και μέσω φίλων από άλλες χώρες- και η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική. Απλά εδώ επιλέγουν περισσότερο το μεταπτυχιακό, όπως περισσότεροι επιδιώκουν και την είσοδο σε ένα ΑΕΙ.
Σαφώς, Ανώνυμε, και το επιχείρημά σου είναι έωλο και αίολο. Δεκάδες είναι περιπτώσεις για τις οποίες άλλοι πληρώνουν προκειμένου κάποιος να έχει κοινωνικές παροχές. Αλλά στο κάτω κάτω ο κυνικός οικοδεσπότης μας έχει αποδείξει παλαιότερα όπως και αξιόλογοι δημοσιογράφοι ότι τελικά δεν πληρώνεις εσύ τη μόρφωσή μου, αλλά εγώ και οι γονείς μου, και μάλιστα τόσο ακριβά σα να ήταν ιδιωτική.
Τα ελληνικά πτυχία χωρίς αντίκρισμα; Πώς αξιολογείτε το πτυχίο στα οικονομικά του πρωθυπουργού, που είναι από πανεπιστήμιο της Αμερικής; Στην επιχείρησή σας θα παίρνατε έναν οικονομολόγο από το ίδιο πανεπιστήμιο;
Δειμε,
η ανεργια των νεων και η αυξουσα ταση της, παρατηρειται και σε αλλες χωρες,της ευρωπης με διαφορετικες νοοτροπιες. Δεν ειναι μονο ελληνικο το φαινομενο.
Πιστευω οτι η ανεργια ειναι δομικη. Δεν υπαρχει παραγωγη, μονο υπηρεσιες. Δουλειες που δεν αντιστοιχουν στο ολο και μεγαλυτερο μορφωτικο επιπεδο των νεων.
Ο πρωθυπουργος δεν σπουδασε οικονομικα, αλλα κοινωνιολογια.
Δεν καταλαβαινω τι θελεις να πεις. Στο amherst oπου σπουδασε καθηγητης ηταν για δεκαετιες ο Richard Wolff. Και θεωρειται αριστερο πανεπιστημιο.
Οπως παντου υπαρχουν καλες και κακες σχολες, καλοι και κακοι φοιτητες. Και τα "καλα" πανεπιστημια δεν σημαινει οτι εκπαιδευουν και σωστα. Αποκτουν φημη για διαφορους λογους που δεν ειναι της παρουσης.
Λεο καλησπερα και καλη χρονια κι απ' εδώ!
σε πολλες σχολες για να εισαχθει καποιος φοιτητς πρεπει να εχει καλη βαθμολογια. Επισης πρεπει να παραδωσουν και διπλωματικη στο τελος και να περασουν κι εξετασεις.
Για οσα εχω υπ' οψιν μου δεν υπαρχει διαφορα απο τα ευρωπαικα μεταπτυχιακα.
Αυτο που λες οτι σπρωχνουν μαθηματα απο τα προπτυχιακα στα μεταπτυχιακα, αυτο ισχυει, οπως ισχυει οτι τα στηνουν επειδη υπαρχει ζητηση και επιμισθια. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν γινεται καλη δουλεια. (Πάλι σε οσα γνωριζω).
Υπαρχει ζητηση τιτλων, επειδη δεν υπαρχουν δουλειες στην αγορα. Γιαυτο ειμαι σχεδον σιγουρη. οχι οτι ζηταει η αγορα εξειδικευση. Απλως για να φουσκωσουν τα βιογραφικα.
Δεν ενδιαφερονται τοσο οι εργοδοτες για τις επιπλεον γνωσεις, ετσι κι αλλιως θα τους ειναι αχρηστες, αλλα για τα παραπλευρα qualifications που καποιος αποκταει εντρυφωντας και πειραματιζομενος σε ενα θεμα. Δειχνει επιμονη, αυτοπειθαρχια, χειρισμο δεδομενων κ.α.
Απο εμπειρια πανεπιστημιων της αλλοδαπης που κατεχουν στις παγκοσμιες λιστες θεσεις εκει γυρω στο 100, εχω αποκομισει πολυ κακες εντυπωσεις.
Γιαυτο ειμαι πεπεισμενη οτι οι λιστες αυτες ευνοουν τα αγγλοσαξωνικα πανεπιστημια χωρις να το αξιζουν.
Η γνώση απ όταν έγινε παραγωγική δύναμη έχει κατασταθεί εκ των ων ουκ ανευ όρος της παραγωγής.
Άρα η σύνδεση Πανεπιστημίου-παραγωγής είναι αναγκαίος όρος σήμερα για την παραγωγή μέσων παραγωγής κ κατανάλωσης, αλλά και την παραγωγή και την αναπαραγωγή της κοινωνίας. Ως εκ τούτου δεν μπορεί σήμερα κανείς αριστερός ή δεξιός να ζητά την "αποσύνδεση" και την αυθυπαρξία του Πανεπιστημίου. Δεν μπορεί κανείς να ζητά σήμερα τη γνώση για τη γνώση στα πρότυπα ενός Χουμπολντιανού Πανεπιστημίου. Διότι εύλογα θα ρωτήσει κανείς: και εγώ γιατί να πληρώνω για να σπουδάζετε εσείς! (και νομίζω ότι ακούστηκε) Αυτά ως αναφορά τις παραγωγικές δυνάμεις.
