Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Η Nύφη Πάει Μετρό




Οι μεγάλες πόλεις έχουν τη χάρη τους. Οι πολύ μεγάλες ακόμη περισσότερες. Μπορεί να στα παίρνουν από τη μιά, με την ανυπόφορη κίνηση, τη ρύπανση, τις αποστάσεις, και, και..., από την άλλη όμως σε χορταίνουν από πράματα και θάματα, εκδηλώσεις, δυνατότητες, ευκαιρίες, εικόνες, παραξενιές, εμπειρίες. Πλούσιο περιβόλι τα σπλάχνα τους, να γευτείς και να κορφολογήσεις ό,τι τραβάει η καρδιά σου.

Κάθε γειτονιά κι άλλο τοπίο, κι οι δρόμοι της γιομάτοι ανθρώπους και ιστορίες. Από μακριά, είναι πλήθος χρωματιστό και αδιάφορο, άνθρωποι χωρίς πρόσωπα, ποτάμι ρευστό, αργόσυρτο και κολλώδες, κι αν σταθείς ακόμα μακρύτερα, στατικό· όσοι πάνε προς τη μια μεριά, άλλοι τόσοι πηγαίνουν και προς την άλλη. Κι όμως γοητευτικό, παρακίνησε πολλούς να ριχτούν μέσα του, να παρασυρθούν και να κολυμπήσουν.

Από μέσα από το πλήθος όμως, οι άνθρωποι έρχονται σιγά-σιγά και αποκτούν πρόσωπο και χαρακτηριστικά. Γίνονται άτομα, άγνωστα, που ορισμένα από αυτά, έχοντας κάτι το ιδιαίτερο αλλά προς στιγμή αδιευκρίνιστο, σε προκαλούν να διασταυρώσεις το βλέμμα σου, να τ’ ακουμπήσεις λίγο παραπάνω πάνω τους και να τα παρατηρήσεις. Το πλήθος σου εξασφαλίζει ελευθερία κινήσεων. Μπορείς να εστιάσεις στον οποιονδήποτε, να τον επεξεργαστείς, ν’ αφεθείς να μαντέψεις την ιστορία του και ν’ αρχίσεις να πλάθεις τις δικές σου ιστορίες. Αλλά κι όταν κάποια στιγμή αλλάζει θέση και τον χάνεις, κάποιος άλλος στο οπτικό σου πεδίο έρχεται να τραβήξει το νήμα παραπέρα και να προσθέσει καινούργια επεισόδια στην ιστορία που ξεκίνησε ο προηγούμενος.

Κάθε βόλτα στην πόλη κι ένα μυθιστόρημα. Κάθε γωνιά και μια σκηνή, αρκεί νάχεις διάθεση και μάτια να ξεχωρίζεις. Ένα μεγάλο παζάρι με χιλιάδες μικρές κωμωδίες και δράματα, παραξενιές και εκπλήξεις. Το προνόμιο αυτό, στο δίνουν μόνο οι μεγάλες πόλεις. Απλή στατιστική. Τόσοι άνθρωποι διασταυρώνονται κάθε στιγμή, κάποτε θα τύχει κάποιο συναπάντημα να δώσει το απρόβλεπτο, το μοναδικό και το σπάνιο, που θα κάνει την ψυχή σου να ξεχειλίσει από συναισθήματα. Είναι το δώρο της σ’ αυτούς που την αποδέχονται και την διεκδικούν.


Παρασκευή απόγευμα, ανεβαίνοντας βιαστικά τις κυλιόμενες σκάλες του μετρό μπλέχτηκαν τα πόδια μου στο μακρύ φουστάνι της μπροστινής μου. Έκπληκτη σήκωσα τα μάτια και αντίκρισα μια νύφη, ένα κοριτσόπουλο, ήταν δεν ήταν είκοσι, με το άσπρο της το νυφικό, το λευκό της πέπλο και τ’ αναρίθμητα μαργαριτάρια, σταγόνες πλεγμένες στα μαλλιά της. Δίπλα της στεκόταν ο γαμπρός, παλικαράκι, με το μαύρο του κουστούμι, όπως ορίζει η περίσταση, να την κρατάει αγκαζέ, ανέβαιναν κι οι δυο βιαστικοί κοιτώντας μπροστά, δίνοντας την εντύπωση πως δεν είχαν αίσθηση του πλήθους που τους περιτριγύριζε. Κοίταξα γύρω μου και μου φάνηκε πως δεν ήταν μόνοι τους, Ότι τους συνόδευαν κάποιοι μεγαλύτεροι, κάποια μαμά, κάποιος πατέρας ίσως. Δεν διέκρινα όμως κανέναν να είναι ιδιαίτερα καλοντυμένος, όπως θα άρμοζε. Παραξενεύτηκα.

