Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Παιδεία ίσον Οικονομία


Ο Μάικλ Μπλούμπεργκ της γνωστής οικογενείας και δήμαρχος της Νέας Υόρκης, πρότεινε για «υπουργό παιδείας», (school chancellor) της πόλης της Νέας Υόρκης, στην ευθύνη της οποίας θα είναι γύρω στο 1.1 εκατ. παιδιά, την Κάθυ Μπλακ, CEO των εκδόσεων Harper. Αν τα περιοδικά τα οποία εξέδιδε, (αναφέρουμε ενδεικτικά, το Cosmogirl και το Oprah Magazine) είχαν κάποια ελάχιστη σχέση με την εκπαίδευση, θα μπορούσαμε να της συγχωρέσουμε την προηγούμενη μηδενική σχολική εμπειρία. Οι νεοϋορκέζοι φυσικά δεν το μάσησαν και άρχισαν να μαζεύουν υπογραφές για να τη διώξουν, με το αιτιολογικό του «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι». Υπογραφές μέχρι τώρα μαζεύτηκαν γύρω στις 10,000 όμως το κυνήγι είναι εν εξελίξει.


Κάποιος δημοτικός σύμβουλος, υπεύθυνος επί των εκπαιδευτικών, ο οποίος αρνήθηκε να εκδώσει χαρτί εξαίρεσης ώστε η κ. Μπλακ, να παρακάμψει το νόμο, ο οποίος απαιτεί βεβαιωμένη επαγγελματική σχέση με την εκπαίδευση, παρακάμφθηκε ο ίδιος, και το πολύτιμο χαρτί εκδόθηκε από κάποιον άλλον προθυμότερο, που θεώρησε περισσότερο προς το συμφέρον του να ικανοποιήσει τον δήμαρχο, παρά το νόμο. Έτσι η κ. Μπλακ θα μπορεί πλέον να κατέχει τη θέση αυτή και νομίμως.


Είχαμε ξαναγράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση (charter schools) για το δρόμο που παίρνει η προ-πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Αμερική, με την παραχώρησή της σε επιδοτούμενους με κρατικά χρήματα ιδιωτικούς φορείς, οι οποίοι κάτω από το μανδύα του μη-κερδοσκοπικού τους χαρακτήρα, όχι μόνο απολαμβάνουν σημαντικές φοροαπαλλαγές, αλλά και προφανώς κερδοσκοπούν μέσω της μεθόδου του outsourcing μέρους των δραστηριοτήτων τους σε έτερους, καθ’ όλα κερδοσκοπικούς φορείς.


Η δεύτερη κατά σειρά πρόσληψη στη θέση αυτή προσώπου από τον κόσμο των επιχειρήσεων, (ο απερχόμενος ήταν δικηγόρος, του ιδίου μάλιστα φυράματος), δείχνει με εύγλωττο τρόπο πόσο πολύ η οικονομία και οι επιχειρηματικές πρακτικές έχουν επηρεάσει την εκπαιδευτική πολιτική. Ήδη από το 2002 ο Μπλούμπεργκ είχε προσλάβει δικηγόρους, εταιρίες συμβούλων και ανθρώπους από τον κόσμο των επιχειρήσεων για να εκπαιδεύσουν δασκάλους και να «αναμορφώσουν» σύμφωνα με τα επιχειρηματικά πρότυπα της απόδοσης, της ανταγωνιστικότητας, της υπευθυνότητας, της ανταποδοτικότητας και άλλων παπαριών, το σχολικό σύστημα και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των σχολείων της Νέας Υόρκης.


Η «αναμόρφωση» που αυτή τη στιγμή επιχειρείται όχι μόνο στα καθ’ ημάς, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δείχνει το ασφυκτικό στένεμα των οριζόντων των υπευθύνων, και την άκρως μονοδιάστατη αντίληψη του κοινωνικού φαινομένου σαν οικονομικού. Η ψυχανώμαλη εμμονή τους στη σύνδεση της εκπαίδευσης και της γνώσης με την οικονομία και την ανάπτυξη, αν μη τι άλλο, όχι μόνο διαψεύδεται από την πραγματικότητα, αλλά από την άλλη τους εκθέτει κιόλας, με το να τους φέρει να αγνοούν τους βασικούς νόμους συσσώρευσης του κεφαλαίου.


