Κινέζοι; Ok. Κινέζοι, αλλά με ευρώ;

Τι γίνεται εδώ πέρα, τόσο καιρό; Γιατί κόβουν μισθούς στο δημόσιο, γιατί κόβουν μισθούς στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα; Γιατί απολύουν κόσμο στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί αυξάνεται η ανεργία; Γιατί αυξάνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση; Αστοχία του προγράμματος; Ανικανότητα των σχεδιαστών και των εφαρμοστών αυτού; Παπαριές! Όλα βαίνουνε καλώς και καλώς κυλούν πάνω στις ράγες του Προγράμματος, που το βαφτίσανε «εσωτερική υποτίμηση».

Ποιοι οι στόχοι του μεγαλεπήβολου αυτού Σχεδίου;

Αύξηση της ανεργίας, πτώση των μισθών, πτώση του βιοτικού επιπέδου, διάλυση της κοινωνίας, τσάκισμα της αξιοπρέπειας, τσάκισμα του ηθικού.

Ναι αλλά δεν μπορεί, οι προγραμματιστές, να είναι τόσο σαδιστές. Κάτι καλό θα φέρνει στις βαλίτσες του το πρόγραμμα αυτό. Δεν μπορεί. Λέγεται, ότι η εξιλέωση προϋποθέτει την τιμωρία. Κι αν τα προηγούμενα συνιστούν την τιμωρία, δεν μπορεί, η προσδοκώμενη «Ανάπτυξη» θα συνιστά την ανταμοιβή.

Υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει ότι αυτός είναι ο δρόμος για τη λύτρωση. Και φέρνει στο νου, για παράδειγμα, την Κίνα. Σου λέει, ωραία, θα κινεζοποιηθούμε, θα τσακιστούμε, αλλά για κοίτα την Κίνα; Δεν πλουταίνει σιγά σιγά; Τι σχέση έχει η σημερινή Κίνα με την Κίνα του Μάο; Δεν την ομόρφυνε η κινεζοποίηση; Έβλεπες παλιά κινέζο τουρίστα στην Ακρόπολη; Κοίτα τώρα πόσους; Άρα και μεις, πού θα πάει, πάλι με χρόνια με καιρούς, θα μπορούμε πάλι να πληρώνουμε τα διόδια για ν’ ανεβαίνουμε στην Ακρόπολη.

Η Κίνα όμως, πέρα απ’ τα κινέζικα μεροκάματα, έχει και ένα άλλο προσόν. Έχει το γουάν! Δηλαδή, ένα δικό της νόμισμα, το οποίο μπορεί να ανεβοκατεβάζει όπως και όποτε γουστάρει, άσε που το κρατάει μονίμως στα χαμηλά, τόσο ώστε κάνει τους Αμερικανούς να βγάζουν καπνούς απ’ τα ρουθούνια τους. Κι αν το γουάν το ίδιο, δεν ήταν τόσο ταπεινό, δεν είναι σίγουρο αν τα εξ ίσου ταπεινά κινέζικα μεροκάματα θα έφταναν, ώστε να φέρουν αυτούς τους κινέζους τουρίστες, που βλέπουμε, στην Ακρόπολη.

Άρα, το Πρόγραμμα, πάει να κάνει το ίδιο όπως και στην Κίνα, αλλά με τις βαλίτσες του μισές, προς το παρόν. Τις άλλες μισές, θα αναγκαστεί να τις πάρει, έτσι κι αλλιώς στη διαδρομή.

Ευτυχώς, εδώ και κάμποσο καιρό, έχουν αρχίσει πια να αντιλαμβάνονται εκεί στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, ότι το πρόβλημα για τα κακά, ψυχρά κι ανάποδα της Ευρωζώνης, δεν είναι οι ασύδοτοι νότιοι που ζούσαν πέρα από τις δυνατότητές τους, δανειζόμενοι, αλλά η ίδια η δομή του ευρώ, αν και αρκετά πυροβολημένα φασιστοειδή στα κανάλια, αδυνατούν να αντιληφθούν την κατάσταση και συνεχίζουν να ταΐζουν τον κόσμο με το δηλητήριο της ενοχής και του αυτομαστιγώματος. Φυσικά, σκοπίμως.

Όχι μόνο την κρίση την προκάλεσε το ίδιο το Σχέδιο της Ευρωζώνης, αλλά η Ευρωζώνη η ίδια ήταν σχεδιασμένη γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό, να φορτώνει δηλαδή την περιφέρεια με μεγάλα χρέη, δηλαδή με μεγάλες εισροές δανειακών κεφαλαίων.

Μια ματιά στο παρακάτω γράφημα, του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κατά την περίοδο 1995-2007, αποτυπώνει ανάγλυφα την πραγματικότητα. Η μπλε καμπύλη, με το θετικό ισοζύγιο αναφέρεται στις πλούσιες χώρες του κέντρου, Γερμανία, Αυστρία, Γαλλία, Φινλανδία, και Κάτω Χώρες, ενώ η κόκκινη, στις «ασύδοτες».

Ενώ, το επόμενο γράφημα δείχνει την ανυπαρξία συσχέτισης ανάμεσα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και στο μέγεθος του δημοσίου ελλείμματος.

Η Ελλάδα, δηλαδή βγαίνει λάδι; Δεν έφταιγε καθόλου; Φυσικά και "έφταιγε", αν θέλουμε σώνει και καλά να μιλάμε με όρους ηθικής. Αλλά το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, ακόμα και να ήταν φρόνιμη και συνετή σαν την Παναγία, η κρίση θα της χτύπαγε την πόρτα με την πρώτη ευκαιρία. Θα της έπαιρνε ίσως κάποιο χρόνο παραπάνω, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή είναι βέβαιο, ότι θα τής την χτύπαγε.

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον!