Ήταν ο Σημίτης τρομοκράτης;

Πότε είναι κάποιος "τρομοκράτης"; Μα, αν δρα σύμφωνα με αυτά που έχει καταγράψει ο νόμος ότι αποτελούν τρομοκρατικές πράξεις! Και τι είναι ο νόμος; Κάποιο εξ ουρανού κατασκεύασμα, που, όπως οι πλάκες του Μωυσή μεταφέρουν, αν όχι το λόγο του θεού, κάποιες θεωρούμενες αυταπόδεικτες και καθολικές αλήθειες και επιταγές; Όχι, φυσικά.

Οι νόμοι εξελίσσονται, όπως εξελίσσονται και οι κοινωνίες και οι ιδέες και οι νοοτροπίες και σε δημοκρατικές πολιτείες οφείλουν να συμβαδίζουν πάντα με το κοινό περί δικαιοσύνης αίσθημα και τις πολιτισμικές παραδόσεις της συγκεκριμένης χώρας. Πολλές πράξεις οι οποίες ήταν νομικά επιλήψιμες με το πέρασμα του χρόνου έγιναν "υπολήψιμες". Πάρτε για παράδειγμα το ξενοπήδημα και τη μοιχεία.

Επιπλέον όμως, οι νόμοι, όπως γνωρίζει και ο τελευταίος άνθρωπος επί της γης, αντανακλούν και τους συσχετισμούς δυνάμεων μέσα σε μια κοινωνία, οι οποίοι και δίνουν το δικαίωμα στην επικρατούσα τάξη να καθορίζει τι είναι νόμιμο και τι όχι, όπως επίσης και να χρησιμοποιεί τους ιδεολογικούς μηχανισμούς που διαθέτει για να πείσει περί της "αληθείας" της.

Αυτό περισσότερο απ' όλα εφαρμόζεται σήμερα και στον ορισμό του "τρομοκράτη" και της τρομοκρατίας, όπου παρατηρείται και η μεγαλύτερη αναντιστοιχία ανάμεσα στο τι η κρατούσα τάξη θεωρεί ως τρομοκρατία και στο τι θεωρεί ο λαός στην πλειονότητά του, ως τέτοια. Διάβαζα για παράδειγμα τις προάλλες, ότι ενώ η Αμερική και οι πρόθυμοι σύμμαχοί της θεωρούν το Ιράν ως τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο, οι άραβες κάτοικοι της Μέσης Ανατολής, δεν έχουν καθόλου την ίδια άποψη, θεωρώντας μάλιστα στο σύνολό τους, ότι ο υπ' αριθμόν ένας κίνδυνος για την περιοχή δεν είναι άλλος από το Ισραήλ.

Αν έρθουμε στα καθ' ημάς και στην περίοδο της χούντας, όσο η πλειοψηφία, είτε ακόμα δεν αντιδρούσε, είτε ήταν ανοιχτά με τη μεριά των συνταγματαρχών, προσδοκώντας πολιτική σταθερότητα και οικονομική βελτίωση, όλες όσες πράξεις αντίστασης εκδηλώνονταν καταδιώκονταν με έναν κάποιον αντίστοιχο "αντι"τρομοκρατικό νόμο.

Όταν πλέον η χούντα, μετά από κάμποσα χρονάκια άρχισε να χάνει ένα ένα τα κοινωνικά της ερείσματα και η βία της να γίνεται ορατή, εκτεταμένη και ανυπόφορη, οι "τρομοκράτες" μετονομάστηκαν σε αντιστασιακούς και κάποιοι σε μεταγενέστερο χρόνο τιμήθηκαν και με τα ανώτατα αξιώματα. Έτσι λοιπόν ο Σημίτης, ο οποίος επί χούντας έβαζε βόμβες, από "τρομοκράτης" σε μερικές δεκαετίες μετεξελίχθηκε σε πρωθυπουργό.

Η σημερινή εποχή εμπεριέχει πολλή βία, η οποία αν και δεν μετουσιώνεται σε ξερονήσια και σε κελιά βασανισμού (ακόμα), εν τούτοις έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τη χουντική περίοδο, το βασικότερο εκ των οποίων είναι η σταδιακή απονομιμοποίηση της κυβερνώσας κλίκας, η αντι-συνταγματική της δράση σε διάφορα ζητήματα, η εκτεταμένη καταστολή και πιθανόν, (το μέλλον θα δείξει), και η εθνική προδοσία.

Έτσι αυτοί που σήμερα βαφτίζονται "τρομοκράτες" δεν είναι διόλου απίθανο σε κάποιο καλύτερο μέλλον να γίνουν μέχρι και πρωθυπουργοί.

Έχουμε λοιπόν μέλλον μπροστά μας!