Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Γιατί τα Σκόπια δεν μας Φοβούνται;


Απ’ όσο έχω αντιληφθεί μέχρι σήμερα, το μπλέξιμο με το Μακεδονικό και το πρόβλημα της ονομασίας του νεοπαγούς κρατιδίου των Σκοπίων εκπηγάζει από την αδυναμία εξεύρεσης ονόματος το οποίο στο μέλλον δεν θα καταστεί πρόσχημα για την προβολή εδαφικών διεκδικήσεων εκ μέρους των Σκοπίων στα βόρεια εδάφη της χώρας μας. Αν θεωρείτε ότι δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος της κωλυσιεργίας και της δεκαετούς και βάλε αναβολής της τέλεσης του μυστηρίου της βαπτίσεως, παρακαλώ κάνετε exit και συνεχίστε αλλού την ιντερνετική βόλτα σας. Αν όμως θεωρείτε ότι αυτός είναι ο κύριος και απώτερος λόγος της δυστοκίας, παρακαλώ συνεχίστε την ανάγνωση.

Η κύρια απορία που μου γεννιέται εξ αιτίας αυτής της διαμάχης είναι σχετικά με τη βεβαιότητα ότι τα Σκόπια θα είναι αυτά που θα προβάλλουν εδαφικές διεκδικήσεις και όχι εμείς. Μου φαίνεται αστείο, μια χώρα κουρελίδικη με δυο μόλις εκατομμύρια κόσμο και με ισχυρές αλλόφωνες μειονότητες που δεν απέχουν πολύ από το να θελήσουν να αποσχιστούν, να αποτελεί κίνδυνο για μια χώρα 11 εκατομμυρίων, οικονομικά ισχυρή και μέλος του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένας εξωτερικός παρατηρητής θα θεωρούσε ότι χωρίς δεύτερη κουβέντα πάσχουμε από σύνδρομο χαμηλής αυτοεκτίμησης, από ποικίλα άλλα φοβικά σύνδρομα, από διαταραχές σχετικά με την εκτίμηση της πραγματικότητας και σίγουρα θα μας έστελνε στο «ντιβάνι» για ψυχοθεραπεία.

Η δεύτερη απορία που μου γεννιέται είναι γιατί κανένας στα Σκόπια πλέον δεν σκέφτηκε αυτό το απλό και προφανές, ότι αν υιοθετήσουν ονομασία που θα είναι κοινή με μια γεωγραφική έκταση της Ελλάδας θα είναι αυτοί που θα κινδυνεύουν σε μερικές γενιές από πιθανές ελληνικές διεκδικήσεις, πράγμα που είναι και το πιο εύλογο να συμβεί, εξ αιτίας της ανισορροπίας στην ισχύ των δυο χωρών. Η απλούστερη ερμηνεία που μπορώ να φανταστώ είναι ότι μας έχουν πάρει χαμπάρι και δικαίως μας χορεύουν. Ποιος άλλωστε δεν κοιτάει να επωφεληθεί από έναν αδύναμο παίχτη; Η Πολιτική δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και τοιουτοτρόπως δεν έχει θέση η ηθική.
Το ερώτημα, λοιπόν που θέτω προς τις διάφορες πολιτικές ηγεσίες του τόπου είναι: «Γιατί λοιπόν, καρντάσια, τους φοβόμαστε αντί να μας φοβούνται»;

Δεν χωρά αμφιβολία, ότι η Μακεδονία αποτελεί ονομασία μιας ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής με Βόρειο και Νότιο τμήμα και ουδείς σώφρων αμφισβητεί ότι τα Σκόπια είναι εγκατεστημένα στο βόρειο τμήμα της. Οπότε ένας εξωτερικός και πάλι παρατηρητής με ίχνη ορθοφροσύνης θα θεωρούσε δίκαιο το αίτημα των Σκοπιανών να περιλάβουν με κάποιο τρόπο τη λέξη Μακεδονία στην ονομασία τους. Υπάρχουν τόσες Βόρειες χώρες, ακόμα και ήπειροι και άλλες τόσες Νότιες αντιστοίχως. Μια παραπάνω δεν θα έβλαπτε.

