Αλλάζει το Κλίμα; 1/2

Η πιστοποιημένη, ή η κατ’ άλλους, διαφαινόμενη κλιματική αλλαγή είναι μια σοβαρή υπόθεση για ν’ αφεθεί στην τύχη της και στα κατά τόπους πανεπιστημιακά τμήματα. Για το σκοπό αυτό ιδρύθηκε η μόνη αρμόδια ν’ αποφανθεί Διακυβερνητική Επιτροπή, (IPCC), η οποία απαρτίζεται από περίπου 4000 επιστήμονες, που αντιπροσωπεύουν 150 χώρες. Συστάθηκε το 1988 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και τα Ηνωμένα Έθνη με σκοπό να συγκεντρώσει και να μελετήσει τα σχετικά επιστημονικά άρθρα που δημοσιεύονται στη διεθνή βιβλιογραφία, και ν’ αποφανθεί για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων προστασίας. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα 4 εκτενέστατα πορίσματα, το τελευταίο τον Μάιο του 2007, (AR4), στη σύνταξη των οποίων έχουν αναμειχθεί τουλάχιστον 2000 επιστήμονες, όχι όλοι εξ αυτών, όπως είναι φυσικό, ομονοούντες,. Αν διαβάσετε όμως αποσπάσματα των εκθέσεων αυτών, θα εκπλαγείτε από τις προσεχτικές και σχολαστικές διατυπώσεις των συγγραφέων σχετικά με το βαθμό επίπτωσης στο κλίμα του κάθε παράγοντα που υπεισέρχεται. Οι διαβαθμίσεις δε, της εμπλοκής καθ’ ενός εξ αυτών αρχίζουν από το πολύ πιθανό, έως το ελάχιστο πιθανό, παραθέτοντας ταυτόχρονα και τα περιθώρια σφάλματος των εκτιμήσεων.

Η επιτροπή στην τελευταία της έκθεση εκφράζει ομόφωνα την άποψη ότι
1. Η υπερθέρμανση είναι αναμφίβολη

2. Η μεγαλύτερη αύξηση της μέσης θερμοκρασίας από το δεύτερο μισό του αιώνα και εντεύθεν κατά πολύ μεγάλη πιθανότητα, (90%), οφείλεται σε ανθρωπογενείς παράγοντες, όπως αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου, (υδρατμοί, CO2, CH4, όζον και οξείδια του Αζώτου), που προκύπτουν από την καύση φυσικών καυσίμων και την αποψίλωση των δασών.

3. Η θέρμανση και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα συνεχιστούν για αιώνες, εξ αιτίας της κλίμακας χρόνου που συνδέεται με τις κλιματολογικές διεργασίες, και τις θετικές αναδράσεις, ακόμα και αν τα υπεύθυνα αέρια σταθεροποιηθούν στα σημερινά επίπεδα.

4. Η πιθανότητα η θέρμανση να οφείλεται σε άλλους φυσικούς παράγοντες εκτιμάται σε μικρότερη από 5%.

5. Η παγκόσμια θερμοκρασία θα ανέλθει ανάμεσα στους 1.1 και 6.4 C κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα.

6. Η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει με πιθανότητα 66% κατά 18 έως 29 εκατοστά.

Για να προλάβουν δε, την έκφραση αμφιβολιών και τον σκεπτικισμό πολλών από τους εκτός, για το κατά πόσον δηλαδή, το πόρισμα της ΙPCC εκφράζει όντως το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, οι Oreskes et al, συγκέντρωσαν τα συμπεράσματα 928 επιστημονικών άρθρων που δημοσιεύτηκαν σε έγκυρα περιοδικά την δεκαετία ανάμεσα στα 1993 και 2003, τα ανέλυσαν και αφού κατέληξαν, δημοσίευσαν το τελικό τους πόρισμα το 2004 στο περιοδικό Science, vol 306, p 1686. Από αυτά, το 75% είτε ρητά είτε άρρητα βρέθηκε να αποδέχεται τους ανθρωπογενείς παράγοντες, ενώ το 25% απέφυγε να πάρει οποιαδήποτε θέση, χωρίς όμως να διαφωνεί ανοιχτά.

ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ
Ενώ από παντού φτάνουν μηνύματα για την αλλαγή του κλίματος και την αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας, εν τούτοις υπάρχει μερίδα ιδιαίτερα ενεργών επιστημόνων οι οποίοι με το να αρνούνται σθεναρά τα παραπάνω, διοργανώνουν αντι-συνέδρια ομοϊδεατών και κυκλοφορούν εκκλήσεις για συλλογή υπογραφών, ώστε να σταματήσει η διεθνής «απάτη περί της κλιματικής αλλαγής», όπως εκτιμούν ότι είναι το όλο θέμα.

Σκεπτικισμό επίσης εκφράζουν, όπως είναι φυσικό, και αυτοί οι οποίοι πρόκειται να θιχτούν άμεσα από τη λήψη μέτρων, όπως:
1. Οι μεγάλες επιχειρήσεις που θα κληθούν να καταβάλουν μεγάλα κόστη και να αλλάξουν την παραγωγική υποδομή τους ώστε να γίνει περισσότερο φιλική προς το περιβάλλον.

2. Οι μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες δεν θα ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένες με το κράτος να μπλέκεται στα πόδια τους.

