Ώρες ώρες μου είναι δύσκολο να μάς καταλάβω εμάς τους ανθρώπους για το τι ακριβώς μας ευχαριστεί και για το τι ακριβώς επιδιώκουμε. Δεν ήταν πολύς καιρός πριν, που στην ατμόσφαιρα, διάσπαρτη ήταν η γκρίνια για την φτώχια της προσωπικής μας ζωής, για την απουσία συλλογικής ζωής, για τους νέους τσίγκινους θεούς που πασχίζαμε ασθμαίνοντας να ικανοποιήσουμε και που ποτέ δεν το καταφέρναμε, γιατί αυτοί που διαλέξαμε να λατρέψουμε αποδείχτηκαν άπληστοι, αδηφάγοι και κοιλιόδουλοι, για την ολοένα επιταχυνόμενη καθημερινότητά μας προς ένα στόχο κι ένα τέρμα που δεν το βλέπαμε, ή που δεν σταθήκαμε ποτέ να το αναλογιστούμε. Και τρέχαμε, και τρέχαμε τρελοί κι αλλοπαρμένοι...
Και σήμερα που τα πράγματα παίρνουν να φρενάρουν κι η σκόνη να κατακαθίζει, που η ανάγκη εξορθολογισμού αρχίζει να γίνεται πια φανερή σε όλο και πιο πολλούς, τι ακούω γύρω μου; Γκρίνια, και μόνο γκρίνια. Φόβο, ανασφάλεια, θαρρείς και δεν μπορεί να χωνέψει ακόμα η ανθρωπότητα ότι ήρθε ο καιρός πια να ξεζαλιστεί και να ηρεμήσει. Να κάτσει λίγο βρε παιδί μου να συνέλθει, να ρίξει μια ματιά στα του οίκου της, να ξελαχανιάσει, να αφήσει το πρόσωπό της να χαλαρώσει, να χαμογελάσει, να ομορφύνει, να ρίξει και μια ματιά και παραέξω, σ’ αυτό τον έρμο τον κήπο που χρόνια τώρα ανθίζει, ξανθίζει, και που ποτέ της δεν κάθισε να τον προσέξει.
Στασιμότητα σου λέει ο ένας, φτώχεια σου λεει ο άλλος, και να τα δάκρυα και να ο κρύος ιδρώτας να μας λούζει πατόκορφα. Ε και; Κάθισε κανένας να σκεφτεί ποτέ και τα καλά της φτώχειας;
Ζώντας ο μέσος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια στο διαρκές κυνηγητό τού «περισσότερου», σπάνια εύρισκε χρόνο να εκτιμήσει αυτό που μέχρι τότε είχε καταφέρει, γιατί ο νους παρέμενε προσανατολισμένος σ’ αυτό που δεν είχε και σε αυτό που θα έπρεπε να έχει, με το «πρέπει» όμως να είναι πάντα διαφεύγον και ποτέ καλά καθορισμένο. Έτσι, υπέφερε από ένα μόνιμο έλλειμμα αυτοεκτίμησης και αυταξίας, από ένα μόνιμο αίσθημα ανικανοποίητου.
Σε συνθήκες φτώχειας όμως, τα πράγματα δουλεύουν ανάποδα, με την έννοια, ότι η οποιαδήποτε πράξη, ακόμα και η πιο μικρή, τείνει να λογίζεται θετικά, συμβάλλοντας προς το ξεπέρασμά της και ενισχύοντας έτσι το αίσθημα ικανοποίησης και αυτοπεποίθησης του ανθρώπου.
Σκεφτείτε για παράδειγμα, την πληρότητα και την περηφάνια που νοιώθει κανείς όταν στο τέλος της ημέρας αναφωνεί ευτυχής: «δόξα τω θεώ, τα κατάφερα και σήμερα!». Ενώ κυνηγώντας τον πλούτο, ποτέ δεν θα παραδεχτεί ότι η μέρα έφερε αρκετούς καρπούς, κι ότι αντί για ευχαριστώ, πάντα θα έχει στο μυαλό του τους άλλους τους καρπούς, τους περισσότερους, αυτούς που δεν πρόκανε να μαζέψει. Δεν αναγνωρίζετε ότι ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε μια μόνιμη δυστυχία;
Από την άλλη, τι αίσθημα θριάμβου συνοδεύει τον τυχερό, όταν εξερχόμενος, μετά από πολύωρη περιπλάνηση, των πυλών εκμαυλιστικών τινών πολυκαταστημάτων και γλιστρώντας το χέρι στην τσέπη, αντιλαμβάνεται ανακουφισμένος ότι το ακριβό του μεροκάματο βρίσκεται ακόμα εκεί, ζεστό και ασφαλές, ζωντανό και προπαντός ακέραιο; Πείτε μου, υπάρχει μεγαλύτερο κατόρθωμα από αυτό; Υπάρχει κάτι πιο αληθινό από το αίσθημα επιτυχίας που τον κυριεύει, όταν για ακόμα μια φορά καταφέρνει ν’ αγνοήσει, αλώβητος και αξιοπρεπής τα κελεύσματα και τις ανήθικες προτάσεις των σειρήνων;
Στη φτώχεια, κάθε βήμα και μια νίκη! Η φτώχεια δυναμώνει τους ανθρώπους, σφυρηλατεί τη θέληση, ο πλούτος τους εκφυλίζει, τους αρρωσταίνει.
Έβλεπα τις προάλλες καθαρά πρόσωπα γυναικών να λάμπουν από υπερηφάνεια, γιατί ξαναβρίσκοντας την παλιά τους αξιοσύνη, είχαν καταφέρει να γυρίσουν το παλιό παλτό από μέσα έξω, και να το κάνουν πάλι καινούργιο. Απτά πράγματα, χειροπιαστά. Με ασυγκράτητο ενθουσιασμό έβγαζαν πάλι στο φως από τα υπόγεια τις παροπλισμένες Singer καθιστώντας τες μάχιμες και χρήσιμες. Παλιά κι αλάνθαστα εργαλεία της ξεχασμένης οικιακής οικονομίας.
Ξανάβλεπα τις μανάδες να φουρνίζουν πίτες και κουλουράκια, και τα παιδιά να ροδοκοκκινίζουν από υγεία. Ωραίες μυρωδιές. Ωραίες εποχές.
Η φτώχεια, αυξάνοντας την εφευρετικότητα ακονίζει το μυαλό και πλουτίζει το παγκόσμιο απόθεμα ιδεών και πρακτικών λύσεων.
Η Φύση έγινε έτσι όπως έγινε ακολουθώντας έναν και μόνο Νόμο: το Νόμο της ελάχιστης ενέργειας, το Νόμο της ελάχιστης διαδρομής. Η Φύση, γεννήθηκε και μας γέννησε, μόνο επειδή ήταν οικονόμα. Όταν αρχίσαμε να τη σκορπάμε, αρχίσαμε και να χανόμαστε. Νόμοι είναι αυτοί, δεν είναι παίξε γέλασε!
Ακόμα, όντας φτωχός, αποκτάς αυτόματα και δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα να ονομάζεσαι τίμιος, μια αρετή που όσο πιο πολύ εκτιμάται, τόσο πιο πολύ κακοποιείται. Ένα άλλο δικαίωμα, είναι κι αυτό της καλοπέρασης, μιας και είναι από όλους αποδεκτό ότι η φτώχεια θέλει όντως καλοπέραση, δηλαδή διασκέδαση.
Και σήμερα που τα πράγματα παίρνουν να φρενάρουν κι η σκόνη να κατακαθίζει, που η ανάγκη εξορθολογισμού αρχίζει να γίνεται πια φανερή σε όλο και πιο πολλούς, τι ακούω γύρω μου; Γκρίνια, και μόνο γκρίνια. Φόβο, ανασφάλεια, θαρρείς και δεν μπορεί να χωνέψει ακόμα η ανθρωπότητα ότι ήρθε ο καιρός πια να ξεζαλιστεί και να ηρεμήσει. Να κάτσει λίγο βρε παιδί μου να συνέλθει, να ρίξει μια ματιά στα του οίκου της, να ξελαχανιάσει, να αφήσει το πρόσωπό της να χαλαρώσει, να χαμογελάσει, να ομορφύνει, να ρίξει και μια ματιά και παραέξω, σ’ αυτό τον έρμο τον κήπο που χρόνια τώρα ανθίζει, ξανθίζει, και που ποτέ της δεν κάθισε να τον προσέξει.
