Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Χαζεύετε, Γιατί Χανόμαστε!


Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σ’ αυτό τον κόσμο τίποτε δεν μένει το ίδιο. Ότι με τις εποχές, πέρα από τις εξωτερικές αλλαγές, αλλάζουν και τα ήθη, τα μυαλά, οι νοοτροπίες και οι αξίες. Άλλες υποτιμόνται και μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και άλλες πιο δυναμικές και καπάτσες, τα καταφέρνουν να βγαίνουν πάνω στον αφρό, και είναι αυτές που κάνουν συχνά πυκνά τους γηραιότερους να κουνούν με αποστροφή τα κεφάλια τους για τους κατήφορους και την κατάντια της νέας γενιάς. Δεν βαριέσαι, γενιά στη γενιά, από κτίσεως κόσμου, το ίδιο πάντα παιχνίδι, η ίδια πάντα καχυποψία, το ίδιο κούμπωμα σ’ αυτό που είναι να ‘ρθει.

Μερικά πράγματα, όμως, λες και δεν τ’ άγγιξε ο χρόνος και παρέμειναν στάσιμα. Για παράδειγμα η τεμπελιά και η ενοχοποίησή της. Παρά τις προσπάθειες ορισμένων, σε όλους τους αιώνες, να την ανατιμήσουν, να της προσδώσουν μια δικαιωματική διάσταση, να την πολιτικοποιήσουν, να την στολίσουν έως και με δάφνες επαναστατικές, η τεμπελιά παρέμενε ένα αγαθό που το ποθούσαν μεν όλοι, αλλά που δεν τολμούσαν να το κάνουν και κτήμα τους. Η τεμπελιά, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου, ήταν μια αρρώστια τελικά και ο τεμπέλης ένα στίγμα.

Χαραμοφάηδες τους ανέβαζαν, χασαπόσκυλα τους κατέβαζαν. Και οι αναθεματισμοί δεν απευθύνονταν μόνο στους ακαμάτηδες, άντε γι αυτό, θα μπορούσαν να έχουν και κάποιο δίκαιο, αλλά οι κατάρες έπαιρναν σβάρνα και τους ρομαντικούς και τους ονειροπόλους. Αυτές τις ευαίσθητες ψυχές, που μπορούσαν να κάθονται με τις ώρες μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο και να χαζεύουν, που μπορούσαν να ανασκαλεύουν με τις ώρες τη φωτιά και να κάνουν τις σπίθες ιστορίες, που μπορούσε το μυαλό τους να το αιχμαλωτίσει το οτιδήποτε, και να τους κάνει να ξεχαστούν. Όλα αυτά, μέχρι να πέσει η πρώτη κατραπακιά από τη μάνα που παραμόνευε, και μαράζωνε στην προοπτική το παιδί της να καταντήσει αλαφροΐσκιωτο και νεραϊδοφιλημένο.

Κι όμως το χάζεμα φαίνετε να ήταν μια πολύ συνηθισμένη και προσφιλής συνήθεια, γιατί, μετά από τόσα χρόνια, ακόμα και τώρα ακούω στ’ αυτιά μου το «Μη χαζεύετε» των απανταχού δασκάλων μου, που άλλοτε μαλακά, κι΄ άλλοτε απεγνωσμένα, πάσχιζαν να μας ξαναφέρουν πίσω στην πραγματικότητα μιας ανούσιας τάξης.

Εγώ, ακόμα και όταν άφησα το σχολείο, συνέχισα να χαζεύω, ακόμα και όταν έπιασα δουλειά, μόνο που τώρα είχα καταφέρει να βρω τρόπους να καλύπτω το κουσούρι μου. Μετά από πολλές πρόβες στο καθρέφτη, κατάφερνα η έκφραση του προσώπου μου να δίνει την εντύπωση όχι ενός ανθρώπου που ήταν αφηρημένος και χάζευε στο κενό, όπως άλλωστε πραγματικά συνέβαινε, αλλά ενός ανθρώπου βαθυστόχαστου και χαμένου στα μεγάλα προβλήματα του κόσμου και του σύμπαντος, ενός ανθρώπου που το απλανές του βλέμματός του δεν οφειλόταν σε μια απύθμενη βαρεμάρα, αλλά σε μια ανείπωτη σαγήνη από τα μυστήρια της φύσης, τα οποία και πάσχιζε να κατακτήσει.

