Η ανεργία θερίζει στην Ευρωζώνη, εξ αιτίας των μέτρων λιτότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους: ρευστότητας ή φερεγγυότητας.
Σε όλες τις χώρες, με την Ισπανία και Ελλάδα στην κορυφή, και με τον μ.ο. της ΕΖ γύρω στο 10%. Νούμερο που προκαλεί εφιάλτες στις ΗΠΑ, παρ’ όλο που η ανεργία εκεί είναι κατά τι μικρότερη, ενώ στην ΕΖ το ύψος της το θεωρούν, να μην πω, ακόμα και κάπως σαν ευλογία που θα εξαγνίσει τους αμαρτωλούς.
Σε όλες τις χώρες, εκτός από τη Γερμανία. Εκεί, το Δεκέμβριο, η ανεργία έπεσε σε ιστορικά χαμηλά, στο 6,6%, νούμερο που μετά το 1991 δεν υπήρξε ποτέ χαμηλότερο. Το υψηλότερο ποσοστό το είχε πιάσει το 2005, με 12,5%, κυρίως εξ αιτίας της ξεθεμελίωσης και διάλυσης της εταιρίας «πρώην Ανατολική Γερμανία».
Εύλογα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς ποια είναι η μαγική γερμανική συνταγή. Πέρα από την πάγια και αλάνθαστη μέθοδο να δημιουργείς πραγματικότητες στα μέτρα των στατιστικών στοιχείων, ας δούμε τι λένε και οι ίδιοι οι γερμανοί.
Πρώτα πρώτα επιβλήθηκε μείωση των ωρών εργασίας, πρακτική που ονομάζεται «Kurzarbeit», με το κράτος να επεμβαίνει και να αναπληρώνει μέρος του χαμένου εισοδήματος.
Κατά δεύτερο υιοθετήθηκε από ορισμένες επιχειρήσεις το μέτρο του ευέλικτου χρόνου εργασίας, που σημαίνει περισσότερη δουλειά σε περιόδους αιχμής και λιγότερη σε περιόδους ύφεσης.
Τρίτο, η Γερμανία δεν έζησε το φαινόμενο της φούσκας των ακινήτων, έτσι η κρίση περιορίστηκε κυρίως στις εξαγωγές.
Παρά ταύτα, η εικόνα του εργασιακού τοπίου στη Γερμανία κάθε άλλο παρά ιδανική είναι. Στην πραγματικότητα η ελαστικοποίηση της εργασίας που καθιερώθηκε στις αρχές του 1990, συνετέλεσε στην εξαφάνιση των καλοπληρωμένων, και σταθερών θέσεων. Η εικόνα της Γερμανίας σαν χώρας όπου ο καθένας πληρώνεται καλά αποτελεί πια παρελθόν.
Στη Γερμανία δεν υπάρχει κατώτατος μισθός. Το ότι δεν απαίτησαν την ολοσχερή κατάργησή του στη Ελλάδα, οφείλεται μάλλον στο ότι η κ. Μέρκελ είχε προφτάσει να υποσχεθεί ότι θα τον θεσπίσει ώστε να επανεκλεγεί, καθώς, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, όταν τον υποσχόταν, αισθανόταν ήδη στην πλάτη της την ζεστή ανάσα των σοσιαλδημοκρατών του SPD.
Η ελαστικοποίηση της εργασίας έδωσε ώθηση, όχι μόνο στις «Kurtz jobs» που είδαμε πριν, αλλά και στις «mini jobs», ή «one euro jobs» όπως τις λένε χαϊδευτικά, με τις οποίες οι εργαζόμενοι κερδίζουν το μεγα-ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως. Το 2010 ένα 17% των εργαζομένων βολευόταν με αυτές τις τελευταίες. Σπάζοντας μια κανονική δουλειά στη μέση, δημιουργείς δυο κακοπληρωμένες και με τον τρόπο αυτό, σπάζεις και την ανεργία στη μέση. Ευφυές!
Άλλο ένα παράδειγμα της αγυρτείας των στατιστικών και γιατί θα πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί όταν τα χρησιμοποιούμε.