Στασιμότητα σου λέει ο ένας, φτώχεια σου λεει ο άλλος, και να τα δάκρυα και να ο κρύος ιδρώτας να μας λούζει πατόκορφα. Ε και; Κάθισε κανένας να σκεφτεί ποτέ και τα καλά της φτώχειας;
Ζώντας ο μέσος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια στο διαρκές κυνηγητό τού «περισσότερου», σπάνια εύρισκε χρόνο να εκτιμήσει αυτό που μέχρι τότε είχε καταφέρει, γιατί ο νους παρέμενε προσανατολισμένος σ’ αυτό που δεν είχε και σε αυτό που θα έπρεπε να έχει, με το «πρέπει» όμως να είναι πάντα διαφεύγον και ποτέ καλά καθορισμένο. Έτσι, υπέφερε από ένα μόνιμο έλλειμμα αυτοεκτίμησης και αυταξίας, από ένα μόνιμο αίσθημα ανικανοποίητου.
Σε συνθήκες φτώχειας όμως, τα πράγματα δουλεύουν ανάποδα, με την έννοια, ότι η οποιαδήποτε πράξη, ακόμα και η πιο μικρή, τείνει να λογίζεται θετικά, συμβάλλοντας προς το ξεπέρασμά της και ενισχύοντας έτσι το αίσθημα ικανοποίησης και αυτοπεποίθησης του ανθρώπου.
Σκεφτείτε για παράδειγμα, την πληρότητα και την περηφάνια που νοιώθει κανείς όταν στο τέλος της ημέρας αναφωνεί ευτυχής: «δόξα τω θεώ, τα κατάφερα και σήμερα!». Ενώ κυνηγώντας τον πλούτο, ποτέ δεν θα παραδεχτεί ότι η μέρα έφερε αρκετούς καρπούς, κι ότι αντί για ευχαριστώ, πάντα θα έχει στο μυαλό του τους άλλους τους καρπούς, τους περισσότερους, αυτούς που δεν πρόκανε να μαζέψει. Δεν αναγνωρίζετε ότι ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε μια μόνιμη δυστυχία;
Από την άλλη, τι αίσθημα θριάμβου συνοδεύει τον τυχερό, όταν εξερχόμενος, μετά από πολύωρη περιπλάνηση, των πυλών εκμαυλιστικών τινών πολυκαταστημάτων και γλιστρώντας το χέρι στην τσέπη, αντιλαμβάνεται ανακουφισμένος ότι το ακριβό του μεροκάματο βρίσκεται ακόμα εκεί, ζεστό και ασφαλές, ζωντανό και προπαντός ακέραιο; Πείτε μου, υπάρχει μεγαλύτερο κατόρθωμα από αυτό; Υπάρχει κάτι πιο αληθινό από το αίσθημα επιτυχίας που τον κυριεύει, όταν για ακόμα μια φορά καταφέρνει ν’ αγνοήσει, αλώβητος και αξιοπρεπής τα κελεύσματα και τις ανήθικες προτάσεις των σειρήνων;
Στη φτώχεια, κάθε βήμα και μια νίκη! Η φτώχεια δυναμώνει τους ανθρώπους, σφυρηλατεί τη θέληση, ο πλούτος τους εκφυλίζει, τους αρρωσταίνει.
Έβλεπα τις προάλλες καθαρά πρόσωπα γυναικών να λάμπουν από υπερηφάνεια, γιατί ξαναβρίσκοντας την παλιά τους αξιοσύνη, είχαν καταφέρει να γυρίσουν το παλιό παλτό από μέσα έξω, και να το κάνουν πάλι καινούργιο. Απτά πράγματα, χειροπιαστά. Με ασυγκράτητο ενθουσιασμό έβγαζαν πάλι στο φως από τα υπόγεια τις παροπλισμένες Singer καθιστώντας τες μάχιμες και χρήσιμες. Παλιά κι αλάνθαστα εργαλεία της ξεχασμένης οικιακής οικονομίας.
Ξανάβλεπα τις μανάδες να φουρνίζουν πίτες και κουλουράκια, και τα παιδιά να ροδοκοκκινίζουν από υγεία. Ωραίες μυρωδιές. Ωραίες εποχές.
Η φτώχεια, αυξάνοντας την εφευρετικότητα ακονίζει το μυαλό και πλουτίζει το παγκόσμιο απόθεμα ιδεών και πρακτικών λύσεων.
Η Φύση έγινε έτσι όπως έγινε ακολουθώντας έναν και μόνο Νόμο: το Νόμο της ελάχιστης ενέργειας, το Νόμο της ελάχιστης διαδρομής. Η Φύση, γεννήθηκε και μας γέννησε, μόνο επειδή ήταν οικονόμα. Όταν αρχίσαμε να τη σκορπάμε, αρχίσαμε και να χανόμαστε. Νόμοι είναι αυτοί, δεν είναι παίξε γέλασε!
Ακόμα, όντας φτωχός, αποκτάς αυτόματα και δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα να ονομάζεσαι τίμιος, μια αρετή που όσο πιο πολύ εκτιμάται, τόσο πιο πολύ κακοποιείται. Ένα άλλο δικαίωμα, είναι κι αυτό της καλοπέρασης, μιας και είναι από όλους αποδεκτό ότι η φτώχεια θέλει όντως καλοπέραση, δηλαδή διασκέδαση.
Και τι καλύτερη διασκέδαση από μερικά τραγουδάκια που γράφτηκαν για πάρτη της!
(Tango, από την Οπερέτα «Μποέμικη Αγάπη» 1929)
Φτώχεια που τις ψυχές ματώνεις
πόνους γεννάς σε μια στιγμή
μα έχεις και χάρες που σκλαβώνεις
σαν είν' μαζί σου και η τιμή
(Tango, από την Οπερέτα «Μποέμικη Αγάπη» 1929)
Φτώχεια που τις ψυχές ματώνεις
πόνους γεννάς σε μια στιγμή
μα έχεις και χάρες που σκλαβώνεις
σαν είν' μαζί σου και η τιμή
(Φτωχολογιά, Ξαρχάκος, Παπαδόπουλος)
Φτωχολογιά, για σένα κάθε μου τραγούδι
για τους καημούς σου, που σεργιανούν στη γειτονιά
Φτωχολογιά, που απ’ τον πηλό πλάθεις λουλούδι
και τους καημούς σου τους πλέκεις ψιλοβελονιά
για τους καημούς σου, που σεργιανούν στη γειτονιά
Φτωχολογιά, που απ’ τον πηλό πλάθεις λουλούδι
και τους καημούς σου τους πλέκεις ψιλοβελονιά
(Μην κλαις, Μπέλλου)
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
Εμείς που ζήσαμε φτωχοί
Του κόσμου η απονιά δε μάς τρομάζει
Θα έρθει και για μάς μια Κυριακή
(Τα λαϊκά, Πρωτοψάλτη)
Τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει
Γαλάζιο γύψο η οροφή και το τακούνι μου καρφί.
(Χαίρε φτώχεια, Νταλάρας, Μικρούτσικος, Τριπολίτης)
Χαίρε φτώχεια και φτώχεια της φωνής
και φτώχεια στις παράγκες χαίρετε!
Εκ των πραγμάτων αφανείς, παράγωγα της μηχανής
που έχει ανάγκη από τραγούδια με ανάγκες
χαίρετε!
Και για όσους μπήκανε στην τρύπα με τα σπιτοδάνεια, δεν πειράζει, υπάρχει και γιαυτούς ένα τραγούδι.