Οι παραγωγικές σχέσεις. Το πρόβλημα είναι ότι είναι αδύνατο να υπαγάγεις σήμερα πλήρως την επιστήμη στην παραγωγή η οποία κυριαρχείται από το κεφάλαιο.
Σύνδεση της παραγωγής με το Πανεπιστήμιο σήμερα θα σήμαινε παράδοση άνευ όρων της σημαντικότερης παραγωγικής δύναμης στο έλεος του κεφαλαίου (και σκοπός του κεφαλαίου είναι να αυγαταίνει και όχι να λύνει τα προβλήματα της κοινωνίας). Εμείς πρέπει να προσανατολιζόμαστε σε άλλου τύπου σύνδεση ή για να το πω καλύτερα σε σύνδεση υπό το καθεστώς άλλου τύπου παραγωγικών σχέσεων.
Χονδρικά και για να μην πολυλογώ νομίζω ότι χρειαζόμαστε ένα πυκνό δίκτυο Μικρο Μεσαίων Επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων που θα περιστρέφονται γύρω από ένα εθνικοποιημένο ιστό μεγάλων επιχειρήσεων ελεγχόμενων από τους εργαζόμενους τους σε ένα περιβάλλον γνώσης - υψηλών προσόντων - καινοτομίας όπου καθοριστικό ρόλο θα παίζει το πανεπιστήμιο και η ελεύθερη διάδοση της βασικής κ εφαρμοσμένης γνώσης. Σε αυτές τις συνθήκες η «υπερπληθώρα προσόντων κ πτυχίων» θα γινόταν προτέρημα.
Οι αριστεροί θα ήταν περισσότερο κερδισμένοι αν από την καταγγελία περνούσαν στη δοκιμή.
Λοιπον καταρχας ο λογος αποτυχιας δεν ειναι ουτε τα πτυχια ουτε το επιπεδο σπουδων. Αυτο ειναι ενα ευκολο επιχειρημα.
Η βαση και ουσια του ολου συστηματος ειναι η ιδια η λογικη του δημοσιου χαρακτηρα. Οσο το πανεπιστημιο εχει σοσιαλιστικο χαρακτηρα ειναι καταρδικασμενο να αποτυχει αργα η γρηγορα. Ειναι μαλιστα αποριας αξιον πως τα πανεπιστημια μας μετα απο 40 χρονια σκληρου σοσιαλισμου, απλυτων, δημοσιουπαλληλισμου, καταστροφων, κομματισμου κτλ δεν εχουν κλεισει. Ειναι αποριας αξιον πως και ακομα καταφερνουν καποια να βρισκονται στην 400η θεση παγκοσμιως ωντας σοβιετοποιημενα.
Δυστηχως η λυση εδω δεν ειναι ευκολη. Δεν μπορεις απο τη μια μερα στην αλλη να τα ιδιωτικοποιησεις. Σε μια χωρα που αγαπαει φονταμενταλιστικα τον κρατισμο και τον σοσιαλισμο, σε ενα ιδρυμα που κυριαρχειται απο αριστερους εως ακροαριστερους δεν μπορεις καν να μπεις ποσο μαλλον να αλλαξεις. Εχεις να πολεμησεις απλυτους, μπαχαλακηδες, αλλα και τους ιδιους τους εκπαιδευτικους. Πως αλλωστε ενας φοιτητης ή εργαζομενος στο δημοσιο θα πριονησει το κλαδι που καθεται?
Ετσι η μονη ευκολη λυση ειναι οντως η περιφερειακη κριτικη τυπου απαξιωσης του πανεπιστημιου και του πτυχιου με επιχειρηματα 2ας κατηγοριας
α,β) το μορφωτικο επιπεδο εαν ειναι χαμηλο θα ειναι χαμηλο και στα μεταπτυχιακα προγραμματα. Το προβλημα δεν αλλαζει με μαγικο τροπο
Αν ενα ιδρυμα ειναι κακης ποιοτητας ειναι κακης ποιοτητας τελεια.
γ) το δημοσιο πανεπιστημιο δεν νοιαζεται για την αγορα γιατι δεν εξαρταται ουτε χρηματοδοτηται απο αυτη οπως το ιδιωτικο
Ετσι δεν εχει λογο να παραγει πλουτο,εκπαιδευση και ερευνα που μπορει να βοηθησει την κοινωνια αμεσα εδω και τωρα αλλα μπορει να κανει ερευνα για χρηση και αξιοποιηση μετα απο 50 χρονια
Αυτο εχει σαν αποτελεσμα οι περισσοτεροι φοιτητες να ειναι αρτια εκπαιδυεμενοι θεωρητικα αλλα στην πραξη @@.
