Πέφτουν οι μίζες σαν το χαλάζι! Στην Αυστρία. Όχι εδώ.

Αν οι δικοί μας πολιτικοί, (των δυο μεγάλων κομματων) είναι βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στο σκατό, οι άλλοι που μας κουνάνε το δάχτυλο, είναι βουτηγμένοι μέχρι το κεφάλι, κι ακόμα παραπάνω. Το αληταριό δεν είναι εθνικό, αλλά διεθνές, και μάλιστα πολύ ανώτερης κλάσης, τόσης, ώστε οι δικοί μας να εμπίπτουν στη κατηγορία των κλεφτοκοτάδων και των παπατζήδων.

Η Αυστρία αυτή τη στιγμή συγκλονίζεται όχι από ένα, όχι από δυο, όχι από τρία, αλλά από τέσσερα σκάνδαλα μεγατόνων, με μίζες πολλών πολλών δις, στα οποία είναι μπλεγμένοι, τι άλλο, ο νυν καγκελάριος Faymann, πρώην καγκελάριοι, αρχηγοί μεγάλων κομμάτων, όπως του κεντροαριστερού-σοσιαληστρικού SPÖ, του κεντροδεξιού ÖVP, και του ακροδεξιού FPÖ, καθώς και υπουργοί, εκ των οποίων πέντε, καλά ακούσατε, πέντε πρώην υπουργοί οικονομικών, ένας υπουργός υποδομών, ένας άλλος μεταφορών, και κάμποσα κιλά μαρίδες βουλευτές, οι οποίοι τα είχαν κάνει πλακάκια με επιχειρηματίες, μεγαλο-δικηγόρους, εταιρίες συμβούλων και λομπίστες, οι οποίοι σαν μια καλοστρωμένη μαφιόζικη οικογένεια λυμαίνονταν για χρόνια τα κρατικά ταμεία.

Η ιστορία ξεκινάει από το 2000, και η αστυνομία ακόμα προσπαθεί να ξεμπλέξει το κουβάρι, με τον ίδιο ακριβώς ζήλο όπως και η δική μας!

Το πρώτο από τα τέσσερα σκάνδαλα, γνωστό και ως υπόθεση Telekom, όπου Telekom Austria σημαίνει ημικρατική εταιρία με κύριο μέτοχο το κράτος, αφορά

α) μασάζ στις τιμές των μετοχών, κάτι όπως και στο δικό μας χρηματιστήριο την ίδια πάνω-κάτω εποχή,

β) κομπίνα κατά την εξαγορά κάποιας βουλγάρικης εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, όπου αντί η εξαγορά να γίνει απ’ ευθείας, προχώρησε δια μέσου ενός αυστριακού Χ μεσάζοντα, ο οποίος για το σκοπό της μεσιτείας αυτής εισέπραξε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 800 εκατ. ευρώ, και

γ) παράνομες χρηματοδοτήσεις κομμάτων, κάτι όπως Τσουκάτος και σία, δια μέσου εταιριών συμβούλων, σαν αυτές που μας κουβαλάει με τη σέσουλα ο ΓΑΠ.

Κάποιος κ. επιχειρηματίας και σύμβουλος δημοσίων σχέσεων της Telekom, ονόματι Hochegger, εισέπραξε όλα αυτά τα χρόνια γύρω στα 9.06 εκατ. ευρώ χωρίς να υπάρχουν παραστατικά, και χωρίς να υπάρχει ανάγκη, μιας και η εταιρία είχε το δικό της γραφείο δημοσίων σχέσεων και συμβούλων. Επίσης ο ίδιος φέρεται να μπούκωσε με άλλα 10 εκατ. τον πρώην αντι-καγκελάριο Gordbach καθώς και τον πρώην υπουργό Reichhold, για γνωστή-άγνωστη αιτία.

Η καλή δε κοινωνία της Βιέννης βρέθηκε σε ημι-λιπόθυμη κατάσταση, όταν πληροφορήθηκε ότι οι μάνατζερς της Telekom μετέφεραν τα πάκα με τα πεντακοσάευρα, όχι σε τσάντες Louis Vuitton, αλλά μέσα σε κοινές πλαστικές σακούλες από τη λαϊκή, τα οποία χρήματα παρέδιδαν, κρυμμένοι σε σκοτεινές γωνιές των πάρκων, σε ενδιάμεσους χρηματιστές, οι οποίοι και αναλάμβαναν να φέρουν στα ίσια τους κάποιες μετοχές της εταιρίας, όταν τύχαιναν να στραβώσουν, αποφέροντας φυσικά αμύθητα κέρδη στα στελέχη της εταιρίας.