(Πετραδάκι-πετραδάκι, Μενιδιάτης, Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου)
Πετραδάκι-πετραδάκι για τα σένα το ’χτισα της αγάπης το τσαρδάκι, κι όμως δε σ’ απόχτησα
Πετραδάκι-πετραδάκι για τα σένα το ’χτισα της αγάπης το τσαρδάκι, κι όμως δε σ’ απόχτησα
(Πέτρα-πέτρα χτίσαμε, Νταλάρας, Καλδάρας, Πυθαγόρας)
Πέτρα-πέτρα χτίσαμε, μια φτωχή γωνιά
Τη ζωή μας κλείσαμε μες τη Κοκκινιά
Πέτρα-πέτρα χτίσαμε, μια φτωχή γωνιά
Τη ζωή μας κλείσαμε μες τη Κοκκινιά
(Το φτωχόσπιτό μου, Διονυσίου, Πλέσσας, Βίρβος)
Το φτωχόσπιτό μου, όποιος θα το δει
στόλισμα δεν έχει ακριβό κανένα
Έχει όμως αγάπη χάδι και στοργή
κι όταν θα σου λείψουν γύρισε σε μένα
Το φτωχόσπιτό μου, όποιος θα το δει
στόλισμα δεν έχει ακριβό κανένα
Έχει όμως αγάπη χάδι και στοργή
κι όταν θα σου λείψουν γύρισε σε μένα
(Ό,τι αρχίζει ωραίο, Καζαντζίδης, Σκορδίλης)
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια
(Καμαρούλα μια σταλιά, Πουλόπουλος, Πλέσσας, Παπαδόπουλος)
Καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία
κόγχη και λατρεία, τοίχος και φιλιά
Καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία
κόγχη και λατρεία, τοίχος και φιλιά
Ευλογημένη φτώχεια, ευλογημένη που μας φέρνεις πάλι στα ίσια μας και μας κάνεις πάλι ανθρώπους!
Αναρτήσεις
54 σχόλια:
δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο θα 'θελα να συμφωνήσω μαζί σας
ειδικά όσο σκέφτομαι τις βιτρίνες που έβλεπα μακριά απ τα μέρη μας τις προάλλες, ειδικά μία φορτωμένη με όλα τα καλά (;) του Αβραάμ , του Ισαάκ και όλων αυτών, που έγραφε με τρία στρέμματα φώτα νέον "the more, the merrier"
όσο ηλίθιο κι αν μου ακούγεται το less is more (ως αναγκαστική "επιλογή"), τόσο μου ανέβηκε η πίεση με αυτό κι ακόμη να την τιθασσεύσω
παρότι δεν με συγκινεί η ιδέα να τρέχω συνέχεια στους ράφτες για να διορθώνω πανωφόρια και παντελόνια, η σκέψη και μόνο πως οι μπερμπεράδες,οι πραντάδες και οι αρμάνηδες θα γίνουν προστατευόμενο είδος σε λίγο, με κάνει να αισιοδοξώ πως το καλό που θα βγει απο τούτη την ιστορία είναι η εξάλειψη του ανθρώπου-παγώνι
αλλά "ευλογημένη" ; too much....
Συμφωνώ απόλυτα με την οπτική γωνία που βλέπεις το θέμα. Έχω όμως μερικές αμφιβολίες για το κατά πόσο τα ποσοστά φτωχών είναι αυτά που παρουσιάζονται. Η υποψία μου, για να μην πω βεβαιότητα, είναι ότι οι πραγματικά φτωχοί(μιλάω για Ελλάδα) είναι λίγοι. 200-300 χιλιάδες το πολύ. Οι υπόλοιποι, συνεχίζουν να το ρίχνουν το νερό στο μύλο της υπερκατανάλωσης.
Αιδώς Αργείοι... και ο ρομαντισμός έχει τα όριά του... μας διαβάζουν και φτωχοί άνθρωποι...ή όχι?
Θα συμφωνήσω με τον κ.Κ.Κ.Μοίρη. Καλύτερα πλουσιος και υγιής...
Αλλά είπαμε ας δούμε το ποτήρι, μισογεμάτο.
Ή ας πούμε καλύτερα ότι βάλαμε πολύ μεγάλο ποτήρι για το νερό που διαθέταμε.
Επέτρεψε μου όμως να σου πω ότι παρέλειψες να αναφερθείς στο γεγονός ότι η κοινωνική αυτοάμυνα ενεργοποιείται ενστικτωδώς σε περιόδους κρίσης, με αποτέλεσμα να έχουμε αύξηση της επικοινωνίας και της αλληλεγγύης.
Τα θηλαστικά, σε περιόδους κρίσης συσπειρώνονται, η συλλογικότητα αυξάνει. Και βέβαια, όχι μόνο η ...κοινωνική συλλογικότητα αλλά και η ...πιο προσωπική.
Όταν δεν σου φτάνουν τα χρήματα να βγείς, να καταναλώσεις, να χορτάσεις το μάτι σου και τις ψευτικες αναγκες σου, ο συγκινησιακός έρωτας γίνεται ξανά ένας πολύ απολαυστικός τρόπος διασκέδασης. Δεν κοστίζει, μειώνει την ανασφάλεια, σου τονώνει το ηθικό, σε επιβεβαιώνει, σου δίνει χαρά, και ...βέβαια ψάχνοντας ...γνωρίζεις κόσμο.
Διάβασα ότι μόλις κατρακύλησε ο φίλτατος Dow Jones, αυξηθηκε κατα 40% (απο τον Σεπτεμβριο στον Οκτώβριο), ο αριθμός όσων τηλεφώνησαν στην Συμβουλευτική Γραμμη Σεξουαλικής Υγείας. Δυστυχώς λόγω του απορρήτου των συνδιαλέξεων η έρευνα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, δεν έδινε ...λεπτομέρεις για το που εστίαζε το ενδιαφέρον των ερωτωντων, αλλά ο καθένας ας βγάλει, τα συμπεράσματα που τον βολευούν.
Θυμάσαι που το 99, όλοι βλέπανε Χρηματιστήριο, κάθε γωνιά και Χρηματιστηριακή. Δέκα χρόνια μετά τι φαντάζεσαι ότι θα ...βλέπουμε, τι θα ανθίσει;;;
Ασε που μπορεί να βοηθήσουμε και το δημογραφικό, να πάρει μια ανάσα και αυτό το έρημο το ασφαλιστικό...
Εμπρος λοιπόν για νέους αγώνες...
Υ.Γ. Να σου πω την αλήθεια, πάνω που ετοιμαζόμουνα να βγάλω την singer, απο το υπόγειο, και να ξαναθυμηθώ την πλακοραφή, διαβασα την έρευνα και είπα να διοχετευσω την ενεργητικοτητα μου, την ευρηματικότητα μουκαι την χαρά της δημιουργίας...σε άλλα κανάλια.
To 2006 κάναμε μια άτυπη έρευνα για το αν υπάρχει θάνατος από πείνα, στην Ελλάδα. Ευτυχώς, βγήκε όχι. Κάτι οι μητροπόλεις, κάτι οι δήμοι, ξεκολλήσαμε απ' τον πάτο. Πλησιάζουμε όμως τις καταστάσεις του Salvation Army (Κάτι Τρίτες βράδυ, θυμάμαι ουρές χιλιάδων ατόμων, όξω στας Ευρώπας). Βλέπε και Ομόνοια.
Πέραν τούτων υπάρχουν οι στρατιές, τώρα, του New Poor, με σπίτι τα πάρκα, τα ...αυτοκίνητα τους και την άλλη μέρα πάνε ..γραφείο κι ακόμα χειρότερα, κύματα νεολαίας που το φιλελεύθερο σύστημα δηλώνει, "πως δεν τους χρειάζεται".