Οσο πιο εμμεση γινεται η χρηματοδοτηση του πλουτου που παραγεται τοσο πιο μακρια φευγει απο τις πραγματικες αναγκες τις κοινωνιας
δ) το υπ.παιδιας και οι δημοσιοκαφροι δεν απαξιωνουν τον δημοσιο χαρακτηρα των πανεπιστημιων. Απλα εχουν καταλαβει αχνα οτι υπαρχει προβλημα κυριως οσον αφορα το κοστος που ειναι μεγαλυτερο των ιδιωτικων και εξασφαλιζει ουτε τη μιση αποδοση και ψαχνουν λυσεις
Επισης το προβλημα δεν ειναι πως υπαρχουν και μερικοι αχρηστοι
Το προβλημα ειναι πως δεν υπαρχει κινητρο και διαδικασια βελτιωσης ουτε ελπιδα ουτε αξιοκρατια για να ανεβει το επιπεδο
Δεν υπαρχει φως στον οριζοντα.
Και για να υπαρξει φως θα πρεπει να υπαρξει προσπαθεια
Η προσπαθεια θελει λογο
Ο λογος θελει κινητρο
η ιδανικη σοσιαλιστικη κοινωνια δεν εχει τετοιο κινητρο δυστηχως
Φίλη cynical,
Δυο παρατηρήσεις ουσίας (καμουφλαρισμένες ως γραμματολογικές ;-) ):
1) «Είναι τα Πτυχία χωρίς Αντίκρισμα;». Μας θυμίζει λίγο ερωτήσεις δημοσκοπήσεων! ;-) Τίποτα δεν είναι χωρίς αντίκρισμα. Ακόμα και το μηδέν ε ί ν α ι (ένας αριθμός). Για δες όμως αυτό:
«Ταυτίζεται η Πραγματική Αξία των Πτυχίων με την Ονομαστική;».
2) Στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου γράφεις:
«Ένα πτυχίο όμως για να μην έχει αντίκρισμα, θα πρέπει να συμβαίνουν δυο τινά: είτε το γνωσιακό περιεχόμενο των αποφοίτων είναι πολύ πενιχρό και αναντίστοιχο του τίτλου που φέρουν, οπότε και εκ των πραγμάτων καθίστανται μη-απορροφήσιμοι από την αγορά εργασίας, είτε, το μεν γνωσιακό περιεχόμενο είναι επαρκές, η δε αντίστοιχη αγορά εργασίας ανύπαρκτη».
Αυτό είναι λάθος τυπικής λογικής (το θίγει —όπως εξάγεται από τα συμφραζόμενα του σχολίου του— ο leo). Τίποτα δεν αποκλείει δίπλα στο σχήμα ‘είτε-είτε’ να στέκεται το σχήμα ‘και-και’.
Τέλος, η άποψή μας για την ουσία του σχολίου σου:
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, προπτυχιακή και μεταπτυχιακή, έχει σοβαρά προβλήματα (δεν θίγουμε τις άλλες βαθμίδες που κι αυτές δεν ανθούν βέβαια…). Δεν πιστεύουμε ότι η υποβάθμιση αυτών των προβλημάτων είναι η καλύτερη απάντηση στις προφανών σκοπών επιθέσεις που δέχεται το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από τους «γνωστούς αγνώστους» της ιδιωτικής πρωτοβουλίας…
Τα λέμε
Δυστυχώς, μετά από πολλά χρόνια φοίτησης και εργασίας στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, μπορώ να πω με σιγουριά πως υπάρχει όντως θέμα ποιότητας.
Η λαμογιά, ο νεποτισμός, ο αυταρχισμός, η μετριότητα έχουν γίνει το βάρος των ελληνικών πανεπιστημίων. Και με απόλυτη βεβαιότητα μπορώ να πω πως δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα, αλλά είναι η κατάσταση που όλοι έχουν αποδεχτεί και ανεχτεί ως νορμάλ.
Η ποιότητα που χρειάζεται για μια υγειή αγορά εργασίας είναι αλληλένδετη με την ποιότητα των πτυχίων των πανεπιστημίων.
Στα 10+ χρόνια μέσα στο πανεπιστήμιο, είδα πως υπάρχουν άξιοι φοιτητές, που όμως τα βρίσκουν όλα δύσκολα, ενώ άλλοι λιγότερο άξιοι, είτε μέσα από την διαπλοκή, είτε μέσα από πολιτικά συμφέροντα, καταφέρνουν να κερδίζουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά με ανύπαρκτη έρευνα και πολύ κάτω του μετρίου εργασία.