Η παιδεία δεν είναι ποσότητα να μετριέται με επιδόσεις σε τεστ, ούτε κατακτιέται μέσα από αποπνικτικά προγράμματα διδασκαλίας, προσανατολισμένων στη συγκέντρωση καλών βαθμών. Η παιδεία δεν είναι οικονομία, ούτε πρέπει να συνδέεται με την οικονομία. Παιδεία είναι η απροϋπόθετη εξερεύνηση του κόσμου της γνώσης, η υπόδειξη τρόπων κατάκτησης αυτής, η καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής, η εμφύτευση ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αξιών, αρετές πέρα και μακριά από το ασφυκτικό, στενόχωρο και μισαλλόδοξο μονοπάτι της οικονομίας.


Και αν ο Μπλούμπεργκ επαίρεται ότι το σύστημά του απέδωσε καρπούς και ότι οι μαθητές συγκέντρωσαν καλύτερους βαθμούς, τώρα πια θα πρέπει να ντρέπεται, μιας και ξέρουμε ότι οι βαθμοί αυτοί ήταν καθαρά πληθωριστικοί. Όπως άλλωστε γίνεται παντού και πάντα νομοτελειακά, όταν πρέπει για διάφορες σκοπιμότητες να ικανοποιούνται πάση θυσία οι αριθμοί. Το μόνο εύκολο!


Όπως εύκολο είναι και να απαλλαγούμε από όλους αυτούς τους μικρόνοες, απαίδευτους, ανόητους, εκφυλισμένους, στενόμυαλους, επηρμένους, αλλά δυστυχώς θρασύτατους, που μπλέχτηκαν στα ποδάρια μας.


10 σχόλια:

στελιος είπε...

cynical, είναι γνωστή η μυωπία και ο στενός πνευματικός ορίζοντας της αστικής τάξης,ιδίως της αμερικάνικης, που τα μετράει όλα με το χρήμα.
Θα τιμωρείται με τις κρίσεις και την άνοδο της εργατικής τάξης.

Napo είπε...

η παιδεια αποτελει πλουτο και ως τετοιος αυλος (γνωση) ή υλικος (προιοντα) ειναι απαραιτητος για την προοδο της κοινωνιας

Η παιδεια που καταφερνει να βοηθησει την κοινωνια να αναπτυχθει περισσοτερο ειναι προφανες οτι θα λαβει και τις καλυτερες βοηθειες απο ιδιωτικες ή δημοσιες πηγες

Δεν ειναι τυχαιο πως το καλυτερο πανεπιστημιο του κοσμου (τελευταια 10 χρονια τουλαχιστον) εχει δικη του επενδυτικη χρηματικη εταιρια για διαχειρηση καιφαλαιων

Επισης δεν ειναι τυχαιο πως το 2% των καλυτερων αμερικανικων πανεπιστημιων συγκεντρωνουν το 50% των επιδοτησεων γιατι ακριβως η παιδεια που παραγουν δινει τα αμεσοτερα αποτελεσματα αναπτυξης στην κοινωνια και ειδικοτερα στην αγορα


Αλλωστε ποιος ο λογος να δωθουν ποροι σε ενα πανεπιστημιο να κανει ερευνα για ενα προιον που μπορει να φτιαχτει σε 50 χρονια
οταν μπορουν να δωθουν οι ιδιοι ποροι σε ενα πανεπιστημιο που θα βγαλει προιον που θα βοηθησει την κοινωνια και την αγορα προιοντων σε ενα μηνα

Ολοι κερδιζουν οι επιχειρησεις το πανεπιστημιο και κηριως ο ιδιος ο λαος

Ανώνυμος είπε...

Επειτα από μια συζήτηση με τον δρα Φράιερ:

http://www.e-paideia.net/News/article.asp?lngEntityID=59893&lngDtrID=102

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

«Η παιδεία δεν είναι οικονομία, ούτε πρέπει να συνδέεται με την οικονομία. Παιδεία είναι η απροϋπόθετη εξερεύνηση του κόσμου της γνώσης, η υπόδειξη τρόπων κατάκτησης αυτής, η καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής, η εμφύτευση ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αξιών, αρετές πέρα και μακριά από το ασφυκτικό, στενόχωρο και μισαλλόδοξο μονοπάτι της οικονομίας».

