Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Περί της Πνευματικής Υγείας των Επιστημόνων


Το λαϊκό φαντασιακό τροφοδοτήθηκε αρκετά από το οικοδόμημα της επιστήμης και την ενσάρκωσή της, τον επιστήμονα. Αυτόν τον τελευταίο μάλιστα, τον περιποιήθηκε ιδιαίτερα.

Του έβαλε μούσια και γυαλιά, μακριά γενειάδα και αφρόντιστα μαλλιά, τον έντυσε με ό,τι πρόχειρο βρήκε στα σεντούκια της, του έδωσε κι αυτό το χαρακτηριστικό απλανές βλέμμα, ένα μίγμα αφηρημάδας και ηλιθιότητας, το οποίο φρόντιζε εκ των υστέρων να δικαιολογεί, αποδίδοντάς το στις ατέρμονες περιπλανήσεις της επιστημονικής διάνοιας σε ιλιγγιώδη ύψη και απύθμενα βάθη, χώροι τρομακτικοί κι ασύλληπτοι για τον κοινό άνθρωπο.


Ο επιστήμονας ήταν αλλόκοτος, αλλοπαρμένος και εκτός του κόσμου τούτου. Μπορεί φεγγαροχτυπημένος, μπορεί νεραϊδοφιλημένος, πάντως μακριά από το πρότυπο του μέσου και συνηθισμένου ανθρώπου. Αυτή η αντίληψη όμως δεν ήταν πάντα προς όφελός του. Η πρώτη-πρώτη ιδιότητα που μαθαίναμε γι αυτόν από τα παιδικά μας αναγνώσματα ήταν ότι ο επιστήμονας δεν είχε σώας τας φρένας, δηλαδή ότι δεν ήταν παρά ένας τρελός. Φυσικά δεν έμπαινε στο ίδιο καζάνι με τον τρελό του χωριού ο οποίος ήταν του μπάτσου και του κλότσου.
Η τρέλα του επιστήμονα ήταν διαφορετικής φύσης, στο άλλο άκρο ας πούμε, της κλίμακας ενός φανταστικού μετρητή τρέλας, και τούτο γιατί οι παλαβομάρες που έλεγε δεν ήταν δυνατόν να ελεγχθούν, οπότε φάνταζαν βαθιές σοφίες και περισπούδαστες αλήθειες, τόσο περισσότερο, όσο πιο πολύ ακαταλαβίστικες ήταν.
Ως προς αυτό το τελευταίο δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα. Ειδικά σήμερα, που το τραύλισμα, η ασάφεια, η ελλειπτικότητα της έκφρασης, και η απουσία δομής και περιεχομένου στο λόγο και στη σκέψη κατ’ επέκταση, ανάγονται σε ύψιστες αρετές και δρόμοι προνομιακοί για την κατάκτηση της αλήθειας. Αν ο λόγος και οι λέξεις, αυτό το τεχνητό και άκρως προσεγγιστικό σύστημα οργάνωσης του κόσμου και μεσιτείας ανάμεσα στην πραγματικότητα και την κατανόησή της, είναι τόσο ατελές και τόσο προσεγγιστικό, τότε ας το καταργήσουμε, ή μάλλον ας το αποδομήσουμε, όπως είναι η έκφραση του συρμού, μήπως μέσα από την ομίχλη και την ασάφεια κατακτήσουμε το σαφές και το συγκεκριμένο.


Είναι κι αυτό στις μέρες μας μια νέα μέθοδος ερμηνείας, ένα είδος προσέγγισης δια της «ομοιοπαθητικής», που έχει εκμεταλλευτεί κατά κόρον την κβαντική φυσική και το χάος, κυρίως όμως την πρώτη, και η οποία τείνει να καταστεί το κυρίαρχο εξηγητικό εργαλείο των απανταχού μυστικιστών και εραστών των μυστηρίων. Επ’ αυτού δε του φαινομένου έχω αφιερώσει αρκετές αναρτήσεις στο παρελθόν. Απλώς επισημαίνω για ακόμη μια φορά το γεγονός, πώς φαινομενικά διαφορετικοί τρόποι σκέψης μιας εποχής, μόνο σε ένα επιφανειακό επίπεδο μπορούν να ιδωθούν ως ξεχωριστοί. Στην πραγματικότητα, όταν σκάψουμε λίγο βαθύτερα μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι στον τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας του κόσμου, που φυσικά αλλάζει από εποχή σε εποχή, υπάρχει ένα μικρό μόνο σύνολο από ενοποιητικές αρχές.


