Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Η διεθνής των στιγματισμένων


Με την κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής φούσκας, τη δυσπιστία στις χρηματαγορές που ακολούθησε και με την αγορά της πράσινης ενέργειας να μην λέει ν’ ανθοφορήσει, το κεφάλαιο περνάει στενόχωρες μέρες, αναζητώντας μια νέα φωλιά για να επωαστεί.


Το ότι η «ευκαιρία», όπως το μαύρο μαργαριτάρι, φωλιάζει στο κέλυφος των κρίσεων, το είχε πει από καιρό ο Φρίντμαν και το είχαν ήδη νοιώσει στο πετσί τους οι περισσότεροι λαοί της Λατινικής Αμερικής, της Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής Ευρώπης και της Νοτίου Αφρικής, οι οποίοι εν μια νυκτί είδαν σοκαρισμένοι τα πετρέλαια, τα ορυχεία και τις μεγάλες βιομηχανίες της χώρας τους να ιδιωτικοποιούνται, τους εργαζόμενους να απολύονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες και τη φτώχεια να εξαπλώνεται σαν την πανούκλα.


Δεκαετίες μετά, όταν η κρίση χτύπησε και στην καρδιά του ανεπτυγμένου κόσμου, οι ιδέες του Φρίντμαν ξανάρθαν στο προσκήνιο, σαν τους βρικόλακες. Η ευκαιρία, αυτή τη φορά κρυβόταν στην καρδιά του ίδιου του κράτους. Όχι ότι το κεφάλαιο δεν έπαιρνε ως τα τώρα το κάτι τις του, απομυζώντας το. Κομμάτια του όμως και όχι ολόκληρη τη φραντζόλα. Τώρα είχε έρθει πια ο καιρός να την πάρει και αυτή, ολάκερη, και επιδοτούμενη από πάνω! Τεράστια η αγορά· της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, της ενέργειας, των συγκοινωνιών, των μεταφορών, των υποδομών, των αεροδρομίων, των λιμανιών, των δασών, ένας τεράστιος συσσωρευμένος πλούτος, ο οποίος με λίγη τέχνη και μπόλικη λάσπη θα μπορούσε ν’ αποκτηθεί κοψοχρονιά.


Προηγουμένως όμως, έπρεπε να κανονιστούν ορισμένες λεπτομέρειες. Πρώτα έπρεπε το κράτος να απαξιωθεί ολοσχερώς και δεύτερον να ξεφορτωθεί προσωπικό. Η απαξίωση, σαν το σαράκι, δουλευόταν ήδη πόντο-πόντο από χρόνια, μα μόνον όταν ωρίμασε ο καιρός βρέθηκε και το τελειωτικό επιχείρημα που θα «πουλούσε» στην κοινή γνώμη: Για την κρίση και τα ελλείμματα φταίει το κράτος! Το υπερμέγεθες, το αναποτελεσματικό, το κράτος-ρουφήχτρα που απομυζά τον ιδιωτικό τομέα (ναι ακούσαμε κι αυτό το χαριτωμένο ανέκδοτο από τον σεβαστό πρόεδρο του ΣΕΒ), οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι ευνοημένοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι προνομιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι καλοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, και άλλα συναφή.


Η ελληνική κοινή γνώμη, μουδιασμένη από το σοκ των μέτρων, των ανατροπών και της λυσσαλέας προπαγάνδας, αφομοίωσε αδιαμαρτύρητα και με αρκετούς τόνους ενοχής στην πλάτη την καναλική πραγματικότητα, ακόμα κι όταν τα νούμερα έδειχναν διαφορετικά. Όπως για παράδειγμα, ότι ούτε το ελληνικό κράτος από άποψη δαπανών και προσωπικού, ήταν μεγάλο συγκρινόμενο με το κράτος άλλων ευυπόληπτων χωρών, (Σκανδιναβικές χώρες και Γαλλία), ούτε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν οι πιο καλοπληρωμένοι, αν αναλογιστεί κανείς το διαρρηγμένο εργασιακό τοπίο του ιδιωτικού μεσαίωνα και το κατά μέσο όρο χαμηλότερο μορφωτικό του επίπεδο. Όποιος δυσπιστεί και έχει χρόνο και υπομονή ας κάνει τον κόπο να ξεφυλλίσει τις ετήσιες εκθέσεις του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.


Τεμπέληδες λοιπόν οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι; Ας πούμε ναι. Αλλά τεμπέληδες και οι Εγγλέζοι; Τεμπέληδες και οι Ιρλανδοί; Τεμπέληδες και οι Αμερικάνοι; Στιγματισμένοι ως καλοπληρωμένοι οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι; Άντε να το δεχτούμε. Αλλά το ίδιο και οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί; Άχρηστοι οι Έλληνες; Άντε να ‘ναι κι έτσι. Αλλά τι γίνεται και με τους υπόλοιπους; Κάτι τρέχει λοιπόν, που είναι παγκόσμιο, που είναι έξω και πέρα από τις δημοσιονομικές ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας και το οποίο καταφανώς μάς ξεπερνά.


Πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου όταν αντίκρισα τις ίδιες ακριβώς κατηγόριες, «copy paste» θαρρείς απ’ το δικό μας οπλοστάσιο, να εκτοξεύονται με τον ίδιο βιτριολικό τρόπο ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους των προηγούμενων χωρών.


«Ο πλούσιος δημόσιος υπάλληλος: Η ανασκευή ενός μύθου»,

είναι ο τίτλος πρόσφατου άρθρου του Πoλ Κρούγκμαν στους New York Times, όπου αναλαμβάνει να αποκαταστήσει την αλήθεια. Σύμφωνα με αυτό, μόνο το 28% των δαπανών της ομοσπονδιακής και των τοπικών κυβερνήσεων πηγαίνει στη μισθοδοσία, και ένα άλλο 6% στις συντάξεις. Πόσο αληθεύει, συνεχίζει ο Κρούγκμαν, ότι οι δήθεν παχυλές συντάξεις και οι παροχές προς τους δημοσίους υπαλλήλους ευθύνονται για τα οικονομικά μας χάλια; Καθόλου, αν δει κανείς τις αναλύσεις οικονομικών ινστιτούτων, σύμφωνα με τις οποίες η διαφορά στις αποδοχές μεταξύ υπαλλήλων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα περιορίζεται στο πενιχρό 13%. Το οποίο, όμως προκύπτει από το καλύτερο μορφωτικό τους επίπεδο, μια και το 23.5% των ΔΥ είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου, ενώ μόνο το 8.9% των ιδιωτικών. Άλλες εκθέσεις βρίσκουν τουναντίον ότι ο μισθός των αμερικανών ΔΥ είναι όχι μεγαλύτερος, αλλά μικρότερος των ιδιωτικών.


Γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται σήμερα, περισσότερο από παλιά, τότε που και ο ίδιος ο Κλίντον τους θεωρούσε τεμπέληδες και τους έσπρωχνε να βρούνε καμιά αληθινή δουλειά, στο στόχαστρο; αναρωτιούνται πολλοί αρθρογράφοι στην Αμερική. Πολύ απλό. Οι ΔΥ, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι συνδικαλισμένοι και έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν συντάξεις, ανθρώπινο ωράριο εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς, στοχοποιούνται ώστε να διοχετευτεί προς αυτούς η μήνις, καθ’ όλα υπαρκτή και πολιτικά εκμεταλλεύσιμη από δημαγωγούς, όλων όσων από τον ιδιωτικό τομέα έχουν χάσει μισθούς και δουλειά. Με τον ίδιο τρόπο βάλλονται και από τις τοπικές κυβερνήσεις για να ξεφορτωθούν προσωπικό και δημόσιες υπηρεσίες προς τους ιδιώτες που καραδοκούν. Αλλά, η κύρια αιτία είναι η κατάρρευση των φορολογικών εσόδων που ακολούθησε την κατάρρευση της Wall Street, γεγονός για το οποίο προφανώς και δεν ευθύνονται.


Τα ίδια πάνω κάτω συμβαίνουν και στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού.

Για να μπορέσει το δίδυμο Κάμερον/Κλεγκ να προβεί στις προγραμματισμένες απολύσεις των 500,000 ΔΥ, περίπου το 8% του συνόλου, επιδόθηκε στη γνωστή τέχνη του διασυρμού, όπως λέγεται αλλιώς η «διαφάνεια». Το BBC, για να κερδίσει τις εντυπώσεις, δημοσίευσε πρόσφατα κατάλογο με τις αποδοχές των ΔΥ, ανάγοντας σε 38,045 αυτούς που κερδίζουν περισσότερο από 100,000 λίρες, ξεχνώντας φυσικά να αναφέρει ότι τα νούμερα αυτά αντιστοιχούν σε υψηλόβαθμους μανδαρίνους και σε γιατρούς του NHS (ΕΣΥ), και ότι τα 2/3 των δημοσίων υπαλλήλων κουτσοβολεύονται με 21,000 λίρες ετησίως.


«Robin Hood απ’ την ανάποδη»,

ονομάζει εφημερίδα της Β. Ιρλανδίας το ταξίδι προς το νεοφιλελεύθερο παράδεισο. Ταξίδι, που μέσα από τη συρρίκνωση των δημοσίων υπηρεσιών και τις απολύσεις, στοχεύει στην αντιστάθμιση των πόρων που θα χαθούν εξ αιτίας προγραμματισμένων φορολογικών ελαφρύνσεων του κεφαλαίου. «Τα χρήματα του δημοσίου τομέα που θα κατευθυνθούν προς τον ιδιωτικό, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και θα φέρουν την ανάκαμψη», διατείνεται με θράσος αξιωματούχος της τράπεζας Ulster, ξεχνώντας τα £42 δις που έλαβε εσχάτως ως βοήθεια η εν λόγω τράπεζα για να ξελασπώσει. Και λησμονώντας επίσης τα £120 δις που χάνονται κάθε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη φοροδιαφυγή μόνο των μεγάλων εταιριών.


