Η ελληνική αριστερά πρέπει να έχει αξιοθαύμαστες ικανότητες. Οι άνθρωποί της δηλαδή.
Θυμάστε, λίγο πριν από το Πάσχα που σάς ρώταγα να μου πείτε πόσες ακριβώς είναι οι συνιστώσες του Σύριζα; Θα θυμάστε επίσης πως λίγοι ήταν αυτοί που απάντησαν σωστά χωρίς να κάνουν την πονηριά και να καταφύγουν στα σκονάκια της Wikipedia και της ιστοσελίδας του κόμματος. Δυο και κάτι μήνες πριν, οι συνιστώσες είχαν βρεθεί 11.
Άσχετο αν στο ενδιάμεσο, δυο απ’ αυτές διασπάστηκαν και ο συνολικός αριθμός τους ανέβηκε στο 13. Όπως και ο πληθωρισμός. Πέντε δραχμές το γιαούρτι το πρωί, 10 το μεσημέρι, 15 το βράδυ. 11 συνιστώσες ο Σύριζα το πρωί, 13 το μεσημέρι κι έχουμε και λέμε ίσαμε να ‘ρθει το βραδάκι.
Επειδή αν έκανα το ίδιο κουίζ για την Ανταρσύα, πάλι θα κάνατε τους έξυπνους και θα τρέχατε για σκονάκια στα γνωστά σημεία, αυτή τη φορά είπα να το κάνω μόνη μου. Έτσι από την επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος, οι αναγραφόμενες μέχρι πριν από λίγα λεπτά, συνιστώσες ανέρχονταν στις 10. Βέβαια για του λόγου το αληθές, θα περιμένω το δελτίο διασπάσεων των κομμάτων που ανανεώνεται ανά ημίωρο, ώστε να μην γράψω κάτι λάθος και εκτεθώ.
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και τις τάσεις εντός του ΣΥΝ, που άντε να τις πούμε, βαριά, βαριά ότι είναι πέντε, τότε οι διάφορες συνιστώσες-τάσεις στο χώρο της αριστεράς, αυτής που τέλος πάντων φαίνεται, είναι 28. Γιατί υπάρχουν κι άλλες τόσες παρά όξω που δεν φαίνονται με την πρώτη.
Άντε να προσθέσουμε και το ΚΚΕ, που παραμένει αρραγές, συμπαγές, ενιαίο και γρανιτένιο, οπότε η σούμα μάς κάνει: 29.
Έτσι λοιπόν σκέφτομαι ότι για να υπάρχουν όλες αυτές οι διαφορετικές συνιστώσες, θα πει ότι η κάθε μια παρουσιάζει σημαντικές διαφορές από την άλλη. Αλλιώς τι στο καλό; Γιατί να ξεχωρίζουν και να ταλαιπωρούνται; Αυτό όμως τι πρακτικά σημαίνει;
Ότι το μέλος κάθε μιας από τις 29 συνιστώσες, τάσεις, κόμμα, θα πρέπει να γνωρίζει και να θυμάται τι είναι αυτό ή αυτά που την κάνουν να διαφέρει από τις υπόλοιπες 28. Αυτό ήδη συνιστά ένα πολύ μεγάλο όγκο πληροφορίας που κάθε αριστερός θα πρέπει να κουβαλάει μέρα νύχτα στο κεφάλι του.
Αλλά το πιο οδυνηρό δεν είναι αυτό. Είναι, όταν κάποιος, ο οποίος δεν έτυχε μέχρι τώρα να ενταχθεί στην αριστερά, να θελήσει σώνει και καλά να το κάνει από δω και πέρα. Για να κάνει λοιπόν σωστά τη δουλειά και να επιλέξει τη συνιστώσα-τάση-κόμμα που του ταιριάζει, θα πρέπει να γνωρίζει, όχι μόνο τι αντιπροσωπεύει η κάθε μια από αυτές, αλλά και τι τις χωρίζει από τις υπόλοιπες, ώστε να έχει ακόμα πιο σφαιρική άποψη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει ν’ απομνημονεύσει όλα τα sets με τις διαφορές ανάμεσα σε δυο τυχαίες συνιστώσες, τάσεις και κόμμα. Δηλαδή, θα πρέπει να ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά στο τι διαφέρει η Κ συνιστώσα από την Χ, ή η Δ τάση από την Π συνιστώσα. Δύσκολη στ’ αλήθεια δουλειά, γιατί ο αριθμός των διαφορετικών sets δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος, μιας και ισούται με 406.