Και ενάντια στην κοινή πεποίθηση ότι το χάζεμα είναι μια ανάλαφρη και ξεκούραστη δραστηριότητα, όπου τόσο το σώμα όσο και το μυαλό δουλεύουν με ανακλαστικές και μόνο κινήσεις, εκτελώντας τις πιο στοιχειώδεις διεργασίες που κρατούν κάποιον στη ζωή, εμένα τουναντίον η περιπλάνηση στο κενό με γέμιζε με μια ανείπωτη κούραση, σχεδόν εξάντληση. Σε ποιον να το πω και ποιος να με πιστέψει! Κι όμως το αίσθημα ήταν αλάθητο, σαν το κενό να είχε, για παράδειγμα, ιξώδες, θαρρείς και ήταν φτιαγμένο από κάποιο ρευστό που κολλούσε, κάτι σαν το μέλι ή την πίσσα που έπρεπε να τα σπρώξεις με δύναμη για να περάσεις, κάτι που ήθελε προσπάθεια να το διαβείς και να το σεργιανίσεις. Δεν γίνεται έλεγα από μέσα μου, τα μπράτσα μου είναι ανάλαφρα όπως και πριν, και τα πόδια μου το ίδιο, και όμως τι έχει τέλος πάντως αυτή η έρημος και με στουμπίζει κάτω κάθε φορά που περνάω τις πύλες της;

Το μυαλό είναι ένα πολύ παράξενο ξωτικό. Ξέρουμε λίγα πράγματα για το πώς δουλεύει, και τα πιο πολλά τα φανταζόμαστε. Παλιά θυμάμαι που λέγαμε, ότι για μια και μόνο σκέψη χρειαζόταν ένας ολόκληρος εγκέφαλος με τις μηχανές να δουλεύουν στο φουλ, κάπως σαν ένα εργοστάσιο της ΔΕΗ, γιαυτό και συνηθίζαμε να βάζουμε λάμπες αναμμένες πάνω από τις ζωγραφιές των ανθρώπων που είχαν κάνει τη σκέψη επάγγελμα. Ο Κύρος ο εφευρέτης ήταν άνθρωπος και λάμπα μαζί, ζευγάρι αξεδιάλυτο.

Αντίθετα, το μυαλό ανθρώπων σαν ελόγου μου, δεν απεικονιζόταν ποτέ σαν κάτι παραπάνω από την ίσια γραμμή, που εμφανίζεται στις οθόνες των μηχανημάτων που υποστηρίζουν αυτούς που έχουν πέσει σε κώμα. Θεωρούμε ότι η ενατένιση του κενού, το χάζεμα δηλαδή, δεν είναι ικανό να προξενήσει τίποτε παραπάνω από μια νοητική ακινησία, μια βουδιστική αταραξία, μια εγκεφαλική παραλυσία. Καλά όλα αυτά. Αλλά όμως, ποιος θα μπορούσε να μου εξηγήσει το γιατί της βασανιστικής κόπωσης, που σχεδόν πάντα ακολουθούσε έπειτα από μια πολύωρη περιήγηση στις πλατειές πεδιάδες του κενού; Για την πραγματικότητα αυτού του αισθήματος δεν είχα πλέον καμιά αμφιβολία. Είχα κάνει όλα τα δυνατά πειράματα και είχα καταλήξει ότι το μυαλό όταν κάθεται όχι μόνο κουράζει το σώμα, αλλά στην κυριολεξία το εξαντλεί.