Θα ήθελα να πω ότι το παραπάνω απόσπασμα πολεμώντας τη καπιταλιστική μονομέρεια της παιδείας, κινδυνεύει να μετατρέψει τη παιδεία σε σακί χωρίς περιεχόμενο και σκοπό.

Η παιδεία όχι μόνο συνδέεται με την οικονομία αλλά η οικονομία είναι προϋπόθεση και κινητήρια δύναμη της λειτουργίας της.

Το πρόβλημα που εντοπίζεται εδώ δεν είναι ακριβώς η σύνδεση της παιδείας με την οικονομία αλλά η υποταγή της παιδείας στη καπιταλιστική επιχείρηση στη στενή καπιταλιστική λειτουργία παραγωγής άμεσου κέρδους και μόνο κέρδους για τις εταιρείες.

Αν το σύνολο της γνώσης που απαιτούνταν για τη παραγωγής περισσότερο κέρδους ήταν «1+1=4 και 4 κουμπάκια πάτημα στο 0-1, αυτή θα ήταν η παιδεία μας κατά τις επιχειρήσεις!!! Όλες οι άλλες γνώσεις θα ήταν όχι μόνο περιττές αλλά και επικίνδυνες, κυρίως επικίνδυνες…

Επανέρχομαι. Προϋπόθεση ανάπτυξης της παιδείας (της επιστήμης, της έρευνας κλπ) και επίτευξης των ευρύτερων σκοπών της είναι η οικονομία και το αντίστροφο. Η σχέση είναι ευθέως ανάλογη.

Η παιδεία περιέχει συμπυκνωμένα όλες τις ως τώρα γνώσεις του κόσμου και μεταδίδεται για να αποτελέσει όπλο βελτίωσης της ζωής μας (όχι απλά οικονομικά – υλικά …) , δεν είναι άσκοπη διαδικασία ούτε κάποια αλτρουϊστική πράξη.

Η παιδεία ετοιμάζει ανθρώπους για όλες τις κοινωνικές (μαζί και παραγωγικές) λειτουργίες και εφοδιάζει με γνώσεις που κάνουν ικανούς τους ανθρώπους να επιτελέσουν όλους τους σκοπούς αλλά και να κατέχουν υψηλό επίπεδο ικανότητας παραγωγικότητας για να βελτιώνουν συνεχώς τη ζωή τους αλλά και να βελτιώνουν τη παιδεία τους, την επιστήμη, την έρευνα…

Χωρίς ευρεία παιδεία αυτοί οι στόχοι είναι αδύνατο να επιτευχθούν όσο και αν μας λένε κατάρτιση, κατάρτιση, κατάρτιση για αύξηση της παραγωγής (κέρδους). Στο τέλος αυτή η στενή παιδεία παράγει ανίκανα μυαλά για παραγωγή. Ανίκανα για κάτι νέο, ανίκανα για έρευνα. Η κατάρτιση βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος.

Γίνεται όμως σήμερα να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς επιστήμη έρευνα, καινοτομία; Γίνεται αυτά να υπάρχουν χωρίς παιδεία που περιέχει όλες τις ως τώρα γνώσεις του κόσμου από τις στενές οικονομικές μέχρι τις συμπαντικές; Όχι δεν γίνεται. Στενά και ανάπηρα μυαλά της μονοκαλλιέργειας δεν λύνουν ποτέ ευρεία προβλήματα.

Αργά ή γρήγορα το σύστημα θα φρενάρει κάθε πραγματική οικονομική ανάπτυξη ακριβώς επειδή φρέναρε την ευρεία (ακαδημαϊκή, θετική, θεωρητική κλπ) παιδεία. Η ζωή θα υποβαθμιστεί. Το βιοτικό επίπεδο θα πέσει. Η κρίση του συστήματος θα είναι γενική. ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΔΥΝΔΕΕΤΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΜΕ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ!!! Και... εσύ Cynical!

Αυτή είναι η άποψή μου.

cynical είπε...

Symastev,

δεν συμφωνω. Η παιδεια ειναι καλλιεργεια του νου και της ψυχης. Αλλο πραγμα ειναι οτι ολοκληρωμενοι ανθρωποι μπορει να συνεισφερουν περισσοτερα στο οικονομικο προιον. Αλλα δεν ειναι αυτος ο σκοπος.