Η ελληνική φτώχεια, φυσικά, βρίθει στους μετανάστες, στους άνεργους και στους νέους. Για το ρομαντικό μέρος τώρα, ναι η φτώχεια είναι ..έμπνευση και χαρά, σε κοινωνίες που όλοι είναι έτσι και μαθαίνουν να τα βολεύουν. Κάπως έτσι μεγαλώσαμε, οι παλιότεροι. Οι ανισότητες είναι το δράμα...
Είναι δυνατόν να λείπει ο Καζαντζίδης από μια τέτοια ανάρτηση;
Τι να πρωτοδιαλέξω; Μόνο λίγα για να μη κουράσω:
Η περιγραφή
Η πρόβλεψη
Η διέξοδος
:)
Kαλημερα κ. Κ.Κ.Μοίρη μας. Μέχρι εκεί φτάσανε οι μπαγάσηδες; "Τhe more the merrier!" Eδω να μου πεις μπαρ με ποικιλια νερών λανσάρανε...
Διαβασα καπου οτι σε καιρους κρίσης οι περισσοτεροι γινονται φτωχοτεροι, αλλά καποιοι λιγοι γινονται πολυ πλουσιοτεροι. Οποτε δεν τον βλεπω για φετος τους Αρμανι και σια, στη γυάλα.
Το βλογ προσπαθωντας να ανακαλυψει τις χάρες κάποιων φαινομενων κατοχυρωμενων στην συνειδηση σαν αποτρόπαιων, φτανει ενιοτε εις την υπερβολήν! (Παλιοτερα ειχα αναρτησει το "Φυλακης Εγκωμιον").
Φαντάζομαι να με εχετε συνειθισει ωστε να μην παιρνετε κατα γραμμα αυτα που γραφω.
Η ολη ιδεα ειναι να τραβαω τις αντιφασεις στα ακρα με σκωπτικη παντα διαθεση.
Eγώ, Cynical, από την πολλή ευλογία αισθάνομαι απολύτως αμαρτωλός.
Kαλημερα Αλέξανδρε.
Σε προηγουμενη ανάρτηση "Η Φτώχεια στην Ελλάδα με αριθμους" ειχα παρουσιασει στοιχεια της ΕΣΥΕ.
Λοιπόν:
11.864,54 ευρώ (το 60% του διάμεσου εισοδήματος της χωρας) ειναι το οριο φτωχειας για νοικοκυριά με δυο ενήλικες και 2 παιδιά κάτω των 14 ετών.
Έτσι, το 2004 στην Ελλάδα το 19.6% του πληθυσμού διέμενε σε νοικοκυριά με ετήσιο εισόδημα χαμηλότερο από τα προαναφερθέντα όρια. Σε απόλυτους αριθμούς αυτό μεταφράζεται σε περίπου 2 εκατομμύρια άτομα, ή 832.456 νοικοκυριά.
Το νουμερο που εδωσες, μια ταξη μεγεθους χαμηλότερο, από που προκυπτει; Αναλογα μαλλον με το πως οριζει κανεις τη φτωχεια. Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.
Η καταναλωση υπερεβαινε τα εισοδηματα με τα δανεια. Τώρα, τίνι τρόπω;;;
Σχολιαστή, καλημέρα. Μάλλον προς το σκωπτικο γέρνει το κείμενο, παρά ρομαντικό και εξωραιστικό.
Το μπέρδεμα ειναι ότι μερικα απο τα "πλεονεκτηματα" που παραθέτω μπορεί και να στέκουν, αποκομμένα όμως από το όλο context του φαινομένου της φτωχειας.
Δηλαδή όταν εγραφα για τις χάρες της φυλακης παλια, ή το γιατί δεν πρεπει να διαβαζουμε (όλα δομημενα πάνω στον ιδιο τυπο λογικης), υπήρχε ποτέ περίπτωση κανεις να τα παρει τα κειμενα στα σοβαρά; Τοσο το παρον κειμενο όσο και καποια άλλα παλιοτερα, παιζουν με το ξεχειλωμα της λογικής που μπορει να παράγει λογικά-παράλογα πράγματα.
Αυτος ο τυπος λογικης χρησιμοποιείται κατα κόρον στη ρητορικη, στο μαρκετινγκ και στην πολιτική και παράγει τοσο την καθημερινη επιχειρηματολογια, να μη σου πω και την επιστημονική.
Το τοπιο της φτωχειας στην Ελλαδα το παρουσιασα ανάγλυφο και χωρις συναισθηματισμους στο "Η φτώχεια στην Ελλάδα, με αριθμούς".
Όταν εσυ πολύ πρόσφατα παρουσιασες το ζοφερο τοπιο της κρισης με μια γκραν-γκινιολικη (πολυ πετυχημενη, και ανάγλυφη μάλιστα!) περιγραφή, έπρεπε να σε πάρουμε κατά γράμμα;
τωρα εγω που εκανα κοπανα απ τη δουλεια, προφανως επιβεβαιωνω το πνευμα της αναρτησης σου...
Κατερινα μου, τι εννοείς "προσωπική ...συλλογικότητα...". Θα μας παρεξηγήσουν και ειμεθα και σοβαρόν βλογ, με ήθη χρηστά!
Γιαυτο βλέπω παντου εγγύους τριγυρω μου. Φαινεται ότι το ειχαν υποψιαστει καπως νωριτερα, πριν σκασει η φούσκα, και συσπειρωθηκαν καταλλήλως και εγκαίρως!
Πάντα πίστευα οτι τα πιο ωραια πράγματα στη ζωή ειναι τζάμπα. Ο έρωτας, οι φιλιες, οι βολτες στα βουνα και την εξοχη, το γραψιμο, το διάβασμα). Ευκαιρια τωρα να ξαναθυμηθούμε την αξια τους.
Παντως βλεπω την κοινωνια να εμφορειται απο ενα πνευμα θετικο. Κατι κοριτσόπουλα σε ενα ρεπορτάζ, λέγανε ότι τώρα δεν μπορούν να αγοραζουν παπούτσια μάρκες, αλλα, αυτο δεν τους πειραζει και πολυ. Βολευονται και με παπούτσια του εικοσάευρου.
Η φτωχεια μετράται παντα σχετικα με το διαθεσιμο εισοδημα της κοινωνιας. Δεν οριζεται απολυτως. Οπότε, αν φτωχύνει όλη η κοινωνια (ή μια μεγαλη μεριδα της), τοτε ειναι σαν να μην φτωχύναμε καθόλου.
Καλη τυχη Κατερινα στα νεα καναλια επικοινωνιας !!
@cirut καλημέρα. Νομιζω ότι λιγακι υπερβαλλεις. Υπάρχουν new poor που κοιμούνται στα πάρκα και τα αυτοκινητα;
Οι αστεγοι στην Αθηνα δεν ειναι πολλοί. Μου φαινεται οτι ειναι κατω απο 500, σε μια πολη 4.5 εκατομμυριων.
Η ανεργια στις κατηγοριες που ανεφερες ειναι γυρω στο 25%. Πολυ μεγαλη.
Η προθεσή μου δεν ηταν να εξωραισω την φτωχεια, αλλα να σαρκασω προθεσεις εξωραισμου της.
Από την άλλη μερια, επειδη αυτο που ερχεται φαινεται να μας αφορα ολους, θα ηθελα να χαιρετισω τη νεα "συλλογικότητα", αυτη της πάνδημης συμμετοχης στη νεα κατάσταση.
Η φτώχεια εξισώνει, δυστυχως ομως προς τα κάτω!!
Σχετικα με την τελευταια σου προταση, τα ιδια εγραφα και λιγο πιο πανω στην Κατερινα. Οταν ολοι φτωχαινουν, τοτε δεν υπάρχει φτωχεια.
Kαλημέρα Κούκε. Με τοσο Καζαντζίδη πρωι πρωι αρχισαν να μου χτυπουν την πορτα στο γραφειο, για να δουν αν ειμαι καλα!
Πάντως τα τραγουδια που παρεθεσα τα διαλεξα γιατι επικεντρώνονται στην ποιοτικη ανωτεροτητα της φτωχειας και του φτωχού:
" φτωχολογια που απο τον πηλο πλαθεις λουλουδι..., έχεις και χάρες που σκλαβώνεις....,τα πιο ωραια λαικα σε σπιτια με μωσαικα..."