Οι ΔΥ βρέθηκαν επίσης στο στόχαστρο, τόσο στην Ιρλανδία, όσο και στην Πορτογαλία και Ισπανία, στις δυο τελευταίες, με λιγότερα προς το παρόν τραύματα. Στη Ρουμανία οι μισθοί κόπηκαν κατά 25% και οι συντάξεις κατά 15%. Στην Ιταλία οι περικοπές κατά 10% περιορίζονται λέγεται, στους υψηλόμισθους, ενώ η Γερμανία, παρ’ ότι παρουσιάζει πλεόνασμα προγραμματίζει να ξαποστείλει γύρω στους 10,000 στα επόμενα τέσσερα χρόνια.

23 σχόλια:

Rodia είπε...

Συμφωνω απολύτως. Περισσότερο, δεν μπορώ να συμφωνησω! :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου. Χρόνια παρουσιάζονται σε ελεύθερα δίκτυα επικοινωνίας τούτα, αλλά ο πολιτικός και ο ελεγχόμενος δημοσιογραφικός λαϊκισμός, δεν περνάνε παρά έξω τις αναλύσεις τούτες. Ουσιαστικά, εμείς τα λέμε, εμείς τ' ακούμε.

Zaphod είπε...

Εντυπωσιακή ως συνήθως!!!

Θα συμπληρώσω μονο πως , οπως λεγαμε και στο προηγουμενο, το αδηφάγο κτήνος που λέγεται "αγορες" κατα το νεοφιλελευθερο (;) μοντελο δεν θα ηρεμήσει ποτε. Μέχρι τουλάχιστον να καταπιει το (οποιο) κράτος και να το ιδιοποιηθει. Μετά πιθανοτατα θα φάει τον ...εαυτο του.

Διοτι εν αντιθεση με αλλους δεν βλεπω καμια.... παγκοσμια συνομωσια αλλα τη φυσική ροή των πραγματων (φυσικη με την εννοια στηνω το σκηνικο και το αφηνω να λειτουργησει ανεμποδιστα, οχι με την εννοια πως αυτος ειναι ο "φυσικος" δρομος). Καποτε βολευε να θεωρουμε την "περιορισμενη ευθυνη", το χρηματιστηριο κτλ σωτήρια. Ε, ήρθε ο καιρός η σωτηρία να μας φάει. Δεν ξεχνάμε πως πολλά απο τα χρήματα "των αγορων" ειναι των ίδιων των ...μισθωτων και συνταξιουχων που "επενδυονται" απο μερικους κανατοκεφαλους κατα το μοντελο "αν κερδισουμε μισα μισα, αν χάσουμε έχασες".

Θεωρώ πως παμε φουλ για νεα φεουδαρχια εκτος και αν τα ίδια τα κράτη (δηλ οι πολίτες τους), ως αυτονομες καιταλοιπα οντότητες ξυπνήσουν, πράγμα που δεν το βλέπω και τόσο εύκολο

στελιος είπε...

Οταν οι καπιταλιστές δεν διέθεταν τα ανάλογα κεφάλαια, τότε το κράτος- δλδ τα χρήματα των φορολογουμένων- πήγαιναν για να δημιουργηθούν υποδομές για να μπορέσει το κεφάλαιο να επεκταθεί.πχ.Αεροδρόμια,λιμάνια,οδικό δίκτυο κλπ.
Σήμερα πλέον υπάρχει τόσος πλούτος στα χέρια των κερδοσκόπων που πτωχεύουν συστηματικά κράτη ολόκληρα ,για να μπορέσουν να απομυζήσουν τους εργαζόμενους.
Οι τεράστιες αντιθέσεις τώρα ξεπροβάλλουν μπροστά στα μάτια μας.
Στιγματισμένοι ενωθείτε.Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Συνέχισε κυν, είσαι ακούραστη και ανεξάντλητη.

cynical είπε...

zaphod,

μα αν ηρεμησουν οι "αγορες", θα πεθανουν ταυτοχρονα!

Μου κανει μεγαλη εντυπωση η "τροχιά" τους. Σαν ενα κατευθυνομενο βλημα που το στρεφουν απο μια χωρα στην επομενη με φοβερη μεθοδικοτητα.

Αρχιζουν οι φημες, που διευκολυνουν ενα επιθυμητο αποτελεσμα και μετα αφου λειανθει το εδαφος,ακολουθει μια κλιμακουμενη επιθεση.