Φαντάζομαι όμως ότι στην περίπτωση υιοθέτησης ονομασίας του τύπου «Δημοκρατία της Βορείου Μακεδονίας» που θα ήταν και το πιο εύλογο, αμέσως μετά θα ανέκυπτε ερώτημα σχετικά με το ποια είναι η «Δημοκρατία της Νοτίου Μακεδονίας». Υπάρχει η Βόρειος Κορέα, για παράδειγμα, αλλά και η Νότιος. Υπάρχει η Β. Αμερική αλλά και η Νότιος. Υπήρχε το Β. Βιετνάμ αλλά και το Νότιο. Κοντολογίς, ο Βοράς και ο Νότος πάνε πακέτο.

Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν θα υπήρχε ο κίνδυνος, για λόγους συμμετρίας αλλά και διατήρησης του ισοζυγίου των σημείων του ορίζοντος, να έμπαινε ο πειρασμός για την δημιουργία μιας Νοτίου Μακεδονικής Δημοκρατίας, πράγμα που θα σήμαινε μείζονες εδαφικές ανακατατάξεις στα εδάφη της χώρας μας, πιθανώς δε και αποσχίσεις. Μια τέτοια ανεξαρτητοποίηση θα είχε σοβαρές συνέπειες για την χώρα μας, με σοβαρότερες την απώλεια του ΠΑΟΚ και του Παπαθεμελή.

Μήπως τελικά, είναι κιαυτός ένας λόγος που ώσπου να γίνουν τα βαφτίσια το μωρό θα έχει ήδη πάει φαντάρος;

18 σχόλια:

PN είπε...

Βρε Cynical νομίζω ότι είπες ακριβώς αυτό που συμβαίνει. Η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική δεν είναι φιλανθρωπία και οι Σκοπιανοί έχουν δείξει να το καταλαβαίνουν.

Το παράξενο είναι ότι μέχρι και τα τέλη του 1920 (περίπου, γιατί κάπου εκεί μπαίνει ενεργά και η Τουρκία), η Ελλάδα ήταν το "κακό παιδί" στο παιχνίδι της διεθνούς διπλωματίας. Πως καταφέραμε από το "κακό παιδί" να γίνουμε το "μαλακοπμούκωμα" ανά τον κόσμο δεν το έχω καταλάβει. Συμφωνώ μαζί σου!!! Γιατί τέτοια υποτέλεια και εσωστρέφεια (ίσως η μόνη εξαίρεση να ήταν η περίπτωση Ανδρέα Παπανδρέου);;;;

cynical είπε...

Καλημέρα VK. Άντε, και συγχωρημένος!
Αυτή τη saga με το όνομα δεν την έχω παρακολουθήσει. Το κείμενο που έγραψα βασίστηκε πάνω στην κοινή λογική μόνο. Και ξαφνικά πήρε το μάτι μου στην εφημερίδα χθες ότι η Ελλάδα δέχεται τώρα την ονομασία "Ανω Μακεδονία", η οποία είναι της ιδίας φύσεως με αυτή που υπέθεσα ότι θα ταίριαζε.
Τώρα γιατί δεν την θέλαμε εμείς παλιά και τώρα δεν την θέλουν τα Σκόπια, δεν έχω λογική εξήγηση.
Φαντάζομαι και τα Σκόπια το ίδιο φύραμα όπως και μεις είναι.

Ο Αντρέας είχε τσαμπουκά, αλλά όσον αφορά την ψυχραιμία και ορθοφροσύνη στην εξωτερική πολιτική δεν είμαι σίγουρ-Η ότι υπήρχε. (-Η όχι -ΟΣ). Θυμάσαι το "βυθίσατε το Χόρα"?
Αυτό που λες για το κακό παιδί της διπλωματίας, θα εννοείς τον Ελ. Βενιζέλο φαντάζομαι. Ήταν όμως Αγγλόφιλος μέχρι το μεδούλι. Και δεν νομίζω ότι στο τέλος ζημίωσαν οι Άγγλοι. Εμείς ζημιώσαμε.
Αν κάνω λάθος πες μου τι εννοείς κακό παιδί της διπλωματίας. Θα μ' ενδιέφερε.

Xavier είπε...

Είχα σκεφτεί το εξής ιμπεριαλιστικό σενάριο κι εγώ το οποίο θέλει ένα βάθος χρόνου.

Με πρόσχημα τις αδικίες κατά του ΠΑΟΚ τα τελευταία 150 χρόνια, δημιουργείται αναξάρτητο κράτος "Ενωμένης Μακεδονίας" με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και "συμπρωτεύουσα" τα Σκόπια για να μη ζηλεύουν.