Όσοι δεν απογοητεύονται, όσοι δεν συμβιβάζονται, όσοι θέλουν να πετύχουν πραγματικά, όσοι έχουν την θέληση για κάτι καλύτερο, συνεχίζουν στο εξωτερικό και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και την καριέρα τους έξω. Συνεχίζουν να παράγουν καινοτομία και ποιότητα στις αγορές άλλων χωρών και όχι στην ελληνική. Και έτσι προκαλείται το έλλειμμα της ελληνικής αγοράς που δεν μπορεί να απορροφήσει και να αξιοποιήσει τους πτυχιούχους μας.
Και φυσικά με τον ίδιο τρόπο επηρεάζεται και οι ποιότητα των πολιτικών μας, οι οποίοι πλέον αναδεικνύονται κυρίως μέσα από την διαπλοκής στις παρατάξεις στο χώρο του πανεπιστημίου.
Οι υπόλοιποι απλά κατηγορούν αλλήλους και υπερασπίζονται (φυσικά) την αξία του πτυχίου τους, χωρίς να θέλουν να δουν αντικειμενικά το πραγματικό πρόβλημα.
Left@g700,
σχετικα με την αντικατασταση του 'ειτε-ειτε", από το "και-και", θα ηθελα να ρωτησω το εξης:
αν δεν υπάρχει 'αγορα" για να κρινει την ανταλλακτικη αξια ενος πτυχιου, τοτε με τι κριτηρια θα το αποτιμησουμε;
Αντι της ανυπαρκτης ελληνικης, μπορουμε να δουμε την αξια των ελλ. πτυχιων στην διεθνη αγορα. Κι εκει βλεπουμε οτι εχουν αξια, μεγαλυτερη απ' οτι εδω.
Θα ηθελα να προσθεσω και κατι αλλο, σχετικα με τα "δικτυα" προστασιας των ημετερων στα ελλ. πανεπιστημια.
Δεν ειναι τα μοναδικα στον κοσμο. Τετοια δικτυα υπαρχουν και μαλιστα ισχυροτερα και στα αμερικανικα πανεπιστημια. Για παραδειγμα που θενα κανεις δεν μπορει να βρει εργασια αν δεν ασκει τα νεοκλασσικα οικονομικα. Ακομα χειροτερα αν εμμενει σε μαρξιστικα. Για το λογο οτι τα περιοδικα οπου δημοσιευονται εργασιες εξω απο το κυριαρχο παραδειγμα εχουν χαμηλοτερα διαπιστευτηρια.
Ενα αλλο παραδειγμα ειναι απο το χωρο των υψηλων ενεργειων. Εκει υπαρχει η κλικα της θεωριας των χορδων. Και δεν αφηνει κανεναν υποστηρικτη αλλης θεωριας να καταλαβει πανεπιστημιακη θεση. Ριξτε μια ματια στα "παραπονα" και τις καταγγελιες του Lee Smolin.
Πώς εντασσεται ο προβληματισμος για το ελληνικο πανεπιστημιο στον παγκοσμιο προβληματισμο για το ιδιο πραγμα;
Δειτε δημοσιευματα για το βρετανικο, αμερικανικο, γερμανικο, γαλλικο πανεπιστημιο. Ολοι παραπονιούνται οτι κατι δεν παει καλα με την εκπαιδευση.
Και ολοι ψαχνουν για να την μεταρρυθμισουν. Ποιος ειναι ο κοινος προβληματισμος;
Μηπως επειδη η συνδεση με την αγορα εργασιας ειναι κι εκει αναιμικη; Μηπως επειδη η αγορα εργασιας χρειαζεται πολυ λιγοτερους με δεξιοτητες υψηλων προδιαγραφων, απ' ότι παραγουν τα πανεπιστημια;
Μηπως η αγορα θελει λιγοτερα προσοντα αλλα περισσοτερο στοχευμενα στις συγκεκριμενες αναγκες των κυριαρχων εταιριων; κατι που θα μπορουσε να συμβει σε προγραμματα διετους ας πουμε φοιτησης;
Το αστειο της ολης υποθεσης με τα πανεπιστημια μας ειναι πως ειναι τοσο αριστεροστροφα, τοσο σοσιαλιστικα, τοσο δημοσιουπαλληλικου και μαρξιστικου χαρακτηρα που αποτυγχανουν να παραγουν σοβαρη αριστερη διανοηση!!!
Ουτε ριζοσπαστικες αριστερες θεωρειες ουτε καν αναλυσεις μαρξιστικου χαρακτηρα για την οικονομια
Εχει πλακα πως η πιο καπιταλιστικη χωρα στον κοσμο η αμερικη εχει τον μεγαλυτερο πανεπιστημιακο καθηγητη μελετητη του Das Kapital του μαρξ (ο οποιος το διδασκει 40 χρονια) Δαυιδ χαρβι
Ακομα και στο χωρο της τεχνης που ειναι σχεδον 100% αριστεροκρατουμενος δεν εχουμε καμια σοβαρη αριστερη εκπροσωπηση αφου και εκει οι προσπαθειες ελληνων τυπου αγγελοπουλου ειναι για γελια με το χωρο να κυριαρχηται απο ξενους τυπου τριερ και στο μεγαλυτερο μερος παλι απο ανεξαρτητους Αμερικανους(!) οπως ο σοντεμπεργκ και αλλους.