Όταν ανεβήκαμε πάνω, εγώ έστριψα δεξιά και βγήκα στη μια πλευρά της λεωφόρου, αυτοί αριστερά, απ’ την άλλη, κι έτσι τους έχασα. Η περιέργεια όμως με έτρωγε, και κοντοστάθηκα στο πεζοδρόμιο κοιτώντας επίμονα απέναντι, μπας και τους εντοπίσω. Πέρασαν κάποια λεπτά, κι αφού διαλύθηκε κάπως το πλήθος, τους διέκρινα να περπατούν, πάντα αγκαζέ. Δεν χωρούσε αμφιβολία, δεν τους ακολουθούσε κανένας. Ήταν μόνα τους. Τα δυο τους.


Τ’ ακολούθησα απ’ τ’ απέναντι πεζοδρόμιο, βαδίζοντας στο ρυθμό τους. Όταν σταμάτησαν, σταμάτησα και ‘γω, μη θέλοντας να τα χάσω από τα μάτια μου. Δεν ξέρω, αλλά περίμενα κάποιος να βρισκόταν τουλάχιστον εκεί να τα προϋπαντήσει, με τις αγκάλες ανοιχτές, με κάποιο στολισμένο αυτοκίνητο. Τα παιδιά μετά από κάποια απόσταση σταμάτησαν. Να, είπα μέσα μου. Τώρα θα έρθει αυτός ο κάποιος να τα περιμαζέψει.


Δίπλα μου, αντιλήφθηκα ένα ζευγαράκι, δυο νέα παιδιά, που σαν και μένα είχαν σταθεί κι αυτά και χάζευαν τη νύφη. Φαίνονταν συγκινημένοι, όπως και ‘γω, κι έτσι πήρα το θάρρος να τα πειράξω.

Να το πάρεις το κορίτσι, είπα στον νεαρό. Τί περιμένεις.

Αυτό του λέω και ‘γω, απάντησε το κορίτσι. Και τα μάτια της σπινθηροβόλησαν με μιας .

Πόσο είστε; τους ρωτάω. Τα πιάσατε τα είκοσι;

Εγώ είμαι είκοσι, απάντησε η μικρή.

Κι εγώ εικοσιτέσσερα, ακολούθησε το αγόρι.

Κατάλληλη ηλικία για παντρειά, παιδιά, ώστε άμα χωρίσετε να είστε ακόμα νέοι για να μπορείτε να ξαναφτιάξετε τη ζωή σας! Ως τότε και τα παιδιά σας θα έχουν μεγαλώσει, μια χαρά θα είστε!

Καλό ακούγεται, απάντησε η κοπέλα και το μέτωπό της φωτίστηκε ακόμα πιο πολύ.

Ο νεαρός διστακτικός, τα μασούσε, αλλά η μικρή είχε πάρει φόρα.

Κοίταξε, του λέω του μικρού, αν το αποφασίσετε, εγώ θα σας παντρέψω. Αλλά, θα πάμε στην εκκλησία, στο Δημαρχείο, ή όπου αλλού θέλετε με το μετρό.

Και έδωσα το τηλέφωνό μου στην κοπέλα, που το άρπαξε στο πι και φι και το καταχώνιασε στην τσέπη της.

Εν τω μεταξύ η νύφη και ο γαμπρός στέκονταν ακόμα εκεί στο απέναντι πεζοδρόμιο ακίνητοι και μόνοι. Κάποια στιγμή πέρασε το λεωφορείο της γραμμής και μας τους έκρυψε. Όταν ξεκίνησε και απομακρύνθηκε τα παιδιά δεν ήταν πια εκεί.

