Περί Ωών και Ορνίθων

Ο άνθρωπος, όταν τύχαινε να βρεθεί με κάπως γεμάτο το στομάχι, πάντα αρεσκόταν στο να αφήνεται χαλαρός στις ερεβώδεις αγκάλες του στοχασμού, προσπαθώντας να αναμετρηθεί με τα μεγάλα μυστήρια της νύχτας και του κόσμου που τον περιέβαλλε. Ακόμα και στις πιο παλιές γραπτές μαρτυρίες υπάρχουν νύξεις για την ηδονή που προσφέρει η συγκεκριμένη αυτή νοητική περιπλάνηση και αφαίρεση.

Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, από το να θέτει ερωτήματα για την προέλευση του κόσμου, για την αρχή του και το τέλος του, για την αρχή και το τέλος το δικό του, για την προέλευση των θεών και των δαιμόνων του. Δύσκολα τα ερωτήματα και εν μέρει μόνο απαντημένα. Πιο πολλές οι υποθέσεις και τα κενά, ενώ οι βεβαιότητες απελπιστικά πιο λίγες.

Κι όμως, ανάμεσα στις μεγαλειώδεις αυτές απορίες πάντα υπήρχε μια μικρή κόγχη όπου εδώ και αιώνες εύρισκε μέρος να κουρνιάσει και ένα ασήμαντο θαρρείς, μα θεμελιακό ερώτημα, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ενώ κάθε γενιά το έθετε, δεν κατάφερνε ποτέ να το σπρώξει ένα βήμα παραπέρα για να το λύσει, παρά το μετέδιδε αυτούσιο και αναπάντητο στην επομένη, χωρίς ούτε ένα παραπάνω διαφωτιστικό στοιχείο να είναι σε θέση να παραδώσει.

Ενώ για τον άνθρωπο, όλως περιέργως, ποτέ κανένα παρόμοιο ερώτημα δεν ετέθη, αν δηλαδή η φύση έδωσε προτεραιότητα σ’ αυτόν ως όλον ή στη γενεσιουργό του ύλη, το σπέρμα δηλαδή και το ωάριο, στην περίπτωση των πουλερικών, και δη της κότας, η αμφιβολία παρέμενε διαχρονικά τόσο μεγάλη, ώστε να κατατρώγει επίμονα τα σωθικά και το νου της ανθρωπότητας.

Τι έφτιαξε πρώτα η φύση λοιπόν; Την κότα ή το αυγό; Κυκλικό το ερώτημα, το ονόμασαν οι φιλόσοφοι, και κατά συνέπεια το παράτησαν.

Άλυτο βέβαια μέχρι χθες, μιας και οι επίμονες έρευνες ομάδας ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Μπλα, Μπλα Μπλα, κατέληξαν με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι οι κότες γενικώς είχαν προηγηθεί προ πολλού των αυγών.

Η συλλογιστική τους, βασιζόμενη στη θεωρία της εξέλιξης, ήταν ότι θύτες των οποίων η γεύση εξελίχτηκε προς ένα συγκεκριμένο ωοτόκο θύμα, εξελίχτηκε κατόπιν και προς τα αυγά τους. Εξετάζοντας για παράδειγμα το οικογενειακό δέντρο τεσσάρων ειδών φιδιών με ιδιαίτερες γευστικές προτιμήσεις στα αυγά, ωμά κατά προτίμηση και όχι μάτια, ανακάλυψαν ότι οι πρόγονοί τους είχαν ήδη αποκτήσει ειδικότητα στο να τρώνε τους γεννήτορες των αυγών αυτών, δλδ τις μαμάδες τους, τις σαύρες εν προκειμένω. Πράγμα, που στον αμείλικτα μονοκατευθυντικό χρόνο της εξέλιξης σημαίνει ότι πρώτα οι σαύρες και μετά τα αυγά, ή για να έρθουμε πίσω στο αρχικό μας ερώτημα, πρώτα η κότα και μετά το αυγό!

Όχι, σιγά μην περιμέναμε από τους φιλοσόφους να μας λύσουν τα προβλήματα!