Δεν ειναι γελοιο η πλειοψηφεια των διδασκοντων π.χ. οικονομικων επιστημων στην ελλαδα να ειναι μαρξιστες και να διδασκουν φιλελευθερα οικονομικα?
Το πρόβλημα δεν αρχίζει απ' το πανεπιστήμιο. Αρχίζει απ' την
ίδια τη νοοτροπία της κοινωνίας απέναντι στη γνώση. Το πτυχίο έχει ταυτιστεί στον νου των περισσοτέρων ως εξασφάλιση μιας καλής εργασίας.
Τώρα είναι πασιφανές πως αυτή η θεωρία είναι λανθασμένη.
Συμφωνώ Cynical στο ότι "σ' ολόκληρο το δυτικό κόσμο υπάρχει αυτή τη στιγμή μια παραζάλη και μια αναστάτωση για αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλού στις κάτω βαθμίδες, αλλού στις πάνω, κι αλλού, σ' όλες μαζί. Ο λόγος είναι ότι το σχολείο δεν ανταποκρίνεται στους καιρούς!".
Αλλά στην χώρα μας αυτό το πρόβλημα είναι διογκωμένο επειδή το καταλάβαμε πιο αργά.
Είναι φυσικό να κυριαρχούν τα αγγλοσαξονικά πανεπιστήμια και όλο αυτότο μοντέλο που προβάλλουν γιατί πλέον εκεί η προσφορά γνώσης έχει μεταλλαχθεί σε marketing. Έχουμε να κάνουμε με επιχειρήσεις και όχι με πανεπιστήμια. Ο όρος πανεπιστήμιο υπάρχει μόνο για λόγους παράδοσης όπως υπάρχει και η βασιλεία.
Πρέπει να δεχθούμε την κατάσταση όπως είναι και να δουλέψουμε πάνω
σ' αυτήν. Υπάρχει μια ευκαιρία για τους ανθρώπους που πράγματι
αγαπούν την επιστήμη και τη διαδικασία της μάθησης έτσι ώστε να βγουν απ' τα πλαίσια που έχουν θέσει οι ελίτ γι' αυτούς. Τα νέα τεχνολογικά μέσα συμβάλλουν στη διάσπαση του πανεπιστημίου όπως το ξέραμε μέχρι τώρα αλλά
αυτό σημαίνει πως είμαστε ρεαλιστές. Η κρίση του σήμερα σηματοδοτεί την αλλαγή του άυριο.
"Σε επόμενη ανάρτηση θα εξετάσουμε γιατί δεν υπάρχει ΑΙΤΙΑΚΗ σχέση
ανάμεσα στην Ανάπτυξη της οικονομίας μιας χώρας και στην εκπαίδευση".
Μπορεί και να μην υπάρχει, περιμένω την επόμενη ανάρτηση. Αλλα τι εκπαίδευση λαμβάνουμε εδώ ; Θα πάρω για παράδειγμα τον εαυτό μου.
Θεωρητική κατεύθυνση . Μα είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να νομίζουν πως η λογοτεχνία διδάσκεται ; Λες και είναι μια τεχνική μέθοδος για το πως
θα φτιάξεις ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή. Με τον ίδιο τρόπο γίνεται και η διδασκαλία
των αρχαίων και όλων των άλλων μαθημάτων. Γιατί ; Ποτέ δεν μαθαίνουμε το βασικότερο των όλλων. Το πως να μαθαίνουμε.
Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν λειτουργεί για να σε κάνει να αντιληφθείς την αλήθεια και όταν λέω αλήθεια εννοώ το πως λειτουργεί ο φυσικός κόσμος
αλλά και το πως μπορεί ο άνθρωπος να ξεχωρίσει την αλήθεια απ' το ψέμα.
Αλλά σε εκπαιδεύει για να ενταχθείς σε μια πραγματικότητα
προδιαγεγραμμένη από άλλους. Εννοώ αυτούς που ελέγχουν τις παραγωγικές δυνάμεις και την οικονομία.
Γίνεται συνειδητά όμως αυτό ; Η γνώμη μου είναι ότι γίνεται συνειδητά από ορισμένους αλλά όλη αυτή η διαδικασία στην βάση της είναι ασυνείδητη.
Όχι όμως και αξεδιάλυτη. Πιστεύω πως η επιστημονική μέθοδος - αν
δεν απατώμαι κάπου είχες γράψει κάτι γι' αυτήν - είναι ένα εργαλείο το οποίο
μπορεί να μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε το σημαντικό, το πραγματικό
απ' το δευτερεύον και το ασήμαντο. Ελπίζω να πιάνεις την σκέψη μου
Cynical. Θα κλείσω με τα λόγια ενός φιιλοσόφου. Μπορεί να τα καταλάβει ο καθένας - δεν έχουν ίχνος σκιάς.
