Ας παραμείνουμε για λίγο στο θέμα του ευρώ, που ανοίξαμε στην προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο «Γιατί χρειαζόμαστε το ευρώ;» και ας εξετάσουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που αποκτά μια οικονομία από την υιοθέτηση ενός σκληρού νομίσματος. Είναι λίγο πολύ γνωστά, αλλά ας τα επαναλάβουμε.
Κύριο Πλεονέκτημα του σκληρού νομίσματος
Το βασικό πλεονέκτημα είναι ότι τα εισαγόμενα προϊόντα μπορούν να καταναλώνονται σε χαμηλότερες τιμές, διότι ένα σκληρό νόμισμα έχει, εξ ορισμού μεγαλύτερη αξία. Αν υποθέσουμε ότι λειτουργεί ο ανταγωνισμός με τις τοπικές εταιρίες παραγωγής ομοειδών προϊόντων, αυτές κανονικά θα πρέπει να ρίξουν τις τιμές, ώστε να υπάρξει εναρμόνιση, στο βαθμό μάλιστα που θα μπορούν να αγοράζουν πρώτες ύλες και μηχανολογικό εξοπλισμό από το εξωτερικό σε χαμηλότερες τιμές.
Κύριο Μειονέκτημα του σκληρού νομίσματος
Το κύριο μειονέκτημα είναι ότι οι ξένοι καταναλωτές θα αγοράζουν ακριβότερα τα εγχώρια προϊόντα και υπηρεσίες (τουρισμός), με αποτέλεσμα να μειώνονται η ζήτηση και κατά συνέπεια οι εξαγωγές. Η μείωση όμως των εξαγωγών επηρεάζει την εσωτερική παραγωγή, η οποία αναγκάζεται να χαμηλώσει τους ρυθμούς της, με αποτέλεσμα η οικονομία να μην αναπτύσσεται. Όταν όμως μια οικονομία δεν αναπτύσσεται, δημιουργεί λιγότερες δουλειές ή καταστρέφει τις υπάρχουσες, με αποτέλεσμα η ανεργία να αυξάνεται. Χώρες οι οποίες έχουν μόνιμα εμπορικά ελλείμματα καταφεύγουν σε εξωτερικό δανεισμό από χώρες με εμπορικά πλεονάσματα.
Με ένα ισχυρό νόμισμα το σημείο ισορροπίας του οφέλους μετατοπίζεται κυρίως προς την κατεύθυνση των ξένων οικονομιών και όχι προς την κατεύθυνση της εγχώριας. Η αύξηση της ζήτησης για εισαγόμενα προϊόντα δεν αυξάνει ταυτόχρονα και τη ζήτηση για τα εγχώρια.
Μετρημένα στα δάχτυλα παραδείγματα αδύναμων οικονομιών με ισχυρό νόμισμα, άλλα από αυτό της Ελλάδας
Πρόκειται για
1. Η Ιαπωνία
2. Οι ΗΠΑ κατά την περίοδο του κραχ 1929-1933. Όλως παραδόξως το δολάριο τότε ανέβαινε.
3. Αργεντινή, δεκαετία 1990, στην οποία είχαμε αναφερθεί προηγουμένως.
Οι περιπτώσεις αυτές χαρακτηρίζονται ως παραδοξότητες, και ως παθολογίες της οικονομικής πρακτικής, κατά την οποία η συναλλαγματική αξία του νομίσματος αντανακλά σχεδόν πάντα το σφρίγος μιας οικονομίας. Επίσης η τροχιά των πραγμάτων είναι τέτοια ώστε ένα αναντίστοιχα ισχυρό νόμισμα να εξασθενεί μια ήδη αδύναμη οικονομία και να την σπρώχνει στον αποπληθωρισμό και την εσωτερική υποτίμηση. Τα δραματικά επακόλουθα του αποπληθωρισμού, τα οποία καταστρέφουν ακόμα και ανθούσες οικονομίες, αποτελούν συνέπεια υιοθέτησης ενός ισχυρού νομίσματος.
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
ας βρεθει καποιος να μας πη πως βγαινουν τα λεφτα , κι΄ας ειναι σε οποιο νομισμα νάναι .
Στην Ελλάδα αποδείχθηκε ότι το πρώτο πλεονέκτημα δεν ισχύει, αφού κατά κύριο λόγο τα εισαγόμενα αγαθά τα αγοράζουμε ακριβότερα (παρά την κρίση, τον τάχα ανταγωνισμό κλπ). Τα δε εξαγόμενα αγαθά δε σημαίνει de facto ότι είναι ακριβότερα. Απλά η διαφορά γίνεται φανερή με τη μία. Ο τουρισμός δεν ακρίβυνε πολύ με το ευρώ (τουλάχιστον είχε την ίδια αναλογία με τη Γαλλία, την Ιταλία και τα άλλα ελληνικά αγαθά). Ωστόσο, η διαφορά στα ίδια προϊόντα γίνεται άμεσα φανερή λόγω του ίδιου νομίσματος. Ειδικά πάντως στην τελευταία παράγραφο συμφωνώ απολύτως.
Γλυκιά μου, συνεχίζω την συζήτηση ευχαρίστως, γιατί απέναντι στα τετράγωνα επιχειρήματά σου ακονίζω και την δική μου σκέψη.