Τι κάνει το μυαλό όταν δεν κάνει τίποτε; Ιδού το ερώτημα λοιπόν! Συνήθως, το φανταζόμαστε να είναι σαν κάποιο μηχάνημα σε stand by, πιθανόν να παίζει πασέντζα, πιθανόν να τρώει πασατέμπο και στραγάλια, ίσως και να κάθεται απίκο και να περιμένει πότε θα του σφυρίξει το αφεντικό να πετάξει κάτω τα χαρτιά και να σύρει να κάνει και καμιά σκέψη, για να δικαιολογήσει τουλάχιστον τη γλυκόζη που καταβροχθίζει ολημερίς κι οληνυχτίς.

Έτσι νομίζουμε, αλλά δυστυχώς νομίζουμε λάθος. Κάποιοι καλοί άνθρωποι, έχοντας φαίνεται τα ίδια ερωτήματα με μένα, αποφάσισαν να ξεδιαλύνουν το μυστήριο. Πράγματι, ο εγκέφαλος είτε σε εγρήγορση είτε σε αδράνεια, βρέθηκε να καταναλώνει την ίδια ποσότητα οξυγόνου, πράγμα περίεργο από μόνο του, ενώ το ακόμα πιο περίεργο ήταν ότι σε κατάσταση χαζέματος κατανάλωνε πολλαπλάσιες ποσότητες γλυκόζης, δηλαδή καυσίμου.
Προφανές, το αδρανές μυαλό, δείχνει να είναι ένα πολύ ενεργό μυαλό.

Τα μοναδικά αυτά ευρήματα μπορούσαν να δώσουν κάποια εξήγηση για την προέλευση της κούρασης, αλλά παρέμενε ακόμα το μυστήριο για το πώς το μυαλό σε συνθήκες αποχής από κάθε πνευματικό κάματο, ξόδευε αυτό το παραπανίσιο υλικό.

Σε συνάψεις ήταν η απάντηση, σε συνάψεις. Το μυαλό, από εργοστάσιο με υψικαμίνους και φουγάρα όταν σκέφτεται, μετατρέπεται σε μια περίπλοκη πλεκτική μηχανή, όταν χαζεύει. Κόβει συνάψεις απ’ εδώ και φτιάχνει συνάψεις από κει, οπλισμένο θαρρείς με εκατομμύρια μικροσκοπικά βελονάκια που ρίχνουν καινούργιες θηλιές στη μια μεριά, και ξηλώνουν παλιές σε κάποια άλλη. Ένας τεράστιος αργαλειός τελικά, που θαρρείς στα διαλείμματα υφαίνει και ξαναυφαίνει ένα πολύχρωμο χαλί, το χαλί με το χάρτη των αναμνήσεων.


Γιατί αυτό ακριβώς κάνει το χάζεμα. Με το άδειασμα του μυαλού από τις σκέψεις, αλλάζει δουλειά και πιάνει και σκαλίζει παλιά συρτάρια και κουτιά, ράφια και σκονισμένες γωνιές, και κουκίδα κουκίδα ανασυνθέτει το παζλ της ζωής μας, που σαν φύλακας πιστός μάς τήν κρατάει φυλαγμένη και ασφαλή, που σαν καλός υπηρέτης τσακίζεται να μας τη φέρει μπροστά στην πρώτη μας ζήτηση. Κι αν δεν έχουμε το χρόνο να χαζέψουμε και να αναλογιστούμε μέσα από σποραδικές εικόνες και αναμνήσεις το παρελθόν μας, πώς θα σχεδιάσουμε το μέλλον μας;

Χαζεύετε λοιπόν ελεύθερα. Χαζεύετε και μην ενοχοποιείστε!


