Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Η ιδιαίτερη κουλτούρα των Γερμανών


Το πόσο έχουν μπλέξει τα μπούτια τους εκεί στην τρόικα δε λέγεται. Το ΔΝΤ πάνω από χρόνο, στην αρχή διακριτικά, τελευταία με στεντόρεια φωνή, παραδέχεται ότι η πολιτική όπως σχεδιάστηκε, (τρόπος του λέγειν) για την Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να επαληθευτεί χωρίς κάποιες προϋποθέσεις, κυριότερη των οποίων είναι η ανάληψη ζημιών και από τους δανειστές, και του ιδίου, γιατί όχι, συμπεριλαμβανομένου, μιας και κανένα από τα προγράμματα που σχεδίασε, απ’ ότι παραδέχτηκε στον κώλο της μαϊμούς, δεν ευδοκίμησε.  

Η αλλαγή πολιτικής όμως σκοντάφτει αφ’ ενός στις εμμονές της Μέρκελ, αφ΄ ετέρου στη συνενοχή όλων των κυβερνήσεων του Νότου, που είναι και ο σημαντικότερος ανασχετικός παράγοντας. Καθ’ ότι, αν ο Νότος, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Πορτογαλία, Κύπρος και πιθανόν Γαλλία, έβγαιναν μπροστά συντονισμένα και με άγριες διαθέσεις, δεν θα υπήρχε περίπτωση για το Βερολίνο να μην υποχωρήσει, μιας και διαφορετικά, το διακύβευμα θα ήταν τεράστιο.

Όμως κάποια τέτοια συμμαχία των Νοτίων δεν διαφαίνεται στο κοντινό μέλλον, όχι τόσο λόγω ιδεολογικής σύμπτωσης των κυβερνήσεων με το Βερολίνο και τους διακηρυγμένους σκοπούς του ΔΝΤ, (την έχουνε χεσμένη την ιδεολογία), αλλά διότι η παραμονή τους στην εξουσία αποτελεί για τους περισσότερους τη μόνη ασφαλιστική δικλείδα για να αποφύγουν το λυντσάρισμα από τα εξαγριωμένα πλήθη.  

Από την άλλη μεριά, η Μέρκελ δεν δρα αφ’ εαυτής, μιας και έχει καταφέρει να συσπειρώσει γύρω από την πολιτική της την πλειοψηφία των Γερμανών. Κι επειδή η πολιτική τόσο των φιλελευθέρων, όσο και των σοσιαλδημοκρατών ως προς το χειρισμό της κρίσης στην ΕΖ είναι ταυτόσημη με αυτή της Μέρκελ, δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι τα μαρτύρια των λαών του νότου βρίσκουν εντελώς σύμφωνο και το λαό της Γερμανίας.  Και για να έχουμε κάποια τάξη μεγέθους, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η Μέρκελ παίρνει ένα 42%, οι φιλελεύθεροι ένα 5% και οι σοσιαλδημοκράτες ένα 26%. Δηλαδή τα ¾ του γερμανικού λαού πλειοδοτούν αυτή την κατάσταση. Κάποιοι μάλιστα επιχαίρουν κι ανοιχτά.  

Έχουμε μάθει να διαχωρίζουμε τους λαούς από τις κυβερνήσεις τους, αλλά από την άλλη μεριά, καλό είναι να διατηρούμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το γεγονός ότι εν τέλει οι λαοί είναι αυτοί που εκλέγουν και συντηρούν τις κυβερνήσεις τους και μάλιστα με τέτοιες πλειοψηφίες. Όσο και πλανημένοι και να είναι.

