Το κράτος αποχαιρετά …και τα όπλα

Το «σωστό» κράτος οφείλει να είναι μικρό, ευέλικτο και κομψό, να πάψει ν’ ασχολείται με ό,τι περιττό και κοστοβόρο, όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια, επενδύσεις κλπ, και να περιοριστεί στα απολύτως αναγκαία, όπως είναι η άμυνα, η εσωτερική ασφάλεια και η εξωτερική πολιτική. Αυτά εν ολίγοις νομίζαμε ότι αποτελούν, τα καθήκοντα του «αποτελεσματικού» κράτους, σύμφωνα με το απόσταγμα της νεοφιλελεύθερης θεωρίας.

Αυτά μέχρι χθες, διότι σήμερα η πραγματικότητα μάς αποκαλύπτει ευχάριστα, ότι το κράτος μπορεί να γίνει ακόμα πιο μικρό, αρκεί να βγάλουμε από πάνω μας τις παρωχημένες νεοφιλελεύθερες παρωπίδες, που το θέλουν ν’ ασχολείται ακόμα με την άμυνα και την εσωτερική ασφάλεια. Γιατί τάχατες, τόσο ανίκανος είναι ο ιδιωτικός τομέας που δεν είναι σε θέση ούτε ένα πόλεμο να διεξάγει; Άλλωστε μόνο τους τελευταίους τέσσερεις αιώνες, οι στρατοί έπαψαν να είναι αμιγώς μισθοφορικοί. Όλον τον υπόλοιπο καιρό όλο και κάποιος καλός άνθρωπος βρισκόταν, που τους τάιζε και τους εξόπλιζε.

Για να μην μακρηγορούμε, το Πεντάγωνο, το οποίο ήδη από τη δεκαετία του ’70 φλερτάρει με τα καλά της εξωτερικής ανάθεσης σε ιδιωτικές εταιρίες της διεξαγωγής πολέμου σε μέρη δύσκολα και επικίνδυνα, σήμερα βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σ’ αυτές. Μέχρι τον Μάρτιο του 2011, σύμφωνα με στοιχεία του Υπ. Άμυνας των ΗΠΑ, το στρατιωτικό προσωπικό από ιδιωτικές εταιρίες στο Ιράκ και Αφγανιστάν, (155,000), ξεπερνούσε σε αριθμό το προσωπικό του αμερικανικού στρατού, (145,000). Απ’ αυτούς, γύρω στους 90,000 σταθμεύουν στο Αφγανιστάν και οι υπόλοιποι, γύρω στους 65,000, στο Ιράκ.

Όσον αφορά το ύψος των συμβολαίων με τις εταιρίες, μόνο για το 2010 ανερχόταν, στο μεν Αφγανιστάν σε 12 δις δολάρια, περίπου το 15% του συνολικού προϋπολογισμού για την περιοχή, στο δε Ιράκ σε 16 δις δολάρια, ποσό ίσο περίπου με το 20% των συνολικών υποχρεώσεων των ΗΠΑ εκεί. Κι αν κάνουμε τη σούμα για την εξαετία 2005-2010, οι ιδιωτικές εταιρίες εισέπραξαν 112 δις δολάρια για τις υπηρεσίες τους στο Ιράκ και μόλις 34 δις για το Αφγανιστάν. Αν αυτά τα νούμερα λένε κάτι, ο λόγος που δεν έχουν φύγει οι Αμερικάνοι ακόμα απ’ το Αφγανιστάν είναι ότι μάλλον σε σχέση με το Ιράκ τους έρχεται ακόμα φτηνό!

