Σπάλα με εντόσθια και κιμά, αλά Δ.Υ.

-Τι ορέγεται σήμερα η κυρία;

Ο μπάτλερ Georg έχει φτιάξει κάτι πρόχειρο, με όποια υλικά βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο ψυγείο. Δεν είχε χρόνο να πάει στη λαϊκή και να ψωνίσει, ούτε φυσικά να καθίσει κάτω και να καταρτίσει κάποιο μενού της προκοπής.

-Θα φτιάξω κάτι εντυπωσιακό, μπας και ξεγελαστεί η κυρία σήμερα και το φάει. Τα υλικά φτάνουν για ψητό στο φούρνο αλά Δ.Υ., συκώτι αλά ΔΕΚΟ, και ένα περιποιημένο πατσά αλά ΟΤΑ. Θα τα περιχύσω και με μια ωραία διάφανη σάλτσα, και θα το σερβίρω στον καλό ασημένιο δίσκο της γιαγιάς.

Η κυρία ευχαριστήθηκε με το μενού, την επιλογή, τον τρόπο σερβιρίσματος, τα καθαρά νύχια του μπάτλερ, και μ’ όλη γενικά την παρουσίαση, αλλά δεν το άγγιξε. Άλλωστε ήταν από καιρό σε δίαιτα. Αυτό που ήθελε μόνο, ήταν να δει πόσο σβέλτος και υπάκουος ήταν ο καινούργιος μπάτλερ. Αν ναι, θα τον κράταγε και για την επόμενη σεζόν.

Πήρε τον δίσκο με τα φαγιά, ευχαρίστησε τον μπάτλερ με ευγένεια, και μόλις αυτός έκλεισε την πόρτα πίσω του, η κυρία άνοιξε το παράθυρο και πέταξε τον δίσκο στα σκυλιά. Κρίμα, τα τόσα γουρούνια που σφαγιάστηκαν, κρίμα και τα μοσχάρια, και τ’ αρνιά και οι κότες. Έμεινε μόνο το αίμα, που όσο περνούσε η ώρα, αυτό τόσο και πότιζε την αυλή, τα σκαλιά, και τα μάρμαρα στο ισόγειο. Κι αυτή η μυρωδιά, θεέ μου, πόσο ανυπόφορη. Ευτυχώς, που δεν έφτανε ακόμα στο πάνω πάτωμα, κι ενοχληθεί η κυρία.

Την άλλη μέρα, η κυρία ξαναχτύπησε το κουδούνι, και ξαναζήτησε φαΐ. Άλλη μια μέρα σφαγής στο στάβλο, πιο πολύ αίμα στα μάρμαρα, πιο δυνατή η μυρωδιά. Πάλι ο δίσκος έξω απ’ το παράθυρο, πάλι το φαΐ στα σκυλιά.

Κι οι ώρες κυλούσαν, ο χρόνος περνούσε, οι δίσκοι με τα σφαχτάρια πήγαιναν κι ερχόντουσαν, ο μπάτλερ δεν είχε ακόμα απολυθεί, τα σκυλιά ούτε που έδιναν πια σημασία στα μαγειρεμένα έντερα που πεταγόντουσαν από τον πρώτο όροφο, και ο κύκλος δεν φαινόταν να σπάει με τίποτε. Όλα τα σκέπαζε η επανάληψη και η ανατριχιαστική σιωπή που περιβάλει την νευρική αναμονή του άγνωστου και του τυχαίου.

Η κυρία ζήταγε, και τα πέταγε. Τα ζώα, όσα είχαν απομείνει στο στάβλο, δεν είχαν ακόμα αλαφιάσει από την καθημερινή σφαγή και τα ουρλιαχτά των διπλανών τους, ο μπάτλερ, περίμενε πως κάποια στιγμή θα προσληφθεί και για την επόμενη σεζόν. Έτσι, συνέχιζε να σφάζει για την κυρία, αλλά η κυρία ατένιζε τα άστρα, λες και περίμενε το νεύμα του ουρανού για οδηγίες.

Και τα ζώα στο υπόγειο, ακόμα ν' αλαφιάσουν...