Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Ελληνική Μετανάστευση σε Δυο Συνέχειες: Πρώτο Μέρος




Οι μεταναστεύσεις απετέλεσαν ενδημικό φαινόμενο στη νεότερη ελληνική ιστορία.
Χοντρικά διακρίνουμε τρία μεγάλα μεταναστευτικά κύματα προς διαφορετικούς προορισμούς κάθε φορά.


Το πρώτο κύμα ανάγεται στην περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας,
το δεύτερο στο τέλος του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου, ενώ
το τρίτο συμπίπτει με τη μεταπολεμική περίοδο και πρακτικά τερματίζει λίγο μετά τη μεταπολίτευση.


Από ‘δω και πέρα θ’ ασχοληθούμε κυρίως με τη προπολεμική μετανάστευση προς την Αμερική και λιγότερο με την μεταπολεμική προς τη Γερμανία. Οι δύο αυτές χώρες σήκωσαν και τον κύριο όγκο των μεταναστών και κατέχουν ειδικό βάρος στη συνείδηση των νεοελλήνων. Οι έλληνες διασκορπίστηκαν κυριολεκτικά στα 4 σημεία του ορίζοντα, ώστε ν’ αληθεύει η δοξασία ότι δεν υπάρχει γωνιά της γης που να μην έχει έλληνες ή απ’ όπου να μην έχει περάσει τουλάχιστον ένας.


1) ΠΡΩΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΥΜΑ

Οι εκπατρισμοί της πρώιμης τουρκοκρατίας προκλήθηκαν αρχικά από την εξάρθρωση που επέφερε η οθωμανική εξάπλωση στον κοινωνικό ιστό και από τον 17ο αιώνα και μετά, από την οικονομική παρακμή της αυτοκρατορίας σε συνδυασμό βέβαια με τις ευκαιρίες για καλλίτερους όρους διαβίωσης που προσέφεραν στους μετοίκους μερικές γειτονικές χώρες. Από τον 15ο – 18ο αιώνα, κατά τους αλλεπάλληλους πολέμους των Τούρκων με τους Βενετούς πολλοί από τους κατοίκους φεύγουν προς φραγκοκρατούμενες περιοχές και από κει προς Ιταλία και Βενετία. Αργότερα, κατά τα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου, οι δρόμοι της μετανάστευσης οδηγούν στη βόρεια Βαλκανική, τη νότια Ρωσία και κεντρική Ευρώπη, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης πολλοί Έλληνες στρέφονται στα αστικά κέντρα της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής. Πάντως εκτιμάται ότι μέχρι το 1890 ο αριθμός των μεταναστών στην Αμερική ήταν ασήμαντος.


2) ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΥΜΑ - ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

2α) ΑΙΤΙΕΣ

Τα τέλη της δεκαετίας του 1880 και ακόμα περισσότερο οι επόμενες δεκαετίες σημαδεύονται από ένα νέο κύμα μεταναστεύσεων, που για πρώτη φορά προσανατολίζεται προς υπερπόντιους προορισμούς, Αυστραλία , κυρίως όμως Αμερική.

Οι λόγοι της μετανάστευσης πρέπει να αναζητηθούν στην κακή οικονομική κατάσταση του νεοσύστατου Ελληνικού Βασιλείου που ταλάνιζε κυρίως τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας, στην ανεξέλεγκτη τοκογλυφία στην ύπαιθρο, στις συχνές επιστρατεύσεις, στις φεουδαρχικές δομές της αγροτικής ιδιοκτησίας με την ύπαρξη τσιφλικιών, και στο φαινόμενο της ληστείας που συνέχιζε να ρημάζει την ύπαιθρο.

Γράφει σχετικά, ο Μπάμπης Μαλαφούρης στο βιβλίο του "Έλληνες της Αμερικής 1528-1928",

«Στην Πελοπόννησο, από την οποία άρχισε η ομαδική μετανάστευση περί τα τέλη του περασμένου αιώνος, οι μικροϊδιοκτήτες ήταν στο έλεος των τοκογλύφων, που τους προστάτευε ο Νόμος με την προσωπική κράτηση για χρέη. Εξάλλου, στη Θεσσαλία, όπου επικρατούσε η μεγάλη ιδιοκτησία και όπου ένας μικρός αριθμός ιδιοκτητών εξεμεταλλεύετο τις πιο εύφορες εκτάσεις με σύστημα σχεδόν φεουδαρχικό, οι γεωργοί, πριν εφαρμοσθούν τα μεταρρυθμιστικά μέτρα του 1911, ήταν κάτι παραπλήσιο προς τους δουλοπάροικους».

Για παράδειγμα, αναφέρεται ότι από τα 2658 χωριά της Μακεδονίας, Θεσσαλίας και Ηπείρου τα 1422 ανήκαν σε μεγάλους γαιοκτήμονες, (Β. Φίλιας).