Η Γερμανία κέρδισε στις εξαγωγές, 1) με την σχετική καθήλωση των μισθών του Ιδ. Τομέα, κατά τη δεκαετία 2000-2010, (συνολική αύξηση κατά 21.8%, σε σύγκριση με το 35.5% του μ.ο. της ΕΕ, ενώ αποπληθωρισμένη η αύξηση ήταν σχεδόν μηδενική), και 2) με την υποτίμηση του ευρώ λόγω της κρίσης.
Αυτό όμως μπορεί εύκολα να καταστεί μπούμερανγκ, 1) από την πτώση της ζήτησης στο εσωτερικό της ΕΕ, λόγω της επιβαλλόμενης λιτότητας και 2) από την πτώση των εξαγωγών στην Κίνα, η οικονομία της οποίας ήδη βρίσκεται σε επιβράδυνση και η οποία αναμένεται να επιβραδυνθεί ακόμα παραπάνω από την εντεινόμενη ευρωπαϊκή κρίση, στην οποία έχει τα μέγιστα συμβάλει η ίδια η Γερμανία.
Και απ' ότι λένε τα «στοιχεία», το μπούμερανγκ είναι ήδη έξω από την πόρτα της Γερμανίας. Τα προγνωστικά, μετά βίας ανεβάζουν την ανάπτυξη για το 2012 σ’ ένα πενιχρό 0,7%.
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
και τα περιφημα Γερμανικα συνδικατα πιο πουλημενα και απο τη ΓΣΕΕ
Τα προβλήματα στην Ανατολή βλέπει και θέλει να φέρει επιχειρήσεις στον ευρωπαϊκό νότο. Έτσι, και πιο κοντά θα είναι και θα μένουν οι επενδύσεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Ωστόσο, θέλει μέσα σε ένα τέτοιο πλάνο και μισθούς Κίνας...
Δεν μπορώ να μην συμφωνήσω σήμερα.
Στην εξέλιξή της η καπιταλιστική κοινωνία φέρνει παντού τους εργαζόμενους στο ίδιο περίπου επίπεδο , σβήνωντας τις εθνικές διαφορές.
Προετοιμάζει έτσι- άθελά της- το κοινό μέτωπο των εργαζομένων.
Η επισήμανση σου σήμερα, ειδικά στην Γερμανία που είναι η μόνη χώρα που αυξάνει το ΑΕΠ της,γίνεται η αφετηρία να βγουν πολλά συμπεράσματα.
http://vasilisg.blogspot.com/2012/02/blog-post_06.html
maria apo germania
δεν διαφωνω με το αρθρο αλλα επειδη ζω γερμανια θελω να προσθεσω και κατι παραπανω
Ερχομαστε κι από την πλευρα του εργαζομενου που όμως γιατι τον συμφερει να κανει ένα τετοιο συμβολαιο εργασιας? 1.διοτι όλα τα 400 ευρω είναι καθαρο κερδος και μπαινουν αφορολογητα στην τσεπη του 2.γιατι κανονιζει να παει στην δουλεια μονο πχ 2φορες από 5 ωρες ή 5φορες από 2ωρες *πρεπει να συμπληρωνει 10ωρες ανα βδομαδα με συνολο 40ωρες το μηνα*…3.μπορει παραλληλα να δουλευει και μια Vollzeit(πληρους απασχολησης)εργασια να κερδιζει πχ 1500 ευρω και να εχει και την minijob(μικρη δουλεια) για κατι το επιπλεον…4.μπορει να δουλεψει οσο διαστημα θελει 2 ή 3 ή μηνες....
Οσο για το ανασφαλιστος υπαρχει ένα παραθυρακι…Όταν δουλευει καποιος μονο μια μικρη δουλεια για 400 ευρω εχει το δικαιωμα να ασφαλιστει σε ταμειο υγειας με την βοηθεια του Sozial.Τι είναι το σοτσιάλ? Είναι η γνωστη πρόνοια.Δηλωνεις ότι δεν σε φτάνουν τα λεφτα σου αυτά για να ζησεις και ετσι σε βοηθαει το κρατος προνοια.