Σκοπος ειναι πρωτιστα ν' ανθρωπεψουμε. Που θα μαθουμε να συγκινουμαστε απο τους στιχους της ποιησης; Να ακουμε με αγγαλιαση κλασσικους συνθετες, να ακουμε οπερα και να μην λεμε ποιοι ειναι αυτοι οι τρελλοι που τσιριζουν, να εκτιμουμε το βαθος ενος πινακα;

Η καλλιεργεια δεν προυποθετει μεγαλα μπατζετς. Ουτε ηλεκτρονικους πινακες, τιποτε απο αυτα. Κοινωνια με αλλες προτεραιοτητες προυποθετει.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΕΡΓΙΟΣ είπε...

«Η παιδεια ειναι καλλιεργεια του νου και της ψυχης. Αλλο πραγμα ειναι οτι ολοκληρωμενοι ανθρωποι μπορει να συνεισφερουν περισσοτερα στο οικονομικο προιον. Αλλα δεν ειναι αυτος ο σκοπος».

Η παιδεία μπορεί να είναι καλλιέργεια του νου και της ψυχής αλλά δεν είναι αυτά η αιτία τους. Έτσι όπως το λες, φαίνεται πως η γνώση δεν έχει άλλη αιτία από την ανάγκη γνώσης και η παιδεία από την ανάγκη παιδείας! Όπως η τέχνη έχει ως αιτία τη τέχνη άντε και την ικανοποίηση της φιλότεχνης δίψας. Όπως η επιστήμη έχει ως αιτία την επιστήμη άντε και τη περιέργεια. Όπως η πολιτική έχει ως αιτία τη πολιτική άντε και τη φιλοδοξία της πολιτικής. Αυτοσκοπός, ταυτολογία και αδιέξοδο.

Νομίζω πως αυτά τα ζητήματα έχουν πια λυθεί. Γενεσιουργός αιτία της παιδείας και βασική αιτία (βασικό κινούν) της γνώσης είναι η καλυτέρευση της ζωής (ένστικτο της επιβίωσης στο βάθος) δια της αξιοποίησης της προηγούμενης γνώσης στην ανάπτυξη της ανταλλαγής της ύλης (παραγωγική δράση) με καλλιέργεια νου, ψυχής κλπ, κλπ, )δεν μας χαλά καθόλου- το αντίθετο - είναι αναγκαία), αλλιώς κανένας λόγος μετάδοσης από γεννησιμιού του όποιου είδους θα υπήρχε.

Κάθε γνώση υπάρχει για κάποιους σοβαρούς λόγους ύπαρξης των φορέων της αλλιώς απονεκρώνεται. Η παιδεία δεν συμβάλει (και) παρεμπιπτόντως στη βελτίωση της οικονομίας κάτι σαν τύχη ή σαν παράγωγο άλλων σκοπών, αφού πρώτα ικανοποιήσει τις ανάγκες δίψας για γνώση του κόσμου. Η γνώση του κόσμου είναι συνώνυμη και προϋπόθεση, της, με ευρεία έννοια, οικονομικής ανάπτυξης. Και οικονομία θα πει ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας. Καμία οικονομική ανάπτυξη δεν γίνεται χωρίς νέα γνώση. Η γνώση (παιδεία) ναι μεν δεν είναι ούτε μπορεί να είναι απλά γνώση οικονομική αλλά όλο το οικονομικό αποτέλεσμα είναι αποτέλεσμα της γνώσης. Άλλο γνώση άλλο αποτέλεσμα της γνώσης. Και όποιος πει ότι οι φιλοσοφικές γνώσεις ή η ποίηση και το τραγούδι δεν συμβάλλουν και στην οικονομική ανάπτυξη είναι σαν να λέει ότι τα μαθηματικά χρειάζονται μόνο για όσους γράφουν αριθμούς. Ή απλά δεν ξέρει τι σημαίνει παραγωγή υλικού και άυλου πλούτου.

Ταυτόχρονα, το είπαμε, το επίπεδο γνώσης είναι ευθέως ανάλογο των αποτελεσμάτων της οικονομίας με την έννοια της διάθεσης υλικών προϋποθέσεων ανάπτυξης της. Και όταν λέμε οικονομία δεν εννοούμε τα κέρδη της ΙΒΜ, ούτε του Χάρβαρντ αλλά τα την υλική υποδομή της κοινωνίας, τη βάση του εποικοδομήματος κάθε γνώσης.