Αν βλέπεις την κοινωνία ανταγωνιστική, τότε θα βλέπεις και τη φύση σαν τέτοια. Αν αλλάξει το δόγμα, τότε ως εκ του θαύματος, θα αρχίσει και η φύση ή η κοινωνία να φαίνονται ότι διέπονται από συνεργατικές και αλληλέγγυες αρχές. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα. Υπάρχουν και άλλα πολλά. Πιστεύω ότι σε όλους τους καιρούς υπάρχει ένας κυρίαρχος τρόπος σκέψης, που καθορίζει και την ματιά, την ιδιαίτερη οπτική γωνία μέσα από την οποία γίνεται αντιληπτή η κοινωνία και οι άνθρωποι, και ο οποίος τρόπος σκέψης εμφανίζεται στο υπόστρωμα όλων των επί μέρους κρίσεων που μπορεί να αφορούν εντελώς διαφορετικά πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας.


Αλλά νομίζω ότι έχω ξεφύγει από το θέμα, οπότε ας επανέρθω εκεί όπου άφησα το νήμα, στον επιστήμονα δηλαδή και την τρέλα του.

Οι επιστήμονες (το ποιος δικαιούται να ονομάζεται επιστήμονας το έχουμε εξετάσει ήδη σε προηγούμενες αναρτήσεις, Περί Επιστήμης και Ψευδοεπιστήμης, και «Είναι η Οικονομική Επιστήμη;»), κατέχουν μια ιδιαίτερη γλώσσα η οποία λόγω του εξειδικευμένου και ερμητικού λεξιλογίου της τοποθετεί τους κατόχους της σε ένα κλειστό κύκλο, τους απομονώνει δηλαδή από την υπόλοιπη κοινωνία, όχι μόνο λεκτικά, αλλά σε μερικές φορές και κοινωνικά. Η ακαταληψία του λεξιλογίου, η οποία πολλές φορές όπως είδαμε γίνεται και εσκεμμένα, αποτελεί έναν ουσιαστικό παράγοντα γένεσης αμφιβολιών για την πνευματική υγεία των επιστημόνων. Για μερικούς δεν διαφέρει από το παραλήρημα όπως αυτό διαπιστώνεται όχι μόνον από τους εκτός και αδαείς, αλλά και από τους εντός και τους σχετικούς.



Κάποτε μια κυρία εκστασιασμένη από την ομιλία του κυρίου καθηγητή περί αστέρων και συμπάντων, τον ρώτησε στο τέλος όταν πήγε να τον συγχαρεί πώς δεν τρελαίνεται με όλα αυτά που ξέρει. Και ο κύριος καθηγητής εντελώς απαθής και εντελώς αυτάρεσκα της απάντησε: «Μα κυρία μου, πώς γνωρίζετε ότι δεν είμαι τρελός;».


Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι και η σύνδεση της γνώσης αυτής καθ εαυτή με την τρέλα, νοοτροπία με πολύ βαθιές ρίζες στις κοινωνίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο τρελός αντιμετωπιζόταν με σεβασμό και δέος, σαν άνθρωπος που γνώριζε πολλά, πολλά περισσότερο από τους άλλους και του οποίου τα παραληρήματα ειδικοί σοφοί, μάγοι και ιερείς προσπαθούσαν να επεξηγήσουν μιας και ήταν πεπεισμένοι ότι μετέφραζαν λόγια προφητικά και με σημασία.

Η σημερινή εικόνα του επιστήμονα είναι διαφορετική απ’ αυτή τού παρελθόντος. Η τρομερή εξειδίκευση που απαιτήθηκε τον κατέστησε ακόμα ένα γρανάζι στη μηχανή παραγωγής δημοσιεύσεων κυρίως, και όχι γνώσης, πολύ περισσότερο απ’ ότι στο παρελθόν, όταν οι επιστήμονες είχαν πλατύτερους ορίζοντες, μάθαιναν την αξία της σκέψης και του στοχασμού και κυρίως αισθάνονταν λιγότερο πιεσμένοι στο να εμβαθύνουν και να δημοσιεύουν αυτά που θεωρούσαν ότι ήταν πια ώριμα και σημαντικά. Είναι αλήθεια ότι όποια σημαντική θεωρητική γνώση παρήχθη, αυτή έγινε τα πρώτα χρόνια του προηγούμενου αιώνα. Μετά η ποσότητα, όπως παντού κυριάρχησε της ποιότητας. Η παραγωγή επιστημονικής γνώσης ακολούθησε τα ίδια μονοπάτια όπως και η παραγωγή προϊόντων: παραγωγή για την παραγωγή με όλο και ταχύτερους ρυθμούς για να μην σβήσει η μηχανή. Publish or perish!