Πολλοι φοιτητες να τονιζω εδώ ή μητερες διαλεγουν τις μινι τζομπς γιατι λογω υποχρεωσεων ¨βολευονται¨ στο ωραριο.......
επιπλέον όσων έγραψαν cynical και Μαρια.
Η ΚΡΥΦΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ Jobwunder
To γερμανικό συνδικάτο στον τομέα των υπηρεσιών VER.DI (Vereinte Dienstleistungs Gewerkschaft), μας εξηγεί τι κρύβεται πίσω από τα στατιστικά στοιχεία για την απασχόληση στη Γερμανία
Με μια πρώτη ματιά, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: παρά το ότι η κρίση συνεχίζεται, ο αριθμός των ανέργων είναι χαμηλός, όπως ποτέ πριν. Και ακόμη και τώρα το χειμώνα, όπου οι άνεργοι αυξάνονται λόγω των περιβαλλοντικών συνθηκών, εξακολουθούν να είναι κάτω από 2 εκατομμύρια. Μετά από μια μακρά περίοδο, με 6 εκατομμύρια ανέργους, η τρέχουσα κατάσταση ονομάζεται "Jobwunder", με μια σκοτεινή πλευρά όμως. Σχεδόν ένας εργαζόμενος στους 10 έχει μια δεύτερη δουλειά, γιατί τα έσοδα από την κύρια εργασία δεν αρκούν για να ζήσει.
Σε αριθμούς αυτό σημαίνει: 2,6 εκατομμύρια άνθρωποι απασχολούνται επισήμως, μέσω minijob και κερδίζουν € 400 το μήνα για εργασία 15 ωρών την εβδομάδα. Δηλαδή 135.000 άνθρωποι περισσότεροι από το προηγούμενο έτος. Και η τάση; Θα είναι όλο και περισσότεροι!. Ειδικά στον τομέα του λιανικού εμπορίο,του καθαρισμού κτιρίων και την τροφοδοσία. Ακόμη και στον τομέα της υγείας και τις κοινωνικές υπηρεσίες λειτουργούν όλο και περισσότεροι Minijobber .Το 2011 ήταν συνολικά 272.000 εργαζομένοι, όσοι σχεδόν δουλεύουν στον τομέα των επιχειρήσεων εστίασης.
Επίσης, όλο και περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν με μερική απασχόληση. Σε σύγκριση με τις θέσεις πλήρους απασχόλησης που αυξήθηκαν μόνο κατά 1,4%, η μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 7,3%. Ο Gerd Dielmann, ενεργός συνδικαλιστής στον τομέα των επαγγελμάτων υγείας και νοσηλευτικής ξέρει το λόγο: πάρα πολλές νοσηλεύτριες φροντίζουν και ασθενείς κατ 'οίκον, επειδή στον τομέα τους δουλεύουν μόνο με μερική απασχόληση. Ακόμα και τα δείγματα αίματος στα νοσοκομεία εκτελούνται συχνά από βοηθούς που εργάζονται minijob.
Το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να βρουν μια δεύτερη δουλειά για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, έχει να κάνει με τους πολύ χαμηλούς μισθούς. Σύμφωνα με την Elke Hannack, της εκτελεστικής επιτροπής του συνδικάτου Ver.di (η κύρια συνδικαλιστική οργάνωση στον τομέα των υπηρεσιών), "2,1 εκατομμύρια εργαζόμενοι εργάζονται για λιγότερο από 6 € ανά ώρα, και οι μισοί από αυτούς για λιγότερο από 5 € την ώρα. Αυτό σήμερα δεν φτάνει για να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Για αυτό το λόγο οι εργαζόμενοι αναζητούν μια δεύτερη δουλειά για να μη φτάσουν να ζητήσουν την ενίσχυση των υπηρεσιών πρόνοιας"
Πρέπει να τονιστεί ότι τα χαμηλά ωρομίσθια αυτά τα χρόνια θα επηρεάσουν πολύ την κατάσταση στο μέλλον: «χαμηλοί μισθοί οδηγούν σε χαμηλές συντάξεις, και οι minijob είναι ένα εισιτήριο για φτωχά γηρατειά», συνεχίζει η Elke Hannack. Ήδη το 2010 η μέση σύνταξη για τους άνδρες και τις γυναίκες στην πρώην Δυτική Γερμανία ήταν 713 €, ενώ στα νέα Bundeslandern 850 €. "Για την καταπολέμηση της φτώχειας, χρειαζόμαστε μια νέα εργατική νομοθεσία. Μια αρχή θα ήταν η καθιέρωση ενός ελάχιστου μισθού της τάξης των 8,5 € την ώρα, έτσι ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από τη δουλειά τους."
