Με την Ιταλία να βρίσκεται ουσιαστικά σε πτώχευση, με την Ισπανία να βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά σ’ αυτή και να ζητάει βοήθεια από την ΕΚΤ, γιατί αλλιώς φουντάρει, με την Γαλλία να απειλείται όχι σε θεωρητικό πια επίπεδο, και με τη Μoody’s να υποβαθμίζει 12 γερμανικές τράπεζες, το ερώτημα είναι πλέον γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Το ένα σκέλος αφορά στις ίδιες τις αγορές. Γιατί συνεχίζουν να πιέζουν ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι πιέζοντας φέρνουν ακόμα πιο κοντά τις άνω χώρες σε αδυναμία πληρωμών, ενδεχόμενο από το οποίο δεν έχουν να κερδίσουν, παρά να χάσουν; Ή μήπως δεν είναι έτσι; Είναι γιατί πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμα περιθώρια σωτηρίας τους; Αν αφήσουμε κατά μέρος την πιθανότητα οι αγορές να είναι σχιζοφρενικές και αυτοκτονικές, γεγονός που δεν μπορεί να αποκλειστεί στο βαθμό που κατευθύνονται περισσότερο από την ψυχολογία της στιγμής, παρά από τη νηφάλια λογική, τότε το περιθώριο αυτό σωτηρίας ονομάζεται ΕΚΤ, όχι με την ως τα τώρα όμως λειτουργία της ως θεματοφύλακας της σταθερότητας του νομίσματος, αλλά ως δημιουργός φρέσκου χρήματος.
Επομένως, η πίεση αυτή των αγορών θα συνεχιστεί έως ότου η ΕΚΤ το κάνει και αυτό, και ανεξάρτητα απ’ το εάν η Ελλάδα απολύσει όλους τους δημοσίους υπαλλήλους της και η Ιταλία κόψει όλες τις συντάξεις των γερόντων της. Οι αγορές δεν ποντάρουν στην εξοικονόμηση που θα προέλθει από το σφάξιμο της πενιχρής σύνταξης του ΟΓΑ, αλλά στο άπατο θησαυροφυλάκιο της ΕΚΤ. Νομίζω ότι η διαφορά μεγεθών είναι τέτοια που δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε παραπάνω.
Γιατί όμως η Γερμανία συνεχίζει να πιέζει σε κατεύθυνση κυριολεκτικά αυτοκτονική; Δεν βλέπει πού οδηγείται η Ευρωζώνη με τις πολιτικές λιτότητας; Είναι θέμα μυωπίας; Είναι θέμα ανοησίας; Είναι θέμα σαδισμού; Είναι θέμα αυτοκτονικού ιδεασμού; Γιατί κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι η Γερμανία θα συνεχίζει να ευημερεί μέσα σε μια διαλυμένη και σπαρασσόμενη Ευρώπη. Άρα, γιατί επιμένει;
Η εξήγηση που μπορώ να φανταστώ προέρχεται από τη φράση που έχει ειπωθεί πολλές φορές ως τα τώρα. Και η φράση αυτή λέγεται «Είμαστε σε πόλεμο». Πράγματι, ποιο είναι το χαρακτηριστικό ενός πολέμου; Μα, η μεγάλης κλίμακας καταστροφή, και ανθρώπων και κεφαλαίων. Η κρίση του 1929 έφερε μεν καταστροφή κεφαλαίων, φαίνεται όμως ότι δεν ήταν αρκετή για να επανέρθει ο πλανήτης στην ανάπτυξη. Χρειάστηκε ο Β Παγκόσμιος πόλεμος για να καταστραφεί η ποσότητα που έπρεπε τελικά να καταστραφεί.
Στ’ αχνάρια της λογικής αυτής, η παρούσα κρίση ομοίως απαιτεί καταστροφή κεφαλαίων. Η καταστροφή ανθρώπων σε τέτοια κλίμακα, όπως μέσα σ’ ένα πόλεμο, πιστεύω ότι ακόμα δεν είναι επιθυμητή, και ότι οι μεγάλοι του πλανήτη θα καταβάλουν αρκετές προσπάθειες ώστε ν’ αποφευχθεί.
Επομένως αυτό που μένει είναι η καταστροφή των κεφαλαίων, η οποία όμως θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλη ώστε η πιθανότητα ενός παγκόσμιου πολέμου να καταστεί μηδενική. Ίσως Γερμανία να ποντάρει σ’ αυτή την εκδοχή, περισσότερο από τους άλλους.
Άλλωστε μετά από μια μεγάλης κλίμακας οικονομική και όχι μόνο καταστροφή, η ανάπτυξη έρχεται, εμπρός με βήμα ταχύ!
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο δαιμονικοί, που να ποντάρουν σε μηδενισμό κεφαλαίων, γιατί ποιός θα αναδυθεί μετά απο την ΕΕ, είναι μάλλον η Κίνα.
