Το Θράσος των Αεροπορικών Εταιριών

Η τέφρα, ή ας πούμε η σκόνη που άφησε πίσω του το ηφαίστειο της Ισλανδίας με το περίεργο όνομα δεν λέει να κατακαθίσει, για άλλον όμως λόγο από αυτόν, που καθήλωσε στο έδαφος αρκετές χιλιάδες πτήσεις.

«Σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπούν το κεφάλι», συνήθιζε να λέει η θυμόσοφη γιαγιά μου, κάθε φορά που εμείς τα μικρά αντί να λουφάξουμε μετά από κάποια σκανταλιά, βγάζαμε γλώσσα, και ζητούσαμε μάλιστα και τα ρέστα από πάνω για την τιμωρία που ερχόταν. Το ίδιο ακριβώς κάνουν τώρα και οι αεροπορικές εταιρίες, με το να ζητούν από τις κυβερνήσεις και από τους αρμόδιους οργανισμούς ασφαλείας, τα ρέστα για τις απαγορεύσεις που επέβαλαν στις πτήσεις, αποτέλεσμα των οποίων ήταν να βρεθούν στα καλά καθούμενα με αρκετά δισεκατομμύρια χασούρα.

Ενώ θα ήταν εύλογο να ζητήσουν κάποια αποζημίωση, λόγω απρόβλεπτου φυσικού φαινομένου, με το ίδιο σκεπτικό που και οι αγρότες ζητούν και παίρνουν αποζημιώσεις λόγω έκτακτων καιρικών φαινομένων, στην περίπτωση αυτή όμως η αιτίαση της αποζημίωσης δεν ήταν το φυσικό φαινόμενο καθ’ αυτό, αλλά οι άστοχοι, κατά τη γνώμη τους, κυβερνητικοί χειρισμοί λόγω της υπερβάλλουσας σχολαστικότητας που επέδειξαν στο θέμα της ασφάλειας των επιβατών.

Δηλαδή, κατηγορούν ευθέως τις κυβερνήσεις για τον ιδιαίτερα σώφρονα τρόπο που χειρίστηκαν την υπόθεση, αφήνοντας να εννοηθεί πως αν ήταν στο χέρι τους δεν θα δίσταζαν και να πετάξουν, παρ’ όλο που δεν υπήρχε από κανέναν επιστημονικό φορέα πιστοποίηση για το ανώτατο όριο τέφρας που μπορούν οι κινητήρες να χωνέψουν χωρίς να στομώσουν και να καταστραφούν. Τέτοιο όριο αναγκάστηκαν να θεσπίσουν εκ των υστέρων, εν σπουδή και κατόπιν πιέσεων, όπως απεδείχθη.

Δεν μου το βγάζετε λοιπόν απ’ το μυαλό, ότι ήταν κι αυτός, δηλαδή η απειλή μηνύσεων από τις αεροπορικές εταιρίες, ένας από τους λόγους που οι αιθέρες άνοιξαν τόσο νωρίς και χωρίς ακόμα να έχουν καθαρίσει εντελώς, όπως οι πάγιοι κανονισμοί όσον αφορά την ηφαιστειακή τέφρα ορίζουν.

Η ιστορία αυτή είναι αρκετά διδακτική για τον τρόπο που λειτουργούν τελικά οι εταιρίες όταν πρόκειται να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Και δεν είναι τυχαία η δυσπιστία εκ μέρους ημών, των πελατών τους όσον αφορά την αγαθότητα των προθέσεών τους.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω και κάτι τις σχετικά με το μύθο των φτηνών αεροπορικών εισιτηρίων, γεγονός που τάχατες επετεύχθη λόγω της αοράτου χειρός της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Στην πραγματικότητα τα αεροπορικά εισιτήρια, μετά από μια περίοδο όντως χαμηλών τιμών, τα τελευταία χρόνια έχουν ακριβύνει κατά πολύ για όσους δεν μπορούν να προγραμματίσουν το ταξίδι τους αρκετούς μήνες πριν. Ο λόγος; Τα καρτέλ φυσικά που δεν άργησαν να σχηματιστούν ανάμεσα σε ομάδες αεροπορικών εταιριών, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε κάθε τομέα της οικονομίας. Αυτό το τελευταίο, για όσους ακόμα διατηρούν ψευδαισθήσεις περί ελεύθερου ανταγωνισμού κλπ.