Καλό ταξίδι να έχετε, τους ευχήθηκα από τα βάθη της καρδιάς μου.

Μην χάσεις το τηλέφωνο, φώναξα της κοπέλας, καθώς απομακρυνόμουν.

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με το μετρό;;; Μπα...δεν τους βλέπω να το πέρνουν απόφαση :-)

Swell είπε...

Bρε συ πρωί-πρωί είχες πιεί; Μου κάνει εντύπωση ότι δεν με γνώρισες επειδή ήμουν αξύριστος... Ο εικοσιτετράχρονος.

Ανώνυμος είπε...

Και στα δικά σας ,φυσικά όχι με ΜΕΤΡΟ αλλά με ΄πολλά μέτρα λιμουζίνα.

cynical είπε...

Κοίταξε @Spiretos72, αν εχουν εμενα κουμπάρα θα ειναι απερισκεπτοι να μην το κανουν. Διοτι θα βαλω σαν σπονσορα και την Αττικο Μετρο Α.Ε.
Με το διαφημιστικό ,"το μετρό, όχι μόνο σας ντυνει, σας στολιζει και σας νοικοκυρευει αλλά και σας παντρευει", με τον γαμο να γινεται σε καποιο τουνελ,... Ε! τώρα αφήστε τη φαντασια σας να δουλεψει. Δεν εινα δα και τόσο δυσκολο...

cynical είπε...

Οντως @Swell, είχα μεθυσει απο τη χαρα μου με τη νυφη. Για μικροτερο σε ειχα κοψει πάντως.

cynical είπε...

Με αμαξοστοιχια θα ελεγα, @de Profundis. Που να χωρεσουν τα προικια μου σε μια ταπεινη λιμουζινα;

Ανώνυμος είπε...

Ναι, και τον μετροποντικα στο φόντο να βουΐζει χαρούμενα :-)

VAD είπε...

Απορία:-Οι φάσεις σε κυνηγάνε ΄ητις κυνηγάς;
-Πάντα ΆΞΙΑ!
-Καλά κουφέτα....

nelly είπε...

E,ποτε!

pentanostimi είπε...

αν υποψιαστω πως ο 23χρονος ειναι ο γιος μου θα πεθάνωωωωω....

cynical είπε...

pentanostimi, λες να κουμπαριάσουμε;;

cynical είπε...

Είδες Spiretos72 που μπηκες στο νόημα; Μπορούμε να φερουμε και τον Λιάπη για ντεκορ..

cynical είπε...

Καλησπέρα VaD. Μα το γραφω κιολας. Αμα γυρνας χαζευοντας στην πολη ολο και κατι θα σου τυχει. Αμα καθεσαι μεσα, τι να περιμενεις; Να περασει η φαση απο κατω;
Παντως αμα γινει ο γαμος, ειστε ολοι καλεσμενοι.

cynical είπε...

Γεια σου Νελλη. Αν πω, τωρα, και στα δικά σου, τι θα πάθω; (ΑΚουω τις βροντες και την καταιγιδα που ερχεται). Χαιρετισματα απο τον προ πολλού υποσχεθεντα τοπο!

nelly είπε...

Τ Ι ? ? ?

Δεν σε εχω φιλη.

(Σκωτια μου ταζες!Και με ξερεις εμενα... κανω σαν παιδι... ετσι και μου ταξεις... παει... περιμενω...)

ΥΓ:πως μπορεσες?

How could you?

ΥΓ1:με απογοητευσες

you let me down

(ειδες ποσο καλα αγγλικα ξερω? Μια χαρα θα μπορουσα να συνεννοηθω!)


Αν μη τι αλλο, ειμαστε κατω απο παρομοιες καιρικες συνθηκες,παλιοσυνικαλ.Καλα να περνας.

cynical είπε...

