Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Το κόστος της κρίσης για την περιφέρεια και τον πυρήνα της ΕΖ


Ας προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε την Ευρωζώνη, (ΕΖ) ως αποτελούμενης από δύο κόσμους, τον πυρήνα Γερμανία, Κάτω Χώρες, Φινλανδία, Αυστρία και Γαλλία, και την περιφέρεια Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Οι νότιες χώρες υφίστανται το κόστος, ουσιαστικά τιμωρία, των μέτρων λιτότητας και της ύφεσης, ενώ ο βορράς φέρει το κόστος από τον δανεισμό των επάλληλων πακέτων διάσωσης.


Όπως έχει πολλάκις εξηγηθεί ο βορράς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την υπερχρέωση του νότου, καθ’ ότι μέσω αυτού του μηχανισμού συσσώρευε πλεονάσματα και ΑΕΠ. Έτσι το σημερινό τοπίο χρεών της ΕΖ, δεν είναι άτοπο να ειπωθεί, ότι θα πρέπει να μοιραστεί εξ ίσου ανάμεσα στους «θύτες» και τα «θύματα», και τούτο για το καλό και μόνο των «θυτών», διότι μια μαζική ή ατομική εξέγερση των «θυμάτων», εν είδη μονομερούς στάσης πληρωμών θα μπορούσε να βλάψει τους πρώτους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι τα δεύτερα.


Ας δούμε λοιπόν, ποιο είναι το κόστος της κρίσης χωριστά για την περιφέρεια και ποιο για τον πυρήνα.

Στο εξής θα χρησιμοποιήσουμε την, κατά προσέγγιση, αλλά ενδεικτική, ανάλυση του Κash Mansori, από το site «The Street Light», η οποία συνοψίζεται στον παρακάτω πίνακα.



Η πρώτη γραμμή δείχνει το ΑΕΠ κάθε χώρας, ενώ οι επόμενες τρεις, τη μεταβολή αυτού κατά τα έτη 2010, 2011 και 2012, σύμφωνα με τις ευνοϊκότερες εκτιμήσεις.


Για την Ελλάδα οι τιμές αυτές είναι -2.1%, -3.2%, και -2% αντίστοιχα, πολύ παραπάνω από τις πραγματικές. Αλλά έστω και έτσι, με τους πλέον μετριοπαθείς όρους, η Ελλάδα θα έχει χάσει 41.7 δις, η Ιρλανδία 17 δις, η Πορτογαλία 15.5 και η Ισπανία 1,054 δις.


Αν το ποσό αυτό το μοιράσουμε σε κάθε κάτοικο των χωρών αυτών, προκύπτει η τελευταία γραμμή, η οποία μας λέει ότι το κόστος απώλειας στην τριετία, (εφ’ όσον η ύφεση δεν συνέβαινε, αλλά η οικονομία συνέχιζε να αναπτύσσεται με ρυθμούς ίσους με τον μέσο όρο του πυρήνα της Ευρωζώνης), θα είναι γύρω στο 18.1% για κάθε Έλληνα, στο 10.9% για κάθε Ιρλανδό, στο 9% για κάθε Πορτογάλο, και στο 5.8%.για κάθε Ισπανό


Τι μας λέει δηλαδή για την Ελλάδα; Ότι η μείωση του εισοδήματος, αν βάλουμε τα πραγματικά ποσοστά της ύφεσης, που είναι περίπου διπλάσια, δεν θα είναι 18% αλλά πολύ περισσότερη.


Το κόστος τώρα για τον πυρήνα της ΕΖ, μέσα από τα δυο πακέτα διάσωσης, με την προϋπόθεση ότι το δεύτερο της 21ης Ιουλίου θα εκταμιευθεί και ότι το 50% των χρημάτων αυτών κάποτε θα αποπληρωθούν, ανέρχεται στα 192 δις, ποσό το οποίο μεταφράζεται σε μια απώλεια εισοδήματος για κάθε κάτοικο του πυρήνα, ίση με 2.5% την τριετία.


Αν κάνουμε τις συγκρίσεις, Not bad!, δηλαδή.



10 σχόλια:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Αν προσπαθούσαμε να βγάλουμε γενικευμένα συμπεράσματα από τα νούμερο θα λέγαμε ότι η παγκόσμια ανατροπή των συσχετισμών δυνάμεων σε βάρος της εργατικής τάξης κατανέμεται πολύ ανισόμετρα, όσο ανισόμετρη είναι και η ανάπτυξη του καπιταλισμού. Στο βαθμό που αυτό συμβαίνει στον ίδιο βαθμό το ταξικό πρόβλημα διευρύνεται και σε εθνικό.

Ανώνυμος είπε...

Θα ειναι οντως ενας υπεροχος κοσμος εαν ολοι κανουν αυτο που ξερουν καλυτερα

Καποιοι να ξοδευουν και καποιοι να παραγουν

cynical είπε...

μαλλον, πρεπει να ξαναπαμε το μαθημα, απο την αρχη, απο το πρωτο κεφαλαιο, για το πως δουλευει η ΕΖ.

Ελπιζω στην επομενη εξεταστικη να ερθεις διαβασμενος.

Ανώνυμος είπε...

Και γω ελπιζω να υπαρξει επομενη εξεταστικη γιατι εξαιτιας σας η αδερφη μου κινδυνευει να χασει μαθηματα

cynical είπε...

της ευχομαι αφου περασει τα μαθηματα της, να μπορεσει να βρει δουλεια, απο την οποια να μπορει να ζει...

Ανώνυμος είπε...

αν δε βρει ας ειναι καλα τα κοροιδα που πληρωνουν το μισθο στο δημοσιο

markos είπε...