Γιατι τοτε η Γερμανια παει να καψει την Ευρωπη για να σωσει την ΕΚΤ, η οποια θα προισταται σε μια ΕΖ που δεν θα υπάρχει;
Ακομα και αν κερδιζουν βραχυπροθεσμα απο την κριση, δεν βλεπουν οτι αυτο δεν θα συνεχιζεται εσαει;
Ένας καθηγητής μου στο πανεπιστήμιο στο πρώτο του μάθημα μας είπε: " Όλα είναι κεφάλαιο, ακόμα και ο άνθρωπος". Είμαστε περισσευούμενοι μερικοί από εμάς.
VKP,
Πώς ομως θα επιβιωσει η Γερμανια; Εκτος κι αν εχει μακροπροθεσμα οραματα που μας διαφευγουν.
Λογική φαντάζει η στόχευση στα αποθέματα της ΕΚΤ και στη δημιουργία ανάγκης να κόψει νέο χρήμα, που ως τώρα απαγορεύεται. Από την άλλη, η γερμανική κυβέρνηση επιμένει όσο ποτέ άλλοτε στην πολιτική του νεομερκαντιλισμού. Μία ερμηνεία -ιδιαίτερα εθνικιστική- λέει ότι όσο ήταν δυνατόν οι γερμανικές εταιρείες θησαύρισαν από τις αγορές του νότου (από αυτό που ονομάζω επένδυση των ελίτ στη μεσαία τάξη), αλλά τώρα πια είχαν αρχίσει να πέφτουν σε ύφεση. Έτσι, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί της Γερμανίας στράφηκαν προς ανατολάς. Τα συμφέροντα πλέον δεν είναι στη μεσογειακή αγορά, αλλά στην ανατολική Ευρώπη (Ουγγαρία, Τσεχία, Λιθουανία, Κροατία κλπ). Ουσιαστικά οι γερμανικές τράπεζες ήταν περισσότερο εκτεθειμένες στην Ιβηρική και στην Ανατολική ήπειρο παρά στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Γιατί η Γερμανία έχει τρελλή επιθυμία να γίνει ηγεμών και έχει τυφλωθεί. Δεν βλέπει που πάει. Έτσι το ερμηνεύω εγώ.
http://nosferatos.blogspot.com/2011/11/8-protagongr.html
ΠΡΟΣΟΧΗ, πρέπει να ενημερωνόμαστε.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την ανατροπή των φοροαπαλλαγών, τα νέα μέτρα 12 δισ, τον διπλασιασμό των τεκμηρίων διαβίωσης και τα απάνθρωπα χαράτσια δεν θα μπορούν να πληρωθούν από έναν λαό που θα έχει ανεργία 30-40% μισθούς των 300-400 ευρώ. Είναι παράλογο εκτός αν το δεις από την εξής σκοπιά:
Ο Παπαδήμος τις προάλλες εκεί που μίλαγε για την δημόσια περιουσία πέταξε μέσα την ιδιωτική (διεκόπει και άλλαξε θέμα ενώ αγωνιούσα να δω τι θα πει). Ο Ράιχενμπαχ είπε χθες ότι υπάρχουν 60 δις βεβαιωμένοι φόροι ή φοροδιαφυγή. Με την πολιτική που ακολουθούν θα βεβαώσει ανείσπρακτους φόρους προς την εφορία η πλειονότητα. Έτσι όταν θα βάλουν την δημόσια περιουσία σε μια ανώνυμη εταιρία για να την ξεπουλήσουν θα βάλουν και τα βεβαιωμένα χρέη προς το δημόσιο μαζί. Τότε θα κατασχεθεί μαζί και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας. Έτσι θα λυθεί και το πρόβλημα του μεγάλου ποσοστού ιδιοκτησίας στην Ελλάδα.
Η κουτσή αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, που έγινε πολιτική για κείνους που μπορούν -οικογένειες, διαπλοκή με ΜΜΕ- αλλάζει στην διαμεσολαβητική Δημοκρατία όπου η εξουσία κάθε χώρας θα διαμεσολαβεί για να εφαρμόζει τους νόμους που θα θέτει το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν θα υπάρχει λαϊκή γνώμη, ανθρωπιστικά κριτήρια ή δημοκρατικές ευαισθησίες. Χαράτσι στο ρεύμα. Δεν πληρώνεις στο κόβουμε. Δεν πληρώνεις, σου παίρνουμε το σπίτι. Θα το νοικιάσεις μετά.
Να σου πω Πολυκαρπε,
οταν καποιος, ο Ραιχενμπαχ, μεσα σε μια νυχτα σου βγαζει αλλα 30 δις βεβαιωμενους φορους, απο τα 30 που μεχρι χθες γνωριζαμε, και τα οποια αφορουν πεθαμενους, ανθρωπους και επιχειρησεις, τοτε δεν μπορει παρα να ειναι τουλαχιστον χοντρομαλακας που θελει να παραστησει τον εξυπνο.
Αμα το τραβηξουν το σκοινι μεχρις εκει που υποθετεις, θα το φανε στα σιγουρα το κεφαλι τους. Μη και συμβει και νωριτερα.