Η τρέλα που τους αποδίδεται δεν έχει τίποτε πια από την αίγλη του παρελθόντος. Όταν λέμε ότι κάποιος θέλει να γίνει Επιστήμονας, με κεφαλαίο το «Ε», δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να κυριολεκτούμε, εννοώντας ότι μια τέτοια επιλογή δεν είναι με το μέρος της λογικής, λόγω της πολύ χαμηλής (κατά μέσον όρο) ανταποδοτικότητας που έχει. Δηλαδή, πολύ μεγάλη επένδυση σε χρόνια σπουδών, έξοδα, προσπάθεια κ.λ.π. και μικρή πιθανότητα εξεύρεσης εργασίας με ακόμα μικρότερες απολαβές. Στην περίοδο της Εργαλειακότητας που διανύουμε, είναι φυσικό μια τέτοια απόφαση να θεωρείται κατάπτυστα και κυριολεκτικά τρελή.

Οι επιστήμονες σήμερα είναι τόσο πνευματικά υγιείς όσο και ο υπόλοιπος πληθυσμός. Δεν απαιτούνται πια αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχαν οι προπάτορές τους, η ανεξάντλητη φαντασία, ο πιο αργός χρόνος, η ενασχόληση με πολλούς και ποικίλους τομείς ακόμα και μακρινούς του αμέσου αντικειμένου τους. Ο Επιστήμονας μοιάζει όλο και περισσότερο με τον manager και το εργαστήριο παίρνει τη δομή της επιχείρησης με αυστηρή την ιεραρχία των φοιτητών, μεταπτυχιακών, μεταδιδακτορικών, ερευνητών, διευθυντή, αναπληρωτή διευθυντή κ.λ.π. Και η χρηματοδότηση γίνεται στην ελεύθερη αγορά, και η αξιολόγηση με κριτήρια της ελεύθερης αγοράς επίσης.

Η κοινωνία πια έχει πάρει μια πιο πραγματιστική στροφή και κανείς δεν ασχολείται σοβαρά με αυτούς, παρά σαν μαϊντανούς στα κανάλια ή σε καμιά εκπομπή για να γεμίσει ο χρόνος. Δεν τους χρειάζεται, και συνεπώς δεν τους ανταμείβει. Οι νέοι σκέφτονται πιο οικονομικά επίσης και αποφεύγουν τέτοιες μακροχρόνιες επενδύσεις στις επιστήμες, που άλλωστε δεν διαθέτουν τα φόντα έτσι όπως εξασκούνται σήμερα για να μαγέψουν και να συνεπάρουν τα φρέσκα και ευφάνταστα νεανικά μυαλά. Λείπει η τρέλα δηλαδή και η διάθεση ανοίγματος στην περιπέτεια και το άγνωστο.


Παρ’ όλα αυτά, η παραγωγή κάποια στιγμή θα φρακάρει χωρίς την ανανέωση που της προσφέρουν οι επιστήμες. Η ΕΕ το κατάλαβε νωρίς και προσπάθησε, αν μη τι άλλο, να τις διαφημίσει και να ξαναδώσει στο πρόσωπο του ερευνητή-επιστήμονα κάτι από την αίγλη του παρελθόντος. Έτσι την περασμένη χρονιά διοργανώθηκαν στην Αθήνα αλλά ταυτόχρονα και στην Ευρώπη όλη, κύκλοι προσέγγισης, ανίχνευσης και ανάδειξης του Ερευνητή μέσα από προγράμματα «Η βραδιά του Ερευνητή», «Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον Ερευνητή», «Το πορτρέτο του Ερευνητή» , " ο Ερευνητής και το λουρί της μάνας", και άλλες τέτοιες μπούρδες. Το μέλλον θα δείξει! Αν και το βλέπω αρκετά χλομό.

Για την ώρα, τα καλύτερα παιδιά το έχουν ρίξει πάντως στο blogging!

24 σχόλια:

Nikos Lioliopoulos είπε...