Υπάρχει και η αντίθετη άποψη.
Ο καπιταλισμός πηγαίνει εκεί που υπάρχει φτηνό εργατικό δυναμικό.
Επομένως παρά τις φαινομενικά ανισομετρίες του, εξομειώνει τις συνθήκες ζωής των εργατών παντού.
Ετσι δυναμώνει ο άμοιρος τον αντίπαλό του.
Και το πρόβλημα πλέον δεν είναι εθνικό symastev.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

Μάρκο, δεν κατάλαβες καλά. Ο βαθμός της ανισομετρίας εξάγει αντιθέσεις από το κέντρο στις εξαρτημένες χώρες. Η κρίση απλώνεται παντού αλλά με διαφορετική όξυνση των αντιθέσεων εξ αιτίας της ανισομετρίας. Υπ αυτή την έννοια διευρύνεται η κρίση ως εθνική, όχι ότι δεν υπάρχει κρίση αφ εαυτού στον καπιταλισμό εδώ.

Φυσικά ο καπιταλισμός πηγαίνει εκεί που υπάρχει φθηνό εργατικό δυναμικό. Μόνο που το «φθηνό» είναι σύνθετη έννοια που συνδυάζεται με την παραγωγικότητα της εργασίας και την αποδοτικότητα του κεφαλαίου (όλες οι συνθήκες απόσπασης μεγαλύτερου κέρδους) δεν είναι μονοδιάστατη έννοια ώστε να τρέξουν όλοι στη φθηνή Ζιμπάμπουε.

Κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι ο καπιταλισμός εξομοιώνει τις εργασιακές συνθήκες παντού. Αν ήταν έτσι δεν θα ήταν καπιταλισμός. Ο καπιταλισμός τείνει να εξομοιώσει τις εργασιακές συνθήκες (σήμερα παγκοσμίως ως ανώτερη ανασύνθεση των ίδιων εργασιακών σχέσεων) προς τα κάτω αλλά δεν τις εξομοιώνει ποτέ. Όπως τείνει να εξομοίωνε τις τιμές στην αξία των εμπορευμάτων αλλά δεν τις εξομοιώνει ποτέ και πολύ περισσότερο στον μονοπωλιακό καπιταλισμό.

Η λύση του μυστήριου είναι ο ίδιος ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός. Κανένα κεφάλαιο δεν θα δεχτεί να εξομοιώσει τις εργασιακές συνθήκες των δικών του εργαζόμενων με τα άλλα κεφάλαια. Θα επιτίθεται πάντα να τις κατεβάσει χαμηλότερα (με τη σχετική έννοια του εργασιακού κόστους) για να ρίξει και να σβήσει τα άλλα κεφάλαια. Άρα ποτέ δεν θα υπάρξει ενιαία εργασιακή κατάσταση και όπως στον οικονομικό ανταγωνισμό έτσι και στον εργασιακό, κάποια μονοπώλια πάντα θα υπερέχουν και κάποια θα υστερούν και θα αγωνίζονται να αλλάξουν την σε βάρος τους κατάσταση με όποιο τρόπο μπορούν, ακόμη και με πόλεμο, δικτατορίες κλπ. Έτσι δημιουργούνται και πάλι οι συνθήκες της ανισόμετρης ανάπτυξης μεταξύ μονοπωλίων και μεταξύ χωρών που «πέτυχαν» και «απέτυχαν» στον άριστο συνδυασμό της παραγωγικότητας και της αποδοτικότητας.

Κώστας.Κ είπε...

Εθνικό πρόβλημα με 600 δισ κατατεθειμένα σε ξένες τράπεζες, με κάθε μεγαλόσχημο να έχει πολλές offshore και με την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή να οργιάζει ενώ όλα τα λαμόγια να μένουν στο απυρόβλητο, ε δεν νομίζω να υπάρχει. Καθαρά ταξικό είναι το πρόβλημα.
Και κάτι ακόμη. Ο πίνακας είναι για τα πανηγύρια. Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα. Πάρτε κομπιουτεράκι και κάντε τους υπολογισμούς. Όχι 42 δισ απώλεια ΑΕΠ έχει η Ελλάδα, αλλά 17 δισ. Οι δε άλλες τρεις χώρες της περιφέρειας έχουν αύξηση αθροιστικά του ΑΕΠ (οι δύο) ή οριακή μείωση (Πορτογαλία).
Καταλαβαίνω την ιδέα που θέλει να υποστηρίξει, αλλά ολίγη σοβαρότητα με τα μέσα που χρησιμοποιούνται χρειάζεται νομίζω. Άσε που συγκρίνει τις υποτιθέμενες απώλειες στο ΑΕΠ σε πραγματικές τιμές, με τη 'βοήθεια' του πυρήνα σε ονομαστικές τιμές. Μπάχαλο δηλαδή.

LeftG700 είπε...

Φίλη cynical,


Θα μας επιτρέψεις μια μικρή ένσταση;

Από μια άποψη, ο βορράς είναι όντως άμοιρος ευθυνών για την υπερχρέωση των χωρών τού νότου (και από κάθε άποψη δεν έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες). Σε άλλη κατηγορία δεν είναι άμοιρος. Αυτή των οφελών.

Με τις κυβερνήσεις που εκλέγαμε και με την αποχή από τα κοινά που ακολουθούσαμε για πολλά χρόνια, οι ευθύνες πρώτα και κύρια βαραίνει εμάς, ως λαό αυτής τής χώρας. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να τις βγάλουμε από την πλάτη μας από το να τις πάρουμε, κατ' αρχήν, στην ...πλάτη μας;


Τα λέμε