Η τοκογλυφία οργίαζε. Ο τόκος, ήταν 20-30% σε χρήμα, αλλά οι δανειστές έπαιρναν από τους οφειλέτες τους, γάλα, βούτυρο, και άλλα προϊόντα, ανεβάζοντας τον τόκο σε 70 ή και 80%. Χαρακτηριστική είναι η παρατήρηση πώς οι μετανάστες δεν προέρχονταν όλοι από τα πιο φτωχά τμήματα του αγροτικού πληθυσμού. Το ταξίδι απαιτούσε αρκετά χρήματα και οι πράκτορες ή οι τοκογλύφοι που θα δάνειζαν το απαραίτητο για τα ναύλα ποσό, ζητούσαν εξασφάλιση. Έτσι μικροκτηματίες με υποθηκευμένα κτήματα ήσαν πολλοί μεταξύ των μεταναστών. Βέβαια και για τους τελείως φτωχούς και άκληρους υπήρχε ο τρόπος. Τους δέσμευαν με συμβόλαια εργασίας και έτσι ξεχρέωναν τα ναύλα τους, σκλάβοι στην κυριολεξία, στους σιδηροδρόμους ή στα ορυχεία του Κολοράντο. Οι ενέργειες αυτές ήταν φυσικά παράνομες και καταδιώκονταν από τον Αμερικανικό Νόμο. Ακόμα και παιδιά 8-12 χρονών στρατολογούσαν για τα στιλβωτήρια που διατηρούσαν κυρίως Έλληνες στις μεγάλες πόλεις των Η.Π.Α.

Ο Τάσος Βουρνάς, στο βιβλίο του: «Η σφαγή στο Δήλεσι. Αγγλοκρατία και ληστοκρατία» αναφέρει ότι μετά τον πόλεμο του 1897 η ληστεία φουντώνει και πάλι, σε τέτοιο βαθμό, ώστε το 1899 να υπάρχουν στην Ελλάδα 12.580 ληστές. Ο πρωθυπουργός Θεοτόκης και η Κυβέρνησή του για να υπάρξει «αποσυμφόρηση» ενισχύει σιωπηρά την μετανάστευση των ληστών στην Αμερική. Το μέτρο σημειώνει επιτυχία και χιλιάδες ληστές ξενιτεύονται. Το πώς κατόρθωσαν βέβαια οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι να περάσουν τις πόρτες της Αμερικής αποτελεί αίνιγμα, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι συγκεκριμένες κατηγορίες μεταναστών, όπως άτομα με ψυχικές διαταραχές και χρόνιες ασθένειες, ανάπηροι ανίκανοι προς εργασίαν, ή άτομα με εγκληματικό παρελθόν, αποκλείονταν δια ροπάλου. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι αυτοί που ταξίδευαν στην πρώτη και δεύτερη θέση στα υπερωκεάνια έπαιρναν κάρτα εισόδου με συνοπτικές διαδικασίες και με όχι πολλές-πολλές ερωτήσεις. Ίσως αυτό αποτελεί μια εξήγηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγάλο κύμα, κατά το τέλος του 19ου αιώνα, συμπίπτει με το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη και με την επαύριον του ατυχούς ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897. Εφ’ εξής η Ελλάδα βρίσκεται σε συνεχή πολεμική αναταραχή, με τον Μακεδονικό αγώνα, τους Βαλκανικούς πολέμους, ύστερα με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και μετά με την Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή. Κοντολογίς, υπάρχουν έλληνες που πολεμούν για καμιά τριανταριά χρόνια στη σειρά, με ό,τι αυτό να συνεπάγεται για την οικονομική ζωή και ανάπτυξη.

Τα πάθη εκείνης της εποχής και την προσπάθειά του να καταφέρει να πατήσει σε αμερικανικό έδαφος, διηγείται με χαρακτηριστικό τρόπο, ο Ανδρέας Κορδοπάτης στον Θανάση Βαλτινό, ο οποίος με τη σειρά του τα καταγράφει στο βιβλίο του «Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη».

«... Το 97 έγινε ο πόλεμος στα σύνορα, έπειτα έγινε μια μεγάλη δυστυχία και οι άνθρωποι πείνασαν. Εμείς είχαμε ανοιχτεί σε πιστώσεις, αλλά δεν υπήρχε πια παράς για να μας τον γυρίσουν....Τα χωριά στέναζαν. Καρπός δεν βρισκόταν πουθενά. Οι μανάδες έστελναν τα παιδιά στα ρέματα και μάζευαν καβούρια, να τα ρίχνουν στα λάχανα να αρτεύονται. Ύστερα, δεν βρισκόντουσαν ούτε λάχανα γιατί φάνηκαν οι ακρίδες και έπεσαν σύννεφο, τον σκέπασαν τον τόπο...»

Παρά ταύτα, θα ήταν άδικο αν δεν αναφέραμε ότι η μετανάστευση είχε και τα ...καλά της. Δηλαδή σε δύσκολους καιρούς λειτούργησε σαν βαλβίδα ασφαλείας διοχετεύοντας το άνεργο ή υποαπασχολούμενο εργατικό δυναμικό σε χώρες που μπορούσαν να το αξιοποιήσουν. Επί πλέον, τα εμβάσματα των εκπατρισθέντων προς τους συγγενείς, ήρθαν κάποια στιγμή ν’ αποτελέσουν σημαντική πηγή εσόδων του κράτους. Για παράδειγμα αναφέρεται ότι το 1965 οι τέτοιου είδους χρηματικές εισροές ανέρχονταν στο 62.5% των εξαγωγών.




2β) ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ


Η μετανάστευση ανέβηκε με αλματώδεις ρυθμούς και σε πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα ύψη, προπάντων στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Υπολογίζεται ότι κατά την εικοσιπενταετία 1896-1921 ο ελλαδικός πληθυσμός έχασε περίπου 450.000 κατοίκους, δηλαδή πάνω από το 12% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, που στο τέλος της περιόδου αυτής ήταν γύρω στα 5.500.000.