Καθαρη πολεμικη στρατηγικη.

Μπορει η κινουσα υλη των αγορων να ειμαστε εμεις οι καταθετες, αλλα τα υποκειμενα που την κινουν ειναι πολυ συγκεκριμενα και λιγα. Ειναι τα λιγα μεγαλα funds.

Το οτι η προπαγανδα στηριζεται σε μια πλειαδα χωρων σε κοινα επιχειρηματα, φυσικα δεν ειναι απορροια συνομωσιας, αλλα κοινου σκοπου. Δηλ, οπως στη Λατ. Αμερικη οι συνταγες αυτες μολυναν τη μια χωρα μετα την αλλη, το ιδιο βλεπουμε να γινεται και στην ευρωπη.

Τα ισχυρα κεντρα προπαγανδας ειναι τα αγγλοσαξωνικα. Ολα τα υπολοιπα πηθικιζουν με στομφο τα επιχειρηματα που εκπορευονται απο κει. Ετσι δεν ειναι τυχαιο οτι τα ιδια ακους και δω και στην ιρλανδια και στην Πορτογαλια και παντου...

cynical είπε...

Δειμε,

νομιζω οτι εχει υπαρξει προοδος σε σχεση με τον Μάη. Παρακολουθω ορισμενους δημοσιογραφους να εχουν κανει στροφη σε σχεση με οσα ελεγαν τοτε.

Πιστευω οτι οσα γραφουμε εμεις εδω, φτανει και παραεξω. Με καποια καθυστερηση βεβαια, και με δυσαναλογα μεγαλο κοπο δικο μας.

Γιαυτο, Δειμε, τα κεφαλια κατω και γραψιμο! Δεν θα παει χαμενο!

Zaphod είπε...

Στρατηγική ή αυτοεκληρούμενη προφητεία;

Ο φόβος (της χρεοκοπίας) και η πίστη (της αξίας ή μη του χρήματος) κινούν τας αγοράς

cynical είπε...

Ζaphod,

ναι αυτο εννοω. Η διασπορα φημων που θα οδηγησει εκει που θελουν, γινεται φυσικα με στρατηγικο τροπο. Κοιταξε τωρα πώς αρχιζουν να ξηλώνουν σιγα σιγα το Βελγιο.

Μεχρι τωρα δεν ειχε ακουστει τιποτε. Οι φημες αυτες λοιπον, θα δρασουν αποτρεπτικα σε οσους θα ηθελαν να επενδυσουν εκει, ή να μεταφερουν χρηματα εκει.

Σιγα σιγα την ησυχη αυτη χωρα θα την κανουν μπουρδελο.

Οχι τιποτε, θα χρεοκοπησει και η Samsonite και θα χασουμε τα ωραια σακκιδια...

Napo είπε...

γραφεις λες και υπαρχει μια αορατη συνομωσια ανθρωπων πισω απο ολο αυτο το φαινομενο

Λες και ο καπιταλισμος εχει προσωπο ή προσωπα τα οποια κατευθυνουν τον κοσμο προς τα δεξια καταστρεφοντας τον

Λες και η ελλαδα καταστραφηκε γιατι καποιος νους εφηρμοσε καποιο σχεδιο

Δε σου εχει ποτε περασει απο το μυαλο πως ολα αυτα που συμβαινουν ειναι λογικα αποτελεσμα φυσικων νομων

Μια χωρα που καταργει τους φυσικους νομους της βαρυτητας ως αντιλαικους και προσπαθει να ζησει το ονειρο του να πεταμε δεν ειναι προφανες πως μετα απο 30 χρονια οι κατοικοι της θα εχουν σπασμενα κεφαλια?

Μηπως τελικα το ιδιο το κρατικο-σοσιαλιστικο συστημα εχει μειονεκτηματα που το τρωνε με αποτελεσμα αργα η γρηγορα να ψαχνει καλυτερες λυσεις?


Μηπως τελικα δεν υπαρχει υθινων νους πισω απο την δεξια ροπη των κοινωνιων αλλα ο ιδιος ο λαος ακολουθει τον μονο δρομο που του προτεινουν αφου η αριστερα μενει σιωπηλη?

cynical είπε...

Rodia,

διαπιστωνω οτι για την ελλαδα δεν μπορεις να βρεις τοσα στοιχεια για τις κολλεγιες του κρατους με συγκεκριμενα ατομα, οσα βρισκεις στην αμερικη. Εκει υπαρχουν οργανωσεις που κανουν αυτη τη δουλεια. Να ξεσκεπαζουν.
Μηπως ειναι καιρος κι εδω για κατι τετοιο;

cynical είπε...

napo,

για τα περι συνομωσιας δες την απαντηση στον Zaphod.

