Θέμα ταμπού το ευρώ πριν λίγο καιρό, σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και παντού, τόσο εντός της ΕΖ, όσο και εκτός.
Οι υποστηρικτές του ευρώ, αυτοί δηλαδή που με πάση θυσία βλέπουν το δρόμο της «σωτηρίας» της πατρίδας μας, (αλλά ποια είναι τέλος πάντων αυτή η πατρίδα, ο Βαρδινογιάννης ή οι εργαζόμενοι της χαλυβουργικής), ουσιαστικά οραματίζονται τη διέξοδο της χώρας μέσα από την υιοθέτηση ενός ισχυρού νομίσματος, όπως είναι το ευρώ, ενός νομίσματος το οποίο βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις πραγματικές δυνατότητες της οικονομίας μας.
Η προοπτική αυτή, για όσους την υιοθετούν θα πρέπει όμως να βασίζεται αφ’ ενός σε ένα ισχυρό θεωρητικό υπόβαθρο, και αφ’ ετέρου σε πραγματικές εμπειρίες και δεδομένα. Και ερωτώ, ποια είναι η θεωρία αυτή, η οποία προβλέπει ότι μια τέτοια αναντιστοιχία νομίσματος και πραγματικής οικονομίας μπορεί να δράσει ευεργετικά στην οικονομία; Και επίσης, ποια παραδείγματα από τη διεθνή οικονομική σκηνή έχουν δείξει στο χρόνο ότι αυτό μπορεί να συμβεί; Για την μεν ύπαρξη κάποιας ανάλογης θεωρίας δεν έχω γνώση, οπότε καλόν θα ήταν να μού υποδειχθεί, (στην πραγματικότητα μόνο ενάντιες θεωρίες υπάρχουν για τα συστατικά στοιχεία μιας βέλτιστης νομισματικής ένωσης), για δε τα πραγματικά δεδομένα υπάρχει το χιλιοειπωμένο παράδειγμα της Αργεντινής με τη γνωστή δραματική κατάληξη.
Ειδικά δε, όπως βαθαίνει η ύφεση και η ελληνική οικονομία αποσυντίθεται ακόμα περισσότερο, γιατί ένα ισχυρό νόμισμα θα είναι περισσότερο από ποτέ το δέον, στο βαθμό μάλιστα, που, όπως συγκλίνουν πλέον οι περισσότερες αναλύσεις, το ισχυρό αυτό νόμισμα ήταν η βασική αιτία της κατρακύλας;
Αν, όπως ισχυρίζεται ο Σαμαράς, δεν πας να φτιάξεις ένα λάθος με ένα ακόμα λάθος, γιατί να πιστεύει κανείς, αλλά και ο ίδιος, ότι η ανισορροπία που έφερε ένα λάθος νόμισμα θα επιδιορθωθεί με το ίδιο αυτό λανθασμένο νόμισμα;
Όλα τα παραδείγματα μέχρι τώρα συνηγορούν ότι υπάρχει μόνο μια κατεύθυνση στη σχέση οικονομίας-νομίσματος. Οι νομισματικές ισοτιμίες αντανακλούν την ισχύ μιας οικονομίας και όχι το αντίθετο. Δηλαδή, μια αδύναμη οικονομία δεν καθίσταται αυτόματα ισχυρή εάν υιοθετήσει ένα ισχυρό νόμισμα. Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για κλασσικό παράδειγμα παρενδυσίας, γεγονός που δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ.
Τα επιχειρήματα που προβάλουν οι ευρισκόμενοι στην αντιπέρα όχθη της παραμονής στο ευρώ ποικίλουν, κυρίως όμως συμπυκνώνονται στα εξής:
- «Το ευρώ συνενώνει τους λαούς», όπως διατείνονται οι συνιστώσες της ευρωπαϊκής αριστεράς στη χώρα μας. Είναι δηλαδή, σαν να μάς λέει ότι τα νομίσματα συνενώνουν τους λαούς και όχι οι ιδέες και τα κοινά προβλήματα. Εκτός κι αν εννοούν ότι η συναδέλφωση, αυτή που δεν κατορθώθηκε στο παρελθόν της ευημερίας, θα επιτευχθεί πάνω στα πτώματα της δυστυχίας που το κοινό νόμισμα έχει επιφέρει στους ευρωπαϊκούς λαούς.
- «Η διάλυση της ΕΖ θα προκαλέσει μεγάλη καταστροφή». Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να διαιωνίζεται μια επιλογή η οποία μπορεί μόνο να καταστρέφει.