Στα χρόνια, ειδικά, μεταξύ του 1900 και του 1920 ο αριθμός των μεταναστών άγγιζε τα 25.000 άτομα ετησίως. Η μεγάλη σημασία της πληθυσμιακής αυτής αιμορραγίας έγκειτο στο γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό ανήκε στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της χώρας, στις ηλικίες, δηλαδή, μεταξύ 15 και 45 ετών.

Την μερίδα του λέοντος στην εκροή αυτή του ανθρώπινου δυναμικού της Ελλάδας την παίρνει η μετανάστευση προς την Αμερική. Για παράδειγμα, από τον προαναφερθέντα μέσο ετήσιο όρο των 25.000 μεταναστών οι 23.000 κατευθύνονταν προς τις ΗΠΑ και οι υπόλοιποι προς Καναδά και Ν. Αμερική. Οι αριθμοί αυτοί αφορούν μόνο τους μετανάστες με ελληνική υπηκοότητα και όχι αυτούς που γεννήθηκαν σε βαλκανικές, νησιωτικές και μικρασιατικές περιοχές εκτός ελληνικών συνόρων. Το μέγεθος της κατηγορίας αυτής υπολογίζεται στα 100,000 περίπου άτομα για όλη την προαναφερθείσα περίοδο.

Παρ’όλα αυτά, 150.000 έλληνες περίπου επέστρεψαν κατά την περίοδο 1912-1921, από τους Βαλκανικούς πολέμους, δηλαδή, μέχρι και την Μικρασιατική καταστροφή, για να λάβουν μέρος στον πόλεμο αλλά και να εγκατασταθούν στις νέες απελευθερωμένες χώρες, Μακεδονία, Κρήτη, Θράκη, όπου ήλπιζαν ότι θα είχαν καλλίτερη τύχη. Πάντως, μετά το 1922 και μέχρι τις παραμονές του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μια κάποια ισορροπία. Όσοι έφευγαν για Αμερική, άλλοι τόσοι περίπου επέστρεφαν. Ο κυριότερος λόγος ήταν το κραχ του 1929 και η κατάρρευση της Αμερικανικής οικονομίας. Όταν όμως η οικονομία της Αμερικής άρχισε να καλυτερεύει, πολλοί άρχισαν και πάλι να στρέφουν το βλέμμα προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Παράνομα, βέβαια, γιατί από το 1924 και μετά η Αμερικανική κυβέρνηση άρχισε να επιβάλλει περιορισμούς στον αριθμό μεταναστών από τις Μεσογειακές χώρες. Τότε, έφτασαν στην Αμερική περίπου 30.000 Έλληνες, από τους οποίους η συντριπτική πλειοψηφία ήταν νύφες για τους εργένηδες, καθώς και οι σύζυγοι των μεταναστών που ήδη είχαν εγκατασταθεί στις ΗΠΑ.

Συνοπτικά, ο ετήσιος αριθμός μεταναστών προς τα εκεί καταγράφεται στον ακόλουθο Πίνακα 1.






( Συνεχίζεται...)


Το Δεύτερο Μέρος θα δημοσιευθεί την Παρασκευή 13/6


36 σχόλια:

Swell είπε...

Kαλημέρα Αλσήνικαλ, επειδή 1) από την εποχή του και θεού επονομαζόμενου Καραμανλή, η ελληνική οικονομία στηριζόταν στο μεταναστευτικό και το ναυτικό συνάλλαγμα, όπως και στην αγροτική παραγωγή
2) και οι τρεις αυτές πηγές εισροών έχουν εκλείψει
3) και την τέταρτη νεότερη πηγή που "ανακαλύψαμε" τον τουρισμό, που βασίζεται στο περιβάλλον και το επίπεδο προσφερομένων υπηρεσιών, φροντίσαμε εν πολλοίς, να την καταστρέψουμε.
Το μόνο που μας μένει είναι να μεταναστεύσουμε (πάλι). Προσωπικά το παλεύω...

Ανώνυμος είπε...

Για λόγους καθαρά συναισθηματικούς κάνε και μία μνεία στην μετανάστευση των Ελλήνων προς την Αφρική .Κογκό,Αβησσυνία,Ροδεσία και Ν,.Αφρική υποδεχθηκαν σημμαντικό αριθμό Ελλήνων .Α μη ξεχάσεις και την Αουστράλια.
Επίσης ένας πολύ μικρός αριθμός πήγε σε Αργεντινή.

cynical είπε...

De Profundis καλημερα. Θα πρέπει να συγγράψω τόμο ολόκληρο με τους τόσους προορισμους. Οι σκασμένοι δεν αφήκαν τόπο που να μην τρύπωσαν. Στο επόμενο δεύτερο μέρος θα ασχοληθω με Γερμανια, για συναισθηματικούς κυρίως λόγους. Αν αντέχετε θα γραψω και για τα υπολοιπα. Έχω στη διάθεσή μου μεγάλη βιβλιογραφια.
Άμα πιάσουμε και το "παραπέτασμα", ζήτω που καήκαμε!

cynical είπε...

Καλημέρα swell. Ξέχασες μια άλλη σημαντική πηγή, τα κοινοτικά προγράμματα και πακετα, που ξεκοκκαλήσανε αρκετοί.
Για πού λες swell; Για καμίά Μύκονο;

Ανώνυμος είπε...