να το ξαναπω βαζοντας σχηματικα τα πραγματα σε μια σειρα:

Η κριση αφορα τον δυτικο κοσμο. Η κριση μεταφερεται στα κρατη για τους γνωστους λογους. Το βαρος ειναι δυσβασταχτο και γινεται δημοσιονομικο. Κοβεις τοτε το κρατος και τους υπαλληλους.

Η στρατηγικη ειναι κοινη, λογω κοινης οικον πολιτικης, οποτε και η προπαγανδα κινειται σε κοινους αξονες.

Δεν υπαρχει τιποτε το μεταφυσικο. Μονο δειχνει ενα κοινο στοχο.

Τσακιστε την εργασια...

cynical είπε...

Στελιο,

το λεω και το ξαναλεω και θα το ξαναλεω. Χρειαζεται να συνειδητοποιειθει απο ολους τους εργαζομενους ποιος ειναι ο εχθρος.

Robopsychologist είπε...

Ωραίο άρθρο, όπως και πολλά ακόμη που ανακαλύπτω σιγά σιγά σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog!

Λοιπόν πιστεύω πως ο αδηφάγος νεοφιλελευθερισμός, έχει βρει πολλούς συμμάχους στην προσπάθειά του να καταβροχθίσει το δημόσιο. Σύμμαχοι που δεν έχουν κανένα απολύτως συμφέρον από την τροπή που παίρνουν τα πράγματα. Πολύς κόσμος που δουλεύει με εξοντωτικούς ρυθμούς (και εξευτελιστικούς μισθούς) στον ιδιωτικό τομέα πιστεύει πως έτσι θα έπρεπε να δουλεύουν και στο δημόσιο. Φαντάζει εξωπραγματικό το να δουλεύουν όλοι οχτάωρο, να έχουν ένσημα, να πληρώνονται στην ώρα τους και αρκετά ώστε να μην πιάσουν κι άλλη δουλειά. Να ζουν δηλαδή αξιοπρεπώς, όχι απλά να επιβιώνουν. Στις εταιρίες οι περισσότεροι ακούν συνδικαλισμός και στρίβουν. Γιατί;
Ο συνδικαλισμός που άνθισε στο δημόσιο ήταν πάντα κομματικά καπελωμένος (δεξιά, αριστερά, κέντρο). Πολλές φορές λειτουργούσε τελείως συντεχνιακά ή εξυπηρετούσε ρουσφέτια. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν εξαιρέσεις, μα σε γενικές γραμμές νομίζω πως πρακτικά απαξίωσαν την έννοια του συνδικαλισμού. Και τώρα το τραπέζι έχει ήδη στρωθεί για τους ελάχιστους που διαθέτουν τα ποσά να ψωνίσουν (σε σούπερ προσφορές/εκπτώσεις) τις κρατικές εταιρίες...

zaphod είπε...

Αντε χασου και απο εδω ρε ναπο. Τωρα μιλανε οι μεγαλοι

Napo είπε...

@cynical

Διαφωνω

Μπορει στην Ιρλανδια το προβλημα να οφειλεται στην κριση εκ δυσης λογω της χρεωκοπιας του τραπεζικου συστηματος (που παρεπιπτωντος εχει κρατικες ριζες της κυβερνησης κλιντον και δεν οφειλεται στην ελευθερη αγορα)

Ολα αυτα ομως ουδεμια σχεση εχουν με την ελλαδα

Η ελλαδα εχει τεραστιο ελλειμα και μαλιστα πρωτογενες του ιδιου του κρατους

το 80% των δαπανων του κρατους ειναι μισθοι

συνεπως δεν φταιει η ελευθερη αγορα αλλα το κρατος που φτιαξαμε

cynical είπε...

Παντως robophychologist

τα συνδικατα ήταν παντοτε στο ματι της εργοδοσιας. Μετα το 89 αποδυναμωθηκαν. Τοσο γιατι και η αριστερα βρεθηκε σε αμηχανια, οσο και γιατι περασε η ψευδο-ευδαιμονια του πανισχυρου πλεον καπιταλισμου.

Απαξιωθηκαν πολλα πραγματα ταυτοχρονα. Παγκοσμιως.

Τοσο στην ελλαδα οσο και στη Γερμανια τα συνδικατα προσχωρησαν στην εργοδοσια.
Αλλα δεν ηταν μονο αυτος ο λογος που ο κοσμος επαψε να πηγαινει σε αυτα.

Υπηρξαν και εκφοβισμοι των εργαζομενων να μην συμμετεχουν. Οσα κρατησαν, κρατηθηκαν με νυχια και με δοντια. Για παραδειγμα δες τι εκανε ο Μπους (ελεγκτες) και η θατσερ (ανθρακορυχοι).

Θυμαμαι φασεις απο τη δεκαετια του 80 πολυ σκληρες.