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι κάνει τους Γερμανούς ώστε να έχουν διαφοροποιηθεί τόσο έντονα από την υπόλοιπη Ευρώπη, τουλάχιστον τον 20ο αιώνα. Μια καλή εξήγηση δίνει ο Μπερλίν στο έργο του για το γερμανικό Ρομαντισμό, και τη δυσπιστία της γερμανικής αστικής τάξης στα προτάγματα του Διαφωτισμού. Ο Χίτλερ δεν ήταν παρά η αποκρυστάλλωση του γερμανικού ιδεαλισμού, όσο περίεργο και αν αυτό ακούγεται . Ένα σχετικό κείμενο με τίτλο «Εκλεκτικές Συγγένειες: Ρωσία-Γερμανία» είχα αναρτήσει στο blog πριν από πεντέμισι χρόνια. Ποιος θα το περίμενε ότι θα επέστρεφα σ' αυτό μετά από τόσο καιρό.

Κι όμως, πριν από λίγο καιρό διαβάζοντας το πολύ ωραίο βιβλίο του Ανταίου Χρυσοστομίδη «Οι κεραίες της εποχής μου» έπεσα στο κεφάλαιο που αφιερώνει στο νεαρό και διάσημο Γερμανό συγγραφέα Ντάνιελ Κέλμαν, γνωστό και στην Ελλάδα από το βιβλίο του «Η μέτρηση του κόσμου», όπου σε κάποια χαλαρή στιγμή κι ενώ βρίσκονται στο τρένο ταξιδεύοντας παρέα, ο Χρυσοστομίδης του απευθύνει την κλασσική, αλλά ακόμα αναπάντητη ερώτηση για το «πώς συνέβησαν όλα αυτά», κι εννοούσε τη φρίκη των στρατοπέδων και την άνοδο του Χίτλερ.  


«Υπάρχει στο καλό και στο κακό, ένα τυπικό χαρακτηριστικό της γερμανικής κουλτούρας, το οποίο κατά τη γνώμη μου καθορίζει τη γερμανική σκέψη. Οι Γερμανοί έχουν τη συνήθεια να ερμηνεύουν την πραγματικότητα και τα γεγονότα σύμφωνα με κάποιες αφηρημένες ιδεολογικές αρχές. Αν μπορέσεις να πείσεις τον γερμανικό λαό πως για κάποιο αφηρημένο λόγο είναι απαραίτητο να κάνει κάτι το πολύ απάνθρωπο, τότε θα το κάνει. Διότι είναι πεισμένος ότι κάνει το καλό. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί στους λαούς της Νότιας Ευρώπης. Εκεί θα έλεγαν «μπορεί να είναι απαραίτητο, αλλά εγώ δεν θα το κάνω». Ίσως λοιπόν αυτή να είναι η ουσία του καλού και του κακού προσώπου της Γερμανίας: αυτό το επίπεδο μιας θεωρητικής αίσθησης του καθήκοντος, καθώς επίσης και η ικανότητα να μην συγκινείται από τον πόνο και το δράμα του άλλου. Η συμπεριφορά ενός Γερμανού υπακούει σε κανόνες. Βεβαίως αυτά που λέω δεν εξηγούν τα πάντα, είναι απλώς μια δική μου θεωρία. Μπορεί να λέω και ανοησίες».



Σίγουρα ο Ανταίος ξαναδιαβάζοντάς την, θα αναρωτιέται σήμερα πώς η απάντηση σε μια ερώτηση που υποβλήθηκε το 2009, θα αποκτούσε τέτοια σημασία τέσσερα χρόνια αργότερα. 

19 σχόλια:

spiral architect είπε...

Περί της ερμηνείας της πραγματικότητας και των γεγονότων από τους Γερμανούς σύμφωνα με κάποιες αφηρημένες ιδεολογικές αρχές πάρε να διαβάσεις το Το πρόβλημα Σπινόζα του Γιάλομ.
Δεν πιστέυω οτι το παραπάνω είναι ίδιον μόνο των Γερμανών, πιστεύω αντίθετα ότι, αν ταΐσεις κατάλληλα οποιονδήποτε λαό μέσω μιας καλοστημένης προπαγάνδας, θα έχεις περίπου τα ίδια αποτελέσματα.

cynical είπε...

spiral
δεν ειμαι σιγουρη γιαυτο που λες. περα απο την προπαγανδα η οποια ειναι λιγο πολυ εφημερη και αλλαζει κατα καιρους, μεσα στην ιστορια ενος λαου υπαρχουν καποιες πολυ μακρινες πολιτισμικες σταθερες που επιβιωνουν. Σημερα ισως να ειναι λιγοτερο ορατες, μιας και η οσμωση μεταξυ των λαων λογω διαχυσης της πληροφοριας να ειναι μεγαλυτερη, αλλα αν ξυσεις λιγο πιο βαθια πιστευω οτι θα βρεις τα fundamentals.

Εν πασει περιπτωσει, ...το ψαχνω. Ευχαριστω για την αναφορα. Προς το παρον το εχω ριξει σε συγχρονους γερμανους συγγραφεις, ταυτοχρονα με τους λατιναμερικανους.

spiral architect είπε...

Διαβάζοντας το βιβλίο που σου παρέθεσα έμαθα για τον Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεην απ' τον οποίο εμπνεύστηκε ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ τη θεωρία του για τον εθνικοσοσιαλισμό, την αρχαία υπερβόρεια Θούλη, την αρεία φυλή και όλους τους μύθους με τους οποίους έδεσε προπολεμικά το εποικοδόμημα του ναζισμού.

Για μετέφερε τα παραπάνω κάπου αλλού, σε κάποιο άλλο έθνος με αρκούντως μακραίωνη ιστορία στα πάτρια χώματά του π.χ. Ελλάδα, Ιταλία, Κίνα, Ιαπωνία ακόμα και στην Αίγυπτο βάζοντας και την ανάλογη μυθολογική σάλτσα και σταδιακά, φρονώ ότι, θα έχεις το ίδιο αποτέλεσμα.

Μεγάλο ρόλο επίσης παίζει κατά τη γνώμη μου η θρησκεία και γενικότερα η κουλτούρα του λαού για την επίτευξη τέτοιων καταστάσεων. Η μαζική ψυχολογία ειδικά στο πεδίο "νικητής - ηττημένος" και πως απορροφούνται αυτές οι θεωρίες από τα δυο αυτά μέρη είναι επίσης ένα καλό εργαλείο για την ερμηνεία τέτοιων καταστάσεων.

cynical είπε...

Εχω την εντυπωση οτι απο μονοι τους οι μυθοι κλπ δεν λενε τιποτε απο μονοι τους, αλλα πως αυτοι προσλαμβανονται. Γιατι οι Γαλλοιτους προσελαβαν και μετασχηματισαν διαφορετικα, απ' ότι οι γερμανοι; Γιατι οι γερμανοι περιφρονησαν το Διαφωτισμο; που σηματοδοτει το περασμα στη νεωτερικοτητα; Γιατι οι γερμανοι δεν ειχαν κοινο βηματισμο με τους τους υπολοιπους ευρωπαιους και γειτονες γαλλους, βελγους, ολλανδους, δανους, ελβετους;

Ουτε οι ελληνες περασαν απο το καθαρτηριοο του διαφωτισμου.

spiral architect είπε...

Να πω τη γνώμη μου εδώ: Οι Γερμανοί δεν περιφρόνησαν κατ' αρχήν το Διαφωτισμό. Πολλές μεγάλες μορφές της τέχνης και της επιστήμης του 17ου, του 18ου και του 19ου αι. ήσαν Τεύτονες. Μακραίωνη ιστορία δεν είχαν, (σαν τους Έλληνες, τους Ιταλούς, τους Κινέζους κλπ) οπότε κάποιος (Ρόζενμπεργκ) βρέθηκε να τους την φτιάξει. Βρέθηκε και κάποιος (Χίτλερ) που εν μέρει την υιοθέτησε προσθέτοντας και τη δική του προπαγανδιστική σάλτσα (π.χ. Γκέμπελς στο "ιδεολογικό", Λένι Ρίφενσταλ στο εικαστικό) όλοι αυτοί απευθυνόμενοι σε ένα νικημένο και εξαθλιωμένο από τον Α' ΠΠ λαό και με την χρηματοδότηση του ντόπιου κεφαλαίου στην πολεμική βιομηχανία το ηθικό του ορθώθηκε. Βρέθηκε και ο εχθρός ("εβραιομπολσεβικισμός" όπως τον αποκάλεσαν και το γλυκό έδεσε.