Τι απομένει από το Jobwunder.
Οι εργοδότες με βάση την ισχύουσα νομοθεσία μπορούν να προσλάβουν ευέλικτα και να απολύσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι μεταρρυθμίσεις της εργασίας θα έπρεπε να δημιουργούν ένα Jobwunder. Όμως, ο στόχος ήταν απλά να μειωθεί το κόστος της εργασίας. Οι συνέπειες είναι σοβαρές: οι άτυπα εργαζόμενοι(με ευέλικτες μορφές εργασίας) χάνουν τις δουλειές τους εύκολα. Ειδικά η ενοικιαζόμενη εργασία είχε ως αποτέλεσμα τη διάσπαση των εργαζομένων.
Συνεχίζεται....
παιδια, σας ευχαριστω για τις ιδιαιτερα χρησιμες πληροφοριες.
Εξεπλάγην όταν είδα ότι το REUTERS αναφερεται στο ιδιο ακριβως θεμα με εκτενες αρθρο ΕΔΩ
cynical,οι πληροφοριες θα ήταν πιο χρήσιμες αν διόρθωνες κάποια σοβαρότατα λάθη στη μετάφραση.
Αν παραδείγματος χάρη αντι για "μόνιμη απασχόληση" έβαζες "θέση πλήρους απασχόλησης" ή πλήρους ωράριου.
Ας πούμε στην τελευταία- γραμμή και όχι μόνο.Γίνεται?
Συνέχεια...
Η απορύθμιση της εργασίας στρέφει όλο και περισσότερους ανθρώπους προς την αυτοαπασχόληση. Ο αριθμός τους έχει αυξηθεί και από μισό εκατομμύριο το 2000 έχει φτάσει τα 4 εκατ. Το 60% από αυτούς είναι γυναίκες. Σίγουρα δεν έχουν κανέναν επάνω από το κεφάλι τους. Αλλά δεν έχουν καν τα δικαιώματα και την κοινωνική προστασία των εργαζομένων. Θα πρέπει να ανταγωνιστούν στην αγορά και για να βρουν μια θέση εργασίας. Το 30% από αυτούς, αλλά στις γυναίκες το 40% ζει με λιγότερα από 1.100 € καθαρά το μήνα.
Αν μία σχέση εργασίας στις τρεις διαφέρει από τη λεγόμενη σταθερή απασχόληση, τότε τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν στις μεταρρυθμίσεις της αγοράς τα τελευταία 10 χρόνια. Ειδικότερα, η λεγόμενη "Ατζέντα 2010" της τότε κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή. Από τότε, οι χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας, όπως οι Minijobbs, η ενοικιαζόμενη εργασία και η φαινομενικά αυτοαπασχολούμενοι εργαζόμενοι έχουν αυξηθεί μαζικά.
Οι μισθοί αυτών των εργαζομένων είναι κατά μέσο όρο πολύ πιο κάτω από μια κανονική σχέση εργασίας. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς τους εργαζομένους κερδίζουν μικτά κάτω από το μικρότερο μεροκάματο - και η τάση αυτή ολοένα και μεγαλώνει. Αλλά ακόμη και υπό κανονικές συνθήκες εργασίας μόλις και μετά βίας επαρκούν για μια αξιοπρεπή ζωή.