Δεν ειναι λοιπον μονο που και τα ιδια εσκαψαν το λακκο τους.

cynical είπε...

napo

για δες αυτο σχετικα με το ποσοστο των μισθων στις Δημ. Δαπανες.

http://e-cynical.blogspot.com/2010/03/blog-post_13.html

εχω γραψει και αλλα σχετικα με αυτο κατω απο το LABEL: ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

με στοιχεια παντα.

Το 80% δεν το λεει ουτε ο Ανδριανοπουλος. Αυτος εχει πεταξει ενα 70%.

Δες την αναρτηση που σου επισυναπτω και τα σχολια και αν εχεις αλλα στοιχεια, ευχαριστως.

Napo είπε...

Το αρθρο που παραθετεις χρησιμοποιει το ποσο των δαπανων για τους ΔΥ σαν ποσοστο των γενικων δαπανων του κρατους συμπεριλαμβανομενων των τοκοχρεωλυσιων. Αυτο ειναι πραγματι μια ομολογουμενως πολυ εξυπνη πατεντα να κρυφτει το πραγματικο κοστος

Ετσι ενα 80% γινεται μονομιας 20% και η θεωρεια ανδριανοπουλου καταρρεει

Που εγκειται το λογικο λαθος?

Εστω οτι πραγματι οι δαπανες δεν ειναι 40δις με 30δις ΔΥ(70%) αλλα
100δις = 40δις ΔΥ + 60δις τοκοχρεωλυσια
Αρα κατα το αρθρο σου στην πραγματικοτητα μας κοροιδευουν και μας λενε φουμαρα για το δημοσιο και στην πραγματικοτητα το μεγαλο προβλημα ειναι τα χρεη μας
Φανταζομαι η προταση σου ειναι να σταματησουμε να πληρωνουμε τους δανειστες μας και να πτωχευσουμε
Πολυ ωραια.
Σε αυτη την περιπτωση οι δαπανες μας πραγματι θα πεσουν απο τα 100δις στα μονο 40δις
ναι αλλα και η δεξαμενη απο την οποια θα παιρνουμε λεφτα θα εχει 100δις μειον τα δανεικα που παιρνουμε (τα οποια ειναι 55δις + 5δις τοκοι εαν δεχτουμε τα 60δις που λες πως ξεπληρωνουμε)
αρα 100δις - 55δις = μενουν 45δις απο τα οποια πληρωνουμε δαπανες

τα 30δις λοιπον που πριν απεδειξες πως ειναι το 20% τωρα ξαφνικα γινονται 30/45= 66,6%

νατο λοιπον παλι το 70αρι που λεγαμε....


ολα ειναι απλα αγαπητε

το μαγαζι που λεγεται Ελλας δε τα βγαζει περα

αρα πρεπει να παραγουμε πλουτο

Ανώνυμος είπε...

Ασ΄τους να φτιάξουνε.
Με δικά τους λεφτά.
Δρόμους, λιμάνια, υδροηλεκτρικά, αεροδρόμια, νοσοκομεία, ταμεία (με έτοιμο ζεστό ρευστό),υποδομές γενικά.
Και μόλις τα τελειώσουνε, εμείς με τους κρετίνους που προωθούμε για αρχηγούς τους και τα ΜΜΕ που αφελώς μας άφησαν να τα πάρουμε στα χέρια μας, θα τους κατευθύνουμε εκεί που θέλουμε.
Και θα τους τα πάρουμε, όχι κοψοχρονιά, όοοοχι...τζάμπα!
Αυτοί είναι εκατομμύρια, εμείς μερικές χιλιάδες.
Μα, μ ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα.
Εμείς, μπορούμε να συνεννοηθούμε, μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να συνεργαστούμε. Εμείς έχουμε συναίσθηση της τάξης μας.
Και υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά μας.
Αυτοί, αν κι εκατομμύρια, αποβλακωμένοι απ τα σκουπίδια που τους σερβίρουμεκαι την έλλειψη ενημέρωσης, αποκαμωμένοι στην καθημερινή βιοπάλη, διασπασμένοι σε δεκάδες κομματικές ομάδες και το κυριότερο, μην συνειδητοποιώντας την ταξική τους θέση, όχι να οργανωθούν δεν μπορούν, μα ούτε και να συνεννοηθούν.
Ορμάμε και τους ξεβρακώνουμε!

Όχι μόνο μας ξεβράκωσαν, μα όπου νάναι θα μας γαμήσουν κιόλας και σύμφωνα με μερικούς απο μας, πρέπει, για να γίνουμε άνθρωποι. Φάνηκε στις πρόσφατες εκλογές.
Επί παραδείγματι, ο Μπουτάρης (ίσως καθ όλα αξιόλογος), δεν έκανε για δήμαρχος των Θεσσαλονικέων όταν κατέβαινε με το ΚΚΕ ή τον Συνασπισμό.
Καταλληλοποιήθηκε όταν τον κατέβασε το ΠΑΣΟΚ.
Αφού είμαστε τόσο μαλάκες και το δείχνουμε, περιμένει κανείς να μας δείξουν έλεος;
Ε, κι εγώ νάμουν στη θέση αυτών που είναι στο σύστημα κι έβλεπα και τις αντιδράσεις της πλέμπας, το ίδιο θα έκανα.