Βέβαια αν μιλήσεις με τον σύγχρονο τυπικό Γερμανό θα σου πει από την μια "τι σχέση έχω εγώ μ' αυτά που έκανε ο πατέρας και ο παππούς μου;", αλλά από την άλλη θα σε κοιτάξει αφ' υψηλού λέγοντάς σου "Βιομηχανίες σα τις Ζήμενς, ΦάΒε και Μερτσέντες τεμπέλη Ελληνα έχεις;"
(η ψυχολογία του ηττημένου και του νικητή αντίστοιχα σε ένα οικονομικό πόλεμο που μαίνεται)

Για το Διαφωτισμό της σήμερον ... ξέχασέ τον καλύτερα. Όπως σχολίασα στο μπλογκ του Αρχαιοπτέρυγα: έχουμε φύγει εντελώς από την εποχή της επιστήμης και του Διαφωτισμού, ξαναγυρίζοντας σε ένα νέο Μεσαίωνα με τους αλχημιστές του, τους ιεροεξεταστές του και τις απαραίτητες μάγισσες.
Το μέλλον θα είναι ένας νέος Διαφωτισμός, μια άλλη κοινωνία, που θα στηρίζεται στον Άνθρωπο και στη Γνώση.


Και αυτό είναι στο χέρι μας και μόνον!

Την καλημέρα μου. :)

cynical είπε...

ας πουμε οτι ειναι ετσι. φασιστες κυβερνησαν σε πολλες χωρες. για διαφορους λογους. γιατι ομως στη γερμανια, στην καρδια της ευρωπης εφτασαν σ' αυτες τις ακροτητες;
Δεν μπορεις παντως να πεις οτι ειναι ενα δοκιμο ερωτημα.

spiral architect είπε...

Μαζί με την ΕΡΤ χάσαμε και την εκπομπή τους. :(

cynical είπε...

Eλαχιστες εχουν σωθει ολοκληρες στο γιουτιουμπ, και στο βιμεο. Πιστευω οτι θα τις ξανασηκωσουν.

ξαναδιαβασα τον μαρτιν Βαλζερ, και τις απαντησεις που δινει στην ιδια ερωτηση. Παραδεχεται ότι ο διαλογος με το παρελθον στη γερμανια δεν ειναι ειλικρινης, παρα ακολουθεί μια γλωσσικη πεπατημενη. οταν το ειπε δημοσια, ξεσηκωθηκε σαλος!

spiral architect είπε...

...ο διαλογος με το παρελθον στη γερμανια δεν ειναι ειλικρινης ...

Μα έτσι είναι: Γιατί να απολογηθεί ο σύγχρονος Γερμανός, ο αγέννητος και πιτσιρικάς της εποχής του Β'ΠΠ για τα εγκλήματα των πατεράδων και των παππούδων του;
Και αν απολογηθεί, θα πει: "ok, τέλος, λάθος μας, ξεκινάμε απ' την αρχή, ναι στο διαφωτισμό, ναι στον ουμανισμό, αγάπες, λουλούδια, τραγούδια".

Ελα ντε όμως που το κεφάλαιο συνεχίζει να δουλεύει στην πλάτη του και στην πλάτη μας:
Αυτός ο υπερήφανος για τους λαμπρούς προγόνους του, που νιώθει απέχθεια για τους συντοπίτες του δολοφόνους, τώρα ενοποιεί τα νομίσματα της Ευρώπης με αναφορά το μάρκο φτιάχνοντας ένα νέο νόμισμα, μας φορτώνει με ελλείμματα γεμίζοντας αυτός πλεονάσματα, φτιάχνει εξωφρενικούς νόμους για να μας πουλήσει Φ/Β και Α/Γ κάνοντας επιδοτούμενες εξαγωγές απ' την τσέπη μας, μας δανείζει. Έπειτα, αφού με "το γράμμα του νόμου" μάς χρεώσει μέχρι τ' αυτιά, μάς κουνάει επιτιμιτικά το δάκτυλο. Στο καπιταλιστικό παιχνίδι παίζει κι αυτός. Αφού το σπιτικό του είναι εντάξει γιατί να τον νοιάξει τι γίνεται σε κάποιο σπιτικό στο Παγκράτι ή στο Βόλο;