Μου αρεσε η περιγραφη των τραγουδιων του Καζ. που εκανες. Προς στιγμη μου ηρθς στο νου η τριλογια του Αντονιονι, Η εκλειψη, η νυχτα, η περιπετεια"
@swell. Βρε θηριο, σου έκανε ποδαρικό η φτωχεια; Τυχερε! Εμεις βγηκαμε στο κατωφλι και την περιμενουμε να περασει, αλλά ακόμα δεν κόπιασε!
Μη μου πεις Νελλη οτι την παράτησες, μονο και μονο για να ευλογηθεις!
Καλως επεστρεψες και με καινουργιο avatar. Πώ,πω...
φιρι φιρι το παω να ευλογηθω
Εγώ,πάντως,διαβάζοντάς σε,εννοιωσα πλουσιώτεροσς.
Α με την πνευματική φτώχια που μας περιβάλλει,πότε θα ασχοληθείτε με το καλό.??
Ξέρεις, Cynical, ίσως να έχω κάποοιες ...υπερβολικές ευαισθησίες γιά κάποια θέματα... ένα από αυτά είναι η φτώχια, ένα άλλο τα ναρκωτικά... μπορεί προσωπικές ενοχές, μπορεί...
Οσον αφορά την ...σύγκριση με την γκραν-γκινιολ ανάρτησή μου... κανένας δεν θα θιγεί αν γράψω "Τι καλή που είναι η κρίση"... αλλά φοβάμαι ότι αν γράψω "τι καλή που είναι η φτώχια" ή τα ναρκωτικά... μάλλον θα πέσουν φάπες...
Σχολιαστή, υπάρχει ένα σύνθημα, το ειδα στα βλογς που γραφει: Καρκίνος, Πες το δυνατα, ή κάπως έτσι. Ειμαι της ιδιας άποψης. Ό,τι ποναει να μην φοβαμαι να το αγγίξω με ολους τους τροπους. Ειναι ενας τροπος εξοικείωσης.
Εσύ εισαι πλούσιος de Profundis. Tι να τα κανεις τα περισσότερα;
Αν σ' ευλογήσει ο Εφραιμ, Νελλη μου, δεν θα ειναι κι άσχημα.
@cynical καλησπέρα.
Μια εταιρεία λέμε ότι έχει π.χ. ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ 5 εκ ευρώ και χρωστάει 3 εκ ευρώ. Θα λέγαμε ότι έχει περιουσία 2 εκ ευρώ. Γιατί δεν κάνουνε το ίδιο (κατ' αναλογία) και με τους ιδιώτες; Ένας βασικός λόγος που δεν γίνεται αυτό είναι ότι δεν θα μπορούσαν να μετρήσουν τα δανεικά, ένας άλλος ότι θα έπρεπε να αυξήσουμε τον αριθμό των υπερ-φτωχών αφού υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες που ζουν με ανακύκλωση δανεικών.
Σε διαβεβαιώνω ότι αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως πάνε τον επόμενο χρόνο τέτοιο καιρό θα έχουμε μαζικά συσσίτια στις πλατείες.
Επίσης άστεγοι κατά τη γνώμη μου είναι όσοι δεν έχουν δικό τους σπίτι και αναγκάζονται και πληρώνουν στους απατεώνες ενοίκια = 60% του μισθού τους για κατά κανόνα τρύπες.
Ο δανεισμός είναι το πρίσμα που μας δείχνει τη σωστή εικόνα της φτώχειας. Οι policy makers από την άλλη δεν συνυπολογίζουν το δανεισμό στις αποφάσεις τους για ευνόητους λόγους.
Όσοι δε, λένε ότι δεν υπάρχει φτώχεια ασφαλώς ανήκουν σε άλλο κόσμο μακριά από τη γη ή ήταν πάντοτε πάνω-κάτω βολεμένοι.
Νομίζω όλα αυτά τα περιέγραψε πολύ σωστά ο R. Wolff στο σχετικό βιντεάκι.
Αχβρε κυνική,δάνεισέ μου όσα λεφτά εχεις πλιζ.
Επίσης καλό είναι να θυμάται κανείς ότι όσοι τραγουδοποιοί αναφέρεις, πλην ελαχίστων, μόνο φτωχοί δεν είναι.
Κατα τ αλλα δίκιο έχεις, αλλα για να το κοιτάς απο μακριά.
Με συγχωρείς τώρα, παω να δω τα τελευταία ρεπορταζ για την κρίση στις αγορές στην 200 ιντσων φουλ ειτςντισουπερντουπερμπλουρεικαιδεσυμμαζευεταιτβ μου.
:ΡΡΡΡ
(πλακα κανω. αλλα αναρωτιέμαι, πλακα κανω; )
αλλη μια εξαιρετική αναρτηση ...
Θυμιζω οτι ο Ζιζεκ και αλλοι της 'Λακανικής αριστεράς '' γραφουν εδώ και χρονια για τον Καταναγκασμό στην Απολαυση ...
Φυσικά και παλι θα το κανω συνδεσμο...
(Τους συντροφικους μου χαιρετισμους)
Παρασυρμένος από τα τεκτενόμενα περί το Αγ. Ορος , οικειοθελώς παρέμεινα , ομού μετά της συντρόφου μου στα 18000 ετησίως , προσδοκώντας στην επουράνιο ζωή , διαμονή άνευ ενοικίου και με όλα τα στερούμενα σ' αυτή την ζωή καταναλωτικά αγαθά .
Σε μια ανάρτηση δημοσίευσα μια γελοιογραφία όπου ο θεός διώχνει τους πρωτόπλαστους από τον παράδεισο με την κατάρα να μη μπορούν να βρουν σπίτι να νοικιάσουν. (βλέπε εδώ)
Εσύ Kakos περιμένεις να επιστρέψεις για να βρεις τζάμπα σπίτι;
Άστεγος στο μνήμα σου θα μείνεις, μόλις κλείσεις πενταετία!
Συγνώμη αν γίνομαι μακάβριος, όμως επανορθώνω με την ευχή: να ζήσεις στο σπιτάκι σου 100 χρόνια κι ας είναι μόνο 18000 τα ευρώπουλα!
@cynical
Αν εξαιρέσουμε τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι είναι μία ξεχωριστή κατηγορία και αντιμετωπίζεται (έτσι πιστεύω) με άλλα κριτήρια,τα στοιχεία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είναι κοινό μυστικό ότι οι περισσότεροι δηλώνουν χαμηλότερο εισόδημα από αυτό που έχουν. Οι μόνοι που δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Για παράδειγμα, όταν ήμουν φοιτητής, για να πάρεις δωμάτιο σε φοιτητική εστία, έπρεπε να έχεις χαμηλό εισόδημα. Υπήρχαν πολλοι φοιτητές, των οποίων οι γονείς δήλωναν χαμηλό εισόδημα αλλά η ζωή που έκαναν δεν είχε σχέση με κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Για αυτό σου λέω, μπορεί τα στοιχεία να δείχνουν 2.000.000,00 φτωχούς ,αλλά δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι ένας στους πέντε στην Ελλάδα είναι κάτω από το όριο.
cynical καλησπέρα! δυνατή στα επιστημονικά άπαιχτη στα σαρκαστικά!!!
μόνο βάλε και ένa limitdown στη φτώχεια γιατί σε μια ταινία η βασιλειάδου λέει με παράπονο: "είμαστε πολύ φτωχοί μωρέ παιδί μου, τόσο πολύ που δεν συμφέρει!"
Εμένα μ` αρέσει το θέμα της ανάρτησης,κρατάω το τελευταίο:"Ευλογημένη φτώχεια, ευλογημένη που μας φέρνεις πάλι στα ίσια μας και μας κάνεις πάλι ανθρώπους"!
Ωρα καλή!