Θεωρώ, πως καταλυτική στιγμή ήταν η κατάρευση των ανατολικών χωρών.
Εκεί, διαπιστώσανε για πρώτη φορά, πόσο εύκολο είναι να ιδιωτικοποιήσεις (κατακλέψεις)ολόκληρα κράτη.
Πράγματι, όλόκληρες βιομηχανίες, υποδομές, κρατικός πλούτος, πέρασε εν μια νυκτί, σε ιδιωτικά χέρια μυστηριωδώς. Χωρίς κανείς να αντιδράσει, μην πούμε πως το θέλανε κιόλας, τα βόδια.
Ναι, βλέπεις κι ο τελευταίος μαλάκας, φαντασιωνόταν το εαυτό του Ροκφέλερ αλα σλάβικα.
Ε, δύσκολο ήταν να παίξουν και στην ήδη φιλελεύθερη δύση; Όταν μάλιστα, οι πολίτες της είχαν αναγάγει το κόκκαλο που τους είχανε πετάξει από παλιότερα, σε υπεροχή του καπιταλισμού;

Κι όπως λέει και το ανέκδοτο, τα κεφάλια μέσα τώρα...

mbiker

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για τα τεκμηριωμένα άρθρα. Μήπως υπάρχει κάποιο link για το άρθρο του Krugman;

Ναπoλέων είπε...

Cynical,
μερικές σύντομες{*} σημειώσεις στο, ως συνήθως..., λεπτολόγο και καλοβαλμένο άρθρο σου καθως και σε ωρισμένα σχόλια, αρχίζοντας από τα τελευταία:
Δείμε του πολίτη,
σου αφιερώνω το... «τίποτα δεν πάει χαμένο» ή, αλλοιώς, θυμίσου την αρχή της άφθαρτης υλοενέργειας...
Δεν πάνε χαμένα τα ηλεκτρόνια που ταξινομούμε σε λέξεις εδώ... ούτε τα μόρια της ...τανίνης που αποτίθενται σε φύλλα ...κυτταρίνης υπό μορφή γραμμάτων και εικόνων, ούτε τα ηχο-ηλεκτρο-μαγνητικά κύματα που "γεμίζουν" το περιβάλλον μας αέναα...
Και μιά προσωπική ερώτηση:
Το "Δείμος του πολίτη" πώς τό εννοείς;;;
Ως ο φόβος για τον πολίτη ή ως τον φόβο που προκαλεί ο πολίτης στο κράτος;;;


Napo,
για 'ξήγα μας σε ποιόν ακριβώς "φυσικό νόμο" οφείλεται η μετάλλαξη του χρήματος από μέσο διευκόλυνσης των ανταλλαγών σε εμπόρευμα;;;
Και...
λές: «ο λαος ακολουθει τον μονο δρομο που του προτεινουν»
μήπως έπρεπε να πεις:
«ο λαός ακολουθεί τον δρόμο που τού επιβάλουν»
Σκέψου το.
Κι ένα τελευταίο: Αν το "Napo" σημαίνει ότι σε λένε και σένα "Ναπολέων" και είσαι μιάς κάποιας ηλικίας, μήπως είμαστε πνευματικά αδέρφια και δεν τό ξέρουμε;;;

Ρομποψυχολόγε,
αναλογίσου πόσο πιο εξωπραγματική φαντάζει η ρήτρα ότι για να ζούμε αξιοπρεπώς πρέπει όλοι να δουλεύουμε για όλους κι όχι καθένας για "πάρτη του"...
Εντελώς εξωανθρώπινο, έ!
Αν "άνθρωπος" είναι απλώς ένα πλάσμα της ζούγκλας...

Ανώνυμε mbiker,
καθόλου μυστηριωδώς δεν πέρασαν οι υποδομές της ΕΣΣΔ και των "δορυφόρων" σε ιδιωτικά χέρια!
Ανοιχτές -αλλά στημένες...- δημοπρασίες έγιναν, όπου, ως συνήθως, ...εμφιλοχώρησε και μπόλικη δωροδοκία των «αξιωματούχων» της νέας τάξης.
Το βιβλίο της Ναόμι Κλάϊν "το δόγμα του σοκ" είναι πολύ διαφωτιστικό {και} πάνω σ' αυτό.