θα έλεγα ότι οι παραπάνω διαφορές στην αντίληψη για τη παιδεία υποκρύπτουν αφανώς την αιώνια αντίθεση υλισμού και ιδεαλισμού: «το είναι ή το πνεύμα;», «ύλη ή ιδέα;».

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανάλογες ενέργειες είχαν γίνει στην ΕΕ για δυο-τρεις Επιτροπές (αγροτικής παραγωγής και κάτι άλλο) με συγκεκριμένους επιχειρηματίες. Η πολιτική δράση επιχειρηματοδοτείται, χαρίζεται σε επιχειρηματίες...

Napo είπε...

Η πλειοψηφια της γνωσης της τεχνης των επιστημων και της αναπτυξης των κοινωνιων ερχεται απο τις καπιταλιστικες χωρες

τα καλυτερα πανεπιστημια του κοσμου ειναι στην αμερικη
τα καλυτερα νοσοκομεια/ερευνιτικα κεντρα ειναι στην αμερικη

τα περισσοτερα νομπελ/οσκαρ/βραβεια ερχονται απο την αμερικη

το μεγαλυτερο φεστιβαλ ανεξαρτητων ταινιων ειναι αμερικανικο

ολες οι ριζοσπαστικες τηλεοπτικες ιδεες και σειρες ερχονται απο την αμερικη

τα μεγαλυτερα μουσικα συγκροτηματα

οι πιο ριζοσπαστες θεωρητικοι επιστημονες

απο τον νοαμ τσομσκι μεχρι τον δαβιδ χαρβευ

ακομη και οι καλυτεροι σεφ του κοσμου στην αμερικη πανε για σπουδες

απο οτι φενεται το κερδος φερνει και παιδεια


αντιθετα στις χωρες απο του κερδος ποινικοποιηται και η παιδεια ειναι μονο "για τον ανθρωπο" τι γινεται?

ποσα νομπελ εχει φερει το βιετναμ?
ποσα καινουρια φαρμακα εχει προσφερει η κουβα στον κοσμο?
ποσες ταινιες εχει να προσφερει η κινα? (καμια ολες φτιαχνονται στο καπιταλιστικο χονγκ κονγκ)
ποσους οικονομολογους/επιστημονες/διανοητες εχει βγαλει η κινα? (κανεναν ειναι ολοι στη φυλακη)

αληθεια ποια ειναι η κληρονομια στο χωρο της τεχνης που αφησε η σοβιετια? (ειναι ολοι τους με αμερικανικο διαβατηριο)



μονο οπου υπαρχει οικονομικη και πολιτικη ελευθερια μπορει να υπαρξει παραγωγη παιδειας

cynical είπε...

napo

ποσοι πανε στα καλυτερα πανεπιστημια, ποσοι εχουν προσβαση στα καλυτερα φαρμακα κλπ.

Napo είπε...

στην κινα/κουβα/βιετναμ/κορεα/ελλαδα?

κανενας

ολοι πρεπει να πανε στην ευρωπη/αμερικη για να βρουν καλυτερες μερες

ο σταλιν πηγαινε στην αμερικη οταν αρρωστενε


αντιθετα στην αμερικη και ο πιο φτωχος εχει ελπιδα να λαβει την καλυτερη παιδεια/υγεια/ευκαιριες στον κοσμο

(φυσικα θα ειναι καταχρεωμενος για 20 χρονια αλλα there is no free lunch)

στην αμερικη παμπτωχοι φοιτητες εφτιαξαν επιχειρησεις που οδηγουν την επιστημονικη προοδο της ανθρωποτητας

στην αμερικη ενας παμπτωχος αραπης εγινε προεδρος των ΗΠΑ και σπουδασε στο καλυτερο πανεπιστημιο του κοσμου

στην αμερικη ενας παμπτωχος εχει στη διαθεση του τους καλυτερους γιατρους και υγεια του κοσμου σε λιγοτερο απο 4 ωρες (αλλιως τρωει προστιμο το νοσοκομειο)
φυσικα θα ειναι καταχρεωμενος για τα επομενα 20 χρονια αλλα οπως ειπαμε there is no free lunch

πουθενα το μεσο βιοτικο και μορφωτικο επιπεδο δεν ειναι μεγαλυτερο απο τις καπιταλιστικες χωρες