Υ.Γ. Σήμερα ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου δεν θα ανεβάσω κείμενο επετιακό, διότι οι επέτειοι αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, ζωντανές ομολογίες ότι αυτό που τιμούν άπαξ του έτους, το αγνοούν τον υπόλοιπο χρόνο. Αν κάτι έδωσε το Πολυτεχνείο αυτό θα έπρεπε ήδη, μετά τόσα χρόνια, να έχει περάσει στα κύτταρα της κοινωνίας. Αν δεν το κατάφερε, ας μη το ζαλίζουμε άλλο.

38 σχόλια:

katerina είπε...

Cynical καλή σου μέρα,

Με σώζεις.
Σήμερα απάντησες τόσο εύστοχα και περιεκτικά στο ερώτημα, που με ταλανίζει τόσο καιρό.
Να, λοιπόν γιατί πάσχω από αυτήν την αφόρητη υπογλυκαιμία.

Χαζεύω Cynical, αυτό είναι. Από τις ατέλειωτες ώρες που περνάω χαζεύοντας, ο οργανισμός μου υπερκαταναλώνει, μεταβολίζει τόσο γρήγορα, την γλυκόζη που του παρέχω.
Να κόψω το χάζεμα... αποκλείεται... να αυξήσω τους υδατάνθρακες που τον ταΐζω ...ναι, αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή λύση.

Υ.Γ.Δεν τολμώ να ...σχεδιάσω το μέλλον με τον προσφιλή μου τρόπο, χαζευοντας... φοβάμαι μην πέσω σε υπογλυκαιμικό κώμα.

Ανώνυμος είπε...

Οι παλιότεροι διαβάζαμε το "Δικαίωμα του Ανθρώπου στην Τεμπελιά", γνωστό νομίζω, του Λαφάργκ (γαμπρού του Μαρξ ?). Και κάτι που ξαναβρήκα της Ντ. Λέσινγκ («Ας είμαστε τεμπέληδες σε όλα, εκτός από τον έρωτα το πιοτό και την τεμπελιά»).

Η τεμπελιά είναι δικαίωμα, ενόραση για το δημιουργικό νου και απαραίτητη για συλλήψεις καλλιτεχνικές αλλά και επιστημονικές. Ακόμα κι ο Αλβέρτος Α. έλεγε ότι η σκέψη είναι πεπερασμένη και η φαντασία αχαλίνωτη. Θεωρώ τη φαντασία παιδί της τεμπελιάς, των αργών ρυθμών γενικότερα.

Ανώνυμος είπε...

Προφανές, το αδρανές μυαλό, δείχνει να είναι ένα πολύ ενεργό μυαλό.
Σας ευχαριστώ πολύ ,επιτέλους κατάλαβα γιατί αισθάνομαι μόνιμα κουρασμένος
Σας αφιερώνω και μία ρήση που λέμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Καλό το καθισιό αλλά σαν την ξάπλα δεν είναι.

PN είπε...

Aχχχχχχ τέλεια!!!! Θα σου δώσω το τηλέφωνο του supervisor μου, και θέλω να με δικαιολογήσεις που εδώ και πόσο καιρό χαζεύω ασύστολα. Δεν σε φοβάμαι εσένα...τα λες ωραία και επιστημονικά τεκμηριωμένα, οπότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να σε πιστέψει. It's a deal?

cynical είπε...

Καλημερα Κατερίνα. Πρόσεχε όμως να αυξανεις τους υδατανθρακες συνδιαστικα με χαζεμα, διοτι ετσι θα πανε στο σωστο μερος και θα μεταβολιστουν. Αλλιως, ξερεις τι κακο μπορει να μας ευρει απο μονους τους υδατανθρακες... Ουαι κι αλλίμονο!

cynical είπε...

Καλημέρα @cirut και καλή βδομαδα. Ειχα γραψει παλια στο ίδιο πνευμα, για την "Αργία προυποθεση του Φιλοσοφειν", στο
http://e-cynical.blogspot.com/2008/09/blog-post_08.html

Τωρα εχουμε και τη βούλα της επιστημης για την αξια της τεμπελιας, η οποία καθε αλλο τεμπελια μπορει να χαρακτηριστει, με την τοση ενεργεια που καταναλωνει ο εγκεφαλος μας!!

Ο Λαφαργκ ηταν ο πονοκεφαλος του Μαρξ. Τι του 'τυχε κι αυτουνου! Παιδια σου λεει μετά.

cynical είπε...

Την γνωριζω de Profundis αυτη τη ρηση πολύ καλά! Να μην σου εξηγω τωρα πώς. Ασε...
Μήπως θα πρεπει να δουλειεις παραπάνω, βρε πιδι μου, μπας και σου φυγει αυτη η βαρεια κούραση;;

Sissi Soko είπε...

Για σου συνάδελφε!

Velorución είπε...

Καλημέρα! Η τεμπελιά, ή μάλλον η αεργία, είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει πάρα πολύ! Από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το "In Praise of Idleness" του Bertrand Russell.

Όπως λέει και ο Tom Hodgkinson στο "How to be idle", ο εγκέφαλος είναι σαν το χώμα, που για να είναι περισσότερο παραγωγικό πρέπει να το αφήσεις να ξεκουραστεί παρά να του ρίχνεις συνεχώς λίπασμα.

Για περαιτέρω πληροφορίες προτέινω το site του The Idler και το πλούσιο σε υλικό σχετικά με το θέμα Why Work.

cynical είπε...

Γειά σου VK. Καθήκον μου να σε δικαιολογησω. Μπροστα στα επιστημονικα πορισματα ακόμα και η λογικη υποκλίνεται!

Στη διάθεση σου
Η e-μαμά σου.

cynical είπε...

Καλωςόρισες @Πανόπτης. Φανταζομαι θα εννοείς συναλδεφικότητα στο χάζεμα και την τεμπελιά! Ή μήπως και στην πολυπλοκότητα;

cynical είπε...

Καλημέρα @dot.hakers και καλωςόρισες κι εσυ! Κι εμενα το χαζεμα ειναι η αγαπημενη μου ενασχοληση. Αν μπορούσα να βγαλω και χρηματα απο αυτο, ώστε να το εξασκω συχνοτερα, θα ειχα φτασει στο ζενιθ της ευτυχιας.

Το κειμενο του Russell το εχω ηδη, αλλα δεν γνωριζα για τα αλλα. Πριν απο 3/4 χρονια ειχε εκδοθει και η "φιλοσοφια της βαρεμαρας" ενος Νορβηγου νομιζω καθηγητη παν. που περνουσε παρομοια κριση. Βεβαια την εξαργυρωσε με βιβλιο, το οποιο πηγε πολυ καλα παγκοσμιως και ετσι, μαλλον θα ξαναγυρισε στην αιώρα..
Ευχαριστώ για τα Links.

VAD είπε...

Tόσα χρόνια δουλεύοντας σα μ@κ@κ@ς επιβεβαίωσα την παροιμία του τόπου μου:-Οι χαζοί και τα ρολόγια δουλεύουν!
-Δηλώνω ευθαρσώς ότι ρολόι δεν είμαι...

Καλή εβδομάδα

ΥΓ.Να προσυπογράψω το υστερόγραφό σου,μας το ξεφτίζουνε οι άλλοι,μας το ξεφτίσανε και οι επέτειοι,οι γιορτές και τα πανηγύρια,κρίμα...

Greek Rider είπε...

@cynical καλησπέρα, πιστεύω πολύ στην παροιμία που λέει όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια.

Αυτό ισχύει 100% στο σύγχρονο κόσμο που τρέχουμε όλη μέρα για να κερδίσουμε παραπάνω χρήματα και να καταναλώσουμε λίγο παραπάνω.

Και τρέχουμε για την προαγωγή, για τη θέση, για τα λεφτά και τα καπρίτσια τα δικά μας και των άλλων.

Ο άνθρωπος κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να έχει τον τετραπλάσιο ελεύθερο χρόνο και να αξιοποιεί κατά ένα μεγάλο μέρος με βαρεμάρα.