Ναι @cynical, υπάρχουν Νέοι Φτωχοί. Κυρίως άνεργοι. Γαλλία, Αγγλία, Αμερική και Αυστραλία. Δε μιλάμε για καταστάσεις μετανάστευσης (Νότια Γαλλία κλπ).
Στην Αυστραλία σε απολύουν, άνευ αποζημίωσης και σε ξαναπροσλαμβάνουν, αφού τα παίξεις, με το μισό μισθό. Έγινε και επί Μπους με συμφωνία του, με τα Mc Donald’s. Για τον Τρίτο Κόσμο, άστο. Αυτοί ποτέ δεν άλλαξαν. Μια εκδρομή εκεί, πείθει.
Στην Αμερική υπάρχουν πολιτείες από caravaneers, ανθρώπους σε τροχόσπιτα σε μεγάλα πάρκα και κοινόχρηστους χώρους. Ανάλογο οι παραγκουπόλεις της Λατ Αμερικής. Και η Μπαρτσελόνα είχε, πριν τους ΟΑ. Και παραπέρα πολιτείες και Εθνικά Πάρκα, που ζουν χίπικες κοινότητες, στο χάλι τους. Θα συμφωνήσω ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι επιλογές τους αλλά κυρίως τον συρτό τον σέρνει η φτώχεια.
Σε «υπανάπτυκτα» κράτη που βρέθηκα, ο κόσμος ήταν ευτυχισμένος. Σκεφτόμουνα πώς το μόνο που τους λείπει είναι κάποια «βοηθητικά συστήματα». Υγείας, παιδείας και μερικά τεχνικά. Άξιζε να ανταλλάξουν την ευτυχία τους, με τον «πολιτισμένο» κόσμο μας;
Καλημερα Rider. Θελω να σε ρωτήσω κατι, που δεν ξερω. Στις στατιστικες τα δανεικα προσμετρώνται στο εισόδημα; Νομιζω πως οχι. Νομιζω οτι λογω παραοικονομιας υπαρχει υπερεκτιμηση της φτωχειας, συμφωνα παντα με τον ορισμο της (60% του διαμεσου εισοδηματος). Βεβαια η ΕΣΥΕ λεει οτι οι αθιγγανοι , μεταναστες, αστεγοι δεν εληφθησαν υπ' όψιν, οποτε τα νουμερα δειχνουν υποεκτιμηση και αντε να βγαλεις συμπερασμα..
Ο δανεισμος προσμετράται στην αυξηση του ΑΕΠ και θεωρειται μεγαλη επιτυχια για τη χωρα. Τουλαχιστον μεχρι τωρα.
Για το μελλον δεν ξερω να προβλέψω. Πολλες επιχειρησεις δεν τα πανε όντως καλά. Το συγκεκριμενο μοντελο αναπτυξης εφτασε στα ορια του. Και υπάρχει και φοβος. Και αυτο επισης δεν ειναι καλο.
Γεια σου Νομαδα. Εδω διπλα θα ανοιξω σε λιγακι σαράφικο και θα κανω δουλειες..
Δες δες τωρα Νομαδα στην σουπερ ντουπερ τιβι σου, γιατι μετα σε βλεπω να την πουλας. Και, ω δυστυχία, κανεις να μην βρισκεται να την αγορασει.
Αφου εξ απανεκαθεν οι φτωχοι ηταν και περισσοτεροι, οποιος τους τραγουδουσε κερδιζε και πιο πολλα. Ενω, απο οικονομικης αποψεως δεν συμφερει να τραγουδας τον πλουτο, γιατι η αγορα θα ηταν πιο περιορισμενη.
Καλημερα Νοσφεράτε! Αμ, και το άλλο, οτι ολοι πρεπει να φαινομαστε, αντε και να ειμαστε ευτυχισμενοι, πού το πας; Το οτι ειναι κιαυτο δικαιωμα;; Το οτι κανουνε μαθηματα ευτυχιας σε ορισμενα σχολεια στην Αγγλια;
Και παλι ευχαριστω για την τιμη.
Tι είναι καλέ αυτό; Ο ύμνος στην φτώχεια; Χαχαχαχαχαχα!!!! Αααααα και με CD; Σαν τις εφημερίδες ένα πράγμα!!
Καλό, βέβαια, είναι να συνειδητοποιούμε τη χαρά της δημιουργικότητας και της απλότητας όταν τον έχουμε τον τρόπο μας. Δεν χρειάζεται να μην έχουμε να φάμε για να το κάνουμε!!! Αν και ο Αλογογκούφης...νομίζω ότι θα φροντίσει και γι' αυτό!!!!
@Κακο καλημερα σου. Με τοσο εισοδημα κατατάσσεσαι στους πλουσιους!!! Εισαι 6000 ευρω πάνω απο το οριο της φτωχειας...
Αντε παλι τυχερε!
Γεια σου άθεε. Τωρα τα απουλητα μαλλον θα τα δωσουν για νοικιασμα και ισως πέσουν οι τιμες. Καλη η γελοιγραφια και το κειμενο.
Καλημερα @Αλέξανδρε. Υπαρχει υπερεκτιμηση οπως λες, λογω παραοικονομιας, αλλα απο την αλλη στα στατιστικα δεν περιλαμβανονται οι αστεγοι (δεν ειναι πολλοι), οι μεταναστες (που ειναι) και οι αθιγγανοι (που δεν γνωριζω τον πληθυσμο τους).
Οποτε, αντε να βγαλεις ακρη. Το σιγουρο ειναι οτι στην Ελλαδα δεν εχουμε ακραιες μορφες φτωχειας.
Καλημερα navarino-s. Άπαιχτη η ατάκα της Βασιλειαδου! (απο ποια ταινια;)
Μαλλον θα πρεπει να ορισω με ποσοτικους ορους τα "συμφεροντα" επιπεδα φτωχειας, (ή μαλλον το ελάχιστο επίπεδο φτώχειας) για να υπάρχει οντως συγκριτικο πλεονεκτημα στη φτωχεια.
Δυσκολη δουλεια...
Καλημερα busy-bee. (Όνομα και πράμμα!). Για να γινει η αναρτηση πιο ρεαλιστικη θα επρεπε να οριζα καποιο επιπεδο φτωχειας που θα ηταν ανεκτη. Γιατι με φτωχεια τυπου slams μαλλον αγριο θηριο γινεσαι παρά ανθρωπος.
Καλημερα @cirut. Συγνώμη, αλλα ξεχασα να διευκρινησω οτι εννοουσα ελληνες νεόπτωχους που να κοιμουνται στα παρκα. Αυτο με ξένισε.
Για τις αλλες χωρες, δεν ξερω το βαθμο εξαπλωσης. Και βεβαια υπάρχουν, ηδη απο το 1990 με τη μεγαλη επιδημια εξαγορων εταιριων και τις μαζικες απολυσεις.
Στην Αμερικη οι κοινοτητες με τροχοσπιτα υπηρχαν παντα, οπως και οι κοινοτητες με τους χιππις. Το επισημαινω για να διαχωρισουμε το νεο φαινομενο απο το παλιο.
Η αλλη συνιστωσα ειναι οτι παρατηρειται αναδος του βιωτικου επιπεδου διεθνως. Αυτο απο μονο του δεν λεει και ολη την αληθεια, διοτι αυτο που θα πρεπει να συνυπολογιστει, ειναι και ο βαθμος ανισοτητας. Που στον δυτικο κοσμο (και οχι μονο) υπαρχει και διευρυνεται.
Η φτωχεια δεν φερνει ευτυχια. Νομιζω αυτο ειναι προφανες. Απλά, επειδη ο φτωχοτερος (λιτοτερος) τροπος ζωης ηταν συνδεδεμενος με μια λιγοτερο εντατικη εκμετάλλευση ανθρωπων και πορων, και επειδη θα μας αρεζε να ζουμε λιγοτερο στην τσιτα, εστω και με λιγοτερα αγαθα, υμνώντας τη φτωχεια, ουσιαστικα υμνούσα εναν αλλο τροπο ζωης, πιο ανθρωπινο.