Μια που σε αυτό το κράτος το ελληνικό στοιχείο θα υπερισχύει πληθυσμιακά, θα τα κανονίσει έτσι ώστε σε βάθος 100 χρόνων να έχει αφανίσει τους υπόλοιπους. Οι τρόποι είναι γνωστοί και δοκιμασμένοι. Οπότε τότε, έυκολα και απλά, η "Ενωμένη Μακεδονία" ενώνεται με την Ελλάδα.

Είναι απλούστατο. Απλά θέλει μια ανοχή 100-150 χρόνων όπου τα σύνορα θα σταματάνε λίγο χαμηλότερα και οι Αθηναίοι φοιτητές που θα σπουδάζουν στη Ξάνθη και στην Κομοτινή θα ζορίζονται λίγο παραπάνω στο ταξίδι τους.

cynical είπε...

Το σχέδιό σου Xavier είναι ακόμα πιο βελτιωμένο. It is a two-step model. Mine is just, an one-step-model αλλά σε βάθος χρόνου θα δώσει τα αποτελέσματα του δικού σου.

Το μοντέλο σου δε, μπορεί να δικαιολογηθεί αν ανατρέξουμε στις βεβαιωμένες και κατ' εξακολούθηση αφομοιώσεις του σλαβικού στοιχείου από το ένδοξο ελληνικό. (π.χ. 6ος μ.χ. αι.).

Έχω δε την εντύπωση, ότι περισσότεροι είναι οι έλληνες φοιτητές στα Σκόπια απ' ότι στην Ξάνθη και Κομοτηνή μαζί.

PN είπε...

Αυτό που διακρίνει ένα "καλό" από ένα "κακό" παιδί, τι είναι; Το πρώτο είναι ήρεμο και ακούει τη μαμά και το μπαμπά, ενώ το δεύτερο ζητάει συνεχώς πράγματα ενώ θεωρεί ότι είναι μόνιμα ρηγμένο σε σχέση με τον αδερφό του.

Έτσι και η Ελλάδα!!! Από το 1821 μέχρι και την καταστροφή της Σμύρνης διεκδικούσε συνεχώς. Δεν θα μπω στο κομμάτι αν διεκδικούσε δικαίως, γιατί μπορεί να ανάψουμε πολλές φωτιές, αλλά σίγουρα ήταν μια ζωντανή φωνή στη διεθνή διπλωματία. Σε αντίθεση με την Τουρκία που όλο εδάφη έχανε και δεν πολυ-έλεγε και τίποτα.

Το 1922 συμβαίνει ένα γεγονός που χαράζει ανεξίτηλα τη μνήμη των Ελλήνων και παράλληλα διαγράφει μια νέα πορεία συμπεριφοράς στο κακό μέχρι τότε παιδί. Η Μικρασιατική Καταστροφή πέρα από μια πραγματική συμφορά, κάνει την ελληνική εξωτερική πολιτική συντηρητική και εσωστρεφή. Δεν εννοούσα τον Βενιζέλο ως κακό παιδί, σε καμμιά περίπτωση.

Τέλος για να κλείσω, βασικό χαρακτηριστικό ενός κακού παιδιού δεν είναι να έχει και σωφροσύνη. Τι σκατά "κακό παιδί" θα ήταν αν ήταν παράλληλα και σώφρον. Ο Παπανδρέου ήταν παρορμητικός, αλλά τουλάχιστον τον έπαιρναν στα σοβαρά. Ήταν από τους ελάχιστους πολιτικούς που είχε αποτάξει αυτό το αίσθημα της πολιτικής και διπλωματικής εσωστρέφειας. Ίσως βέβαια να το είχα παρα-αποτάξει!!!!

Το ρεζουμέ είναι το εξής: Στη διπλωματία ελάχιστα έχει αξία αν έχεις δίκιο ή όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι η διπραγματευτική σου δυνάμη και το κατά πόσο σε παίρνουν σοβαρά. Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι οι Σκοπιανοί δείχνουν να το καταλαβαίνουν αυτό, ενώ οι Έλληνες όχι. Το μόνο που κατανοώ είναι ότι οι Σκοπιανοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν παίζοντας αυτό το παιχνίδι, ενώ η Ελληνική κυβέρνηση έχει πάρα πολλά να χάσει.

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα αυτό το είχε λύσει ο Ρήγας (όχι ο Φεραίος) ο Βελεστινλής Πριν ακόμα δημιουργηθεί και γιαυτο τον φάγανε οι Αυστριακοί.