- «Το ευρώ εγγυάται ταυτόχρονα και εισροή πόρων και φτηνών δανείων». Το παρελθόν όμως έχει δείξει ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο μπόρεσαν να αποτρέψουν την κατάληξη της οικονομίας, διότι ασχέτως διαχείρισης από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, οι περιορισμοί στην εκμετάλλευση των πόρων αυτών ήταν τέτοιοι, που αυτό που κατάφεραν τελικά, ήταν η καταβαράθρωση τόσο της αγροτικής, όσο και της βιομηχανικής παραγωγής της χώρας. Το γιατί η τάση αυτή, τώρα θα αντιστραφεί, χρειάζεται να υποστηριχτεί και από ισχυρά επιχειρήματα.
Ούτε το ευρώ, ούτε η δραχμή αποτελούν φετίχ. Μόνο, που τα επιχειρήματα για την καλοσύνη του ισχυρού νομίσματος ευρώ, χρειάζονται,περαιτέρω ενίσχυση, κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
τελικά αποδείχθηκε οτι καί η ένταξη στήν ΕΟΚ καί η παραμονή στό ευρω σέ καμία πραγματική και ουσιαστική σύνδεση με τήν ευρώπη δέν αποσκοπούν.
ολα αυτα ηταν και ειναι για να επωφεληθούν οι κλέφτες της ελληνικής
"αστικης τάξης" και τίποτε αλλο .
Απέναντι στη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που απαξιώνει την εργασία και την παραγωγή, το τελευταίο όπλο που διαθέτει μια αδύναμη οικονομία για την αυτοπροστασία της είναι ο έλεγχος του νομίσματος.
Φυσικά αν είχαμε δικό μας νόμισμα!
Όταν ακόμα και η ισχυρή Κίνα χρησιμοποιεί αυτό το όπλο για να προστατεύσει την παραγωγή της και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, απορώ και γω με τις επιλογές μας σαν χώρα.
Ένα ισχυρό νόμισμα προστατεύει τη χώρα από συνεχείς υποβαθμίσεις. Το γεγονός ότι τώρα ακολουθείται μία απολιτική που καταβαραθρώνει τη μεσαία τάξη και τα χαμηλότερα στρώματα είναι άλλο ζήτημα. Θα μπορούσε μία πολιτική ανάπτυξης να ενισχύσει και το ευρώ και την εθνική οικονομία. Απλά προτιμώνται ένα ευρώ και μια πολιτική που ευνοούν τις εθνικές κι ευρωπαϊκές ελίτ.
Δειμο,
υπενθυμιζω οτι η υποβαθμιση της Ελλ στην κατηγορια D επιτευχθη με το ευρω!
Δεν ειναι αλλο ζητημα. Για ολο το νοτο , τα ελλειμματα τους ειναι mirror image των πλεονασματων της γερμανιας, και αυτο οφειλεται αποκλειστικα στο νομισμα.
Τα ελλειμματα της Ελλαδας ακολουθουσαν την ιδια τροχια με την σχεση ευρω/δολ. Οσο υπερτιματο το ευρω απεναντι στο δολ τοσο αυξανοταν και το ελλειμμα.
Δεν ξέρω όμως πώς θα ήμασταν πχ με τη δραχμή σε τέτοια φάση. Θα προχωρούσαμε σε άμεση υποτίμηση νομίσματος. Εμείς στηριχτήκαμε στις (οικονομικές και βιομηχανικές) πλάτες άλλων πουλώντας καταναλωτές. Αλλά με τη δραχμή πώς θα προχωρούσαμε;
Με αλλο νομισμα θα ειχαμε και αλλη πορεια. Δεν μπορω να μαντεψω ποια.
Αλλά σιγουρα δεν θα ειχαμε ξεριζωσει τα αμπελια, δεν θα θαβαμε τα πορτοκαλια, δεν θα κλειναμε τις οποιες βιοτεχνιες και βιομηχανιες ειχαμε, ουτε θα δεναμε τα αλιευτικα στους μωλους. Ακομα και τωρα οι εμπορικες μας σχεσεις ειναι πανω απο τις μισες με χωρες εκτος ευρω.
αλλα Δειμο, πες μου ποια αδυναμη οικονομια εχει ισχυρο νομισμα, σε σχεση παντα με τα νομισματα των κυριων εμπορικων της εταιρων.
Cynical,
Είπες:
>>Με αλλο νομισμα θα ειχαμε και αλλη πορεια. Δεν μπορω να μαντεψω ποια.
Αλλά σιγουρα δεν θα ειχαμε ξεριζωσει τα αμπελια, δεν θα θαβαμε τα πορτοκαλια, δεν θα κλειναμε τις οποιες βιοτεχνιες και βιομηχανιες ειχαμε, ουτε θα δεναμε τα αλιευτικα στους μωλους.