Καλημερα VK. Ειναι και υμνος στους δανειοληπτες στεγαστικων, αλλα κανενας δεν το προσεξε παιδι μου.
Βλεπεις ομως οτι το CD δεν ειναι ολοκληρο, μερικοι στιχοι μονο απο καθε τραγουδι, ετσι για μυρωδια! Για να το παιξεις ολο πρεπει να πληρώσεις!
Σκεψου τωρα πληρωνουμε για να μην τρωμε! Ενω απο δω και περα θα γινεται δωρεαν!
Ε ρε γλέντια! Ξερεις να μαζευειςχορτα VK, εκει στις εξοχες που ζεις; Σε λιγο θα γινονται και σεμιναρια επ' αυτού! Αυτο ειναι βρουβα, αυτο ραδίκι, αυτο παπαρούνα, και παει λεγοντας..
Έχω στη δουλειά μου κάτοικο ...ΙΧ, νεαρό χαμηλόμισθο, Έλληνα, 780 €. Τόπαθε ..αλά καρτ. Από πιστ κάρτα. Ασυνήθιστο, βέβαια. Για αλλοδαπούς όχι.
Έχω μείνει σε «Σπίτια του Δήμου», στο εξωτερικό για άστεγους, για την εμπειρία. Ήταν νορμάλ όλοι οι συγκάτοικοι. Ήμουν ο μόνος αλλοδαπός. Υπήρχε υποχρέωση καθαριότητας και όροι. Έμενες όσο δεν υπήρχε νέα ζήτηση. Αλλιώς σε τρεις μήνες έφευγες. Οι πόρτες δεν είχαν κλειδιά.
Πάνω απ' όλα με ανησυχεί, το ότι το σύστημα δηλώνει ότι δεν τους χρειάζεται όλους. Κρατώ τα λόγια κάποιου οικονομολόγου τελευταία, ότι ο σύγχρονος διεθν. καπιταλισμός εξελίσσεται, χωρίς θεωρητική υποδομή. Έτσι θα φτάνει όλο και συχνότερα σε άτοπα. Όχι ότι θα πέσει κιόλας. Οι κυβερνώντες (για λογαριασμό μας) καλά περνούν!!!
Όλα τα σοβαρά για τη φτώχεια τα είπα στη προηγουμένη σχετική ανάρτηση της C.
Τώρα μπορώ να θυμηθώ από τα παιδικά χρόνια της μεγάλης φτώχειας, όταν η μετανάστευση ερήμωνε τους τόπους μας, τα μεγάλα πάρτυ της φτώχειας!
Στην αυλή του σπιτιού μας που ήταν μέσα σε δάσος γινόταν από τα αδέλφια μου κάτι τρικούβερτα πάρτυ τζάμπα! Με μουσική ακοντρεόν, μπουζούκι, νταούλι κλπ από τους συμμετέχοντες, με μήλα και κρασί από τις παραγωγές όλων… όλη νύχτα χορός με Καζαντζίδη, Μαρινέλα, Αγγελόπουλο, Περπινιάδη κλπ μέχρι που χάραζε.
Μια φορά θυμάμαι πάρτυ με μπατιρόσπορα (ηλιόσπορα) που κάποιος είχε κλέψει! Ρίξαμε και μερικά καρύδια από δίπλα από τις καρυδιές… Έ, ρε γλέντια!!! Αυτά είχαν με αυτά γλεντούσαν!
Σήμερα πως γλεντούν οι φτωχοί νέοι;;; είναι ένα ερώτημα που ακόμη δεν είδαμε να απαντιέται φανερά. Τουλάχιστον εγώ δεν το ξέρω.
Άντε καλό γλέντι….
@cirut. Ξερω κατι τετοια σπιτια σε πολεις της Γαλλιας που μενανε ελληνες φοιτητες και αραβες. Τα ειχε φτιαξει το κρατος, αλλα δεν θυμαμαι για ποιο λογο μενανε αδεια.
Η ανεργια υπήρχε παντα, αποδειξη οτι απο παλια δεν μας θελανε ολους. Η ανεργια κι αν δεν υπηρχε ο καπιταλισμος θα επρεπε να την εφευρει για να κραταει τα μεροκαματα σταθερα.
Αυτο που μας πειραζει, νομιζω πιο πολυ σημερα, ειναι οτι νομισαμε οτι το μαγαζι θα εχει παντα κερδη και θα τα μοιραζει σε ολους. Αλλα αυτο ειναι εξω απο τη νομοτελεια του συστηματος. Μετα απο ανοδικες πορειες, υπάρχουν και καθοδικες. Δεν θα ειναι η πρωτη, που θα υπάρξει στην ιστορια. Απλως δεν μας βολευει να το θυμομαστε.
Στα καζινο δεν προσφερει και πολλα η θεωρια!! Αυτο που φτανει ειναι να πειραζεις τα ζαρια..
Καλημερα Στέργιο! Τωρα τι μου θυμησες! Τα μπατιρόσπορα.... Χρονια ειχα να την ακουσω τη λεξη.
Θυμαμαι ιστοριες απο τη γιαγια μου για τα γλεντια που κανανε, ακομα και στην κατοχη. (Δεν θα αναφερθω στις ασχημες, που αναπόφευκτα υπήρχαν κι αυτες).
Δεν ειχαν πολλα, αλλα ευτυχως δεν πεινασαν κιολας. Ηταν τοτε στην Β. Εύβοια και θυμαται πως βγαιναν ολες οι γυναικες μαζι να μαζέψουν χόρτα στα χωραφια. Και μετα πως μοιραζονταν το φαγητο και πως πηγαιναν εκδρομες, με κανενα φορτηγο ή με τα ποδια. Και τραγούδι , πολύ τραγούδι. Μεταπολεμικα δεν ειχαν τιποτα. Αν τυχαινε κανενα καλο φαγωσιμο φωναζαν τους φιλους στηνανε ενα γλεντι και το τρωγανε παρεα.
Μετα μαντρώθηκαν στα σπιτια τους.
Μου ελεγε πρόσφατα, ενας φιλος για το κοριτσι μιας φιλης του, που ετοιμαζοταν να βγει εξω το βραδυ.
Καλα, της ελεγε, στο club ειναι τοσο δυνατα η μουσικη, πώς μπορειτε και μιλάτε;
Δεν μιλαμε, του απάντησε. Μηπως εχουμε και τιποτε να πούμε;;
Απόρησε ο φίλος μου, και ακόμα απορεί.
@cynical καλησπέρα, γενικά εγώ είμαι πολύ επιφυλακτικός με τέτοιου είδους ορισμούς. Για την ακρίβεια όλα αυτά είναι για τα μάτια του κόσμου. Λες και δεν ξέρουν ότι ο κόσμος όλος ζει με δανεικά, γι΄ αυτό δεν μπορούν να αφήσουν το σύστημα να ξετιναχτεί.
Κάτι όμως που δεν βλέπω να μπορεί να αποφευχθεί. Στο μέλλον είτε το σύστημα θα καταρρεύσει είτε θα ζούμε σε κοινωνίες δουλείας και συγκαλυμμένης φτώχειας.
Οι δείκτες φτώχειας, επιστημολογικά, δείχνουν, μόνο, το τι αποδέχεται η κοινωνία ως φτώχεια. Στην πραγματικότητα ορίζουν τον κόσμο με ένα συγκεκριμένο τρόπο και μας επιβάλλουν να στοχαστούμε ανάλογα. Αυτός είναι ο ρόλος αυτών των δεικτών. Και ένας ανόητος θα μπορούσε να καταλάβει ότι η φτώχεια δεν μπορεί να υπολογιστεί χωρίς την προσμέτρηση του δανεισμού ή του κόστους για κατοικία. Ή ακόμη καλύτερα ότι η φτώχεια είναι απλά ένας δείκτης της ποιότητας ζωής η οποία ως γνωστόν τα τελευταία 20 χρόνια καταρρέει λόγω συνθηκών ζωής και εργασίας....