Η εποχή της προκοπής, της προόδου και της υλικής ευημερίας πέρασε πλέον.

Και τρέχουμε και για έναν ακόμη λόγο, τον πιο σημαντικό, γιατί έτσι δεν προλαβαίνουμε να σκεφτόμαστε τα πιο σημαντικά που μας αφορούν...

NdN είπε...

Γεια σου Cynical,

Τώρα κατάλαβα γιατι γυρίζω πτώμα από τη δουλειά...θα πω σε εκείνη τη Σουηδέζα που κάθεται απέναντι μου να αλλάξει γραφείο.

Σε ευχαριστώ!

OnWine είπε...

Τώρα... να γράφεις γιά ...χαζά πράγματα στην επέτειο του Πολυτεχνείου... κάποιον συμβολισμό θα εμπεριέχει, δεν μπορεί...

Οχι ότι διαφωνώ, βέβαια... μου αρέσουν ΚΑΙ οι βέβηλες σκέψεις, και οι "βέβηλοι"... οι "καθωσπρέπει" δεν μου αρέσουν...

cynical είπε...

Kαλησπέρα VaD. Και όμως φάτσα κάρτα στο βλογς σου με καλοσορίζει ένα ρολόι...
Όπως όλα τα μαθαινουν παπαγαλια στα σχολεια χωρις καμια συναισθηση του τι μαθαινουν, έτσι παπαγαλιζουν και τις επετείους. Κι αν καμιά φορά ακούσεις να συλλαμβάνεται ο Νικηταράς στο Πολυτεχνειο, μην απορρήσεις. Θα ειναι εντελώς φυσιολογικό.

cynical είπε...

Καλησπέρα Rider. Κι όμως οσο σφιγγουν τα πράγματα, ολο και πιο πολλοί τρέχουν ολη μερα για να εξασφαλισουν το βασικό. Και άλλοι πάλι, εξ ίσου τρεχουν για το παντεσπάνι.
Τωρα γιατι το ενστικτο μου μού λέει, οτι καπου ευθυνονται αυτοι που τρεχουν για το παντεσπάνι, για το ότι υπάρχουν οι άλλοι που τρεχουν για το ψωμί;;

cynical είπε...

Με καμιά σοκολατίτσα μπορεις να τα καταφερεις και τα δυο. Μην παραιτείσαι @NdN. Και αν τις κανεις δυο, θα διπλασιάσεις και τα οφέλη (απο τη μοιρασια της σοκολατας εννοώ).

cynical είπε...

Καλησπέρα @Σχολιαστή. Αν βρεις κανενα καλό συμβολισμό, πες το μου και σε μενα. Πάντως με το ΥΓ, νομίζω ότι τοποθετήθηκα. Κι από κει και περα θεωρησα ότι ολα θα μπορουσαν να κυλήσουν, οπως ακριβως σε μια τυχαια κανονικη μερα.
Η μια μερα, η σημερινη, δεν αρκει για να ξεπλύνει τη χαβουζα της χωρας, που παραμεγάλωσε....

Ή κάθε μερα επετειος ή καμιά.

Greek Rider είπε...

@cynical συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

Σε ότι αφορά το Πολυτεχνείο θέλω να παραθέσω ένα απόσπασμα του Μάρξ:

"Men make their own history, but they do not make it as they please; they do not make it under self-selected circumstances, but under circumstances existing already, given and transmitted from the past. The tradition of all dead generations weighs like a nightmare on the brains of the living. And just as they seem to be occupied with revolutionizing themselves and things, creating something that did not exist before, precisely in such epochs of revolutionary crisis they anxiously conjure up the spirits of the past to their service, borrowing from them names, battle slogans, and costumes in order to present this new scene in world history in time-honored disguise and borrowed language. Thus Luther put on the mask of the Apostle Paul, the Revolution of 1789-1814 draped itself alternately in the guise of the Roman Republic and the Roman Empire, and the Revolution of 1848 knew nothing better to do than to parody, now 1789, now the revolutionary tradition of 1793-95. In like manner, the beginner who has learned a new language always translates it back into his mother tongue, but he assimilates the spirit of the new language and expresses himself freely in it only when he moves in it without recalling the old and when he forgets his native tongue."