Και τώρα κάνοντας μια στροφή πίσω στην πορεία της ζωής, ανακαλύπτουμε
επίσης ότι υπάρχει κάτι ανεπανόρθωτο: η κατασπάληση της νιότης μας
όταν οι παιδαγωγοί μας δεν χρησιμοποίησαν καθόλου εκείνα τα φλογερά
και άπληστα για μάθηση χρόνια για να μας οδηγήσουν προς τη γνωση
των πραγμάτων, αλλά προς εκείνο που ονομάζουν "κλασική παιδεία"! Η
εξάτμιση της νιότης μας, όταν μας εντύπωναν στο μυαλό , με αδεξιότητα
και βαρβαρότητα, μια ατελή γνώση για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους
καθώς και για τις γλώσσες τους, ενεργώντας αντίθετα στην ανώτερη αρχή
κάθε παιδείας: ότι πρέπει να δίνουμε τροφή μόνο σ' εκείνον που πεινά
πραγματικά! Όταν μας επέβαλαν με τη βία τα μαθηματικά, αντί να μας
οδηγήσουν πρώτα στην απελπισία για την άγνοιά μας και να αναλύσουν
τη μικρή καθημερινή ζωή μας, τις κινήσεις μας και όλα όσα συμβαίνουν
από το πρωί ως το βράδυ στα εργαστήρια, στον ουρανό και στη φύση,
σε χιλιάδες προβλήματα, προβλήματα τυραννικά, ταπεινωτικά, εκνευριστικά
- για να δείξουν έτσι στην επιθυμία μας ότι έχουμε πριν απ' όλα ανάγκη
από μια μαθηματική και μηχανική γνώση, και κατόπιν να μας διδάξουν
την πρώτη επιστημονική μαγεία που προσφέρει η απόλυτη κατοχή αυτής
της γνώσης! Ας μας δίδασκαν τον σεβασμό γι' αυτές τις επιστήμες!
Ας έκαναν την ψυχή μας να τρέμει από συγκίνηση, έστω και μια φορά,
με τους αγώνες, τις ήττες, τους επανειλημμένους αγώνες των μεγάλων
ανθρώπων, με το μαρτύριο που είναι η ιστορία των κύριων επιστημών!
Αντίθετα, μας κυριεύει μια ορμή περιφρόνησης προς τις πραγματικές
επιστήμες, για χάρη των "ιστορικών" σπουδών, της "σωστής παιδείας που αναπτύσσει
το πνεύμα" και του "κλασσικισμού".! Και αφήνουμε τόσο εύκολα να μας
εξαπατήσουν! Επίσημη παιδεία! Δεν θα μπορούσαμε τάχα να δείξουμε
με το δάχτυλο τους καλύτερους καθηγητές των λυκείων μας γελώντας
και ρωτώντας: "Που είναι λοιπόν η κλασσική παιδεία;" Και αν αυτή
λείπει, πως θα μπορούσαν να τη διδάξουν ; Και ο κλασικισμός !
Μάθαμε άραγε τίποτα απ' αυτό που διδάσκοταν ακριβώς οι Αρχαίοι
στη νεότητά τους ; Μάθαμε να μιλάμε όπως αυτοί, να γράφουμε όπως
αυτοί ; Μήπως εξασκηθήκαμε ακατάπαυστα στην ξιφασκία της συνομιλίας
στη διαλεκτική ; Μάθαμε όπως αυτοί, να κινούμαστε με χάρη και περηφάνια,
να υπερέχουμε στον αγώνα, στο παιχνίδι ή στην πυγμαχία ; Μάθαμε
κάτι για τον πρακτικό ασκητισμό όλων των ελλήνων φιλοσόφων ;
Μήπως ασκηθήκαμε σε μια και μοναδική αρετή όπως ασκούνταν οι
Αρχαίοι ; Δεν λείπει από ολόκληρη την παιδεία μας ο στοχασμός πάνω
στην ηθική, και επιπλέον η μοναδική δυνατή κριτική γι' αυτή, εκείνες
οι σοβαρές και θαρραλέες προσπάθειες να ζήσουμε μ' αυτή ή με εκείνη
την ηθική ; - Friedrich Nietzsche - Αυγή Σκέψεις για τις ηθικές προλήψεις - 195
Napo παλι προβοκαρεις. Λιγη ακομα προσπαθεια, ε;
Λοιπον, αναλογισου τη σχεση πληθυσμων Αμερικης ελλαδας: ειναι 30/1
Και να σκεφτεις οτι τα αμερικανικα παν. ειναι περισσοτερο αριστεροστροφα απ' οτι η κοινωνια. Λογικο!
ο,τι θυμαμαι χαιρομαι...