Cynical καλησπέρα.
Πιστεύω ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο κύρια φαινόμενα:
1) Το πρώτο είναι αυτό των εντελώς απελευθερωμένων αγορών χρήματος και κεφαλαίου οι οποίες για πρώτη φορά έχουν επεκταθεί τόσο πολύ και έχουν απελευθερωθεί επίσης τόσο πολύ και εξαιτίας των αγορών παραγώγων και του ανεξέλεγκτου ρόλου τραπεζών και παρατραπεζών.
Κανείς δεν έχει κατανοήσει το ζήτημα σε τόσο εκτεταμένο βαθμό όσο ισχύει στην πραγματικότητα παρά μόνο ίσως κάποιοι traders.
Τους οικονομολόγους τους πέταξαν οι αγορές έξω ενώ τους πολιτικούς τους γελοιοποιούν συνεχώς.
Αν οι αγορές δεν περιοριστούν τότε αυτό θα είναι όλεθρος και τα συμφέροντα λίγων είναι πολλά για να τις περιορίσουν.
2) Το άλλο φαινόμενο είναι το ευρώ το οποίο από την αρχή ήταν ένα νόμισμα χωρίς επαρκώς προσδιορισμένο περιεχόμενο το οποίο θα έπρεπε να περιγράφεται από περισσότερο ενοποιημένες πολιτικές καθώς και μεγάλες λεωφόρους μεταβιβαστικών πληρωμών.
Αν όμως οι βόρειοι πληρώνουν θα θέλουν να μας θεωρούν χώρα τους, όπως και στις ΗΠΑ κάποιες φτωχές πολιτείες επιχορηγούνται, γίνονται επενδύσεις αλλά θεωρούνται αμερικανικό έδαφος.
Τώρα λοιπόν που παίρνουν όσα και ό,τι θέλουν ας ελπίσουμε να ενοποιηθούμε μαζί τους, αλλιώς με το ευρώ (αν υποθέταμε ότι δεν διαλυθεί) είναι καταστροφή για εμάς.
Πολύ καλό ποστ.
Επέτρεψέ μου μια διαφοροποίηση στο θέμα των αγορών.
Λες:
"Το ένα σκέλος αφορά στις ίδιες τις αγορές. Γιατί συνεχίζουν να πιέζουν ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι πιέζοντας φέρνουν ακόμα πιο κοντά τις άνω χώρες σε αδυναμία πληρωμών, ενδεχόμενο από το οποίο δεν έχουν να κερδίσουν, παρά να χάσουν; Ή μήπως δεν είναι έτσι; "
Είναι λάθος να προσωποποιούμε τις αγορές θεωρώντας τες έμβια όντα - έχοντα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Καθένας γιάπης κάθε fund κοκ χωριστά καταλαβαίνουν ότι αν η κρίση συνεχιστεί, οι αγορές θα καταρρεύσουν. Αλλά - υποχρεωμένοι όντες να συσσωρρεύουν όλο και περισσότερα κέρδη - προχωρούν, ελπίζοντας ότι οι υπόλοιποι θα εγκαταλείψουν. Κλασσικό Prisonner's dilemma.
Γεια σου undantag
φανταζομαι οτι υπάρχουν πολλες οπτικες γωνιες απο τις οποιες μπορει καποιος να δει τις αγορες. Αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι η ταχυτητα των αντιδρασεων τους σε καποιο εξωτερικο γεγονος, είτε φυσικο φαινομενο ειναι αυτο, ειτε πολιτικο συμβαν, οπως αυτη αποτυπωνεται στη διακυμανση των δεικτων των χρηματιστηριων. Λεει κατι, καπου, καποιο κυβερνητικο στελεχος και οι δεικτες ας πουμε ανεβαινουν. Αν το αλλο δευτερολεπτο πει κατι αλλο, τοτε κατεβαινουν στη στιγμή και παει λεγοντας. Δηλαδη, μια τετοια μεταπτωση της ψυχολογιας μονο σε ψυχωτικα ατομα μπορει να παρατηρηθει. Διοτι, εν τελει, αυτοι που κινουν τις αγορες ειναι προσωπα, και οχι κατι αλλο. Οποτε βασει της προηγουμενης διαπιστωσης, οι αγορες ειναι ιδιόμορφα εμβια οντα. Πιστευω ομως οτι επιθυμουν να υφιστανται και να αναπαράγονται.
Σχετικα τωρα με την συγκεκριμενη συμπεριφορα, νομιζω οτι αυτο που κινει τις πιεσεις ειναι οι λογικες βλεψεις που εχουν στο χρημα που μπορουν να αντλησουν απο την ΕΚΤ, οπως αντλησαν για παραδειγμα απο την fed. Θα ελεγα οτι η γερμανια, τελικα θα το κανει, οπως συμπεριφερθηκε και ολες τις προηγουμενες φορες. Απλως, φανταζομαι, οτι δεν θελει να δει για ποσο χρονο μπορει να εχει ακομα το πανω χερι.
Δημοσίευση σχολίου