Πηγή: 18ης Μπρυμαιρ (plagal)

ikor είπε...

Παρουσιάζεις (και αυτό) το θέμα με ένα εξαιρετικό μίγμα επιστημοσύνης και απλότητας!

Μετά το κοπλιμέντο, σου έχω 2 ερωτήσεις:

Μήπως το χάζεμα είναι η φόρτιση της μπαταρίας του μυαλού;

Και μήπως τελικά ορισμένες εκπομπές της τηλεόρασης τα κάνουν όλα γιατί δε θέλουν να χαθούμε;

Υ.Γ.: Πολλά πρέπει να κάνουμε τελικά "γιατί χανόμαστε" ;-)

VAD είπε...

Σταματημένο,εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια!Οχι,χαζό θάτανε να δουλεύει και μάλιστα σε τέτοιο ύψος!Ζαλίστηκε,δεν τουδιναν ούτε επίδομα υψοφοβίας και ...πάπαλα,τώρα ξεκουράζεται μονίμως :))
Και καλά κάνει...

Ανώνυμος είπε...

@cynical,

για να αποδείξω την ..τεμπελιά μου, θα πω ότι το Abst θα γίνει δημοσ και όχι παρέμβαση. Το δικό σας; Πάντως θα το κάνω. Θέλει +20%

@sxoliastis

Για την επέτειο, έβαλα και άκουσα το "Άνοιξε λίγο το παράθυρο", με τη Φαραντούρη. Στρατεύεσαι καλύτερα με τις συγκινήσεις, παρά με τα συνθήματα....

akrat είπε...

σε κάτι θα χρησιμεύουν και οι τεμπέληδες...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΓΟΥΣΤΟΥ ΜΟΥ ΟΜΩΣ...

cynical είπε...

Καλημέρα Rider.
Kαλά τα λέει ο Μαρξ για τη συνεχεια των επαναστασεων και την τροφοδοτηση των νεων απο το παλιο υλικο. Αλλα, σήμερα τα συνθηματα του πολυτεχνειου τα χρησιμοποιουμε με τον ιδιο τροπο οπως χρησιμοποιησε καποια αντιστοιχα ο Λούθηρος, ή οι επαναστατες του 1848; Ή απλώς τα μηρυκάζουμε ξεδιάντροπα;

cynical είπε...

Καλημέρα @ikor. Mια και μιλάμε ...επιστημονικά, το φορτισμα μπαταριας δεν εχει καποιο βιολογικο ισοδυναμο. Aπ' ότι κατάλαβα κι εγώ, το χαζεμα, ή το "άδειασμα" όπως λεγεται, μάλλον τακτοποιεί το παρελθόν, το φερνει στην επιφανεια μεσω αναμνησεων και έτσι μας επιτρεπει να κοιταξουμε το μελλον. Στα ζώα, για παράδειγμα, δεν εχει βρεθει οτι μπορουν να ανακαλεσουν το παρελθον και να το χρησιμοποιήσουν δημιουργικα για μελλοντικες τους κινησεις. Θυμούνται βεβαια μετα απο εκπαιδευση, αλλά μόνο μεσα απο αντανακλαστικες συνδεσεις πάντα με ...την τροφή σαν ανταμοιβή.

Το χάζεμα ειναι επικινδυνη υποθεση. Με την τηλεοραση δεν αποφορτιζεις το μυαλο, απλά το αφηνεις να στο γεμισουν καποιοι άλλοι.

Πριν κανουμε τιποτε αλλο πιο δραστικο, ας αρχισουμε απο τα απλά. Αποφορτιση απο τα σκουπιδια και χαζεμα!!!

cynical είπε...