περιστοιχιζόμενος απο την πιτσιρικαρία ενός Ιντερνετ Καφέ , πέρασα να πώ μια καλημερα, διεκδηκώντας την πρωτιά!
Κρατάω την τελευταία σου πρόταση(!) και τα ξαναλέμε ...
.Καλημέρα!

VAD είπε...

Kαι γω ξεκινάω οπως ο Νίκος,αλλά από άλλη θέση:αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας ....
-Οταν η ευφυια ξεπερνα κατά πολύ το μέσο όρο,πολλές φορές δεν την αντέχει το"υποκείμενο",οπότε οδηγείται στην τρέλα.Γιαννούλης Χαλεπάς,Γεώργιος Βιζυηνός,χαρακτηριστικά παραδείγματα από την νεοελληνική Τεχνη και Επιστήμη(Ο δευτερος,εκτος απο λογοτέχνης ήταν μεγάλο όνομα στο χώρο της Φιλοσοφίας).
Καλή μέρα νάχεις...

Ανώνυμος είπε...

Κρίνοντας από το συνολικό περιέχομενο των αναρτήσεων ,δεν μου μένει παρά να συμφωνήσω και να αναφωνήσω

Είναι τρελοί αυτοί οι Επιστήμονες-ερευνητές.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να καταθέσωμιά γενικότερη άποψη, που στην γενικότητά της έχει σχέση και με το θέμα της ανάρτησής σου.

Οποιοσδήποτε αφιερωθεί ΠΡΑΓΜΑΤΚΑ σε αυτό που κάνει, οποιοσδήποτε κάνει την δουλειά του ΦΑΝΑΤΙΚΑ σωστά, με επιμονή και συνέπεια, αυτός σίγουρα θα πετύχει... και θα προσφέρει.

Το έχω παρατηρήσει σε όλα τα επαγγέλματα -και στο δικό μου- και επειδή η δουλειά μου με υποχρεώνει να ταξειδεύω πολύ, έχω επιβεβαιώσει την ισχύ του σε όλο τον κόσμο, από το πιό μικρό εστιατόριο, το ξενοδοχείο, το κατάστημα, μέχρι την μεγαλύτερη επιχείρηση. Και ισχύει νομίζω και γιά την επιστήμη και τους επιστήμονες.

Οσο γιά την "τρέλα" των επιστημόνων, αυτή τεκμηριώθηκε κυρίως όταν η επιστημονική γνώση ήταν απίστευτα μακρυά από τον καθημερινό άνθρωπο, και ότι επιστημονικό ήταν και ακαταλαβίστικο.

Σήμερα, ιδιαίτερα με την τηλεόραση, η απόσταση φαινομενικά έχει μειωθεί (σιγουρα όχι στην ουσία). Δεν θεωρούμε πιά τους επιστήμονες συλλήβδην τρελούς ή και γραφικούς.

Μήπως όσα γράφεις, όμως, αποτελούν μόνο την μιά όψη του νομίσματος; Μήπως είναι μιά γενίκευση που αδικεί πολλούς; Σκέψου και αυτό που έγραψα στην αρχή... Το μεράκι, το πάθος γιά το σωστό, η αγάπη γιά την δουλειά που κάνουμε έχει χαθεί. Μήπως εκεί και το πρόβλημα της επιστήμης;

cynical είπε...

Καλημέρα Νικο. Και συ με τα δεκαπεντάρια στα ιντερνετ καφε; Αρα σε διακοπές. Αλλά η "αρρωστια", "αρρώστια". Και γω απο βδομάδα καπου εκει γύρω θα τριγυριζω και σε κανενα wi-fi spot. Αυτη τη φορα θα κανω διακοπες με laptop! Oxι παίζουμε!

Να εισαι καλά και καλή συνέχεια.

cynical είπε...

Καλημέρα VaD. Καμια φορά συμβαινει και το αντιθετο Δηλαδη πρεπει να εχεις καπως πειραγμένο εγκέφαλο για να μπορεσεις να κανεις σκεψεις πρωτοτυπες. Η τρέλα ειναι κατι που σε βγαζει απο τον μεσο ορο. Ειναι κατα καποιο τροπο σχετική.
Ο Βιζηινος μου εκανε και μενα εντυπωση οταν ειχα διαβασει το βιογραφικο του. Απο το πουθενα, από το λασποχώρι του στη θράκη, ειχε βρεθει στο Γκαιτινγκεν και μαλιστα να κανει διδακτορικο στη φιλοσοφια. Ενδιαφερον ανθρωπος..

