Ο υπεύθυνος και νοήμων Βενιζέλος

Η κυρία πρόεδρος της επιτροπής της βουλής για την παρακολούθηση του προϋπολογισμού ή όπως αλλιώς λέγεται, δεν είπε παρά τα αυτονόητα, ότι δηλαδή το εξωτερικό χρέος, αυτή τη στιγμή δεν είναι βιώσιμο.

Ας υποθέσουμε ότι δεν είχε δίκαιο. Γιατί όμως ο Βενιζέλος και οι πριν απ’ αυτόν στο ΥΠΟΙΚ να έχουν δίκαιο; Ποιος έχει τις μοναδικές πληροφορίες τόσο από το παρόν, όσο και από το μέλλον ώστε να μπορεί να τεκμηριώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη βιωσιμότητά του; Υπάρχει κανένα θεωρητικό κατώφλι που να βρίσκεται σε κάποιο ιερό εγχειρίδιο, το οποίο τα μέλη της επιτροπής αγνοούσαν, και το οποίο ο διάσημος παπαρολόγος Βενιζέλος είναι σε θέση να γνωρίζει;

Φυσικά τέτοιο όριο, πάνω από το οποίο οποιοδήποτε χρέος καθίσταται μη βιώσιμο δεν υπάρχει καταγεγραμμένο σε καμιά βιβλιοθήκη. Η «βιωσιμότητα» είναι μια έωλη έννοια η οποία καθορίζεται κυριολεκτικά στον αέρα, με μόνο κριτήριο το πώς αισθάνονται οι «αγορές», προς τις οποίες τρέφει βαθιά εκτίμηση ο υπουργός και το ασκέρι του. Και οι αγορές δεν αισθάνονται καθόλου καλά, μάρτυρας αδιάψευστος το ύψος των επιτοκίων και των spreads των CDS.

Αλλά ακόμα κι αν αγνοούσε τα ψυχοσωματικά και λιποθυμικά επεισόδια των αγορών, μια ματιά στο φετινό προϋπολογισμό να έριχνε, ειδικά σε κείνο το περίφημο διάγραμμα του Παπακωνσταντίνου για τη χρονική εξέλιξη του χρέους, θα έβλεπε ότι ο προκάτοχός του, παρά την εξάντληση του οπλοστασίου των λαθροχειριών, για το 2012 το προσδιόριζε στο 160% του ΑΕΠ.

Αλλά, ακόμα κι αυτό να μην εγνώριζε, επιτρέπεται να αγνοεί τις εκθέσεις του Ιουλίου των αφεντικών του στο ΔΝΤ, στις οποίες αναγράφεται σαφώς ότι το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 172%, έναντι 159% του ΑΕΠ που ήταν η εκτίμηση του Μαρτίου; Και οι εκθέσεις αυτές κάθε άλλο παρά απόρρητες και «ανεύθυνες», ή καταρτισμένες από «αγράμματους», ήταν.

Πάλι στρουθοκαμηλίζει η κυβέρνηση, πάλι κάνει βουντού στις λέξεις και τους αριθμούς, νομίζοντας για ακόμα μια ατελέσφορη φορά, ότι θα νανουρίσει τα πιράνχας. Με το νηπιακό της μυαλό, αυτό μπορεί, αυτό κάνει. Σαν τον ένοχο που τον έπιασαν στα πράσα και ξεσκεπάστηκε, χάνει την ψυχραιμία της και λασπολογεί. Ανεύθυνη και αγράμματη προσφωνεί την κυρία. Πάλι καλά που, πάνω στον πανικό της, συγκρατείται και δεν της προσάπτει και τίποτε παραπάνω, σαν απ’ αυτά τα λόγια που ανταλλάσσονται, για παράδειγμα, στα καλντερίμια. Γιατί, στην πραγματικότητα, αυτό διαφαινόταν πίσω από τα σφιχτά του δόντια.