Οι υπηρεσίες, από εφοδιασμό μαγείρων, φρουρών στρατοπέδων, και οδηγών στρατιωτικών κονβόι, από εξασφάλιση σωματοφυλάκων στρατηγών, υψηλών προσώπων και επιχειρηματιών που ψάχνουν για κερδοφόρες επενδύσεις ανάμεσα στα πτώματα και τα ερείπια, μέχρι και εκπαιδευτών τοπικών στρατιωτικών δυνάμεων και πιλότων αναγνωριστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων, όλες αυτές παρέχονται από ένα ολιγοπώλιο γιγαντιαίων πολυεθνικών, ανάμεσα στις οποίες προεξέχουν οι XE Services (όπως είναι το νέο όνομα της γνωστής μας Blackwater, με την εξέχουσα θητεία στο Ιράκ), η DynCorp International με προσωπικό που ανέρχεται σε μερικές δεκάδες χιλιάδες, και με βαριά προϋπηρεσία στην παροχή όπλων στους Κόντρας στη Νικαράγουα και στην εκπαίδευση του KLA στο Κόσσοβο, και η L-3 Communications, η οποία, όπως λέει και το όνομά της, εξειδικεύεται στην επικοινωνία με τους τοπικούς πληθυσμούς, δηλαδή στις ανακρίσεις αιχμαλώτων και φυλακισμένων.

«Οι ιδιώτες υπεργολάβοι του πολέμου βρίσκονται παντού», γράφει ο Peter W. Singer, στο βιβλίο του «Οι εταιρικοί πολεμιστές: Η άνθιση της ιδιωτικής στρατιωτικής βιομηχανίας». Σε γεωγραφικούς όρους λειτουργούν σε περισσότερες από 50 χώρες, και σε κάθε ήπειρο εκτός (ακόμα) της Ανταρκτικής. Στη δεκαετία του ’90 η αναλογία ανάμεσα στους εταιρικούς στρατιώτες και σε αυτούς των εθνικών στρατών ήταν 1 προς 50. Σήμερα η αναλογία βρίσκεται στο 1 προς 10. Η δε βιομηχανία αυτή των υπεργολάβων του πολέμου αποτιμάται στις αρκετές εκατοντάδες δις δολάρια.

Όπως λοιπόν μπορεί κανείς να συμπεράνει, με τέτοια τεχνογνωσία και υποδομή, το οποιοδήποτε κράτος μπορεί κάλλιστα να απαλλαγεί από τα έξοδα συντήρησης στρατών, στρατοπέδων και εξοπλισμών. Τι γίνεται όμως με τον άλλον μπελά, την αστυνομία;

Εδώ το δρόμο τον ανοίγουν οι Βρετανοί. Στις αρχές του μήνα, ο Guardian απεκάλυψε σχέδιο της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση και της αστυνομίας! Ιδιωτικές εταιρίες θα αναλαμβάνουν πλέον το έργο της εξιχνίασης εγκλημάτων, των περιπολιών στις γειτονιές, της προφυλάκισης υπόπτων, της διαχείρισης των πληροφοριών, πληροφοριοδοτών και μαρτύρων, της διοίκησης των τμημάτων, ενώ προς το παρόν η καταστολή απεργιών, διαδηλώσεων και εξεγέρσεων μένει εκτός. Δυο από τις μεγαλύτερες αστυνομικές δυνάμεις της χώρας στο Surrey και τα West Midlands με προϋπολογισμό μαμούθ 1.5 δις λιρών και με την προοπτική να αυξηθεί στα 3.5 δις, άρχισαν ήδη να δέχονται προσφορές από εταιρίες security. Το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα, που προωθείται με ζήλο από το Υπουργείο Εσωτερικών θα αποτελέσει οδηγό και για τις υπόλοιπες περιοχές της Αγγλίας και Ουαλίας, ειδικά τώρα που η φρενίτιδα της λιτότητας έχει αποστερήσει από το σώμα το 20% της τακτικής του επιχορήγησης και μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αν και η είσοδος των ιδιωτών είχε αρχίσει από καιρό σε διάφορα μικρά τμήματα, εν τούτοις αυτή περιοριζόταν σε δουλειές γραφείου. Με το νέο πρόγραμμα, οι ιδιώτες μισθοφόροι βγαίνουν πλέον και στο δρόμο με πολλά περισσότερα καθήκοντα και φυσικά με μηδενική λογοδοσία.

Μετά την εκχώρηση του στρατού και της αστυνομίας, που κάνει το κράτος στο κεφάλαιο, το τελευταίο που μένει πια είναι να εκχωρήσει και την κυβέρνηση. Ευτυχώς όμως δεν θα χρειαστεί. Αυτή είναι ήδη εκχωρημένη…