Εδώ διακρίνω μεγάλη συγχυση. Εχεις μπερδέψει την προστατευτική πολιτική της ΕΕ με το νομισμα. Τα αμπέλια ξεριζώθηκαν πρίν το ευρώ. Ταυτόχρονα δόθηκαν απιδοτήσεις για να αλλάξουν καλιέργειες. Ο πονηροί έλληνες πήραν τις επιδοτήσεις άλλα δεν αλλάξαν καλιέργειες. Η ΕΕ έφερε για 30 χρόνια χρήματα για έρευνα, δρόμους για να παίζουν τάβλι οι αγρότες το χειμωνα, έργα υποδομής που δεν γίναν κλπ. Το ευρώ έφερε σταθερή οικονομία, χαμηλά επιτόκια, ευκολία για διακρατικές συναλλαγές και εξαγωγές και όπως οι γερμανοί το εκμεταλευτήκαν θα μπορούσαμε να το κάνουμε και εμείς. Αν εμείς είμαστε άχρηστοι σαν κράτος και δέν μπορούμε να χωρίσουμε δύο γαιδάρων άχυρο μας φταίει το ευρώ? Οσο η ελλάδα κυβερνάται απο έλληνες είναι χαμένη σαν χώρα απο χέρι, ανεξάρτητα ποιό είναι το νόμισμα.
Και μεχρι σημερα συνεχιστηκε η ιδια δουλεια. Το ελλειμμα μεγαλωνε οχι γιατι τα τρωγαμε στα ζαρια αλλα γιατι δεν μπορουσαμε να πουλησουμε. Ημασταν ακριβοι. Ετσι εφυγαν και οι βιοτεχνιες και επιχειρησεις στα βαλκανια. Η εσωτερικη υποτιμηση και λιτοτητα ερχονται να "επιδιωρθωσουν" τη ζημια που εκανε το ισχυρο νομισμα.
Το ιδιο κανει κι ολος ο νοτος και η Ιρλανδια.
Η εισροη κεφαλαιων, (προσφορα χρηματος) με το φτηνο δανεισμο ανεβαζει τις τιμες των προιντων και το κοστος εργασιας. Και αυτο μειωνει την ανταγωνιστικοτητα αν δεν εχεις καποιο τρεχνολογικο πλεονεκτημα. Αλλα ακομα και στα χρονια αυτα γινοσουν τεχνολογικη δυναμη θα ηταν αδυνατο να ανταγωνιστεις τη Γερμανια.
" Ολοι οι αδέκαροι καί πειναλέοι μιλάνε συνέχεια περί "οικονομίας" αυτο από μιά αποψη βέβαια είναι φυσικο:αφού πεινάνε , λεφτά ονειρεύονται,δηλαδή σκέφτονται μέ τήν κοιλιά όπως εμείς .Μήπως ομως τελικώς η οικονομία δέν λύνει ποτέ καί πουθενά κανένα πρόβλημα ? ειναι αραγε η οικονομία επιστημη? τί παει νά πεί οικονομια? - η οικονομία είναι η απλούστερη τών επιστημών καί θέλει νά πή , οτι οποιος δουλεύει πρέπει νά τρώη .η "διακύμανση τών τιμών" είναι πού κάνει τήν οικονομία περίπλοκη αριθμομαγειρική επιστήμη .Η οικονομία στηρίζεται στό αυτονόητο γεγονός ότι πρέπει νά υπάρχουν λεφτά . Πως όμως βγαίνουν τα λεφτα ? η οικονομία δεν ειναι σε θέση νά προσδιορίση . καί τούτο ειναι φυσικό , η εξεύρεση χρημάτων , πού είναι εργο της πολιτικής ,ειναι άλλο πράγμα από τήν διαχείρησή τους , πού είναι εργο τής οικονομίας . τό " χρήμα " είναι πνευματικής σημασίας φαινόμενο (παρήχθη διά των ιδεων πού μετεμόρφωσαν τίς κοινωνίες καί εθεσαν συνεκτικό τους δεσμό τήν πνευματική έννοια της εργασίας ) επεται οτι άν δεν εχεις τίς αντίστοιχες ιδέες , δεν μπορείς νά εχης καί τό χρήμα .
Δηλ. εν ολιγοις , η πτωχεία κοινωνικών ιδεών είναι καί οικονομική φτώχεια " αποσπασμα απο ενα βιβιο ηταν .
Είσαι έξυπνη και μορφωμένη , παρακολουθώ τα γραπτά σου με ενδιααφέρον αλλά έχεις κολλήσει στην δραχμή μαζί με ο,τι οπισθοδρομικό έχει να επιδείξει η αριστερά.