Με την ισχύουσα νομοθεσία πρέπει να διασφαλίζεται ότι το ντάμπινγκ των μισθών ασκείται ευρέως. Υπάρχουν επίσης περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι που κερδίζουν τόσα λίγα με τη δουλειά τους που για να ζήσουν πρέπει να καταφεύγουν στις κρατικές επιδοτήσεις. Αυτό κοστίζει στο κράτος 11 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως που πηγαίνουν για να χρηματοδοτηθεί με τα χρήματα των φορολογουμένων ο μισθολογικός αποπληθωρισμός των εργοδοτών .
Η προσωρινή εργασία προς ενοικίαση - Lehiarbeit.
Μέχρι το 2004, η προσωρινή εργασία προς ενοικίαση ήταν μια εξαίρεση. Οι επιχειρηματίες την χρησιμοποιούσαν σε περιόδους φόρτου εργασίας. Με τους νόμους Hartz IV, η τότε κυβέρνηση των κόκκινο-πράσινων απορρύθμισε την προσωρινή απασχόληση. Από τότε ανθεί. Οι εταιρείες ίδρυσαν γραφεία μισθώσεως εργασίας να κάνουν ντάμπινγκ στους μισθούς. Τώρα, ακόμη και οι νοσηλευτές εργάζονται με σύμβαση εργασίας ενοικιαζόμενου. Οι κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η Caritas δημιούργησαν εταιρείες ενοικιαζόμενης εργασίας. Στον τομέα του λιανικού εμπορίου, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι είναι στην ημερήσια διάταξη. Ακόμη και οι συντάκτες των εφημερίδων συχνά απασχολούνται με συμβάσεις ενοικιαζόμενης εργασίας .
Σε όλους αυτούς τους τομείς οι εργοδότες με τη βοήθεια της προσωρινής εργασίας μείωσαν τον αριθμό των μόνιμων υπαλλήλων και το κόστος εργασίας. Πριν από τους νόμους Hartz ήταν περίπου 300.000, μετά ανέβηκαν στις 800.000. Κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν οι πρώτοι που έχασαν τη δουλειά τους. Στη συνέχεια, λίγο μετά, αυξήθηκαν κατακόρυφα. Οι ενοικιαζόμενοι εργάτες στην αρχή του 2011 ήταν περίπου ένα εκατομμύριο. Για κάθε 3 κενές θέσεις, η μία αναζητείται μέσω των εταιρειών προσωρινής απασχόλησης. Σύμφωνα με μια μελέτη του Instituts für Arbeitsmarkt- und Berufsforschung, μόνο το 7% του συνόλου των προσωρινά απασχολουμένων μπορεί να κάνει το άλμα προς μια θέση εργασίας πλήρους απασχόλησης.
Πάνω από τα 2/3 από αυτούς εργάζονται για ένα ωρομίσθιο κάτω από το όριο του πιο μικρού μισθού. Η Γερμανία έγινε έτσι η δυτική χώρα με τη μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ προσωρινής και πλήρους απασχόλησης.
http://www.verdi.de/themen/arbeit/++co++c28a72b0-4cce-11e1-44ab-0019b9e321e1
Να σφουγγαρίζεις σκάλες με 1 ευρώ την ώρα. Το γερμανικό μοντέλο / θαύμα στον τομέα της απασχόλησης.
Η μεταρρύθμιση Σρέντερ για τις πολύ κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας είχε τόσο θετικά αποτελέσματα που τώρα η Μέρκελ σκέφτετε να αμβλύνει τις συνέπειες.
