Οι επίσημοι του ΟΧΙ

Πολύ λαμπερή η σημερινή ημέρα. Μια ωραία λιακάδα είχε σκεπάσει ολόκληρη τη χώρα. Ούτε ένα συννεφάκι, από Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη. Κι η χαρά μεγάλη. Μέρες είχαμε να δούμε τόσο ωραίο ουρανό. Το αεράκι ελαφρύ, λίγο τσουχτερό, αλλά κανείς δεν φαινόταν να νοιάζεται γι αυτό. Ούτε οι μαθητές, αυτοί τι να φοβηθούν, το αίμα στα νιάτα βράζει, ούτε και οι γονείς και οι διάφοροι παρευρισκόμενοι. Με τις ζητωκραυγές και τις έντονες χειρονομίες, το κρυαδάκι ξεπερνιόταν εύκολα.

Μόνο αυτοί που στέκονταν μπαστακωμένοι για ώρες στις εξέδρες, θα έπρεπε να κρύωναν αρκετά. Ήταν ωραία η μέρα και ξεγελάστηκαν φαίνεται οι οργανωτές. Απρόσεκτοι και αρπακολλητζήδες όπως πάντα. Αν τους έβαζαν μια σόμπα στα κρυφά, σε μια γωνίτσα έστω, να μην φαίνεται πολύ και γίνονταν ρεζίλι, οι επίσημοι του ΝΑΙ, που τιμούσαν με την παρουσία τους το ΟΧΙ, θα έμεναν ίσως παραπάνω, και δεν θα αναγκάζονταν να φύγουν άρον άρον ψάχνοντας για καταφύγιο να ζεσταθούν.

Κι έτσι προς στιγμήν, κάποιοι νόμισαν ότι η παρέλαση θα τελείωνε. Αφού δεν υπήρχαν πια οι επίσημοι να την τιμήσουν. Κι ό ίδιος ο Πρόεδρος αναγκάστηκε κι αυτός να φύγει νωρίς. Γέρος άνθρωπος, πού ν’ αντέξει τόση παγωνιά. Και οι εξέδρες έμειναν κενές, σαν να ‘θελαν να τιμωρήσουν το πλήθος που στο εξής θα έμενε ορφανεμένο, χωρίς τους επισήμους του. Μα δεν κράτησε για πολύ.

Ένα πλήθος από χαρούμενα και ξαναμμένα πρόσωπα, πήδηξε τα κάγκελα που του έφραζαν το δρόμο προς τους επισήμους, κι έτρεξε πάραυτα και χωρίς δισταγμό να γεμίσει το κενό. Σκούπισε μάνι-μάνι τις καρέκλες από τη σκόνη και τις βρωμιές που είχαν αφήσει οι προηγούμενοι, και πήρε όμορφα και τακτικά τις θέσεις τους. Περίεργο, πώς έγινε και χώρεσαν τόσες πολλές χιλιάδες κάτω από μια μόνο τέντα!

Η μπάντα του δήμου, ίσιαξε τα καπέλα της, έλυσε τις μαύρες κορδέλες, έκανε στροφή, πήγε στην πρωινή της θέση και με τα όργανα να παιανίζουν στο διαπασών, έδωσε το σύνθημα:

Η παρέλαση του ΟΧΙ ήταν έτοιμη να ξαναρχίσει, μπροστά από τους επισήμους του ΟΧΙ, αυτή τη φορά.