Το τελευταίο μάθημα του εκσυγχρονισμού

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών αφήνοντας πίσω τα χρόνια της συμπάθειας, των αγνών αισθημάτων, του ξεροκόμματου και της ελιάς, αρχίσαμε να ακροπατούμε στα ήθη και τα έθιμα μιας νέας σύγχρονης και εκπολιτισμένης Ελλάδας.

Έτσι αρχίσαμε να εξευγενιζόμαστε. Όλα αυτά τα χρόνια, εκπαιδευτήκαμε στην πουστιά, στην αδιαφορία, στην αρπαγή, στον καιροσκοπισμό, στον κυνισμό, στην κλεψιά, στη φοροδιαφυγή, στην αναλγησία, στην υποκρισία, στον τυχοδιωκτισμό, και στα πολλά άλλα αξεσουάρ που έφεραν μαζί τους οι εκσυγχρονιστές. Μα, έλλειπε κάτι. Ώσπου ήρθε και αυτό, στο τελευταίο κεφάλαιο αυτής της πολύχρονης και επίπονης μαθητείας.

Ο Εκβιασμός! Ο γυμνός, κι ωμός εκβιασμός. Βλέποντας τόσα πολλά ευυπόληπτα άτομα, από αρχηγούς κρατών, τραπεζών, και οίκων, να τον εξασκούν μπροστά στα μάτια μας με τόση λεπτότητα, με τόση αποτελεσματικότητα, με τόση δεξιοτεχνία, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε γιατί τόσα χρόνια μάς τον είχαν αφήσει έξω από τη διδακτική ύλη.

Νομίζω ότι και μ’ αυτό, ήρθε πια ο καιρός να πάρουμε το πτυχίο μας από την ευρωζώνη και να αποφοιτήσουμε.