3. Κάποιοι πολιτικοί οι οποίοι δεν θα ήθελαν να βρεθούν στη θέση να επιβάλλουν πρόσθετους φόρους ή να παρεμποδιστεί το παρόν αναπτυξιακό κλίμα της περιοχής που αντιπροσωπεύουν.

Επίσης, το Ινστιτούτο Fraser, (αρκετά νεο-φιλελεύθερο Καναδικό think tank) που κυκλοφόρησε επίσης ένα δικό του αντι-πόρισμα, η αμερικανική ένωση γεωλόγων στην πετρελαιτοβιομηχανία, το Ινστιτούτο Oregon για την επιστήμη και την Ιατρική (OISM), το Ινστιτούτο George C Marshall, κ.α. Για κάθε ένα από αυτά, για τον προσανατολισμό και τις επιδιώξεις του, μπορείτε να βρείτε στοιχεία στο διαδίκτυο.

Η διαφωνία τους επικεντρώνεται κυρίως στους παρακάτω άξονες:
1. ότι δεν υπάρχει αύξηση της θερμοκρασίας αυτή καθ’ αυτήν,

2. ότι υπάρχει μεν διαπιστωμένη αύξηση, αλλά αυτή εντάσσεται είτε στις φυσιολογικές κυκλικές εναλλαγές του κλίματος, είτε σε μη κυκλικούς και μη ανθρωπογενείς παράγοντες, (natural forcing).

3. ότι υπάρχει μεν αύξηση της περιεκτικότητας της ατμόσφαιρας σε CO2, (όπως μετρήθηκε σε βάθος 800,000 χρόνων στην Ανταρκτική, από 280 μέρη στο εκατομμύριο (ppm), πριν το 1750, σε 368 ppm, δηλαδή, κατά 31% ανάμεσα στο 1750 και 2000), αλλά αυτό δεν είναι υποχρεωτικό να οφείλεται σε ανθρώπινες δραστηριότητες.

Χωρίς να θέλω να εξυπονοήσω ότι όσοι επιστήμονες εκφράζουν αντιρρήσεις αποτελούν και μίσθαρνα όργανα διεφθαρμένων εταιριών, χωρίς φυσικά να το αποκλείω και εντελώς, εν τούτοις βρίσκουν ευήκοα ώτα και επί πλέον δυνατότητες χρηματοδότησης.

ΠΡΩΤΟΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΣ: Ότι δεν Υπάρχει Αύξηση της Θερμοκρασίας του Πλανήτη
Για να δούμε όμως κατά πόσον στέκει ο, πρώτος ισχυρισμός ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, τουναντίον μάλιστα ο πλανήτης φαίνεται να κρυώνει (!) κι από πάνω.
Ο ισχυρισμός αυτός στηρίχτηκε κυρίως σε μια λανθασμένη μετατροπή δορυφορικών μετρήσεων της ακτινοβολίας της τροπόσφαιρας σε θερμοκρασία, καθ’ ότι η μετατροπή αυτή δεν γίνεται αυτόματα αλλά εξαρτάται από τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται. .

[http://en.wikipedia.org/wiki/Satellite_temperature_measurements].

Τα αποτελέσματα που προέκυπταν ήταν σε αντίθεση με τα αυτά που είχαν καταγραφεί από τις επίγειες μετρήσεις, οι οποίες έδειχναν αύξηση +0.07 °C/δεκαετία κατά τον προηγούμενο αιώνα και +0.17 °C/δεκαετία από το 1979 και μετά. Παρ’ όλα αυτά και τα δορυφορικά έδειξαν την ίδια αυξητική τάση, (+0.15 °C/δεκαετία έως +0.19 °C/δεκαετία), όταν έγινε κατανοητό ότι από τις μετρήσεις αυτές έπρεπε να αφαιρεθεί το ποσόν της ακτινοβολίας που συλλέγεται από την στρατόσφαιρα, η οποία ως γνωστόν κρυώνει, εξ αιτίας της τρύπας του όζοντος.

Στο επόμενο γράφημα συγκρίνονται οι αλλαγές θερμοκρασίας όπως προκύπτουν από δορυφορικά δεδομένα, Remote Sensing (RSS), επίγειες μετρήσεις και δορυφορικές μετρήσεις του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα (UAH), από το 1975ω και εντεύθεν.

Αλλες μετρήσεις, όπου επίσης αποτυπώνεται η αύξηση της θερμοκρασίας από το 1860 έως σήμερα, παρουσιάζονται στην επόμενη εικόνα.

Στο πόρισμα του Μαΐου 2007 της IPCC αναφέρεται ότι στην τελευταία εκατονταετία, μέχρι το 2005, η παγκόσμια επιφανειακή θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 0.74±0.18ο C, ότι οφείλεται στην αυξημένη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου, και ότι είναι ανεξάρτητη από την επίδραση των πόλεων, που εν γένει είναι θερμότερες, καθ’ ότι αυξήσεις καταγράφονται τόσο στην ξηρά, όσο και στην επιφάνεια των ωκεανών.

Σ’ ένα χρονικό διάστημα 1000 ετών, η μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα παρατηρήθηκε στο Βόρειο Ημισφαίριο. Σε κάποιες όμως περιοχές του Νοτίου Ημισφαιρίου και σε τμήματα της Ανταρκτικής δεν έχει παρατηρηθεί αύξηση της θερμοκρασίας.

Συνεχίζεται....

Υ.Γ. Στο δεύτερο μέρος, θα ασχοληθούμε με τον Δεύτερο και Τρίτο Ισχυρισμό.