Με τις λύσεις που προτείνονται εδώ συμφωνώ και εγώ
.Αν εφαρμοστούν θα πάρει και ο ΜΠΑΟΚ Πρωτάθλημα και θα ησυχάσουμε και από τον Ψωμιαδη. ,αλήθεια έχει καταλάβει κανείς αυτός τι είναι Πόντιος η Μακεδόνας .

PN είπε...

Απλά είναι ένα Μακεδόνας Πόντιος....!!!!

cynical είπε...

Ο Ψωμιάδης, με τέτοιο κεφάλι και λαλιά πρέπει να είναι πόντιος... Στη Θεσσασλονίκη και στο Κιλκίς δίπλα, υπάρχουν πολλοί πόντιοι, άρα οι πόντιοι είναι μακεδόνες. Και άρα το θέμα τους ενδιαφέρει.

Με κάνατε τώρα να αρχίσω να παρακολουθώ το Σκοπιανό, πράγμα που δεν έκανα 10 χρόνια τώρα. Φωτιά. στα μπατζάκια μου!!!

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνα λοιπόν με την καρτεσιανή λογική έχουμε ότι Ο Μακεδόνας είναι Πόντιος άρα και ο Πόντιος Μακεδόνας (Aγαπητη cynical βοήθα με τις διπλές συνεπαγωγές είναι άλλωστε η ειδικότητα σου).
Επομένως στη Βόρεια Ελλάδα είναι ο Πόντος της Μακεδονίας και στον Εύξεινο Πόντο είναι η Μακεδονία του Πόντου.
Μου φαίνεται ότι θα χρειασθούμε ο Γκαους (άλλωστε ήταν και τοπογράφος) να ξαναμετρήση τον κόσμο ,για να βγάλουμε άκρη
Τρομάρα μας.

Ανώνυμος είπε...

Μου φαίνεται ότι μπλέξατε όλοι τα μπούτια σας με την γεωγραφία!

Τέλος πάντων, για την ιστορία:
Τα Σκόπια άρχισαν να "αισθάνονται Μακεδόνες" μόλις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τότε που ο Τίτο προσπαθούσε να κατέβει στο Αιγαίο (με την βοήθεια βέβαια του συντρόφου Ζαχαριάδη). Έτσι σήμερα στα σχολεία τους διδάσκουν χάρτες με την Χαλκιδική, την Κατερίνη και την Λάρισα να ανήκουν στην "Μακεδονία τους". Για τον λόγο αυτό λοιπόν ονόμασαν το αεροδρόμιο των Σκοπίων "Μέγας Αλέξανδρος" και πήραν και το αστέρι της Βεργίνας και το κάρφωσαν στην σημαία τους.

Τώρα ακούστε και κάτι άλλο:
Μόλις το Κόσοβο δήλωσε πρόσφατα την ανεξαρτησία του, ξύπνησαν και οι Αλβανοί και άρχισαν να διεκδικούν όλη την Ήπειρο μέχρι την Άρτα και ακόμα παρακάτω (Τσαμουριά!). Σκέφτομαι μήπως και οι απόγονοι του Μεχμέτ Αλή διεκδικήσουν σύντομα και την Πελοπόννησο;
Πάντως μη μου πείτε, είναι και αυτός ένας τρόπος όλοι αυτοί να μπουν στην ΕΕ, έστω και από την πίσω πόρτα!

Έλληνας πολίτης

Ανώνυμος είπε...

Η διπλη ονομασια ειναι μια καλη λυση για το Σκοπιανο γιατι συμφερει και τους μεν και τους δε.Συμφερει και τα Σκοπια και την Ελλαδα και την Ε.Ε.Αφου δυσκολευονται τοσα χρονια με το ονομα και συνεχως μπαινει το θεμα στο προσκηνιο και αλλαζει ονομασια η περιοχη και ασκουνται βετο κτλ, ας υπαρξει διπλη ονομασια, προκειμενου αν αλλαξουν ξανα γνωμη, να εχουν ηδη ετοιμη την εναλλακτικη.Ετσι γλιτωνουμε και κοπο απο τους πολιτικους και τους διπλωματες αλλα και ολους οσους εμπλεκονται αμεσα ή εμμεσα με την ονομασια.Εξαλλου ειναι φανερο οτι το ζητημα αυτο εχει δυο οψεις, αν το δουμε πολυ γενικα.Αυτοι που θελουν να λεγονται τα Σκοπια Μακεδονια και αυτοι που οχι.Ας λεγονται λοιπον Μακεδονια για αυτους που θελουν να λεγεται Μακεδονια και για αυτους που οχι ας λεγονται Σκοπια ή και Βορεια Μακεδονια.Μα καλα ειναι δυνατον να κολλανε στο Βορεια; Θελουν οπωσδηποτε να λεγεται σκετο Μακεδονια; Ας βρεθουν λοιπον τα δυο πιο καταλληλα ονοματα που θα εξυπηρετουν τις επιθυμιες και τα συμφεροντα και της μιας και της αλλης πλευρας.

cynical είπε...