Δεν είναι λοιπόν θέμα ράτσας και ιδιαιτερότητας των Γερμανών. Απλά, όπως τους κανοναρχούν κι αυτοί χορεύουν. Τώρα πια δεν πιάνουν πυροβόλα όπλα, ούτε οδηγούν πάντσερ στο Κουρσκ. Πατάνε πλήκτρα, κουνούν ποντίκια, στέλνουν εντεταλμένους υπαλλήλους, κερδίζουν ακόμα περισσότερο οικειοποιούμενοι για ένα κομμάτι ψωμί δημόσιες, ή ιδιωτικές περιουσίες και πόρους. Όμως απαγγέλλουν Γκαίτε και Σίλερ και ακούνε λάιβ τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Τα χέρια τους (νομίζουν ότι) δεν έχουν λερωθεί με αίμα αθώων.

Πόλεμος με άλλα μέσα. Πιστεύουν ότι θα κερδίσουν ότι έχασαν στους δυο τελευταίους πολέμους. Ανακατεύουν την τράπουλα καλά για να μην φαινεται στημένη η παρτίδα.

Τόσα έχεις γράψει για τη Γερμανία, άλλα τόσα έχουμε διαβάσει ...

Unknown είπε...

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την ανταλλαγή απόψεων σας σε ένα σπουδαίο ζήτημα.
Καλές οι παραπομπές του Σπιράλ και η κυνικαλ έχει δίκιο οτι στην διαμόρφωση της κουλτούρας των Γερμανών η αστική τους τάξη επιδερμικά έχει δεχθεί επιρροές από την μεγάλη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό.
Στην διαμόρφωση της κουλτούρας των Γερμανών υπάρχει και συμβάλλει και ο υλιστικός παράγων.
Οι Γερμανοί απολαμβάνουν σχετικά καλύτερους όρους διαβίωσης και εργασίας από το σύνολο σχεδόν των Ευρωπαίων-παρ΄οτι και εκει τα πράγματα αλλάζουν-.
Οταν και εκει θα δημιουργηθούν οι ίδιοι όροι ύπαρξης με την Ελλάδα και τον Νότο , τότε η κουλτούρα τους και η ιδεολογία τους δεν θα είναι τόσο δεκτική στην αστική προπαγάνδα.
Η υλιστική αντίληψη της Ιστορίας.

not_me είπε...

καλησπέρα και καλό μήνα και από μένα,

αν μου επιτρέπετε να πω την γνώμη μου η οποία δεν στηρίζεται τόσο στο διάβασμα όσο στην προσωπική μου γνώμη και άποψη έχοντας ζήσει και σπουδάσει στην Γερμανία πολλά χρόνια.