Αν πούμε, με μια πολύ μετριοπαθή εκτίμηση ότι κάθε set διαφορών καταλαμβάνει τουλάχιστον μια σελίδα βιβλίου, τότε, όπως αντιλαμβάνεστε, κάθε αριστερός της ελληνικής αριστεράς θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να ψάχνει και ν’ ανακαλεί το περιεχόμενο 406 τουλάχιστον σελίδων!
Γιαυτό και έγραψα στην αρχή-αρχή ότι είναι μέγα κατόρθωμα να είσαι σήμερα αριστερός!
Αναρτήσεις
41 σχόλια:
Προφανώς θα εννοείς ότι είναι μέγα κατόρθωμα να είσαι σήμερα ΕΝΤΑΓΜΕΝΟΣ αριστερός γιατί στην ανάλυσή σου ξέχασες να αναφέρεις τους ανένταχτους αριστερούς που ο καθένας του αποτελεί και μια ξεχωριστή συνιστώσα...
γεια σου Λυκε,
ναι, καπου βγαζω ξγω την αφανη και αδιευκρινιστη αριστερα.
Προφανως αμα απο μαζα την μετατρεψεις σε διακριτες μοναδες, τοτε ο τομος των 400 σελιδων, γινεται η εγκυκλπαιδεια Brittanica.
Cynial, η αριστερά έχει δύο παραδοσεις. Τα αρματα και τα γραμματα. Επειδή τα ...άρματα πεσαν λίγον βαριά κατά πως φαινεται, για να γίνεις καλός αριστερος ριξτο στα γραμματα.
Δεν μου λες θα αναλάβεις εσύ να διοργανωσεις τις εξετάσεις; Και κοίτα βασανο, αν δεν περνάς το ...μάθημα στην κανονική περίοδο, στην επομενη περίοδο θα έχει αυξηθεί και άλλο η ...ύλη.
Βασανιστική αριστερά...
έχω την εντύπωση ότι ιστορικά η αριστερά περιμένει να δει τι θα κάνει η δεξιά πρώτα (το τι είναι δεξιά το ορίζει η αριστερά και πάντα σε θέση ηττημένου και αντιπολιτευόμενου και ποτέ εξουσίας) για να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει. Και τότε αρχίζει η διάσπαση.
Υπάρχει και η εύκολη λύση, ν' ακολουθήσεις τη συνιστώσα της ..συντρόφισας :))))))
(γλιτώνεις 405 σελίδες)...
Κατερινα,
Θυμασαι που μου ειχες πει για τη "διασπαση του ατομου;". Ε! last year!
Τωρα εχουμε προχωρησει και στη διασπαση του πυρηνα...
VKP
οσο μπορω να κρινω οι διασπασεις ειναι αποτελεσμα εσωτερικων αποστασεων που εκτιμωνται σαν αγεφυρωτες. Πολυ φοβαμαι οτι δεν εχουν σχεση με διαφωνιες που διατυπωνονται σε σχεση με υπαρκτα προβληματα
Θαναση,
να σου καπως ετσι γινεται, και καποιος οργανωνεται στο KKE (μ-λ) ας πουμε και οχι στο (μ-λ) ΚΚΕ.
Λες, καλο κοριτσι η πεντανοστιμη, θα παω εκει που παει κιαυτη, να εχω και παρεα...
Ή πας κατ' ευθειαν στο ΚΚΕ, που ειναι παλιο μαγαζι, και ξεχνας τις σκοτουρες. Ολα εκει σου ερχονται ετοιμα.
Καλησπέρα <
ο τίτλος του γραπτού σου με προϊδέαζε για κάτι διαφορετικό από ότι σημειώνετε στην ετικέτα.
Ας είναι , βάζω πάλι στην άκρη τις παλάσκες και έρχομαι να συμφωνήσω με τον Λύκο .