Νέλλη μου, δεν το περιμενα οτι θα με παρεξηγούσες. Πήγα καλη μου να σου ανοίξω το δρομο, να φαω όλη τη λαντζα, να ψαξω σπιθαμη προς σπιθαμη για τον καλυτερο πύργο και τον ωραιοτερο πυργοδεσπότη, για τον καλυτερο ψαροτοπο να ψαρεψεις και τον καλυτερο κηνυγοτοπο να κηνυγησεις....τα καλυτερα μονοπατια να περπατησεις....
Τα αγγλικα που ξερεις, (ξερουμε) μαλλον δεν περνανε εδω. Εδώ προκειται περι αλλου κράτους. Θα πρεπει να αρχισουμε να μαθαινουμε σκωτσεζικα.
Ο καιρος προς το παρον ειναι πολυ καλυτερος απο Αθηνα. Πριν καποιες μερες πιασαμε τους 19C. Και κανει πολλες πολλες λιακαδες. Χαιρετισματα..

aKanonisti είπε...

Τι ψεύτικη ιστορία!!!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα
Ντροπή!!!!!!

Είσαι για λύπηση.... να γράφεις τέτοιες ιστορίες...

Πω πω πω.....
Τόση πίκρα????
Τόση απόρριψη????
και τόση δήθεν άνεση????

Μοναξιά...και πίκρα....
και ιντερνετ....

cynical είπε...

Γεια σου @ακανονιστη. Μου φαινεται οτι εσυ ησουν η Νυφη και τωρα θελεις να τα μπαλώσεις για το ατόπημα. Μην στενοχωριεσαι. στον αλλο γαμο, θα σου εχουμε ετοιμη λιμουζινα και χαλιά και ανθη ... Παντως η νυφη δεν ητανε φρικιο. Ουτε μοντελο, ουτε σταρλετ..

Ανώνυμος είπε...

σε ποιά χώρα ήσασταν χτες ?

cynical είπε...

Στη χώρα του Bond. James Bond. k. K.K.Moiris

akrat είπε...

βρε βρε
δόξα να έχει ο γιαρμπής
να τους έχει καλά το υπέρτατον ον
ο ακατανόμαστος άρχων του 1000 ΜΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
δοξασμένο το όνομά του
άφερημ

katerina είπε...

Cynical σε καλημερίζω.
Είδες φαντάζομαι τις πινακίδες στο αεροδρόμιο, και ....όχι μόνο... "We’re proud of our country".

όσο για τον γάμο, cynical, πάντα πίστευα ότι ο πρώτος γάμος είναι ...προβα τζενεράλε, πρόβα με ...κουστούμια που λέγανε και οι παλιοι θεατρανθρωποι. Οπότε, άντε τα κουστούμια....παει στο καλό... είναι ανάγκη να ανάβεις και τους προβολείς;;; και να ανθοστολίζεις και την αίθουσα;;; και να φωνάζεις και θεατές;;;;

Εχω γράψει πολλες φορές ότι θεωρώ ότι η μεγαλύτερη προσβολή της δημόσιας αισθητικής είναι αυτές οι...κακοαντιγραμενες χολυγουντιανές υπερπαραγωγες των γαμήλιων τελετών και ακόμα χειρότερα, των γαμήλιων δεξιώσεων....λοιπόν, άγγιξες μια πολύ ευαίσθητη χορδή....

Να περνάς καλά στην χώρα της ...περηφανιας και ...όχι μόνο.

Κούκος είπε...

Κυνική,
η φωτογραφία (που είναι από το τέταρτο γάμο της μικρής) μου το χάλασε λίγο. Λίγο όμως γιατί είναι μια πολύ όμορφη εικόνα δοσμένη με πολύ τρυφερότητα. Και βέβαια η καταπληκτική εισαγωγή (πραγματεία). Είναι αυτό ακριβώς που μου λείπει από την Αθήνα. Εντάξει υποκειμενικό είναι αυτό που θα πω, αλλά να μας εκπλήσσεις πιο τακτικά με τέτοια κείμενα. Τα επιστημονικά που έτσι κι αλλιώς είναι δοσμένα άριστα δεν κρύβουν εκπλήξεις.

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Πάνω σε χαρές και πανηγύρια
έφτασα CYNICAL
Τι να πω τώρα ? και στα δικά σου?
Πάντως η ιστορία της νύφης και
του γαμπρού στο μετρό...φέρνει
μια μελαγχολική διάθεση...σαν την εποχή

Άντε...και κάλο φθινόπωρο !