Νομίζω ότι θα κάνει λάθος όποιος θα ψάξει κάποιο ιδεολογικό ή βαθύτερο τέλος πάντων υπόβαθρο στην αντίδραση των Γερμανών σε όλο αυτό που γίνεται...
Θεωρώ αφενός ότι ισχύει αυτό που λέει ο architect στο πρώτο σχόλιο του , αφετέρου το όλο κλίμα στην γερμανία έχει στηριχθεί σε ένα πολυ απλό πράγμα που ο μέσος Έλληνας συνοψίζει και ισοπεδώνει (όπως με όλα) λέγοντας "μας ζηλεύουν" .
Τι θέλω να πώ? Μιλάω προφανώς για τον απλό μέσο Γερμανό ποθ και αμόρφωτος είναι (τεράστιο ποσοστό στην γερμανία) αλλά και λίγα χρήματα έχει. ΟΚ ? Αυτός λοιπόν ο Γερμανός έχει ένα όνειρο. Να πάει να ζήσει μόνιμα στην Ισπανια,Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Τουρκία , Κροατία.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί στην γερμανική (άθλια,χαμηλού επιπέδου και άκρως αμερικανοποιημενη) TV εκπομπές που δείχνουν ακριβώς αυτό. Γερμανούς που τα παρατάνε όλα και κάνουν μια καινούρια αρχή σε αυτές τις χώρες.
Για να μην πολυλογώ να καταλήξω λέγοντας ότι ήταν πολύ εύκολο για την ηγεσία της Γερμανίας να διαλεξει αυτό το παραμύθι για να δικαιολογήσει την επίθεση . Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και τα ξύνουν όλη μέρα στον ήλιο. Δεν είναι τυχαία η επίθεση που έγινε απο τα γερμανικά ΜΜΕ πάνω σε αυτόν ακριβώς τον άξονα. Ήταν πολύ βολικό να το δεχτούν οι Γερμανοι γιατί είναι ακριβώς αυτό που τους λείπει.
Προσοχή. Αν αύριο μεθαύριο θέλουν να στηρίξουν οι ηγέτες τους μια πιθανή αλλαγή πολιτικής , πχ. κάποιο πιθανό χαλάρωμα του λουριού στο όνομα του καλού που θα κάνει αυτή στην γερμανική οικονομία (εξαγωγές κτλ) , οι Γερμανοι πάλι θα το δεχτούν . Για άλλους λόγους. Χωρίς κανένα πρόβλημα...πιστέψτε με. Γενικά θα τους χαρακτήριζα : άκρως αμερικανοποιημένους, απίστευτα τσιγγούνηδες (βλέπε το σύνθημα των media markt "geiz ist geil" , που αν και εμάς ήρθε εδώ ελαφρώς αλλαγμένο , η ακριβής μετάφραση είναι η τσιγγουνία είναι καύλα) και πρακτικούς σε σημείο αηδίας . Αυτοί είναι οι 3 βασικοί άξονες της ιδιοσυγκρασίας τους . Για να προλάβω κάποιον να πω το ότι είναι "δουλευταράδες" θεωρώ ότι είναι αποτέλεσμα του εργασιακού περιβάλλοντος....


χαιρετώ

cynical είπε...

γεια σου not_me και καλο μηνα επισης

παλιοτερα ειχα γραψει ενα κομματι "το χαλασμενο γερμανικο γονιδιο" όπου σατιριζα κειμενο του Spiegel που περιεγραφε τη "ζηλια" ας πουμε των γερμανων για τον χαλαρο τρόπο ζωής των μεσογειακών λαών. Και βλεπω οτι τωρα ερχεται και κολλάει με αυτα που περιγραφεις στο σχολιο.

προσεξα επισης μια προηγουμενη νύξη του spiral σχετικα με την ψυχολογια του ηττημενου και νομιζω οτι θα μπορουσε να κολλησει με το ψυχολογικο υποβαθρο των γερμανων. Απ' ότι μπορω να διακρινω μεσα απο τη λογοτεχνια οι γερμανοι εχουν κουραστει να κουβαλανε την ενοχη των στρατοπεδων και των δυο πολεμων.
Αν θυμασαι, ειχε σχολιαστει ευρεως το γεγονος πως σε καποιο ποδοσφαιρικο γεγονος που ειχε λαβει χωρα στη γερμανια, καμια δεκαετια πριν, οι γερμανοι ειχαν κατεβει για πρωτη φορα στο δρομο κυματιζοντας τη γερμανικη σημαια. Επισης πολυ προσφατα τους επιτράπηκε να στειλουν στρατο στο εξωτερικο (αφγανισταν?)στα πλαισια του Νατο.