Αγαπητέ de profundis, σχετικά με την "Μακεδονία του Πόντου" και τον "Πόντο της Μακεδονίας" νομίζω ότι κανείς δεν αμφιβάλλει για την προφάνεια και λογικότητα αντίστροφων προτάσεων που βρίσκονται ήδη σε ευρεία χρήση όπως: "κοινωνία του θεάματος" ή "θέαμα της κοινωνίας", "ο δρόμος της αλήθειας" ή "η αλήθεια του δρόμου",
"θεωρία του κώλου" ή "Κώλος της θεωρίας" και άλλες πολλές για να μην μακρυγορώ...Ας τον Gauss ήσυχο. Εμείς με τις λέξεις θα καταφέρουμε περισσότερα απ' ότι με το μετρίδι.

cynical είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε, πολύ σωστή παρατήρηση. Τα Σκόπια δεν κάνουν τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή από το να ψάχνουν όπως όπως σύμβολα για να αποκτήσουν εθνική συνείδηση την οποία δεν είχαν πριν. Καθυστερημένα όμως και άτσαλα. Έχουμε ένα ιστορικό πείραμα που γίνεται μπροστά στα μάτια μας.
Οι Εθνικές συνειδήσεις άρχισαν να φτιάχνονται στην Ευρώπη από τον 19ο αιώνα και μετά. Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν κάτι παρόμοιο στα Βαλκάνια.
Επ' αυτού θα αναρτήσω κειμενο αύριο.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου φίλη μου cynical,

στην τοποθέτησή σου ότι ο λόγος προστριβής είναι οι πιθανές μελλοντικές εδαφικές διεκδικήσεις, (που σίγουρα έχει κάποια βάση), έχω να προσθέσω ακόμη έναν λόγο που τον θεωρώ σημαντικότερο και άμεσο (δεν βασίζεται δηλ. σε μελλοντικό σχεδιασμό και μελλοντικό φόβο):

Εξηγούμαι: Ο λόγος που οι βόρειοι γείτονές μας θέλουν το glamorous όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι το ίδιο το όνομα. Και ακριβώς γι αυτό το λόγο εμείς δεν θέλουμε να τους το παραχωρήσουμε.
Τι εμπορευόμαστε εδώ και χρόνια εμείς οι Έλληνες ? Τα εξελιγμένα τεχνολογικά μας προϊόντα ? Τα πετρέλαιά μας ? Τις καινοτομίες μας ? ΟΧΙ
Εμπορευόμαστε τα νησιά και την ευγενική μας καταγωγή. Τι κι αν είμαστε γλοιώδης ζητιάνοι ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, και καρπαζο-εισπράκτορες εξωτερικής πολιτικής που αγωνιωδώς κοιτάμε προς τα που φυσάει ο άνεμος για να συμπλεύσουμε ?
Καταγόμαστε από πολύ μεγάλο σόι. Και δεν θα αφήσουμε κάποιους άλλους εξίσου ασήμαντους με εμάς να μας το πάρουν ή έστω να διεκδικήσουν μια καλή συγγένεια.
Στο διεθνές (ή έστω Βαλκανικό) χρηματιστήριο των ονομάτων το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι πολύ ψηλά. Αφού δεν έχουμε τίποτα άλλο ούτε εμείς ούτε αυτοί να παρουσιάσουμε, γαντζωνόμαστε εξίσου από το όνομα....


NP

cynical είπε...

Αγαπητέ NP. Ίσα ίσα, το ότι θέλουν οι γείτονες κάτι από την γκλαμουριά του ονόματος Μακεδονία, (όχι κάτι, αλλά όλη τη γκλαμουριά) πρέπει αντίθετα να μας χαροποιεί που μας έχουν σε εκτίμηση και θέλουν να γίνουν σαν και μας.
Και ΕΡΩΤΩ: Πότε θα ξαναπαρουσιαστεί τέτοια ευκαιρία , ένας ολόκληρος λαός να θέλει να γίνει Μακεδόνες; Χωρίς κατακτήσεις, χωρίς πόλεμο, χωρίς αίμα; Το πράγμα θα είναι έτοιμο προς ενσωμάτωση. ΕΚΤΟΣ, και αν φοβομαστε μην και ενσωματωθούμε εμείς και το ρίξουμε στα σλάβικα.