Είμαστε πολύ περισσότεροι , τόσοι , που θα μπορούσαμε να τους πνίξουμε μέσα στα θολά ιδεολογικά νερά που κολυμπάνε και απολαμβάνουν την δόξα της δήθεν καθαρότητας .
Οταν όμως γίνει αυτό , γιατί θα γίνει , "οι πλάκες κινούνται" όπως μου έλεγε πρόσφατα μάι καλή φίλη , τότε ...τρέμετε αστοί και τσιράκια τους .
Παρακαλώ δεχθείτε χαιρετισμούς και θερμούς ασπασμούς :)))
Πολύ απλά, θα παραμείνουμε ανένταχτοι αριστεροί...μια τεράστια απογοίτευση όλα και όλοι..
Καληνύχτα
Γεια σου κε "αμ"
ειμαστε, δεν ειμαστε πολλοι, αν δεν τα βρουμε, τιποτα δεν θα κανουμε.
Δεξου και τους δικους μου ασπασμους :))
Γεια σου Σοφια,
υπαρχει διαχυτος θυμος, ιδιος με αυτον που νοιωθει ο καθενας οταν ζητωντας απο καποιον, που τον θεωρουσε στηριγμα, βοηθεια, αυτος αποδεικνυεται ανικανος να του την δωσει. Πολυ κατωτεροι των περιστασεων.
Καλησπέρα Cynical
Πιστεύω ότι ένας ακόμη πιο σοβαρός λόγος για τον οποίο είναι δύσκολο να είναι κανείς αριστερός είναι ότι αν πει στην "ελεύθερη" οικονομία και αγορά είτε τα αριστερά επιχειρήματα, είτε ότι είναι αριστερός, όλοι θα τον κοιτάνε με καχυποψία και δεν θα θέλουν να συναλλαγούν μαζί του.
Φίλη Cynical,
Μια και πρώτη εσύ το σοβάρεψες ("VKP, οσο μπορω να κρινω οι διασπασεις ειναι αποτελεσμα εσωτερικων αποστασεων που εκτιμωνται σαν αγεφυρωτες. Πολυ φοβαμαι οτι δεν εχουν σχεση με διαφωνιες που διατυπωνονται σε σχεση με υπαρκτα προβληματα") να συνεχίσουμε:
Αν δει κανείς προσεκτικά τα διλήμματα που βάζει η πραγματικότητα δεν είναι δύσκολο να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τελευταία "κόκκινη γραμμή" που διχάζει την Αριστερά είναι (το λέμε κάπως απλουστευτικά, αλλά, πιστεύουμε, καταλαβαίνεις την ουσία) "με την ΕΕ ως τον πάτο ή όχι";
Αυτό δεν είναι υπαρκτό πρόβλημα; Νομίζουμε ότι είναι καταθλιπτικά υπαρκτό.
Δεν είναι βέβαια "καθαρό" και απαλλαγμένο από προσωπικές αντιπαλότητες, εγωισμούς ή και μικροπρέπειες. Υπάρχει όμως τίποτα υπαρκτό που είναι "καθαρό";
Τέλος, για τη γενικότερη δυσκολία του να είναι κάποιος αριστερός, ας μην παραπέσει το σχόλιο του Greek Rider...
Τα λέμε
Είναι αλήθεια πως αν μείνει μόνος του ένας αριστερός σε ένα καλί θα διαφωνήσει και θα πλακωθεί με τον εαυτό του; Ρωτάω γιατί ως αριστερός δεν πρόκαμα να κάμω φυλακή.
Επίσης αν διασταυρώσουμε αριστερά με ορθοδοξία πόσες συνιστώσες/αιρέσεις προκύπτουν;
Left@g700
ειναι και παρα ειναι υπαρκτο. Αλλα σε καθε διλλημμα υπαρχουν δυο εκδοχες. Οι οσες ομως συνιστωσες τις ξεπερνουνε κατα πολύ. Αλλο δυο και αλλο 28 και παραπανω
Το προβλημα δεν ειναι να μην υπαρχουν οι αποχρωσεις. Αυτο που θελω να εκφρασω, ειναι τον θυμο που βλεπω και που κι εγω νοιωθω οταν αυτη τη στιγμη βλεπω μπροστα μου ενα σκορποχωρι.