Τι θελω να πω; οτι μεχρι και πολυ προσφατα, οι γερμανοι, ολοι, κι οχι μονον οι παλιοι, θα επρεπε να εφεραν εντονα το στιγμα των προπατορων τους.

Μεσα στο πλαισιο αυτο,ισως η σημερινη κριση να τους εδωσε για πρωτη φορα την ευκαιρια ωστε να φανουν νικητες και να τονωσουν το εθνικο τους εγω.

Παλι μεσα απο τη λογοτεχνια, αλλά και απ' ότι μπορεσα να εκμαιευσω απο γερμανους, φαινεται ακομα ο δισταγμος τους να αποτιναξουν το στιγμα, το οποιο το φερουν ως επιβολη(και ηταν), απο τους τοτε νικητες του ΒΠΠ. Φανταζομαι οτι αν βγουνε μπροστα και πουνε στα ισια, τερμα με αυτα, εμεις ειμαστε μια νεα γενια και θελουμε να ξεκοψουμε με το παρελθον, θα βρουνε μπροστα τους τουλάχιστον το εβραικο λόμπι.

spiral architect είπε...

Johannes R. Becher (1891 - 1958)
Ποιητής και υπουργός πολιτισμού της DDR:

Είμαι Γερμανός. Μα ξέρω: Το να είμαι Γερμανός -
Δεν σημαίνει να βασανίζομαι στο μισοσκόταδο.
Από τους Γερμανούς αυτούς ο κόσμος ν' απαλλαγεί -
Να πιο είναι το ανώτερο καθήκον του ποιητή.

Ανώνυμος είπε...

Κατα αρχάς συμφωνώ με την άποψη του Π. Τραϊανού ότι η Γερμανία δεν αποτελεί έθνος αλλά φύλο όπως οι Σλάβοι το οποίο οικονομικογεωπολιτικά συμφέρωντα "οργάνωσαν" σε μορφή κράτους ώστε να αποτελέσει την βάση για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης πιθανώς κατευθυνόμενο από τις αυθεντικές ΗΠΑ.
Σαφώς και οι περίεργες Χριστιανικές απόψεις οι οποίες δεν στηρίζονται πρωταρχικώς στην συγχώρεση και στην αγάπη ειδικά του αδύνατου και "αμαρτωλού" συνανθρώπου αλλά στην θεώρηση του χριστιανισμού κυρίως ως ένα σύνολο ιεραρχίας ή κανόνων ταπείνωσης μπερδεύουν το μέσο (ταπείνωση) με τον σκοπό (αγάπη προς συνάνθρωπο). Αδυνατούν έτσι να συγχωρήσουν τον εαυτό τους επιμένωντας στην "ταπείνωση" και δεν προχωράνε στην ενεργητική συμπαράσταση ακόμι και στον αμόρφωτο, φτωχό, κακοαναθρεμένο συνάνθρωπο βλέπωντας σε αυτόν περισσότερη έλλειψη "ταπείνωσης".

Αυτή όμως η προσύλωση στον στόχο της τάξης, υποταγής, υπακοής, ιεράρχησης κλπ. οδηγεί τελικά στην συγκέντρωση ψυχικής ενέργειας, φόρτισης, ειδικά των νέων και προσμονής του αντιτίμου για το καλό έργο, την καλή πράξη της υπακοής και ταπείνωσης μπροστά στους κοινωνικά ιεραρχιμένους κανόνες.
Εδώ είναι που αυτή η ενέργεια διοχετεύεται όπου η επικυρίαρχη τάξη θέλει. Έχοντας δε συσκοτίσει το πραγματικό Χριστιανικό ζητούμενο στόχο που είναι αυτός της προσφοράς, ευχαριστίας, διακονίας, υπηρεσίας, εάν είναι δυνατόν ακόμι και από το υστέριμα, αγάπης στον φτωχό, άρρωστο, ανίκανο, αμόρφωτο, άξεστο, απολίτιστο, αμαρτωλό, ανάπυρο, βάρβαρο, βάναυσο, εχθρικό και γενικά οποιονδήποτε συνάνθρωπο με σκοπό να ξεπεράσει τα προβλήματα του και εαν είναι δυνατόν να σωθεί και αυτός, το οποίο με μία λέξη οι Χριστιανοί ονόμασαν αγάπη και αποτελεί το δεύτερο στάδιο για την ανθρώπινη Θέωση το προσπερνάνε γιατί έχουν μπερδευτεί και νομίζουν ότι η αγάπη είναι μέσο για την ταπείνωση και όχι το αντίστροφο η ταπείνωση μέσο για την αγάπη.