τσίου!!!

NdN είπε...

Καλησπέρα cynical,

Αυτό που περιγράφεις το έχω ζήσει από την ανάποδη. Δηλαδή στο μετρό όλοι οι υπόλοιποι εκτός από τον γαμπρό και τη νύφη. Και πως μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Ο γάμος σε κολλέγιο της Oxford και για να πάμε έπρεπε να παρουμε μετρό και μετά τρένο. Ανάμεσα μας και η αδερφή της νύφης, φίλοι, ξαδέρφια κτλ.

Πάντως αν τελειώσει το μετρό της Θεσσαλονίκης θα το σκεφτώ σοβαρά...

cynical είπε...

Πώς να μην τα πανε καλά με τόσους θεούς στο κατόπι τους @akrat;

cynical είπε...

Καλησπέρα Κατερινα κι ευχαριστω για τις ευχες σου. Δεν τις προσεξα τις πινακιδες, γιατι με φωτογραφιζαν συνεχεια. Ειχα στραβωθει απο τα φλας. Ποιος τωρα τις δινει σημασια, δεν ξερω. Πάντως δεν εμεινα στη χωρα της περηφανιας, αλλά περασα τα borders στο βορρά. Αλλος κοσμος εκει.

Ναι παιδί μου, ο πρώτος γαμος ειναι για να μαθει κανεις τα κατατοπια, ο δευτερος για να τα εμπεδώσει, ο τριτος για να τα ξαναθυμηθεί, ο τεταρτος συνηθως δεν προφτανεται. Τον προλαβαινει η κηδεία.

Στους γαμους ο λογος που ξοδευουν τόσα ειναι γιατι λένε "ε, δεν βαριεσαι, μια φορα παντρευεται κανεις". Ποσο εξω πέφτουν! Με πιανει θλιψη με τη μωρία τους.

cynical είπε...

Γεια σου Κούκε. Ειμαι απο τους λιγους που τους αρεσει η Αθηνα, ετσι οπως ειναι. Αμα τριγυριζεις ολο και κατι θα κατσει. Αυτη η σκηνη ηταν πραγματι απροσμενη και πιστευω σπανια. Προσπαθησα να μαντεψω απο που ερχονταν και που πηγαιναν ετσι ντυμενοι αλλά δεν βρηκα καμια εξηγηση. Ηταν παντως καθημερινα παιδια. Παντρευτηκαν στα κλεφτά; Βιαζονταν να πανε στην εκκλησια ή καπου αλλου και πηραν το μετρο για γρηγορα; Δεν ειχαν χρηματα; Ποιος ξερει.

Για τα "επιστημονικα", που λες, τα πιο πολλά ειναι "κουφά". Συνηθως αποφευγω να γραφω επιστημονικα κειμενα με την ορθη ερμηνεια της επιστημης.
Για να γραφω, κι αλλα τετοια κειμενα, πρεπει να αυξησω τις βολτες μου στην Αθηνα, κούκε. Ποσο πια παραπάνω;
Καλό βραδυ!

cynical είπε...

Καλως τονα, Καλώς τονα τον Karaflokotsyfa! Γούρι, γούρι! Ειδες, εδω γλεντάμε, παντρευουμε, σε λιγο θα εχουμε και βαφτισια..! Τι να κανουμε. Ζωη ειναι θα περάσει... Περασε για κανενα κρασί.
Καλό φθινοπωρο και σε σενα.

cynical είπε...

Γεαι σου NdN. Δεν ντρεπονταν; Δεν σας εβαλαν πούλμαν για να πάτε; Σαν τσιγκούνηδες, με το συμπάθειο, μου φαινονται οι νεόνυμφοι.

Να τον κανεις τον γαμο σου μαζι με τα εγκαινεια του μετρο. Εδώ, καλέ, παντρευονται στον αερα, στη θαλασσα, στα βουνα και τα σπηλαια, το μετρο θα αφησουμε; Ασε που ετσι μπορει να αυξησει και τα εσοδά του.