Μετανάστευση. Τότε και τώρα

Η ιστορία των ελληνικών μεταναστεύσεων είναι από τις πλέον συναρπαστικές και αιματηρές. 3,1/2 χιλιάδες χρόνια διαρκεί! Μεταναστεύσεις βίαιες ή υποχρεωτικές για επιβίωση ή καλύτερη ζωή σε όλο σχεδόν τον κόσμο έδωσαν αυτό που λίγοι λαοί έχουν. Μια παροικία μικρή ή μεγάλη σε κάθε χώρα. Σήμερα είναι και ένας παγκόσμιος πλούτος στη παγκοσμιοποιημένη οικονομική δραστηριότητα που όμως η μικρά Ελλάς αδυνατεί να τον αξιοποιήσει οικονομικά.

Δεν γνωρίζω πόσες χώρες έχουν τέτοιο πλεονέκτημα. …Θυμάμαι πριν 20 χρόνια μια όμορφη φίλη Κινέζα (Μιγκ - Μαρία τη λέγαμε) εμπόρισσα γενικού εμπορίου και μαργαριταριών. Όταν τη ρώτησα μα γιατί διάλεξε την Ελλάδα μου είπε ότι ήρθε να ανοίξει εμπορικούς δρόμους για την Κίνα γιατί εδώ δεν υπήρχε κινεζική παροικία. Ο Τεγκ Σιάο Πιγκ δεν είχε κανένα ενδοιασμό να αξιοποιήσει το ανά τον κόσμο κινεζικό δυναμικό και να το σπείρει εκεί που δεν υπήρχε! Η "Μαρία" έκανε καλά τη δουλειά της...

Τα αντίθετα συμβαίνουν με την Ελλάδα . Εμείς κοιτάζουμε χάσουμε το δυναμικό μας και μόνο για κάτι «μακεδονικά» τους φωνάζουμε για να πουν και αυτοί ότι είναι… Έλληνες! Μετά γεια χαρά και ο καθένας στον τόπο του! Τους κάνουμε και ένα Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και ένα «Κοινοβούλιο» ξενιτεμένων για να τους αξιοποιούμε μικροπολιτικά ίσως και εθνικιστικά και ξεμπερδεύουμε!

Να και μια καλή αλλά μισή προσπάθεια. Λόγω επιμέλειας παιδιών δεν μπόρεσα να πάω σε δυο μεγάλες 2μηνες αποστολές του ΥΠΕΘΟ το ’93 και το ’94 στη Κ.& Λ. Αμερική και την Ωκεανία για να κτισθούν μόνιμα οικονομικά κανάλια συνεργασίας με τις εκεί παροικίες. Ήταν μεγαλεπήβολο αλλά πολύ έξυπνο σχέδιο. Απολογιστικά όμως δεν απέδωσε γατί πήγαν είδαν και απήλθαν και ξέχασαν τη συνέχεια που έπρεπε να δοθεί. Μα η συνέχεια ήταν η ουσία της υπόθεσης. Εμείς και πάλι χάσαμε την ουσία. Αθάνατο πνεύμα προχειρότητας, μικροπολιτικής και τσαπατσουλιάς!!!

Να πω για τους Έλληνες της Αμερικής ότι στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αι. οι εγκληματικές πράξεις που έκαναν ήταν δυσανάλογα πολλές με τον πληθυσμό τους και κατείχαν τις πρώτες μέχρι να τους εκτοπίσουν οι Ιταλοί. Επιβεβαιώνεται η πολιτική αποστολής ληστών, όπως λέει η ανάρτηση, οι οποίοι έβαλαν τη σφραγίδα τους… μου θυμίζει και τη σκόπιμη πολιτική Μπερίσσα να στείλει σε Ελλάδα και Ιταλία χιλιάδες φυλακισμένους εγκληματίες για να απαλλαγεί από αυτούς! Αυτοί βρωμίζουν ακόμα δυστυχώς το όνομα των απλών Αλβανών μεταναστών που άνθρωποι κοινοί όπως εμείς είναι.

Στέργιος

aerostatik είπε...

Μανούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα...

cynical είπε...

Καλημέρα Στέργιο, δεν ξέρω αν πρεπει να μιλαμε σημερα για αποδημο ελληνισμο, με το βαρος που διναμε παλιοτερα, στο βαθμο που η μεταναστευση σταματησε με τη μεταπολίτευση με μονους μεταναστες απο κει και περα τους νεους που εφευγαν για σπουδες.

Όσοι δεν επεστρεψαν ενσωματωθηκαν πληρως στις χωρες προορισμου και την ελλάδα την επισκεπτονταν μονο για διακοπες. Πρεπει να εχουν σταματησει και τα εμβασματα.

Οι πιο πολλοί ελληνες του εξωτερικου, αυτοι που εχουν δεσμους με 'δω ειναι επιστημονες και οχι εμποροι πια. Έτσι τουλαχιστον νομιζω, ισως επειδη αυτοι προβαλλονται.

cynical είπε...

Γεια σου aerostatiK.
Γιε μου, μη ξεχάσεις τα ταπερ με τσι κεφτέδες και το σούσι.. για το δρομο.

Ανώνυμος είπε...

@aerostatik Πικρό σαν δηλητήριο είναι το διαβατήριο.

Ανώνυμος είπε...