Ας κανουν πιο χοντρους τους διαχωρισμους. Μεσα στην ΕΕ ή εξω απο την ΕΕ, για παραδειγμα οπως το θετετε.
Ας μαζευτουνε μια μερα ολες μαζι και ας προσπαθησουν να βρουνε τα κοινα τους σημεια. Το ενα ή τα δυο το πολυ και ας συνασπιστουν πανω στη μινιμουμ συμπτωση στοχων.
Δεν ειναι δυσκολο...
http://www.vita.gr/html/ent/832/ent.5832.asp
Καλησπερα Rider,
μετα απο 30 χρονια κατασυκοφαντησης της αριστερας, και λιγα λες. Στην καλυτερη περιπτωση σε κοιτανε σαν ουφο, σαν απολίθωμα, σαν απομειναρι του παρελθοντος, σαν λειψανο, σαν οπισθοδρομικο, σαν εχθρο της προοδου και της ευημεριας. Kι αυτο γιατι τους αφησαμε. Εχασε η αριστερα την αυτοπεποιθηση της και κρυφτηκε ή περασε στην αμυνα.
Καιρος, ν' αλλαξει ο συσχετισμος.
Γεια σου Ανεστη,
να σου πω αυτο που λες ισχυει για τεσσερις, ας πουμε, λογους.
1. αυτοι που ηταν στα κελια ήταν παντα οι αριστεροι,
2. ειναι αληθεια οτι δεν μπορω να φανταστω δυο δεξιους να μαλωνουν αν ηταν καλυτερος ο Hayek ή ο Φριντμαν. Και τουτο διοτι
3. οι αριστεροι ειναι πιο διαβαστεροι απο τους δεξιους. (το λενε και οι στατιστικες!).
4. οι δεξιοι δεν ειχαν λογο να τσακωνονται γιατι ειχαν παντα την εξουσια.
Μη μου πεις οτι εχει και η ορθοδοξια τασεις/συνιστωσες; Θαυμα! Θαυμα!
Βαρεθειτε,
υπάρχει ενα πολυ ωραιο βιβλιο "Η φιλοσοφια της βαρεμαρας" του Lars Svendsen.
@You Pay Your Crisis (Cyn;):
Πριν από λίγο αφήσαμε το εξής σχόλιο στο youpayyourcrisis.blogspot.com:
«Blogger Ο/Η LeftG700 είπε...
‘‘Eίμαστε οι πολλοί, θα σας νικήσουμε’’.
Με την προϋπόθεση ότι θα ενώσουμε τη δύναμή μας, ότι θα ορίσουμε τους στόχους μας κι ότι θα καταστρώσουμε τη στρατηγική για να τους πετύχουμε.
15 Ιουνίου 2010 11:56 μ.μ.».
Νομίζουμε ότι αυτό είναι αψευδής απόδειξη της συμφωνίας μας με το πνεύμα του σχολίου σου.
Τα λέμε
με την ανάρτησή σου, αγαπητή μου cynical, θυμήθηκα αυτό που μου εξιστόρησε κάποτε κάποιος (μεγαλύτερός μού) φίλος: Όταν ήταν στο πανεπιστήμιο, 25 χρόνια πίσω, άνηκε σε μια μαοϊκή σέχτα των 5 ατόμων. Ένα βράδυ, δυο σύντροφοι στο Πεκίνο τσακώθηκαν μεταξύ τους κατά τη συνεδρίαση της γγ του κόμματος (ένα είναι το κόμμα και στη Κίνα), με αποτέλεσμα μόλις μαθεύτηκαν τα νέα εδώ, η σέχτα να διασπαστεί σε δυο νέες συνιστώσες των 2 και των 3. Καταλαβαίνω ότι το παραπάνω ξεπερνάει τα όρια του κωμικοτραγικού , αλλά τελικά τι δεν το κάνει;
συνέχισε την εξαίρετη δουλειά!
Και βάρκα γύρισε μόνη δίχως μέσα την αριστερά ... μοναχή δίχως τιμόνι από τα (όχι πολύ) βαθιά νερά ...