Φευγω για μια βδομαδουλα πάλι. Αλλά θα εχω laptop μαζί μου οπότε θα προσπαθησω να μην αφησω το βλογ να χορταριασει.
Καλό σαββατοκυριακο.

katerina είπε...

Cynical έχω ήδη διαβάσει δύο φορές την αναρτηση σου, και αντί να γράψω όλα όσα θα ήθελα, είναι μάλλον καλύτερα να πω "ΖΗΛΕΥΩ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ POST"

Πρόλαβα ελάχιστα ερευνητές με ΙΕΡΗ τρέλα, στην πράξη προλαβα τον αποηχο τους και θυμάμαι μια περίπτωση, ενός ήδη πολλά χρόνια, ομοτιμου που συνηθιζε να αρχίζει την απαντηση του, ότι και να τον ρωτούσες με την κλασική ατακα "σαν επιστήμονας και σαν άνθρωπος....".
Μου μετέφεραν, εγώ απόλυτος ψαρακλας τότε, δεν τολμούσα να του απεθυνω καν το λόγο, ότι όταν κάποιος του είπε ότι πρέπει να λεει "σαν άνθρωπος και σαν επιστήμονας...", αυτός είπε, είμαι κατ' αρχήν επιστήμονας,ένας απάνθρωπος στον εαυτό του επιστήμονας, το άνθρωπος το λέω γιατί να, στεναχωριέται η γυναίκα μου, εσύ πάλι που έχεις μια τόσο όμορφη γυνάικα, μπορείς να επιλέξεις να είσαι κατ' αρχήν άνθρωπος.

Υ.Γ. Αντε cynical, μαζέψου πια απο τις διακοπές, μην μας γλυκαίνεις μονο το χάπι ...με επίλογους

cynical είπε...

Καλημερα de Profundis. θα έλεγα, "άσ' τον τρελό στην τρέλα του και μην τον συνεφέρνεις, τι κρυβει μεσα το μυαλο ενος τρελου δεν ξερεις". Το υπόλοιπο στο ..youtube.
Kαλο ΠΣΚ...

cynical είπε...

Καλημέρα de la mettrie. Πιστευω και γω ότι για να βγαλεις καποιο καλο αποτελεσμα, σε ό,τι κανεις πρεπει να το αγαπας και να του δινεσαι,και να μην το ξεχωριζεις απο την υπολοιπη ζωή σου. Αυτο ειναι μια σημαντικη συνιστωσα. Υπάρχουν και άλλες όμως αστάθμητες που παρεμποδιζουν και αναποδογυριζουν.

Η γνωμη μου ειναι ότι ακομα και να μην ειχαμε εξοικειωθει με τις επιστημες, και να μην υπηρχε η τηλεοραση, η εποχη μας δεν αφηνει θεση στην "ιερη τρελα" που λεει παρακατω η Κατερινα, πολύ σωστά. Δεν σου δινει χρονο. Και εχει αγρια θεσμοθετηθει και εντατικοποιηθει. Κανενας δεν θα σου πει "Take your time". Ισως, αφου εχει φαει αρκετη λαντζα και εχεις καταξιωθει, και επι πλεον δεν εχεις μεγαλη ματαιοδοξια περι ασταματητης παραγωγής δημοσιευσεων,μπορεις επι τελους να κατσεις λιγο στην ακρη και να πεις τωρα θα κανω αυτο, και ας με βγαλει στο πουθενα. Και ας το θεωρησουν οι αλλοι μια αποτυχια, μια σπατάλη..
Πάντως το θεμα δεν εχει εξαντληθει.

Καλό ΠΣΚ.

Swell είπε...

Καλησπέρα, με αφορμή την απάντησή σου στο σχόλιο του De profundis, μη σε ξανακούσω να ισχυρίζεσαι ότι με ξέρεις! Α, και καλές τρίτες διακοπές!

cynical είπε...

καλημέρα Κατερινα. Ειχα και γω την τυχη να γνωρισω δυο τετοιους ανθρώπους. Που ειχαν πολλα να δωσουν. Οχι μονο τυπους και θεωριες. Αλλα και ανθρωπια. Πηρα πολλα απ' αυτους οι οποιοι ακαδημαικαφυσικα μεινανε στον πατο. Αλλα ευτυχως που τους γνωρισα και εμαθα να βλεπω..