Για το μέλλον αυτό που βλέπω είναι της "Ευριδίκης ΒΑ 2037".
ΚΥΝΙΚΗ ΠΑΛΙ "ΕΓΡΑΨΕΣ".ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟ ΤΟ "ΑΝ ΦΤΩΧΥΝΕΙ ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ(Η ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ)ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΦΤΩΧΥΝΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ".ΜΗΠΩΣ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ-ΣΧΟΛΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΣΟΒΑΡΑ ΝΑ ΕΚΤΕΘΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΔΟΚΙΜΙΩΝ ΚΛΠ?ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΤΟ "ΕΜΕΙΣ ΒΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ,ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΚΟΠΙΑΣΕ!"ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΟΠΩΣ ΣΩΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΜΕ ΤΟ "ΤΙ ΚΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ".Σ"ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΧΝΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΛΥΣΕΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ(ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ).
ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΔΥΝΑΜΟ ΚΑΚΟ
Φίλη cynical
Η φτώχεια θέλει καλοπέραση! Συχνά ένας άπορος που όμως χαίρεται τις μικρές χαρές τις ζωής είναι πιο ευτυχισμένος από έναν εργασιομανή μεγιστάνα...
Όλα OK, αλλά το «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτιιααα» πού κολλάει με τη φτώχεια;
Φίλη Cynical, μακράν εμού η πρόθεση να ερμηνεύσω τις πραγματικές προθέσεις σου (σκωπτικό;) ή ποια αναγκαιότητα σε οδήγησε στην ανάρτηση αυτού του ποστ! Έχει όμως κάτι υλογημένο η φτώχεια! Μας κάνει πιο αλληλέγγυους και πιο γενναιόδωρους με/προς τους άλλους. Ακόμα δε περισσότερο που στην εποχή μας ο ωχαδερφισμός και η απληστία... δίνουν και παίρνουν.
Καλημέρα Rider, δεν ειμαι καλή στο να κανω προβολες στο μελλον. Πιστευω ότι αν φτάσουμε σε συνθηκες δουλειας και γενικευμενης φτωχειας ή θα φαμε τις σαρκες μας σε πολεμους ή θα γινει μια μεγαλη εκρηξη, οπου παλι σαρκες θα φαγωθουν. Παντως η ταση μεχρι τωρα ήταν να ανεβαινει το βιωτικο επιπεδο, αν και δεν ανεβαινε για ολους με τον ιδιο ρυθμο. Στους πολλούς λιγο, στους λιγους, παρα πολύ. Η γενια μας ζει πιο ανετα απο τους πατεράδες μας. Αν και θα προσεθετα ότι αυτοι αποταμιευανε και μας αφησανε και καποιο σπιτι, ενω εμεις δεν θα αφησουμε τιποτε πισω μας, εκτος κι αν φεσωθούμε.
Συμφωνω, ότι υπάρχουν πολλοί τροποι να κατασκευασεις στατιστικους δεικτες, και μαλιστα που να περιεχουν κοινωνικές συνιστωσες. Φερ' ειπειν αυτο που ειπες για τον συνυπολογισμό της ιδιοκτησιας ή μη της κατοικιας στην προσμέτρηση της φτώχειας. Ειναι οπως και ο Happy Planet Index.
Οταν οι υπάρχοντες δεικτες και οι πολιτικες που χαρασσονται με βαση αυτους ερθουν σε απ' ευθειας αντιθεση με το κοινο αισθημα περι του τι αυτοι αντιπροσωπευουν στην πραγματικοτητα, τοτε θα εχουμε και πολιτικες ανατροπες.
Προς το παρον ομως κανενας δεν πειραζει τους δεικτες, δηλ. το πως θεσπιζονται και συγκροτουνται. Ουτε η δεξια ουτε η αριστερα. Τουλαχιστον δεν επεσε στην αντιληψη μου.
@ΑΝΩΝΥΜΕ_ΑΔΥΝΑΜΕ_ΚΑΚΕ, Αυτο που εβαλες σε εισαγωγικά, το πιστευω οτι ισχυσει, διοτι η φτωχεια μετραται σχετικα. Για αποφυγη παρεξηγησης δεν αναφερομαι σε ακραιες καταστασεις ενδειας τριτοκοσμικού τυπου, αλλα σε περιπτωσεις όπου δεν διακυβευεται η ικανοποιηση βασικων αναγκων, στεγη, τροφη, ενδυση.
Με το που έσκασαν τα κανονια στην Αμερικη πριν 2 μηνες, αμεσως ο κοσμος, κυριως τα καναλια, αρχισαν να ανακαλύπτουν την κριση που μας χτυπησε. Φυσικα δεν ειναι κατι που μπορει να συμβει απο τη μια στιγμη στην αλλη. Η κριση υπεβοσκε εδω και παρα πολυ καιρο, (πληθωρισμος, αυξησεις των τιμων, κ.λ.π.), αλλα κανενας δεν την ονομαζε "κριση". Ξαφνικα τα πραγματα αρχισαν να μεγεθυνονται και να πλεκονται ιστοριες.
(αυτο με το γυρισμα του παλτου απο μεσα εξω, που σατιρισα και οι αγορες μεταχειρισμενων ρουχων αρχισαν να προωθουνται απο τα ΜΜΕ σαν αμεση απορροια της κρισης, σαν κατι να σενεβη εδω και τωρα, ενω αυτα συνεβαιναν εδω και πολυ καιρο, και όχι σε τοσο μεγαλη υπερβολη).
Η κριση, λοιπον, μας χτυπησε την πορτα εδω και καιρο, ενω προς το παρον δεν εχουμε δει εφιαλτικα σεναρια. Αυτο ηταν και το νοημα της σαρκαστικης εκφρασης οτι "η κριση δεν μας χτυπησε την πορτα".
Ο μεσος κατοικος της χωρας, δεν εχει γνωρισει ουτε ακραιες φτωχειες, ουτε ακραια πλουτη.
Το blog ειναι δημοσιος χωρος, οποτε ειμαι ετσι κι αλλιως εκτεθειμενη. Κι αν δεν τα φτυσουν οι servers της goοgle, θα ειμαι για παρα πολυ καιρο.
Τα μαθηματα ευτυχιας στην Αγγλια εχουν στοχο να ανυψωσουν το "θετικο πνευμα" και αλλες τετοια καινοτομικα. Θα ασχοληθω εν καιρω για το περιεχομενο τους.
Φιλε μου Ανορθόδοξε, το δευτερο κομματι της αναρτησης ηταν αφιερωμενο σε αυτους που χωθηκαν στην "τρύπα με τα σπιτοδάνεια". Ετσι τα εγραψα για παρηγορια...
Να, γιαυτους που πηραν, για παράδειγμα, δανεια να κτισουν ενα καλυβακι για την αγάπη τους, αλλά αυτη τους την εκανε με καποιον που ειχε κτισει μεζονετα, ...και τετοια συναφή.
Καλημερα @Ανώνυμε_σκέτο.
(Υπάρχει και αλλος ανωνυμος παραπάνω, αλλα αυτος εχει επίθετο).
Το γιατι το εγραψα προσπαθησα να το εξηγησω στα σχολια που προηγηθηκαν. Λεω και ενα τελειταιο.
Φτώχεια;; Ε!, και; Εμεις θα ζησουμε κι ας ειμαστε φτωχοι! Και θα γελασουμε και θα τα βρουμε!
Ισως ειναι και οι ιστοριες γονιων και παπουδων που απο τις δυσκολες περιοδους της ζωης τους κρατησανε τα ευχαριστα που μας τα διηγήθηκαν, οπως τα γλέντια, την χαρα για κατι καινουργιο που αποκτουσαν, για τις μεγαλες παρεες που ειχαν, για τα τραγουδια στις καροτσες φορτηγων ολοι μαζι..
Αμα θες μια αναποληση τροπων ζωης που δεν ζησαμε.
Δημοσίευση σχολίου