Ρε μη θεέ μου χειρότερα που έλεγε και η γιαγιά μου ...
Eκείνον τον μια ζωή δαρμένο αριστερό της φτωχολογιάς αν τον ρωτησεις τι σημαινει συνιστώσα τι θα σου απαντήσει;Άι στο καλο τους,καθε ψιλοπαρέα και αριστερή αίρεση,εδώ πνιγόμαστε,κι αυτοί χτενίζονται!Όταν τριάντα χρόνια τώρα δεν καταφέρνεις να πείσεις τους μια ζωή ταλαιπωρημένους,δε σου φταίει ο δικομμματισμός,αυτός τη δουλειά του κάνει,εσύ τι κανεις,ιδρύεις συνιστώσες,φταίει λοιπόν το συνιστωτικό κεφάλι σου...
Πλουραλισμός και Αριστερά
(1)
Σκέφτομαι πόσο σοβαρά και πόσο αστεία είναι όλα τα περί άπειρων τάσεων, ομάδων και συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ, στον ΣΥΝ, στην Αριστερά. Ακόμη και πως αντιμετωπίζονται.
Άλλοι αντιμετωπίζουν τη πολυποικιλία της Αριστεράς σαν πολυδιάσπαση, σαν κατάρα και αρνητική εξέλιξη και άλλοι σαν την πραγματική φύση ενός ζωντανού οργανισμού που παράγει άπειρες ιδέες και πράξεις για την υλοποίηση ενός και του αυτού σκοπού. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια παράγονται ενότητες, μέτωπα, ομογενοποιήσεις, διαφοροποιήσεις και διασπάσεις σε συνεχή βάση.
Η ενότητα και πάλη των αντιθέτων στο εσωτερικό της Αριστεράς για τον ίδιο σκοπό είναι πάντα, γι αυτή, η μήτρα της παραγωγής νέων ιδεών και νέων δυνάμεων αλλά και διασπάσεων. Το μόνο ζήτημα είναι ο κοινός παρονομαστής που ενοποιεί τους διαφορετικούς αριθμητές.
Υπάρχουν και εδώ «κόκκινες» γραμμές. Δεν μπορούμε να επιτυγχάνουμε ενότητα ο ένας για να θεραπεύει τον καπιταλισμό και ο άλλος για να τον ανατρέψει. Αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν να έχουν κάποια ενότητας τακτικής σε τρέχοντας θέματα πολιτικής αλλά όχι στρατηγικής. Κάπως έτσι συνυπήρχαν και συνυπάρχουν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ. Τίποτα το παράξενο. Αυτό θα συνεχίσει ιστορικά να επανεμφανίζεται σε όλη την Αριστερά εν όσο οι δυο βασικές τάξεις, η αστική και η εργατική, συγκρούονται στο ταξικό και πολιτικό πεδίο προσπαθώντας να κυριαρχήσουν. Καρπός των πιέσεων αυτών είναι και τα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ. Δεν μπορεί, θα υπάρχουν συνεχώς απώλειες για την Αριστερά. Μέχρι…
Έγραψα πριν λίγες μέρες (« Η εργατική τάξη και οι φορείς της» - http://aristeripolitiki.blogspot.com/) ότι «Η Αριστερά ως πολιτικό υποκείμενο της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού ποτέ δεν ήταν ενιαία και μονολιθική, άσχετα αν έτσι φάνταζε σε κάποιες ιστορικές φάσεις. Ούτε είναι ανάγκη να είναι μονολιθική και ενιαία και χωρίς πολλές και διαφορετικές ιδέες στο εσωτερικό της για το πώς θα επιτελέσει το σκοπό της εργατικής τάξης. Όμως μπορεί να επιτυγχάνει κατά καιρούς ενότητα στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή που απαιτεί η κάθε ιστορική στιγμή. Ομοίως μπορεί να επιτυγχάνει ενότητα έναντι του κοινού αντιπάλου, του καπιταλισμού, και είναι όνειδος το ότι στις γραμμές της έχουν εμφιλοχωρήσει απόψεις που θέλουν να μπλοκάρουν την ενότητα σε μια τέτοια βάση, πίσω από μεγάλα λόγια για καθαρή (υπερταξική) δημοκρατία κλπ, κλπ».