Ας υποθέσουμε ότι έρχονταν οι Νορβηγοί και ζητούσαν να ονομάζονται κάτι σαν ΥΠΕΡ-ΒΟΡΕΙΟΙ Μακεδόνες. Θα τους το αρνιόμασταν; Ας μην είμαστε λοιπόν ρατσιστές, επειδή οι σλάβοι είναι κακομούτσουνοι και μαυροκακαριασμένοι ενώ οι βικιγκς είναι λεβέντες και δίμετροι.

cynical είπε...

Αγαπητέ ANISIXE, διπλή ονομασία μου θυμίζει διχασμό προσωπικότητας.
Και Λούλα και Σούλα. Και ANISIXOS και ISIXOS. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Και γιατί διπλή και όχι τριπλή, τετραπλή και .... βάλε;
Εδώ στα βαφτίσια ολόκληρες οικογένειες ξεσκίζονται για το όνομα, τώρα σε ολόκληρη χώρα περιμέναμε να τα βρούν;

Ανώνυμος είπε...

Συνέχεια επί του Σκοπιανού:
Έχουμε κολλήσει όλοι στην προσπάθεια των Σκοπιανών να μπουν στο ΝΑΤΟ. ΓΙΑΤΙ; Αν θέλαν να μπουν στην ΕΕ θα το καταλάβαινα. Από εκεί θα έρχεται το Ευρώ! Μήπως επιλέγουν το ΝΑΤΟ γιατί εκεί κάνουν "κουμάντο" οι Αμερικανοί ενώ στην ΕΕ θα είχαν λέγειν μόνο τα κράτη της Ευρώπης; Θέμα VETO τίθεται για μας βέβαια και στις δύο περιπτώσεις.

Κάνω τώρα μερικές σκέψεις:
τα Σκόπια έχουν πρόβλημα με τους Αλβανούς στο δυτικό τμήμα τους. Αν μπουν στο ΝΑΤΟ,εύκολα και χωρίς να ρωτήσουν κανένα οι Αμερικανοί θα στήσουν μερικές βάσεις στα Σκόπια ("παλιά μου τέχνη κόσκινο"!)), αν δεν το έχουν κάνει ακόμα. Έτσι οι Αλβανοί πιθανόν να μην σηκώσουν κεφάλι και να ζητούν ανεξαρτησίες και άλλα τέτοια παρόμοια(βλέπε Κόσοβο). Ενώ ποιός Ευρωπαίος θα έστελνε τα παιδιά του να χωρίσει τους Σκοπιανούς από τους Αλβανούς;Έτσι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο οι Σκοπιανοί.
Θα μου πεις, γιατί το κάνουν οι Αμερικανοί; Για να ελέγχουν την Ρωσία από κοντά, τώρα που σήκωσε πάλι κεφάλι με τον Πούτιν. Επίσης για να πονοκεφαλιάζουν οι Ευρωπαίοι με πιθανές εστίες πολέμου μέσα στην Ευρώπη. Κανονικό προτεκτοράτο των ΗΠΑ τα Σκόπια όπως άλλωστε και το Κόσσοβο.

cynical είπε...

Καλημέρα Ανώνυμε. Πραγματικά δεν γνωρίζω γιατί οι Σκοπιανοί προτιμούν το ΝΑΤΟ. Ίσως είναι ρεαλιστικότερος ο στόχος. Μετά τη διάλυση της Σοβιετίας, οι νέες απελευθερωμένες χώρες προς τα εκεί εστίασαν πρώτα και το πέτυχαν. Το ΝΑΤΟ διευρύνθηκε σε μια νύχτα που λέει ο λόγος.Όχι που θα έχανε την ευκαιρία!
Ίσως και το να ανήκεις σε ένα στρατιωτικό συνασπισμό είναι πιο vital για ένα κράτος που δεν έχει και τους καλύτερους γείτονες. Πρώτα τα σύνορα και μετά η οικονομία.
Επίσης οι Αμερικανοί με τόσο "ρεύμα" στην περιοχή θα ήταν βλάκες να χάνανε την ευκαιρία. Στα Βαλκάνια πάντα παίζονταν περίεργα παιχνίδια με πολλούς παίχτες.