Η Ευρώπη βρήκε εχθρό

«Η Ευρώπη βρήκε, επιτέλους, εχθρό. Είναι οι παράνομοι μετανάστες και οι πρόσφυγες. Το σχέδιο Οδηγίας που υιοθετήθηκε τις προάλλες από τα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες χωρίς χαρτιά, εγκληματίες. Έτσι, μπορούν να βρίσκονται υπό κράτηση μέχρι και 18 μήνες, ακόμα κι αν δεν αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια».

Του Γκαζμέντ Καπλάνι, «ΤΑ ΝΕΑ» 10.6.08

Εμείς μπορούμε να λέμε, να λέμε, να λέμε…. Οι άλλοι να νομοθετούν! Τα σχόλια περιττεύουν.

Στεργιος

Greek Rider είπε...

@cynical
1) "..δεν με θαμπώνουν οι ουρανοξύστες δεν με πλανεύουν πλούτη και λεφτά...της νοσταλγίας την..."
2) Η σύγχρονη μετανάστευση γίνεται πλέον ψυχικά με την αποξένωση. Οι άνθρωποι σήμερα είναι μεταξύ τους όπως ήταν πριν 40 χρόνια στη Γερμανία, μόνοι μεταξύ ξένων που μιλάνε άλλη γλώσσα.
3) Αν και αυτό ανήκει στο επόμενο επεισόδιο: Arbeit!!

katerina είπε...

Παρα πολυ καλό cynical.
Λιτό, απλο, κατατοπιστικο, στέρεο.
Απόλαυσα το 1ο και περιμένω να διαβάσω και το δευτερο μέρος.
Αλλά γιατί πιστευω ότι θα έχει και τρίτο;;; Την δική σου .....ίσως

Ανώνυμος είπε...

Πόσες ώρες;
Πόσες ώρες να εργάζονταν άραγε οι Έλληνες μετανάστες στις ξένες χώρες; 40, 48,56,65, 100;;; δεν γνωρίζω (τα αδέλφια μου στη Γερμανία δούλευαν επί 20 χρόνια 40 καιτο πολύ μέχρι 48 με τις υπερωρίες και όχι πάντα, αυτό το ξέρω). Γνωρίζω ότι οι μετανάστες στην Ελλάδα με εξαίρεση τα θερμοκήπια όπου πεθαίνεις με 8 ώρες σε τέτοιες θερμοκρασίες και υγρασία, δουλεύουν περί τις 50 – 65 ώρες. Κάποιοι πιστεύουν ότι είναι καλό όριο εργασίας αν και εγώ πιστεύω ότι το σωστό όριο είναι οι 100 ώρες! Γι’ αυτό είμαι σκεπτικός, σε τι θα βοηθήσει το όριο 60-65 ωρών εργασίας που ψήφησε στις 10.6.08 το Συμβούλιο της ΕΕ για όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο για μετανάστες. Σιγά το πράμα το «κεντημένο» μας το προσφέρουν για νέο! Ούτε μια καινοτομία είναι ικανοί να κάνουν.

Το χειρότερο είναι ότι θέτουν και τον όρο να το αποδεχτεί ο εργαζόμενος! Αυτό πάει πολύ! Θα κάνει δηλαδή ο εργαζόμενος κουμάντο στην επιχείρησή μου; Το καλό είναι ότι ισχύει η αυτοεξαίρεση δηλαδή με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΕΛΗΣΗΣ(!!!) οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ζητούν να εξαιρούνται από την καταπιεστική Οδηγία και να επιλέγουν να δουλεύουν μέχρι και 100 ώρες! Πιστεύω ότι αυτοί οι τελευταίοι είναι το δυναμικό της ανάπτυξης έναντι των άλλων τεμπέληδων και όπως και στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης οι προσκυνημένοι δουλευτάδες έφεραν με την υποταγή τους την ... Αναγέννηση(!!!) έτσι και τώρα οι 100ωρίτες θα φέρουν την Άνοιξη…. Ποια Άνοιξη και τίνος όμως δεν ξέρω. Με βοηθάτε λίγο;

Επειδή ξέρω ότι η ΕΕ προωθεί τα δημοκρατικά δικαιώματα εντάσσω και τα παραπάνω εργασιακά «δικαιώματα» στα δημοκρατικά. Και επειδή η δήθεν νεοφιλελεύθερη Φ.Π.Πετραλιά τα καταψήφισε την κατατάσσω στους αντιδημοκράτες και ίσως στους κρυπτοκομμουνιστές….΄

Ειλικρινά δικός τους

Στέργιος

Ανώνυμος είπε...

@στεργιο Καλά και τις υπόλοιπες 68 θα τεμπελιάζουν πολύ γαλαντόμους μας βρίσκω.

cynical είπε...

Καλημέρα Greek Rider. Νομίζω ότι ήταν άλλη η φυση της αποξενωσης τοτε. Περιοριζοταν μονο προς τους ντοπιους και ως ενα βαθμο ειχε προφανεις αιτιες, (γλωσσα, ελλειψη χρονου και χρηματος). Μεταξυ τους ειχαν ισχυρους δεσμους, (κοινα βασανα, νοσταλγια).
Στις μεγαλουπολεις σημερα η αποξενωση ειναι υπαρξιακή και βαριά..

cynical είπε...

thanks katerina. Μπορεις να το κανεις copy-paste, και να το δωσεις σε τιποτα παιδακια που ολο και καποια παρεμφερή εργασια θα τους εχουνε δωσει απ' το σχολειο.