Η εξέλιξη του καπιταλισμού από τις εθνικές βιομηχανίες στις πολυεθνικές, που είναι φυσιολογική πορεία στην παγκοσμιοποίηση, δεν καταργεί μόνο τα σύνορα, αλλά δημιουργεί ζώνες επιρροής με κατάργηση των δασμών και την επιβολή ενιαίου νομίσματος.
Μαζί με τα σύνορα και τις ,,εθνικές ανεξαρτησίες,, καταργούνται κατ τα εθνικά νομίσματα σαν απαρχαιομένα.
Φυσικά όλα αυτά για το συμφέρον των καπιταλιστών, του ελεύθερου εμπορίου κλπ.
Οι λαοί ωφελούνται οταν οι οικονομίες βρίσκονται σε ανθηση.
Οταν όμως βρίσκονται σε κρίση τότε αυτοί πληρώνουν το μάρμαρο.
Επιστροφή στην δραχμή είναι σαν να ζητάς από τους καπιταλιστές να διαλύσουν τις πολυεθνικές και να επιστρέψουν στις εθνικές βιομηχανίες.
Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω.
Οσο πιο εξελιγμένος είναι ο καπιταλισμός τόσο πιο εύκολα θα ανατραπεί.
marko
δεν συμφωνω με τη γραμμικη αντιληψη της ιστοριας που εχεις. ΑΠο παγκοσμιοποιησεις και αυτοκρατοριες ειχαμε και στο παρελθον. Ο,τι ξεχυλώνει μπορει και να μαζεψει. Ο νομος της εντροπιας δεν θσχυει στην ιστορια.
Αλλα το ερωτημα που εθεσα στο παρον κειμενο, ειναι αλλης φυσης, ειναι πολυ απλο και ειναι θεωρητικο. Δλδ, Πειτε μου αν υπαρχει θεωρια και πραξη που να δειχνει οτι ειναι καλη επιλογη μια αδυναμη οικονομια να υιοθετει ενα ισχυρο νομισμα. Το ερωτημα δεν ειναι ρητορικο.
Μαρκο, μαζι με το "εξυπνη και μορφωμενη" συμπληρωσε σε παρακαλω και ομορφη!
Θα συμφωνήσω οτι η Ιστορία δεν βαδίζει γραμμικά.
Βαδίζει όμως με ζικ-ζακ, αλλά πάντα μπροστά.
Για το όμορφη είμαι απόλυτα σίγουρος, μην ρωτάς πως το γνωρίζω όμως.
Ανωνυμε η αναφορα σου στους αγροτες δείχνει απόλυτη αγνοία.Δες τι συμβαίνει και παύσε να αναπαράγεις τις μπουρδες μανδραβεληδων.Εαν θεωρεις πως 4.465 ευρω για 76 στρεμματα ελαιοδεντρων είναι ποσο επιδότησης το οποίο μπορεί καποιος αγροτης να επενδυσει και ταυτοχρονα να μπορει να καλυψει τα εξοδα της οικογενειας του πες μου τον τροπο.Η μηπως η τιμη του ελαιολάδου(1,90-2,10 ευρω το κιλο) ειναι ικανη να διασφαλίσει την αξιοπρεπη διαβίωση του αγροτη και της οικογενειας του;Υπαρχουν πολλα λειτουργικα εξοδα(λιπασματα,εργατες,αγροτικα μηχανηματα κτλ.) εξαλλου.
Το παραμυθι των βολεμενων που δεν εχουν πατήσει ποτε σε αγροτικη περιοχή και αντλουν τα επιχειρηματά τους απο αρθρα συντακτων των κρατικοδιαιτων Ψυχαρη,Αλαφουζου,Μπομπολα παρακαλουνται να το βουλωσουν.Οι αγροτες,οι οποίοι εχουν μεγαλο εισοδημα είναι είτε κάποια κομματοσκυλα που πλουτισσαν μέσω λαθροχειριών σε αγροτικους συνεταιρισμους,είτε το εισοδημα τους προερχεται απο παρανομες δραστηριοτητες(ναρκωτικα-ειδικα κρητη).
Οποιος εχει αντίρρηση ας ερθει στο χωριο μου να δει το επίπεδο εξαθλίωσης των εντίμων ελαιοπαραγωγών.
Πολύ μου αρέσει που γίνονται πολιτισμένα συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων με επιχειρήματα σ'αυτόν τον χώρο(με εξαίρεση το τελευταίο επιθετικότατο σχόλιο).
ΑΒ.
Δημοσίευση σχολίου