Εννοείται βέβαια ότι αυτός ο πλουραλισμός της Αριστεράς δεν έχει καμιά σχέση με τον αστικό αταξικό πλουραλισμό που θέλει την αγαστή συνύπαρξη αλληλοαποκλειομένων πολιτικών και ιδεολογιών σαν γιορταστική και αδάπανη παρέλαση ιδεών που αφήνουν άθικτη (προπαντός) την μία και μόνη, γι αυτούς, εξουσία του κεφαλαίου. Ο Αριστερός πλουραλισμός υπάρχει μόνο στη βάση της ποικιλίας ιδεών για την ανατροπή του κεφαλαίου. Έτσι για να το ξεκαθαρίζουμε.
Για τις τάσεις, απόψεις, σκέψεις, «φράξιες» κλπ στο ΚΚΕ δεν θα πω τίποτα. Μόνο ότι πολλοί κοιμούνται ύπνο βαθύ αν νομίζουν ότι εκεί έχουν σταματήσει οι ίδιες διεργασίες που διέπουν όλη την Αριστερά. Απλά δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο ως βορά για τους αντιπάλους του. Όχι όμως ότι δεν γίνεται της… Το ΚΚΕ δεν είναι εκτός διεργασιών.
Τέλος το θέμα της πολυμορφίας στην Αριστερά έχει και μεγάλες φιλοσοφικές διασυνδέσεις που δεν φαίνονται. Μιλάμε για τις σχέσεις αναγκαιότητας και τυχαίου, μορφής και περιεχομένου, ουσίας και φαινόμενου και απόλυτης και σχετικής αλήθειας. Δεν είναι ώρα για τέτοιες αναλύσεις αλλά όποιος αριστερός παραβλέπει αυτές τις βασικές φιλοσοφικές κατηγορίες θα θεωρεί πάντα όνειδος τη διαφορετικότητα και τον πλουραλισμό στην Αριστερά. Όμως όνειδος είναι μόνο η έλλειψη παραδοχής του κοινού παρονομαστή που συνδέει και ομογενοποιεί τους διαφορετικούς αριθμητές και όχι οι διαφορετικοί αριθμητές στην Αριστερά.
Πλουραλισμός και Αριστερά
(2)
Ο χιουμοριστικός τίτλος «Η Δυσκολία του να είσαι Αριστερός» παραπέμπει άθελα στη σοβαρή του πλευρά. Όλοι γνωρίζουν πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να είσαι Αριστερός. Όχι γιατί δεν μπορείς να διαλέξεις μεταξύ πολλών φορέων της αλλά γιατί προϋποθέτει την ανάληψη μιας βαριάς ιστορίας και ενός βαριού καθήκοντος: Να αλλάξεις τον κόσμο με μεγάλες θυσίες προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές. Πιστέψτε με, το κόστος και τα βάσανα είναι ανείπωτα.
Δεν είναι εκδρομή η Αριστερά. Είναι ο δρόμος μιας κόλασης με μόνο αντάλλαγμα το όνειρο ενός επίγειου παράδεισου. Εκατομμύρια είδαν μόνο στη κόλαση. Τον παράδεισο είδαν μόνο όσοι στο τέλος της ζωής τους κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει κανένας παράδεισος και αυτός είναι ακριβώς η σπουδαία πορεία μιας ζωής που θυσίασαν για το καλό του λαού….
Cyn
"3. οι αριστεροι ειναι πιο διαβαστεροι απο τους δεξιους. (το λενε και οι στατιστικες!)."
Και πολύ πιο ενδιαφέροντες για κουβέντα θα συμπλήρωνα. Πάντως παρόλο που συμφωνώ με τον GR, είναι και λίγο κουλ να είσαι αριστερός ειδικά αν είσαι και λίγο διανοούμενος. Σου δίνει μια αύρα.
"4. οι δεξιοι δεν ειχαν λογο να τσακωνονται γιατι ειχαν παντα την εξουσια."