Έτσι νομίζοντας πως έχουν ολοκληρώσει τον στόχο τους προχωράνε στο στάδιο της πληρωμής του αντιτίμου. Δηλαδή θέλουν οι άλλοι να τους αναγνωρίζουν, να τους ευγνωμονούν,να τους υπακούν, να τους προσφέρουν, να μοιράζονται μαζί τους τα κέρδη τους οι άλλοι, να δέχονται οι άλλοι να καταναλώσουν τα προϊόντα τους, να τους αποζητούν κλπ. Βέβαια γνωρίζουν ότι πολλοί Χριστιανοί ανταμείβωντε για την επιτυχία τους στην βασιλεία των ουρανών όμως η Αγία γραφή το αναφέρει ότι πολλοί θα λάβουν μισθό και σε αυτή την ζωή. Επομένος νομίζουν πως δεν φταίνε και αυτοί αν ορισμένοι λίγο πιο θερμοκέφαλοι νέοι απαιτούν λίγο επιτακτικά τον μισθό, που τους αναλογεί δικαίος ούτω η άλλος, λίγο προκαταβολικά!

Βάλε και ότι η κυρίαρχη τάξη της Γερμανίας δεν είναι κατα ανάγκη Γερμανική και έχει ίσως αλότριους σκοπούς και αμέσως βλέπεις που οδηγούνται τα πράγματα.

Stefanos Max είπε...

http://stefanosmedia.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html

spiral architect είπε...

Τι λέγαμε;
Ρεκόρ εξαγωγών γερμανικών όπλων σε αραβικές χώρες
(πάντα για τακτικά όπλα μιλάμε)

cynical είπε...

σωστα. Κι οχι μονο. Η Γερμανια ειναι απο τους μεγαλυτερους εξαγωγεις οπλων. Αλλά υπαρχει μια διαφορα. Δεν εχει πυρηνικά, ουτε οπλα με τεχνολογια αιχμης. Η Γαλλια ειναι σε πολυ καλυτερη θεση. Για τις ΗΠΑ ουτε λογος.

Theodoros είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο και πολύ εύστοχος ο τίτλος του. Φυσικά και είναι ιδιαίτερη (αδιανόητα ιδιαίτερη, για όσους τους ξέρουν καλά) η κουλτούρα των Γερμανών και η επίκληση συστημικών παραγόντων (π.χ. ταξικών, καπιταλιστικών, κλπ.) δεν αρκεί για να εξηγήσει πλήρως την πολιτιστική αυτή διαφοροποίηση, όπως δεν αρκεί π.χ. για να εξηγήσει και την γλωσσική διαφοροποίηση του γερμανόφωνου κόσμου. Το πρόβλημα (και η ειρωνία) της ιστορίας είναι ότι από τον πιο ιδιοσυγκρατικό ίσως πολιτισμό της Ευρώπης έχουν προκύψει τόσες πολιτικές θεωρίες που διεκδικούν γενικευτική ισχύ (π.χ. καπιταλισμός, μαρξισμός). Με τα γνωστά αποτελέσματα...Καθώς η προβληματική της Γερμανίας δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτούς που, όπως και ο not_me, έχουν ζήσει χρόνια εκεί, συχνά καταλήγει τελικά να καταγράφεται, πάντα με τις επίσης ιδιαίτερες μορφές προσέγγισης του καθενός: http://erroresgraecorum.wordpress.com/category/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BFvs-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/

Chad είπε...

Fantastic!