Eίδε κι αποείδε, VaD και βγηκε στη σύνταξη το ρολόι..

cynical είπε...

Συγχαρητηρια @cirut. Τα κατάφερες να το τελειώσεις, ή εννοεις οτι το τελειωσες μονο κατα 80%! Το δικό μου ειναι informal.

cynical είπε...

@Αkrat , σε συγχωρω για τους τεμπέληδες, αλλά παίρνεις σβάρνα και τους ονειροπόλους; Καλή σου μέρα.

Ανορθόδοξος είπε...

Την καλημέρα μου!
Σλόγκαν του στιλ «η δουλειά κάνει τους άνδρες» ή «το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία» έχουν φτιαχτεί με έντεχνο τρόπο από τους εξουσιαστές προς λαϊκή κατανάλωση.

Όσοι τα προπαγανδίζουν αυτά, το κάνουν για να μπορούν ανενόχλητοι να παρασιτούν σε βάρος των άλλων, μη δουλεύοντας ούτε μία ώρα πραγματικά...

Όλοι έχουμε δικαίωμα στην τεμπελιά!

Nikos Lioliopoulos είπε...

Το χάζεμα δεν είναι αδράνεια του μυαλού, είναι και αυτό σκέψη. Το βρίσκω απόλυτα λογικό να καταναλώνεται η ίδια ενέργεια. Επιπροσθέτως πιστεύω οτι το χάζεμα είναι κουραστικό γιατι η σκέψη δεν εχει μια φόρμουλα ή έναν μπούσουλα και βαδίζει σε δρόμους άγνωστους και συχνά κακοτράχηλους. Πάντως για του λόγου το αληθές, εγώ πάσχω απο υπερκόπωση τις τελευταίες μέρες αν και δούλεψα ελάχιστα....

cynical είπε...

Καλησπέρα Ανορθόδοξε. Πλάκα πλάκα, όσο πιο ψηλά ανεβαινεις στην ιεραρχία, τοσο πιο άδειο ειναι το γραφειο σου. Ό,τι έρχεται αμέσως διοχετευεται στους απο κατω οροφους.

cynical είπε...

Γεια σου Νίκο. Ο διαχωρισμος γινεται αναμεσα σε σκεψη και χάζεμα (που πιθανολογειται οτι σχετιζεται με την ανασυνταξη αναμνησεων και εικονων, δηλαδη με τη μνημη). Και αυτη τη συγκεκριμένη διεργασια βρισκουν σαν πολυ ενεργοβορα. Πιο πολυ κι απο το σκεπτεσθαι.

Για να εχεις κουραστει τοσο Νικο, θα πρεπει το φθινόπωρο να ειναι παρα πολυ ωραιο στον τοπο σου!

Swell είπε...

Καλημέρα Cynical, πολύ ωραία αναπτυγμένο αυτό το σοβαρότατο θέμα. Αυτός ο Κύρος με τη λάμπα όμως ποιός είναι; Όπου κι αν έψαξα, δεν βρήκα κάτι. Φαντάζομαι ότι η άγνοιά μου οφείλεται στη μικρή μου ηλικία.

cynical είπε...

Καλησπέρα Σουέλ. Όλη η κυβέρνηση γεμάτη μικρούς Κυρους ειναι. Πώς σου διέφυγε;;

Ανώνυμος είπε...

@cynical

Δεν πρόκαμα, λόγω σπαρίλας και άλλων δουλειών. Θα το στείλω για δημοσίευση και μάλλον ανοίγει ένα πεδίο ανάλογων αναφορών, που μέ ενδιαφέρουν. Ναι, θέλει ακόμα 20% για να τελειώσει. Μερικά ρεπό, δηλ.

cynical είπε...

Σπαρίλα, εσυ @cirut? Με τοσα που περιγραφεις οτι κανεις, μονο που το σκεφτομαι ζαλιζομαι. Καλα τελειώματα.