Η αλήθεια είναι πως οι δεξιοί μια αλαζονεία του νικητή την έχουν αλλά αν τους ζορίσεις λίγο εκνευρίζονται εύκολα. Υπάρχει κάποιος μεγαλοδημοσιογράφος της Καθημερινής του οποίου το λογαριασμό e-mail είχα μπλοκάρει κάποιον καιρό γιατί μου έστελνε υβριστικά μηνύματα μετά από μια σύντομη συζήτηση που είχαμε ;)
Οι αριστεροί αντίθετα σύμφωνα με την εμπειρία μου, παρόλο που έχουν τα ιδεολογικά στεγανά τους είναι πολύ πιο συζητήσιμοι και έχουν πάντα καινούρια πράγματα να σου πουν. Ίσως ακριβώς επειδή η αριστερά είναι τόσο πολύχρωμη όπως η εικόνα της ανάρτησης. Το κακό είναι πως αυτό δεν αρκεί για να πάρουν την εξουσία. Είναι όμως ένας καλός λόγος για να την κρατήσουμε ζωντανή.
Cyn
"3. οι αριστεροι ειναι πιο διαβαστεροι απο τους δεξιους. (το λενε και οι στατιστικες!)."
Και πολύ πιο ενδιαφέροντες για κουβέντα θα συμπλήρωνα. Πάντως παρόλο που συμφωνώ με τον GR, είναι και λίγο κουλ να είσαι αριστερός ειδικά αν είσαι και λίγο διανοούμενος. Σου δίνει μια αύρα.
"4. οι δεξιοι δεν ειχαν λογο να τσακωνονται γιατι ειχαν παντα την εξουσια."
Η αλήθεια είναι πως οι δεξιοί μια αλαζονεία του νικητή την έχουν αλλά αν τους ζορίσεις λίγο εκνευρίζονται εύκολα. Υπάρχει κάποιος μεγαλοδημοσιογράφος της Καθημερινής του οποίου το λογαριασμό e-mail είχα μπλοκάρει κάποιον καιρό γιατί μου έστελνε υβριστικά μηνύματα μετά από μια σύντομη συζήτηση που είχαμε ;)
Οι αριστεροί αντίθετα σύμφωνα με την εμπειρία μου, παρόλο που έχουν τα ιδεολογικά στεγανά τους είναι πολύ πιο συζητήσιμοι και έχουν πάντα καινούρια πράγματα να σου πουν. Ίσως ακριβώς επειδή η αριστερά είναι τόσο πολύχρωμη όπως η εικόνα της ανάρτησης. Το κακό είναι πως αυτό δεν αρκεί για να πάρουν την εξουσία. Είναι όμως ένας καλός λόγος για να την κρατήσουμε ζωντανή.
Κυριάκος
Είναι λες διαβαστεροί οι αριστεροί ε; Ε να, η πηγή του προβλήματος. Όσο περισσότερη φιλολογία, τόσο περισσότερη αποκλίνουσα θεωρία.
Κορόιδα τους πέρασες τους δεξιούς;
Ο Αριστερός διαβάζει πιο πολύ ή όποιος διαβάζει πιο πολύ συνήθως γίνεται Αριστερός;
Η αλήθεια είναι πως μπλεγμένα τα είχα κι εγώ στο κεφάλι μου, μετά την ανάλυση σου πάντως κατάλαβα το γιατί! Και για αυτό και για άλλους 1000 λόγους δε μπορεί η Αριστερά να σταθεί σοβαρά, να πείσει και να πρωτοστατήσει. Κρίμα!
Προβοκατόρικη, αν και με μεγάλο βαθμό αλήθειας, ανάρτηση.
Βάλε και τους Ποσάδες.
Κυριάκο αυτή η αύρα ίσως υπήρχε μέχρι την δεκαετία του 1980 ή αρχές του 1990. Πιστεύω όμως όχι σήμερα ούτε καν λίγο.
Αφού ρε παιδιά η αριστερά την δεκαετία του 1990 άρχισε να σφυρίζει αδιάφορα και να κάνει την "τρελή" με διάφορες υπερμεταμοντέρνες αηδίες που έλεγε.
Φούμαρα και καπνός στον αέρα για να συσκοτίσει την δικής της μεταστροφή.