Αυτά που γράφεις είναι ολόσωστα ως προς το συγκεκριμμένο σύστημα αναφοράς.-ανεξάρτητες χώρες που διαμορφώνουν την δική τους νομισματική πολιτική.-
Τι γίνεται όμως απέναντι σε ένα άλλο σύστημα αναφοράς?
Πχ οι νόμοι της Φυσικής δεν ισχύουν στην μικροφυσική.Το γνωρίζεις πολύ καλύτερά μου.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σύμπλεγμα κρατών , με ένα-δυο κυρίαρχα κράτη και μια υπό διαμόρφωση και εξέλιξη ζώνη ακολούθων, που δεν μπορούν να σταθούν μόνοι τους στην διεθνή αγορά.
Είμαι ανοικτός για ιδέες-το εννοώ- στο β΄σύστημα αναφοράς.
Ο δείμος λέει:
"Ο τουρισμός δεν ακρίβυνε πολύ με το ευρώ"
Αυτό είναι εντελώς λάθος. Ο τουρισμός, το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα που μας έμεινε ξετινάζεται λόγω ακριβού ευρώ!
Έτσι οι μισές και βάλε τουριστικές μονάδες είναι κλειστές και πλέον όσες είναι ανοιχτές αναγκάζονται να βάζουν all inclusive (δηλαδή τρώτε πίνετε όλα τζάμπα με βραχιολάκια) για να δικαιολογήσουν τις αδικαιολόγητες τιμές του ευρώ.
Κρίμα που δεν υπάρχουν υπεύθυνοι σε αυτή την χώρα για να σταματήσουν αυτοί την κατρακύλα.
Και τι να το κάνουμε όταν δικαιωθούμε μετά από 20 χρόνια όταν θα έχουμε γίνει case study του "Πώς να χρεοκοπήσετε μια χώρα διαλύοντας τις παραγωγικές της δομές" σε όλες τις οικονομικές σχολές όταν εμείς θα έχουμε ψοφήσει!
Πλέον σε σχέση με το ευρώ συζητάμε για περίπτωση νοητικής καθυστέρησης βαρέως τύπου από τους υποτίθεται υπεύθυνους κυβερνώντες.
Και όσοι δεν έχουν καμία επαφή με την παραγωγή και την ιδιωτική εξαγωγική οικονομία, όπως είναι ο τουρισμός, έχει καλώς να μην έχουν ιδέα τι τους γίνεται. Αυτοί όμως που κυβερνάνε θέλουν το κακό της χώρας; Μάλλον αυτό συμβαίνει, αλλιώς βρισκόμαστε στο μέσο ενός θανατηφόρου εγκλωβισμού σε αδιέξοδα.
Δειμο
αν τα εισαγωμενα ηταν ακριβοτερα γιατι το εμπορικο ελλειμμα απαξ και μπηκαμε στο ευρω αρχισε να αυξανει με μεγαλυτερους ρυθμους; Δλδ προτιμουσαμε να αγοραζουμε ακριβοτερα;
Μαρκο, ειπαμε μονο ομορφη. Το γλυκια ειναι περα για περα λαθος.
Το πρόβλημα στο ισοζύγιο είναι ότι εισάγουμε περισσότερα από όσα εξάγουμε. Πέραν τούτου, εννοούσα ότι ο καταναλωτής τα αγοράζει ακριβότερα (το ίδιο προϊόν), όχι ότι τα εισήγαγαν ακριβότερα.
Πολύ σωστά αυτά που γράφεις cynical. να συμπληρώσω μόνο ότι το τεράστιο πρόβλημα στο εμπορικό ισοζύγιο το εξέθρεψαν οι μεσάζοντες (βλέπε έμποροι). Όντας στην παραγωγη πολλά χρόνια και γνωρίζοντας την τιμή που ένα προϊόν φεύγει από τον παραγωγό και την τιμή που φτάνει στην κατανάλωση, πραγματικά σου μιλάω για απίστευτη κερδοσκοπία. Στην καλύτερη περίπτωση μιλάμε για πενταπλασιασμό της τιμής. Ο ανταγωνισμός των εισαγομένων σ’ αυτό το εμπορικό περιβάλλον δεν είναι τόσο αποτρεπτικός αλλά η διάθεση για κερδοσκοπία των εμπόρων απίστευτη.
Φυσικά οι πολυεθνικές του λιανεμπορίου τα χρόνια που πέρασαν αυτές τις παθογένειες διέγνωσαν και βρήκαν την ευκαιρία να εισβάλουν και να έχουν υπερκέρδη, άσχετα αν αποτυπώνεται στους ισολογισμούς τους. Πουλάνε πιο ακριβά από την υπόλοιπη Ευρώπη επειδή η ελληνική αγορά ήταν εκπαιδευμένη να αγοράζει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν λυπάμαι για τα μαγαζιά που κλείνουν, οι περισσότεροι ήταν κερδοσκόποι μικροεισαγωγείς, αλλά για τις πολυεθνικές που μένουν για τις οποίες ο έλληνας παραγωγός τους είναι τελείως αδιάφορος. Τέλος λυπάμαι επειδή μας έχουν πείσει ότι δεν παράγουμε τίποτα μη και σκεφτούμε ελληνικά!
Dyer,
ετσι πρεπει να ειναι. Τα ιδια ακουγα να λεει και ο Καζακης προχτες στην εκπομπη του. Και εχει νοημα, και μ' οσα εχουμε ακουσει ως τα τωρα για τους μεσαζοντες.
Δημοσίευση σχολίου