Στο τριτο μερος λεω να βαλω μαρτυριες και τραγουδια για την ξενητια (Γερμανια), ολιγο Ξανθοπουλο, πολύ Καζαντζίδη, ε!, ρε γλέντια.
Αμα τραβαει, μπορω να ψάξω και την μεταναστευση στην Αφρική.

Οι δικες μου "μεταναστευσεις" δεν ηταν σε φάμπρικες πάντως. Ο περίγυρος ομως ναι.

Ανώνυμος είπε...

Profundis
Καλά αυτό που λες πως μου ξέφυγε;;;!!! και μετά κάνω και τον σύγχρονο εργοδότη! Νομίζω ότι εσύ είσαι έτη μπροστά. Εμπρός λοιπόν για το 168ωρο!!!

Και ζητώ από τη χημικό των blog, ξέρει αυτή… να παρασκευάσει πάραυτα το χάπι της αϋπνίας και της διαρκούς εργασίας. Θέλουμε την επιστήμη δίπλα μας!!!!

Στέργιος

cynical είπε...

Στεργιε καλημέρα. Καλα μας δουλευουν. Ψηφιζουν, εκει περα, έχουν ησυχοι τη συνειδηση τους οτι ψηφιζουν το σωστό και ο υπολοιπος κοσμος τους γραφει. Αν δεν απατωμαι το ωραριο εργασιας ειναι 40 ωρες. Ξερετε κανενα που να δουλευει τοσες; Στον ιδιωτικο τομεα, πολύ περισσότερες και απλήρωτες, στον δημοσιο πολύ λιγοτερες και πληρωμενες. Εντελως αντιθετα απο τα ψηφισματα.

Ενα θεατρο τα κοινοβουλια. Υπάρχει παντως ελπις. Διοτι υπάρχει το πανω οριο δουλειας το οποιο δεν μπορουμε να περασουμε. Σκεφτεσαι η συναρτηση εργασιας να ηταν αφραχτη;;;

Left Liberal Synthesis είπε...

Ως εσωκλειστος στα ηνωμένα σεμινάρια αυτομόρφωσης Greek Rider-Cynical,συνεχίζω το διάβασμα.
Που να προλάβω για σχόλια...

cynical είπε...

Καλημερα LLS.
Κοιταξε, το σημερινο σεμιναριο δεν εχει καμιά θεωρητική δυσκολία. Λίγο φρεσκάρισμα της ιστοριας μόνο. Τρίχες, δηλαδή. Ειμαι πρόθυμη να σε δικαιολογήσω που δεν σχολιάζεις, γιατι το project θα απλωθεί σε 2-3 μερη. Οπότε θα περιμενω τοποθετηση επί του συνόλου.

NdN είπε...

Μην ξεχάσεις στο τρίτο μέρος να βάλεις και το "Διαβατήριο και μια εικόνα Παναγιάς" από τον Βασίλη Τερλέγκα. ;)

καλό το αφιέρωμα, θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά θα περιμένω και το 2ο μέρος.

Τώρα πάω για μεσημεριανό σούσι με συνοδεία από...κοκκινέλι, για να πιω να ξεχάσω το ότι η καταραμένη ξενιτιά μου τρώει τα νιάτα...

Καλή μέρα σε όλους!

cynical είπε...

NdN, ξέχασα βρε καρντάσι. Εμιγκρές και συ... Πω, πω, πόσο πικρό ειναι το σουσι της ξενιτιάς!

Το τριτο μερος θα εχει τραγουδια. Με εξεπληξες που μου ανεφερες τον Τερλέγκα. Αυτόν τον ειχα φυλαγμενο για μια ανεξάρτητη ανάρτηση περι της ποιητικής τεχνης των τραγουδιων του. Ευκαιρια τωρα να εξερευνησω και την άλλη του διάσταση.

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Καλημέρα CYNICAL
Μήπως το τρίτο μέρος πρέπει
να αναφερθεί στο μεταναστευτικό
ρεύμα που βρίσκετε στα σκαριά απο
όλους αυτούς που σήμερα έχουν
τα ίδια προβλήματα που υπήρχαν
και 1880?

Λέω...μήπως?

τσίου!!!

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλή διπλωματική..

θα φανεί χρήσιμη του kopoloso που το ξανασκέφτεται για έξω

cynical είπε...

Καλημέρα, Καραφλοκότσυφα. Για πού λες να την κανεις κουμπάρε;; Στα νησιά Κιριμπάτι μήπως; Με το ισχυρο ευρώ τωρα μπορούμε να μεταναστευσουμε παντου.

cynical είπε...

Καλημέρα κ. Κ.Κ.Μοίρη. Διαδώστε το σας παρακαλώ το κειμενο. Όλο και καποια παιδακια θα ξελασπώσει που θα εχουν να κανουν σχετικη εργασια. Επισης, αναλαμβανω εκθεσεις για Γυμνασια, Λυκεια και υπο όρους για πανελληνιες. Όπως επίσης ομιλιες για σχολικες γιορτες,τελετες αποφοιτησης, κ.λ.π.
Πριν την κανει ο kapoloso, ας διαβασει πρωτα τις υπολοιπες 3946 συνεχειες και μετά το ξανασκεφτεται.

Καλή σας μέρα.

Valderosso είπε...

Δέν γνωρίζω άν σάς ενδιαφέρει, αλλά χαρακτηρίζω τόν εαυτό μου μετανάστη, και θα ήθελα νά καταθέσω κάποιες απόψεις μου, πού προήλθαν από τήν ζωή μου στήν Γαλλία γιά 20 χρόνια.