Τέλος πια με τις μεταμοντέρνες αηδίες την ώρα που κάποιοι πηδάνε τον κοσμάκη των 500 ευρώ.
xoxoxo.
Kι άλλο μνημόσυνο!
Αιωνία της η μνήμη.
Σε λίγες μέρες έρχεται το κάλεσμα της αυτοοργάνωσης, που θα έπρεπε να έχει κάνει η αριστερά, αν υπήρχε.
Έρχεται από πολίτες, συσπειρώσεις, πρωτοβουλίες από όλη την Ελλάδα.
Όχι για "να μην περάσουν τα μέτρα", αλλά για να κυβερνήσει ο λαός, απελευθερώνοντας τη χώρα και εγκαθιδρύοντας δημοκρατία.
Προς τι , λοιπόν, ο κλαυθμός και ο οδυρμός για τον νεκρό, που δεν μπόρεσε να κάνει το αυτονόητο;
Το νέο ΕΑΜ, η νέα Φιλική Εταιρεία, η Λαϊκή Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας έρχεται.
Και κανείς δεν ρωτά την κομματική ή ιδεολογική προέλευση.
Θα συναντηθούμε εκεί.
(Αποκλείονται υπηρέτες της ολιγαρχίας και ναζιστές).
καλημέρα καλημέρα
αριστερά???!!!!!!!!!!!! τι αριστερά στα έδρανα??
Δηλαδή δεν γίνεται ...
νά 'σαι αριστερός ...
χωρίς να ασχολείσαι ...
με φράξιες, ομάδες και τάσεις ;;;
Οπότε ξαναρχίζουμε την κουβέντα
στο τί σημαίνει σήμερα Αριστερά !!!
Αν και καθυστηρημένο το σχόλιό μου, δε μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό της ανάλυσης. Η cynical ισχυρίζεται ότι η πολυπλοκότητα του προβλήματος "να είσαι Αριστερός" είναι Ο(Ν^2). Θα αποδείξω ότι είναι πολύ λιγότερο. Ξεκινώ με ένα παράδειγμα: αν θέλουμε να διαλέξουμε κάποια οργάνωση της εν Ελλάδι εξωκοινοβ. Αριστεράς, θα πρέπει να απαντήσουμε και στο ερώτημα "Στάλιν ή Τρότσκυ". Ανάλογα με την απάντησή μας, αποκλείουμε όλες τις σταλινικές ή τροτσκιστικές ομάδες και απομένουν οι υπόλοιπες, άρα λιγοστεύουν κατά πολύ οι δυνατές επιλογές.
Ομοίως, κάθε οργάνωση έχει τις πολιτικές "συντεταγμένες" της που προσδιορίζονται από απαντήσεις σε ανάλογα ερωτήματα, ιστορικής κυρίως, προέλευσης. Έστω n οι ερωτήσεις που ορίζουν πλήρως τις συντεταγμένες μιας οργάνωσης. Τότε, οι δυνατές οργανώσεις είναι 2^n.
Στην Ελλάδα απουσιάζουν ορισμένες από τις δυνατές περιπτώσεις (π.χ. δεν έχουμε οργανώσεις συμβουλιακών κομμουνιστών ή Μπορντιγκιστών, απ' όσο ξέρω), άρα πολλαπλασιάζουμε με ένα συντελεστή f από το διάστημα (0,1) και παίρνουμε Ν = f * 2^n που είναι ο αριθμός των οργανώσεων της Αριστεράς στην Ελλάδα. Λογαριθμίζουμε και βρίσκουμε n = log2 N - log2 f όπου το f θεωρείται σταθερό όσο δεν έχουμε ιστορικές εξελίξεις που να προσθέσουν νέα ερωτήματα για την Αριστερά στην Ελλάδα.
Αλλά το πρόβλημα ανάγεται πλέον στις απαντήσεις n ερωτήσεων και όχι στη σύγκριση όλων των πιθανών ζευγών Ν οργανώσεων, δηλαδή η πολυπλοκότητα είναι μόλις Ο(log2 N). Κουράγιο λοιπόν! Δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα!
Cynical θα στο "κλέψω"!
Ρηγα,
χαλάλι σου!
Δημοσίευση σχολίου