Χάρη στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, η ανεργία στη Γερμανία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων είκοσι χρόνων, και το γερμανικό οικονομικό θαύμα αναφέρεται ως πρότυπο για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε εκτεταμένη ανταπόκριση όμως του Reuters,της Σάρα Μαρς και του Holger Hansen αναφέρεται, ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν συμπιέσει προς τα κάτω τον ελάχιστο μισθό και έχουν επεκτείνει το πεδίο των κακοπληρωμένων και προσωρινών θέσεων εργασίας, δημιουργώντας τεράστιες ανισότητες μεταξύ των εργαζομένων. Οποιος καθαρίζει πατώματα ή πλένει πιάτα πληρώνεται δύο ευρώ την ώρα και υπάρχουν περιοχές όπου αμείβεται ακόμα λιγότερο, ειδικά σε περιοχές της πρώην Ανατολική Γερμανία: ένα ευρώ την ώρα και ακόμα λιγότερο, μέχρι και πενήντα σεντς την ώρα. Τα στοιχεία του γραφείου εργασίας δείχνουν ότι ο τομέας με πολύ χαμηλά μεροκάματα αυξήθηκε τρεις φορές πιο γλήγορα από ό, τι άλλες κατηγορίες θέσεων εργασίας την πενταετία πριν από το 2010, και αυτό εξηγεί γιατί το «θαύμα της απασχόλησης» στη Γερμανία δεν κάνει τους Γερμανούς να καταναλώνουν περισσότερα από ό, τι στο παρελθόν. Μπορεί οι θέσεις εργασίας να αυξάνουν, όχι όμως και ο όγκος των αγορών. "Η εταιρεία που δουλεύω με εκμεταλλεύεται - λέει η πενηντάχρονη Anja, στο Reuters, χωρίς να αναφέρει το όνομά της υπό το φόβο της απόλυσης - τα τελευταία έξι χρόνια σφουγγαρίζω πατώματα, για δύο ευρώ την ώρα. Αν είχα κάτι καλύτερο, θα είχα πάει αμέσως".Το Στράλσουντ, όπου ζει, είναι μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη, με κέντρα και καφετέριες, αλλά – λέει η Anja "εγώ δεν μπορώ να πάω, δεν μπορώ να το αντέξω οικονομικά"
Από τις Βρυξέλλες τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας δείχνουν ότι εκείνοι που εργάζονται στη Γερμανία είναι κατά τι λιγότερο εκτεθειμένα στον κίνδυνο της φτώχειας από ό, τι οι άλλοι εργαζόμενοι στην ευρωζώνη, αλλά ότι ο κίνδυνος αυτός ολοένα και αυξάνεται: τώρα βρίσκεται στο 7,2 τοις εκατό, το 2005 ήταν στο 4,8 τοις εκατό. Προς το παρόν είναι πιο κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο της φτώχειας, 8,2 τοις εκατό, αλλά ο αριθμός των φτωχών εργαζόμενων στη Γερμανία αυξάνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό, τι σε όλη την ΕΕ . Ως εκ τούτου, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη βαδίζει προς την απορρύθμιση, η συντηρητική κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ προσπαθεί να αμβλύνει τις επιπτώσεις από ορισμένες μεταρρυθμίσεις εργασίας που καθιερώθηκαν επί Γκέρχαρντ Σρέντερ. Πέρυσι, για πρώτη φορά, ο αριθμός των εργαζομένων ξεπέρασε τα 41 εκατομμύρια και το ποσοστό ανεργίας, που λίγο μετά την επανένωση το 1990 ήταν 20 τοις εκατό, άρχισε να πέφτει από το 2005 μέχρι το σημερινό 6,7 τοις εκατό, έναντι 23 τοις εκατό στην Ισπανία και 18 τοις εκατό στην Ελλάδα.
Συνεχίζεται
Συνέχεια...
Στη Γαλλία, ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί θεωρεί την "Ατζέντα 2010" του Σρέντερ ως πρότυπο για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, και στην Ισπανία και την Πορτογαλία από αυτήν εμπνέονται. Από τα μέτρα αυτά, λείπει το κατώτερο εγγυημένο μεροκάματο, το οποίο έχει αφεθεί στην αγορά, και οι εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ ανεργίας και χαμηλά αμειβόμενης εργασίας: σήμερα, ακόμα και αν μια δουλειά πληρώνεται λιγότερο από το επίδομα ανεργίας, ο εργαζόμενος πρέπει να την αποδεχθεί, το επίδομα ανεργίας προορίζεται μόνο για εκείνους που απλά δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά.
