Στις Γειτονιές των Άλλων

Νιγηρία, Σομαλία, Ακτή Ελεφαντοστού, Γκάνα, Κίνα, Αδριατική, Καλαβρία, πιθανόν Ελλάδα και έχει και συνέχεια...

Πριν λίγε μέρες ήρθε στο φως και έκανε το γύρο του κόσμου προκαλώντας τον αποτροπιασμό, μια άλλη επικερδής, με διεθνείς όμως διαστάσεις, επιχείρηση της Καλαβρέζικης μαφίας, η οποία συνίστατο στο να βυθίζει έναντι αδράς αμοιβής (100,000 λίρες) πλοία με τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα, σε όποιες θάλασσες της ερχόταν βολικά. Ένα από αυτά που είχε βυθιστεί το 1992, εντοπίστηκε πρόσφατα, μετά από πληροφορίες μετανοημένου μαφιόζου στα ανοιχτά των Ιταλικών ακτών φορτωμένο με 120 βαρέλια ραδιενεργών αποβλήτων, ήτοι περίπου 20τόνους. Αυτό που κάνει την ιστορία όμως πιο ενδιαφέρουσα είναι ότι το φορτίο ήταν Νορβηγικής προέλευσης. Δηλαδή προερχόταν από μια χώρα με πολύ αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες, που κάνει δύσκολη την υπόθεση ότι δεν είχε γνώση της κατάληξης του φορτίου.

Η Ιταλική εισαγγελία που διερευνά την υπόθεση ανακάλυψε ότι άλλα περίπου 40 πλοία είχαν την ίδια τύχη, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στις ακτές της Σομαλίας. Για παράδειγμα το τσουνάμι που έπληξε τις ακτές της χώρας το 2004, ξέβρασε ανάμεσα στα άλλα και χιλιάδες βαρέλια με απόβλητα νοσοκομείων δυτικών χωρών, με τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα, τα οποία βρέθηκαν σε απόσταση μέχρι και 10 χμ στο εσωτερικό. Πολλοί κάτοικοι, όπως είναι φυσικό αρρώστησαν με περίεργες αρρώστιες, κι αυτό ήταν όλο. Πολλές ευρωπαϊκές εταιρίες για λόγους οικονομίας και ανταγωνιστικότητας συνηθίζουν να ξεφορτώνονται με αυτό τον τρόπο τη σαβούρα τους, μιας και το κόστος ανά τόνο ανέρχεται στα 2.5 δολάρια, ενώ ο άλλος ο κανονικός κοστίζει $1000. Οι μόνοι οι οποίοι προσπάθησαν να σταματήσουν αυτή την πρακτική, αλλά και το παράνομο ψάρεμα ήταν οι περίφημοι Σομαλοί πειρατές, οργανώνοντας περιπολίες. Ενδεικτικό είναι ότι κάποια από τα πλοία που συμμετείχαν στη διεθνή δύναμη περιπολίας στα στενά του Άντεν, έκαναν ακριβώς το ίδιο. Παρά την αυστηρότητα του νόμου, συγκεκριμένα της συνθήκης της Βασιλείας που απαγορεύει ρητά στις χώρες του ΟΟΣΑ να πετούν τα τοξικά τους σκουπίδια όπου λάχει, ο νόμος μένει ανεφάρμοστος.

Το ίδιο συμβαίνει και με την ανακύκλωση των ηλεκτρονικών συσκευών. Ενώ η ανακύκλωση βάσει νομοθεσίας πρέπει να γίνεται από συγκεκριμένες πιστοποιημένες εταιρίες, κάθε χρόνο γύρω στους 6.6 τόνους εγκαταλείπουν την ΕΕ με άγνωστο προορισμό. Δηλαδή, γνωστό. Τη δυτική Αφρική. Για παράδειγμα computers που ανήκαν μάλιστα στο αγγλικό ΕΣΥ βρέθηκαν σε χωματερή της Γκάνας. Καίγοντάς τους, παιδιά προσπαθούσαν να πάρουν τα μέταλλα που περιέχουν για να τα πουλήσουν. Σε άλλη περιοχή, στη Κίνα, από την ίδια αιτία και με τον ίδιο τρόπο, το 80% των παιδιών κάποιας πόλης βρέθηκε να έχουν πολύ υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα. Και πάει λέγοντας.

Παντού σ’ ολόκληρο τον κόσμο μαφίες κερδίζουν απίστευτα χρήματα κάνοντας μια δουλειά, που απ’ όσο φαίνεται βολεύει όλους, πλην τους αποδέκτες. Η Ευρώπη κάνει συστηματικά τα στραβά μάτια και μόνο αν κάτι έρθει απρόσμενα στο φως αρχίζει να διαρρηγνύει τα ιμάτιά της και να τύπτεται ολολύζουσα.

Άλλο πρόσφατο παράδειγμα. Η πετρελαϊκή εταιρία Trafigura συμφώνησε να πληρώσει αποζημίωση σε 31,000 κατοίκους στην Ακτή του Ελεφαντόδοντος για την ανεπανόρθωτη ζημιά που υπέστη η υγεία τους και για τους θανάτους που προκλήθηκαν από μολυσμένα με τοξικά απόβλητα παράγωγα πετρελαίου, τα οποία διέσπειρε σε κατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας και αλλού. Αξίζει να διαβάσετε την πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας της, ένα προκλητικό δείγμα υπεροπτικού και υποκριτικού εταιρικού λόγου:

«Πιστεύουμε ότι η επιτυχία στο εμπόριο αγαθών έρχεται από την γνήσια και μακροπρόθεσμη δέσμευσή μας καθ’ όλα τα στάδια της παραγωγής και του εμπορίου. Η δέσμευση αυτή περιλαμβάνει την μακρόχρονη ιδιοκτησία και λειτουργία σημαντικών εγκαταστάσεων, όπως ορυχεία και αποθηκευτικοί χώροι, καθώς επίσης και την δια βίου υποστήριξη των ανθρωπίνων κοινοτήτων μέσα στις οποίες λειτουργούμε».

Όχι τίποτε άλλο, αλλά σκέφτομαι πόσα χρόνια σπουδών σε περιώνυμα και μη, business schools χρειάστηκαν κάποια παιδάκια, και τι πλύση εγκεφάλου έφαγαν, για να καταλήξουν να γράφουν αυτά τα εμετικά λόγια.

Το παρόν σύστημα κάνει το παν για να ξεφορτωθεί τα κόστη και να προσποριστεί μονάχα το κέρδος. Τελευταίο παράδειγμα, η τράπεζα Barclays της Αγγλίας η οποία πιάστηκε να ξεφορτώνεται 7 δις. λίρες χρέη από οικιστικά δάνεια, υπό τύπον ομολόγων (hedge funds) στα νησιά Καϋμάν. Δηλαδή, ξαναέβγαλε στην πιάτσα, τα ίδια τοξικά ομόλογα που από πέρσι τίναξαν τόσα εκατομμύρια σπίτια στον αέρα.

Για όσους πίστεψαν ότι κάποιοι έβαλαν μυαλό!

ΥΓ. Από το σημερινό άρθρο του G. Monbiot στον Guardian.

Σχετικά με το νέο hedge fund της Barclays εδώ