Καλή Χρεοκοπία, Αδέρφια!

Χθες (23-4-2010) είπαμε ήταν ημέρα χαράς και εθνικής παλιγγενεσίας. Αυτά όμως χθες. Όσο χαρήκαμε, χαρήκαμε. Η χαρά δεν είναι και για χόρταση. Αλλιώς δεν θα λεγόταν κι έτσι. Ρουτίνα θα την λέγαμε, βραχνά και βρόγχο, όπως άλλωστε και κάθε τι που μας παρέχεται μ’ απλοχεριά και με τη σέσουλα. Η χαρά είναι χαρά γιατί δίνεται με τσιγκουνιά.

Για να ενδυναμώσω λοιπόν τα χθεσινά αισθήματα χαράς θα σας προσφέρω σήμερα και μια τόση δα δόση λύπης.

Πριν καλά καλά κοπάσουνε, λοιπόν τα γέλια της γιορτής και πριν καλά καλά καθαρίσει ο ουρανός από την τσίκνα απ’ τα χιλιάδες αρνιά που ψήνονταν εψές στη Σόλωνος, άρχισε πάλι η γκρίνια, η αμφιβολία και η κατήφεια. Ωραία, μας έκανε ποδαρικό το ΔΝΤ, ως ο πρώτος απεσταλμένος τους Συνδικάτου Σωτηρίας. Ωραία, θα πληρωθούνε οι μισθοί και οι συντάξεις του μηνός Μαΐου. Ωραία, ας πούμε ότι η Μέρκελ θα συναινέσει στον «Μηχανισμό» σύντομα, και ότι το ΔΝΤ θα προλάβει να σκάσει τα 8,9 δις πριν τα σήμαντρα βαρέσουν συναγερμό την αυγή της 19^ης Μαΐου. Ξέρετε, αυτά τα δις που χρωστάμε από τα δάνεια που πήραμε για να πραγματοποιήσουμε τη Μεγάλη Ιδέα των Ολυμπιακών, αυτή που συνεπήρε το έθνος, σε τέτοιο βαθμό, ώστε όσοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου να λοιδωρούνται από τότε ως Κασσάνδρες το καλύτερο, και ως αναρχικοί ή προδότες, το χειρότερο.

Τι θα μας δανείσει λοιπόν το ΔΝΤ; Ψιχία. 15 δις ευρώ όλα κι όλα, από τα οποία το μεγαλύτερο μέρος, όπως είδαμε, με το καλημέρα σας θα έχει ήδη φαγωθεί. Θα προσπεράσω το γεγονός ότι ένα τόσο τσιφούτικο ταμείο, έχει τόσο μεγάλο θράσος ώστε να διεκδικεί κυρίαρχο λόγο στη ζωή και το θάνατο εκατομμυρίων ελλήνων, και θα πάω λίγο παραπέρα. Στο μετά. Όχι στο πολύ μετά, στη μετά θάνατον ζωή, αλλά στους αμέσως επόμενους μήνες.

Πόσα θέλουμε για φέτος να ξελασπώσουμε με τα τρέχοντα; Γύρω στα 50 δις, λένε οι επαΐοντες. Πόσα θα θέλουμε τις επόμενες χρονιές, όπου η ύφεση θα τρέχει με ένα 4% περίπου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κραταιάς Bundesbank; Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όπως τα βγάζει ο Δ. Καζάκης, στην τετραετία 2010-2014 το χρέος θα έχει πετάξει στα 420 δις ευρώ, όπως ανάλογα θα έχει πετάξει στα ουράνια και η εξυπηρέτησή του στις τακτές ημερομηνίες.

Δε χωράει λοιπόν αμφιβολία ότι όσο περισσότερα δανειζόμαστε, τόσο περισσότερα θα φεύγουν από τα ταμεία, και με δεδομένη την ύφεση, το μέλλον μας σαν χώρα φαντάζει σκοτεινό. Ανάπτυξη, ναι! Αλλά με τι λεφτά, όταν όλα τα έσοδα θα παίρνουν την άγουσα για τους τοκογλύφους;

Αυτό φυσικά δεν αποτελεί δικό μας μυστικό, αλλά κοινή βεβαιότητα και μάλιστα των «αγορών». Έτσι, όπως δεν χάρηκαν την 25^η Μαρτίου, έτσι όπως δεν χάρηκαν την 11^η Απριλίου με τ’ αποτελέσματα της περίφημης τηλεδιάσκεψης του Eurogroup, έτσι και σήμερα, λίγο δύσκολο το βλέπω να χαρούν.

Ήδη, από καιρό βγαίνουν στον αέρα δημοσιεύματα από έγκριτους κύκλους των «αγορών», FT, WSJ, και σία, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να τα βγάλει πέρα, και ότι όπως και να το κάνουμε είναι γραφτό της να χρεοκοπήσει, ακόμα και χίλια ΔΝΤ να πέσουν το κατώφλι της. Τίποτε απ’ όλα αυτά βέβαια δεν γράφεται τυχαία, μόνο και μόνο για να γεμίζουν οι σελίδες με αέρα κοπανιστό. Είναι φανερό ότι οι αγορές μάς σπρώχνουν προς τη χρεοκοπία για το μόνο και λόγο ότι είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι έχουν ποντάρει επάνω της, και δύσκολο το βλέπω να παραιτούνται. Να σας πω, κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν είχα τα μέσα

Διαβάζω στη σημερινή «ΑΞΙΑ», και στο άρθρο του Δ. Παπακωνσταντίνου, «Γιατί δεν πείθονται οι αγορές;», ότι από την 25^η Μαρτίου και δώθε, όσοι είχαν θέσεις στα ελληνικά CDS και τις διατήρησαν αποκόμισαν γύρω στα $13 δις, ενώ από τον Οκτώβριο, ή ακόμα καλύτερα από τον Δεκέμβριο και μετά τα κέρδη ανέρχονται στα 80-90 δις δολάρια. Not Bad! Το δε ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας ακόμα και σήμερα παίζεται στο 35-40%. Και σημειωτέον οι χρεοκοπίες δεν γίνονται, αλλά φτιάχνονται. Αυτό, θα πρέπει να το έχουμε μάθει, τόσους μήνες πια μέσα στα πράγματα!

Επιπλέον, το ίδιο μήνυμα έρχεται και από μια πλειάδα αναλυτών, οι οποίοι όπως φαίνεται σε δημοσίευμα του tvxs εξέφραζαν ακόμα και χθες, έντονα τις ανησυχίες τους, για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας.

Ο Εconomist, via (in Love With Life), επίσης δεν χαρίζεται. Εκτιμώντας ότι το χρέος θα έχει φτάσει στην τετραετία στο 142% έως το 149% του ΑΕΠ και ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να κόψει γύρω στο 15% των πρωταρχικών δημοσίων δαπανών της, στόχος όχι και πολύ ρεαλιστικός, διερωτάται κατά πόσον η χρεοκοπία είναι ένα πλέον ένα βιώσιμο και προτιμητέο σενάριο. Αναφερόμενος δε σε μια πλειάδα χωρών που το κατάφεραν χωρίς ιδιαίτερους κραδασμούς, είναι φανερό ότι μας δείχνει το δρόμο. Αναδιαπραγμάτευση καρντάσια και καλή σας επιτυχία!

Έτσι, μην ταραχτείτε αν δείτε τις επόμενες μέρες, τα spreads να ξαναπιάνουν ταβάνι.