Cynical, αγαπητή, λες:
1. «το κεφάλαιο περνάει στενόχωρες μέρες, αναζητώντας μια νέα φωλιά για να επωαστεί.»
και
2. «Η ελληνική κοινή γνώμη... ...αφομοίωσε αδιαμαρτύρητα και με αρκετούς τόνους ενοχής στην πλάτη την καναλική πραγματικότητα»
και
3. « Οι ΔΥ... ...στοχοποιούνται ώστε να διοχετευτεί προς αυτούς η μήνις»


..."Συμφωνώ και επαυξάνω" σημειώνοντας:
1. Πολύ ...soft εκδοχή {που όμως τήν σκληραίνεις παρακάτω, στα σχόλια} της κατάστασης του κεφαλαίου.
Αντεπίθεση κάνει για να πείσει ότι για όλα φταίει το "σπάταλο" κοινωνικό κράτος και οι "υπερβολικές" απαιτήσεις των εργαζόμενων, και να απομυζήσει έτσι πιό έντονα τον κόπο τους.
2. Η δημιουργία αισθήματος ενοχής είναι ένα πανάρχαιο -και αποτελεσματικό!!!- εργαλείο για να κυβερνάς άκοπα τις "μάζες".
Ας θυμηθούμε το διαβόητο «προπατορικό αμάρτημα»...
Αλλά και την πρόσφατη ...παγκαλική ρήση.
3. Η "στοχοποίηση" ατόμων ή ομάδων πολιτών είναι ένα άλλο, επίσης πανάρχαιο και επίσης αποτελεσματικό δυστυχώς, εργαλείο για να κυβερνάς άκοπα, εντασσόμενο στο δόγμα «διαίρει και βασίλευε».
Δεν πρέπει να μάς εκπλήσσουν αυτά.
Να τά ΠΟΛΕΜΑΜΕ πρέπει, καταρχή μέσα μας, ΝΑΙ μέσα μας!, και μετά στο περιβάλλον μας.

Καλό μήνα.
Καλό μας κουράγιο.

- - - - - - - - -
{*} Αναλυτικά και ...σεντονοειδώς μπορείτε να βρείτε πλήρεις αναπτύξεις στο μπλογκ μου.

cynical είπε...

το αρθρο του Κρουγκμαν ειναι εδω:

http://www.truth-out.org/the-wealthy-public-sector-worker-a-myth-debunked63107

με copyright απο Νew York Times

Dyer είπε...

Σε μια παράγραφο γράφεις:
«Τεμπέληδες λοιπόν οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι; Ας πούμε ναι. Αλλά τεμπέληδες και οι Εγγλέζοι; Τεμπέληδες και οι Ιρλανδοί; Τεμπέληδες και οι Αμερικάνοι; …………Κάτι τρέχει λοιπόν, που είναι παγκόσμιο, που είναι έξω και πέρα από τις δημοσιονομικές ιδιαιτερότητες της κάθε χώρας και το οποίο καταφανώς μάς ξεπερνά.»
Αυτό ακριβώς είναι ο μίτος της Αριάδνης. Είναι ο κοινός παρονομαστής της κρίσης. Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της παγκοσμιοποιήσεις που επεβλήθη που προέβλεπε παραγωγούς και καταναλωτές και ενδιάμεσα πολυεθνικές που θα καρπώνονται το χρήμα από αυτή τη μονόδρομη διακίνηση των αξιών (προιοντων). Οι αξίες ρέουν από ανατολή προς τη δύση και το χρήμα από τη δύση προς την ανατολή όλα ανεξέλεγκτα (αυτορυθμιζόμενα). Ή για να είμαστε πιο σωστοί με τη «βοήθεια» της πολυεθνικής. Τα τελωνεία των χωρών καταργούνται αλλά τον εκτελωνισμό τον εισπράττουν οι πολυεθνικές από αυτή την «ελεύθερη διακίνηση αγαθών».
Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει αντίθετη ροή αξιών και χρήματος. Αργά ή γρήγορα τα χρήματα των δυτικών στερεύουν και ο δανεισμός από το δευτερογενές εμπόριο χρήματος (τράπεζες) είναι αναπόφευκτος. Υποθηκεύουν οι δυτικοί τη ζωή τους για ένα σπίτι αλλά σε κάποια στιγμή οι τράπεζες διαπιστώνουν ότι o δυτικός δεν μπορεί να παράξει πλούτο για να αποπληρώσει αφού δεν παράγει πλέον αξίες. Η κρίση για τον κεφαλαιοκράτη είναι η κατάρρευση του μοντέλου κέρδους του. Αφορά βέβαια μόνο τους δυτικούς και δεν περιορίζετε μόνο στους πολίτες αλλά και στα κράτη. Η συνέχεια είναι γνωστή ΔΝΤ κτλ.
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο δημόσιος ούτε ο ιδιωτικός τομέας. Αυτά είναι για να αποπροσανατολίσουν το λαό από το βασικό πρόβλημα, την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία μη ξεχνάτε επεβλήθη από πάνω προς τα κάτω, δεν ήταν προϊόν λαϊκών επιλογών.