Δεύτερο σκάνδαλο: Σύμβουλος, από κάποια άλλη εταιρία συμβούλων, βρέθηκε να έχει εισπράξει γύρω στο 1 εκατ. για αγνώστου φύσεως συμβουλευτικές υπηρεσίες. Οι υποψίες πέφτουν στον πρώην υπουργό εσωτερικών Strasser, ο οποίος και φέρεται να είναι και ο τελικός παραλήπτης αυτού του ποσού, σαν «δώρο» ας πούμε από την εταιρία στην οποία ανατέθηκε η εγκατάσταση του νέο δικτύου ραδιο-επικοινωνιών της αστυνομίας. Αυτό αποτελεί το σκάνδαλο νούμερο 2.

Συμπέρασμα; Φοβού τους συμβούλους και δώρα φέροντας. Ή όπου βλέπεις σύμβουλο, κάποιο λάκκο έχει η φάβα!

Το τρίτο από τα τέσσερα σκάνδαλα, γνωστό και ως υπόθεση Buwog, αφορά τον πρώην υπουργό οικονομικών Grasser ο οποίος φέρεται να υπεξαίρεσε τεράστια ποσά σχετικά με την πώληση 60,000 διαμερισμάτων, κρατικής ιδιοκτησίας. Σκεφτείτε τι έχει να συμβεί σε μας με τη εταιρία που έχει αναλάβει να εκποιήσει όχι 60,000 σπίτια, μα την Ελλάδα ολόκληρη!

Το τέταρτο σκάνδαλο αφορά τον νυν σοσιαλδημοκράτη (τρομάρα του!) καγκελάριο της Αυστρίας Faymann, και τον υπουργό συντονισμού της κυβέρνησης, για «κακή» διαχείριση των δημόσιων κονδυλίων σε μια υπόθεση η οποία δεν περιέχει συμβούλους αλλά διαφημιστές. Χοντρικά, ο Faymann χρηματοδοτούσε την προεκλογική του εκστρατεία για το πόστο του καγκελαρίου, όταν ήταν ακόμα υπουργός μεταφορών, με κρατικά λεφτά, γύρω στο 1.5 εκατ. και κάτι ψιλά. Συγκεκριμένα, είχε διατάξει τις κρατικές εταιρίες, όπως για παράδειγμα τους σιδηροδρόμους να αναρτούν διαφημίσεις με την αφεντομουτσουνάρα του και τα προεκλογικά του συνθήματα στα τρένα, στα κτίρια, στα λεωφορεία και όπου αλλού το κράτος διέθετε μετοχές. Και, σκεφτείτε, αυτό εδώ το άτομο, τολμάει να μας κουνάει το δάχτυλο για διαφθορά!

Η ιστορία, κομμάτια της οποίας παραθέσαμε πιο πάνω, είναι μια ιστορία η οποία επαναλαμβάνεται copy paste σε όλα τα καλά σαλόνια των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, καθ’ ότι δεν υπάρχει κάποιος γενετικός λόγος που να καθιστά τους αυστριακούς περισσότερο επιρρεπείς στη διαφθορά από τους όμορους με αυτούς λαούς. Απλώς είχαν περισσότερο κακή τύχη και πιάστηκαν. Αυτό, βέβαια δε σημαίνει ότι και θα τιμωρηθούν.

Επίσης είναι ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς τους τρόπους, τους οποίους μετέρχονται οι πολιτικοί για να μιζάρονται. Στην περίπτωση της Αυστρίας, είδαμε ότι μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι εταιρίες συμβούλων. Είναι που είναι άχρηστοι, οι άνθρωποι. Τουλάχιστον στη χώρα αυτή, έκαναν και κάτι χρήσιμο για τα αφεντικά τους…

ΥΓ. Ολόκληρο το ρεπορτάζ στο SPIEGEL