Τι πουλάει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών;

Η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη στριμωγμένη. Για εκλογές, ούτε λόγος, οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ το απαγορεύουν δια ροπάλου. Αν η δημοκρατία δεν έχει, υποτίθεται, αδιέξοδα, διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκηρύξει εκλογές, η παρούσα δυστοκία, με το να μην επιτρέπεται ουσιαστικά στην κυβέρνηση να διαχειριστεί το πολιτειακό, αποτελεί τρανή απόδειξη ότι στη χώρα μας η δημοκρατία έχει καταλυθεί από ξένες δυνάμεις, και αυτό δεν είναι πλεονασμός, αλλά η πραγματικότητα. Και στην περίοδο της κατοχής ακόμα, η κυβέρνηση από έλληνες απαρτιζόταν. Το ότι αυτοί που κατέχουν σήμερα υπουργικές θέσεις έχουν ελληνικά ονόματα, δεν λέει και τίποτε. Αχυράνθρωποι είναι.

Τι άλλα όμως περιθώρια ελιγμών έχει, ώστε να μην πέσει και ο φερετζές των προσχημάτων; Ας πούμε ένα ανασχηματισμό, για να θολώσει τα νερά, αλλά με τόσο κόσμο στις πλατείες, δύσκολα θα χρυσώσει το χάπι του ανασχηματισμού. Το να κάνει οικουμενική, ούτε λόγος, μιας και το άλλο χάπι της συναίνεσης κανείς απ’ την αντιπολίτευση δεν θέλει πλέον να το καταπιεί. Δεν είναι δα και τόσο ηλίθιοι να το κάνουν τώρα.

Το γυρίζει απ’ εδώ, το γυρίζει απ’ εκεί, και φλερτάρει με την ιδέα μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών. Τι θέλει να πλασάρει μ’ αυτό;

1. Ότι για παράδειγμα η αποτυχία εφαρμογής του μνημονίου είναι αποτέλεσμα ανικανότητας. Ότι φταίνε οι υπουργοί που δεν το υλοποιούν, γιατί δεν είχαν περάσει, ας πούμε, με άριστα δέκα, τις εξετάσεις στην οικονομετρία και τα μακροοικονομικά. Ενώ ο Παπαδήμος, είχε αποφοιτήσει πρώτος και με διάκριση επιπλέον, και κατά συνέπεια είναι περισσότερο άξιος και ικανός.

2. Ότι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών δεν θα υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Ποιο είναι όμως αυτό το πολιτικό κόστος, το οποίο, όπως διακηρύττει και ο ίδιος ο ΓΑΠ, ουδόλως τον ενδιαφέρει; Τι είναι πολιτικό κόστος; Είναι η δυσφορία του λαού από το σκληρό πήδημα. Επομένως, η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση ψάχνει για έναν ικανότερο επιβήτορα. Κάποιον πιο ορμητικό, κι απ’ τον Στρος Καν, για παράδειγμα μιας και ο τελευταίος το παράκανε και βρίσκεται στη φυλακή από υπερβολική επίδειξη ικανοτήτων.

3. Ότι η κυβέρνηση μιας χώρας είναι θέμα οικονομικό, και πιστής εφαρμογής κάποιων κανόνων, η αποτελεσματικότητα, όμως, των οποίων αμφισβητείται και από τους ίδιους τους ομογάλακτους και ομοτράπεζους του πρωθυπουργού. Άρα, ακόμα και τον ικανότερο επιβήτορα να βρει, κανένα spread δεν πρόκειται να πειστεί να χαμηλώσει τις απαιτήσεις του। Πόσο μάλλον ο λαός.

4. Ότι ο κόσμος, επειδή έχει σιχαθεί τα κόμματα και τους πολιτικούς, θα είναι έτοιμος να θαμπωθεί και να λατρέψει τους ειδικούς και τους επαΐοντες, μιας και δεν μαγαρίστηκαν ποτέ αγορεύοντες από κάποιο μπαλκόνι. Φοβερή μπλόφα! Ο κόσμος όμως δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μπερδεύει την πολιτική με τους πολιτικούς, και επιπλέον γνωρίζει πολύ καλά ότι οι δήθεν απολιτικοί-τεχνοκράτες, όντες εντελώς συγκεκριμένοι, και όχι άλλοι, βγαλμένοι μάλιστα κι από την ίδια μαρμίτα με τους τρέχοντες, θα κληθούν να εφαρμόσουν ένα κάργα πολιτικό σχέδιο, αυτό του γνωστού περιεχομένου Μνημονίων ένα έως άπειρον... Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος προσφυγής σε μια τέτοια κυβέρνηση.

5. Ότι αποδεχόμενος ο λαός τους τεχνοκράτες με τον μανδύα του πολιτικού, θα είναι ευκολότερο να αποδεχτεί και την κυβέρνηση της τρόικας, η οποία θα υποδύεται τους συμβούλους των τεχνοκρατών, αφού τελικά, όλοι θα είναι τεχνοκράτες, από την ίδια κολεγιά και τίποτα το διαφορετικό.

Με κάτι τέτοιες κουτοπονηριές λοιπόν πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να πορεύονται, να κορδώνονται για τα επιτεύγματά τους και να κερδίζουν χρόνο. Θα έλεγα ότι είναι μόνο ανόητοι, αλλά μετά κι από το προχθεσινό βίντεο γλιστρούν επικίνδυνα και προς τη γραφικότητα. Αν είναι να περισωθούν, ας μην το κουράζουν άλλο. Ας βάλουνε λουκέτο στη βουλή και ας το πούνε καθαρά και ...τίμια!