Κατερινα, φετος οι διακοπες με σερνουν, δεν τις σερνω. Οχι που δεν μου αρεσει. Αλλα περσι δεν εφυγα παρα μονο 5 μερες. Ειχα ενα παρα πολυ δυσκολο καλοκαιρι.
Πάντως θα παρω το λαπτοπι...να τα λεμε που και που.
Και κρατα γερα...

cynical είπε...

Ούτε ληξίαρχος να ήσουν de Swell. Ναι αρχιζει το τριτο κυμα. Να δεις που θα' ρθει και τεταρτο...

Εκει που εχεις εξοριστει αποκλειεται να με συναντησεις.

aerostatik είπε...

ok μας πείσατε ! δεν είστε τρελή !

Homo Sapiens είπε...

τελικά, καλά κάνω και το ....παλεύω να γίνω επιστήμονας?...με βλέπω στο τέλος να μένω με το βλέμμα απλανές...από την απογοήτευση :)

καλημέρα cynical!

PN είπε...

Τσα!!!!

Εδώ ο τρελός wannabe επιστήμονας. Καλά το τρελός το έχω από τώρα. Το επιστήμονας παλέυω μετά μανίας!!! Δεν μου κάθεται γαμώτο όμως!!!

Τι να σου πω βρε cynical; Στην Ελλάδα δεν έχω γνωρίσει και πολλούς επιστήμονες. Τρελούς ναι...κάργα, αλλά επιστήμονες...μπα!!! Το πιάνεις το κακοηθέστατο υπονοούμενο για το επίπεδο των ελλήνων καθηγητών πανεπιστημίου...χαχαχα!!!

Λες να κάνουμε το Blogging επιστήμη..;;;;;

Greek Rider είπε...

@cynical καλησπέρα,

1) Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη ανάκη για σοβαρούς κοινωνικούς και πολιτικούς επιστήμονες οι οποίοι θα δωσουν εργαλεία για την αλλαγή της κοινωνίας.

2) Δεν μπορώ να καταλάβω όλη αυτή η βιομηχανία δημοσιεύσεων που αποσκοπεί. Κατ' αρχήν σε πολλούς τομείς (ιδίως στην Ελλάδα) πολλά "επιστημονικά" περιοδικά είνα συντεχνιακά για τα άρθρα ημετέρων και δεύτερον η γνώση που πραγματικά παράγεται ακόμη και από τη συσωρευμένη γνώση του αθροίσματος των επιστημονικών άρθρων είναι ασήμαντη. Λίγα είναι αυτά που είτε ανακαλύπτουν κάτι πραγματικά νέο ή συνεισφέρουν σε αυτό. Όλα τα υπόλοιπα είναι ανακύκλωση σκουπιδόμαζας.

Κάποτε έλεγα σε έναν γνωστό να σταματήσει αυτό το γελοίο παιχνίδι να κάτσει σπίτι του και να μελετήσει χωρίς την πίεση των συνεχών πανεπιστημιακών δήθεν επιστημονικών δημοσιεύσεων, με κοιτούσε σαν ζόμπι. Και όμως πιστεύω οτι τότε θα παραγόταν περισσότερη και πιο χρήσιμη γνώση.

Ξέρω ότι στις φυσικές επιστήμες μπορεί να υπαρχουν σημαντικές διαφορές αλλά από την φιλολογία μέχρι τις οικονομικές επιστήμες τα παραπάνω που υποστηρίζω πιστεύω ότι ισχύουν.

3) Τα έχουμε ξαναπεί βέβαια αλλά το επαναλλαμβάνω όπως και εσύ ότι οι επιστήμονες σήμερα λίγο θέλουν να γίνουν πωλητές. Και αυτό έχουν γίνει σε πολλές περιπτώσεις.

Spyros Vlahos είπε...

Δυο επιστήμονες πού 'χω γνωρίσει, δεν εμπίπτουν στο στερεότυπο. Από την άλλη μεριά, δεν εμπίπτουν και στο στερεότυπο του νορμάλ ανθρώπου.
Είναι κοινωνικά και συναισθηματικά ανώριμοι, για να γίνω πολύ εγενικός.
Να μου 'πεις, μπορεί έτσι νά 'χαν ξεκινήσει τη ζωή τους. Δεν υπάρχουν, άραγε, χασάπηδες ανώριμοι;

cynical είπε...