Η παρουσία μιας μεγάλης μάζας εργαζομένων των δύο ευρώ την ώρα στον πάτο της μισθολογικής κλίμακας ήταν ο στόχος του Σρέντερ, που επιδίωκε την απορρόφησή του χαμηλής ειδίκευσης εργατικού δυναμικού στην αγορά εργασία. ”Έχουμε οργανώσει ένα από τους καλύτερους τομείς χαμηλής αμοιβής στην Ευρώπη», δήλωσε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός το 2005.
Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι οι χαμηλά αμειβόμενες "minijob” έχουν δημιουργήσει ένα κόσμο εργασίας διχασμένο, όπου οι διαφορές στα μεροκάματα – που στη Γερμανία και τις χώρες της βόρειας Ευρώπης παραδοσιακά ήταν μικρές - τώρα η Γερμανία βρίσκεται στη δεύτερη θέση μόνο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Νότια Κορέα (μεταξύ των προηγμένων χωρών). Μία στις πέντε θέσεις εργασίας είναι από αυτές τις minijob των 400 το πολύ ευρώ το μήνα, καθαρά. Για πέντε εκατομμύρια εργαζόμενους αυτή είναι η κύρια πηγή εισοδήματος. Τα καθηλωμένα μεροκάματα κρατάνε καθηλωμένη και την εγχώρια αγορά, και είναι η" αχίλλειο πτέρνα της εξαρτώμενης από τις εξαγωγές γερμανικής οικονομίας, προς μεγάλη στεναχώρια των γειτόνων της. Αν και οι άλλες χώρες έκαναν το ίδιο, δεν θα υπήρχε ούτε ένας να εξάγει”. Η Μέρκελ θέλει να επαναφέρει τον ελάχιστο μισθό, και η υπουργός Εργασίας, Ursula von der Leyen, υποστηρίζει ότι οι προσωρινά εργαζόμενοι θα πρέπει να πληρώνονται περισσότερα από τους μόνιμους. "Το ότι αυτό το σκέφτεται μια συντηρητική κυβέρνηση – λέει ο Enzo Weber, του Γερμανικού Ινστιτούτου Έρευνας στην Απασχόλησης –νομίζω ότι τα λέει όλα"
http://www.ilfoglio.it/soloqui/12242
Μετά απο όλες αυτές τις πληροφορίες για το χάλι των Γερμανών, δεν νομίζω ότι είναι σωστό να τους ζητάμε να μας χαρίσουν ένα μέρος απο το χρέος μας και να μας χρηματοδοτήσουν και το καινούργιο χρέος που ούτως ή άλλως δεν σκοπεύουμε να το επιστρέψουμε (σε αυτό το σημείο νομίζω ότι συμφωνεί ολόκληρος ο υπερήφανος ελληνικός λαός - για να μην πούμε ότι και αυτό το χρέος είναι σίγουρα επαχθές).
Καθαρά για λόγους αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους στα κάτεργα της Γερμανίας.
To παρον βλογ ηταν ανεκαθεν της αποψης οτι τα χρηματα δεν θα επρεπε να τα στερησουμε απο τον γερμανικο λαο. Ειδικα τωρα που η μερκελ εχει αναγγειλει περικοπες 80 δις για τα επομενα 2-3 χρονια.
Στη Γερμανια οπως και στη Γκανα, ειναι παντα καλο να ανηκεις στην καλη μερια.
αλλα, αν εχεις αμφιβολιες για τον ταχεως αναπτυσσομενο εργασιακο χωρο του περιθωριου δεν εχεις παρα να κανεις τη δικη σου ανεξαρτητη ερευνα. και αν βρεις κατι διαφορετικο, ευχαριστως να αλλαξω γνωμη.
Το ξέρω και γι αυτό θεωρώ την απαίτηση για υποχρεωτικό δανεισμό κάπως υπερβολικό όσον αφορά στην Γερμανία.
Όσον αφορά στα δανεικά που ζητάμε απο Βουλγαρία, Ρουμανία, Σλοβενία, Εσθονία κλπ που έχουν το 1/4 του βιοτικού μας επιπέδου και συμμετέχουν αναλογικά στα δάνεια προς την χώρα μας, το θεωρώ καθαρό εκβιασμό.
Δημοσίευση σχολίου