Οccu-pie!

Η καρδιά της Ν. Υόρκης χτυπά εδώ κι ένα μήνα κοντά, στo Lower Manhattan, στο πάρκο Zukotti με τους εκατοντάδες κατασκηνωτές. Ο χώρος έχει διευθετηθεί ώστε αλλού να κοιμούνται, αλλού να γίνονται οι συνελεύσεις, αλλού να συγκεντρώνεται και να μοιράζεται το πληροφοριακό υλικό, και αλλού να γίνονται όλα τα υπόλοιπα, ώστε το πάρκο να μένει ζωντανό 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Μα οι άνθρωποι πεινάνε κιόλας, και τα λεφτά δεν είναι πολλά. Παρ' όλα αυτά, από τα τριγύρω εστιατόρια, καφέ, και φαστφουντάδικα, οι δίσκοι και τα αναψυκτικά πάνε κι έρχονται με αμείωτο ρυθμό. Και κυρίως οι πίτσες!

Κι όμως κανείς δεν πληρώνει, κανείς δεν ξοδεύει λεφτά. Που δεν έχει κιόλας. Ποιος τότε πληρώνει, τις πίτσες, των οποίων ουκ έστιν αριθμός; Ο Σόρος; Κανένα μυστήριο fund; Ο ίδιος ο λευκός Οίκος; Οι αδελφοί Κόκ;

Μπα! Οι περισσότερες παραγγελίες έρχονται απ' το εξωτερικό και τα λεφτά είναι σε συνάλλαγμα. Σε ρουπίες, σε αιγυπτιακές λίρες, σε αγγλικές λίρες, σε ισπανικά ευρώ, σε ιρλανδικά ευρώ, σε καναδικά δολάρια, σε γεν και σ' ό,τι άλλο υπάρχει.

Πώς κάνουμε εμείς εδώ, όταν σηκώνουμε το τηλέφωνο και παραγγέλνουμε μια πίτσα για το σπίτι; Έ, το ίδιο κάνουν και χιλιάδες άλλοι στον κόσμο. Μόνο που δε λένε, "φέρτε μια πίτσα για το σπίτι", αλλά "πάτε μια πίτσα στο Occupy Wall Street"!

Με κωδικό: Occu-pie.

Υ. Γ. και ξέρετε από έρχονται οι περισσότερες παραγγελίες; Από την Αίγυπτο! Θυμάστε τα πλακάτ που κρατούσαν οι διαδηλωτές στο Winsconsin, και τα οποία έγραφαν "Αιγύπτιοι βοηθείστε μας;". Να λοιπόν, που ανταποκρίθηκαν! Και έμπρακτα, και γευστικά.