περι νεποτισμου:
Ποσες περιπτωσεις ηρθαν στο φως αναμεσα στους χιλιαδες ΔΕΠ; Δεκα-εικοσι;
Ποσες ειναι οι αντιστοιχες περιπτωσεις στο πολιτικο σωμα; Η αναλογια ειναι πολυ μεγαλυτερη. Δεν χρειαζεται περαιτέρω αναλυση.
Στους δημοσιογραφους; Ριξτε μια ματια στη συμπτωση επωνυμων, ακομα κι αυτων που ειναι λαβροι εναντιον του νεποτισμου. Εχω εντοπισει πολλες περιπτωσεις.
Ας κανουμε και μια συγκριση με την Αμερικη. Οταν ενας καθηγητης προσλαμβανεται σε ενα πανεπιστημιο μαζι με το πακετο απολαβων που συμφωνειται ειναι μια θεση στην συζυγο στο ιδιο πανεπιστημιο.
Επισης τα ελιτ πανεπιστημια δεχονται απο διαφορετικες λιστες παιδια οσων οι γονεις εχουν αποφοιτησει απο το ιδιο πανεπιστημιο, ή παιδια χορηγων με ευνοικοτερα φυσικα κριτηρια.
Αυτο ειναι το συστημα, ετσι λειτουργει παγκοσμιως. Οι εξουσιες, καθε ειδος εξουσιας φροντιζουν να αναπαραγονται.
Τουτων ειπόντων και εγώ καταληγω αβιαστα στο συμπερασμα ότι το ..αντικρυσμα (η αναπτυξη και κατ' επεκταση η αγορά εργασίας) είναι χωρίς ...πτυχίο.
Δηλαδή,πριν μιλησουμε για τις αναγκες, τα πλεονεκτηματα, ή τα μειονεκτηματα της εκπαιδευσης, να μιλησουμε για το τι σημαινει "έχω δουλειά".
Εν πάση περιπτώση, με τρομάζει η όποια εκπαιδευση ...προσανατολισμένη στο να έχω δουλειά. Αντιθετα είμαι θιασώτης (μπορεί απλά ...ρομαντική θιασώτης) το ότι η εκπαιδευση που δεν εχει ΚΑΝΕΝΑ προσανατολισμό, αλλά ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ την παραγωγή γνωσης, δημιουργεί ..."δουλειά".
Και κάτι τελευταίο. Υπάρχει δημοκρατία, χωρίς να υπάρχει ..."δουλειά"; Αφορά και τους ...αποκλεισμένους, η ...Δημοκρατία;
Εάν έχετε περάσει μέσα από ένα πανεπιστήμιο και δεν καταλάβατε το μέγεθος του νεποτισμού και της διαπλοκής, τότε δεν σπουδάσατε, απλά πήρατε πτυχίο. Μην περιορίζετε το νεποτισμό μόνο σε πρώτου βαθμό συγγενείς, ούτε είναι εύκολο να δεις τις διαστάσεις του θέματος ως φοιτητής. Αυτά γίνονται αντιληπτά πιο εύκολα στους πιο μακρόχρονους συνεργάτες.
Και αν πιστεύετε πως είναι θέμα νοοτροπίας της κοινωνίας, τότε τι πιο λογικό η ευθύνη να βαρύνει περισσότερο τον ακαδημαϊκό χώρο.
Η νοοτροπία καθορίζετε από τα πανεπιστήμια.
Οι ακαδημαϊκοί γενικά στο σύνολό τους δείχνουν αδιαφορία, όχι μόνο για τα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά για τον χώρο που βρίσκονται και για τα προβλήματα των σπουδαστών τους. Ενώ κάνουν το παν για φάνε από την πίτα των ερευνητικών έργων, να αποκτήσουν εξουσία, να βάλουν τρικλοποδιά στους συναδέλφους τους, να βολέψουν δικούς τους κτλ κτλ (ατελείωτη λίστα και χωρίς να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες).
Φυσικό δεν είναι, οι πτυχιούχοι μας να βγαίνουν από τα πανεπιστήμια και να διαμορφώνουν την κοινωνία μας με αντίστοιχες αξίες; Δηλαδή το πρόβλημα της νοοτροπίας δεν είναι ουσιαστικά πρόβλημα παιδείας; Και η παιδεία σε μια κοινωνία, δεν είναι ευθύνη των πανεπιστημίων; Πως αλλιώς περιμένετε να αλλάξει η νοοτροπία και να αποκτηθεί η παιδεία, αν όχι μέσα από τα πανεπιστήμια;
Όταν λέω οι εκπαιδευτικοί στο σύνολό τους, δεν θέλω να βάλω στο ίδιο τσουβάλι τους πάντες, ούτε καν τους περισσότερους. Αλλά δυστυχώς αυτοί που κινούν τα νήματα είναι της μειοψηφίας.