Καλησπέρα homo sapiens. Το ζητούμενο δεν ειναι να γινεις ένας επιστήμονας σκετος, αλλά "τρελός επιστήμονας". Πάντως είσαι σε καλό δρόμο..

cynical είπε...

VK, καλησπέρα. Αααα!! Στα οικονομικά δεν εισαι;; Και ποιος ειπε οτι τα Οικονομικά είναι επιστήμη; Επομένως συνεχισε. Δεν κινδυνεύεις να ξεπέσεις και να γινεις επιστήμονας!!

Ανεξάρτητα απο το επίπεδο των καθηγητών, δεν υπάρχει θεληση και μεράκι να λειτουργησουν σαν δάσκαλοι και αδυνατουν να εμπνευσουν τους φοιτητές. Οί λόγοι, οπως τους γραφω τωρα προχειρα ειναι το μικρο βαρος που εχει η εκπαιδευτικη διαδικασια στην εξελιξη του καθηγητη στην πανεπιστημιακή ιεραρχια και το άλλο ειναι το παγιο χαρακτηριστικο της παιδειας παγκοσμιως. Που ειναι εργαλειακη και δεν σου αφηνει χρονο να αγαπησεις τη γνωση και να πειραματιστεις.

cynical είπε...

Καλησπέρα Greek Rider. Οι δημοσιευσεις αποτελουν βιομηχανια. Κανεις μια μελέτη την οποια δημοσιευεις οσες φορες θελεις με μικρες παραλαγγες. Επισης τραβας τα αποτελεσματα απο τα μαλλια με σκοπο να γινει μια ακομη δημοσιευση.
Τα περιοδικα φυτρωνουν σαν τα μανιταρια. Για τα ελληνικα δεν ξερω, διοτι σε μας δεν υπαρχουν. Φανταζομαι οτι θα λειτουργουν σε επιπεδο παρέας. Οι δημοσιευσεις ειναι ενα βασικό κριτηριο για να παρεις μια θεση στο πανεπιστημιο. Φυσικά παιζουν και οι γνωριμιες και τα κονέ.
Ειχαν κανει μια στατιστικη για τον αριθμο των αναφορών που παιρνει κατα μεσο ορο ενα αρθρο στις φυσικες επιστημες. Ενα πολυ μεγαλο ποσοστο, πολύ πανω απο 50% δεν παιρνει καμια αναφορα. Που σημαινει οτι κανεις δεν το εχει διαβασει. Η ερευνα γινεται αναλογα με το αν θα καταληξει σε δημοσιευση. Οσοι δεν το λαμβανουν αυτο υπ 'οψιν μενουν εκτος.
Υπάρχουν ολοκληροι κλαδοι οι οποιοι ειναι αγονοι αλλά λειτουργουν σαν ενα κλειστό κύκλωμα που αναπαραγεται. Αναρωτιεσαι ποιος ο σκοπος για το Α; Μα για να βρουμε το Β. Και μετα; ρωτάς. Μα για να επιβεβαιώσουμε το Α.

Αυτο που βλέπω σε αρκετους συναδελφους ειναι η απογοήτευση από την έλλειψη νοήματος στα ερευνητικά projects. Tην ιδια απογοήτευση βλέπω και σε οσους εργαζονται και σε εταιριες.

cynical είπε...

Γιατί @aerostatik σας εχω πεισει ότι ειμαι επιστήμονας;

cynical είπε...

Αυτό που λες Σπύρο περί συναισθηματικης και κοινωνικης ανωριμότητας ειναι πολυ συστοχο. Το εχω συναντησει παρα πολλες φορες. Η διαφορα με τον χασάπη ας πουμε, ειναι ότι οι πρώτοι δεν εχουν συναισθηση της ανεπάρκειάς τους, και επιμένουν να εχουν γνωμη επι παντός επιστητού την οποια και θεωρουν και τη μονη σωστη. Γιαυτο τους θεωρω και επικίνδυνουν μεσ΄ την αλλαζονία και την ασχετοσύνη τους.

katerina είπε...

Όχι cynical, δεν θέλω να πω κάτι ιδιαίτερο, απλά σε τεστάρω να δω αν κρατάς τις υποσχέσεις σου, και είσαι κοντά μας.

1,2,1,2,1 Cynical, έχεις σήμα;;;

cynical είπε...

Κατερίνα loud and clear from Bohemian Cafe. Keep in touch. Over!