Πήγα στήν Γαλλία (στο Παρίσι) γιά να σπουδάσω ζωγραφική. Δέν πήγα όμως μέ τό "επίδομα" του μπαμπά μου, αφ' ενός γιατί δεν είχα πατέρα, αφ' ετέρου γιατί δεν υπηρχαν τά χρήματα νά μέ υποστηρίξουν. Πήγα λοιπόν σάν μετανάστης, έζησα σε συνοικία μαροκινών καί δούλευα σε τρείς δουλειές γιά να τα βγάλω πέρα.

Τόσο κατά τήν διάρκεια των σπουδών μου όσο καί στήν συνέχεια, όταν αποφοίτησα, κανείς δέν μέ αντιμετώπισε όπως εμείς αντιμετωπίζουμε τούς εδώ μετανάστες. Οχι επειδή ήμουν φοιτητής (οι 2 από τους τρείς εργοδότες μου δέν τό ήξεραν), αλλά η αντιμετώπισή τους ήταν σχεδόν ίδια μέ αυτή των γάλλων συναδέλφων μου.
Τα πολλά προβλήματά μου προήλθαν περισσότερο από τήν αρχική άγνοια τής γλώσσας καί από τήν έλλειψη φίλων, παρά από τό γεγονός ότι ήμουν ξένος,μετανάστης.

Εχω επιστρέψει στήν Ελάδα εδώ και 3 χρόνια (μεγάλο μου λάθος, η νοσταλγία, βλέπετε) και ειλικρινά απορώ με τήν αντιμετώπιση των μεταναστών εδώ. Ισως εξηγείται από τό γεγονός ότι η μετανάστευση πρός τήν Ελλάδα είναι κάτι το σχετικά νέο, καί δέν έχουν γίνει ακόμα οί απαραίτητες προσαρμογές, κοινωνικές καί νομοθετικές.

Γιά τόν λόγο αυτό καί οί εδώ μετανάστες δέν είναι διεκδικητικοί των δικαιωμάτων τους ακόμα, όπως στήν Γαλλία.

Πάντως, η ψυχολογία τού μετανάστη είναι παντού η ίδια, καί όποιος δέν τό έχει ζήσει ίσως καί νά μήν τό καταλαβαίνει: 9 στούς δέκα θέλουν νά γυρίσουν στήν πατρίδα, όσο καί άν ή ξενητειά δέν είναι πιά η ίδια μέ τό παρελθόν, όσο και εάν η επιτυχία εκεί είναι εξασφαλισμένη. Τό μετανοιώνουν όλοι μετά, όταν πιά είναι συνήθως πολύ αργά.

Και κάτι ακόμα: Είμαι σχετικά νέος σό Blogging και θα ήθελα τα σχόλια τών εδώ φίλων σου καί τά δικά σου στό τελευταίο Post μου.

cynical είπε...

@Valderosso σε καλωσοριζω στην μητερα ελλάδα! Και στα blogs.

Για ποιους μεταναστες μιλάς στη Γαλλια; Τους προσφατους, μετα το 1990 ή αυτους που είναι ηδη γενιες εκει;
Η Γαλλια οπως ξερεις εχει μια πολυ αυστηρη γραμμη προς τους μεταναστες, τους οποίους αφομειώνει και οχι ενσωματωνει. Για παράδειγμα τα αναγνωστικα στη Γουαδελουπη ειναι τα ιδια με αυτα στη Γαλλια και τα παιδια εκει μαθαινουν για "...τους προγονους μας τους Γαλλους που ζούσανε στα σπηλαια του Λεσκώ...".
Δυσκολευομαι να πιστεψω οτι οι Γαλλοι ειναι λιγοτερο ρατσιστες απο τους ελληνες. Θυμασαι τους αραβες που πνιξανε στο Σηκουάνα.

Και δω πιστευω οτι οι περισσοτεροι μεταναστες που ενσωματωθηκανε με δουλειες κ.λ.π. δεν εχουν προβλημα.

Nomad είπε...

Βαρέθηκα να περιμένω ναρθει η παρασκευή για να το σχολιάσω συνολικά, αφου ωραίο θα είναι και το Β' μέρος!

:ΡΡΡ

cynical είπε...

A! Nομάδα, μη βιάζεσαι! Θα πέσει και τριτο μερος με λαικο τραγουδι Καζαντζιδη κ.λ.π., οπότε take your time!

Το τριτο μερος θα δημοσιευτει την Τριτη 17/6. Θα κεράσω και ουζο με μεζέ!

Xavier είπε...

Επειδή θίχτηκε λίγο το φιλογαλλικό μου background, θα ήθελα να πω ότι ναι μεν υπάρχουν μεμονομένα φαινόμενα ρατσισμού στη Γαλλία, αλλά καμία σχέση με εδώ.

Εξ'αλλου η πολιτική αφομοίωσης, κάθε άλλο παρά ρατσισμό (με την αυστηρή έννοια του όρου) δείχνει. Φυσικά η εισροή είναι τόσο μεγάλη, που τα φαινόμενα γκετοποίησης και κοινωνικών προστριβών δε λείπουν κι εκεί στα αστικά κέντρα.

Αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ο μέσος λευκός "παραδοσιακός" Γάλλος δε θεωρεί μιάσματα καμία φυλή ή εθνότητα, όπως γίνεται εδώ με το μέσο Έλληνα και τους Αλβανούς πχ, άσχετα αν τον κάνουν να νοιώσει άβολα, ή αν ακόμα τον φοβίζουν.

Γενικά, αυτά που λέει ο Valderosso ισχύουν γενικά.

cynical είπε...

Καλημέρα Xavier.
Ο μέσος ομως λευκος Γάλλος τί σχέση εχει με τους Μαροκινους και Αλγερινους; Φαντάζομαι όχι πολύ αν και οι εν λογω μεταναστες είναι πολλές γενιες στην Γαλλία πλέον. Στην Ελλάδα εχουν εξομαλυνθει πολύ τα πράγματα με τους Αλβανους ηδη μεσα σε 15 χρονια. Και ο μεσος λευκος Ελληνας εχει πολύ περισσοτερα πάρε-δωσε με τους μεταναστες απ' ότι ο μεσος λευκος γάλλος. Αυτα δεν αποτελουν εμπειριες μου γιατι δεν εζησα Γαλλια. Λιγο πολύ αποτελουν διαίσθηση και πολυ πιθανον να ειναι λανθασμενη.

Ξέρω πάντως οτι οι Γαλλοι ειναι σνομπ και οτι δεν σε βαζουν ευκολα στον κυκλο τους, παρα αν μιλας πολυ καλα γαλλικα που τους δινει την ψευδαισθηση οτι εισαι ενας απο αυτούς, δηλαδή όχι ξένος.

Xavier είπε...

Τι να πω. Εμένα τα βιώματά μου εδώ λένε ότι τα πάρε-δώσε Ελλήνων - Αλβανών εξαντλούνται στο "πόσα θες για να μου καθαρίσεις τον κήπο;". Κατα τ'αλλα οι γονείς γκρινιάζουν αν στα σχολεία των παιδιών τους φοιτούν Αλβανοί. Για τα των Γάλλων, ξαναδες το σχόλιο του valderosso...

Όσο για το σνομπισμό των Γάλλων, έλεος με αυτό το κλισέ. Έχεις κι εσύ καμιά ιστορία στο Παρίσι που ο σερβιτόρος έκανε ότι δεν καταλάβαινε Αγγλικα; :-P

Νομίζω ότι αυτό που αντιπαθούν όλοι στους Γάλλους, είναι ότι δεν έχουν σοβαρές ενοχές και συμπλέγματα σχετικά με το παρελθόν τους.

cynical είπε...

Xavier, ουτε με τον ελληνα που σου καθάριζε τον κηπο είχες πολλά πάρε δώσε. Με τον Καπλάνι, για παράδειγμα όμως δεν θα ειχες προβλημα, ουτε κανεις άλλος θα ειχε. Το αντιθετο μαλιστα, και πριν γινει διάσημος.
Μπλεκονται πολλά πραγματα με το εθνικό ώστε να ειναι δυσκολο (σ' εμενα τουλαχιστον) να τραβηξω γραμμες και να πω Αλβανος-κακος, Γαλλος - καλός. Εξαρτάται από το πολιτισμικο επιπεδο του καθενα, τον χαρακτηρα του, τη διαθεση επικοινωνιας, και αυτά μετράνε λιγο-πολύ, συνειδητά-ασυνείδητα σε ολους, εκτος αν καποιος ειναι πορωμενος φασιστας που δεν βλεπει διαβαθμισεις και ποιοτητες.

Με τη Γαλλια δεν εχω σχεσεις ουτε μιλαω γαλλικα. Ο,τι ακουω, και δεν θα επιμεινω γιατι δεν ειναι και το θεμα αυτο.

Αν οι γονεις γκρινιαζουν με τα παιδια αλβανων, ειναι (ηταν) για συγκεκριμενους λογους, τουλαχιστον οι περισσοτεροι. Διοτι ειχαν χαμηλο μορφωτικο κεφαλαιο απο το σπιτι τους και ο δάσκαλος στην ταξη επρεπε να κινηθει σε τετοια επιπεδα.

Xavier είπε...

Προφανώς δεν τραβάς γραμμές. Αλλά μπορείς να αποκτήσεις μια γενική αίσθηση για το αν μια κοινωνία (και κράτος) είναι πιο δεκτική και φιλόξενη προς τους μετανάστες από μια άλλη. Ή να εντοπίσεις κάποιες χτυπητές διαφορές.

Οι λόγοι που οι γονείς γκρινιάζουν είναι (το ήταν δεν παίζει, τουλάχιστον ακόμα) καθαρά λόγω καταγωγής. Όταν πήγαινα εγώ σχολείο είχαμε όχι λίγα Ελληνόπουλα που για διάφορους λόγους είχαν αντίστοιχα χαμηλό μορφωτικό κεφάλαιο από το σπίτι τους και "κράταγαν πίσω" το δάσκαλο, αλλά κανένας γονιός δεν γκρίνιαξε για αυτό.

Υπάρχει μαζική στροφή προς ιδιωτικά σχολεία, όχι λόγω επιπέδου διδασκαλίας, αλλά επειδή τα δημόσια "έχουν γεμίσει αλβανάκια".

cynical είπε...

Xavier.Mπορει και να εχεις δικαιο. προσπαθησαμε πριν λεγες μερες να καταλαβουμε τι γεννα τον ρατσισμο, και να σου πω την αληθεια δεν εχω μια στερεη απάντηση.