Έλληνες που διακρίνονται στο εξωτερικό είναι συνήθως και οι Έλληνες που φάγαν τα μούτρα τους εδώ και βγήκαν έξω για μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες επιστήμονες διακρίθηκαν και κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στα ξένα πανεπιστήμια, δεν είναι απόδειξη ότι αξίζουν τα ελληνικά πτυχία, αλλά ότι υπάρχει όντως πρόβλημα στα ελληνικά πανεπιστήμια.
παγια τακτικη μου ειναι να προσπαθω να μην τρωω αμασητο ό,τι σερβιρεται.
Το ίδιο συμβαινει και με την φιλολογια περι πανεπιστημιων. Δεν θελω να επαναλαβω στο τι αποσκοπουν οι καθ' εξιν επιθεσεις σε οτιδηποτε χρειαζεται να μετασχηματιστει προς το "εμπορικοτερο".
Η εντυπωση μου για τα ελληνικα πανεπιστημια δεν ειναι ουτε η καλυτερη, ουτε η χειροτερη, συγκριτικα με πανεπιστημια της αλλοδαπης. Ειναι σιγουρα χειροτερα ως προς το τσιρκο των παραταξεων με τις σχισμενες αφισες, τους γραμμενους τοιχους, κλπ, ως προς τη βρωμια, ως προς τους αθλιους χωρους, εικόνες που προδιαθετουν ασχημα.
Το αν ενδιαφερονται ή οχι για τους φοιτητες αυτο δεν μπορει να γενικευτει. Ουτε η εν λογω αδιαφορια αποτελει ελληνικο προνομιο. Αν συμβαινει και οπου συμβαινει, ειναι γιατι η διδασκαλια δεν εχει και μεγαλο μεριδιο στις κρισεις και στην εξελιξη. Το ιδιο, οπως ...αμερική. Ακουστε τι ειχε πει περι αυτου ο Wolff στην ΑΣΣΟΕ.
Τα ερευνητικα προγραμματα: Τι εννοεις οτι σκοτωνονται μεταξυ τους;
Χωρις αυτα δεν γινεται ερευνα, ουτε αγοραζεται εξοπλισμος. Αυτο συμβαινει κυριως στην Ελλαδα. Για τα ευρωπαικα δεν τιθεται θεμα. Αυτα που μοιραζει η πρωην ΓΓΕΤ, εκει υπαρχει οντως διαπλοκη με την πολιτικη εξουσια που τα μοιραζει αναλογως.
Στις βρυξελλες παλια πρωτοι στα μεγαλα παιχνιδια ηταν οι Ιταλοι. Τωρα δεν ξερω, πως αλλαξαν οι συσχετισμοι.
Συμφωνω απολυτως με αυτα που γραφεις οτι τα πανεπιστημια και ο ακαδημαικος χωρος θα πρεπει να προτασσει αξιες.
Αλλα, αυτο δεν ειναι καθολου μεσα στην ατζεντα του "νεου πανεπιστημιου" και του υπουργειου. Και οι αξιες που προτασσει, δεν εχουν σχεση με αυτες που προφανως εννοεις.
θα ηθελα να διευκρινισω οτι το "ξενο" πανεπιστημιο δεν είναι κάτι το εγγενώς καλό.
Υπάρχει μια τεράστια διαφοροποιηση μεταξυ τους. Εκτος απο τα πεντε δεκα, εικοσι δεν τα μετρησα, με καλη φημη, ολα τ' αλλα βραζουν στο ιδιο καζανι με τα δικα μας.
Και πάλι για να μπορεσουμε να τα κρινουμε θα πρεπει να θεσπισουμε και να καταληξουμε σε μερικα ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Χωρις αυτα θα βαζουμε ολους τους παραγοντες στο ιδιο τσουβαλι και με την ιδια βαρυτητα, πραγμα που ειναι αντι-επιστημονικο!
Φίλη cynical,
Δεν μιλάμε για καμία ανταλλακτική αξία και δεν μιλάμε για καμία αγορά. Μιλάμε για "καθαρή αξία", δηλαδή αξία χρήσης. Κι αυτή μπορεί να αποτιμηθεί. Δημοκρατκά. Δηλαδή συγκρουσιακά. (Σε περίπτωση που πιστεύεις ότι αυτό είναι αδύνατο, προτείνουμε να μετονομάσεις το μπλογκ σε e-cynical/"relativist"! ;-) )
Τα λέμε
Φιλοι left@g700
οταν γραφω εδω για την αποτιμηση του πτυχιου απο την αγορα, το κανω απο τη σκοπια της τρεχουσας κυριαρχης νοοτροπιας, η οποια δεν γνωριζει αλλους τροπους. Δεν εκφραζω προσωπικη αποψη.
Προσπαθω να ανατρεψω(!) τη λογικη του υπουργειου χρησιμοποιωντας τον δικο του τροπο σκεψης.
Προσωπικα αποστρεφομαι καθε συνδεση αγορας και παιδειας. Αλλωστε περι αυτου εχω γραψει ουκ ολιγα...
Δημοσίευση σχολίου